Het is dat ik er niet tegen kon, anders had ik beter rood kunnen blijven. Ik ben ook té blonT soms hoor. Zit ik echt praktisch te smelten op de bank, al een hele tijd, zie ik opeens op tv dat de run op airco’s en ventilatoren alweer is begonnen. Oh ja, die héb ik gewoon boven liggen op zolder. Zucht. En dan heb je het eigenlijk te warm om dat ding te gaan pakken. Ik heb het toch maar gedaan en oh wat was dat heerlijk! Ik had hem op de bank gezet en liet hem op drie blazen, zo over me heen. Pas toen ik ging slapen heb ik hem twee standjes lager gezet. Het scheelt ook met muggen trouwens. Nu zit ik hier aan mijn bureau en blaast met enige regelmaat ook weer frisse lucht over me heen. Nu is het nog redelijk te doen. Ik zal straks vast wel anders piepen.

Stofzuigen heb ik maar niet gedaan vandaag. Ik zag dat het morgen een flink stuk koeler is en komende nacht ook. Mooi, dan kan even die hitte uit het huis. Stofzuigen is morgen vroeg genoeg. Wel was ik al vroeg bezig. Even de bakken verschoond. Vooral met dit weer extra want ze drinken meer en dus komt er ook weer meer uit. Toen ik dat gedaan had even koffie gedronken om daarna mijn pakketjes op te gaan halen. En dat zou ik lekker vroeg doen, dan was ik om negen uur alweer terug. Dat is nog uit te houden in de auto. En ik moet zeggen, eindelijk heb ik elektrische raampjes, met aan beide kanten de ramen open, was het heerlijk! Ik had zo een uurtje willen gaan rijden maar dat heb ik maar niet gedaan.

Kom ik daar aan, auto stukje verder, lekker stukje gelopen, is het nog niet open! Nou ja! Ik kijken naar de openingstijden, gaan ze daar pas om half tien open. Jeetje zeg, wat raar voor zo’n postagentschap. Die zijn eigenlijk meestal juist heel vroeg toch? Nou moest ik toch wat boodschapjes halen, een stukje terug is een grote Jumbo. Dan die maar eerst doen. Maar dat gaat dus dwars tegen de Ria Regels van Efficiëntie in, R.R.E. afgekort. Want dan moest ik weer terug, mét boodschappen weer terug naar de pakkettenboer en dan pas terug naar de auto. Veel te zwaar en onhandig! Helaas, er zat niets anders op maar dat vind ik door de R.R.E. extra vervelend.

Ik was iets later thuis dan gepland. Er staan flessen met water en komkommer in de ijskast, en met munt. Heerlijk is dat, zo’n subtiel smaakje eraan. Ik heb sla en komkommers en tonijn gehaald. Ik mocht van PeeT wel lijnen maar ik moet sla, eiwitten en ook vis hebben. Gelukkig lust ik wel tonijn, de enige vis die ik binnen krijg. Ik heb voorlopig lekker gezond te eten. Zilveruitjes erbij en fijngesneden augurkjes erdoor, sla en komkommer. Oh, verdorie, ben ik een uitje vergeten. Heel erg fijngesneden er doorheen, heerlijk. Misschien morgen even halen hier bij de Lidl. Wat wil je nou anders eten als het zo warm is. Nou zijn wij Nederlanders wel klagers hoor. Het is nooit goed, dat is wel duidelijk.

Die rot hitte, die rot regen, die rot kou, die rot sneeuw, die stink mist. We kunnen er wat van, klagen. Is dat wel zo? Voor de ene is dit weer echt paradijselijk. Voor een ander is het hel. Dat geldt dan natuurlijk ook voor alle andere weersomstandigheden. En dan klagen eigenlijk alleen die mensen die er last van hebben, de rest vindt dat dan weer zeikerds en over een paar weken zijn de rollen omgedraaid. Volgens mij krijgen we daardoor het idee dat we een land vol klagers zijn. En ik denk dat dit best reuze meevalt. Zo is het ook nog eens een keertje. Je kan ook positief zijn verder, dat je beseft dat het wel heel fijn is dat je geen sneeuw hoeft te schuiven met deze hitte!

