"Geschiedenis kun je niet zien, evenmin als je het gras kunt zien groeien.
"

Boris Pasternak - Russisch schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1958) 1890-1960

Nu had ik een ontbijt op de 1^e, bij mijn broer en schoonzus gehad en dat was harstikke gezellig. Veel te veel gegeten natuurlijk en ook mooie cadeautjes gehad. Het gekke was dat ik op de terugweg opeens totaal verrast werd door een enorme huilbui. Het kwam door alles bij elkaar. De nogal behoorlijk eenzame kerst, of die nu wel of niet nuttig is besteed. De enorme berg cadeaus die ik er nog zag staan. Daardoor weet je, hier wordt vanavond de kerst volop met elkaar gevierd. En die kwam even binnen. Ik ben er niet meer gewenst en ja, dat deed zeer. Niet dat mijn broer of schoonzus er zo over denken hoor. Maar toch denk ik dat ik ook niet meer dit soort dingen ga doen. Dan maar helemaal alleen. Dan krijg ik ook dat soort harde confrontaties niet meer. Ach, over een paar jaar weet ik niet beter meer toch?

De visite die ik zou krijgen op de 2^e kerstdag, ging opeens niet door. Mooi, dan kon ik die dag weer volledig wijden aan studeren. Ik was van harte welkom bij Miranda hoor, maar dan moet ik ook weer terug in het donker en dat is nou niet echt fijn voor iemand die steeds erger nachtblind wordt. En ik moet nog vroeg naar bed ook, wat dan zeker niet zou gebeuren. Want ik moet er gewoon weer heel vroeg uit de dag erna. Vrijdag is het dan alweer.  Bovendien, als je je heel erg verdrietig voelt om wat er allemaal in je eigen familie afspeelt, is het niet prettig tussen al het leuks van anderen te zitten. Voor mij is alles gewoon op en over en dat moet even nog meer dalen of zo. Ik wist het al hoor maar toch, elke nieuwe en volgende confrontatie is weer een even harde klap als de eerste.

Het is gewoon niet anders en ik zal er toch iets van moeten maken. Al voelt dat enorm ver weg van mijn bed. Als ik niet in elkaar wil storten, zal ik net zo lang moeten doen alsof dat niet gebeurt, tot ik het echt weer leuk begin te vinden. In het Engels zeggen ze dan ‘fake it till you make it’. Ik begreep dat nooit zo maar opeens valt nu het kwartje geloof ik wel. Gewoon omdat je niet anders kan of zo. Geen idee, het zal zo moeten zijn, anders was het niet zo. Dat is geen troost en ook al is het wel fijn dat ik het weet, het helpt niet bij het dragen van zoveel pijn. Maar goed dat ik al zoveel geoefend heb daarmee, anders had ik dit nooit getrokken! Maar nu klaar, verder over andere leuke dingen.  

Ik heb met de post een prachtig cadeau gehad uit Amerika! Mijn pakket is daar ook aangekomen. Op kerstavond toch zeker! Ik had mijn cadeau al vrij snel ontvangen, nadat het was opgestuurd maar mijn pakket, was langer onderweg. Ik had het al de 5^e op de post gedaan. Ik was ook wel bang omdat er allerlei lekkers uit Nederland in zat. Ik wist niet zeker of dat zou mogen van de Amerikaanse douane maar gelukkig, het is aangekomen. Ik heb een prachtige set van penselen gekregen! Ik was erdoor geroerd, hoe attent het was! Ik kan niet wachten tot ik ze kan uitproberen en ik zal deze speciaal apart houden van de andere penselen! Ik ben er heel blij mee! Ik ben, ondanks de situatie, toch wel heel erg verwend met de kerst hoor. Heel apart wel.

