Wat een prachtig weer is het. En zo gaat het ook een tijdje blijven heb ik begrepen. Wel jammer dat ik niet meer zo goed tegen die warmte kan, sinds de longbeschadiging. Ik heb het dan sneller benauwd. Gelukkig hebben we daar pufjes voor, de warme dagen heb ik er een paar extra nodig. Ik gooi het maar op het ouder worden, dat komt altijd met gebreken. Raar eigenlijk, je zou wel ouder, en dus ook wijzer, moeten worden maar dan zonder die lichamelijke dingen die zonder twijfel gaan toeslaan bij iedereen. Dat ik af en toe met een brilletje zit te verven, dat vind ik helemaal niks maar bij het fijnere werk zal ik toch moeten. En dan zal ik over de rest maar zwijgen.

De katten liggen vaak boven, in het stikhete zijkamertje. Daar snap ik niets van. Die kunnen heerlijk het balkon op maar dat doen ze dan niet. Ja, ze zijn daar wel vaak maar ze liggen toch ook vaak boven te knorren. Nou ja, ieder het zijne zal ik maar denken daarbij. Ik heb de typgriep geloof ik, ik moet steeds terug om woorden te verbeteren, ik doe ze precies andersom steeds. Of ik wil, wat net iwl was, te snel, kan ook. Daar schijn ik wel met meer dingen last van te hebben. Gelukkig heb ik het gisteren echt rustig aan gedaan en heb ik vannacht kunnen slapen. Dat scheelt een boel met hoe je je voelt.

Gisteren kwam ook het kattenhangmandje binnen. Die moet je met grote industriele zuignappen aan het raam plakken. Dat leek me geweldig voor ze. Alleen laten die zuignappen steeds los. Sonja had online gekeken en kwam ermee dat je er dan haarlak op moet spuiten. Dat moet ik nog steeds proberen maar ze vinden het geloof ik meer fijner als een afdakje tegen de zon want ze gaan eronder liggen. Nou ja, daar is het niet voor! Skylar was wel de eerste die hem uitprobeerde maar de ene hoek zakte direct. Wel raar want als ze vastzitten dan kan ik er zelfs een beetje aan hangen. Het moet ook twintig kilo of zo kunnen dragen maar ja, dan moeten ze wel blijven zuigen die nappen.

Tot nu toe kan ik de aanschaf dan ook niet echt een succes noemen. Op het moment hangt hij er prima, geen lossen nappen dus ik wacht nog heel even met het uitproberen van de haarlak maar ze willen er alleen niet op. Nou ja, misschien moet ik wachten tot er een vliegje of zo hoog op het raam zit. Wie weet willen ze dan opeens wel. Rainbow ging er gisteren voorzichtig naast zitten en zat het met zijn koppie schuin eens te bekijken. Met een flinke mep constateerde hij dat het in elk geval niet terug slaat. Maar erop springen, nee, dat gaat hem toch te ver. Ik laat hem nog maar even hangen, wie weet komt dat nog en krijg ik ze er straks niet meer af. Ze moeten het nog even doorkrijgen.

Ik kom nog steeds overal zaadjes tegen in de keuken. Toen ik de cits gisteren eten ging geven, zaten de blikjes bovenop ook helemaal vol. Ja, daar had ik geen erg in gehad bij het stofzuigen. En voor ik het doorhad lag er alweer een lading vanaf het blikje op de grond. Diepe zucht. Ja hoor. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. De volgende blikjes pak ik voorzichtig en kiep ik de zaadjes eruit boven de gootsteen. Ik ben ze net bij het stofzuigen namelijk weer vergeten. Dus of ik dat ga onthouden weet ik ook nog niet zeker. We zullen het beleven. Er stond toch iets over zaad verspillen met een waarschuwing daarvoor in de Bijbel? Nou, dat is hier in de keuken ook gebeurd maar ik denk niet dat het iets met elkaar te maken heeft. Als ik straf krijg dan merk ik het wel.

Ik word weer vaak gebeld ook, allemaal onbekende nummers en meestal is dat weer om een stageplek of zo. Ik word er gek van. Dat is al een paar jaar zo in deze periode. Ik heb toen een keer geprobeerd om uit te zoeken van wie dat afkwam en om dat te herstellen maar dat was toen praktisch niet mogelijk. Daarom neem ik gewoon geen vreemde nummers meer op of als er staat 'onbekend' dan neem ik ook niet op. Het blijft heel vervelend in elk geval maar ja, er is verder niet veel aan te doen. Stom dat die lui, die dus blijkbaar stagiaires nodig hebben, dit zelf niet doorhebben.

