"Een kat doet haar ogen open, het zonlicht schijnt erin. De kat sluit haar ogen, het zonlicht blijft erin. Daarom zie ik 's avonds als de kat wakker wordt twee stukjes zon in het donker. "

Maurice Carème

Bij mij is alle kerstversiering al weer verdwenen sinds gisteren. Ook in de tijd dat ik nog heerlijk kon genieten van de kerst, had ik dat al hoor. Ik ging altijd direct na de Sint de boel versieren, dat was een gewoonte door het hebben van een eigen bedrijfje waarin dat wel moest. Dan deed je het thuis ook gelijk maar. Maar dan werd ik tegen het einde van december toch een beetje moe van al dat bling en vond ik het in plaats van feestelijk erg rommelig worden. Dan vond ik het heerlijk om oud en nieuw met de hele boel schoon en opgeruimd in te gaan. Die tik heb ik nu nog steeds al was de versiering ook dit jaar minimaal. Het was in elk geval al veel meer dan vorig jaar, toen ik echt helemaal nergens de puf voor had.

Er komt echt nog wel een tijd, dat ik de boel weer compleet ga versieren maar ik denk dat ik dan eerst in een ander huis moet wonen. Het betekent dan ook dat de zolders en alle rommel die daarbij hoort, zijn opgeruimd en dan weet ik ook weer waar alles precies is. Al denk ik niet dat ik die hele grote boom ooit nog neer ga zetten. Wel wil ik de versieringen daarvan allemaal uitgezocht hebben. De kerstballen van mijn jeugd, die gaan nooit weg natuurlijk en ik zal het leuk vinden als die dan weer een plaatsje krijgen in het geheel. Hopelijk is het volgend jaar al zover maar ik vind het ook goed als het nog een jaartje langer duurt hoor. Het ligt er maar aan hoe het allemaal zal verlopen. Laat ik eerst dat huis maar vinden en ondertussen die zolders aanpakken. Al lijkt 2020 mij daar een uitermate geschikt jaar voor om dan alles in totaal weer op de rit te hebben.

In mijn nieuwe dag- en weekplanning voor het nieuwe jaar, wil ik ook minstens eens per week een stukje zolder opruimen. Al is het maar een uurtje, dat is zo erg toch niet? In zo'n uurtje kan je veel uitzoeken hoor, lijkt me toch. Dozen met spul om weg te gooien klaar zetten en worden dat er teveel, broer en schoonzoon om hulp vragen om het weg te gooien of weg te brengen naar de stort. Komt goed, als je er maar aan begint, komt er vanzelf een midden en uiteindelijk een eind aan. Als de troep weg is die weg moet, kan ik beginnen de dozen met troep om te houden uit te gaan zoeken. Ik heb nogal wat gereedschap en vooral spullen om te verven en te sauzen.

Dat krijg je als je dat elke keer opnieuw weer kwijt bent. Volgens mij barst ik van de rollers en bakken, zelfs verf denk ik. Als ik dat soort dingen allemaal georganiseerd heb, dan weet ik ook weer waar dat allemaal is. Zo krijg ik er uiteindelijk toch weer wat orde in. Hoop ik toch. Het zal niet voor volgende maand klaar zijn maar dat hoeft ook niet. Zodra ik een baan krijg, zal ik die planning van mij weer helemaal aan moeten passen. Maar dat is dan om een hele goeie reden en ik weet zeker dat ik daar ook blij van word. Ik hou er eigenlijk wel van, al dat geregel. Ik voel dat dit terug begint te komen en dat is een goed teken. Ik kon er een tijdje echt helemaal niet meer tegen maar nu begint het weer een beetje te kriebelen. Daar geef ik gewoon heerlijk aan toe, zolang het kan, kan het.

