"Wat is het leven? Zich bezuipen zonder dorst te hebben.
Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980
Origineel: Qu'est-ce qu'exister ? Se boire sans soif.
Bron: De jaren des onderscheids"
Dat liep ook weer even heel anders allemaal vandaag. Ik begon al vroeg met het nog hele kleine stukje muur, verwachtend dat ik daar heel snel klaar mee zou zijn. Dat viel even tegen. Ik moest wel om drie planken heen werken en links en recht nette randen maken. Dat kleine stukje heb ik wel de hele ochtend over gedaan. Als de rest ook zo lang geduurd zou hebben dan zou ik er zes weken over doen. Bizar eigenlijk hoor. Ondertussen had ik NPO op staan, wachtend op het verslag van Koningsdag. Op een gegeven moment keek ik op mijn klok. Half twaalf al?
Bleek ik hem op de verkeerde zender te hebben staan. Blond weer. Al waren het wel interessante programma’s die ik zo op de achtergrond kon horen. Ik heb weer dingen geleerd. Onder andere dat Pieter van Vollenhoven een Rotterdammer is. Dat wist ik niet eens! Ik vond dat al een heel leuk mens, die is gelijk nog een stukkie leuker natuurlijk. Zie je wel dat je nooit te oud om te leren bent. Maar goed ook, anders zou ik nooit een opleiding meer kunnen doen. En laat ik dat nou juist net willen.
Eindelijk was ik klaar, het was rond kwart over twaalf al. Wel had ik toen ook een paar plekjes op het zwart ook bijgewerkt en alles van het lichte damp was ook klaar. Ik heb nog, ik schat, een zesde deel over, of minder. Als van de week nou alles glad is hier, dan ga ik gewoon een muurtje op de gang doen. Kijken hoever ik kom met dat beetje. Dan hoef ik voor een heel klein stukje geen 5 liter bij te laten maken. Of wel en dat ik een andere keer de plafonds daar mee kan doen? Hm. Misschien kan ik dan beter nu een klein beetje laten maken en tegen de tijd dat ik daaraan wil beginnen gewoon weer bij laten maken. Dat lijkt me beter.
Ik ben even een boodschapje gaan halen bij de Lidl. Op de gok omdat ik niet wist of de winkel op zou zijn. Het is en blijft Koningsdag natuurlijk. Maar de winkel was gelukkig open. En het was nog druk ook. Jeetje zeg, het leek wel alsof het gratis was. Uiteraard stond ik, net als altijd, in de verkeerde rij bij de kassa. Een meneer in een scootmobiel, die allemaal planten en zakken aarde op de band aan het gooien was, was voor mij. Ik wilde hem helpen maar door het hek en zijn grote scootmobiel, kon ik er niet bij. Uiteindelijk leek die man van de bewaking het te zien en kwam helpen vanaf de andere kant. Hè hè, eindelijk!
Niet dat het daarna sneller ging. Het scannen van zijn pinpas, iets dat ik zelf niet wil hebben trouwens, lukte niet. Nu moest hij gewoon pinnen, met code. Maar ja, en dat krijg je dan, hij wist zijn pincode niet meer. Ging hij hardop ook nog eens allerlei combinaties hardop zeggen. Oh mijn hemel meneer, niet iedereen is eerlijk hoor. Helaas maar waar. En elke keer weer moest dat meisje de kassa opnieuw instellen. Net toen ik dacht dat al die planten en zakken aarde weer terug naar de winkel moesten, trekt hij een briefje van twintig uit zijn jaszak. Nou, had dat even een kwartiertje eerder gedaan zeg.
