"Als je met een kat speelt,
moet je haar krabbels niet erg vinden."

Jiddisch spreekwoord

Gisteravond ben ik nog naar buiten gegaan. Zoals ik ook van plan was. Ik vind het toch wel apart dat ik, elke keer als het flink koud is, een kat onder mijn auto vandaan zie schieten. Ik kon natuurlijk niet al te laat. De wekker zou me om 4 uur weer wreed uit mijn slaap rukken. 

Toevallig, of nou ja, toeval bestaat natuurlijk niet, had ik de kattenbakken moeten verschonen en die korrels heb ik apart in een pedaalemmerzak gedaan. Ik gebruik kristallen en zou er nog langer mee mogen doen maar dat vind ik zelf niet prettig. Gewoon elke dag even omscheppen en leeg halen en klaar is Ria.

Na 2 weken wil ik wil kristalheldere kristallen zien dus dan gooi ik het spul weg. Al zou ik er, zeker volgens de verpakking, nog veel langer mee kunnen doen. Ik ben nou eenmaal een rare en dat zal ik blijven ook. Nu kwam het gewoon wel heel erg goed uit. 

Ik dus naar beneden, nee Sjoukje, niet in mijn huispak maar gewoon nog in mijn spijkerbroekie, met een zak vol met geel gepiste kristallen en drolletjes. Volgens mij kan je daar voor gearresteerd worden. Gelukkig geen pliesie!

Ik maakte een gat onderin die zak. Daarna vanaf mijn voordeur richting de bosjes bij de hoek lopen, ondertussen een Hans en Rietje spoor achterlatend van het net genoemde spul. Ondanks dat het ijzig koud was, was er nog redelijk wat drukte op straat. Het is hier volgens mij altijd druk.

Geen kat te zien was in dit geval dus puur letterlijk. De zak werd steeds leger. Ervaring hierin had dit keer voorkomen dat de halve zak in mijn gympie terecht was gekomen. Ervaring heeft ook geleerd namelijk, dat dit echt niet lekker loopt. Wel crunchy, dat dan weer wel. 

Daarna nog wat rond gelopen en voorzichtig Sunshine's naam geroepen. Geen respons, net als al die andere maanden en keren niet. Dus daar ga je ook een heel klein beetje rekening mee houden. Gelukkig ben ik een volhouder dus maakt me dat geen zak uit. Het was maar een poging. Ook nog even Moonlight's naam geroepen, daar kan hij namelijk ook op reageren. Niet gebeurd. Al weet ik zeker dat hij Moonlight erg mist. Moonlight mist hem ook nog steeds erg. 

Daarna weer met frisse rode wangen naar boven en even met de cits gespeeld. Zoals altijd weer even voor hengel gezeten. Moonlight laat me dat echt geen enkele avond vergeten natuurlijk. Aurora doet lekker mee. Als ze er genoeg van heeft komt ze lekker naast me liggen.

Moonlight gaat dan weer moeilijk lopen doen omdat hij er ook bij wil maar niet durft omdat ie zijn kont heel wil houden. Lastige kindertjes zijn het toch af en toe. Hoe ik hem ook bleef uitnodigen, hij kwam er niet bij. Volgende week kan dat weer volledig anders zijn. 

Vanmorgen schrok ik me rot omdat ik dacht me verslapen te hebben maar de wekker moest nog aflopen. Dat scheelt! Helaas geen kat die onder mijn auto schuilde dit keer. Dat zal je altijd zien als je extra vroeg weggaat om die reden. Dan maar naar mijn werk gegaan.

Een leuk dagje, zónder storingen om op te lossen. Dat gebeurt niet vaak dus minder stress vandaag. Ook wel eens lekker. Ondanks mijn lachbuien om en met Simona, toch wel veel gedaan ook. Zo'n dag is dan ook weer een keer op zijn eind en kon ik door naar mijn moeder.

Die had net een appelcake gebakken, die was net klaar voor ik weer wegmoest. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik een stukkie heb mee genomen. Dat was eigenlijk voor vanavond bij de koffie maar dat heeft ie niet gered.

Met moeder ging het wel. Vanaf morgen komt de thuiszorg de wond verzorgen. Dinsdag moet ze, omdat ze stopt met de chemo, naar professor van Eijk, bekend in de medische wereld als alvleesklierkanker specialist. Zo klinkt het een beetje als een scheldwoord... Maar hij staat wel bekend als 1 van de besten.

Ze moet er dan om 14u30 zijn en ze wil graag dat ik mee ga. We gaan dan bespreken hoe en wat nu ze met de chemo is gestopt. Morgen moet ik dat dan maar even gaan regelen. Want ik heb natuurlijk die uren zorgverlof weer ingetrokken. Maar omdat ik dinsdag precies om 14u30 moet beginnen eigenlijk, zal ik ze toch weer even snel aan moeten vragen.

Dat zal wel vervelend zijn maar dat heb ik ook niet echt helemaal in de hand. En als er zulke belangrijke dingen moeten worden afgesproken dan ben ik er wel graag zelf bij. Dat komt wel goed. Dat regelen we wel weer even. 

Nu ben ik gewoon even totally pooped, ik ga een hapje eten. Daarna gewoon even niets. Ja, bankhangen. Morgenochtend weer genoeg te doen voor ik de avonddienst in ga. Ook dat zorgverlof even zien te regelen. Dan zien we na dinsdag wel weer verder wat ma betreft. Eventjes afwachten wat er uit dat gesprek komt. 

