"Wat zijn we? Mensen? Of beesten? Of wilden?

Origineel: What are we? Humans? Or animals? Or savages?
Bron: Lord of the Flies"

William Golding - Brits schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1983) 1911-1993

Vorig week vertelde ik over dat er zomaar geld van mijn rekening was gehaald. Niet door mij, daar was ik heilig van overtuigd. Maandag ben ik, zodra de lessen waren afgelopen, naar de bank gaan bellen. Ze hebben zelf de verkeerde nummers, maar uiteindelijk kreeg ik de afdeling fraude aan de lijn. Ja, hij ging mee kijken. Het is overgemaakt, vanaf mijn gsm, via de app. Ik moest maar goed nadenken wie er aan had kunnen komen en mijn inlogs en wachtwoorden veranderen. Nou, ook raar! Als t echt fraude was, dan zouden ze de rekening leeg willen halen en niet voor zo’n klein bedrag. Ja ook logisch.

Maar wat dan? Wat kon het nou toch zijn. Diverse mappen in mijn mail doorzocht op die datum, of ik misschien zelf iets besteld had, maar ik vond niks op vrijdag. Toen was ik ziek en heb ik alleen maar gelegen, ik ben niet weg geweest. Met de beste wil van de wereld kon ik er niet opkomen. Ik was wel erg van streek vrijdag maar ja, ik weet toch wel of ik iets gekocht en betaald heb zeker? Nou, blijkbaar niet. Vandaag kreeg ik een mailtje met reclame van Vistaprint. En opeens, een rotklap, dat was mijn euro! Die was eindelijk gevallen! Jeetje zeg, ik heb natuurlijk die visitekaartjes liggen maken. Blonde doos!

Gelukkig zijn er nog geen stappen ondernomen omdat het via mijn eigen gsm was gegaan maar goed ook zeg! Ik heb het gewoon zelf gedaan! Oh wat erg! Als ik dus van streek ben, dan doe ik dingen waar ik niets meer van weet later. Vorige keer met die kattenbakken, kwam ook omdat ik van slag was. Nu was het erger, want ik had een totale black out of zo? Bizar dit hoor… Dat voelt net een beetje alsof je gek bent. Gelukkig ben ik in elk geval niet bestolen, ja een klein beetje van mijn zelfrespect is weg. Goh, wat een gekke gewaarwording zoiets. Hopelijk maak ik het nooit meer mee!

Als ik tijdens examens of tentamens maar geen blackout krijg, vind ik het best. Het is best zwaar allemaal zo bij elkaar. Maar verder gaat het prima hoor. Ik doe ook weer dingen voor mezelf. Omdat ik het nu zo zwaar heb, heb ik mezelf gisteren erg verwend. Ik heb namelijk al een jaar of 2 hele korte nagels. Vroeger wilde ik zo niet eens dood gevonden worden! Ik vond het ook altijd leuk om nailart op mijn eigen nagels te maken. Ik schilderde toen nog niet maar wel op mijn eigen nagels. Maar na Sunshine en alles in mijn leven in elkaar stortte en ik steeds meer en zwaarder vermoeid raakte, ging het niet meer. Niet eens omdat ik het niet meer wilde, al had ik er echt geen puf meer voor. Ook omdat ze afbraken, dubbel afspleten, ribbels kregen. Kortom, mijn altijd zo mooie nagels, zagen er niet meer uit!

En ik kreeg ze ook niet meer goed. Dure spullen van Herome, dat werkte vroeger altijd. Nu niet. En ik was het helemaal beu van  de week. En daarom ben ik gisteren naar een nagelsalon gegaan en heb mezelf acryl nagels aan laten meten. Ik hou er eigenlijk helemaal niet van, maar ik moet zeggen. Ze heeft ze prachtig gedaan! Daar ga ik nog zeker wel terug! Ze heeft ze mooi natuurlijk gemaakt, niet zo eng dik. Ja, ik ben wel tevreden, al had ik ze toch nog liever iets korter gehad. Daar heb ik me op verkeken. Want nu moet ik er eerst weer mee leren typen. Wat vroeger van nature ging, is na een jaar of 3 korte nagels, totaal uit mijn systeem! Maar ik ben er toch heel blij mee! En een goeie leer voor de volgende keer.