Ik had nog een cadeau liggen ook, van Karina. Ik mocht het pas de 24^e open maken en ik ben echt zo braaf geweest om dat inderdaad te laten liggen. Een handelsmerk van Karina is dat ze de kaartjes altijd helemaal versierd en zelfs de envelopjes, dus dat is altijd al leuk om te krijgen. En ik heb een heel mooi cadeau van haar gekregen. Dat komt zeker goed van pas. Een cadeaukaart van bij mijn Paranormaal therapeute. En aangezien ik daar de 3^e januari een afspraak heb, komt hij al gelijk in het nieuwe jaar van pas. Daar was ik dan ook heel erg blij mee. Ik had haar ook wat kleine cadeautjes meegegeven. Net als bij mijn broer was het plan om nog iets moois te maken maar ja. Ik had echt niet verwacht zo ontzettend weinig tijd meer te hebben. En financieel is het ook niet makkelijk dit jaar en waarschijnlijk volgend jaar ook niet. Dus tja, het is even wat minder dan ze van me gewend zijn maar het is nu even zo.

De 27^e, waarvan ik gehoopt had dat het 3^e kerstdag zou zijn, moest ik toch gewoon naar stage, helaas is het niet anders. Dus daarom ga ik gewoon die zaterdag erna, en dat is vandaag, mijn huisje doen. Lekker op mijn gemakkie hoor. Ik heb de wc en de badkamer al gedaan. Een bak verschoond en ik hoor net mijn wasmachine muziek maken, Die Forelle van Schubert is het geloof ik. Dan is hij klaar met wassen. Dus zo maar even de droger laten werken. Het is al na twaalven dus zo eerst even stoffen, zuigen en dweilen. Dan blinkt alles weer en dat vind ik heerlijk. Daarna ga ik lekker een stuk lopen. Als de winkels nog open zijn op het Mathernesserplein, dan even plantjes kopen en koffie moet ik ook hebben. Vandaag heb ik schoolvrij en het huis schoon maken, ja oké, geen hobby maar ik leef op van het resultaat altijd.

Dan stort ik me morgen weer volledig op het schoolwerk en wat er allemaal gemaakt en geleerd moet worden. Ik voel dat ik ook even moet ontspannen, gewoon even helemaal los van school en de druk die het op me legt. En daar ga ik maar gewoon aan toegeven vandaag. Ik weet alleen nog niet hoe lang. Ik zie wel hoe vlot het gaat verder met die opdrachten allemaal. Ik heb toch al wel wat voor elkaar. Ik heb die presentatie helemaal in mijn eentje gemaakt en herschreven en een mooie PowerPoint gemaakt. Ook mijn 2^e stage opdracht heb ik al af en die is gisteren nagekeken en goedgekeurd. Ik deed het goed, ik deed alleen teveel. Zo maakte ik het lastiger voor mezelf dan nodig. Ik grijnsde een beetje en dacht ‘story of my life’.

Voor kunst absoluut geen tijd, op 1 ding na dan maar dat is al klaar. Ik heb in elk geval de uil afgekregen op tijd, die heb ik dus vorige week donderdag, toen was het de 19^e geloof ik, meegenomen. Hij is erg in de smaak gevallen want Tessa kon niet wachten om hem te geven. Zij vond hem ook prachtig dus dat is weer leuk ook. Dus dat scheelde dan alweer. Voor hetzelfde geld vinden ze er niks aan, ja toch? Ik kijk nergens raar meer van op. Dat is niet gek ook met alles waar ik tegenaan loop altijd. Wat wel leuk was, is dat ik voor kerst nog gebeld ben door een patiënt die mijn visitekaartje had meegenomen. Ze wilde heel graag die grote fles hebben. Die grote die ik vorig jaar heb gemaakt, met het hele schilderij erop.

Ik zei haar wat ik alleen al kwijt was aan materiaal kosten en dat ik daar in elk geval niet onder kon gaan. Dat vond ze helaas al veel te duur maar niet te duur voor de fles, wel te duur voor haar portemonnee. Maar zei ze, dat ik hem ook zeker niet voor goedkoper weg moet doen, want hij is het zeker waard. Mocht ze ooit opeens geld krijgen, dan gaat ze zeker contact opnemen om te vragen of ik hem nog heb. Ze was er namelijk totaal verliefd op geworden en vond het echt het mooiste wat ze ooit gezien had, wat kerstdecoraties betreft. Toch wel leuk om te horen! De kerstspullen ga ik weer mee naar huis nemen. De grote fles nam ik gisteren mee, de rest na de vakantie. Misschien ga ik er weer iets anders neerzetten. Ik moet alleen nog even kijken wat. Ik moet het al hebben want ik ga voorlopig nog niets anders maken. Maar die tijd komt wel weer, ooit. Ooit komt alles goed. Kan ff duren maar dat geeft niets want eerlijk duurt sowieso het langst…