Het moet toch opvallen dat er niemand belt? Maar goed, het is mijn probleem niet, ik neem gewoon niet op. Klaar mee om uit te leggen elke keer dat dit een privé nummer is. Soms begrijpen ze je ook niet en blijven ze drammen. Ze zoeken het maar uit, ik pak gewoon de telefoon niet meer op. Zo simpel is het om dat op te lossen. Wel raar gewoon dat niemand het doorheeft en herstelt want het is al een jaar of drie zo, in deze periode. Ik begrijp dat niet. Ook niet de mensen die bellen, toen ik nog oppakte, dat ze daar niet achteraan gaan en het dan even zeggen of zo. Aangezien ik die stagiaires niet nodig heb, kan het mij niet bommen.

Vandaag en morgen ga ik ook heel rustig aan doen. Maandag even op de zaak bespreken of ik andere dagen mag nemen. Een voorstel van Stefan dat me wel een goed idee lijkt. Omdat ik nu om en om naar de zaak ga, en elke keer die vrijdag van de tweede week te moe ben, dacht hij dat ik eens moest proberen om dit aan te passen. Dus dan na het weekend twee dagen achter elkaar, maandag en dinsdag. Dan twee dagen uitrusten daarvan en dan de vrijdag weer. Dan heb ik daarna ook weer 2 dagen rust. Toch iets om uit te gaan proberen. Ik wil wel verder komen natuurlijk en anders schiet dat niet zo op zo. Aangezien ik nergens voor sta ingepland, lijkt het me geen moeilijk voorstel. Maar dat merk ik maandag dan wel.

Ik kan het niet gelijk doen want woensdag moet ik mijn autootje weer even naar de garage brengen. De luchtslang is er dan en dan ook gelijk twee nieuwe voorbanden. Kan het toetje er weer tegenaan in elk geval. Voor nu ga ik even lekker het balkon op met een boek. Voor morgen staat er ook lekker niets gepland. Dan kan ik lekker weer even wat dingen afschilderen. Dat moet van mij anders mag ik geen nieuwe dingen meer pakken. Het loopt anders uit de hand en daar kan ik niet tegen. Als ik genoeg heb staan, dan komt er een webshopje bij op deze site. Eens kijken wat dat gaat doen. Dat lijkt me leuk al heb ik nog geen idee hoe ik zoiets in goede banen kan leiden en voorlopig, zolang ik nog niet beter ben, moet het me ook niet teveel werk gaan bezorgen. Wel leuk! Komt vast helemaal goed.

"Weten wat men weet en weten wat men niet weet, dat is het ware weten."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Gisteren hoorde ik op het nieuws, of was het eergisteren, over de staking van het streekvervoer weer. De derde keer nu al. Eén van de eisen was verlaging van de werkdruk. Waarop de journalist, die het interview deed, de van hoge intelligentie overlopende vraag stelde; 'oh, is die te hoog?' Nee joh, helemaal niet, ze willen gewoon niet zoveel doen. Echt hoor, wat een vraag zeg! Terwijl ik niet eens aan het kijken en/of luisteren was, de tv stond gewoon aan en ik zat in het andere deel van de kamer. Zelfs toen viel dit me op. Ik weet niet of ik de enige ben, die zulke dingen opmerkt.

Alsof je met je voet in het verband zit en dan heb je ook van die mensen die menen te moeten opmerken, 'goh, zit je voet in het verband?'. Nee eigenlijk mijn hoofd maar het verband is flink afgezakt. Dat zijn van die dingen waar ik eigenlijk erg om moet lachen. Het lachen verging me gisteren wel na die soort van knallende watervalgeluiden van vallende grote boxen en het kraken van plastic van diezelfde boxen. Dit allemaal begeleid door het over de vloer golven van lijnzaad, chiazaad, moerbeien en rauwe chocolade stukjes. Die zaten in potjes in de boodschappenboxen. Oh wat een ellende. Miljoenen van die dingen over de vloer, bijna alle boxen stuk of gescheurd. Alle boodschappen over de vloer...

