"Men kan beter een beetje begrijpen dan een heleboel niet begrijpen.

Origineel: Mieux vaut comprendre peu que comprendre mal."

Anatole France - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1921) 1844-1924

Gisteren kreeg ik 2 pakketjes binnen, nadat ik uit school thuis was. Heel fijn want anders had ik ze gemist, als ik tot 17 uur had moeten blijven. Nu dus niet. Wel vervelend want de 2 pakketten van Zooplus, blijven ergens hangen bij de Post. Kijk, dat is morgen al een week geleden besteld en dat gaat me te ver. Het is eten voor de cits en dat moet er gewoon met een paar dagen zijn. Je bestelt dat al iets van te voren maar je bestelt het niet omdat je nog zo’n grote voorraad hebt. En dan vind ik een week speling gewoon echt te veel. Gisteren dan maar een mail gestuurd aan de klantenservice met de 2 bestelnummers en de vraag waar dit blijft. Als ik achter de post zijn gat moet zitten, dan gaat het niet werken.

Ik sprak de bezorger er op aan, ik weet heus wel dat hij er ook niets aan kon doen maar ik kwam zo wel te weten dat ze er een enorme storing hebben gehad. Ja, oké maar die is nu over toch? Dus waar blijven mijn pakketten dan van vorige week? Ja hij vond het ook heel vervelend. Ja, snap ik. En als ik die facebook pagina van klachten over PostNL bekijk, dan heb ik het nog redelijk goed! Daarom, laat maar. Maar ik hoop dat Zooplus er misschien wel iets mee kan doen en anders sturen ze het maar opnieuw. Ik bestel voor duizenden euro’s per jaar, daar mogen ze wel wat service tegenover zetten, vind ik zelf.

Dan die meneer bij de UWV hè, wat een neppert is dat! Ik had gezien vorige week, toen ik mailde om door te geven dat mijn stage onbetaald zou zijn, dat er stond bij taken, dat ik een opleiding aan het volgen was en dat die juni 2020 zou zijn afgelopen. Oh jee, dan kom ik in de problemen en dan zit je net of vlak voor de examens en dan kan je dat er niet bij hebben. Beter voorkomen dan genezen dus gelijk maar in het toetsenbord geklommen, als equivalent voor in de pen klimmen. Ik mail hem dat dit niet klopt en, mits ik in 1 keer slaag, de opleiding pas 31 oktober zal zijn afgelopen. Met diverse herexamens zou dat zelfs zo laat als februari 2021 kunnen zien. Nu ga ik er vanuit dat ik gewoon in ene keer slaag natuurlijk. Maar dan is juni klaar, ook veel te vroeg.

Zag ik dat ik een mail had en ga naar mijnwerk.nl en daar lees ik zijn mail. Waar ik dat dan gezien heb, van die datum? Nou zeg, ik naar taken, ik denk; ‘ik maak wel even een screenshot voor de beste man’. Ja, daar had hij volgens mij al op gerekend want nu was de datum al aangepast tot 9 november. Dus ik mail het precies zo het gegaan is, en dat ik voortaan voordat ik iets mail, gelijk een screenshot zal maken. Ik kan er wel om lachen hoor, maar al ben ik soms best warrig, dan ben ik nog lang niet op mijn achterhoofd gevallen! Mij krijg je echt niet gek, en bovendien, de datum bovenin was nog niet aangepast. Ja, natuurlijk heb ik daar dan maar een screenshot van genomen. Die bewaar ik, als bewijs.

Iedereen die al een tijd meeleest, weet vast nog wel hoe zwaar ik het had, die eerste stagedag. Jeetje zeg, wat heb ik afgezien. Maar ik weet het aan het ziek te zijn geweest al die jaren en het overgewicht hebben en geen conditie te hebben op dat moment. En die enkels! Die waren zo dik, dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. Met mijn benen in de lucht, lag ik ernaar te kijken en ik dacht; ‘als die straks ontzwellen, dan hou ik vast los vel over!’ Echt hoor, het zag er niet uit. En dan dat rare gevoel in mijn dijbeen. Oh echt, ik was echt bang dat ik de verkeerde beslissing had genomen! En ik wist niet of en hoe ik dat kon terugdraaien. En dat wilde ik ook niet want buiten al die verschijnselen, vond ik het leuk, wat ik nu al aan het doen was.