Waar ik wel over kan klagen is dat alarm van gisteren. Een NL alert, staat mijn gsm op ingesteld, had ik wel eens als proef meegemaakt maar eh, dit was lichtelijk overdreven. Ik schrok me echt wezenloos. Ik had net de pc uitgezet en ik liep naar de bank en opeens kwam me er toch een griezelig geluid bij de pc vandaan! Ik rende terug, bleek het, na even zoeken, mijn gsm te zijn. Jeetje zeg, ik had bijna een paniekaanval! Kan dat even minder. Het is daarna nog drie keer gebeurd. Het alarmnummer lag plat en kregen we alternatieve nummers door. Idd wel lastig als je met spoed hulp nodig hebt en 112 het niet doet! Gaven ze ook nog het verkeerde nummer door, dus weer zo’n alarm. De katten slopen op hun buik door het huis gelijk, wat een rotgeluid!

Arme beestjes met hun niet uit te trekken bontjasjes! Ze hebben het zwaar hoor. Gelukkig morgen tot en met vrijdag iets betere temperaturen dan dit. Maar het weekend is het alweer hommeles. Ik ben toch wel blij dat ik nog even thuis ben hoor, met dit weer. Mijn bontjes liggen overal zo lang mogelijk uitgerekt op de vloer. En ze verplaatsen steeds. Ik denk omdat ze dan een koeler stukje vloer zoeken. Fijn voor ze dat ik geen vloerbedekking heb. Weet ik nu ook dat ik dat in het volgende huis niet moet doen. Mijn bontjes hebben in de warme zomers, koude vloeren nodig. Zelfs Aurora en Skylar doen even niet moeilijk tegen elkaar. Alsof ze zoiets hebben van, het is al moeilijk genoeg zo. En dan hebben ze uiteraard ook gelijk.

De bloemen die ik van het weekend heb gehad, van Karina, staan nog steeds prachtig. Op één roos na dan, de rest schittert echt in deze hitte. Ongelofelijk! Ik ga als het straks op zijn heetst is wel op de bank dutten. Siësta houden, zullen we er maar van maken. Dat gaan we over een tijdje ook nodig hebben hier in Nederland, lijkt mij. Ik ga vanmiddag even dotten op potten, voor PeeT. Ik heb nog een stuk of vier dingen te maken. Dat gaat allemaal wel lukken in juli. Ik hoop toch nog wat meer te kunnen doen, zodat ik ook wat te verkopen heb in oktober op Swan Market. Nog een paar honden- en kattenpotten maken. Het blijft me opvallen dat iedereen steeds maar weer zegt hoeveel mooier alles is in het echt.

Ik kan tijdens mijn studie nog wel opdrachten aannemen. Die moeten dan alleen erg ruim van te voren gegeven worden. Dan heb ik de tijd om alleen daaraan te werken, in de schaarse momentjes die ik eventueel vrij heb, het komende jaar. Vaak zal dat niet zijn. Goh, het voelt echt lekker, dat het allemaal geregeld is. Ik weet wel dat augustus een proefstage is maar ik weet al, dat het kan dat het nu misschien wel te stil zal zijn, zonder de studie erbij. Daar kan ik dan ook niets op baseren. En dat kan ik er dan nog wel bij denken. Ik krijg echt een heel lekker schema, maandag school, dinsdag stage. Dan woensdag en donderdag thuis leren en kan je ook nog wat tussendoor schoonmaken. En de cits zijn dan ook weer even blij. Vrijdag stage en dan zien of ik de avonden kan leren of dat ik dit toch in het weekend moet doen.

Een studie van 3 jaar in 1 jaar doen, dan weet je al, dat wordt pittig. Het heeft mijn interesse en ik stort me altijd vol overgave ergens in. Dat zal bij dit niet anders zijn, zo ben ik gewoon. Dat moet gewoon goed komen. Ik heb er ook echt zin in, wie had dat ooit kunnen denken. Hopelijk werken mijn, ondertussen al beetje bejaarde, grijze cellen nog net zo als vroeger. Dan is er niks aan de hand. Ik ben benieuwd. Ik heb één klein klachtje; wie geeft me nou centjes als ik hoge cijfers heb? Die dat vroeger deden zijn er geen van allen meer. Ook lullig! Hopelijk kan ik mezelf ook zonder dat genoeg motiveren om een klein beetje te presteren. Hm. Natuurlijk wel!

