Mijn Paranormaal Therapeute, die ik hier altijd PeeT noem, heeft ook een aantal pagina’s op Facebook, buiten haar eigen website ook. En daar stelde ze vorige keer de vraag, of ze nou de enige was, die met apparaten babbelde. Nou daar kreeg ze aardig wat reacties op. Onder andere ook van mij. Want ik doe niet anders. Nee, ik ben nog steeds niet eenzaam of zo, maar ik babbel mijn leven lang al in mezelf. Met of zonder partner, dat maakt me niet uit. Het is net zoals met de katten, daar heb ik ook hele verhalen tegen en ik weet dat ze het meeste toch niet verstaan. Alhoewel, vergis je niet, want ze kunnen misschien niet letterlijk verstaan wat je zegt, maar je geluk of je verdriet of bezorgdheid, ze pikken dat allemaal wel op hoor! Zo zijn ze gewoon gemaakt, dat kunnen ze gewoon. Katten zijn daar bijzonder in. Waarom zouden ze anders in het toen hoog afgestemde Egypte zo zijn verafgood?

Die Egyptenaren waren bijzonder, liepen met alles voor en er zijn vele geboren enkel en alleen maar om de piramide te bouwen, de grote bij Gizeh. Daarom snappen ze nu, in de huidige wetenschap, nog steeds niet, hoe zo’n beschaving, hoe hoog ook ingeschat, dit voor elkaar hebben kunnen krijgen. Als je de boeken van Rulof leest, dan word je dat ook duidelijk. In elk geval, die wisten al lang wat er meer was tussen hemel en aarde. Zo kwamen ze dan ook aan hun genezende kennis. Egyptische artsen konden meer genezen dan de huidige medische wetenschap. Dus ik vertrouw erop dat ze het speciale van katten ook wisten. De inside information zeg maar, want dat katten bijzonder zijn, dat weet iedere kattenliefhebber wel. Waar het precies in zit, dat wisten ze toen... 

Maar buiten ik volop babbel met mijn katten, en ja, dat noemen ze dan een crazy catlady, vind ik helemaal niet erg, babbel ik eigenlijk met alles en ook met mezelf. Als de magnetron een keer piept, omdat hij klaar is, denk ik; oh ja, even pakken zo. Maar meestal ben je dan net met iets bezig en de mijne piept dan nog eens en dat doet ie zo een keer of 5 geloof ik, voordat het ding het ook maar opgeeft om mij daar te krijgen. Toch klets ik terug. Ja joh, ik ben ff bezig! Bij die 2^e of 3^e keer. Of heel geïrriteerd en heel hard JA! Bij die 5^e keer dan. Zo doe ik dat ook bij de andere apparaten.

En de droger, die vind ik echt het meest irritant! Die blijft aan de gang! Daar maak ik dan ook vaak ruzie mee. Want als je niet snel genoeg komt, dan draait hij een paar keer weer een beetje lucht door de boel. Alsof hij echt wil, dat je je schuldig zal gaan voelen, omdat je hem harder dan nodig laat werken. En dan roep ik; ‘Alsjeblieft zeg, stel je in hemelsnaam niet zo aan! Ik kom verdorie zodra het me lukt! Ik zit niet uit mijn neus te eten hier hoor!’ Meestal krijg ik dan een piep terug want volgens mij wil de droger ook gewoon graag het laatste woord. Die is niet zo aardig als hij eruit ziet hoor!

Ja, weet ik ook wel, slaat nergens op. Ik kan daar heerlijk verder over doorgaan. Ik heb dat gewoon, voor de lol of zo? Geen idee! Het is dus echt niet uit eenzaamheid of alleen zijn hè, laat dat even duidelijk zijn! Anders krijg je dat weer straks. Door de vraag van PeeT weet ik in elk geval, dat ik niet de enige ben! Poe hee, wat een opluchting! Ik was al zo blij dat er hier geen camera’s hangen, tenminste, niet dat ik weet. Want oh mensen, wat zou daar iedereen een lol om hebben en me totaal voor mesjokke verslijten. Gelukkig weet niemand het, alleen ik… Dat scheelt natuurlijk. Dan hoef ik niet te vrezen voor truien met hele lange mouwen en afgesloten kamers met chesterfield muren. 

