Toen Miranda hier zaterdag was, liet Skylar even zien hoe ik mijn handen vol heb met hem. Niet alleen met hem natuurlijk, de rest kan er ook een houtje van. Ik moet niet alles op die arme jongen schrijven, hij krijgt toch al vaker dan de rest op zijn kop. Hij doet ook vaker wat, dat is dan ook wel een feit. Rainbow is op zijn eigen manier ook wel een hand vol. Alleen daar heeft de rest geen last van, ik alleen wel. Daarom lijkt het alsof Skylar lastiger is maar dat is niet echt zo. Hij is juist eigenlijk ook de liefste van het stel, alleen hij is enorm druk en bezig altijd.

Daardoor raakt hij ook vaker in de moeilijkheden waarschijnlijk. Hij heeft laten zien hoe hij terug moppert als ik ergens wat van zeg. Daar moest Miranda erg om lachen, scheldt hij nou terug? Ja, hij moppert gewoon terug. Door het huis vliegen was ook een van de demonstraties die hij gaf. Hij haalde weer eens wat dingen van mijn bureau af door ze gewoon op de grond te gooien. Allemaal dat soort ondeugden demonstreerde hij. Zoals Miranda zelf constateerde, het is wel leven in de brouwerij. Dat is echt zo, soms wat te veel leven voor het leuke maar meestal echt wel heel grappig. Al loop ik dan te mopperen, ik moet er ook erg om lachen.

Omdat je er vier hebt, is er altijd wel eentje wakker en wat aan het uithalen of aan het doen. Ik ben best met ze bezig zo. Een enkel keertje komt het voor dat ze allemaal aan het dutten zijn en dan kan ik wel eens een zucht van opluchting slaken. Even rust. Het zijn net kleine kindertjes en Skylar heeft dan een beetje ADHD. Alle Dagen Heel Druk. Dat zal de pret niet drukken, het is juist heel veel pret vaak. Hij liet ook nog even zien dat hij behoorlijk goed luistert, dat vond ik dan ook wel weer erg aardig van hem. Want makkelijk is het niet om een kat iets te leren of af te leren.

Daarom vond ik het heel leuk dat iemand anders dit nu eens kon zien. Ja, het gaat nog wel eens mis. Katten zijn ook net zo intelligent als kleine kindertjes dus gaan ze je uitproberen. Daarom moet je daar alert op zijn en ook consequent blijven. Meestal gaat het goed met de snoepjes 's avonds maar een enkel keertje, zoals gisteren, probeert Skylar het toch weer even uit. En dan wordt hij met net zo'n harde hand weggestuurd. Nee nee, dat mag niet. Dan moppert hij even terug maar gaat braaf een stukje verderop liggen wachten tot de anderen klaar zijn. Als ze weglopen dan mag hij kijken of er nog wat te vangen valt. Maar nogmaals, het blijft werk vragen.

Er zijn vervelendere dingen dus mij hoor je niet klagen. Ik vind het wel prima. Alleen soms zucht ik er dan bij en denk, daar gaan we weer. Dat is gelijk weer weg hoor, ik vind ze veel te lief en te leuk allemaal. Rainbow met zijn stelen, niet altijd leuk maar toch wel altijd grappig. Dat felle koppie van hem als hij weer eens wat gepikt heeft. Dat alleen al is leuk om te zien. Hij vangt tegenwoordig ook alles. Dat vindt hij zo geweldig! Als ik ze kip geef of als ze zitten te bedelen, alsof het honden zijn, om een stukje brood, dan gooi ik het met een bochtje omhoog en dan vangt hij het met zijn voorpootjes of in zijn bekkie. Hij heeft ook zijn 'high koppies' gedemonstreerd, dat was ook grappig. Hij springt echt altijd in de lucht met zijn kopje helemaal om een kopje te geven.

Heerlijke beesten heb ik. Moonlight en Aurora kwamen zich pas laat laten zien maar dat ben ik wel gewend van ze. Die hebben het niet zo op andere mensen dan ik in huis. Maar dat mag, dat moeten ze zelf weten. Rainbow en Skylar houden er juist wel van. Vooral Skylar blijft beneden, hoe druk het ook mag zijn. Dat is ook wel eens leuk voor de verandering. Ik ben wel blij met mijn harige kindjes. Met mijn minder harige kind ook hoor, daar niet voor. Alleen is dat weer een heel andere soort van liefde. Toch voor je kinderen en je dieren is die liefde onvoorwaardelijk en zo hoort dat ook te zijn.

