De donderdag de 25^e  was het wel heel erg rustig op de apotheek. Omdat ik zo vreselijk moe was en bezorgd was hoe het thuis eraan toe zou gaan, al zat er een deur tussen, mocht ik ook nu eerder naar huis. Bovendien was Sunshine boos op mij, en ik zat daar ook mee. Ook had ik direct toen ik thuis was de apotheker geappt, om te vragen of ik vandaag, vrijdag dus, thuis mocht blijven ook. Om dezelfde redenen, en bovendien stonden we met 1 man meer dan normaal, en daar kan ik dan slecht tegen, als ik op mijn ‘werk’ niets te doen heb en thuis alles. Maar gelukkig vond ze het goed en het is nu nog geen zeven uur in de ochtend. De temperatuur is op dit moment heerlijk, alsof je in een precies goed bad zit. Nou ja, ik hou niet eens van in bad gaan. Ik ben een douche mens, kort maar krachtig en klaar.

Toen ik gisteren naar stage moest, liep ik al op eieren. Want ik had te weinig tijd om ze bij elkaar te laten. Maar daar was Mr. Sunshine het niet mee eens. Ik had weer, zoals elke nacht vanaf hij er is, vanaf 4 uur bij hem geslapen en ik had het zo gedaan, dat ik eerst met van alles bezig kon zijn buiten de huiskamer, daarna glipte ik snel de huiskamer in, ging daar aan de slag, ik ging eten maken voor de cits ook. Natuurlijk ging ik Sunshine zijn portie brengen. Nog net niet op zo’n schaal met een witte doek over mijn arm. Snel weer naar beneden en dan daar verder doen wat ik moet doen.

Toen het tijd was om weg te gaan, lag Mr. Sunshine languit gedrapeerd vlak voor de huiskamerdeur. Daar was ik al bang voor. Want sinds hij er weer is, gebeurt er weer van alles wat ik niet meer gewend was. Hij heeft overal maling aan, net als vroeger. Er heeft alweer een plant van mijn vensterbank gelegen, natuurlijk. Die staan nu even gezamenlijk op de gasplaat, want als er vliegen zitten, dan speelt Sunshine, trouw aan hoe hij 4 jaar geleden was, voor acrobaat en hij vangt ze allemaal. Hij springt echt overal op, of dat nou wel of niet kan, want als dat niet kan, dan stort alles gewoon in en ja, dan springt hij weg en kan ik ruimen. Diep zucht. Oh ja, mijn rampenfondsje noemde ik hem altijd. Ik was dat niet vergeten, alleen was het een beetje naar de achtergrond gezakt.

Hij wordt baldadig ook. Staat met 2 poten boven op mijn vloer zijn waterbak leeg te scheppen en dan kijkt hij me recht aan ook. Hij deed woensdag weer als vanouds gek, hard rond rennen en rare sprongen maken. Kattenpersoneel herkent dat wel als het ‘gekkenuurtje’ dat alle katten lijken te hebben. Ik zie zo weer dat baldadige snoetje van toen. Hij is er weer hoor. Nu nog de rest laten wennen en dat lijkt me zo makkelijk nog niet. Bovendien word ik er totaal gek van en ben ik bek en bek af, door al het gedoe. Alsof ik het niet al druk genoeg had, is er nu een soort van dubbele lading bij gekomen. Alleen moet het gewoon maar. Als ik mocht kiezen tussen dit of geen Sunshine dan lijkt me dat een duidelijk antwoord opleveren. Ik kies ten alle tijden voor Sunshine natuurlijk. Toch, makkelijk is anders., maar ja, that’s my life.

Hij is ook helemaal wild van de speelgoedbak die er staat. Meestal als ik ga stofzuigen, dan gooi ik alles wat ze eruit hebben gehaald daar weer in. En voor Sun is het Walhalla! Hij stort zich er elke keer op, als hij beneden is. En omdat ik het zo beu ben, en omdat we met een bijna hittegolf zitten, heb ik besloten dat ik de deuren gewoon open zet. Overal, van boven tot beneden. Ik geef ze allemaal volledige toegang en dan zoeken ze het maar uit. Want op die manier naar buiten moeten gaan, is geen doen. Hij wilde dus naar binnen springen en ik schrok me wild want dan zou ik nooit op tijd komen. Dus ik schreeuwde heel hard NEE!!! Terwijl ik hem met de grote tas, die ik altijd meeneem, net kon tegenhouden. Toen hij alsnog wilde springen, gilde ik het heel hard en dat deed het hem.

