"Waarom is propaganda zo veel meer succesvol wanneer het haat bevordert dan wanneer het probeert om een vriendschappelijk gevoel te bevorderen?
Bertrand Russell Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970
Origineel: Why is propaganda so much more successful when it stirs up hatred than when it tries to stir up friendly feeling?
Bron: The conquest of happiness (1930). Voor de volledige tekst zie: russell-j.com"
Gisteren had ik even een mindere dag. En in de middag kreeg ik me toch een maagkrampen. Echt niet normaal! Ik ben op het toilet gaan zitten met een emmer en ik had nog de tegenwoordigheid van geest om mijn gsm mee te grissen. Ik heb een aantal jaar geleden een keer een voedselvergiftiging gehad en ik dacht dat ik dood aan het gaan was. Ik viel ook steeds weg en het koude zweet lag in plasjes om me heen toen. Zo iets ergs had ik nog niet mee gemaakt op dat gebied. Ik wilde toen een ambulance bellen maar ja, mijn gsm lag in de kamer en hoe graag ik het ook wilde, ik was niet in staat om op te staan en die te gaan halen. De hele nacht heb ik daar gezeten, zieker dan een hond.
Toen Kim me later op mijn kop gaf, ik had haar moeten bellen, kon ik alleen maar zeggen dat ik die gsm echt niet kon gaan halen. En zo’n erge maagpijn had ik gisteren ook. Dat is een hele gemene pijn en trekt gelijk naar je rug. Ik had alleen echt niets gegeten waar het van kon komen. De katten vonden me maar eng, met al dat gekreun. Ik ben meestal erg stil als ik pijn heb, daarom valt het ook nooit op bij anderen. Maar bij dit kon ik wat geluid niet tegenhouden. Gelukkig was het dan ook geen voedselvergiftiging want het was ook, na een uurtje of zo, over. Raar dat zoiets zomaar op komt zetten en net zo abrupt opeens weer verdwenen is. Niet normaal! Voor mij hoeft dat niet meer hoor, wat een rot pijn is dat.
Ik heb vandaag in de vroege ochtend veel gedaan. Weer twee dozen van zolder gevuld met weg te gooien rotzooi. Mijn hemel, wat heb ik veel spullen waarvan ik het bestaan niet meer wist! Zo heb ik echt ik weet niet hoeveel lampjes en spotjes. Van die spotjes heb ik het idee dat die nog uit België zijn want ik het niets hier, waar die dingen in kunnen. Maar ik heb ook ik weet niet hoeveel normale lampjes. En als ik me nou bedenk hoe vaak ik de afgelopen paar jaar geen lampjes ben gaan halen, dat wil je niet weten! En ik had ze gewoon liggen. Maar ja, dan moet je dat wel nog weten. En achteraf bekeken wist ik het ook nog wel, ik was het alleen vergeten omdat ik niet meer wist waar ze precies lagen.
Ik vond ook een box vol met verlengsnoeren en elektrische dingen. Zo heb ik een aantal maanden geleden, of misschien wel langer geleden, jacht gemaakt naar zo’n knippertje dat je op een snoer kan maken. Dat is gewoon praktisch niet meer te vinden en wat ik vond, was erg duur. Ik had er gewoon eentje liggen. Dat moet je dan wel weten want anders geef je dus, zoals ik blijkbaar, geld voor niks uit. Ik vond een stapel dekbedhoezen, die ik niet meer ga gebruiken. Samen met bijbehorende hoeslakens. Die gooi ik ook gewoon weg hoor. Oude handdoeken en washandjes, weg ermee. De doosjes van nu zaten al vol met losse rommel. De volgende zoldertocht komen er zo weer dozen vol. En ik heb nu zo’n twee vierkante meter ruimte.
Het rek dat tegen die rare muur staat, zit wel vol en de slaapkamer ook. Ik moet toch ergens beginnen en dat moet maar zo. Enorm veel verfspullen, met van die bakken, roerstokjes en kwasten. Bergen en bergen spijkers en schroeven. Dat moet ik allemaal een keertje uit gaan zoeken maar voor nu is het even zaak om alles bij elkaar te krijgen en de rest weg te gooien. Ik vond mijn koffer weer en een hele grote reistas op wielen. Ik breng alle kleding die niet weggegooid gaat worden ook naar de slaapkamer. Dat moet ik later ook weer goed uitzoeken en netjes in die speciale hoezen doen, die ik ervoor gekocht heb. Oh wat zou ik er graag hele dagen mee doorgaan. Helaas heb ik ook nog zoveel andere dingen te doen. Ik zie er zo naar uit als dat allemaal straks geregeld en weer netjes is. En eigenlijk vind ik dat een erg goed teken, ondanks dat ik zo druk ben met van alles.