Vandaag heb ik van alles zitten bellen. Ik dacht juist dat ik zo dan ook alles in mijn drie weken vakantie kon regelen. Niet dus. De tandarts zat al helemaal vol, eind mei pas. Dan op een 'vrije' dag maar gepland, de dag erna weer naar de zaak en dan de dag erna naar het ziekenhuis voor de longarts die me weer eens wilde bekijken. Nou ja, dat wordt dus een enorme drukke eerste week. Dat weekend erna moet ik dan zeker niets gaan afspreken want dan weet ik nu al dat ik dan plat lig. Ach ja, misschien ook niet, het is dan toch weer drie weken verder dan nu. Ik ga het wel merken.

Het fijnste telefoontje was toch wel naar Ziggo. Als je en Vodafone en Ziggo hebt, dan zitten daar een boel voordelen aan. Behalve voor mij omdat ik al een vrij compleet pakket heb. Daar heb ik even over gebeld en lichtelijk gedreigd dat ik anders net zo goed over kan stappen. Nu heb ik het voor elkaar dat ik de eerste drie maanden de helft betaal, dan ietsje erbij, nog steeds veel korting dan. Maar bovendien ga ik per maand, als dat half jaar voorbij is, wel twintig euro minder betalen. Ik kan dan alleen niet meer gratis bellen met mijn huistelefoon maar dat geeft niet. Met mijn gsm kan ik ook volop gratis bellen en dan bel ik daar wel mee.

Dat vond ik toch echt wel heel fijn geregeld zo. Alleen op 1 juni kan ik dan bepaalde zenders 1 dag niet ontvangen maar die zitten er 2 juni weer bij. Hij adviseerde me ook dan volgend jaar gewoon weer te bellen en dan kunnen we alles weer opnieuw gaan bekijken. Nou, ik vond dat goede service want het scheelt me echt veel geld zo. Dat heb ik mooi geregeld, vind ik zelf. Voor vandaag ga ik wat dingetjes in huis doen verder en natuurlijk hoort stofzuigen daar ook bij. Ik moet alleen naar buiten voor de vuilniszak en water uit mijn auto halen. Dat komt mooi uit want het water komt ook met bakken uit de hemel. De cits hebben een blik op het balkon geworpen en besloten dat het beter was om binnen te blijven. Gelukkig maar.

Het is echt drijfnat overal en het regent ook steeds. Maar dat neemt niet weg dat ze er eerst enorm om lopen te zeuren. Nou, dan kijken jullie toch zelf even? Ze wilden al naar buiten vliegen maar bleven abrupt stil voor de open deur. Oh bah, het is nat buiten. Ze 'druppelden' dan ook allemaal weer de kamer in. Mooi, dat weten ze dan ook weer. Het regent. Dan moeten ze zich binnen maar vermaken. Daarom typ ik nu heel rottig want Rainbow ligt half op toetsenbord en mijn arm en een beetje in mijn ochtendjas. Hij kijkt me wel aanbiddend aan en dat maakt alles goed!

"Ervaring is als een lantaarn die op de rug wordt gedragen: hij belicht alleen de afgelegde weg."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Oh ja, ik moet nog even schrijven, dacht ik net. Ik zou het bijna vergeten hebben, zo druk had ik het (juist niet). Ik heb namelijk echt de hele dag niets gedaan. Ik was nog te moe van gisteren. Ik heb gezellig visite gehad van Miranda en wij hebben altijd zoveel te kletsen dat het voor je het weet al snel laat is. Maar gezellig was het wel. Als je dan vraagt waar we het allemaal over gehad hebben dan zou ik dat zo even niet op kunnen noemen. Dat gaat echt over van alles en nog wat en van hier tot daar. Natuurlijk ook over onze zo geliefde boeken, dat kan niet eens anders. Daar moeten wij het allebei altijd wel even over hebben. Dat hoort er gewoon bij. We hebben het altijd zo over de meest uiteenlopende dingen dat bleek dat we nog iets niet eens wisten van elkaar.