Hij vloog weg, de kledingkamer in! Hup via het raamkozijn en mijn kledingrek, vloog hij zo die plastic kledingdozen op. Daar kom ik zonder ladder niet bij. Ik voelde me natuurlijk heel rot, dat ik zo moest gillen maar ik wist niet wat anders te doen. Ik riep hem en zei sorry, maar hij draaide zijn koppie weg. En oh ja, hij heeft nogal een erg expressief gezicht en ik zag verdriet en boosheid elkaar afwisselen. Nu voel ik me al helemaal schuldig maar ik kon echt niet anders. Ik moet zorgen dat ik straks die 5 monden kan blijven voeden en daar moet ik wat voor over hebben. Het is zoals het is, en hij wilde, zoals altijd, het onmogelijke. En zo ging ik naar stage en gelukkig mocht ik eerder weg.

Hij lag nog op exact dezelfde plek. Nee, zou hij echt al die tijd daar zijn blijven liggen? Ik loop naar boven en zie daar dat hij iets gesloopt heeft, wat er die ochtend nog niet lag. Mooi, hij neemt de boel dus in de maling. Ook dat ben ik gewend van hem, alleen al 4 jaar niet meer. Het is weer even wennen allemaal. Mijn hart gaat ook uit naar de andere vier. Skylar die nu al twee dagen op het balkon ligt. Rainbow die met grote ogen door het huis sluipt en hoofdzakelijk in de woonkamer blijft als alles open staat. Aurora is Aurora, die heeft ook het straatleven gekend en zij wisselt angst af met misplaatste bravoure. Moonlight is in de war maar ook wel dominant. Ik kan me alleen niet voorstellen, dat die diepe liefde die de 2 broers voor elkaar hadden, verloren is gegaan. Het lijkt er alleen wel op.

Uiteindelijk liet Sunshine zich van zijn hoge plek af lokken door ‘stokkie?’ te roepen. Dat lust meneer wel. En toen nam ik het besluit om vanaf vandaag alles maar open te laten. Ze zullen ermee moeten leren leven en als het maar alleen ‘tolereren’ is, ben ik al blij. Ik ga hier echt geen weken mee door kunnen gaan. En dit ging op zich best goed. Alleen is hij niet gewend aan hoe het hier toegaat en toen het ‘snoepietijd’ was, kreeg hij zo een flinke confrontatie met Aurora. Skylar zat met grote ogen op het balkon. Ik kon zijn strijd zien op zijn lieve koppie. Hij wilde zijn snoepmomentje natuurlijk maar durfde niet naar binnen! Uiteindelijk sloop hij tot de overgang van keuken naar huiskamer.

Rainbow stond, compleet met dikke staart en totaal rechtopstaande haren overal, op de bank zijn snoepies te eten. Moonlight kwam niet en ik gaf Aurora haar handje vol op de vloer naast me, zoals altijd. Ja, en dat rook Sunshine en door hem is ooit die dure snoepie gekte begonnen. Die vloog dus op de snoepjes af, die ik haar had gegeven en dat werd gillen. Ik kon erger voorkomen door hem zijn eigen handjevol te geven op de vloer. Hij is gelukkig niet zo’n gulzigaard als Rainbow. Zo’n handje vol is voor hem genoeg. Geef ik hem meer, heb ik van de week al gemerkt, dan laat hij dat gewoon liggen.

Terwijl ze nu allemaal, behalve Moonlight en Skylar, aan de snoep zaten, ging ik die arme Skylar zijn bakje vol brengen. Hij keek me dankbaar aan en ik suste hem een beetje. Ik vroeg of Moonlight, die er ook ondertussen bij was gekomen, dan maar een stokkie moest en dat leek hij wel te willen. Moonlight en Sunshine deden dat ooit samen altijd, dan kregen ze een stokkie dat ik door het huis gooide en zij gingen vangen. Moonlight is dat al die jaren blijven doen, en Sunshine weet het zelfs ook nog. Toen ik Moonlight zijn stokkie gooide, werd die dan ook gepakt door Sunshine, die blijkbaar zijn snoep al op had. Zucht. Nog maar een stokje de lucht door dan.