Eenmaal thuis heb ik de boel van het verven opgeruimd en wilde ik aan de gordijnen beginnen. Maar ik kon niet meer uit mijn ogen kijken van vermoeidheid. Nou ja zeg, wat is dit nu weer. Het leek wel een acute aanval of zoiets. Dus ik heb alles zo gelaten en ik ben op de bank gaan liggen. En ik heb geslapen van half drie tot zes. De katten zaten me wakker te staren, dat voelde ik. Aurora lag over me heen gedrapeerd alsof ze mijn dekentje was. Helemaal stijf ben ik opgestaan en met een kudde katten achter me aan naar de keuken gelopen. Eerst de cits eten dan maar. Ik ben nu nog suf eigenlijk. Maar ja, dat is ook niet gek. Ik heb best wat uurtjes gemaakt eigenlijk, deze week.
Er moeten wat doosjes naar boven, die doe ik gelijk maar naar de buitenzolder. Als een soort eerste beginnetje. Het ene gespelde gordijn ligt hier bij mijn bureau. Ik zal de andere zo spelden en dan kan ik dat morgen als eerste doen. Gordijnen naaien. Zijn die aan elkaar, dan kan ik het hakenband erop maken. Dat gaat wel snel hoor. En dan kan ik altijd nog stoffen en zuigen en dweilen of zo. En mocht ik morgen nog moe zijn, dan doe ik dat maandag. Ik weet het nu wel, als ik me zo voel moet ik eraan toe geven en even rust nemen. Ik merk wel dat ik dan vrij snel herstel. Vorig jaar kreeg ik daar dan een ontzettende terugval van. Dat is gelukkig over maar dan moet ik wel luisteren als ik echt moe ben.
Dat doe ik dan ook maar. Zo meteen spring ik in de douche. Nadat ik de bakken van de cits heb gedaan. Dat gaat voor. En dan spring ik lekker de bank op vanavond. Ik denk niet dat ik het laat zal maken. Ik voel dat ik zo nog een keer zo in slaap kan vallen. Daar zal ik vanavond echt geen moeite mee hebben. Nu eerst alleen nog even die twee lappen gordijn spelden. Het kan maar vast klaar liggen hier. Dan zet ik morgen de naaimachine pas neer. De stofzuiger staat ook nog steeds hier midden in de kamer. Maar die zet ik pas terug als alles hier gedaan is. Dan wil ik zelfs die schoon weg zetten. Ook de stofkamer, het is een Dyson en die hebben geen zakken, wil ik schoonmaken. En het filter ook schoonspoelen. Dat moet dan echt een paar dagen drogen dus moet ik zoiets doen als ik extra goed gestofzuigd heb.
Dat gaan we dan zeker doen. Ik heb ook weer een beetje rommel in de zijkamer maar dat is losse rommel. Dat is zo weg. Daarna heb ik de grootste doos die ik nog over had gepakt. Daar moet ik spullen in versturen. Via DHL gaat het naar een DHL punt in Limburg en dan gaat Karina die daar ophalen. De vaas van Nicky zit er dan ook bij. Want als Karina die allemaal moet sjouwen naar huis, als ze hier in juni komt logeren, dan is dat gewoon al teveel. Verder moet ik van de week op jacht naar brillenkokers om te beschilderen. Daar heeft iemand om gevraagd en ik had al eerder van iemand gehoord, dat die ook erg leuk zijn. Ik heb die van mezelf leuk beschilderd en dat valt blijkbaar op. Ik heb nog genoeg om af te maken de komende tijd. Het liefst voor ik de opleiding in zal gaan, in juli. Ik reken er gewoon op dat dit doorgaat en werk hier naartoe met alles.
Morgen even die doos wegen en dan kijken waar ik die kan versturen via een DHL punt. Ik heb een prachtige bos bloemen staan, al vier dagen nu. Alleen is hij niet van mij. Wel jammer want hij staat nu nog steeds in de verpakking en in een vaas zouden ze veel mooier staan. Ze zijn van de buren en daar is een briefje in de bus gedaan dat ze hier staan. Maar ja, dan moet je ze wel komen halen hoor. Zo zonde nu. De buren schuin hieronder lopen een mooie bos mis want ik denk dat er morgen al een paar zullen beginnen te gaan hangen. Wel fijn dat ze hier terecht kwamen want ik heb ze verteld hoe mooi ik ze vind. Het is echt een prachtige bos. En daar heb ik zomaar van mogen genieten. Ik ga nu ook genieten, van een lekkere lange en warme douche! Lijkt me heerlijk!