Het zal vast snel vrijdag zijn. Dat moet ik ook nog afspreken met Patricia en Carmen, hoe en wat. Komt ook vast wel goed en leuk om naar uit te kijken. Estas, we komen er aan hoor! Vrijdag dan. Bank, ik kom er nu aan, bereid je maar vast voor op een enorme plof in je kussens en daarna geen beweging meer. Dat ben ik. 

"De kat die slagroom op haar snorharen heeft,
zal een goed excuus moeten vinden."

Russisch spreekwoord

Vanmorgen vroeg, kwart voor zes, ik was wat aan de late kant maar omdat ik zo dichtbij woon, kon ik zes uur makkelijk halen nog. Schiet er opeens toch wéér een kat onder mijn auto vandaan. Het ging weer té snel om te kunnen zien of het Sunshine was of zelfs maar zou kunnen zijn.

Wel kon ik zien dat het niet het jonge zwart/witte katje was, dat ik vorige keer bij brug 1 tegen kwam. Die was veel kleiner. Ik ren er nog achteraan maar net om de hoek was er al niets meer te zien. De kat kon natuurlijk ook in de bosjes zitten maar ik wist dat ik de enige was, die er om zes uur hoorde te zijn.

Dan kan je niet op je gemakkie een zaklamp gaan halen boven en even op je dooie akkertje tussen de bosjes gaan lopen zoeken. Maar vervelend vond ik dat wel. Nu ga ik vanavond, voor ik mijn mandje in ga, toch maar weer even kijken.

Dat is wel het minste wat ik kan doen. Ik heb de kattenbakken net verschoond dus de gebruikte korrels heb ik in een aparte zak gedaan. Die ga ik dan maar weer eens eventjes in die bosjes kiepen en licht uitstrooien richting mijn deur. Je weet het maar nooit.

Het was een zware dag, op de een of andere manier was het erg vermoeiend allemaal. Marsha en Simona hadden hetzelfde gevoel maar dan anders. Het gegaap was niet om aan te horen. We kregen er af en toe echt de slappe lach van. Dat was dan wel weer leuk. De tranen liepen af en toe over onze wangen. 

Uit mijn werk ging ik direct door naar mijn moeder. Ik dacht wat boodschapjes voor haar te moeten halen of zo. Kom ik daar, is ze er niet eens. Mijn broer was er toch om haar wond te verzorgen. Dat moet trouwens 3 x per dag. Gelukkig komt maandag de thuiszorg hiervoor. Moeder was doodleuk met broer en Sandra boodschappen gaan doen. Is dat wat dan.

Daar had ik niet op gerekend. Ze heeft me toch een wond op haar rug! Dan denk je er niet over na dat ze zomaar de hort op zal gaan. Ik heb heel even gewacht maar als ik om 4 uur eruit ben gegaan dan stort ik altijd redelijk snel van mijn hoeven. Ik had thuis ook nog genoeg te doen! Ik ben na een klein half uurtje maar weggegaan. Toen ik net thuis was, belde mijn moeder.

Waarom ik niet even gewacht had. Ze waren vlak nadat ik weg was gegaan thuis gekomen. Ja, omdat ik deze week 6 dagen moet werken en ik ook genoeg te doen heb in huis natuurlijk. Vooral omdat ik thuis wat dingen moest doen waarvoor het daglicht handiger is. Dat is 's winters toch altijd al lastiger, vind ik dan toch.

Dan ga ik morgen maar weer even langs. Boodschappen halen hoeft dan in elk geval niet. Mijn haar kan ik ook wel in het donker wassen. Alleen moet ik morgen juist weer wel een tukkie doen. Maandag heb ik dan weer avonddiensten en dat is anders lastig om te draaien als je om 9 uur in de avond al in slaap valt. 

Vandaag moet ik juist zorgen dat ik wakker blijf tot het bedtijd is. Dat is ook altijd verrekte lastig omdat ik barst van de slaap. Nu al. Het zijn nou eenmaal rare tijden en wisselend ook. Dat blijft lastig met omgooien. Ook wil ik nog even de bosjes in vanavond. Ik zou er ook niet raar van op kijken als Sunshine hier op de een of andere rare manier toch weer terecht zou komen namelijk.

Wishfull thinking misschien maar wat moet je anders? Als je dan toch moet denken, dan kan dat maar beter positief zijn én blijven. Ik doe al bijna 6 maanden niet anders en dat blijf ik ook doen tot die weglopert er weer is. Dus nu ga ik nog wat andere dingetjes doen. Het is al weer bijna donker aan het worden. De dingen die ik bij daglicht wilde doen, heb ik ook gedaan. 

Ik hoop dat morgen de dag wat sneller voorbij zal gaan dan vandaag. Raar hoe dat soms van elkaar kan verschillen. Nu even een hapje eten of zo, dan hopen dat ik daarna niet in slaap kieper op de bank. Alleen kan ik dat soms niet tegen houden. Ik heb het koud, wil lekker mijn huispakkie aan. 

Omdat ik nog naar buiten moet, doe ik dat maar niet. Misschien is dat wel de remedie om niet in slaap te vallen. We zullen zien. Wat dat betreft blijf ik toch altijd een optimist. Daar ben ik zelf nog wel het meest blij mee!

"Als een muis een kat uitlacht,
is er een holletje in de buurt."

Spreekwoord uit Nigeria