Erna kwam het nog tot 2 net zulke confrontaties met Aurora. Zij ging dus pontificaal in de deuropening liggen. Wetend dat hij er dan niet door kan. Trutje is het toch. Dus toen hij er toch gewoon uit wilde, ging zij al gillen voor er ook maar iets gebeurde. Daar heeft ze een houtje van, blijkbaar een soort verdedigingsmechanisme. Er hangt daarna een soort spanning en zo zijn we de nacht in gegaan. En dat was later te merken ook. Een grote aanvaring tussen Sunshine en Moonlight. Echt schreeuwen was het en ik gilde ook en gelukkig vlogen ze uit elkaar op de trap. De rest vertel ik morgen wel weer.

"Als je gezonde trek hebt, is er niet zoiets als slecht brood."

Gabriel Garcia Marquez - Colombiaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1982) 1928-2014

Omdat het zo heet gaat worden, komende 25^e en 26^e juni, en ik op stage ben dan, hou ik het zo, dat de 4 in de huiskamer inclusief balkon zitten. En ik hoop dat ik Sunshine dan de rest kan geven. Want meneertje heeft een eigen wil, waar je U tegen zegt! Dat wist ik uiteraard al, anders had hij nooit weggekomen! Dat eigenwijze en die sterke wil, zijn volgens mij de 2 dingen die hem behoed hebben voor veel dingen. En zijn enorme intelligentie. Hij bepaalt hoe de re-integratie gaat en heeft daarbij totaal maling aan hoe dat voor mij uitkomt. Hoe ik het ook draai, als hij een deur in of uit wil, als ik dat niet wil, dan wint hij. Ik schrijf dit de 24^e juni, dus bijna een week geleden. De hemel alleen weet waar we nu zitten.

Vanmorgen kwam hij al gelijk mee naar beneden. Ik wilde hem op de gang houden op dat moment, dat lukte zowaar. Even de cits rustig laten eten, is geen overbodige luxe volgens mij. Dan zien we daarna wel even hoe of wat. Skylar is al als de dood, even ontbijten zonder bang te zijn, moet kunnen. Maar daar had hij maling aan want toen ik met zijn bakje eten de gang op kwam, glipte hij naar binnen. Verdorie! Toen dacht ik, ja dag, ik mag dan wel personeel zijn maar op sommige punten moet ik ingrijpen. Ik pakte hem op en met bakje en al heb ik hem even op de gang gezet. Zo, even rust hoor. Ik ben verdorie bek af!

Ik heb een grote plastic bak met water in de badkamer gezet. Plek zat nu ik hier in de huiskamer met 3 kattenbakken zit. Hopelijk gaat dit niet al te lang duren, want ik heb binnenkort examen. Ik heb nog nooit zo hard uitgezien naar de 20^e juli, dan ben ik even 3 weken thuis en niet om me suf te leren maar gewoon om uit te rusten. Oh wat een grandioze rust zal ik nemen! Dat wil je niet weten! Nog even doorbijten, dat kan ik wel, dat ben ik wel gewend. Met die gebroken nachten om mijn aandacht ook tijdens het slapen te verdelen, zowel Sunshine als Aurora slapen in mijn armen, ben ik ook nog eens doodop! Maar, dat hebben we er wel voor over. Of, tenminste, ik wel.

Moontje was tot gisteren een beetje depressief, maar gooide er later een haarbal uit. Daar heeft hij ook altijd bizar last van. Het was maar een kleintje omdat ik hem altijd borstel als hij naast me ligt, denk ik toch. Toch bleef hij wat timide. Tot daarnet eigenlijk, toen zag ik de ouwe Moontje weer. Ze liggen nu natuurlijk ook alle 4 beneden en dat zijn ze niet gewend. Niet alleen Sunshine zijn leven staat op zijn kop, wéér. Ook voor mijn 4 anderen schatjes is het even behelpen en aanpassen. En dan zal ik nog maar zwijgen over mezelf. Ook met school en zo. Ik heb veel aan mijn klasgenootje José, die sleept me er wel doorheen. Anders had ik het niet geweten hoor! Dat scheelt gelukkig.

