Zaterdag veel gedaan, en zaterdagavond ben ik totaal van de kaart geweest. Waarom hou ik voor mezelf, maar het was best even hevig. Maar dan zijn daar mijn jongens en mijn meisje natuurlijk. Alsof ze voelden dat ik ze nodig had, kwamen ze allemaal zo achter elkaar een beetje aan druppelen. Als je je bedenkt dat er onderling best veel gekissebis is onder mijn vier harige kindjes, dan is het echt een wonder dat ze er de laatste tijd steeds met zijn viertjes bij zijn. Alsof ze speciaal voor mij hun onderlinge aversie even opzij zetten. Is dat lief of is dat lief? Echt hoor, dat zou ik nooit van ze verwacht hebben. Want oh want een gejammer en gejank af en toe hier, door de een of de ander. Want ze verdragen elkaar, heel af en toe vinden ze elkaar lief, maar niet alle vier, alle vier. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Rainbow is een pestkop voor zowel Aurora als Moonlight. Hij steekt zijn neusje even uit, en als 1 van de andere 2 dan voorzichtig wil ruiken, dan geeft hij ze een mep. “Rainbow!”,  zeg ik dan streng en dan kijkt hij schuldig op want geloof me, hij weet het heus wel! En daarom zijn ze bij hem altijd op hun hoede. En af en toe gaat hij echt heel irritant Moonlight achterna om hem in zijn kont te bijten en die gaat dan lopen gillen als een speenvarken dat naar de slacht wordt geleid en dan moet ik ook weer gillen; “Rainbow!” en dan weet hij het ook heus wel hoor. Maar dat is nog niet het ergste. Het ergste zijn Skylar en Aurora. Jeetje, wat hebben die een schurft aan elkaar.

Skylar is erg groot en sterk en dat heeft hij in de gaten en zij ook wel. En dan heeft hij van die buien dat hij haar echt stevig aanvalt. Oh dat vind ik zo erg! Hij weet ook dat het niet mag van mij maar zijn aversie voor haar, kan hij af en toe niet beheersen. Trouwens, de 2 pubers doen allebei niet aardig tegen haar hoor. Kijk maar naar hun gemene koppen op de foto. Maar, zij begint al te gillen, zonder dat er nog maar iets gebeurt en dat is ook weer irritant voor de anderen. Maar ik begrijp haar wel hoor, ze voelt de bui vaak al hangen. Alleen als ze voelen dat ik ze echt nodig heb, dan zetten ze alles opzij. Helaas moet het wel echt zo zijn want anders zou ik dat gewoon elke dag faken. Maar dat werkt niet. Dat hebben ze door. Gisteren was het echt nodig en dan zijn ze er voor me.

Niet alleen kwamen ze gisteravond bij me liggen, en wel alle vier, echt bijzonder! Ook de zaterdag op zondagnacht vonden ze het niet raadzaam om mij alleen te laten. Ik heb geen oog dicht gedaan, hoe lief het ook bedoeld was, ik lag op de bank. Aurora in mijn armen en Rainbow op mijn benen. Moon kwam af en toe zeuren want die wilde meer ruimte om te liggen maar dat ging niet als ik ook bleef liggen. En dat bleef ik, want ik wilde slapen. Dan ging hij weer mopperend weg. In de vroege morgen probeerde ik er foto’s van te nemen. Maar Moonlight duikt net weg in het hangmandje waar hij lag. Skylar kwam erbij en samen met Rainbow lagen ze naar Aurora te kijken, zo van, wat gaan we doen met die witte!

Die blikken naar haar, spreken boekdelen. Aurora is nou eenmaal een echte schootkat geworden en ze slaapt in mijn armen ’s nachts. En daar zijn ze jaloers op terwijl ze zelf niet komen. Gekkerds! Ze mogen best in mijn arme slapen hoor, maar daar moeten ze dan wel zelf gaan liggen. Stiekem moet ik er best om lachen hoor. Zo ongemakkelijk maar toch met zijn allen op de bank. Die blikken over en weer, hilarisch af en toe.

Zo zijn ze nou eenmaal, ze leken echt te voelen dat ze er even voor mij moesten zijn en dat waren ze dan ook. Dat vind ik toch zo ontzettend mooi hè. In het boek Billy Fingers, zegt Billy ook, vanuit het Hiernamaals tegen zijn zus, dat sommige dieren er speciaal voor jou zijn, om je bij te staan in moeilijke tijden. Dat zijn je dieren engeltjes en ik heb er zomaar vier rondlopen hier. Wat een zegening is dat toch! Nu zijn het katten maar het geldt voor alle dieren waar je steun bij kunt vinden. Zo onvoorwaardelijk, hoe ze van je houden. Katten zijn wel een slag apart hoor.