"Het is onmogelijk met de mensen te leven wanneer je hun bijgedachten kent.
"

Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Ik heb echt een boel gedaan vandaag, allemaal goeds. Vanaf zeven uur ben ik al aan de gang, ondanks de hitte. Tussendoor heb ik dan ook nog eens lang met mijn dochter aan de telefoon gezeten en zitten chatten. Daar is wel de meeste tijd in gaan zitten maar dat was ook goed. Alles is al geregeld. Alle andere apotheken zijn afgezegd, gebeld of gemaild. Al naar gelang ze met mij contact hadden. Van eentje kreeg ik nog een leuk mailtje terug, die wenste me nog veel succes. Grappig is dat. Daar ben ik de hele ochtend mee bezig geweest. En gestofzuigd heb ik ook, heel vroeg al, voordat het ook maar enigszins warm was. Dat doe ik elke ochtend nu maar even. Alles staat tegen elkaar open en dan waaien alle haren op een kluitje of zo. Dat moet weg natuurlijk.

Vannacht waren de cits echt vreselijk vervelend. Er vloog van alles in het huis, en ja, dan gaan ze jagen. Maar ook deed Moonlight weer zo raar door de twee broers als een bezetene aan te vallen. Ik moest hem er weer helemaal uithalen, soort van. Rainbow en Skylar durfden zich amper nog te bewegen. Wat is dat toch voor raars? Ik gooi het maar op de plotselinge hitte, ik weet het anders ook niet. In elk geval, ze waren rotvervelend allemaal vannacht. Aurora niet dan maar die lag zo warm in mijn armen, dat was ook niet te doen. Gelukkig vond ze het zelf ook wat te warm worden. Een zuchtje wind zo af en toe over me heen, maakte de nacht nog een beetje dragelijk.

Na het wakker worden direct gaan stofzuigen, het was niet eens fris of zo, zo vroeg. Dat beloofde wat. Morgen een nog warmere dag, oh bah. Ik hou er toch echt niet van. Boven de 25 vind ik tegenwoordig net even niet lekker meer. Dat was wel eens anders hoor, vroeger. Gelukkig wordt het na morgen iets ‘normaler’ tot zaterdag, die belooft weer tropisch te worden. Nou, heerlijk hoor, not. Ik zal het ermee moeten doen, of ik nou wil of niet. Het is niet anders. Ik ben al extra water gaan drinken vandaag want door die warmte ben ik net Zwelgje, en hou ik liters vocht vast. Dat zit helaas in de familie en dat is niet iets waar je blij van wordt. Nou ja, gaat wel weer over!

In elk geval, met een beetje heen en weer mailen, is echt alles nu geregeld en staat alles vast. Per 2 augustus ga ik mijn stage beginnen bij apotheek de Polder in Vlaardingen. De 13^e augustus, als mijn broertje trouwt, is ook al geregeld. Ik had zelfs geloof ik gezegd eind oktober ook iets te hebben maar ik weet niet hoe dat zit met school want dat is voortaan dus op maandag. Dan dinsdag en vrijdag stage en woensdag en donderdag zijn dan voor de webinars en de studie. Het weekend wil ik weekend houden. In een enkel uitzonderingsgevalletje, wil ik ook leren in de weekenden. Ik moet nog wel even afwachten hoe goed de stof erin gaat bij me want als dat niet nodig is, dan wil ik ze liever vrij houden.

Even afwachten nog maar, ik hoop op vrije weekenden, zeg maar. En anders is het een jaartje gewoon niet vrij. Niet erg, is voor een goed doel. Een jaar vliegt voorbij! Dan komt daarna de rest wel allemaal. Ook de baan en waar ik dan terecht kom moet ik nog maar zien dan. Ik heb ook gevraagd waar ik in hemelsnaam naar school moet want dat wilde ik nog wel even weten. Ik had het kunnen weten maar goed, ik ben blonT natuurlijk. Het is op de heer Bokelweg, midden in de stad, dus met tram of metro makkelijk te doen ook. Zodra in augustus mijn stage begint, dan zal mijn begeleider ervoor zorgen dat ik alles van de school krijg opgestuurd.