Woensdag voelde ik me totaal overweldigd door alles van de afgelopen 2 weken en ik voelde me behoorlijk ziek ook nog eens. Niesen als een gek, koortsig en hoesten en blaffen. Oh jee. Uiteindelijk besloot ik toch de apotheek een berichtje te sturen. Ja, dat moest eigenlijk wel via de telefoon, en dan als je de dag erna niet komt, dan in de middag weer bellen. Maar goed, dat wist ik niet, dus zo was het goed. Als ik maar de dagen van deze week zou doorstrepen dan. Ja, maar ja, daar had ik het juist deze vrijdag over willen hebben. Want volgens school kan ik niks met de 72 uur van augustus, terwijl me dit wel is toegezegd. En dan denk ik zelf, nou oké, dan zijn de 18 uur van deze week toch van een week in augustus?

En de laatste week van oktober, heb ik vrij genomen van stage, om Swan market en wat ik allemaal moet regelen daarvoor. Die kan ik dan toch ook pakken van augustus? Het is misschien niet regulier, maar goed, dat is een maand lang voor jan Jurk werken zonder dat er iets mee mag of kan ook toch? Maar ja, dat moet ik wel eerst even bespreken natuurlijk.

En helaas, dat zal dan niet gaan hier. Ik ben niet zo ziek dat ik geen kant op kan, dus misschien kan ik al hoestend en proestend proberen wat van school in te halen gelijk? Want het blijft verwarrend hoor daar. Maar toch, sinds gisteren begin ik al een klein beetje in te lopen maar er is nog een lange weg te gaan. Volgens mij doen ze het erom daar. De docent Nederlands heet namelijk Frans. Tja. Ik heb Frans vandaag. Oh, geven ze dat ook daar? Nee, hij is toch van Nederlands! Oh ja! Ik bedoel maar. In elk geval, de toets voor Nederlands heb ik gedaan. 98% gescoord. Werkwoorden in de juiste tijd zetten. Tja, daar was ik in 1969 ook al goed in… Verder zeg ik er niks over.

Wat voor mij nieuw was, is hoe je de Engelse werkwoorden vervoegt. Dat had ik nooit gehad en twijfelde ik wel eens aan. Nu weet ik dat ook weer. Kijk en dat vind ik dan weer mooi mee genomen. Ik weet nu wat de regels zijn, dacht scheelt. Oh echt hoor, binnen een paar weken loopt alles op rolletjes. Ik ga met laptoppie op de bank liggen morgen en ik ga dat boek lezen van Farmaceutische Patiëntenzorg. Dat ga ik bestellen ook trouwens, net als het boek Farmaceutisch rekenen, wat trouwens niet zo makkelijk moet zijn. De mensen die nu bij ons in blok 1 zitten, hebben dat blok voor de vakantie gehad, die vertelden dat. Nou ja, we gaan het zien. Ik ben niet dom, al ben ik blond, dus dat zal wel loslopen. Daar kom ik vast wel uit.

En dan krijg ik net de toets voor Engels weer terug. Afgekeurd. Er staat letterlijk: heeft niet aan de opdracht voldoen. Nou sorry hoor! ECHT WEL! Iets van 8 onderdelen erin gemaakt, allemaal ruim boven de 90%. En dan is 80% al goed genoeg eigenlijk. Maar in plaats ze dan iets erbij zeggen, zo van dit of dat doe je verkeerd, dat moet je zo doen. Nee, niks. Geen enkel commentaar erbij. Dan krijg ik het ervan hè. Dus die man heb ik ook net een flinke mail gestuurd! Dat hij me wel moet vertellen wat ik dan fout doe en hoe  ik dat goed moet doen. Dat ik dus blijkbaar iets niet goed doe maar geen idee heb wat dan precies. Ik word hier echt zo ontzettend moe van. Denken ze nou echt dat iedereen gewoon gelijk exact weet hoe en wat? Stelletje randdebielen, sorry hoor… Ik mag niet schelden maar ik word er toch zo moe van.

