"Geluk vind je pas wanneer je je weet vrij te maken van alles wat je afleidt."

Saul Bellow - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1976) 1915-2005

Gisteren hebben we een behoorlijk drukke dag gehad, maar wel leuk. Op ons gemak hebben we ontbeten en koffie gedronken. Toen zijn we richting Hillegom gereden omdat we een afspraak hadden bij PeeT, mijn paranormaal therapeute. Ik was er al een tijdje niet geweest en Karina had er altijd al eens een keer naartoe gewild. Maar omdat zij in Belgisch Limburg woont, is dat best wel een beetje te ver rijden. Dus toen kwam ik vorig jaar met de oplossing, als je nou weer eens een keertje hier logeert, dan moet je een afspraak maken. Vanaf mij is het maar een uurtje rijden.

Dan moeten we dat wel ruim van te voren afspreken natuurlijk want Petra heeft het behoorlijk druk! Dus begin dit jaar hadden we al dit weekendje gepland, nadat Petra de afspraak had vastgezet. Gooide mijn opleiding ook nog bijna roet in het eten, toen ik nog niet wist hoe of wat. Maar dan had ik sowieso gezegd, dat dit al vaststond. Een vakantie die al geboekt is, ga je dan ook niet afzeggen. Maar dat liep allemaal helemaal perfect. En wij gisteren om elf uur in de auto richting Hillegom. Ik ben altijd blij om Petra te zien en te spreken. Voor de dingen waar ik mee zit, weet zij altijd wel iets zo te zeggen of uit te leggen, dat ik er iets mee kan of beter, veel mee kan eigenlijk.

Dat weet ik al van te voren, het is altijd fijn en verhelderend. Voor Karina was het helemaal nieuw en die zag er ook wel naar uit. En natuurlijk bleek het voor Karina ook heel veel te doen en had ze er heel veel aan. Ik had niet anders verwacht. Als je wat meer over Petra en haar mooie werk wilt weten, klik dan hier. Karina had bij mij een hoeveelheid schilderijtjes besteld en die heeft ze aan Petra gegeven om haar cliënten die het nodig hebben een hart onder de riem te steken. Ik had een cadeautje voor haar meegenomen ook. Het was fijn en we hebben af en toe behoorlijk gelachen om van alles.

Petra moest natuurlijk ook weer erg om mij lachen. Een typisch staaltje van hoe ik denk en een prachtig bewijs dat ik het mezelf altijd echt te moeilijk maak. Ik vertelde natuurlijk over de stageplaatsen. Van Vlaardingen had ik natuurlijk nog wel geen antwoord. Maar ja, daar was het klein en rustig en kon ik echt goed één op één begeleid worden en me dus echt volledig op mijn studie storten. Want ook de stage was gewoon voor twee dagen. Bij die Parnassiagroep is de werkdruk al hoger dan bij normale apotheken, willen ze me liever drie of vier dagen stage laten lopen ook. Kortom, tien keer zwaarder omdat je dan ook minder tijd hebt om rustig te studeren. En dat gaat echt wel nodig zijn want het moet er allemaal ingestampt worden.

Dan denk ik dus, ja, maar als ik naar Vlaardingen ga, dan kies ik voor de weg van de minste weerstand, ik moet daarom dan maar voor Den Haag kiezen. Dan daag ik mezelf meer uit. Vlaardingen is dan in verhouding te makkelijk. Dat was het waar Petra zo om moest lachen. “Makkelijk? De weg die jij kiest is al zwaar en moeilijk op zich en die wil jij eigenlijk nog veel moeilijker maken? Jij kiest niet voor het makkelijkste, als je kiest voor Vlaardingen of andere apotheken, jij kiest dan voor de iets minder moeilijke. Dat zie je gewoon verkeerd, je onderschat weer wat je gaat doen zo. Kies je voor nu iets minder moeilijke stage, kan je je goed op je opleiding storten, want daar moet het nu om gaan. Heb je straks je diploma, kan je altijd nog kiezen voor een hogere werkdruk of meer ambitieuze projecten, want dan heb je die studie er niet nog eens bij.” Dat waren de woorden van Petra.

Karina was het daar totaal mee eens, die had ook al gezegd; ‘ik weet het al, jij wilt voor het meeste moeilijke gaan.’ Eh ja, ben ik zo doorzichtig? Het is ook van de gekke, ik weet al wat me te doen staat nu. Ik moet afwachten wat Vlaardingen zegt, ja of nee. Dan wil ik toch ook nog de geplande gesprekken voeren en kijken hoe het daar zit en voelt. En dan kan ik daar op gebaseerd een keuze maken maar dan wel met het bovenstaande in gedachten. Na een hele leuke middag, reden we weer richting huis. We moesten even iets uit de brievenbus pakken, een formulier om een pakketje te halen, en dat gingen we dan direct maar even oppikken.