Als het dan goed is, begint op 2 september mijn school er ook nog bij en heb ik alles al in huis en geregeld hiervoor. Ik ga in juli maar eens een keertje kijken waar het precies is en hoe ik daar precies kom, hoe lang ik erover doe. Ik ben ook wel benieuwd naar de uren daar maar goed, ik weet al een stuk meer dan eerst. Naar het centrum kan je niet met de auto, dat kost je een uitkering voor een parkeerplaats. OV zal het worden dan maar. Er zijn ergere dingen. De stage is 11 tot 13 minuten rijden, zowel naar Vlaardingen als Schiedam en Maassluis is 18 minuten. Dat is nog altijd een stuk sneller dan naar Den Haag, Zoetermeer, Zevenhuizen of Numansdorp. Ik vind dat ik er goed over nagedacht heb en de juiste keuze heb gemaakt. Ik kies zowaar eens voor mezelf! Zie je wel, je bent nooit te oud om te leren!

Gisteren moest ik er eigenlijk nog om lachen, Karina heeft me Isolde genoemd. Als ik ga slapen, dan doe ik mijn haren in twee vlechten. Die hangen dan netjes naast mijn oren naar beneden. Ik zou zo buiten niet betrapt willen worden hoor maar het is puur om te gaan slapen. Donderdagavond kwam ik zo dus de badkamer uit en Karina schoot in de lach. Zegt ze; ‘nu weet ik gelijk hoe die Isolde van Tristan eruit zag, in die tijd’. En bedankt hoor Karina, ik krijg dat nu ook niet meer uit mijn hoofd, elk keer als ik vlechtjes maak.

Vandaag ben ik niet eens aangekleed. Te warm en ik moest niet weg. Ik heb al bijna een liter water op, zo rond drie uur is het nu, ook goed van mij. Het heeft nog een averechts effect want ik moet er nog niet veel van plassen en sla het allemaal op. Maar daar moet ik doorheen drinken. Als het hek van de dam gaat, ben ik elke paar minuten heen en weer aan het rennen maar dat duurt nog even. Het is dan ook best heet hoor binnen. Het raam is nog open, rolgordijn grotendeels naar beneden en met touwtjes aan het kattennet buiten vast gemaakt. Zo waait het niet 2 meter lang de maker door. Vitrage is ook vastgemaakt aan de kandelaar die aan de muur hangt. Die wapperde ook te veel.

De katten slaan er dan hun nagels ook nog eens in, zonde van die mooie vitrage. Dat is allemaal opgelost. Op het moment zie ik geen kat, geen idee waar ze liggen. Want de hele dag al, dweilen ze overal over de vloer. Arme harige kindjes. Rainbow vond ik overal terug, alsof hij telkens keek of het ergens anders koeler was. Als ze boven zijn gaan liggen, dan is dat niet de aller slimste zet van ze. Al ga ik er vanuit dat ik ze moet vertrouwen op hun vermogen om de koelte op te zoeken. Ik ga zo eerst even op de bank liggen. Ik voel me ook niet al te lekker nu. Lekker uitrusten, mag wel.

Ik heb heerlijk een dikke maand vakantie vanaf nu, daar ga ik echt van genieten. Lekker naar het strand, om te wandelen. Niet nu in die drukte en hitte, dat is niets voor mij meer. Of naar het bos of gewoon lekker ergens aan het water. Misschien wil Kim wel mee? Zal best wel. En schilderen, veel schilderen. Dan heb ik een goeie voorraad voor oktober en dan zie ik nog wel hoe of wat. Gewoon lekker doen wat ik wil. Ik hoef niet eens te solliciteren, want ik heb vrijstelling daarvan. Echt niets moeten, behalve waar je zin in hebt. Zo zou iedereen eigenlijk altijd horen te leven. Komt wel, ooit, duurt nog even. Ik ga er in elk geval even een maandje lang nog van genieten. En eh, ik heb mooi die stage helemaal zelluf geregeld. Wie weet doe ik dat straks met een baan net zo soepeltjes. Zou dat even mooi zijn! Wil ik net opstaan, zie ik Rainbow en Skylar languit liggen op de vloer hier. Precies in het windje tussen het raam en het balkon. Heerlijkheden!