Gelukkig nam Rainbow gisteren zijn zo geliefde snoepies weer. De arme jongen kwam eergisteren wel enthousiast erop af maar hij bleef er naar zitten staren. Dat vond ik wel heel raar en is in al die tijd, vanaf het begin dat ze zo gek werden erop, nog nooit gebeurd. Wat is er aan de hand met mijn ventje? Het ontbijt was ook al door geen van vieren aangeraakt, ik dacht dat ze van slag waren door al de mensen over de vloer of zo. Maar nu nog? Hij voelde zich duidelijk niet goed en nu begreep ik waarom hij steeds bij mijn voeten lag, die avond. Hij wilde in mijn buurt zijn maar Aurora en Moonlight lagen in de weg. Ik zorgde ervoor dat die er na de snoepjes niet meer bij kwamen door Rainbow resoluut op te tillen en bij me te leggen. Hij wilde eerst weg maar ik begon hem te aaien en te kriebelen en dat kon hij niet weerstaan. Hij bleef maar liggen.

Hij lag eerst heel strak gespannen maar na een tijdje ontspande hij volledig. Ik ben veel te laat opgebleven om zijn buikje te kunnen aaien. Het was of dat, of hij had last van zijn tandjes. Iets wat ik niet raar ga vinden, hij eet namelijk nooit brokjes, zoals wel bekend is en dat kan natuurlijk nooit goed zijn voor zijn gebit. Ik heb echt alles al geprobeerd maar hij weigert echt harde dingen te eten. Dat is een beetje zijn probleem ook want wat hij moet eten, eet hij niet en wat hij niet mag eten, steelt hij en krijgt hij toch binnen. Zoals touwtjes en elastiekjes, vliegengordijnen, plastic zakjes of placemats, alles rukt hij dan uit elkaar en wat hij misschien zo toch binnen krijgt is natuurlijk super slecht voor hem. Ik doe mijn best het te voorkomen maar dat lukt gewoon niet altijd.

Hij is dan ook razendsnel of reuze stiekem. Toen ik de bakken ging doen gisteren, zag ik het, er is er eentje aan de dunne. Na het gedoe tijdens de hittegolf van de zomer, in combinatie met het geen snoep nemen, verdenk ik nu direct Rainbow. Wie weet heeft hij iets gepikt waar hij ziek van geworden is? Voor, tijdens of na de kerst? Hij leek gisteren in elk geval wat actiever en daar was ik al blij om. Zou mijn intense buikmassage hem een beetje geholpen hebben? Gisteren, met snoepie tijd, heeft hij ze gelukkig heerlijk opgegeten. Toch zag ik vandaag dat hij weer behoorlijk aan de dunne is nog steeds. Nog erger dan gisteren. Maar van afgelopen zomer, had ik nog diarstop in huis. Ik had de dosis op het pakketje geschreven en ik heb net voor drie dagen pillen door de helft staan doen.

Hij heeft de eerste halve al binnen, voor hij wist wat er aan de hand was. Zo doe je dat dus, ook voor mezelf een goeie les, zo simpel als het nu ging. Dat ga ik straks nog een keertje over doen. Daar wordt je gelukkig ook steeds beter in. Ik ga er ook niet, zoals begin dit jaar, zo enorm mee zitten. Daar worden ze alleen maar zieker van. Ik heb de pil erin, vanavond nog een keer en de volgende twee dagen ook en dan is hij gewoon weer beter. Klaar. Zo vind ik dat het moet gaan en anders niet. Zo, ik heb gezegd! Er staat nu ook nog ontbijt van de cits, zou Rainbow die altijd leegmaken dan? En moet ik hem nu wel of geen lunch geven. Gedoe, maar het komt wel goed. Ik wist nu in elk geval wel gelijk wie ik de pil geven moest. Dat scheelt ook al veel en ben ik er sneller bij. Er is altijd wel wat als je er vier hebt, zo lijkt het dan toch.