"Geniet van het leven. Het is immers géén repetitie."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Tussen goudglanzende kerstballen en kerstkransen, tussen kunstkerstbomen en kitscherige kerstcadeaus zocht ik verdrietig naar wat goud van de geest, vond slechts schilferende glitter en vals engelenhaar. Tussen loze woorden als kerstfeest, kerstvakantie, kerstmarkt, kerstgebak, kerstmenu, kerstconcert, lege kerstverhalen en liederen zocht ik vol hoop de stilte van vóór het Woord, vond slechts mismaakte taal der dode woorden. Tussen kerstmannen met valse baarden en rode mantels van begeerte, tussen arrensleden, jengelende bellen en verdwaalde rendieren, zocht ik eenzaam naar een spoor van waarheid, vond slechts kronkelwegen van leugens. Ik zocht en werd gevonden. De zoeker zelf werd het gezochte en zoeken werd gevonden worden. In de grot van het eigen hart wordt het tijdloze Christuskind geboren, oorspronkelijk gelaat, voorafgaand aan het eigen gezicht, licht in Licht. – door Marcel Messing

Het is niet het hele gedicht maar het laatste stuk, ik vond het erg mooi, in elk geval. Voor mij zal kerst ook nooit meer worden wat het was. En ik ben niet de enige en nee, dat is geen troost. Om te weten dat er heel veel verdrietige mensen zijn in deze donkere tijd van het jaar, vind ik juist extra belastend. Dan had ik eerlijk gezegd nog liever de enige geweest. Als ik kon, dan zou ik al die mensen een glimlach en een goed gevoel willen schenken. Oh als ik toch kon toveren, dan wist ik het wel. Maar daar heeft onze groot artiest en kunstenaar Herman van Veen wel eens een liedje over gemaakt en daar kom ik toch nooit bovenuit. Dat moet ook niet hoor. Mijn gedichten zijn leuk voor Sinterklaas en dat soort dingen, want een echte dichter ben ik niet. Ik kan lekker rijmen en draai mijn hand niet om voor een nieuwe en toepasselijke tekst voor iemand op een bekende melodie. Maar dat is geen dichten te noemen.

Ik schrijf elke keer maar een zinnetje of wat nu hoor, want ik wil weer wat minder voor gaan lopen met schrijven. Minder? Helemaal niet meer! Het is eenvoudiger om direct per keer actueel te plaatsen dan dit. Maar waarom kan ik niet goed uitleggen. Het is meer omdat ik dat vind en dan is dat ook zo. Zo werkt dat, bij mij tenminste wel. Ik zit, op het moment van schrijven, te wachten op Miranda, want die komt vanmiddag, de 22^e is het nu ik dit schrijf. We hebben elkaar alweer een tijdje niet gezien dus dat wordt leuk. Lol hebben we altijd wel. En het is voor mij nu heel lastig om tijd te maken en daarheen te rijden. Zij is ziek en daarom lukt het ook niet altijd om naar mij toe te komen. Dus als het dan wel lukt, dan is het dubbel zo leuk natuurlijk. Ondertussen zijn al mijn voorlopers geplaatst want ik loop nu weer bijna achter omdat er zoveel te schrijven valt maar ik geen tijd heb en had.