Honden hebben punt 1 een baas. En punt 2 daar houden ze van en ook al schopt die baas ze, dan komen ze nog terug voor een aai. Zo zijn ze nu eenmaal. Katten zijn zo niet, katten zouden dat niet pikken. Dat doe je één keer, of hooguit twee keer omdat ze je een kans willen geven maar daarna zullen ze je voor de rest van hun leven vermijden. En mochten ze de kans krijgen, dan slaan ze op een heel onverwacht moment hun nagels even ergens waar het pijn doet. En ik geef ze dan ook groot gelijk! En een hond zal het ook niet echt vergeten maar het wordt wel snel vager. En die houden zo van je, dat ze toch proberen om die aai te krijgen, dat vinden ze die schop wel waard.  Katten onthouden het, voor altijd. En ze weten het bewust. Ik kwam laatst iets tegen, en ik dacht gelijk ‘ja, zo is het ook echt!’ Honden kunnen je voorbereiden op een baby, maar heb je katten, dan bereiden die je voor op een puber. Echt hoor, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen! Daar zit het hem in!

En ze zijn ook nog eens muzikaal. Genoeg filmpjes van pianospelende katten of van bij baasjes die muziek maken, genietende katten. Maar ook hier zijn er een paar echt muzikaal. Zo was mijn lieve Casper, helemaal gek op één liedje en als ik dat ging zingen, dan kwam hij heel hard naar me toe, vanwaar hij ook op dat moment lag. Put your records on, van Corinne Bailey Rae was dat. Een heerlijk liedje om te zingen en hij kwam dan aanrennen en sprong in mijn armen en met zijn blik op hevig verliefd lag hij me dan aan te kijken. En ik hem terwijl ik zong en in het rond danste met hem. Oh wat een heerlijke herinnering om opeens boven te krijgen! Mijn hart springt ervan op! Ik hou nog evenveel van hem als toen! Mijn lichtje…

Zo hee, hoe dat opeens dan zo zuiver binnenkomt. Ik voelde hem bijna in mijn armen springen. Maar ik had dan ook dat liedje even opgezet, op YouTube. En ik zag gelijk Rainbow omdraaien en met zijn gespitste oortjes naar me gaan liggen luisteren. Want Rainbow is ook muzikaal. Zoals afgelopen weekend, ik moest leren en dan vind ik het lekker om mooie, rustige klassieke muziek op te zetten. Laatst zijn alle muziek en radiokanalen van Ziggo veranderd en ik moet er nu mijn weg nog in vinden. Maar ik zag iemand achter een vleugel en die bleek Bach te spelen. Mooi, daar hou ik wel van. Dat heb ik opgezet.

Ik had nog niet die zender opstaan, of Rainbow komt vanaf het balkon naar de kamer spurten. Hij springt op de tafel en gaat vlak voor de tv liggen. Hij ging ook echt liggen luisteren, koppie af en toe schuin. Niet indommelen of slapen of zo, nee, echt luisteren. En zo is hij een hele tijd blijven liggen. Toen de dame klaar was met de mooie muziek van Bach, kwam er iets anders. Dat was het teken voor Rainbow om toch maar weer eens even op het balkon te gaan liggen want het was heerlijk weer zondag. Ik ben niet naar het strand geweest met Miranda, die voelde zich te slecht. Daar had ik al rekening mee gehouden. Het balkon opruimen en winterklaar maken kwam het ook niet van. Dat ga ik volgende keer doen, als ik wat tijd over heb.

Nee, ik ben aan de slag gegaan met de laptop en de huiswerkopdrachten. Van Nederlands zijn ze nog steeds niet nagekeken maar de andere twee staan nu allemaal op gemaakt en aanwezig. Daarna heb ik nog wat dingen voor de apotheek les van dinsdag bij elkaar zitten zoeken. Dinsdag ook precies even vragen wat nou de bedoeling is bij haar. En als dat allemaal goed loopt, dan ben ik echt bij. Woensdag dan daar vast wat aan werken en voor gaan lopen met de generieke vakken. Kan nooit kwaad. Gewoon boek lezen en dan de oefentoets doen. Het is voor mij meer ophalen dan dat ik moet leren. Ik merk wel dat een heleboel mensen er wel moeite mee hebben. Of het niet als eerste taal hebben en dan is het veel en veel moeilijker voor hen. Ik ben dus in het voordeel. Daar hou ik wel van! Komt goed met mij, dat weet ik wel zeker! 

