Een jaar en 63 dagen zonder Sunshine
Het duurde best nog even voor ik uiteindelijk lekker ben gaan bankhangen gisteren. Wat kleine opruimdingetjes zorgden daar wel voor. Al ben ik wel op de bank beland na een tijdje, van lezen is er niets gekomen en daar had ik toch echt heel erg behoefte aan. Van bijslapen wel, een beetje teveel van het goede zelfs. Het zal nodig geweest zijn. Het is altijd lastig schakelen van avonddiensten naar de dag. Ja, je hebt 2 dagen in het weekend, dat lijkt zo maar eigenlijk is dat niet zo.
Vrijdags kom je bekaf thuis, maar na al die dagen zit je in het avondritme. Dan zaterdag er vroeg uitkomen lukt eigenlijk niet, daar ben je te moe voor. Maar je zal toch weer redelijk op tijd naar bed moeten wil je er zondag vroeger uit kunnen. Dan helpt het al helemaal niet als je de middag slapend doorbrengt omdat je er eigenlijk weer vroeg in moet om er op maandag om 4 uur uit te kunnen.
Om half 1 sliep ik nog niet. Toch was ik op tijd wakker en om kwart over vier zat ik al slaperig aan de koffie. Ik gaf om de stemming er een beetje in te brengen een eigen versie van Brigitte Kaandorp’s ‘zwaaaarrrrr leven, ik heb een heeeel zwaaarrrr levah’ ten gehore maar dat werd door mijn viervoeters geloof ik niet echt op prijs gesteld. Ja, ook die moeten weer switchen en ze lijken daar net zoveel moeite mee te hebben als ik.
Ze waren tot diep in de nacht bezig, ik heb van alles gehoord maar ik heb ze maar laten gaan. Toen ik er weer zo vroeg uit was, was ik dan ook echt de enige in het hele huis die wakker leek te zijn. Moonlight kwam wel even gedag zeggen en pas toen ik al gewassen en aangekleed was kwamen de kleintjes eens even kijken. Eten willen ze altijd wel en ik denk dat dit de enige reden was van hun wakker worden.
Aurora zag ik pas toen ik al wegging. Die vond het ook wel een beetje aan de vroege kant. Ik ook hoor, ik geef het eerlijk toe. Het zijn geen tijden meer maar ja, wie weet hoe de diensten zullen lopen bij mijn eventuele toekomstige werkgever. Ik zeg nog maar even niks. Ik zat alleen tot 9 uur mijn collega van vakantie terug kwam. Volgens mij is ze gelijk al weer aan de volgende toe. Chaotisch blijft het in elk geval wel. Er is niet veel goed gegaan het weekend geloof ik.
Ik had vandaag eigenlijk mijn auto naar de keuring moeten brengen. Omdat ik alleen zat tot 9 uur moest ik even wat regelen voor ik om 7u50 richting garage kon. Die zit schuin tegenover waar ik werk, dat is dit jaar dus nog reuze handig. Volgend jaar moet ik dat maar weer anders zien te regelen en nog geen idee waar ik tegen die tijd uithang. Rare gedachte. Maar zodra ik binnenkwam werd me gezegd dat de keurmeester er vandaag niet was wegens privé omstandigheden en of ik morgen niet kon.
Ja hoor, tuurlijk wel. Morgen zit ik in elk geval niet alleen tot 9 uur. Had ik dat geweten had ik gelijk op dinsdag afgesproken. Als hij maar voor de 5e gekeurd is. Of zij eigenlijk, mijn Christine. Ik ben van plan nog jaren met haar te rijden natuurlijk. Morgen dan maar weer brengen en hopen dat ze om half 3 klaar staat om als een gek naar huis te rijden. Vlak voor ik de deur uitrende, wilde een collega me nog tegenhouden om me over een verandering voor morgenochtend te vertellen maar ik wilde het niet meer horen. Dat zie ik morgen dan wel weer. Ik ben KLAAR, ik wil weg, nu!
Richting mijn moeder kwam ik erachter dat ze me echt gejinxt heeft met die brug. Vlak voor ik er bijna over was, schoten alle lichten op rood en gingen de bellen tekeer. Ja hoor ma, bedankt. Nu heb ik het ook steeds. Ik ga gewoon proberen het weer om te draaien. Zo zonde van mijn tijd vind ik het maar zolang ik geen amfibie voertuig heb zal ik moeten wachten tot dat ding weer open is. Of dicht, nou ja, dat ik erover heen kan rijden.
Vandaag is mijn broer echt jarig en die was ook bij ma. Hij had nu in elk geval wel mooi weer in verhouding tot afgelopen zaterdag. Toch was zijn feestje niet in het water gevallen want het was echt wel iets aparts zo in de regen en nog gezellig ook. Maar vandaag is hij echt 44, we schelen 11 jaar en ik kan me de dag dat hij geboren werd nog zo voor de geest halen. Een lange rooie kreeft leek hij wel. Ik was ervan overtuigd dat ik een zusje zou krijgen dus ik moest even schakelen maar ik was toch wel blij met hem. Nog steeds hoor. Nog vele jaren Bro!
Ik kwam net thuis en de cits hebben best wat eten laten staan, die ga ik straks pas wat geven hoor. Volgens mij maak ik me meer zorgen dan nodig is of ze wel genoeg krijgen. Die kleintjes dan, omdat die geen brokjes eten. Vooral kleine Rainbow niet. Dat is toch een hele rare met eten. Ik had gisteren nergens zin in na de afgelopen weken voor het eerst een luie dag te hebben.
Koken kan altijd wel dacht ik en ik heb wat laten bezorgen. Lekker lui en decadent. Dat doe ik normaal altijd alleen maar een keer tijdens avonddiensten of zo. Nu nam ik het er lekker van. Ik had een shoarmaschotel besteld en daar zit ook patat en salade bij. Nu zou je denken dat katten dan voor het vlees gaan maar nee hoor, niet Rainbow. Skylar heeft wel een paar stukjes vlees genomen. Rainbow pikte van mijn sla én hij pikte patatjes.
Skylar kwam even kijken waar hij nou zou fanatiek op aan het kauwen was en werd als een gek weggeblazen door zijn kleine broer. Afblijven! Dat vond hij veel te lekker. Als ik mijn boterhammetjes met ze deel wil hij ook juist een stukje korst. Dus sla, patat en korsten brood vreet hij wel, maar brokjes die goed voor hem zijn, ho maar. Ik snap er geen jota van. Als hij maar genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt die kleine uk.
Als je Skylar ziet, die is al bijna net zo groot als Moonlight en heeft alleen nog een veel kleiner koppie maar in hoogte schelen ze al niet zoveel meer. Dat wordt dus straks ook echt een grote kat. Rainbow is best wel gegroeid hoor maar niet zo snel als Skylar. Aan de andere kant, dit was al zo vanaf ze geboren zijn dus het is niet dat ik het veroorzaakt heb. Ik ben gewoon iemand die veel te bang is dat ze iets niet goed doet in het verzorgen van haar schatten. Ik moet daar toch echt eens een keer mee ophouden. Ik zal het proberen. Ik beloof niks.
Peet
Duidelijk: u is personeel, proest.