Een jaar en 275 dagen zonder Sunshine
Ik hoop maar dat het aan het weer lag. Skylar was gisteren eigenlijk wel onuitstaanbaar. In de avond ging zelfs Moonlight gek doen. Er is boven, in het kattenkamertje, ook van alles omgevallen. Daar ga ik straks de schade maar eens bekijken. Zo'n gekkenuurtje vind ik niet erg hoor, dat is normaal met katten. Gisteren was Aurora alleen steeds het slachtoffer van allerlei aanvallen van Skylar. Die bleef gewoon aan de gang. Niet normaal. Ik vond het zo zielig voor haar. Ik had echt met haar te doen. Ze kon niet eens op haar gemak even wat drinken zonder dat die donder bovenop haar sprong.
Pas toen ze hun laatste snoepjes gehad hadden, keerde de rust weer. Vanaf het moment dat iedereen wakker wat tot die tijd verloor hij zijn vervelende bui niet. Ik moet hem dan wel een grote mond geven, dat kan niet anders. Dat hij hierdoor gaat denken dat hij altijd de pineut is, is dan ook zijn eigen schuld. Hopelijk heeft het toch enig effect zodat hij dit soort dingen een keertje zal laten. Zelfs tijdens het snoepjes geven, bleef hij haar lastig vallen. Toen ik hem een streng vingertje toestak en zei dat hij daar mee op moest houden, gaf haar daar een tik op. Nou ja zeg, kappen nou hoor!
Ik hou er geen seconde minder van hem door maar het is wel lastig omdat ik elke keer boos zijn naam uit moet spreken. Ze weten donders goed hoe ze heten, dat vind ik altijd wel grappig om te zien. Als ik, zelfs heel zacht, Rainbow roep, dan komt hij binnen no time aangehuppeld. Hij verbindt zijn naam aan lekkers krijgen, dat was daarom ook snel gebeurd. Met Skylar zit het weer anders. Die hoort zijn naam vaker uitroepen als hij iets stouts doet. Als ik hem soms inderdaad roep om iets lekkers te krijgen, kijkt hij dan ook heel voorzichtig om een hoekje wat er aan de hand is.
Volgens mij is hij gewoon aan het puberen of zo. Het is wel vermoeiend. Er liggen nu regelmatig plukken wit haar door het huis en dat vind ik voor haar zo zielig. Ja, ze is een diva en doet zelf ook niet vriendelijk tegen hen maar ze valt ze niet lastig uit zichzelf. Ze loopt er eerder met een flinke boog omheen. Rainbow kan haar ook wel eens opeens gaan meppen maar zo heel anders als Skylar dat doet. Je ziet dat het meer een soort uitproberen is. Skylar gaat er vol voor. Die springt zo bovenop haar en bijt. Dat vind ik niet kunnen, daar trek ik de grens.
Met Moonlight speelt ze echt, die mag wel van haar met haar stoeien. De andere twee hebben dat nog niet voor elkaar. Skylar is natuurlijk jong en speels. Hij weet de grens alleen niet zo goed en zij roept iets in hem op waar hij tegen wil rebelleren. Dat begrijp ik dan ook best. Als je steeds moet zien dat er eentje het onderspit delft, dan is dat gewoon niet leuk. Een keertje, prima, ze hebben hun eigen regels. Zoals hij aan de gang blijft, dat kan niet. Daar blijf ik dan wel steeds tussen komen. Hopelijk is het over een paar maanden beter tussen hen. Moonlight heeft een band met haar en ook Rainbow zoekt regelmatig toch een soort van toenadering. Alleen Skylar wil alleen maar aanvallen zodra hij haar ziet en dat mag gewoon niet.
Als ze dan naast me op de bank komt 's avonds, dan kan ze zo'n diepe zucht slaken. Hè hè, eindelijk rust. Als ze naast mij ligt, dan durft hij natuurlijk niet. Hij weet wel beter. Gisteren ging het alleen zover dat hij haar tot boven achterna bleef gaan. Hij ging er een paar keer zelfs voor naar boven en hoorde ik haar gegil helemaal hier. Dat kan natuurlijk niet.