De palen komen vanmiddag en ook de stof komt gelijk mee. Ik zit wel vol dit weekend met dingen maken. Vooral puzzelen met krabpalen denk ik zo. Eerst maar eens zorgen dat de twee witte, weer prachtig in elkaar komen te zitten. Zet ik er dan eentje alvast boven of niet? Ik moet dan ook die bakjes en planken van die zwarte bekleden. Voor mij nooit meer zwarte krabpalen, al heb je maar een beetje wit in je kat, niet doen! Goeie tip van mij. Ik heb nu een zacht grijze fluffie stof, daar zie je niets op. Dat is wel zo prettig. Vandaar ook de witte palen beneden. Daar zie je veel minder op, ook al zijn er drie van de cits grotendeels zwart. Daar valt het meer in weg of zo? Geen idee hoe het precies komt maar het is wel zo. Die grote die er weer gaat komen is wel duur maar van erg goede kwaliteit, met grote ligplaatsen en van die hele dikke palen. Dat is hier wel nodig met katten die alle vier erg van manicuren houden. Dan doe ik er iets langer mee dan nu, tenminste, ik hoop dat de kwaliteit dan ook echt beter is. We gaan het zien. Eerst die ouwe maar eens opknappen dit weekend. Dat wordt nog wat!

"Het enige wezen dat me begrijpt op deze aarde, is mijn kat. "

Diane Gontier

Vandaag loopt weer helemaal anders dan gepland. Ik had me al geestelijk voorbereid op een hoop gedoe met de krabpalen. De losse stukken sisal vliegen hier door de tent en daar is geen herstellen meer aan. Er moeten nieuwe palen met touw dat nog heel is op. Ik had het lumineuze idee om dan die zwarte van boven helemaal uit elkaar te halen en die palen voor hier beneden te gebruiken. Ik had alleen even verkeerd in mijn hoofd hoe die paal boven eigenlijk in elkaar zit. De overvloed aan touw-palen, die ik in mijn hoofd had, die heeft dat ding helemaal niet. Twee hele grote die dan te lang zijn eigenlijk, daarachter twee hele kleintjes omdat die op een huisje rusten en dan hebben de drie waarop de bakjes zijn gemaakt wel dezelfde afmeting maar dat is niet de afmeting van de palen die ik beneden heb.

Terwijl ik dit zit te typen zie ik toch mogelijkheden, dus misschien ga ik het straks toch nog eventjes proberen. Die zwarte gaat in elk geval toch wel uit elkaar. Ik kan ook even wachten tot de nieuwe paaltjes er zijn, die ik nu moet gaan bestellen. Dan bestel ik ook gelijk de stof waarmee ik de bakjes en plankjes van de zwarte ga bekleden. Die ga ik met plankenhouders aan de muren in het trapgat maken. Dan hebben ze er ook weer wat klimruimte bij. Ze hebben pech dat ik geen inspector Gadget armen heb, zo hoog kan ik ze niet maken daar. Ik kan er gewoon niet bij. Ik heb al hele stunts uitgehaald om het daar toch in de verf te krijgen met zo af en toe net geen snoekduik de trap af. Daarom zit gaatjes boren op die hoogte er niet voor ze in. Toch zullen ze dan lol kunnen maken in het trapgat in de rondte of zo.

Ik ben nog maar even gaan kijken en ik ben er wel uit, dat gaat hem vandaag niet worden. Eerst die nieuwe palen maar bestellen. Ik denk er zes nodig te hebben. De twee lange van boven, die kunnen onder de 2 mandjes van de grootste witte beneden. Dan wordt hij wel nog hoger maar dat zullen ze vast wel leuk vinden. Enkele palen zijn alleen boven los aan het rafelen, die zou ik misschien om kunnen draaien. Maar eigenlijk moet ik eerst maar even wachten met het uit elkaar halen, tot die nieuwe er zijn. Dan kan ik alles naast elkaar gaan leggen. Kijken wat er echt weg moet aan palen, of die 'onthaar' ik en bewaar ze, dan kan ik ze eventueel een keer proberen met touw te omwikkelen, kijken wat dat doet.