"Machines beroven ons van twee dingen die vast en zeker een wezenlijk bestanddeel vormen van het menselijk geluk, namelijk spontaniteit en variatie.
Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970
Origineel: Machines deprive us of two things which are certainly important ingredients of human happiness, namely, spontaneity and variety.
Bron: The conquest of happiness (1930). Voor de volledige tekst zie: russell-j.com"
Dat was me het dagje wel gisteren. Vandaag ook hoor maar gisteren was het hier echt ene chaos. Met de beste wil van de wereld had ik geen puf meer om nog aan het bureautje te gaan zitten en een blog te schrijven, terwijl er nog zo ontzettend veel te doen was. Dit was de eerste keer dat ik om die reden een blog heb overgeslagen. De paar keer dat het in de afgelopen jaren is voorgekomen, kwam dat omdat ik er te ziek voor was met griep. Niet zo vaak dus, volgens mij maar ene keer. Ik weet het eigenlijk niet precies meer maar wel dat ik het sowieso een keer heb overgeslagen. Ik moest eerst echt even die puinzooi weer wat georganiseerd krijgen. En dat kon pas als die ene grote muur klaar was. Dan alles schoon maken en proberen terug te zetten.
Dat lukt nooit in ene keer precies zoals je het wilt. De plekken zijn anders nu ook en zoek dan maar eens uit hoe je het prettig vindt allemaal. Ondertussen is het hier ook alweer drie keer anders gezet. OF het zo blijft weet ik ook nog niet eens. Al doende kom je weer op een meer efficiënte indeling. Zo gaat het bij mij tenminste. Nu moet de andere muur nog en een stukje om de hoek bij de tv. Maar dan is het wel weer heel erg lekker netjes hier. De kleur ‘damp’ bevalt me ook enorm. Ik ga er nog een emmertje bij kopen om de gang en de plafonds ook te doen. Dat is voor later zorg. Ik had gisteren dan ook de pc niet aangehad. De gsm is dan goed om een beetje bij te blijven wat er in de digitale wereld allemaal gebeurd. Zo kon ik ook doorgeven, mét een foto van de puinhopen, dat ik even een dagje niet ging bloggen.
Het schoongemaakte enorme ‘schilderij’ van New York hangt nu even enorm uit de toon te vallen. Daar moet ik snel iets mee doen maar eerst de dingen doen die gedaan moeten worden. Ik had gisteren zelfs geen puf meer om in te loggen op het UWV. De tip die ik kreeg bij mijn klacht, niet via de UWV site maar gewoon werk.nl intypen en direct inloggen, werkt perfect! Waarom zeggen ze dat niet gelijk en moet je eerst twee maanden gefrustreerd raken? Nou ja, ik ben al blij dat ik er nu zonder veel moeite in kwam. Ik zag dat ik gisteren wel drie mails binnen kreeg. Oh, dat wilde ik wel heel graag weten maar dat moet via de pc. Helaas, te moe. Dan maar vandaag kijken en weer perfect en zonder moeite in kunnen loggen. Helemaal geweldig.
De lieve meneer van het UWV heeft eigenlijk veertien dagen lang geen tijd maar hij heeft voor mij een uitzondering gemaakt. Hij heeft de afspraak gezet op komende dinsdag om 13 uur. Goeie tijd, vond ik natuurlijk. Hij zit dan in de computer ruimte om andere mensen te helpen. Het is dan ook helemaal geen onderdeel van zijn dag, die dag om gesprekken te voeren. Maar ik denk dat hij wel voelde dat ik snel antwoorden wil en wil weten of het UWV de opleiding gaat betalen ja of nee. Toch wel heel aardig dat hij voor mij een uitzondering wilde maken. Hij weet ondertussen ook wel dat ik behoorlijk kan drammen als ik dat nodig vind. Ik denk dat hij eieren voor zijn geld heeft gekozen. Slimme keus en nog lekker ook als je ze goed bereidt. Dinsdag dus richting de Schiekade. Ik ben benieuwd! Ik wil natuurlijk gewoon in juli kunnen starten met de opleiding.