Een paar maanden geleden kon ik wel huilen als ik aan die zolders dacht. Ik word er nu ook niet helemaal blij van maar het is geen onoverkomelijke Mount Everest meer. Het is nu meer een flinke heuvel die voor mij wel te beklimmen is. Het wordt geen makkelijke klim maar ik kom er wel. En daar zit een wereld van verschil tussen. Het is echt zoals ik er zelf tegenaan kijk, duizend maal makkelijker geworden. Nog steeds geen leuke klus maar wel eentje die ik kan hebben. Wie had dat een paar maanden geleden kunnen denken. Ik niet. Als je me dat verteld zou hebben, zou ik het niet eens geloofd hebben. Ik dacht echt niet dat ik dat zonder hulp aan zou kunnen en dat kan ik wel! Weer een bewijs hoe hard ik vooruit ga, al lijkt dat niet altijd zo. Daar kan ik wel blij van worden en dat mag ook wel.
Ik zag me laatst toch iets leuks voorbij komen! Buiten een paar prachtige ideeën voor doeken die ik wil gaan maken. Want die heb ik ook. Als je zo aan het schilderen bent, komen er alleen maar meer ideeën bij. Dat is voor als de Dewberry doeken klaar zijn. Vandaag gaat dat ook niet lukken maar ik gooi mijn planning gewoon even om. Vandaag met de zolder bezig geweest, dat hoeft dan van het weekend even niet. Morgen ga ik de boel hier goed doen, dan hoeft dat ook in het weekend niet. De was van het weekend doen, doe ik altijd, en voor de rest gewoon die doeken afmaken. Ik hoef niet naar buiten dan, dat schuif ik naar de volgende week. Ik hoop de drie resterende doeken dan alle drie in het weekend te kunnen doen. Tussen de wassen door. Wat ik dus zag wat zo leuk was, heeft een naam; Shadowology.
En waarom ik dat zo leuk vond dat het ‘een ding’ is geworden, komt omdat ik dat soort dingen als kind al deed. Niet zo geweldig goed als deze meneer het doet maar goed, ik deed het wel. Als er een schaduw valt van een voorwerp, dan zie je daar soms dingen in en die kan je met pen of potlood dan aanvullen. Zo krijgt bijvoorbeeld de schaduw van een klokhuis opeens een nieuw leven als uil. Ik deed zulke dingen ook op de lagere school. Of als je van dat afgebladderde kalk had, op een muur, dan zag ik daar een hertje in liggen. Dat zei ik tegen mijn vriendinnetje die naast me zat en dan snapte ze er niks van. Totdat ik dan stiekem, de juf of meester mocht dat niet zien, ogen maakte en een paar lijntjes voor de poten en dan zag zij het ook. Nooit meer iets mee gedaan verder maar degene die er nu om bekend staat, een Belg, heeft er zelfs een boek van uitgegeven.
Vincent Bal heet hij en hij maakte zijn eerste tekening per ongeluk eigenlijk. Maar volgens mij kan ik uitleggen wat ik wil, je zal foto’s moeten zien ervan of een filmpje. Het is niet zo, dat ik nu opeens schaduwen ga zitten maken of zo en daar dan wat in ga tekenen. Hij is echt wel tig keer beter erin dan ik ook was of zal worden. Maar het is gewoon grappig dat iets dat je als klein kind zelf deed, opeens groot is geworden bij iemand anders. Als ik dat had geweten! Maar goed, dingen gaan zoals ze gaan moeten en dit zat voor mij niet in de planning. Het is een soort van kijken naar dingen, zoals je naar wolken kan kijken. Daar kan je ook opeens dingen in zien. Maar zoals ik het zag bij schaduwen en stukken afgebladderde kalk, dat zagen anderen nooit maar Vincent blijkbaar wel en nog creatiever dan ik het zelf zag. Zo leuk. Als je een filmpje van hem wilt kijken, klik dan hier . Geweldig leuk wat hij doet en maakt!