De rest moet ik heel georganiseerd gaan doen. Er zitten niet voor niets van die ingewikkelde bouwtekeningen bij die grote krabpalen. Die van boven uit elkaar halen en in gedeeltes naar beneden. Dan die twee van beneden ook uit elkaar halen. Ik zie de zooi al helemaal voor me, dat wordt wat. Natuurlijk zal ik ontzettend worden geremd door de katten, die zulke dingen echt vreselijk interessant zullen vinden. Ik weet zeker dat ze aan die palen gaan klauwen, zodra ik ermee bezig ben. Ik ken ze ondertussen meer dan goed. Dat worden mijn hindernissen want ook netjes gesorteerde schroefjes en kleine dingetjes zijn ontzettend leuk om op de grond te worden gegooid. Oké, daar kan ik bakjes voor gebruiken. Je ziet wel, ik moet me daar helemaal op voorbereiden.

De stof en de palen zijn ondertussen besteld. Dan komt daar binnenkort een echte grote krabpaal bij, een nieuwe en die moet dan wel voor grote katten zijn. Skylar kan namelijk niet echt meer comfortabel in de mandjes van die ik heb staan nu. Die is maatje hond ondertussen en dan krijg je dat. Vorige keer dacht ik, hoe zit dat nou bij dat mandje waar hij in ligt? Het zag er gek uit. Die mandjes kan je er namelijk afhalen om te wassen en hij is zo groot, dat de zijkanten naar buiten vouwen als hij erin ligt. Zo kwam dat mandje er gewoon bijna af. Ik klapte de zijkanten weer terug, Skylar zuchtte even, alsof hij wilde zeggen 'dat klapt straks toch weer terug'. Het gebeurt dan ook regelmatig nu. Wel tijd om voor hem ook weer genoeg plek te maken.

Het zal alleen nog heel even moeten wachten, die grote zijn behoorlijk prijzig. Dan hebben ze boven wel even geen paal maar ze hebben daar dan wel nieuwe klim dingen in het trapgat en op de gang. Dat heb ik weer goed geregeld, al zeg ik het zelf. Daar ben ik wel goed in, zo praktisch mogelijk dingen voor elkaar krijgen. Dan geniet ik daar nog van ook. Ik ga dan zo ook maar even met een emmer sop het huis door. Overal lijkt haar op te zitten, daar kan ik niet tegen. Dan de ramen ook nog gelijk even doen. Door de aanslag van het dampen, die plantaardige glycerine is dat die door het temperatuurverschil op de ramen plakt, die ga ik wassen met erg veel Dreft. Dat voorkomt namelijk ook dat het er direct weer opzit.

Ik damp al veel minder dan in het begin zelfs ondertussen, toen was het ook de nieuwigheid ervan en de lekkere smaakjes. Heb ik nou echt al die jaren gedacht dat ik zo verslaafd was aan de nicotine? Ik gebruik dat nu helemaal niet meer, ga er zelfs van kuchen als het er wel in zit. Raar blijft het wel, ik mis het niet. Het stinkt ook nog eens als de piete, ik denk niet dat ik ooit nog een sigaret aan zal raken. Ik vind dat nu echt smerig. Hoe kan een mens zo omslaan in zo'n korte tijd, in een dag eigenlijk. Ja, dat kan blijkbaar gewoon. Ook op andere gebieden maar omdat ik echt dacht zo verslaafd te zijn, vind ik dit nog steeds raar. Ik ben er blij mee hoor maar toch, het is raar. Ging alles maar zo makkelijk! Dat gaat alleen niet lukken. Maar dat geeft niet, we hebben uitdagingen nodig en ik krijg er nog genoeg de komende tijd. Daar hoef ik niet bang voor te zijn. Mijn Chinese sterrenbeeld is tijger, die komt dan naar boven en die krijgt alles voor elkaar. Grijp die tijger bij haar staart, probeer 't maar! Deze tijger geeft nooit op.

"Een kat is tevreden dat ze er is, er zij is het werkwoord dat het beste bij haar past. "

Louis Nucéra