Vanmiddag lekker van alles op de computer mogen en kunnen opzoeken. Dat betekent zitten! Dat kwam heerlijk uit, na vorige week niet te zijn geweest. En het gaat toch elke keer beter, dat staan. Alleen kreeg ik best last van mijn hielen en ik was blij me met andere dingen dan staan te kunnen bezig houden. In elk geval, vast wat dingen voor de 2^e stageopdracht kunnen zoeken. De 1^e moet ik morgen laten beoordelen door de apotheker. En ik moet morgen met haar nog wat stage dingetjes uitzoeken.

Toen ik net thuis kwam, deed ik gelijk mijn pyjama aan. Want dat wit, daar moet je niet eens de cits eten in geven. Maar ik had een briefje van GLS en van PostNL. De laatste heeft t weer direct ergens afgegeven bij een Postagentschap. GLS heeft iets raars. Als ik die code invoer, de niet thuis code, dan krijg ik te zien dat het bij de buren op 69 is afgeleverd??? En dan staat er op mijn briefje, dat daar het juiste briefje ligt??? Eh. Wat is dat nou weer voor raars. Ik heb geen puf meer om me weer helemaal aan te kleden, bovendien regent het dat het giet. Bizar weer dit. GLS, DHL, PostNL, zijn ze allemaal zo slecht? Kan dat nou niet beter? Echt hoor! Krijg je nog een mailtje binnen ook;  ‘wij hebben uw pakket af laten leveren’. Nee, helemaal niet, die stomme GLS!!! Ik ben er zo moe van, altijd met die pakketjes.

Ik hou het lekker kort vandaag, omdat mijn nagels dat niet zijn, maar ook omdat ik moe ben. Ik wil even banken, even onderuit met een koffie voor ik ga slapen. Of ik schiet een jas aan en ga op zoek naar nummer 69? Neh. Geen puf voor, briefje mee en morgen voor ik naar boven ga maar proberen? Ik vind het in elk geval achterlijk. Bij je buren afgeven, dat is zoiets als op hetzelfde trappenhuis of er vlak naast. Ik weet niet eens of hier een nummer 69 zit! Nou ja, let it go, let it gooo! Morgen. Nu lekker de bank op met koffie! Even bij komen met de cit, die zoals altijd toch blij zijn dat ik er weer ben! Zij gelukkig wel…

"Wat mooi is, ontleent een deel zijn betovering aan de vergankelijkheid.

Origineel: Das Schöne zieht einen Teil seines Zaubers aus der Vergänglichkeit.
Bron: Über das Glück: Betrachtungen und Gedichte"

Hermann Hesse - Duits-Zwitsers schrijver, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1946) 1877-1962

Wat kan er toch ontzettend veel gebeuren in een week! Zelfs een complete kentering. Van schoolkneus en onvrijwillig aangewezen klassen oudste, ben ik nu opeens de ‘wizz kid’ van de klas geworden. Oké, ik heb dan ook de eerste twee weken continue zowat in tranen doorgebracht, maar dan heb je ook wat. De aanhouder wint en in dit geval, de aanhouder overwint nog ook! Natuurlijk, de uren die ik naar de muzak heb moeten luisteren, en dan vooral de vorige woensdag, toen ik zo’n hoofdpijn had, waren een ware marteling maar zoiets levert blijkbaar wel enorme vruchten af, formaatje kokosnoot of watermeloen, nog beter.