Ik ben met paardrijden opgegroeid en zij ook. We zijn allebei dol op die grote, prachtige viervoeters. Oh ik kan zo genieten van gewoon alleen al een paard aaien, zelfs het uitmesten van een stal vond ik nooit erg. Ook de speciale lucht die er op een manege hangt vind ik zalig. Mijn moeder en later mijn echtgenoot, gingen daar zowat van over hun nek maar ik vind niks lekkerder ruiken dan een echte paardenlucht. Als je een uurtje gereden hebt en het paard netjes verzorgd hebt ervoor en erna, dan stink je een uur in de wind voor mensen die niet van die lucht houden. Ik vind het heerlijk ruiken!

Nou hebben Miranda en ik al menig gespreksuurtje achter de rug dus we waren allebei verbaasd dat we dit niet van elkaar wisten. We zitten ook altijd zo enorm veel te bespreken dat je gewoon nooit een keertje uitgepraat bent en we zitten ook nooit om een gespreksonderwerp verlegen. Aan het paarden gedeelte van ons beider leven waren we gewoon nog nooit toegekomen. Echt wel grappig. Wie weet hoe we elkaar nog eens een keertje kunnen verrassen met zulk oud nieuws. We hebben dan ook best veel overeenkomsten op veel uiteenlopende gebieden. Eentje ervan is ons warhoofd.

Toen ze binnen kwam zei ze al direct, oh ik heb je cadeautje vergeten! Zij is in januari jarig en ik in maart. Zij heeft blijkbaar een cadeautje voor mij en ik had die nog liggen voor haar. Ik heb haar al wel gezien tussendoor hier maar dan was ik gewoon vergeten om dat te geven. Dat kreeg ik nu terug, zij was de mijne vergeten. Maar gelukkig maar dat ze dat zei omdat ik anders weer zou zijn vergeten om aan haar de hare te geven. Dus ja, lekker stel zo bij elkaar. Heel jammer dat het minstens een uur rijden is, anders zouden we elkaar wat vaker kunnen bezoeken. Ik zei dat we dan misschien wel een keertje uitgepraat zouden zijn. Miranda kijkt me aan en zegt direct, neeeeee echt niet! Zit wel wat in.

Dat ze net als ik tegenwoordig te korte armen krijgt en net zo vergeetachtig word, is ook weer een overeenkomst. Te korte armen in die zin, als ze wat wil lezen op haar gsm dan moet ze haar armen helemaal strekken. We worden allebei zo kippig als de pieten. We hebben ook allebei een even grote hekel aan leesbrilletjes maar kunnen bijna niet zonder. Ik had lekker gekookt. Dat doe ik altijd graag als er iemand mee eet. Dat vind ik dan heerlijk om te doen terwijl als ik alleen voor mezelf moet koken, dan heb ik daar geen zin in. Ik had de saus al vroeg klaar gemaakt, lekker zoet zure kip met perzik en veel groenten. Alleen de rijst moest ik nog koken.

Ik heb juist geleerd om dat zo te doen want door al dat geklets hebben we opeens honger en dan hebben we pas door dat het al zo laat is. Als je dan nog alles moet doen dan duurt het nog wel even. Nu moest ik alleen even rijst koken. Maar dat duurt niet zo heel lang. Na het eten lekker aan de koffie aan de eettafel en daar gingen we gewoon verder met ons vele gebabbel. Ik voelde me wel moe worden maar ja, dat heb ik altijd. Dus ik was enorm verrast toen ze opeens zei dat het al na elven was. Zo dan, en ik zat nog steeds rechtop? Nu begreep ik de voorzichtig rondsluipende katten wel. Het was allang snoepietijd geweest. Arme jongens. Miranda moet ook nog eens een uur terug rijden dus niet lang na deze constatering is ze dan ook weg gegaan.

Ik heb de cits hun snoepjes gegeven en ik ben nog zittend op de bank in slaap gevallen, zo moe was ik opeens. Toen ik midden in de nacht wakker werd, voelde ik dat wel aan mijn rug en nek. Au. Ook had ik een hele rare droom, een beetje onrustige nacht dus. Af en toe dacht ik een kramp te krijgen maar dat zakte dan gelukkig weer weg. Alleen kon ik vandaag voor geen meter vooruit komen. Nog steeds met dezelfde af en toe opspelende maar niet doorzettende krampen geplaagd, heb ik vandaag alleen maar op de bank gelegen en ben ik vanmiddag ook nog even in slaap gevallen. Het zal nodig zijn.