"Voor de één is wetenschap een verheven godin; voor de ander is het een koe die hem van boter voorziet.

Origineel: To one, science is an exalted goddess, to another it is a cow which provides him with butter.
Bron: Sceptical essays (1928)"

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Zaterdag zijn mijn twee bestelde boeken binnen gekomen. Oh wat een verademing! Ik vind het niet erg hoor, die webinars en het digitale, in elk geval nu ik het door begin te krijgen hoe het daar werkt. Maar om nou met een laptop op de bank te hangen en niet eens aantekeningen te kunnen maken in het boek, dat vond ik echt niks. Dus ik ben erg blij met mijn aankopen, uit eigen zak weliswaar ik vind het dat wel waard. Ja, ik moet zuinig zijn maar als ik zak dan moet ik nog zuiniger zijn. Dus ik weet wel wat ik doe.

 Als er iemand met geld om kan gaan, dan ben ik het wel. Je moest eens weten waar ik al allemaal doorheen gegaan ben op dat gebied. Dat kan ik wel hoor! Dit is een goeie investering, daar ben ik van overtuigd. Jeetje zeg, vooral die Farmaceutische patiëntenzorg is een dikke pil. En in deze context nog grappig ook! Ik zat er gelijk helemaal in te bladeren, goh veel! En toen dacht ik, waar is dat skelet nou gebleven, want ik had 2 boeken besteld maar er zijn er nog veel meer natuurlijk. En helaas, dat van de anatomie, stond weer net in een ander boek. Anatomie en Fysiologie. Dus heb ik dat hele hoofdstuk gewoon gekopieerd en uitgeprint.

Ik heb nu nog maar 15 printjes voor de rest van de maand. Maar ik kan er voor een euro 10 uitprinten hoor, dus komt er deze week nog een hoofdstuk uit dat boek, dan doe ik gewoon hetzelfde. Ik vind dat lekkerder leren met iets in handen. En dan bedoel ik niet zo’n onhandige laptop. Die kan je pakken wanneer je wilt, en inkijken zonder het eerst allemaal op te moeten starten en te openen. Dat is toch net even anders. Maar dat ben ik hoor, ik ben dan ook halverwege de vorige eeuw geboren. Oké, niet ietsje later dan maar toch.

Ondertussen zijn Gigi de giraffe en Eli Eliphant aangekomen in de States. John en Libby hebben het nog keurig nette pakket vorige week ergens ontvangen. En jeetje zeg, wat een complimenten allemaal! Het grappige is, John is arts, en ik zit nu midden in de medicijnen. Zijn vrouw Libby is dan weer Baptist, een geloof waarin ik ben opgevoed toen ik klein was. Maar ik ben altijd al tegen religies geweest, ze vonden mij bij de kerk ook niet zo’n leuke kleuter hoor! Ik was er zo eentje, 5 jaar oud, die boos werd omdat ik geen antwoord kreeg. Mijn vraag was toch simpel; als Kain zijn broer Abel vermoordt, wordt hij weggestuurd naar de familie van Eva. Eh… Hadden we niet net gehad dat Adam de eerste mens was en dat Eva uit zijn rib is gemaakt. Dus niks geen zwangere vrouw die Eva gebaard had, volgens de bijbel dan.

Kijk, ze moesten ook wat verzinnen ooit, wat de mens zou pikken en dat is dat scheppingsverhaal geworden maar als je goed nadenkt, is het een belachelijk verhaal natuurlijk. En ik als kind, dacht toen al goed na. Want ik dacht; ‘maar Eva had toch helemaal geen familie?’  En toen ik die vraag stelde, of meer die opmerking maakte, vonden ze mij niet zo leuk geloof ik. Wat ik gisteren al zei, zo ben ik gewoon. Ik wilde helemaal niet gelijk hebben, ik deed niet lelijk maar ik zei gewoon wat ik zag. En wat ik wist, hadden ze me zelf geleerd. En omdat ik erg logisch ben en denk, zag ik gelijk dat er iets niet klopte toen ze met dat verhaal over die familie aankwamen. Maar ja, dat mag je dan niet zeggen. Ik moest niet zo vervelend doen. Tja, dan begint je geloof in de kerk toch al heel snel te wankelen hoor. Zelfs als je 5 bent, of misschien juist daarom.

Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben! John, de Amerikaanse arts, die ik ken vanuit de Jozef Rulof groepen. Ook een Rulof lezer, al helemaal bijzonder omdat er in Amerika niet zo heel veel over Jozef Rulof bekend is. Wel zijn al de boeken in het Engels, en wel meer talen, vertaald. En hij is er via via ook aan gekomen, ook al is het hoog opgeleid. Wetenschappers staan meestal niet open voor de occulte kennis uit deze boeken. Maar John dus blijkbaar wel, heel bijzonder dus. Maar goed, hij had Gigi en Eli gezien op mijn pagina van Ria’s Art Corner. Zij zoon is echt helemaal Afrika gek, is daar ook geweest en of hij ze mocht kopen om ze aan zijn zoon cadeau te geven met de Kerst.

Ja natuurlijk, graag zelfs, echt geweldig! Er volgt een heel geregel om uit te zoeken hoe we het daar krijgen, zonder honderden euro’s kwijt te zijn aan verzendkosten. Uiteindelijk blijft het duur en geheel voor zijn kosten. Maar ze zijn er, de twee Afrikaantjes, die via Nigeria, bij mij in België kwamen wonen en weer mee terug kwamen met mij naar Nederland. En nu hebben ze hun wereldreis nog even uitgebreid. Ik had voor John een mooie glazen pot gemaakt, met een esculaap en het Latijnse Primo non nocere. In Amerika gebruiken ze dat, first do no harm, bij het afleggen van de eed om arts te worden. De prachtige eed van Hippocrates. Ik had weinig hoop dat het ding heel zou blijven maar dat is toch gelukt.

En voor de zekerheid had ik voor zijn vrouw als cadeau het schilderij van de uiltjes gedaan. Omdat ik weet dat ze van de natuur houden. John mailde me en ze waren er allebei zo blij mee maar hij had een egoïstische vraag. Oh? Nou ik was benieuwd. Hij wilde eigenlijk Gigi de giraf voor zichzelf houden. Hij ging er een speciale plank voor maken. Of wilde ik liever dat ze bij elkaar zouden blijven? Dan gaf hij ze beiden aan zijn zoon. Nou ja! Ik voelde me zeer vereerd hoor, dat hij Gigi wilde houden. Zijn zoon zal die nog wel een keertje erven, denk ik dan maar. Hij vond ze prachtig en zag dat ik hier uren en uren aan heb moeten zitten werken. En dat is ook zo. Maar zo mooi dat ze bij iemand zijn die dat ook ziet! Ik ben zo blij dat ze er daar zo gelukkig mee zijn. Ik hoor vast nog wel hoe zijn zoon het cadeau vond, straks na de kerst.

Op de maandag weer heerlijk online lessen. Ik heb een extra huiswerkopdracht gemaakt van Engels al en ook van Nederlands. Ik moet van rekenen nog even kijken of het iets is dat opgefrist moet worden of niet. Maar ik heb ook ontdekt dat ik het lesmateriaal al door kan nemen. Ik dacht eerst dat ik zonder opfrissen even de tests moest maken. Nou is dat met Nederlands en Engels niet zo’n probleem en met rekenen voor 90% ook niet. Alleen zitten daar wat dingetjes, die of anders zijn geworden nadat ik van school kwam of echt opgefrist moeten worden. Volgend blok krijgen we Farmaceutisch rekenen en dat schijnt een crime te zijn. Brr, eng! Nou ja, zal ook nog wel loslopen. Dat zal ik ook wel onder de knie krijgen.

"Vaderlandsliefde is de overtuiging dat ons vaderland superieur is aan alle andere landen, omdat we daar geboren zijn.

Origineel: Patriotism is your conviction that this country is superior to all others because you were born in it."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Gisteren vertelde ik over het nut dat mijn scheikunde eindelijk had, na zo’n 40 jaar. En eigenlijk kon ik zo ook gelijk even goed zien, hoe eigenwijs ik wel niet ben. Want in die MAVO en HAVO tijd, die ik erg leuk vond, wilde ik eigenlijk veel meer gaan doen met die scheikunde lessen. Ik vond het zo leuk en zo interessant! Ik wilde laborante worden of iets in die richting. Zo van die verbindingen maken en links leggen en een ontdekking doen of zo. Maar ja, toen wilde ik opeens kapster worden om een ontzettend en fatale domme reden en daar betaal ik nu nog voor eigenlijk. Is het niet met geld dan is het met emotionele pijn. Wat kan een mens toch belazerd worden in een leven, daar kan ik op alle fronten over mee praten.

