Hoorde ik afgelopen nacht toch weer muziek en herrie. Maar nu kwam ik erachter, dat komt helemaal niet van binnen dit gebouw! Het is in een auto! Nou ja zeg, is dat even asociaal! Ik had al gehoord, dat ze hier onder de Spaanse brug, veel overlast hadden, van criminele jeugd. Ze hebben het daar nu dichtgemaakt maar volgens mij, is er dus nog steeds last. Ik stoor me er niet aan, maar ik kan me voorstellen, dat er mensen wonen hier, die zich er wel aan storen. Ik ben in elk geval blij, dat ik nu weet waar het vandaan komt. Dat scheelt. Zeker voor mijn nieuwsgierigheid.

Er is nog 1 ding dat ik dan eigenlijk wil weten. Ik hoor ook steeds zo’n piepje, alsof je een auto van zijn alarm haalt, zeg maar. En dat hoor ik ’s morgens heel vroeg, maar dan in het atrium. En ik lig dan te lekker om te willen gaan kijken, als ik überhaupt al iets zou zien hoor. Wie weet kom ik daar ook ooit nog een keertje spontaan achter. Maar dat is nog even afwachten. Net als het aanvragen van mijn diploma. Onze beste slome Wally heeft de mijne nog steeds niet beoordeeld. Ik heb er dus maar weer een mailtje aan gewijd.

Ook kreeg ik van Saskia, de apotheker, te horen, dat ze nog steeds niet in het examineringsportal kan.

Ook daar ben ik vandaag maar weer gaan zitten mailen. Diepe, diepe zucht. Wat gaat het weer op zijn Capabels zeg. Vorige week gebeld met de dame van WW@work en dus ga ik morgen een workshop volgen over hoe je je CV moet pimpen naar 2020. En ik moet ook nog een killer van een motivatiebrief zien te gaan schrijven. En een persoonlijk profiel, die moest ik ook nog maken. Die kan ik dan naar Jacobijne, zo heet ze, sturen. En dan nemen we dat samen even door. En dan kan ik aan de slag met solliciteren.

Het liefst zou ik op 1 februari gaan beginnen. En in de tussenliggende tijd mijn huisje af krijgen. Dan ga je vast veel lekkerder naar je werk. Als ik daar die rust in heb gevonden. Mijn broer zal aangeven, van te voren, wanneer hij weer komt boren. Maar we zijn ver gekomen hoor! De slaapkamer, die is ook totaal af. De hal is nog het grootste project, met de schuifdeur. En verder moet daar alleen nog een mand aan de muur worden gehangen. In zo’n beton muur, dus dat kan ik niet zelf. Komt goed. Daarna is broer Ben aan de huiskamer gaan werken. Plankjes erop in de keuken, folie houder op de muur, kruimeldief ook. Een plank boven de tv gehangen.

Alleen wat er daar nog moet, is kabelgootjes bij de snoeren van de hanglampen, en een haak voor het gaaswerk zodat ik dat ook helemaal voor het linker stuk kan hangen. En dan alleen nog de snoeren in de snoerenplint wegwerken en die plint erop plakken of boren, weet ik veel eigenlijk. Oh en ik moet even nog proberen die nieuwe coax kabel van 10 meter aan te sluiten. Dan hou ik wel weer een berg snoer over maar ik heb van die coax stekkers ook moeten kopen, dus ik kan het ietsje inkorten. Aan de andere kant, je weet maar nooit. Als ik het mooi weg kan werken, onder de tv kast, of erachter, dan laat ik het er maar aan. Anders gaat het er gewoon af.

Maar dan is ook de huiskamer af. Dat valt best mee dan toch hè? En in mijn meest rommelige kamer, kleding en art, ja, daar moeten nog 4 planken aan de muur en 5 van die kistjes worden opgehangen. Ik zal mijn broer even vragen of hij me, als hij van plan is te komen, me dit even een dagje of 2 van te voren moet laten weten. Dan zal ik zorgen, dat waar alles moet komen, vrij is gemaakt en dat ik de kistjes leeg heb gehaald ook. Want ja, die heb ik nu opgestapeld en vol gezet. Want ik kon nergens meer heen met de boel.