Nou gebruik ik ze niet om de boel vers te houden hoor, die boxen, het is meer omdat je dan netjes een hoop rotzooi kan wegwerken. Ik heb er alleen een paar minder nu. Het plankje, ooit opgehangen door mijn allerlaatste ex, zat dan ook behoorlijk knullig vast, kwam ik nu achter. Rainbow zat in elkaar gedoken op het balkon, in het onderstukje van het tafeltje en zodra ik zijn kant op keek, deed hij zijn koppie naar beneden. Ja, jij bent, uiteraard, weer eens de boosdoener ja. Ik verzekerde hem dat ik niet boos was maar hij heeft zich de rest van de dag erg opvallend afzijdig gehouden. Nou ja, als hij het maar nooit meer doet.

In zijn enthousiasme om een mugje te vangen, had ik de planten daar al weggehaald. Maar dat hij de hele plank met spullen eraf zou gooien, nee, daar had ik even niet op gerekend. Maar goed, toen ik zag dat die met hele kleine schroefjes vast zat, niet eens kruiskopjes wat weer een hele zoektocht naar een gewone schroevendraaier met zich meebracht, kon ik het ook wel begrijpen. Het was een afgeraffeld werkje, dat zag ik wel. Ik ben in etappes orde in de chaos gaan brengen. Af en toe even rust en een sigaretje en zo ben ik er de hele dag mee bezig geweest. Gaatjes groter geboord, krokodillenpluggen erin, grotere schroeven en de plank hangt daar voorlopig prima. Die zit nu goed vast.

Al de zaadjes en meer van dat soort klein spul heb ik weg gehaald met de stofzuiger eerst, anders zou ik het zelf door het hele huis lopen. Alle vier de cits kwamen kijken, of nee, drie want Rainbow liet zich mooi niet meer zien. Die is flink geschrokken in elk geval. Wat een mazzel dat die planten er al weg waren zeg. Tussendoor moest ik ook nog naar Stefan, mijn hele lekkere rustdag was weg zo. Ik had lekker willen schilderen of willen oefenen met kalligrafie. Zodat als ik teksten maak op een schilderij, die er ook mooi uitzien. Maar niets van dat al. Ik moest dit eerst weer allemaal in orden krijgen. Lang leven katten, je verveelt je geen moment!

Tussen alles door zoek ik ook nog steeds naar mijn uitgevouwen ijzeren hangertje. Ik werd bijna al even blij dat ik hem gevonden had maar dat was die tweede die ik ook maar had uitgevouwen. Die ene is nog steeds weg. Ach ja, die kom ik vast nog wel een keer tegen op een plek waarvan ik zeker weet dat ik hem daar niet gelegd heb. Zo gaat dat hier wel vaker al zal ik er nooit helemaal aan wennen. Als ze maar lol hebben daarboven, vind ik het prima. Al kan het soms ook echt vreselijk irritant zijn. Ik laat me alleen niet meer gek maken door zoiets. Daarvoor gebeurt het te vaak.

Nu moet ik wachten tot het weekend voor ik weer wat leuks voor mezelf kan gaan doen. Bij Stefan hebben we weer geconstateerd dat ik toch, hoe traag het ook moge zijn, langzaam maar zeker vooruit ga. Gelukkig merkt hij wel dingen op die ik dan even niet zie of zag. Ook had ik een vraag, omdat ik al een paar keer de vrijdag van de 2e week afzeg, of ik daar nou wel of niet aan moet toegeven. Die vermoeidheid dan, die het veroorzaakt. Ik voel me er zo lullig bij en vroeg me ook af, hoe moet dat later dan? Maar daar heeft hij me even in gecorrigeerd. Voor nu, met een nog steeds bijna lege accu, is het goed om goed naar mezelf te luisteren.

Er komt heus nog wel een tijd dat ik ook moe ben, te moe misschien om te gaan werken maar dan mag ik wel, net als vroeger zeggen, kom op meid, we gaan gewoon even doorzetten. Voor nu, met een nog bijna lege accu is het nog juist goed om daarnaar te luisteren. En toen hij dat zo vertelde, vond ik het ook logisch. Ik kwam er alleen even zelf niet uit. Het liefst zou ik er dus niet aan toegeven en gewoon gaan. Dat mag straks als ik beter ben wel weer, nu gewoon nog even niet. Luisteren naar je lijf, dat is mijn opdracht. Verder ben ik goed bezig om weer te komen waar ik wil zijn. Maar zover is het nog gewoon even niet.