"Half slachtoffer, half medeplichtige, zoals iedereen.

Origineel: A moitié victime, à moitié complice, comme tout le monde.
Bron: Les mains sales
"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Gisteren was het weer een hele leuke dag. In de ochtend lekker lummelen met koffie, geen gehaast, daar houden Karina en ik allebei niet van. En terwijl Karina even zelf bezig was, kon ik zo mooi even lekker vroeg mijn blog schrijven en plaatsen. Dan kan de pc uit en die hoeft daarna dan niet meer aan. Ik had geen idee hoe laat we weer thuis zouden zijn en om dan nog een blog te gaan schrijven, zag ik niet zo zitten. Nu ik pas zo heel laat zit te typen begrijp ik waarom ik dat niet fijn vind. Te laat gewoon, voor mezelf dan. Van de week weer even in een ritme komen maar nu eerst even over gisteren vertellen.

Rond één uur zijn we richting Delft gegaan, zoals ik in mijn blog van gisteren al schreef, gingen we voor een bandstemmen sessie. Frans en zijn vrouw ontvingen ons hartstikke gastvrij en we kregen een heerlijk kopje koffie in zijn schitterende tuin. Je kan daar uren zitten en kijken en dan heb je nog niet alles gezien! Zo leuk! En nog leuker is Stimpie, de kat. Die steelt echt de show. Hij is heel verbaal, dat ken ik van thuis natuurlijk. Ik had een drinkbak en snoepjespot voor hem meegenomen. Frans maakt nogal eens filmpjes met Stimpie en die zijn hilarisch. Daarom wist ik ook dat ik Stimpie daar gepast voor moest bedanken.

Ik was al eens bij Frans en Miriam geweest en ik wist ook nog dat het best lastig is om door de ruis heen de stemmen te horen. Frans leidt de sessie en vraagt om contact aan het begin, en aan het einde sluit hij het ook weer af. Dan kan je vragen of er mensen aan de andere kant van de sluier voor je zijn en ook vragen stellen. Nou ga ik niet alles vertellen maar het was wel behoorlijk frappant. Mijn moeder kwam zelfs een keertje ertussendoor bij een vraag van Karina. Ook moesten we een paar keer goed lachen. Het is wel vermoeiend omdat je je zo zit te concentreren op het luisteren en tussendoor namen we dan ook even een pauze. Dan gingen we heerlijk in de tuin zitten even en konden we ook genieten van de verhalen van Stimpie. Het was dus ook nog eens erg gezellig met Frans en zijn vrouw.

Na de sessie zijn we met zijn viertjes gaan eten in Delft. Ik had weer eens vreselijk de verkeerde slippers aan, want ik wist niet dat we zo’n eind zouden gaan lopen. Op zich niet ver hoor, maar voor iemand die nog net niet helemaal van de hielspoor af is, met verkeerde harde slippers aan, is dat niet zo handig. Maar goed, het ging wel, al ging het op de terugweg behoorlijk zeer doen. We hebben wel heerlijk gegeten bij het Koningshuys, echt geweldig. Daarna weer terug gewandeld door het pittoreske Delft. Wat is dat toch een prachtig stadje! Karina wilde nog graag op de foto bij het blauwe hart, die zou ik wel nemen van haar. Later bleek dat ik een aantal hele korte video’s heb genomen. Ach ja, ik blijf een blonTje.

We hebben afscheid genomen en we kregen nog een zooi stekjes mee van een heel leuk plantje. Ik ben benieuwd wanneer ze gaan wortelen. Toen we thuis kwamen, zijn we nog een filmpje gaan kijken. Voor Karina was hij op het randje van te eng en voor mij viel dat wel mee. Toch schrok ik me elke keer een ongeluk, waar ik dan toch ook wel weer erg om moest lachen. Vanmorgen op ons gemak weer wakker geworden en dat was weer het einde van deze logeerpartij. Ik ben Karina naar het station gaan brengen en zij ging weer richting Belgisch Limburg en ik richting huis. Het gaat altijd zo snel voorbij.