Daarom zijn mijn blogs nu zo onregelmatig. Nou ja, 2 redenen. Mijn handen doen wel niet meer zo’n pijn als 2 weken geleden. Maar typen is nog wel pijnlijk.

Dan krijg ik een soort van reuma gevoel, beurs en gekneusd, zoiets. Maar ook is het hier zo’n troep en daar word ik onrustig van. Dus ik doe het noodzakelijkste steeds in etappes. Elke dag hier iets op- of uitruimen. En dan kom ik er ook wel. Alleen zit ik hier nog niet in alle rust lekker. Als ik nou alle dagen door kon werken, tot 1 februari, met solliciteren als enige tussendoor, dat zou pas mooi zijn. Ik weet zeker, dat ik alles dan helemaal af zal hebben. Als alles hangt is het alleen een kwestie van, waar moet wat. Dat doe ik nu ook al wel hoor, maar vaak kom je dingen tegen waarvan je dan denkt, oh die horen in zo’n hangkistje. Tja, maar die hangt nog niet en staat vol andere dingen. En dan moet je dat weer neerzetten. Maar goed, binnenkort hangt hier ook alles.

En dan is het eigenlijk alleen nog die schuifdeur maken in de hal. Want tot vandaag toe, hadden ze weinig tot geen belangstelling voor de deur. Alleen Rainbow kwam even kijken, af en toe. En Aurora ook. Maar vandaag, ik ging even een foto maken van de bloeiende boom voor mijn deur, stond Aurora opeens buiten! Ik schrok me wezenloos! Ik zei van schrik hard haar naam en ze vloog naar binnen! Mijn hemel, wat als ze de andere kant op was gegaan. Nou sorry hoor, dan word ik echt catatonisch, of in mijn geval katatonisch.

De hal wordt nu een stuk leger en opeens zal ze de deur gezien hebben. Ik had hem niet in het slot laten vallen maar hij was wel dicht. Dus zal ze hem open gedaan hebben of zo? Nou ja, goed afgelopen maar ik zal wel blij zijn, als die schuifdeur er zit straks. Dan heb ik daar geen angstdromen meer over. Dat zou ook wel fijn zijn. Het halmeubel zit ook in elkaar. Jysk doet het netter dan Ikea. Elk zakje met schroeven is geletterd, ik had van A tot Q en elke plank is genummerd en zie je in de handleiding en er zit een klein stickertje op met het nummer. Dus je hoeft je niet gek te zoeken, is het die of is het die, als het op elkaar lijkt.

Alleen is alles net een beetje te wijd, of het paste net niet. Met gevaar op schuimbekken heb ik hem toch in elkaar gekregen, maar op een onorthodoxe manier. In elk geval, hij staat. Foto’s zullen nog wel volgen. Als straks alles echt klaar is, zal ik er een boel nemen van elk leuk plekje, dat ik hier heb. En dat zijn er veel hoor! Het gaat harder omdat ik zoveel uren maak. Ik heb weinig tijd voor internet en andere dingen. Maar ik krijg er dan ook veel voor terug. Elke keer weer is er iets af en dat is leuk! Ik ben blij dat Ben nog elke keer langs komt, zodat ik steeds toch weer verder kan. Nog een paar keer maar, dan hangt alles en is hij eindelijk van zijn vervelende zus af, met al haar klussen. Maar die is er dan ook echt heeeeeel blij mee en dankbaar voor!