Omdat er nu echt door iedereen huiswerk en opdrachten moeten worden ingestuurd, vallen de eerst zo stoere jeugdige studenten, massaal door de mand. Zelfs zo, dat we gistermiddag geen les hadden maar dat we in 2 klassen werden onderverdeeld en zo van een aantal ‘ervaren’ leerlingen, geleerd zouden worden hoe en wat. Hoe stuur ik mijn huiswerk in vooral. Er waren er zoveel die het niet wisten, verkeerd deden en hun huiswerk terug kregen. Bijna iedereen. Zo dan! En ik maar denken dat het voor mij misschien, digitaal gezien, niet zo prettig zou worden. Iedereen leek het namelijk helemaal te begrijpen en nergens moeite mee te hebben.

Het was zelfs zo erg, dat ik het idee had dat ze mij maar een domme ouwe oma vonden. Want die ene keer, dat ik hulp vroeg in de klas app, gaf er bijna niemand antwoord. Daar had ik een beetje de P over in. Ik vond het ook erg asociaal, op die paar na dan, die wel iets zeiden. Maar afgelopen zondag, kwam er ook een vraag, van iemand anders. Daar heb ik dan wel op geantwoord, dat ik het niet wist. Niets zo naar om genegeerd te worden. Dat is gewoon niet nodig, je kan even zeggen dat je het niet weet, als je het niet weet. Volgens mij kreeg ik geen respons, omdat niemand enig idee had wat ze aan het doen waren, maar dat durfden ze geen van allen toe te geven.

Ik heb twee woensdagen verspild aan het aan de telefoon hangen en wachten met het gekmakende muziekje. En vooral vorige woensdag, toen ik eindelijk iemand aan de telefoon kreeg, zei ik tegen de beste man, dat ik weigerde het gesprek te verbreken tot ik alles echt wist hoe het werkte. Die beste man, was zo aardig om me dat ook te gunnen. Ik heb ik weet niet hoe lang met hem aan de lijn gezeten, en hij heeft me overal doorheen gepraat. Ik schreef alles op, maar veel was ook gewoon het ‘je moet het even weten’ categorie, dat vergeet je nooit meer. En omdat ik ook niet naar stage kon, door het niesen en de dichte ogen, heb ik achter mijn laptoppie, een inhaalslag kunnen slaan.

Ik loop nog niet echt voor, want deze week zal ook voorbij vliegen, maar wie weet wat er nog gaat gebeuren komende weken. Toen de derdejaarsstudenten dus aan het uitleggen waren hoe of wat, dinsdagmiddag, dacht ik huh?! Want wat zij lieten zien, dat was dus wat ik die eerste twee weken deed, maar wat steeds werd afgekeurd. Ik vroeg dan ook, of ze dit wel zeker wisten. Het punt is namelijk, dat alles is veranderd, net voor dit seizoen met verse studenten begon. Dat is niet alleen voor ons groentjes lastig maar ook voor de mensen die er al 3 jaar een studie volgen blijkbaar. En net als ik toen ook zat te zoeken naar de email adressen van de docenten, deden zij dit nu ook. Daar kon ik toch niet tegen!

Dus ik heb gezegd dat het niet klopt wat ze aan het doen waren, dat ik juist dat steeds had gedaan maar dat het dan niet meer werkt. Aangezien zijn met examens bezig zijn, hoeven zij niets meer in te sturen en daarom wisten zij het niet eens! Hilarisch achteraf, deze digibeet, deze 2 weken flippende computer kneus, ging ze wel eens even vertellen hoe het dan wel moest. Die arme José, die week 1 al met zo’n rood hoofd zat, die was nu nog roder. Want de jongens hadden via die verkeerde manier haar huiswerk ingestuurd, omdat ze met haar laptop werkten en zo de dingen konden laten zien.