Ik lig met laptop op de bank nu. Ik nies me helemaal gek, heb dikke dichte ogen en ik ging daarnet opeens beseffen waar dit nu weer van komt. De diepe krassen over mijn benen, toen Rainbow van de week van mijn schoot viel omdat hij weer veel te wild was om de snoepjes. Dan krijg ik een paar dagen later altijd een hele heftige aanval. Ik ben zwaar allergisch voor katten maar daar slik ik medicijnen voor. Maar zo rechtstreeks dat waar ik allergisch voor ben, in mijn bloedbaan. Ja, daar kan geen medicijn tegenop. Hè hè. Ik snapte het al niet. Doodziek ben ik daar altijd van. Alleen ik vergeet het meestal, waar het van komt, als ik me zo voel. Er zit een paar dagen tussen dus daar komt het dan een beetje door.

Hopelijk geen bloedende diepe krassen meer voor mij, en zo wel, misschien dokter bellen en kijken of ik er dan gelijk wat aan kan doen? Ik betwijfel het maar goed, dit is ook niet leuk. Ik heb tussen de niesbuien niet eens tijd om diep adem te halen. Probeer maar eens te lezen zo. Nou ja, oorzaak in elk geval begrepen. En er zit niets anders op, om te wachten tot de aanval over is. Meestal na zo’n drie a vier dagen. Dus zondag zal het wel weer gaan met mij. Gelukkig maar, kan ik maandag weer online lessen volgens en bang zijn dat ik bij alle lessen iets verkeerd doe. Want gisteren had ik ook Nederlands en Rekenen ingestuurd. Ook zo belachelijk makkelijk, nog. Allemaal 100% op er net onder. Maar of ik daar dezelfde fouten bij gemaakt heb? Geen idee, aangezien ik niet weet wát ik fout doe. Hopelijk antwoordt die meneer me nog wel eens een keer… Wordt vervolgd! 

"Slecht humeur is een betere grond voor echtscheiding dan overspel."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Door van alleen zijn te houden, word je een betere partner, las ik vorige keer ergens bij een post op Facebook. Alleen stond er, in plaats van ‘alleen zijn’ het woordje ‘eenzaamheid’. En dat klopte niet, vond ik en ik wist dat zeker, toen ik de tekst eronder las, en het was een vertaling uit het Engels. Ik denk dat er ergens iets verloren is geraakt in de vertaling en dan kan het wel eens heel anders overkomen, dan dat het in de andere taal bedoeld is. Dat is waarom ik ook alle keren ‘eenzaamheid’ heb vervangen door ‘alleen zijn’. Wat volgens mij ook hoort, in de vertaling van het stuk. Komt het:

De waarde van ‘alleen zijn’ wordt nog niet herkend door de maatschappij. We hebben de neiging te denken dat degenen die dit prefereren koude mensen zijn, maar eigenlijk kan het je juist een betere partner maken. We strooien te snel met labels, denken aan wat mensen zullen zeggen, ongeacht wat de waarheid of de realiteit is. Een realiteit waarvoor ieder van ons de kracht heeft om die te verzamelen en te ontvangen naar wens. “Waarom wordt ‘alleen zijn’ gevreesd? Omdat er heel weinig zijn die gezelschap zoeken bij zichzelf? In dit geval zit er een label aan ‘alleen zijn’ dat we koste wat kost willen vermijden en we willen ver uit de buurt blijven van mensen die er wel van houden, maar in werkelijkheid is de kunst van het waarderen van je eigen gezelschap een teken van volwassenheid en emotionele intelligentie, de missie van het leven die ieder mens wel zou willen bereiken.

Alleen zijn is samen zijn met jezelf. Laten we eerlijk zijn, het vergt veel moed om jezelf te willen confronteren en dat is de bron van alle angst. We zijn de scheppers en de ontvangers van onze angsten. Als iemand in staat is om te leven met ‘alleen zijn’ en te luisteren naar zijn of haar hart, dan zal die persoon een cadeau ontvangen: hun eigen emotionele vrijheid. Emotionele vrijheid is in deze eeuw een schat en het bouwen van een omgeving en relatie met deze eigenschappen is een kostbaar goed. Mensen met deze gave worden gekarakteriseerd door respect, allereerst naar zichzelf en ook naar de personen die ze liefhebben. Ze waarderen stilte en weten wat ze moeten zeggen en wanneer ze zich beter ergens niet mee kunnen bemoeien.