Ik parkeerde de auto vlakbij het zaakje waar ik moest zijn maar er was bij de post iets verkeerd gegaan en wij moesten heel ergens anders mijn pakketjes ophalen. We zijn maar gaan lopen, het was de brug over en het was prachtig weer. Met pakketjes in de tas, zag ik een erg dorstige hortensia en dat vond ik zielig. Maar ook had ik het met mijn broer over hortensia’s gehad en die wilde ik voor hem kopen. Ik ken dat van ze, ze hangen snel, het zijn zuiplappen maar geef ze genoeg water en ze zijn prachtig. Zo liepen we weer naar de auto en zijn we maar gelijk doorgegaan naar de Chinees om chinees te gaan halen. Ja, duh! Met een tas vol eten waren we bij half zes eindelijk thuis. De katten waren heel blij dat we er weer waren, dat was wel duidelijk.

Karina pakte de chinees uit, niet de mens maar het eten natuurlijk. Ik gaf ondertussen de cits hun eten, daar waren ze wel aan toe. Rainbow had zijn soepie al vroeg gekregen, toen we om elf uur weggingen. Die verging van de honger natuurlijk. Na het eten even uitgebuikt, de cits ook en daarna zijn we naar mijn broer gegaan, voor de koffie. We brachten gebak en een hortensia mee. Het was wel even gezellig maar ik was ook wel moe en ik denk Karina ook wel. Omdat het al half tien was geweest gingen we richting huis. Rainbow kan klokkijken en die had vast de pest in dat we er nog niet waren. Negen uur is nu snoepietijd voor hem en daar waren we al voorbij. Volgens mij viel hij daarom van mijn schoot, waardoor zijn nageltje heel diep in mijn knie drong. Dat was vast geen ongeluk, dat was voor straf! Had ik maar op tijd moeten zijn. Eigen schuld, dikke bult, op je knie. We hebben nog even zitten kletsen maar volgens mij lagen we al voor het elf uur was in een diepe coma. Want het was best een heftig dagje geweest zo.

Vandaag lekker op ons gemakkie wakker geworden en Karina zit even op haar telefoon en ik zit even een blog te typen. We hebben al weer hele gesprekken achter de rug en we gaan vanmiddag naar Delft, voor een bandstemmen sessie bij Frans Schmidt Gieskens. Als je precies wilt weten wat dat inhoudt, voordat je morgen het hele verhaal leest, klik dan hier en lees het maar eens een beetje door op zijn pagina van Paradio Studio. Dat scheelt mij een berg uitleg.Daarna gaan we uit eten nog en dan is de hele zaterdag ook alweer voorbij.

Morgenochtend alles inpakken voor Karina en dan moet ze om 12u10 de trein terug alweer hebben. Maar dat is voor morgen. Gisteren keek ik nog even in mijn mailbox, ik moet ook nog een afspraak maken in Zoetermeer, maar die apotheker was al weg. Maandagochtend even terug bellen dan maar en hopen dat het nog kan rond een uurtje of één. Want om 15 uur moet ik in Zevenhuizen zijn en dat kan ik dan mooi achter elkaar doen. Dinsdag nog even naar Numansdorp en dan moet ik een beslissing maken, als dat nog mag of kan dan.

Want gisteren kreeg ik ook een mailtje van Vlaardingen, die bieden me ook de stageplaats aan, en kan ik daar in Augustus al beginnen. Of ik wilde laten weten of ik daar akkoord mee ga. Nou, mag ik alstublieft nog even die gesprekken netjes afmaken en daar mijn beslissing op baseren? Dat weet ik nog niet natuurlijk, misschien vindt ze dat irritant? Maar dat ga ik maandag wel even zo vragen en mailen. Ik hoop dat ze dat goed vindt en anders heeft het zo moeten zijn, dat Vlaardingen af zou vallen daardoor. Dus even afwachten maar weer, nog maar een paar daagjes, dan weten we alles. Er moeten alleen geen gesprekken meer bijkomen hoor. Maar als ik de keus heb gemaakt, dan hoeft dat ook niet meer en dan zullen ze dat daar ook wel doorgeven, neem ik aan. Woensdag zal t wel beslist zijn allemaal.

"Geen enkele mens is wreder en boosaardiger dan de normale mens."