Maandagavond zag ik op mijn telefoon, dat ze me een sms’je had gestuurd met de vraag of ik die papieren had gekregen. Ja, sorry hoor, hou je nou eens aan wat je me zegt! Dat sms’je heb ik niet gezien. Maar in elk geval, heb ik er op geantwoord dat ik het op dat moment zelfs nog steeds niet binnen had. Het is nu een uur vóór het eindgesprek en ik heb het nog steeds niet. Dat heb ik haar nu net ook weer ge-sms’t, alleen reageert ze niet. Nou ja, ik heb het al opgegeven hoor, bij haar. Aardig maar erg capabels, en dat is niet goed in deze context.

Ik had dinsdag wel lekker het hele huis even schoongemaakt. Dan voel ik me lekkerder. Vinyl is anders dan laminaat maar het wordt even vuil hoor. Vooral met 5 van die harigheden, is het zo vies. Veel poetsen ben ik wel gewend maar veel poetsen met hindernissen als tassen, boxen en dozen, dat is minder. Maar het is al beter dan 2 weken geleden uiteraard. Het lukt best. Rainbow en Aurora zijn of doen net onverschrokken tegen de stofzuiger maar waar de rest is. Als ik echt te dichtbij komt zijn die heldhaftige 2 ook weg hoor.  Ik vind het toch knap, hoe ze zich allemaal kunnen verstoppen.

Vroeger had ik de bovenverdieping er nog bij. Meestal had ik geen zin of puf, om daar dan ook te kijken. Alleen als ze erge ruzie maakten, dan ging ik wel. Maar nu, zo alles dicht bij elkaar, iets wat ik heel prettig vind, vind ik ze nog niet. Vooral Aurora is er knap in. Maar op zich, de rest ook hoor, als ze niet gevonden willen worden. Bijna geen aanvaringen meer, ja wel, kleintjes af en toe. Maar dinsdag had Sunshine al in de vroege ochtend een pestbui. Dat zie en merk ik altijd direct. En dan gaat hij de hele dag jengelend vervelend doen. Vooral tegen de anderen.

In de avond had hij wel een aanvaring met Moonlight, al is dat een snel gillende drama Queen hoor. Ik gilde dat ze lief moesten doen tegen elkaar en ze renden allebei naar de krabpaal hier in de kamer. Moonlight voorop, Sun erachteraan. Tot mijn grote verbazing zie ik de witte diva die er ook achteraan komt. En zij valt Sunshine even aan, om Moonlight te helpen. Ik roep tegen haar dat ze dit niet mag doen. ‘Bemoei je er niet mee, witte helleveeg! Zo krijg je hier nooit vrienden. En bovendien, morgen bijt je zelf Moonlight weer in zijn lijf, als er iets je niet bevalt!’ Daar kan ik dus slecht tegen hoor, hou even op zeg. Moonlight kan dat zelf wel aan.

Ergens is het lief van haar, dat ze hem komt helpen. Maar het is gewoon niet nodig. Sunshine zit verderop zijn waarschijnlijk gekrabde snoetje te wassen. Ja, moet je maar niet zo lelijk doen! Gelukkig komt hij die avond voor het eerst in een aantal dagen, weer gezellig in de huiskamer liggen. Bovenste verdieping krabpaal, af en toe een blik op mij werpend, en dan gaat hij weer liggen. Sinds de krabpaal in de art corner er is, ligt hij daar het meest. Dat vind ik een beetje jammer, als hij zich zo afzondert. Dus fijn dat hij dat in elk geval vanavond niet doet.

Als ik daar bezig ben, dan is het wel fijn. Hij vindt het blijkbaar ook een lekkere, grote plek, waar hij heerlijk ligt. Maar als ik dan daar weg ga, vind ik het toch fijner, als ik hem af en toe zie. Niet alleen op snoepie tijd. We moeten allemaal overal aan wennen, dus het zal zich nog wel beteren allemaal. Vannacht heb ik zelfs voor het eerst menselijke geluiden gehoord, midden in de nacht. Muziek en best hard, voor diegenen die er daar vlak naast woonden. Voor mij viel het wel mee hoor, en ik erger me er niet zo snel aan. Ik heb natuurlijk mijn ramen daar open, en dan hoor je alles. Zouden zij mij ook horen, zo hard? Als ik tegen de jongens praat, of lig te kuchen?