Wat later, toen we even met de opdracht voor de presentatie bezig mochten zijn, heb ik haar uitgebreid uit zitten leggen, hoe ze haar huiswerk moest maken. En ik zag in haar de paniek, én dezelfde fouten, die ik al 2 weken lang had gemaakt. Maar blijkbaar is iedereen veel makkelijker dan ik en denken ze, oh dat komt wel een keer. Want verdorie bijna de hele klas leek het niet te kunnen. José maakte, net als ik vorige week, klakkeloos de toets die je te zien krijgt, als je op HIER klikt om je huiswerk te gaan maken. Maar dat moet niet, tenminste, zeker niet altijd! Zij had nu huiswerk gemaakt, dat bij het 2^e blok wordt. Zij is BBL dus zit in het 1^e. Ik ben BOL, ja geen grapjes meer nu, en ik zit in het 2^e, en wordt mijn 4^e de  oorspronkelijke 1^e zo. Snappie, het schuift op. Vraag me niet waarom, geen idee en dat weten ze daar zelf ook niet. 

Maar je moet wel kijken wat erbij staat, welk hoofdstuk en welke toets en daar moet je zelf heengaan. En daar was ze zelf niet opgekomen. Ik wel maar ik snapte alleen niet hoe het werkte. Dus nu moet ze een andere toets gaan maken, van het betreffende hoofdstuk en dan inzenden. Ze heeft alles opgeschreven en als ze er niet uitkomt, dan belt ze of appt ze mij. En een stuk of 15 anderen ook. Ik heb gezegd, ja leuk en wel, ik wil wel helpen maar als ik niet direct antwoord, dan kan dat gewoon niet.

Verder ben ik een ontzettende lolbroer daar op school en al helemaal nu mijn zelfvertrouwen zo hoog is als een skyscraper. Want daar zat het oudje dan, iedereen alles even uit te leggen. Ik had zo’n lol! Alleen al daarom. De dame naast me zat te vloeken. Wat nu weer? Als ze een print screen neemt, dan ziet ze dat ze dat doet, maar ze ziet niet waar die printscreens dan blijven. Ik kwam er verbaal even niet uit en ik maakte er  Sprintscreen van. Opeens viel mijn kwartje, en ik zeg AHA! Een SPRINTscreen! Die is er vandoor natuurlijk. Pfff zo flauw maar we lagen wel allemaal dubbel! Laat ik even later toch ook nog voor haar uitvinden, waar ze die dan terug kan vinden.

Alleen lagen we weer helemaal dubbel want wat doe ik nou, om het haar te laten zien, wil ik dus met mijn muis, het pijltje op haar laptop bedienen. Alsof ik die zo over kon laten springen. We kwamen niet meer bij! Het was dan ook geen gezicht en dan nog mijn verbazing dat het pijltje niet wilde doen wat ik deed! Nou, als dat niet blonT is! Maar zij had tenminste haar print screens. Alleen mijn laptop laat me er niet achterkomen, hoe ik daarop een printscreen moet maken. Misschien maar even bellen naar de PC techneut. Want zo slim ben ik nou ook weer niet geworden overnacht.

Zo zie je maar, wat een bizarre omslag in hoe je ergens in staat. Ik kan flippen van niet georganiseerde en rommelige dingen en dus ging ik al in week 1 én 2 uit mijn plaat en heb ik me vast gebeten in het uitzoeken hoe de dingen werken. In totaal zo’n 6 a 7 uur naar dat muziekje zitten luisteren en meer dan een uur of 3 aan de telefoon gehangen. Maar! Dan heb je ook wat! En die moeite had blijkbaar niemand gedaan en ook gaf niemand toe er geen drol van te snappen. Ze vielen alleen na 3 weken toch wel even door de mand! En nu kijken ze naar mij als ze iets willen weten. Tja… Zo zie je maar, soms ben je veel en veel slimmer bezig dan je zelf ook maar kan inschatten! Ik heb er wel fiducie in!

"Vrees en een slecht geweten prikkelen de neusgaten der goden.

Origineel: La peur, la mauvaise conscience ont un fumet délectable pour les narines des Dieux.
Bron: Les mouches (1943)"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980