Gisteren heeft iemand mijn rolschaatsen opgehaald. Die heb ik verkocht via Marktplaats. Daar ga ik me niet meer aan wagen en met alles opruimen, kwamen ze weer tevoorschijn. Daar kan iemand anders ook plezier aan hebben. Ik ben 50 euro rijker en zij kan lekker rolschaatsen als het weer mooi weer wordt. Win win, noem ik dat. Er zit weer een kat voor mijn neus, de boel te saboreren. Ik heb een vaag vermoeden dat er geluncht moet worden. Dat ga ik hem maar even geven. De katten waren gisteren ook helemaal in de war en strontvervelend. Juist in die puinzooi moesten ze overal op, onder of in. En overal aan snuffelen. Elkaar achterna zitten en door de puinzooi af en toe ook vallen of botsen. Stelletje ongeregeld leek het wel, ik werd er af en toe best kriegel van. Vooral als er weer eens ergens iets viel.
In de avond had ik het weer een beetje allemaal terug op zijn plek. Er was nog genoeg troep hoor maar ik kon weer door de kamer heen lopen. Vandaag ben ik maar verder gegaan. Eerst alles voor de cits gedaan, de bakken en dat soort dingen. Toen ging ik het New York met lijst en al afsoppen. Die was best vies, al vanaf ik niet meer rook had ik hem nog geen sopje gegeven. Genoeg nicotine kwam er dan ook af. Mijn kristallen lamp had ik er ook afgehaald en in een sopje gegooid, die glimt me ook weer tegemoet. Het huis is ondertussen zo goed als nicotine vrij. Dus voor de friends en family; roken mag maar op het balkon! Zo. Ik heb gezegd. Ik vind het zo vreselijk stinken en het duurt dagen voor het mijn huis uit is. Ja, het is een feit, ik ben een ontzettend zeikende ex roker geworden. Bizar eigenlijk wel, dat vind ik nog steeds. Maar vanaf nu wil ik geen nicotine meer in mijn huis. De lichte damp kleur vraagt daar gewoon om en ik ook.
Als je me vorig jaar zou hebben verteld dat ik een jaar later de hele kamer om zou gooien en de muren zou doen, dan had ik je uitgelachen. En hard ook. Ik kon vorig jaar nog niet eens goed vooruit komen, laat staan dit soort dingen doen. Eerst die hele zolder in mijn uppie aangepakt en nu dit weer. Je kan wel zeggen dat ik vooruit ben gevlogen, vooral na mijn breuk met de vorige werkgever. Ik denk dan ook dat die breuk ontzettend nodig was, ik werd er gewoon zieker van. Het is dan ook pas sinds mijn ontslag, dat ik zo vooruit ben gegaan. De druk woog bij mij toch wel heel zwaar. En ook al ging ik een onzekere toekomst tegemoet, op mijn leeftijd zonder werk komen is niet zomaar iets kleins, alles beter dan daar te blijven hangen. Veiliger misschien maar voor mijn gezondheid niet goed.
Wat voor mijn vloer niet goed was, is de hele emmer vol sop die ik net door de gang gooide. Ken je dat, dat je dan zoiets hebt van; oké ga ik huilen of lachen? Het is lachen geworden, dat vond ik de leukere keuze. De katten keken me met grote ogen aan met een blik van ‘ben je gek geworden of zo?’ Niet geworden hoor, dat was ik al. In elk geval is de gang lekker schoon alvast. Mijn slippers waren ook doorweekt en ik loop nu in elk geval niet meer te glibberen maar dat heeft wel even geduurd. Ook voor ik al dat water weer terug had in de mop emmer. Ik bleef aan de gang op de gang. Dat zal het wel geweest zijn. Maar nog even en ik ben klaar. Niet vandaag hoor, maar in elk geval richt ik mijn pijlen op zondag. Want er is nog genoeg te doen voor het echt klaar is.