Hermann Hesse - Duits-Zwitsers schrijver, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1946) 1877-1962

Donderdag werd ik om zes uur al wakker. Goed zo, dat gaat binnenkort toch regelmatig mijn tijd worden. Als je op tijd naar bed gaat, dan kan dat helemaal geen kwaad. Ik ben toch al omgedraaid van nachtmens naar ochtendmens. Ik snap er ook geen jota van maar het is wel gebeurd. Net als het stoppen met roken toen, van de ene op de andere dag. Dat snap ik ook nog steeds niet maar ik ben er wel heel blij mee, ook wel met het ochtendmens zijn. Je hebt veel meer aan je dagen zo. En daar hou ik wel van. Op mijn gemak de katten hun ontbijt gegeven en zelf koffie gemaakt. Even wakker worden met koffie en het nieuws op de bank, dat vind ik wel lekker.

Om 13 uur komt Karina aan op CS en ik wilde nog wat opruimen hier. Volgens mij werd ik stiekem gebeten door de witte tornado. Ik heb lopen stofzuigen, stoffen, de wc gedaan en de badkamer en daarna heb ik alles gedweild. Ook boven zelfs en ik was nog voor tienen met alles klaar. Ik heb wel even op het balkon uit staan wapperen. Poe hee, het is wel bewolkt maar best warm zo. Nou ja, toch lekker als alles helemaal opgeruimd en schoon is. Alleen straks even afwassen en zo. En dan zorgen dat ik om 13 uur op het station ben. Hopelijk krijgen we de koffer in mijn kleine Lila, anders hebben we pech. Het zal wel lukken, met wat moeite. Dan snel naar huis en de koffer wegbrengen, kleine Rainbow zijn soepie geven en dan gelijk weer weg. We beginnen al goed.

We gaan sushi eten in Sumo, een van de vele maar lekkere sushi restaurants die we hier hebben. Karina kent dat niet en dan is het leuk om te laten zien. Want ik heb jarenlang geweigerd om daar te gaan eten omdat ik geen vis lust. Maar ze hebben nog zoveel meer ook. En toen ik daar eenmaal achter kwam, vond ik het jammer dat ik daar zo lang mee gewacht had. Sushi eten is heerlijk, alleen geen vis voor mij maar dan nog volop keus. Ik ben gek op de groentes en de champignons bijvoorbeeld. Zo lekker! En de kip en biefstuk, loempiaatjes en weet ik het allemaal. En tegen die tijd hebben we best wel honger denk ik zo. Ik ben benieuwd wat ze ervan vindt!

Gisteren hoorde ik op het nieuws dat we baby wolfjes hebben, hier in Nederland. Oh wat leukie! Ik rennen om beeld te zien, was ik net te laat. Nou ja, jammer dan. Maar wat een leuk idee. Apart ook wel en erg goed voor het milieu. Ik heb eens een filmpje gezien over een nationaal park ergens in Amerika. Toen de wolven terug kwamen en hun bijdrage leverden in die hele ecologie, begon er veel meer terug te komen en werd het er alleen maar mooier en beter van. Een soort van herstelde balans werd het zo. Hopelijk werkt dat hier straks ook zo. Ik vind het wel wat. Zolang ik met mijn trojka niet vast kom te zitten daar in het bos, in een sneeuwstorm, heb ik niks te vrezen.

Gisteren had ik ook nog lampjes meegenomen. Leuk, want het waren libellen en ik wist precies waar ik die bij nodig had. Zit ik ze net uit te pakken, krijg ik punt één dat batterijendoosje niet open. Dat is het ergste niet eens, want punt twee zijn het palmboompjes. Wat een verrassing! Voortaan toch maar beter uit mijn doppen kijken hoor, als ik weer eens wat koop. Ik zal Karina straks vragen of ze me kan helpen met die batterijen want ik heb de moed al opgegeven en een pijnlijke vinger gekregen. Oh, er zit een instructie bij, zie ik nu. Straks maar even kijken dan, nu ga ik eerst Karina halen. Het is, nu ik dit zit te typen, nog donderdag en Karina zit nog een half uurtje in de trein.

Het is nu opeens vrijdagochtend, en we gaan zo richting Hillegom. Ook leuk natuurlijk. We hebben gisteren heerlijk gegeten en Karina heeft volgens mij van elk Japans gerechtje een foto genomen. Voor haar de eerste keer dat ze dit gegeten heeft. Maar zij is ook niet zo’n grote eter en daar is waar de sushi restaurants hun winst op maken. Je mag zes rondes zes gerechtjes bestellen. Wij kwamen tot twee rondes en de derde ronde hebben we alleen gebakken banaan besteld als toetje. Tjokvol zit je dan, tenminste, wij wel. Er kwam haast Sushi uit mijn oren zeg. Met de tram weer naar huis en halverwege zijn we uitgestapt.