En dat eigenlijk grotendeels omdat je zelf zo goed van vertrouwen bent. Nee, ik ben niet naïef of dom, dat weet ik 100% zeker. Maar mensen doen dingen, die ik nooit van mijn lang zal ze leven zou kunnen doen! En omdat ik dat niet in me heb, komt dat niet eens in me op dat het zou kunnen gebeuren. Dat je iemand zo recht in zijn gezicht kan kijken en dan liegen alsof het gedrukt staat. Nee, buiten het feit dat ik het niet zou kunnen, zou ik het ook niet eens willen! Maar ze doen het zo hoor, zonder te verblikken of te blozen. Maar omdat ik zelf zo nooit zou doen, verwacht ik het dan ook niet van anderen. Ja, natuurlijk heb ik flink bijgeleerd, in de loop der jaren. Maar toch, ik blijf me erover verbazen en het gebeurt me nog elke keer weer opnieuw.

Ik wil ook niet verzuren of verbitterd worden. Bovendien verdient elk mens altijd het voordeel van de twijfel op zijn allerminst. En de eerstvolgende geef ik dat dan ook. Eigenlijk geef ik die nog meer, ik probeer het gewoon nog eens een keer. Maar meestal, in 99% van de gevallen, blijkt het toch altijd weer tevergeefs te zijn geweest. Dan wordt je vertrouwen weer beschaamd en doen ze je alsnog weer pijn. En dan kan je denken, stomme trut! En dat doe ik ook hoor, en ik begrijp ook als anderen dat doen. En dan toch, de volgende wil ik niet van te voren wantrouwen. En ik heb het hier niet over partners alleen hoor. Ik heb het over elke vorm van relatie. Van inderdaad een partner, tot een eigen kind zelfs.

Als je zelf niet tot hetzelfde niveau wilt zakken, van iemand die zo doet en leeft, zal je ten alle tijden weer de volgende mens in je nabijheid, het voordeel van die twijfel moeten geven. Stel je nou voor dat het net die persoon is die dat dubbel en dwars verdient? Die zou je anders zo tekort doen ermee en dat zou ik echt niet willen. Maar als er, zoals ik gisteren bemerkte, zomaar geld van je rekening wordt afgehaald, dan ga ik er toch echt even achteraan. Ja echt, zo bizar! Ik ben heel precies, dat heb ik wel vaker verteld. Als mijn centjes voor die maand binnen zijn, dan weet ik al precies hoe en wat. Wat ik aan boodschappen kan besteden, wat ik over heb dan nog, nadat alles betaald is. En bovendien weet ik dondersgoed wanneer ik wat uitgeef.

Ik ging toevallig mijn administratie doen, wat bij mij betekent, kijken welke vaste lasten er al af zijn en kijken wat dan overblijft. En of het dan nog klopt, wat ik aan het begin van de maand heb uitgerekend. Soms zit daar een klein verschil in, omdat bijvoorbeeld de RET opeens een tientje heeft afgeschreven. Dat komt omdat ik mijn OV-chip niet op hoef te laden, dat doet ie zelf en daar merk ik niks van, behalve dat tientje dan opeens. Of de rente van de bank, of van de bankpas of zoiets, ook een paar euro. En bij mij moet alles kloppen tot op de cent.

Ik zag een betaling van gisteren staan, van 41 euro. Huh? Maar ik was gisteren nog doodziek, met dikke oogjes van de jeuk en een rode loopneus van het niesen. Ik ben niet buiten geweest en ik heb niets gekocht online ook. Dus eh, hoe kan dat dan? Er stond nog een afschrijving op gisteren maar dat was Evides en dat is incasso. Ik ging die van die 41 euro nog maar eens wat beter bekijken. Het is van Worldpay, geen idee wat het is. Het is ook een ABN nummer, ook heel raar. Ik kopieer het banknummer en ik plak het in google. Zo dan, ik ben dus echt opgelicht, want ik zag een hele berg reacties op dat banknummer en vooral op ‘Worldpay’!