Na de afgelopen nacht is het vandaag ook weer zover. Ik heb de halve nacht rondgelopen met die vreselijke krampen. Die gaan van mijn knieholtes tot boven mijn heup. Elke keer dat je denkt dat het over is en kunt gaan liggen, dan schiet het er weer in. Ja, ik heb veel te veel gedaan gisteren, dat weet ik ook wel maar wat moet je dan? Die puinhopen laten liggen? Dat is ook zoiets wat ik vrij frustrerend vind. Soms kán je toch gewoon niet anders? Net zoals ik de afgelopen jaren niet anders kon. Ik kon nu ook niet anders en ja, tegen zulke puinhopen zie ik dan eventjes heel erg op. Vroeger draaide is voor zoiets mijn hand niet om.

Dat is nu anders. Nu raak ik ervan in de war en weet ik niet waar te beginnen. Die stress werd me blijkbaar toch teveel. Dat ik het helemaal netjes zelf heb weggewerkt, inclusief de plank weer in orde gemaakt, dat had me een paar maanden geleden niet gelukt. Dat het bij elkaar gisteren toch echt te veel was, dat wilde mijn lijf me gisteren toch eventjes subtiel, nou subtiel, was dat maar zo, laten weten. Bizar vind ik het gewoon! Een de baas spelend lijf, je moet het echt niet willen!

Ik heb nog gezegd, je bent lekker gedoucht, ik heb je lekker ingesmeerd en je ruikt heerlijk, ik heb zelfs een klein beetje gerust vanmiddag tussen het puin ruimen door, wat wil je nou?! Kap ermee! Niet dat het hielp hoor, maar het luchtte mij een beetje op. Dat was lang geleden zo'n krampaanval. Ik was even de heftigheid vergeten van die pijn. Het zal niet snel weer gebeuren, die plank hangt als een huis. Nu maar hopen dat het een beetje rustig blijft met de cits. Het ligt niet aan mij hoor, ik kijk wel uit!

"Het is goed openhartig naar anderen te zijn, maar met eerlijkheid moet je voorzichtig zijn, en als het mogelijk is moet je respectvolle en aardige woorden gebruiken."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Eindelijk zit ik weer lekker hier. De nieuwe bureaustoel is, veel sneller dan ik dacht, binnen. Het is een mooierd hoor! Je moest hem wel zelf in elkaar zetten en daar ging het ergens mis. Ik ben heel handig, ik kan van alles altijd zelf. Maar hier had ik toch even hulp bij nodig. Toen ik gisteren uit mijn werk kwam, hadden ze een enorme doos bij de buren afgeleverd. Die lieve buurvrouw heeft me weer geholpen. Gelukkig nu maar twee trapjes want ze woont onder me. Ik heb de doos maar even laten staan want als ik thuis kom uit de zaak dan moet ik even verplicht rusten, anders gaat het mis. Aangezien ik vandaag moest rennen naar het toilet, liever ik dan de cits, had ik nog mazzel dat alles goed was gegaan.

Dus ik ging even naar mijn mail kijken. Hee, mailtje van GLS met een track&trace en de aankondiging dat ze de stoel de 28e komen afleveren. Oh, oké. Maar wat heb ik nu dan naar boven gesleept? Ik kan de tijd van bezorgen nog veranderen tot 23u59 zelfs. Goh, dat is fijn. Eigenlijk zoiets, maar dan anders, als ik gisteren voorstelde. Dat je het zelf kan bepalen. Het mailtje was van acht uur maar dat had ik niet gezien. Toen was ik bezig. Het eerstvolgende mailtje was ook van GLS. Ze hadden mijn stoel bij de buren afgeleverd. Even was ik in de war. Hoeveelste is het nou vandaag? Ja toch, de 27e. Leuk geprobeerd GLS, het werkt alleen niet echt zo.

Nadat ik was uitgerust wilde ik toch even in de doos kijken. Daar zijn de cits als de kippen bij, zeker als het zo'n grote doos is. In delen kwam de stoel eruit. Nou draai ik mijn hand niet om voor bouwpakketjes en ik zette de stoel in elkaar. Alleen die wieltjes. Hoe krijg ik die er nou op? Eerst dacht ik dat ze iets van bevestigingsmateriaal vergeten waren. Nee, je moest ze er zo induwen. Eergisteren heb ik een rare beweging gemaakt met mijn arm en er was iets ingeschoten. Zo kon ik al helemaal geen kracht zetten of zo maar ook leken de wieltjes hier helemaal niet in te gaan. Ik werd er gelijk helemaal kriegel van. Nu wilde ik erop zitten ook.