Op een bepaald moment in ons leven willen de meesten van ons een goede, vervullende relatie. Als we overwegen wat er tot nu toe is gezegd, zal je het ermee eens zijn dat de beste vrienden van ‘alleen zijn’ de beste kameraden kunnen worden. Waarom maakt het houden van ‘alleen zijn’ ons een betere partner? ‘Alleen zijn’ staat een ruimte toe die heel kostbaar is voor veel mensen en die zeer noodzakelijk is en waarnaar verlangd wordt door anderen. Als we onszelf de tijd geven om afstand te nemen van de persoon van wie we houden, maar alleen in tijd en ruimte, niet in het hart, ontstaat een wederzijds respect. Hierdoor ontstaan de perfecte ingrediënten om een relatie op te bouwen met onvoorwaardelijke liefde.

Tijd doorbrengen met onszelf laat ons begrijpen dat dit ons aanmoedigt onszelf beter te leren kennen en daardoor de handvatten en vrijheid te creëren om onze partner te leren kennen. ‘Alleen zijn’ laat ons de connectie maken met onze essentie. We kunnen waarschijnlijk onze levenspartner vergezellen naar dezelfde bestemming: de beste versie van onszelf. Tijd alleen doorbrengen helpt ons begrijpen dat er prioriteiten zijn en dat we niet het middelpunt van het universum zijn. Alleen zijn helpt ons het leven begrijpen en accepteren, waardoor we ons beter voelen. ‘Alleen zijn’ helpt ons begrijpen dat niets voor eeuwig is, zowel het positieve als het negatieve… En daardoor zijn we constant in beweging en onderhevig aan verandering. Zoals het boeddhisme zegt: “We zijn één met het universum.” Stilte wordt onze belangrijkste voorloper om dit te begrijpen. Een persoon die ervan houdt om tijd met zichzelf door te brengen geeft ruimte waar hij of zij ook is.

Je wordt een betere persoon op die manier en je laat de liefde die je binnenin jezelf voelt, voor jezelf of voor je partner, steeds maar doorgroeien. Vrijheid bloeit op, net zoals het verlangen om opnieuw af te spreken en zo tot één hart samen te smelten. En het meest geweldige is dat als je in staat bent om los te laten, je de ware basis bereikt van pure en goddelijke liefde voor de mensheid. Op dit punt zal ik niet gaan zonder te vragen of jij denkt dat ‘alleen zijn’ je een betere partner maakt. Zoals de grote schrijver Arthur Schopenhauer al zei: “Eenzaamheid is het lot van alle grote zielen.” “De man die de glorie van God op aarde oog in oog wil aanschouwen, moet deze heerlijkheid overwegen in eenzaamheid.” -Edgar Allen Poe- - Bron ; Verken je geest

Ik vind het een prachtig stuk. Maar ook wel omdat ik heel goed alleen kan zijn. Laatst werd ik hier ontzettend verkeerd door begrepen, door iemand uit mijn naaste omgeving. Ik was geschokt daardoor want zo zullen er dan nog wel meer mensen zijn, die dan zichzelf op het verkeerde been zetten. Vandaar dat ik er zomaar eens een blog aan waag. Want oh wat een enorm groot verschil zit er tussen ‘alleen zijn’ en ‘eenzaamheid’. Je kan tussen honderden mensen staan en je toch ontzettend eenzaam voelen. Je kan ook alleen zijn en je eenzaam voelen. Maar je kan ook alleen zijn en daarvan genieten. Dat zijn totaal verschillende dingen.

Eenzaamheid heeft meer ermee te maken, als je met niemand echt contact hebt, of niemand in je buurt hebt die je af en toe eens ziet of mee kan afspreken of zo. Of dat je familie niets van zich laat horen en je aan je lot over laat terwijl ze allemaal vlakbij wonen. En dan kan je met de kerst gezellig bij elkaar zitten maar dat maakt het dan eigenlijk nog erger. Want waar zijn ze dan als je ze nodig hebt? Ik geef maar even zo willekeurige voorbeelden hoor. Zijn er meer mensen die deze dingen met elkaar verwarren? Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk. Want wie weet help ik dan anderen daar weer mee, als ik het goed uitgelegd krijg.