Ik wist ook dat ik het alleen nog maar leuker zou gaan vinden. Alleen dat staan! Ik ben niet lui, ik ben altijd een harde werker geweest en daar lag het ook niet aan. Niet dat ik niet wilde staan maar de overgang was gewoon té groot eigenlijk. En dan al die andere dingen ook nog, en je bent bijna 60! Een leeftijd waarop veel mensen al over hun pensioen gaan nadenken, maak ik nog maar eens even een carrière switch. Hoe bedoel je, echt blond? Maar ik blijk het totaal bij het verkeerde eind te hebben. Ik neig, in alles, altijd de schuld bij mezelf te leggen. Ja, best een mooie eigenschap hoor, dat vind ik zelf ook. Alleen ik doe het weer tot in den treure en dat moet nou juist weer niet.

Want wat blijkt gisteren? De 43 jarige medestudente vertelt me bijna exact hetzelfde verhaal, inclusief de monsterlijke enkels en de pijn in de onderrug. En zij komt uit de zorg, en zij wilde de switch gaan maken, omdat ze de zorg lichamelijk te zwaar begon te vinden. Dus zij komt al uit een werkhistorie met lopen en sjouwen en weet ik het allemaal. Het staan zoveel uren achter elkaar, brak ook haar op. En ook zij bleek huilend op bed te hebben gelegen, die eerste nacht na een eerste stagedag. En zij had gisteren helemaal al een rooie kop, want het overweldigde haar nog meer dan mij. Ik heb haar wel gerust kunnen stellen, dat het gaat wennen, dat staan dan, maar dat ze even geduld moet hebben. Zij was namelijk vorige week pas begonnen.

Ik ben wel heel erg blij dat ik de BOL opleiding ben gaan doen, ik heb namelijk een enorm talent om dik te worden hahaha! Oh echt hoor, ik blijf erdoor aan de gang, daar bij Capabel ook al. Maar even serieus, ik wilde eigenlijk die BBL gaan doen. Dat had helemaal een ellende geworden. Want zij moeten minimaal 3 dagen werken voor het minimum loon en naar school én de online lessen én een studiedag of liever 2. Dat maakt 7 dagen in de week. Allemaal dames met gezinnen ook nog eens. Nou, ik denk dat ik er wel een paar af zal zien haken waarschijnlijk. Ik hoop het niet maar ik zou er niet raar van op kijken. Ik heb dus een extra dag voor mezelf. Is het nodig, dan kan ik die gebruiken voor de studie. BBL voor mij was een ramp geweest met nog minder tijd en gezeik elke maand met geld omdat het dan nog door UWV aangevuld zou moeten worden. Geef mij maar BOL! 

Is het studeren niet nodig, dan heb ik die extra dag voor mezelf. Omdat ik de cursus ‘burgerschap’ niet hoef te doen, heb ik ook al de maandagmiddag erbij, om te studeren voor wat echt belangrijk is. Maar die presentaties houden, echt zo’n onzin. Helaas moeten ze erbij. Nou ja, het is niet anders. Laat ik nou maar eerst hopen, dat ik uit die digitale worsteling kom. Dit weekend ook geen strand helaas. Ik moet eerst de boel op de rit krijgen en zal daar elke dag aan werken tot ik voor ga lopen. Want ik wil veel voor gaan lopen. Engels, hoef ik niets voor te leren, Nederlands ook niet echt. Rekenen vind ik wel fijn om opgefrist voor te worden maar hoef ik ook geen nachten voor wakker te liggen. De lessen vertel ik morgen over, op de foto zie je een stukje van toen ik terug keek, ook de jonkies zijn in de war hoor. Het ligt gewoon aan daar. 