Zat ik net te denken bij mezelf, goh ik heb nog geen goeiemorgen gekregen van ma, stuurt mijn broer een foto van een lantarenpaal, waar een grote 13 op geplakt zat. Net op het moment dat ik me zat te bedenken dat ze het nu toch echt niet met de temperatuur voor elkaar kan krijgen, stuurt Kim een berichtje van de temperaturen enzo. Daar staat weer bij dat de gevoelstemperatuur -13 graden is. Nou ja, dáár had ik niet aan gedacht natuurlijk. Hoe verlang ik naar de +13 graden die het nu van mij op zijn minst had moeten zijn. Het is zelfs berenkoud hier aan mijn bureau, enkel en alleen omdat hier een groot raam zit waarvan de kou gewoon je tegemoet komt. Brrrr, dit zijn niet mijn favoriete temperaturen hoor. Jakkes.
Het is ook eigenlijk van de gekke. Het is nu voorjaarsvakantie en het is wel tien keer zo koud als het was in de kerstvakantie. Schiet mij maar lek. Nee, ik wil geen sneeuwpop maken! Ik wil naar het strand in de zon, zandkasteeltje bouwen of zo. Dit vind ik niet leuk meer. Ik moet boodschappen gaan halen maar ik kan niet eens vroeg gaan omdat ik anders moet krabben. Waarschijnlijk moet ik dat toch wel als ik later ga, zo koud is het. Ik vind het maar niks hoor. Het enige voordeel is dat het er nu normaal uitziet als Moonlight weer op de kachel gaat liggen. Dat doet hij nog steeds dagelijks maar nu snap ik hem wel. Het is gewoon echt ijskoud. Gevoelstemperatuur - 13??? En ik moet nog naar buiten? Zoveel truien heb ik toch zeker niet?!
Ik zie er nu al tegenop in elk geval. Gelukkig kan ik nu met de auto. Een paar jaar geleden moest ik nog met de fiets. Daarom mag ik niet klagen want ook toen moest ik wel. Als de boodschappen op zijn dan zijn ze op. Toch kan ik, nu ik alles met de auto doe, een stuk minder goed tegen de kou dan toen ik alles op de fiets deed. Kan ja nagaan hoe snel je verwend bent. Ik weet nog wel dat ik, het was een paar winters geleden ook - 20, naar mijn werk fietste en midden in de nacht ook weer terug moest fietsen. Dat was pas afzien. Als je dan halverwege was, dan warmde je wel een beetje op hoor. Het enige dat je niet goed kon beschermen waren je ogen en je dijbenen. Voor de rest zat ik volledig ingepakt.
Daarom, nu met de auto is het lang niet zo afzien als toen. Maar ik heb wel last van benauwdheid ook in die kou. Dat is echt niet zo prettig en als ik zoals toen nu nog met de fiets had gemoeten, dan had het er niet zo goed voor me uitgezien. Gelukkig is dat niet zo, maar benauwd blijft het wel buiten nu voor mij. Al is dat zeker niet de reden dat ik niet zo blij ben met kou. Dat is meer gewoon omdat het zo koud is. Gelukkig met een mooi zonnetje, dat dan weer wel. Dat scheelt weer alles.
Ik kan wel eens piepen van benauwdheid maar de cits hebben in hun speelmandje ook zo'n piepende kip liggen. Toen er eentje, Skylar natuurlijk, van de week weer eens het onderste speeltje wilde, stond hij erop. Er vlogen wel drie katten alle kanten op. Ik heb me rot gelachen. Later kwamen ze sluipend terug en gingen de boel weer onderzoeken daar. Echt leuk. Minder leuk is dat het potje met gemalen pillen verdwenen is. Dat zullen ze wel weer gepikt hebben en mee gespeeld hebben 's nachts. Op zich geen man overboord maar toch, het waren aardig wat pillen.
Ik zal het wel weer een keertje vinden en als ik straks terug ben van de boodschappen, dan zal ik wel weer een nieuw voorraadje malen en een klein potje zoeken waar dat droog in bewaard kan worden. Anders moet ik zo maar een nieuw potje kopen of zo. Lastige jongens hoor hier. Alles wordt gepikt en mee gespeeld en zo ben je heel vaak iets kwijt. Iedereen die katten heeft, zal hetzelfde hebben. Ik heb echt al het hele huis doorzocht maar niets kunnen vinden. Het potje is en blijft weg. Wedden dat ik het vind zodra ik weer een nieuwe voorraad heb gemalen? Ik ken dat. Dan kan ik in elk geval weer even flink vooruit. Blijf ik, zoals altijd met van dit soort weer, me afvragen of Sunshine ergens warm kan schuilen. Dat hoop ik toch zo...