Kijk, ik ben echt graag alleen. Dat vind ik helemaal niet erg, en ik vind het wel zo prettig dat ik kan doen en laten wat ik wil, zonder dat iemand daar iets van denkt of van zegt. Heerlijk! Ik kan me ook niet meer voorstellen mezelf in een relatie te kunnen vinden. Een latrelatie, en dan alleen in de weekenden, heeeeel misschien. Al moet ik daar nu ook echt niet aan denken. Maar wie weet ooit. Bovendien ben ik zo vaak gekwetst en zo vaak in de maling genomen, dat ik mijn hart diep heb weggestopt. Adele zingt daar zo’n prachtig liedje over. Hiding my heart. Daar kan ik me helemaal in vinden.

Daarin zegt ze; zoals alles in mijn leven, zal jij ook op een dag weer verdwijnen, daarom besteed ik al mijn hele leven aan het verstoppen van mijn hart. En dat begrijp ik als geen ander. Maar, het niet willen hebben van een relatie, wil echt niet zeggen dat je met niemand op de wereld contact wil. Dat is een totaal ander ding. Dat heet intermenselijk contact en dat hebben we allemaal nodig. En niet alleen met de kassière in de supermarkt. Dat is ook niet echt contact hebben.

Ik heb alleen een beetje pech, mijn vriendinnen wonen helaas niet in de buurt. Jammer genoeg is het niet mogelijk om zo af en toe eens spontaan binnen te springen voor een bakkie leut en een praatje. En zelfs al zou dat zo zijn, is het bij mij momenteel even chaos maar alleen al het feit dat het zou kunnen zou al fijn zijn. Het niet willen van een partner wil niet zeggen dat ik niet graag een praatje maak. Ik babbel juist altijd teveel nu, als ik de kans krijg, omdat de katten weinig discussies geven. Die lopen of weg, of ze hebben er maling aan. Maar echt diepe gesprekken kan ik niet met ze voeren en dat doe ik juist zo graag. Pratend of luisterend, ik vind het allebei fijn, vooral als het echt ergens over gaat.

Ik vind het altijd heel moeilijk om iets te vragen voor mezelf, dus dat doe ik ook niet snel. Maar toch, ik ben het aan het leren. Vooral omdat ik erachter kwam, dat sommige mensen, de dingen die je schrijft, zo totaal anders oppakken, dan de bedoeling is. En dat is niet zo erg, als dat wildvreemden zijn, maar mensen die dicht bij je staan, gaan daardoor een totaal ander en verkeerd beeld van je vormen, omdat ze niet goed begrijpen wat jij er nu eigenlijk mee wilt zeggen. Oh ze wil geen partner, dan wil ze ons ook niet zien want ze wil alleen zijn. Eh…  Nou nee, zo zit het dus niet! En dat leek mij duidelijk maar dat is het blijkbaar niet. Dus bij deze, als iemand geen partner wil, wil dat niet zeggen dat ze proberen elk menselijk contact te ontwijken. Nee, deze mensen kunnen heel goed alleen zijn maar dat wil niet zeggen dat dit persé 24/7 zo moet zijn.

En net zoals alleen naar het strand gaan, oh het is zaaaaalig om je even zo uit te laten waaien en je hoofd leeg te maken. Maar hoeveel leuker zou het niet zijn omdat samen met iemand te doen? Neehee, ik bedoel niet een partner, als je die niet wilt! Maar gewoon een vriendin of zo, of broer of zus of weet ik veel. Dat is altijd leuker dan alleen, vaak. Alleen is alleen niet zo erg, want dan blijft het heerlijk om langs het water te lopen met de zoute wind door je haar. Heerlijk! Daarom vind ik het vaak lastig dat vriendinnen niet 5 minuten verderop wonen.

Maar soms kan je dan samen wat afspreken en dat heb ik dan ook gedaan met Miranda. Die komt komende zondag, als ze zich goed genoeg voelt tenminste. En dan gaan we lekker samen en daarna lekker lunchen of zo. Kijk, dat is veel leuker dan in je uppie. Al is in je uppie ook niet verkeerd natuurlijk, want dát bedoel ik ook weer niet. Begrijp je me een beetje? Dat hoop ik dan maar! En voelt ze zich niet goed genoeg, dan ga ik lekker zelf en doe ik het balkon daarna, zodat het weer netjes de winter door kan. No problem!

"Seks is de troost die iemand heeft wanneer de liefde niet bereikbaar is.