In elk geval kan ik me zowat alleen maar richten op de stage met de opdrachten en de medicatie en de andere medische onderwerpen. Bloedsomloop tot skelet, alles moeten we weten maar dat vind ik geweldig leuk en weet ik al best veel van. Alleen al die medicijnen, met bijwerkingen, contra-indicaties, generieke namen en merknamen, weet ik veel wat er nog meer allemaal aan vast zit, zo’n doosje is best lastig. Maar ook moet je dosering weten van alles en de wettelijke dingen die eraan vast zitten. Maar aangezien ik de rest een beetje tussen neus en lippen door kan doen, moet het te doen zijn.

Er zitten ook mensen uit allerlei andere steden, zoals Piershil en Rozenburg. Die moeten allemaal ook nog veel verder reizen dan ik. Ik heb het wel makkelijk, in verhouding dan hè. En ook mensen die voor apotheker gestudeerd hebben maar dan in Syrië en nu deze studie doen, omdat ze ook nog veel te veel Nederlands moeten leren. Heftig hoor en ik heb respect voor deze dame en heer, die verder niets met elkaar te maken hebben, dan de studie in hetzelfde land van herkomst. Ik vind het knap! Maar die weten weer alles van de medicijnen en die zijn juist het moeilijkst. Nou ja, eerst vandaag maar even kijken hoever ik kom bij het uitzoeken van alles. Alles moet voor maandag in orde zijn, als de 2^e online lessen gaan plaats vinden. Flinke uitdaging dus!

"Mannen leven van vergeten, vrouwen van herinneringen."

T. S. Eliot - Amerikaans-Brits schrijver, literatuurcriticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1948) 1888-1965

Vandaag de 1^e keer naar school geweest en ik moet heel eerlijk zeggen, het werd er niet echt beter op. Gisteren zaten ze met een landelijke storing en werden ze er zelf ook totaal gek van alle telefoontjes en weet ik het allemaal. Vandaar ook dat mijn mails nog steeds niet beantwoord zijn ook. Die zijn ook helemaal onder gespoeld met mails over de storing. Ja, oké, daar heb ik ook een mailtje aan gewijd maar de andere 3 zijn toch echt over dingen waar ik een antwoord op wil. Morgen dus maar eens even voor gaan zitten en er dan een nieuwe mail aan wijden en erop staan dat er nu wel geantwoord wordt.

Kijk, ik begrijp best dat zo’n landelijke storing een hoop ellende met zich mee brengt. Er waren een handjevol mensen maar, die de klassen wel hebben kunnen volgen. En ook dan werden ze er om de haverklap uitgegooid. En dan sta je dus op ‘spijbelen’ zag ik, tot mijn grote hilariteit. Ik ben wel gelijk naar de balie gegaan want als je zo vaak niet geweest bent of hoe zeg je dat, aanwezig bent bij een online les, dan kan je geen examen doen. En dus wil ik niet op ‘spijbelen’ staan, als ik me de hele dag druk heb zitten maken over het feit dát ik er niet in kwam en bovendien het heb volgehouden om naar dat muziekje te luisteren, de anderhalf uur dat ik in de wacht stond. Daarna werd ik suïcidaal en trok ik het niet meer en heb ik opgehangen. Niet mezelf maar de telefoon.

Toen ik vanmorgen naar de tram liep, met mijn hele zware tas, bedacht ik me dat ik vaak genoeg bij de Lidl vandaan kom met minder zware tassen. En dat het zo best nog een stuk lopen was naar de tram. Maar, zware tas of niet, uiteindelijk kom je dan toch op bestemming. We werden netjes opgehaald en moesten het hele pand zowat door voor we in het lokaal waren. Natuurlijk kreeg ik geen verbinding, ik moest de wifi nog instellen. Wat een ellende is dat zeg, zo draadloos en met continu storing. Volgens mij lag het aan daar want hier thuis heb ik dat helemaal niet. Ik zag ook vaak dat ik wel verbinding had, maar dan stond er bij Capabel zelf ‘geen internet’. Volgens mij zit er daar echt iets niet goed.