Ik had de stoel pas over een week of drie verwacht maar dit was lekker snel gegaan. Dus heb ik Daan en Kim maar even ingeschakeld. Daan kreeg het zo voor elkaar, hij had het iets over hoe maar eerlijk gezegd, ik snapte er geen bal van. Ik had al zo staan te klungelen met de rest ook. Echt voor mij weer bewijs dat ik nog niet helemaal ben waar ik moet zijn. Geef mij de moeilijkste bouwpakketten van Ikea en ik zet ze snel en kundig in elkaar. Vaak nog zonder op de tekening te kijken en ik hou geen onderdelen over of kom ik ze tekort. Eerst had ik de zitting op de tafel gelegd en een deel van het onderstuk moest daarop geschroefd worden. Dat had ik met de schroeven voor de armleuning gedaan.

Ik zag dat gelukkig, wel nadat ik de leuningen bekeek, en toen heb ik die er weer uitgehaald en de juiste schroeven ervoor gebruikt. Ik had wel gekeken hoe dat stuk erop moest, wat moest voor en wat achter. Maar blijkbaar, door dat de stoelzitting op zijn kop aan de tafel hing, had ik het toch achterstevoren gedaan. Nou ja zeg. Dat ontdek ook altijd als ik net de schroeven op zijn vast heb gezet. Hoe krijg ik het voor elkaar! Zoiets zou me anders echt nooit gebeuren. Weer losmaken en nu in de juiste richting geplaatst en vlak daarna waren Kim en Daan er ook. Die laatste ploept zo de wieltjes erin waar ik al kwijlend gefrustreerd van was geworden. Ook zoiets. Maar toen was de stoel eindelijk gebruiksklaar.

Hij is minder massief dan de andere was, wat ik mooier vind, en hij is superlicht. Hij heeft een speciale rugleuning die goed is voor je rug. Oh wat zit hij lekker! Nu pas voelde ik hoe raar ik de laatste maanden, of misschien zelfs jaren, heb gezeten. Die andere zakte een beetje door links en daar ga je toch naar zitten ook. Hier wordt ik nu gedwongen, door die leuning, om goed rechtop te zitten met op de juiste plaatsen steun. Ik vind hem perfect! Ook het onderstel, nu van chroom, is fijner bij het schoonmaken eronder en hij lijkt over de vloer te zweven als je erop beweegt. Kortom, een goede aanschaf! Ik ga hem niet terugsturen.

Iemand had me namelijk heel lief toegezegd ook een bureaustoel te hebben voor me, gratis. Dus ik dacht, dan kan ik hem ook nog terugsturen straks. Maar hij bevalt me te goed. Ik heb dat trouwens altijd. Toen ik net mijn autootje had gekocht, die vorige, zei mijn neef, had dat maar gezegd, dan had je de mijne mogen hebben. Die had je zo gekregen. Ja, als je net een paar duizend euro lichter bent, dan is dat wat wrang. Zeker als je niet zo dik in de slappe was zit. Ook nu, nadat ik hier had geschreven de stoel besteld te hebben, kwam er iemand met een gratis stoel voor me. Voortaan ga ik gewoon in de rondte melden dat ik een grote aanschaf ga doen. Wie weet heb ik dan een keertje mazzel op dat gebied.

De cits hebben niets meer gekotst nadat ze vis hebben gekregen gisteren. Ik heb net de bakken gedaan, ook geen rare dingen daar. Hopelijk is het gevaar geweken. Ik heb ook geen last meer vandaag. Misschien een virusje dat op mensen en dieren over kan komen? Je weet het maar nooit. En terwijl ik dit zit te schrijven, klinkt er een oorverdovend gedonder uit de keuken! Ik schrik, ik weet ook dat ik net mijn plantjes heb weggehaald daar omdat Rainbow op een mug op het raam zat te loeren, just in case. Heeft hij toch de hele plank voor boxen vol met boodschappen tegen de grond gewerkt. Ik ga maar even opruimen en het is nog geen negen uur! Dat vertel ik morgen wel verder... Maar eh, me so no liky! Oh by the way, iemand nog doorzichtige opbergboxen over? Hier zijn de meesten namelijk stuk.