Alles is gedaan wat gedaan moest worden, behalve schilderen dan. Dan ga ik wachten tot de boodschappen er zijn voor ik kan gaan douchen. Eerst moeten de cits en ik eten natuurlijk. Na het douchen is het alweer rond zevenen. Dan ga ik lekker de bank op, eens even kijken waar ik naar ga kijken van wat ik allemaal opgenomen heb. Morgen weer een drukke dag, weer een halve vierkante meter zolder toegankelijk maken. Er staat nog een doosje op de gang maar ik had geen zin om nog een keer die trappen te pakken. Er komen morgen weer twee dozen bij, dan doe ik het dan wel in ene ruk door. Morgen de boel doen, naar de Action ook denk ik, weet ik nog niet zeker. Nou ja, ik ga het wel zien. Misschien nog tijd en puf om te beginnen met de schilderijen, anders wordt het een totaal schilders-weekend-feestje hier. Vandaag doe ik een prachtige foto van Kim weer bij hier, van Aurora dit keer!
"Vrijheid is wat jij doet met wat jou wordt aangedaan."
Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980
Vandaag had ik voor negenen al veel gedaan. Op de trampoline gestaan, daar begin ik tegenwoordig mee. Uit ervaring weet ik dat het er in de loop van de dag vaak niet van komt. Ik moet meer bewegen, ik vind dat zo leuk om te doen, mooier kan je het niet hebben. Ik dacht daar eens over na en toen bedacht ik me, dat ik er gewoon maar de dag mee moet beginnen. Je bent dan nog fris, dat kwartiertje kan je incalculeren, ook straks, door gewoon vroeger op te staan. En dan heb je het tenminste gedaan. In de loop van de dag krijg ik altijd alleen maar meer dingen te doen en heel vaak vergeet ik het dan ook gewoon. De enkele keer dat ik een blik werp op de trampoline, denk ik ja maar dit nog of dat nog. Terwijl ik juist eigenlijk wel wil. Nu de dag zo beginnen is veel fijner. Het kan altijd, enige uitzondering is verslapen maar dat gebeurt me nooit zoveel.
Dat heb ik al opgelost en nu zo houden. Ook die zolder moet ik niet tussen mijn vingers laten glippen. Vandaag ben ik direct naar de slaapkamer gegaan. Omdat Ben en San toch nog dozen zijn komen halen, had ik weer iets meer plek. De opgestapelde dozen links van het bed, heb ik nu klein gevouwen. Een stapel van een stuk of twaalf dozen staat nu rechts van het bed. Toch is de linkerkant nu weer gevuld met dozen met spullen en kleding. Aan die kant zet ik namelijk alles wat ik moet gaan uitspitten om te houden. En dan gaat ook oplopen hoor, dat weet ik nu al. De gang is nu weer netjes leeg en het zijkamertje raakt ook steeds leger. Het lijkt maar steeds een heel klein beetje maar toch ga je het een klein beetje merken nu. Het is gewoon veel en dan zie je dat pas na een tijdje. Beetje bij beetje gaat het toch lukken.
Ooit heb ik een netjes opgeruimde binnen-zolder en die van buiten gaat ook lukken. Gewoon doorzetten en dan kom je er vanzelf. Het enige waar het niet van kwam waren de Dewberry lessen maar ik dacht, ik kan toch zeker schilderen? Dan doe ik het gewoon zonder. Nu heb ik twee van de vijf doeken af. Voor het einde van volgende week heb ik ze allemaal. Waarschijnlijk nog veel eerder maar ik geef mezelf een beetje marge. Dan moet er gemaild worden met Amerika, foto’s erbij van de werkjes. Hopelijk zijn ze duidelijk genoeg, dan kunnen ze via de foto beoordeeld worden. Dat zou veel makkelijker zijn en een hoop gedoe schelen. Dat hoor ik dan wel weer, eerst maar even die andere drie gaan maken.
Je zou kunnen denken, ja maar ze zijn echt wel een beetje anders hoor, dan het origineel. Dat geeft juist niet, iedere schilder heeft zijn eigen stijl en het is natuurlijk handwerk. Zowel het voorbeeld wat erbij zit, dat is door Donna zelf geschilderd. Als ik het dan na moet maken, dan gaat het om de techniek zelf. Niet of ik één of twee gaatjes maak in het vogelhuisje. Ik vond eentje leuk en zij had er twee gemaakt. Als ik maar zorg dat het een highlight heeft en het stokje eronder ook. Zo wordt er dus beoordeeld. Ik heb een hele checklist die ik moet afvinken of ik het allemaal wel gedaan heb en tot nu toe, met deze twee, heb ik alles aan kunnen vinken. Nog drie te gaan. Ik vind het alleen jammer dat ze me niet de juiste kleuren hebben gegeven erbij. Dat zal ik nog wel melden in de mail, voor het geval ze dat vergeten moc hten zijn. Dat komt wel goed. Nu nog drie dus. Er zit er eentje bij die iets ingewikkelder is dan deze twee. En er zijn er twee die iets makkelijker zijn. Dat gaat wel lukken voor volgende week. Dan is er ook weer een druk van mijn schouders. En dat zonder de dvd’s met lessen te bekijken, zonder te oefenen. Ik ben gewoon goed!