De les vond ik erg hectisch en van de hak op de tak. Ik zat met een groepje dames die wat ouder waren, op eentje na. Ze mogen blijven want ze schatten mij op gemiddeld 44! Ze vielen bijna om toen ik zei dat ze er maar een jaar of 13 bij moesten doen. Wij zijn, ook al ben ik dan stokoud bij hen vergeleken, toch van een andere generatie. Wij zijn nog zo dat we graag een boek in onze handen willen houden en dan willen markeren, met zo’n mooie felle marker, wat we willen onthouden en meer van dat soort ouderwetse onzin. Maar daar staan we wel alleen in, met zijn drietjes dan. Er zijn nog wel wat ‘dames op leeftijd’ hoor, en daar bedoel ik mee ‘boven de 40’. De rest is jong tot zeer jong en we hebben ook de categorie ‘piep’. Die kunnen de 19 vergeten en beginnen hun geboortedatum met 20.

Ik kon het echt niet helemaal volgen hoor, en niet alleen door het feit dat ik er elke 5 minuten uit werd geflikkerd. Ook schuimbekkend frustrerend, en vooral dan ook als alles sneller dan het licht gaat verder. We kwamen er wel achter, dat, als je boven de 30 bent, je dan het vak ‘burgerschap’ niet hoeft te doen. Zo dan, dat scheelt een beetje! Vooral omdat die de hele maandagmiddag dan een soort van vrij komt. Het kopje ‘loopbaan’ moet je wel doen maar dat gaan we volgende week even goed uitzoeken. Ik was dan misschien wel de oudste maar lang niet de enige die hier verder ook helemaal niet uitkwam hoor. En het vervelende is, door die storing is iedereen griezelig druk en kan niemand je helpen of antwoord geven.

De docente, een aardige dame, ging heel snel en het is allemaal enorm overweldigend. Maar ook, nu moeten we over zeven weken een presentatie houden. Wij zijn nu verdeeld in groepjes van 2 en je moet die samen maken. Het is een behoorlijk grote klas en dus zijn er 12 onderwerpen verdeeld over de groepjes. Nou echt hoor, mijn broek zakt er vanaf. Vooral omdat we aan ons tafeltje echt geen idee hebben wat er nou precies de bedoeling is. En ook al hebben we het gevraagd, zijn we er nog niet veel verder mee. Monique met de lange achternaam, waar ik nu een duo mee vorm, en ik, kregen de zorgverzekering. Wij dachten dat we daar alles over moesten uitzoeken maar we moeten er een deel uithalen.

Dus gaan wij nu de verschillen en zo doen, tussen zorgverzekeraars. Handig omdat zij bij het Zilveren kruis zit en ik bij DSW. Maar of we dan op het goeie spoor zitten met wat er verwacht wordt? Geen idee. We moeten een plan van aanpak maken via SMART methode. Slaat ook echt helemaal nergens op en meer van dat soort rare onzin. Want hou even op zeg, we werken allemaal, hebben gezinnen of weet ik veel wat. Sommige nog kleine kindjes zelfs en wat moet ik verdomme doen in een apotheek met een presentatie??? Ik krijg het daarvan gewoon. Ik ben zelf veel te efficiënt om mijn tijd te willen verspillen maar goed, het telt mee voor je examen. Heel fijn zo.

Dan zouden we deze middag ook nog met een groepje van 5 een presentatie moeten houden. Het is toch wat, dubbel achterlijk vond ik het. WTF, echt waar, wat heb ik daar nou toch aan?! Ons groepje kreeg uit te zoeken welke botten er waren, wat voor soort botten, wat botweefsel was, welke gewrichten en wat het skelet doet en wat voor verbindingen er allemaal waren. Ik heb een skeletje getekend, en we hebben elk voor zich wat uitgezocht ervan en dit op het grote overhead blad geschreven, ook zoiets. Wil je nou echt dat ik op de grond ga liggen? Ik heb me in elk geval vreselijk rot geërgerd vandaag. Door het continu verbroken worden qua verbinding alleen al en dan ook deze onzin allemaal.