Oh wat was het een heerlijk middagje met Miranda. Dat doen we echt veel en veel te weinig. Later als ik van de opleiding af ben, dan ga ik toch echt proberen om meer af te spreken. Maar ja, wie weet hoe het leven dan loopt. Zij kan door haar ziekte ook niet altijd natuurlijk. Daarom moeten we er dan maar dubbel van genieten, de keren dat het wel kan. Ik had voor haar en haar moeder cadeautjes klaar gezet en ik kreeg van haar ook een prachtig cadeau. Een mooie en heel aparte ketting met een prachtige ronde steen, obsidiaan. Ze voelde dat ze die wel voor me moest kopen want hij is ook tegen negatieve energieën en nog meer dingen maar dat was de belangrijkste. Ik vond hem prachtig, gelijk omgedaan en niet meer afgedaan. Hopelijk gaat het iets doen voor me.

Wat later stuurde ze me het volgende: Deze diepzwarte obsidiaan ketting komt uit de kern van de aarde. Obsidiaan is het resultaat van snel gestolde lava en kent vele krachtige eigenschappen. Obsidiaan stenen zijn gevormd door lava uit de kern van de aarde. Met temperaturen van boven de 5000°C worden deze vurige stenen uit vulkanen gespuwd waarna ze spoedig afkoelen. Dit unieke zwarte steentje heeft een kleurencombinatie die verandert bij elke kijkhoek. De steen ziet er niet alleen stijlvol uit; obsidiaan kent ook bijzonder krachtige eigenschappen.

De steen staat bekend als beschermingssteen tegen negatieve energie. De obsidiaan hanger absorbeert negatieve energie en is gemakkelijk te reinigen en schoon te spoelen met zout water. Obsidiaan staat voor inzicht, doorgronding en waarheid. Dit bijzondere steentje wordt door velen beschouwd als steen der zelfinzicht. Obsidiaan kan diepgewortelde emoties en gevoelens naar buiten laten komen en maakt oprecht. Obsidiaan helpt bij het verhelderen van de geest en kan externe afleiding en ruis helpen verminderen. Overige kenmerken van obsidiaan zijn remming van verslavingsgevoeligheid en stimulering van de wil in het leven. Een goede steen voor iedereen die snel afgeleid is of moeite heeft met concentreren. Obsidiaan stenen worden geassocieerd met de basis chakra (1e chakra). 

Nou als ik 1 ding gelukkig niet ben, dan is het wel verslavingsgevoelig. Dat is zeker wel mijn redding geweest in een aantal zaken. Maar ja, dat is weer een ander verhaal. Ik heb er teveel eigenlijk, van die verhalen. Oprecht maken heb ik ook niet echt nodig want dat ben ik bijna altijd, altijd al geweest. Ook niet echt altijd hoor, er zijn situaties waarin je soms een beetje moet faken, wil je het leefbaar houden in deze maatschappij. Bovendien kan niet iedereen het hebben. Oh dat is toch wel iets dat ik niet echt zal missen, als ik hier eenmaal weg ben.

In elk geval, daar was ik ergens, was de middag met Miranda weer veel en veel te kort. Ze nodigde me uit om de 2^e kerstdag naar haar te komen. Hoe lief ik dat ook vond, ik doe dat niet. Het zijn voor mij enorm pijnlijke dagen en dan heb ik er alleen maar behoefte aan om weg te kruipen. Niet om tussen de mensen te zitten, hoe lief ik ze ook vind. En geloof me, al die pijn van nu, die brengt me iets prachtigs verderop. Ik weet dat gewoon. Het er doorheen gaan, nee, dat vindt niemand fijn maar ja, als je ziet wat je ervoor in de plaats krijgt. Wat niet weg neemt dat ik niet voor deze pijn gekozen heb, het overkomt me gewoon. Het overkomt me omdat ik iets deed, waarvan ik een totaal ander effect had verwacht. En toch, zoals het gegaan is maakt alleen maar meer duidelijk. Het hoort zo te zijn. Laat ik het daar maar op houden.