Ik heb vandaag ook mijn CV en diploma’s, certificaten, een getuigschrift en zelfs mijn lagere- en middelbare schooldiploma’s in een nieuwe map gedaan. Die heb ik voor zien van een laagje kunst, de map dan, niet de diploma’s hoor. Als ik de 17e moet, dan steek ik die zo in mijn tas en heb ik alles bij me, mochten ze om iets vragen. Eerst maar eens duimen dat ik door die pittige test ga komen. Dat lijkt me het beste. Dan zien we de rest wel. Ik wil voor die tijd in elk geval de hele maand maart rekenen niveau 3 gemaakt hebben. Elke weekdag krijg je er een nieuwe bij, die doe ik sowieso. Maar van taal zijn alle niveaus al gemaakt. Van rekenen de eerste twee niveaus ook maar die derde… Ik kan er niet tegen als ik dingen fout doe of niet weet en daar loop ik toch echt tegenaan. Misschien moet ik toch de pagina’s met uitleg eens eerst gaan lezen?
Oh, dat is ook een idee! Dat heb ik niet gedaan omdat ik op mijn gsm die kleine lettertjes en het scrollen niet fijn vind. Maar ik kán natuurlijk kijken of ik het hier op mijn pc ook kan openen. Dan kan ik het hier gewoon maken/leren/lezen. Want er moet nog wel wat aan gedaan worden. Soms heb ik dan weer sommen goed waarvan ik zelf versteld sta maar ik heb echt een paar zwakke kanten aan mezelf ontdekt. Hoofdrekenen, breuken, al de standaard dingen, die gaan prima. Maar die lastigere opdrachten, de lange verhalen, dat is mijn zwakke plek. En dan nog wat wiskundige beweringen die ik of niet gehad heb of totaal vergeten ben. En als je die niet weet, dan kan je de som niet eens maken. Ik maak me er nu wel druk om maar of dat nodig is, weet ik niet goed. Wat voor sommen zouden ze daar dan geven? Op welk niveau? Lastig inschatten dus. Mag je je gsm met rekenmachine gebruiken? Of moet alles uit t blote hoofdje? Nou, we gaan het wel merken daar. Eng blijft het tot ik er geweest ben. Even geduld maar weer.
Rainbow en Skylar lagen van de week in het zonnetje en ik ben ze gaan borstelen. Daar kwam Moonlight natuurlijk als de kippen bij want die is gek op borstelen. Aurora vindt het niks, die loopt altijd heel snel weg. Skylar weet het nog steeds niet, wat hij er eigenlijk van vindt en Rainbow vindt het wel lekker als hij niet teveel wordt afgeleid door de borstel waar hij in wil bijten. In het zonlicht, iets wat ik al wist, lijkt Moonlight een soort van rood te zijn. Roodbruin of zo. Sammy had dat ook. Die was in de volle zon niet eens zwart meer maar knalrood! Maar de jongste twee heren, die waren een soort van hoogglanzend groen! Nou ja, dat had ik echt nog nooit gezien! Zoals je op een pauwenveer kan zien, dat iriserende groen. Heel apart. Gsm niet in de buurt dus geen foto’s maar wel het proberen waard, volgende keer.
Net als met mijn schilderingen op glas of met dat goud, vraag ik me af of ik dat überhaupt kan vangen op de foto. Maar het was zo mooi om te zien. Vooral omdat Moonlight ernaast kwam en die zo rood was. Het stak zo af. Ze glanzen dan ook zo prachtig, dat is echt mooi om te zien. Zeker in het zonnetje. Maar dat groen, dat maakte het echt speciaal om te zien. Ik had het echt nooit eerder gezien, bij geen van mijn huisdieren. Heel apart en mooi vond ik het. Er is altijd tijd voor een eerste keer, hoe oud je ook bent. Dat blijkt maar weer. Ik heb een flink stuk gelopen en toen het zonnetje even scheen, voelde je gelijk de warmte maar zodra die weg was, voelde het flink koud met die wind. Ik heb nu alleen geen zin meer om te gaan schilderen dus ga ik het hier lekker allemaal afsluiten. Ik vind het wel genoeg zo voor vandaag.
"Rust behoort bij het werk als de oogleden bij de ogen."
Rabindranath Tagore Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941