Ik moest vloeistof hebben bij RotterdamP. Ik wil straks, als ik ga leren en stagelopen eigenlijk helemaal stoppen ermee. Zo’n gedoe allemaal. Maar nu nog niet dus even E-liquid halen. Hoor ik ook nog eens dat de 50 ml eruit gaat en je voortaan alleen maar 10 ml kan kopen. Nou ja, nou weet ik het helemaal zeker, ik stop er mee straks. Rare overheid hier. In Engeland krijg je het zelfs helemaal vergoed door je zorgverzekeraar en hier doen ze weer zo raar. Nou ja, ik had nu mazzel want alles wat ze nog hadden was in de aanbieding. Ze hebben het adres van hun website naar het buitenland verplaatst zodat je dan online wel de 50 ml kan bestellen. Echt hoor!

Het was zulk lekker weer en we zaten nog steeds zo vol, dat we besloten niet op de tram te stappen maar er een flinke wandeling van te maken. Het was een behoorlijk stuk lopen en ik had niet de juiste schoenen aan eigenlijk maar ik had nog geen last van mijn hiel. Dus gewoon doorstappen maar en dat was best lekker. Dat te volle gevoel loop je er dan wel af. Toen ik thuis kwam was ik wel blij dat ik er was. Maar toen we even zaten met een koffie, was het alweer hersteld. Nou, dat was vorig jaar nooit gelukt zo. Wat een vooruitgang nog steeds bij mij. Straks moet ik ook hele dagen lopen en staan, ik kan maar beter zorgen dat me dat zo makkelijk mogelijk af gaat.

Karina had hele mooie cadeaus voor mij meegenomen. Ik heb een prachtige ring gekregen met bijpassende oorbelletjes. En ze had een doos met bonbons meegenomen, hè bah, wat vies! Ik had voor haar ook wel wat cadeautjes en daar leek ze ook blij mee te zijn. Vooral met de ketting met daaraan een blauwe vlinder. Die had ik toevallig al gekocht toen zij op Kreta was en dan stuurde ze me steeds appjes over dat ze overal blauwe vlinders zag. Ik had toen al zoiets van, ik zeg niks! Zij dacht dat ik hem gekocht had omdat zij het er steeds over had, maar ik had hem gewoon al. Weer zo apart. De laatste tijd gebeurt me dat constant. Het zal een reden hebben! Ik heb het de laatste tijd bizar vaak, dat ik al dingen weet en het dan later bevestigd wordt. Volgens mij wil het Universum me vertellen dat ik eens een keertje op die gevoelens moet leren vertrouwen.

Ik heb dat altijd al gehad en Kim, als klein kind, werd daar gek van. Ik wist het altijd als ze tegen me loog. En ik weet dat nu nog steeds, en niet eens alleen bij haar. Makkelijk zou je misschien denken maar nee, ik vind dat echt lang niet altijd leuk. Het kan zelfs vrij pijnlijk zijn. Dan kan je maar beter in het ongewisse blijven vaak. Wat niet weet, dat niet deert is niet voor niets een spreekwoord geworden. Maar goed, ik zal het ermee moeten doen en blijkbaar beter en vaker naar mijn eigen gevoel moeten luisteren. Want ik zit er ten alle tijden goed mee. Moet ik misschien toch maar eens gaan doen dan. Verder hebben we de avond ook gezellig doorgebracht.

Met een wijntje hebben we geprobeerd naar een film te kijken maar helaas, de helft hebben we niet gevolgd omdat we elke keer weer opeens zitten te babbelen. Die film hebben we halverwege maar uitgezet. Dat had geen zin. Omdat de slaapkamer veel en veel te warm is nu, hebben we allebei beneden op de bank geslapen. Karina helemaal blij want Rainbow was bij haar komen liggen, of meer bovenop haar. Ja, dat doet hij wel vaker bij mij, als Aurora er tenminste niet ligt! Aurora ligt meestal de hele nacht in mijn armen dus ik denk dat Rainbow het geweldig vond dat hij nu toch ook een lekker zacht lijf had om op te liggen. Hadden we het allemaal naar ons zin zo.

Ik had Karina al gewaarschuwd voor mijn drukke gedrag in de nachten. Ik praat, ik lach of ik huil, ik doe van alles want ik heb het altijd heel druk, zonder dat ik het zelf weet. Ook zij wist me dit later te bevestigen. Ja, dat krijg ik altijd te horen, het moet vrij grappig zijn om te zien of te horen. Het zal wel, zo jammer dat ik dat zelf niet in de gaten heb. Vandaag hadden we echt een bizar drukke maar leuke dag. Maar dat is weer voor morgen een goed verhaal om te vertellen.

"Er zijn nauwelijks 'levensregels' waarvan men niet kan denken dat het van meer wijsheid zou getuigen er dwars tegen in te gaan dan te volgen.

Origineel: Il n'y a guère de 'règles de vie' dont on ne puisse se dire qu'il y aurait plus de sagesse à en prendre le contre-pied qu'à les suivre.
Bron: Journal des faux monnayeurs (1926)
"

André Gide - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1947) 1869-1951