Misschien dat we die allereerste logeerpartij eventjes moesten wennen maar dat is nu niet meer zo. Voor mij niet in elk geval. De katten vinden het ook leuk zelfs. Er is geen moeten of ongemakkelijk voelen, geen enkele irritatie. Het gaat als vanzelf en dat is heel prettig. We hebben ook best lol met elkaar en we leren ook veel van elkaar. En dat is nooit verkeerd natuurlijk. Ik vind het altijd heel leuk als ze er is en het is zo jammer dat ze zo ver weg woont. Dat je niet even zo af en toe gewoon even een bakkie kan gaan doen en een praatje maken. Wie weet, als ik ooit de postcodeloterij win, dat wordt wel tijd trouwens, dat ik dan ergens in België weer ga wonen. Wishfull thinking maar het kán zomaar gebeuren. Tot die tijd zullen het af en toe logeerpartijtjes worden.

Helaas kan ik niet richting haar, door de katten. Toch zou ik ze er niet voor willen missen en Karina kan haar hart weer even ophalen, als ze hier is. Die mist het hebben van katten maar ze weet ook, door het logeren hier, ze houdt niet van al dat haar. Ik ook niet hoor maar ja, wat doe je eraan? Helemaal niets. Ja, vaak stofzuigen maar dat heb ik donderdag voor het laatst gedaan. Dat is het eerste wat ik morgenochtend ga doen. Voor het er te warm voor wordt want het is zelfs hier in huis nu warm en dat wil wel wat zeggen, voor zo’n fris huis. Dat wordt weer wat van de week, jasses, te heet is zo echt niet lekker. Hopelijk wordt het snel wat minder, 25 graden is heerlijk genoeg.

Eind oktober komt Karina weer, dan gaat ze mee naar de Swan Market. Daar moet ik ook nog een heleboel voor regelen, maar dat komt nog wel. Gelukkig hebben wij het voordeel van whatsapp, Facebook en weet ik veel wat voor meer communicatiemiddelen er wel niet zijn. Dat brengt de wereld zo dichtbij. Daar ben ik wel blij om. Vroeger moest je dat met brieven doen maar nu niet, dat scheelt wel. Want het maakt niet uit WAT je bent voor elkaar, wel DAT je er bent voor elkaar. En dat is met Karina en mij wel zo. Wel zo prettig, zo’n lieve vriendin. Ik ben echt weer gigantisch verwend door haar en zeker drie kilo aangekomen sinds donderdag.

Tijd voor een beetje afvallen. Ook omdat ik half augustus in een leuk jurkje wil passen, bij de bruiloft van mijn broer en San. Daarom morgen even flink streng aan de shakes. Van PeeT moet ik er wel tonijn en sla e.d. bij eten en PeeT kan het weten dus dat doe ik dan maar braaf. Ik heb nog meer opdrachtjes van PeeT, daar ga ik ook mee aan de slag van de week. Want ik heb een besluit genomen, ook nog eens. Ik ga morgenochtend vroeg de dame van de apotheek in Vlaardingen terug mailen, dat ik daar graag in augustus kom beginnen met proefstage. De andere afspraken ga ik afbellen. Dit zit én heel dichtbij, én ze werken samen met twee andere apotheken waar ik ook mag meedraaien en bovendien is de begeleiding intensief en 1 op 1.

Misschien is het daar te rustig om er blijvend te willen werken, dat zou kunnen. Maar ik ga die opleiding doen, die heel veel van me zal vragen en dan heb ik daar goed de gelegenheid voor, als de stage wat minder intensief is en de werkdruk iets lager ligt. Dan kan ik me daar wat beter op focussen. Want ik mag inderdaad best wel eens een keertje de minder moeilijke weg kiezen. Dan kan ik, straks mét diploma op zak, best op zoek naar iets meer passends. Maar dan kan een iets hogere werkdruk geen kwaad, dan zit er geen opleiding bij. Lijkt me een goed plan. Nu ga ik zo lekker iets nog luchtiger aantrekken want ik steek de moord zowat. Het mag van mij alvast iets minder warm maar daar zal ik nog even op moeten wachten.