Gelukkig kuch ik bijna nooit meer, alleen kan ik wel eens wakker worden met een erg droge mond en dan een enkel keertje wel. Vroeger hoestte ik me een ongeluk, voor ik wist dat dit van mijn kattenallergie kwam. Nu met medicatie, heb ik dat niet meer. Dan had ik ook op zeker met het raam dicht moeten slapen. Anders hoort iedereen je, daar hou ik niet zo van. Maar het valt voor nu wel mee. Af en toe praat ik in mijn slaap, tja, geen idee wat ik dan zeg en of iemand dat toevallig net luistert. Kan mij het schelen. In elk geval is het grotendeels enorm rustig hier. Heerlijk vind ik dat, wat een rust geeft dat.

Ik ging eens even op Ikea kijken, voor zwarte handdoeken. Die hadden ze niet maar ik heb er wel een raar probleem ontdekt. Als je vaak inlogt, dan heb je er geen last van, maar heb je een tijdje niet ingelogd, dan zegt de site dat je wachtwoord niet klopt. Eerst zat ik dan te stressen, want ik wist mijn wachtwoord 100% zeker. Tegenwoordig doe ik het anders, ik klik op wachtwoord vergeten, dan doe ik gewoon weer dat wachtwoord dat ik al heb als nieuw wachtwoord, en dan kan ik gewoon weer inloggen. Toch wel raar eigenlijk maar ja, wat doe je eraan?

Als ik straks, nog een klein half uurtje nog, het eindgesprek heb gehad, dan ga ik eerst en direct naar de apotheek voor al die parafen en ook bij de laatste stageopdracht. Even kortsluiten gelijk, welke dagen ik nog kom. Dan ga ik even naar gamma of praxis, weet nog niet bij welke, kijken waar ik langskom of zo. Vanavond eet ik iets lekkers, iets wat niet goed voor je is. Om het te vieren! Dan mag het vast wel! Ik weet alleen nog niet wat. Maccie D, Burger King, Kentucky fried? Of gewoon naar Verhagen voor een patatje met of naar de chinees? Hm, dilemma! Maar zoiets wordt het!

Dan ga ik morgen wel weer aan de slag, vandaag niet meer! Het gesprek was zo voorbij en het ging soepeltjes. Ik moet nog wel wat dingen regelen en achter die laatste 2 cijfers aan gaan. Want die Wally, echt hoor, 8 oktober ingestuurd, weet 100% zeker dat het een erg goed werkstuk is en nog steeds geen cijfer? Kom op zeg! Janny is voor die andere nodig, maar ja, die heb ik pas afgelopen weekend ingestuurd. Logisch dat ik daar nog geen uitslag van binnen heb. Maar ik ga het hoofd van de vestiging Rotterdam mailen over onze slome duikelaar Wally de apotheker, echt niet te doen met die man. De lessen al niet en nu dit weer zo langzaam.

Als die twee namelijk voldoende beoordeeld zijn, dan kan ik direct mijn diploma aanvragen en ook moet ik nog dat van Burgerschap, waar je boven de 35 vrijstelling voor krijgt, ook in mijn examen archief krijgen. Daar moet ik ook nog over mailen. Maar dan kan ik eindelijk mijn diploma aanvragen! Dat kan 6 tot 8 weken duren, maar solliciteren kan gewoon. Je kan je lijsten laten zien. En ik neem de rest van deze week vrij, en dan ga ik ’s morgens vroeg solliciteren, en de rest van de dag uitpakken en/of opknappen. Zo kom ik er ook wel, want op VanLerenNaarWerken vertrouw ik niet zo heel erg. Dan doe ik het liever zelluf. Dat zeg ik toch ook al vanaf ik net een jaar oud was, niet voor niets dus!