Ik wil ook mijn spiegel paars maken, dat zilver staat niet zo op die erg lichte damp kleur. Te licht vind ik hem nu. Hoe langer ik ernaar kijk, hoe meer die kleur me bevalt! Wit vind ik altijd te wit en hier zit een zweem van grijs door, heel licht. Mooi! Het weekend wil ik ook nog de was doen, mijn haar doen en mijn nagels. Alles ziet er niet uit, dat lijkt me wel duidelijk. Ook wil de gordijnen dan genaaid hebben. Ik weet alleen niet of ik voldoende haakjesband heb. Ik hoop het wel maar ik weet niet of dat wel vier meter is wat er ligt. Ik heb nog geen puf gehad om het uit te rollen. Ik ben bang van niet. Dan toch maar even gemeten. Ik heb vier meter nodig en het is vier meter en een heel klein beetje. Al die jaren niet voor niets bewaard blijkbaar. Bovendien, als ik de zolder niet had opgeruimd, dan was ik het nooit tegen gekomen. Zo valt alles weer op zijn plekje en voelt het als synchroniciteit. Mooi vind ik dat dan weer.
Het is nu rond twee uur en ik ga weer even verder. Ik zou graag de muren af willen hebben hier in de kamer. Morgen ook nog even stoffen, stofzuigen en dweilen hier. Dan ga ik daarna gordijnen naaien. Of is dat wel handig. Met al die draadjes? Kan ik erna weer gaan stofzuigen. Eerst gordijnen maken lijkt me slimmer. Koningsdag op de tv kijken ondertussen. Ik vier niet mee, geen tijd. Maar de boel volgen vanachter mijn naaimachine is misschien wel leuk. Dan doe ik zondag de hele boel en kan ik me de rest van de week weer op een paar sollicitaties gooien. Zolang ik nog niet weet of ik in die opleiding mag, moet ik dat toch doen, verplicht. Zelfs al weet ik het wel, vrijstelling krijg je dan pas zodra je begint en dus zal ik mei en juni, ongeacht wat, toch moeten solliciteren. Raar maar goed, het moet.
Hebben jullie gisteren ook die prachtige luchten gezien? En dat prachtige licht? Even later ook nog eens een enorme dubbele regenboog! Ik dacht, er komt een enorm noodweer maar dat viel me nog mee. Ook vandaag viel het mee met het weer. Alleen vanmorgen even de balkondeur dicht gedaan. Als je bezig bent krijg je het vanzelf wel weer warm en toen heb ik hem maar open gezet. Nu schijnt er ook een vals zonnetje, wie weet weer regen? Ik moet alleen nog het grote stuk muur boven mijn kast. De meeste rotstukjes heb ik gehad tot ik weer aan het einde van de kast ben. Daar zitten ook weer twee planken waar ik lastig omheen moet werken. Ik weet nog niet of ik het stuk achter het gordijntje doe dat daar hangt. Dat zie je toch nooit. Nee, er hangt een gordijntje voor, duh. Ik wil en moet en zal dat afkrijgen vandaag. En als ik iets wil, dan doe ik het ook. Morgen de rest van de foto’s want ik trok het net niet tot het laatste stukje. Mijn lijf eiste een zitplaats…
"Loop niet achter me aan, ik zal misschien niet leiden. Loop niet voor me uit, ik zal misschien niet volgen. Loop gewoon naast me en wees mijn vriend.
Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960
Origineel: Ne marche pas devant moi, je ne te suivrai peut-être pas. Ne marche pas derrière moi, je ne te guiderai peut-être pas. Marche à côté de moi et sois simplement mon ami!
Bron: In: Kerjean - Les nouveaux comportements dans l'enterprise
"