Dat wat ik wel interessant vond, kwamen we niet eens aan toe. De docente is vriendelijk genoeg hoor maar dat online gedoe, daar kan ik niet tegen als het niet werkt. We mochten vroeger weg, want zij moest haar kindje van het dagverblijf gaan halen om ermee naar de dokter te gaan. Heel rot natuurlijk maar ik was desondanks wel erg blij dat ik weg mocht.

En nu probeer ik net hier, huiswerk te maken, maar dan moet ik edities kiezen en het lukt gewoon echt niet. Kan je dat nou een eerste dag daar doen, dat ze je even kunnen helpen of zo, maar nee, zoek het maar uit. En ik ben half digibeet en ik ben daar al zo onzeker in. En omdat ik niet in de klas kon gisteren, kon ik het de docent ook niet vragen. En nu hang ik dus weer tussen deze wereld en de digitale wereld in. Ik weet het gewoon even niet en ik word er erg gefrustreerd door. Geef mij nou maar gewoon boeken, en geef mij les over medicijnen en alles wat daarmee te maken heeft maar rot op zeg, laat me nou geen presentatie houden over skelet en botten. Buiten het feit dat ik er een schurft aan heb, wat heb ik eraan?

Voor de stage zijn er ook enorm veel opdrachten, die je binnen nu en 10 weken af moet hebben en ook hier snap ik de helft niet. Ik weet 1 ding wel zeker, aan de stof leren, daar zal het niet aan liggen. Maar als ik hier geen extra hulp bij krijg of in elk geval antwoorden op mijn mails, dan kan ik zo gewoon echt niet verder. Dit is gewoon echt even niet leuk meer. Dus ik hou er gewoon voor vandaag mee op. Ik ben er wel klaar mee. Morgen snel even het huis doen, dan tanken en mijn banden oppompen, een boodschapje halen en dan naar huis. Dan ga ik rustig een flinke mail opstellen met alles wat ik exact wil weten en hoe ik het doen moet. En als ik geen antwoord krijg, dat ik dan gewoon een klacht ga indienen of zo. Dit kan zo gewoon niet.

Zorg dat je de juiste info geeft en dat het duidelijk is, wat je moet kiezen, welke klas, welke docent, welke editie boeken, welke namen voor welke klassen qua docent. Ik ben verdomme geen helderziende hoor! Ik voel veel aan maar niet dit soort gedetailleerde dingen die je gewoon even uitgelegd hoort te krijgen. En ik loop nu al een week achter het verhaal aan en kan ook geen huiswerk maken, zolang ik niet weet welke klassen ik moet aanvinken en welke edities van boeken en het lukt me ook niet om Engels aan boeken te koppelen. ZO kan ik nog wel even doorgaan. Leuk? Nee, dit is niet leuk. Ik ben echt al in staat om de handdoek in de ring te gooien, alleen om het digitale deel hiervan. Dat kan volgens mij echt wel iets beter geregeld worden. Zeker weten!

Zo, ik ben het weer even kwijt. Nu gewoon even Zen op de bank en dan even eten en de cits ook. Dan morgen weer een dag en doen wat ik kan doen om het allemaal recht te trekken of anders bel ik wel. Dit wil ik volgende week heel anders kunnen doen en anders ga ik daar zitten en ga ik niet weg voor ze me alles hebben voorgekauwd. Dat krijg je met van die eigenwijze ouwe wijven van bijna 60. Daar moeten ze gewoon toch een klein beetje rekening mee houden want die geven ook gewoon niet op. Die bijten zich vast en ik heb mijn eigen tandjes nog dus ik laat niet los. Daar komen ze nog wel achter. Oplossen en helpen, en snel!

"Liefde is wijs, haat is dwaas."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970