Toch, ik vond het een vooruitgang met vorige keren. Toen was ik een stuk slechter af terwijl de avond een stuk vroeger was afgelopen. Ik weet nu één ding in elk geval zeker, ik ben echt nachtmens af. Toen ik vanmorgen op mijn telefoon keek, had Miranda me vannacht al gestuurd dat ze vergeten was haar cadeautjes mee te nemen. Ja, dat had ik net gezien! Dat heeft ze natuurlijk expres gedaan, dan moet ze die weer opkomen halen. Zoiets maakte ze er zelf ook van. Het is maar goed dat ons hoofd vast zit, anders stond dat ook nog ergens op de aanrecht of zo. Nou ja, ik leg het weer op mijn cadeautjes plank. Hopelijk vergeten we het volgende keer niet nog een keer maar daar durf ik geen geld op te zetten.

Ach ja, vandaag dan een keer een luierdagje, dat mag en zoals het nu ging is het nog een vooruitgang ook. Geen man overboord zo. Gewoon even lekker goed uitrusten. Nu lopen er een paar te mauwen en te draaien hier. Die hebben gisteren aan Miranda ook goed laten zien hoe ze in elkaar zitten. Ze heeft zich rot geamuseerd om die doerakken. Maar volgens mij willen ze me nu even laten weten, dat ik ze niet zo lang moet laten wachten als gisteren. Het is etenstijd voor de dame en heren. Dus ik zal maar even snel opschieten met mijn blog. Dan kan ik ze op hun wenken gaan bedienen, zoals goed personeel betaamt. Dan kan ik daarna zelf gaan eten. Ik heb nog mazzel dat ze me over dat akkefietje van gisteren niet ontslagen hebben...

"Terugkeer tot de wortels, dat is stilte. Men noemt dat: terug naar het wezenlijke."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Gisteren is PeeT al langs gekomen. Ik sta niet meer te kijken van een verandering van plannen tegenwoordig. Trouwens dat komt hier wel vaker en langer voor. Toch wel echte luxe als je medicatie thuis gebracht wordt. Ontzettend lief van haar ook nog eens natuurlijk. Eigenlijk komt het heel goed uit dat ik vakantie heb genomen omdat de homeopathische medicijnen kunnen zorgen voor een verergering in eerste instantie. Het hoeft niet maar het kan wel. Hopelijk duurt dat dan maar een week of drie en knap ik juist op in de weken erna, als ik weer verder ga met opbouwen van mijn uren.

Ik heb iets om in te nemen en druppels die via de huid moeten. Grappig detail is dat ik dat rond mijn navel moet smeren. Ik zie me al staan. Alsof je lekker lui over je buik staat te wrijven. Lang leven gordijnen, de buren zouden echt denken dat ik van lotje ben getikt. Gelukkig hoeven ze er zo geen getuigen van te zijn. Alleen de cits maar die komen daar wel overheen. Dat inwrijven moet maar twee keer per week, het drankje elke dag en ik moet zeker anderhalve liter water drinken erbij. Nou, dat is een flinke uitdaging want ik drink nooit zoveel. Ik moet het eigenlijk van de diëtiste ook dus sla ik gelijk twee vliegen in ene klap want nu moet ik wel.

PeeT, wat mijn combinatie is van Paranormaal Therapeute en haar eigen naam, heeft al zoveel verhalen gehoord over mijn katten en gelezen ook natuurlijk, nu kon ze die eens in het echt zien. Aurora was zo vertrokken, de diva is enorm voorzichtig met mensen die ze nog nooit gezien heeft. Logisch natuurlijk met haar achtergrond. Ik geloof dat Moonlight ook boven is gebleven maar die twee jongsten zijn enorme kroelers en vooral Skylar vindt visite leuk. Rainbow liet zich de aaien ook welgevallen en de twee bleven er gezellig bij. Ik zat zelf een beetje voor paal want ik zat in ochtendjas en pyjama. Vlak voor ze vroeg of ze straks al kon komen, was ik net in de douche gesprongen, lekker vroeg en klaar voor de avond.