Hoe kan dat eigenlijk? Dat ze zomaar, zonder dat je dat wilt of iets ervoor hebt gedaan, geld van je rekening af kunnen halen??? Dat wil er bij mij niet in. Als ik zelf iets koop, en ik heb mijn gsm niet voor mijn vingerafdruk, of mijn codes, dan kan ik de koop mooi vergeten. En een wildvreemde kan zomaar geld van mijn rekening afhalen? Ik heb wel gelijk fraude gemeld bij de ABN maar ik ga ze toch echt maandagmiddag even bellen hoor! Zij ze gek geworden? Dat pik ik niet! Ik kom er net, ik ga het net redden tot ik mijn diploma heb en dan moet ik nog gelijk een baan hebben ook. En dan is 41 euro toch een smak geld hoor! Daar wordt Sinterklaas niet vrolijk van, en Ria ook niet! Zijn ze besodejanust! Daar kan ik dus niet tegen.

Ik ben wel meer besodemieterd hoor, wat geld betreft. Toen ik net terug kwam in Nederland heb ik ook jarenlang af moeten zien, door wat een ander me geflikt had. Daar kwam ik ook niet onderuit, ook al had ik er niks mee te maken. En daarom word ik hier zo fel om. Ik moet er veel en veel te hard voor werken en nu ook nog eens studeren. Afblijven met je fikken. Net zoals die man op een brommer mijn tas uit mijn fietsmand wilde rukken. Ik trok hem zo bijna van zijn brommer en op mijn fietsie, was ik bijna net zo snel als hij op zijn brommer, heuvelopwaarts zelfs, zo boos was ik! Aangifte gedaan, nooit meer wat van gehoord. Maar zijn kenteken, ken ik nog steeds uit mijn hoofd, nou ja, de cijfers weet ik niet meer zo zeker eigenlijk. Het was ook zo’n grappige; Domme Klootzak 107 Hele Domme Klootzak. De agent kon daar toen ook erg om lachen.

En nu, de laatste paar maanden, begin ik in meer dingen voor mezelf op te komen. Ik hoef me helemaal niet zo te laten doen, ook al zit ik zo zelf niet in elkaar. Ik mag ook voor mezelf een plaatsje opeisen en ik hoef niet zomaar dingen, die me erg pijn, doen te laten gebeuren. Daar mag ik best wat van zeggen en ga je er dan toch meer door? Nou, dan neem ik wel afstand en ga ik niet meer met je om. Dan kan je tegen iemand anders zo lelijk gaan doen en dan ben je mij kwijt uit je leven. Dat zal sommige mensen helemaal niet interesseren, en dat moeten ze dan ook echt zelf maar weten. Maar ik heb dan in elk geval geen pijn meer van die persoon. En daar ben ik dan toch trots op, dat ik, hoeveel pijn het me ook doet, hoe zwaar het ook is, toch voor mezelf kies. Dat mag ook wel eens, na 57 jaar.

En na gisteren ben ik er echt klaar mee. Ik ben gewoon aan PeeT hulp gaan vragen omdat ik het gewoon echt niet meer begreep. Ik wilde echt weten, en ik kan daar goed tegen hoor, kritiek die klopt, of dit allemaal aan mij ligt. Ben ik nou zo’n naar mens? Nee, dat ben ik niet. Poe poe, wat een meevaller. Ik ben wel iemand die het zegt zoals ze het ziet en daar is niet iedereen blij mee. Nee, daar was ik al achter ja. Maar jeetje zeg, willen mensen dan zo graag dat je tegen ze liegt en likt en slijmt en dan achter hun rug je vinger opsteekt? Ik hou daar niet van, steek die vinger maar op in mijn gezicht, dan kan ik dat nog waarderen ook.

Maar zo zijn mensen meestal niet, die houden inderdaad van de schone schijn ophouden, van lief en aardig doen en er het hunne van denken ondertussen. Sorry, ik zit zo niet in elkaar en ik wil het niet eens. Ik zeg wat ik vind, zie of zeg en ik zeg niet, dat ik overal gelijk in heb. Dus kom maar op met tegenstand, maar wel fair blijven graag. Ik ben de eerst die mijn hoofd buigt hoor, als ik fout zit, echt waar. Want ik moet niet per sé gelijk hebben of zo, maar als ik zie dat je links bent en jij zegt dat je rechts bent, dan zeg ik gewoon dat ik iets anders zie. Maar dat mag gewoon vaak niet, nee, ik moet wel mee liegen dat je rechts bent. Nou en daar doe ik niet aan mee. Zo ben ik, of je dat nou leuk vindt of niet. Ik kan er ook niks aan doen. De waarheid is voor mij toevallig heel erg belangrijk.