Het is wat het is, ik kan er ook niets aan doen. Het is zeker mijn keuze niet maar je moet het soms met de keuze van anderen doen en dat is niet altijd even makkelijk. Oké, klaar hiermee nu, verder en hoger. De cits hebben op voorhand hun (kerst) speeltje al gehad. Ik heb me rot gelachen want wat een helden op sokken zijn het zeg! Ik heb een bal gekocht, daar zit een motortje in, ja op batterijen weer. En die zet je aan, schroeft hem weer dicht en dan zit er aan 1 helft een soort van fret of zoiets. En die bal die maakt, door dat motortje dat het zwaartepunt verplaatst of zoiets, zelf rollende bewegingen. Oh mijn hemel! Dat vonden ze me toch eng! Aurora was de enige nog die er in het begin op af durfde te gaan. Vrouwen hè, als het echt nodig is, dan nemen wij het voortouw. En dat noemen ze dan het zwakke geslacht. Baar maar eens een kind en dan weet je gelijk dat dit niet klopt.

Maar goed, ook weer een ander verhaal! Snap je waarom ik dat zei? Zo’n verhaal kan lang duren maar dat doen we niet. Ze zijn wel totaal gefascineerd en oh wee als het ding hun kant op rolt. Ik ga hem zo maar weer eens even aanzetten. Jammer hoor, dat het ding herrie maakt en op batterijen loopt! Anders zouden ze er de hele dag lol mee hebben. Ik heb een strategie, als hij tussen mijn voeten door rolt, dan zet ik hem uit. Het is verdorie het hele huis door geweest en na een tijd hadden de cits niet echt belangstelling meer. Eindelijk kwam hij in de buurt en zette ik het ding uit. Ja, toen wilden ze wel gelijk weer even komen kijken. Gekkies! Echt helden op witte sokken, iets dat ze dan ook allemaal hebben.

Ik ben al vanaf vanmorgen 8 uur aan het werk. Dat is mijn kerst, nog wat dingen ontdekt die weer een mes in je rug steken maar ach, daar zitten er al zoveel, dat voel ik zowat niet eens meer. Volgens mij ben ik vast in een vorig leven fakir geweest. Al dat liggen op spijkers en scherpe dingen werpen nu hun vruchten af. Het is allemaal om mij tot een definitief verder gaan te brengen. Zonder kans op herstel en dat ik dan ook weet, dat het niet aan mij lag. Al dat rare gedoe, nergens voor nodig als je recht in je schoenen staat en ook recht in je eigen ogen kunt kijken. Maar goed, daar moeten nog heel veel mensen eerst zelf achter komen. Ik wens ze veel plezier ermee en veel sterkte want Karma, om het dan zo maar te noemen omdat iedereen dat snapt, is een harde leerschool. Dat weet ik uit ervaring ja, maar ik heb nu wel genoeg goed gemaakt. Het tij gaat keren en er zal mét mij worden goed gemaakt, niet meer dóór mij. Dat is een enorm verschil!

En eerlijk is eerlijk, het werd verdorie tijd ook! En dat is voor mij een hele mooie kerstgedachte! En zo zal mijn nieuwe jaar ook ingaan, zonder al die mensen die mij niet waard zijn. Klaar met alles, ik ben zo klaar met iedereen, nou ja, de meesten, niet iedereen. Al scheelt het niet veel.Ik ga maar gewoon helemaal opnieuw beginnen, op elk gebied. Klaar met al die mensen die mij als shit zien. Daarom moest ik weg uit die baan, totaal een andere richting op, een nieuw perspectief. Dat scheelt alles. Soms moet je alleen je manier van kijken veranderen om te zien dat er nog meer ergens achter zit. Nou, geloof me, je weet niet wat je ziet. Beter zo, helemaal opnieuw en met nog maar heel weinig mensen verder uit mijn ‘oude’ leven. Ik denk dat het niet anders kan. 

Op de foto, in het midden zie je mijn mooie cadeautje van Miranda, en mijn 'kerstpakket' van DSW/ dus de apotheek, erboven en een stukje van mijn ochtend werk, de recept order. De rest, ach, het moet maar duidelijk zijn. IK GA VERDER, dan maar helemaal alleen. Kan ik wel hoor! Doe ik eigenlijk mijn hele leven al wel... 

"Geen liefde is bestand tegen afwezigheid.

Origineel: Il n'est pas d'amour qui résiste à l'absence.
Bron: La Rôtisserie de la reine Pédauque"

Anatole France - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1921) 1844-1924