Bron: Herinnering aan mijn droeve hoeren"

Gabriel Garcia Marquez - Colombiaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1982) 1928-2014

Ik kan een cursus gaan geven, wel meer dan 1 zelfs. Eentje ervan is; studeren mét katten. Want zoals ik gisteren al vertelde, hoe Rainbow bij me komt zitten, zo gaat Skylar in mijn laptop tas liggen, want die is op dat moment natuurlijk leeg. Maar ook Moonlight gaat daar graag in. Lekker stel! En dan vooral over mijn spullen lopen en proberen pennen op de grond te gooien en weet ik het allemaal, wat ze uitspoken. Alsof ik al niet genoeg gefrustreerd ben met dat zooitje daar bij Capabel. Zoals het nu gaat, vind ik hun opleiding nou niet echt een aanrader. Want oh wat was het maandag weer een ellende!

Het weekend begon het al, want ik wilde de gemiste lessen terugkijken en kwam er uiteindelijk achter hoe dat moest. Maar dan, het huiswerk. Je moet op linken klikken en dan hoor je bij Noordhoff uit te komen, alwaar je je boeken, waarvoor je nu dus een licentie hebt, kunt gebruiken. Maar helaas, bij mij was dat niet zo. Nu heb ik het hele weekend zitten klikken en proberen en uiteindelijk vond ik het op een hele rare manier. Kijk, het blokje Nederlands, dat kan ik aanklikken en dan ga ik naar het boek. Alleen zo hoort het niet, maar goed. Het probleem is nu dan wel, dat ik wel de toetsen kan maken, alleen kan ik ze niet inzenden, dat wordt namelijk geen linkje, wat wel zou horen.

En ga ik nu, via ‘mijn producten’ naar Engels NU en vraag ik zo het online lesgebeuren op, dan kom ik, let op, via het NEDERLANDSE  vakje, toch in het Engelse boek. Jawel. Maar ook hier, ik kan geen toets maken. En ze hebben bij Engels al op onvoldoende gezet ondertussen. Bizar dit!!! Daar kan ik toch echt niet tegen hè. Maar goed, ik dacht, misschien online vragen dan, als dat tenminste lukt. Nou, met een beetje hikjes en boertjes, kwam ik er dan toch zowaar in. Ja, ze wisten wel dat het vorige week allemaal mis was gegaan en bla bla bla. Kan gebeuren. Nou ja, wat een totale verspilling van mijn tijd, met dat Nederlands op lagere school niveau en zelfde voor het Engels maar goed.

Als je langer dan 2 jaar geleden een diploma hebt gehaald, dan kan je GEEN vrijstelling aanvragen. Of je nou Universitair NL of ENG niveau hebt of niet. Je zal de lessen moeten maken. Echt hoor. Met rekenen vind ik een beetje opfrissen niet zo heel erg, dat kan ik wel gebruiken. Ik ben niet dom hoor maar sommige dingen zijn veranderd sinds ik van school af ben en ik ben een beetje roestig. Dat is dus het enige vak dat ik niet een totale verspilling van mijn toch al zo kostbare tijd vind. Al is het niet echt rocket science niveau.

De leraren leken ook niet te weten hoe of wat met de boeken en toen de leraar NL een plaatje liet zien van waar ik dan moet klikken om de toets te doen, zag ik dat het er bij mij zo totaal niet uitziet. Nou, dan ga ik Noordhoff zelf maar eens proberen. Ik kreeg redelijk snel iemand aan de lijn en met hem heb ik van alles zitten proberen en het was al snel duidelijk, het lag niet aan mij. Ergens bij Capabel zit er iets niet goed en is er iets niet goed ingesteld bij mij. Dus toch maar naar dat ellendige lange wachttijd nummer bellen met dat muziekje waar je zelfmoordneigingen van krijgt. Het is niet anders.

Ik had in elk geval de 3 lessen kunnen volgen, dat is toch een klein stapje vooruit vergeleken bij vorige week al. Helaas, het duurde weer een dik uur, voor ik iemand te pakken kreeg. Madelon, of was het nou Manon, geen idee, was iemand die mijn frustratie begreep en alleen dat was al prettig om te horen. Ze begreep mijn probleem en vroeg mijn nummer en beloofde me dat ze me zo snel mogelijk terug zou bellen. Dat zou echt niet vanavond pas zijn. Semi gerustgesteld hing ik op. En ja hoor, rond 14 uur had ik haar weer aan de lijn. Ja, ze had het zelf geregeld voor mij, met hulp van een collega, het had een hele voorgeschiedenis maar goed, daar had ik niets aan maar nu zou alles echt perfect werken.