Mijn haar hing ook in half droge strengen langs mijn hoofd. Ik heb namelijk ontdekt dat als ik het helemaal glad en strak kam, ik het zelf makkelijk steil kan krijgen. Eerst gewoon in het nat de krullen eruit trekken. Alleen loop je dan wel compleet voor paal terwijl het droogt. Dat is normaal niet erg want dan ben ik alleen. Ik had er ook niet op gerekend nog iemand over de vloer te krijgen. Gelukkig zullen PeeT en haar man daar wel doorheen kijken. Normaal had ik me snel weer omgekleed maar daar heb ik zo aan het einde van de dag de puf niet meer voor. Ach ja, ik ben wie ik ben, hoe ik er verder ook uitzie. Ik maakte me er dan ook niet druk over verder.

Ik merkte alleen wel dat ik veel te veel gedaan had. Ja, voel je je een keertje wel aardig dan wil je ook direct zoveel mogelijk doen. En daar krijg je dan de prijs voor achteraf. Waar ik wel blij mee ben is dat ik vandaag toch weer iets beter ben. Dat is een goed teken. Ik krijg vandaag Miranda op visite en dan zou het niet zo leuk zijn als ik dan zit te vergaan van de pijn. Ik hoef ook verder niets te doen behalve straks vast even de saus maken voor de zoet zure kip met perzik en lekker veel groenten. Dan kan het er lekker in trekken allemaal. Ik kan dat zo lekker vinden! Vooral als ik niet alleen voor mezelf moet koken, dan is het nog lekkerder.

Ik ga zo, na het schrijven, lekker verder met de flower power potjes. Daar zitten zoveel bloemetjes op al, die zijn volgens mij niet eens meer te tellen. Er kunnen alleen nog van die hele kleintjes bij maar op nog best veel plekken. Daarna ga ik de overige gaten opvullen met dots in één kleur en dan zijn ze klaar. Zo'n anderhalve week werk op zijn minst zit erin. Of nou ja, dat kan ik geen werk noemen, dat is voor mij ontspanning. Ik vergeet dan ook echt de tijd, al merk ik dat wel weer aan mijn nek. Daarom elke keer een kleurtje en daarna even weg zetten. Dan loop ik mezelf daarbij ook niet voorbij.

Zie ik net Skylar zitten, bij het eten dat Moonlight heeft laten staan. Zit hij te eten met zijn poot. Nou ja! Hij duwt zijn pootje in de mousse en gaat dan op zijn gemak zijn pootje schoon zitten likken. Zo begrijp ik al die pootafdrukken overal wel. Ik wil hem filmen maar ik krijg de camera weer eens niet zoals ik hem wil hebben. Op het moment dat ik dat wel voor elkaar heb, gaat hij er weer normaal van zitten eten. Natuurlijk joh, jullie zullen eens meewerken aan een leuke foto of filmpje. Alleen Aurora, dat is een model en die gaat er echt voor zitten. Kim is daar ook altijd heel blij mee als ze foto's komt nemen.

Die prachtige foto's van Moonlight en Aurora die ik in het groot aan de muur heb moet ze ook nog aanvullen met twee van die posters van Rainbow en Skylar. Inclusief bijbehorende achtergrond. Ik wilde wachten tot die twee volgroeid zouden zijn en nu is dat bijna zover dat ze net zo oud zijn als Moonlight en Aurora die toen op de foto gingen. Binnenkort maar eens daarvoor afspreken met Kim. Lijkt me leuk om die twee er dan ook zo bij te hangen. Op de foto dan hoor. Al wil ik ze best af en toe eens achter het behang plakken. Dat doe ik beter niet in het echie. Te zielig!

Zelf neem ik op het moment ook weer minder foto's van ze. Je hebt van die momenten dan blijf je knippen en dan is er een tijdje rust en doen ze geen gekke of lieve dingen die je nog niet op de foto hebt. Maar ik zie Aurora en Rainbow steeds vaker bij elkaar in de buurt. Dat zijn wel een paar foto's waard maar dan moet ik wel op tijd zijn of in de gelegenheid. Alleen gisteravond gaf Rainbow haar een paar tikken in de gang omdat ze er langs wilde. Ik zeg streng 'Rainbow, wat doe jij nou?". Alsof hij het wist, keek hij heel schuldig. Toch lagen ze vanmorgen naast elkaar op het balkon. Dat komt wel goed. Alleen Skylar nog, die moet echt nog wat liever worden voor zijn zusje. Al zal dat ook wel goed komen. Voor nu ga ik weer lekker even aan de mini bloemetjes werken. Fijn weekend!