Ik vertrouwde haar op haar stem, omdat ik geen blauwe ogen kan zeggen hier en ik hing op. Ik kon me niet voorstellen dat ze zou bellen als er niets gebeurd zou zijn. Maar zodra ik klikte waar ik eerst ook klikte en nu iets anders had moeten zien, zag ik toch weer hetzelfde, totaal foute, beeld. Van het eenzame blokje Nederlands dat ook niet echt werkt maar lijkt te werken en de dode Engelse en Reken blokjes. Nou, ben ik even mooi de lul weer. Want ik hang nu ondertussen alweer een uur in de wacht, want ja, ik ben zo pissig, dat ik gewoon weer bel. Manon/Madelon, zei zelf, dat de servicedesk honderden, zo niet duizenden mails had. Ik ben natuurlijk niet de enige bij wie het niet werkt. Nee, dat zal wel maar dat interesseert me ondertussen niet echt meer.

Het muziekje klinkt nog steeds gekmakend hier in mijn oren, met zo’n fluit ook nog die dwars door je hersens snijdt. En dan zeggen ze dat je beter op kan hangen en kan mailen. Oh ja joh? Nou echt niet! Dan duurt het weer 3 dagen voor je antwoord hebt, net terwijl je stage loopt en dan ’s avonds bekaf bent. Sorry hoor, dat werkt toch niet? En dat ze je dan op onvoldoende zetten, daar kan ik zo zwaar niet tegen! Morgen, als het nog steeds niet in orde is, dan ga ik bij dat kantoor staan daar op school, en dan zeg ik dat ik niet weg ga, voordat alles werkt zoals het hoort. Dan halen ze er maar iemand bij of zo, kan me niet schelen. Maar eerst maar even hopen dat ze de telefoon toch opnemen als ik misschien nu wel 2 uur volhou of zo?

Ik kan niet echt mijn huiswerk voor de apotheek gaan doen. En die gezamenlijke opdracht, die ik samen met medestudente Monique moet doen, heb ik ook niets aan gedaan. Ik zou niet weten hoe ik het had moeten doen en ben benieuwd of zij wel iets heeft. Zij doet BBL en dat is nog erger, tenzij jouw spullen dan wel werken zoals het hoort? Dat hoor ik morgen allemaal dan wel. Leuk is dit echt niet meer hoor, ik heb een zenuwtrekje rond mijn oog en ik kwijl een beetje maar ik hou vol! Ik heb wel voor hetere vuren gestaan. Als zelfs degene waar je het dichtste bij staat je laat stikken, dan kan dit je niet klein krijgen. Dat laat ik niet toe. En terwijl het muziekje klinkt, heb ik al bijna een heel blog eruit zitten knallen. Dan loop ik in elk geval daar mee voor, kan ook geen kwaad.

Nou, eindelijk, na nog eens 2 uur wachten, kreeg ik ze dan toch te pakken. De meneer was toevallig die collega, waar Madelon samen mee had geprobeerd alles goed te zetten. Hij was ook ingelogd onder mijn naam nu en keek mee. Hee, ja, inderdaad, het klopte nog niet. Nee, daar was ik ook al achter. En er is ook nog eens storing bij het Nederlands maar dan nu op de Noordhoff site. Jeetje Kreetje en godsammeliefhebben, nou dat weer! Oh wat een ellende is dat zeg. In elk geval, ik heb ook geen tijd meer om mijn apo lessen te maken, die vandaag een deadline hadden.

Dat zal ik dus ook nog eens in moeten halen en uit moeten leggen morgen. Die Monique zal ook wel niet blij met me zijn, met mijn niet gemaakte gezamenlijke opdracht. Ik word er naar van. Morgen school, woensdag kijken of het werkt en ik toetsen kan maken. Maar zo niet, dan horen ze me weer. Echt hoor, al moet ik 4 uur aan de lijn blijven, ik bel toch gratis. Want de aanhouder wint en goed ook! Oh en ik heb de cursus afgezegd van de maandagavond, incontinentie materialen zullen moeten wachten tot al het gezeik hier bij Capabel is afgelopen!