Toen ik mijn haar ging doen, kwam Sunshine kijken en hij ging zitten mauwen bij de huiskamerdeur. Ja joh, even wachten want ik laat je niet in je uppie zonder toezicht tussen de 3 van de Tuxedo Maffia en hun dame. Je weet nooit wat ik kan voorkomen als ik er wel bij ben. Even later liet ik hem toch maar binnen. Moonlight en Aurora vlogen de gang op, de held en zijn diva... Skylar ligt op zijn zelf verkozen verbanningsplek op het balkon. Dat kan nu ook, want het is zalig weer. En het zal nog warmer worden ook, dus hij weet zijn momenten wel te kiezen. Ik denk dat hij vast wel binnen zou komen, als het gevroren zou hebben. Al is hij wel oprecht angstig. Ook niet gek, hij heeft samen met Rainbow, nog nooit echt iets meegemaakt. Hij was de heer en meester over alles en iedereen. Hij is de grootste en de sterkste en kon daarom alles maken, pikken en de baas spelen. En nu is er opeens een echte dreiging zijn koninkrijk binnen komen wandelen. Hij is onder zijn troon gekropen van ellende en hij wil er niet meer onderuit. Een soort struisvogelpolitiek die ik in mijn familie gewend ben maar waar ik een hekel aan heb. Kom er nou voor uit, accepteer de dingen zo ze zijn en doe je ogen niet dicht. Maar ja, hij mag dat, hij is maar een kat.

Sunshine liep door de keuken, Skylar had heb gezien. Hij bleef als een sfinx liggen, alleen zijn ogen bewogen om die indringer in de gaten te houden. Sun stapte nog even het balkon op, sprong op de stoelen ook nog. Skylar bleef liggen, blies niet zoals gisteren maar enorm op zijn hoede was hij wel! Ik vond het een enorme vooruitgang eigenlijk, in verhouding met hoe hij gisteren deed. We zijn er nog lang niet, dat ze heerlijk met zijn allen om me heen gedrapeerd liggen maar elk stapje vooruit, zien we als winst. Ik spreek maar in meervoud en doe net alsof zij dat ook willen. En dat is ook zo, alleen nu nog niet. Wat niet is kan altijd komen, zijn thuiskomen alleen al bevestigt dat!

Er zit ook een ekster die het leuk vindt om de cits te plagen. Het hele balkon is natuurlijk afgesloten, en dat weet dat slimme beestje dus die voelt zich behoorlijk veilig. Daar zit wat in natuurlijk. Alsof mijn cits het al niet zwaar genoeg hebben. Nu begrijp ik waarom ze elke keer zo raar doen! Het is gewoon een kleine zwart witte pestkop, over koekje van eigen deeg gesproken! Vandaag, voor mij de 24^e dus kan je nagaan hoever ik al voor loop met schrijven, is hij hier een week en wat een week was dit zeg. Ik loop bijna op mijn tandvlees maar ik ben nog steeds dolgelukkig. Mijn hart maakt nog steeds een ongelovig sprongetje als ik hem zie. Zeker omdat hij alles nog lijkt te weten! Hij geeft zelf ook aan wat hij wil en hoe. Als een van de cits lelijk doet, vraagt hij om bijval. Ik had hem alleen niet op moeten pakken, vorige keer, toen het bijna een confrontatie werd met Aurora. Als de anderen om hem heen lopen, is hij zo op zijn hoede, dat hij ook tegen mij lelijk doet. Ik begrijp dat wel hoor.

Trouwens, ze zijn zelf ook zo. Rainbow is een held en komt hem af en toe van dichtbij bekijken en dan blaast hij heel lelijk. Ik moet er bijna om glimlachen! Alleen toen liep Moonlight toevallig ook langs en die kreeg datzelfde geblaas voor zijn kiezen. Dus ik begrijp heel goed hoe het werkt. Want wat later boven, doet hij weer even lief tegen me. Ik moet hem dan ook laten gaan maar ja, ik wil ze niet aan het vechten hebben natuurlijk, dan is het eind zoek. Skylar zijn wereld is ingestort en al vind ik het echt wel een beetje zielig, het is wel goed voor hem. Het is denk ik, precies wat hij nodig heeft om zijn opgeblazen ego wat te laten ontluchten.

Zowel Skylar als Rainbow zijn bizar verwend, gevonden met 1 dag oud en nooit ergens bang van hoeven te zijn. Dat is ook waarom Skylar zich gedroeg als de koning van zijn wereld. En nu is er opeens iets dat hem angst aanjaagt. Dat kent hij niet en dat maakt hem net dat tikje nederiger, dat hij nodig had. Toen al zijn haren omhoog gingen staan, was hij wel van indrukwekkende proporties hoor, maar dat gaan we hem niet zeggen. Ik moet nog even deze 2 dagen van stage doorkomen en dan zaterdag even alles goed schoonmaken overal, luchtjes neutraal zeg maar. En dan, dan zet ik gewoon alles open en laat ik het open. Het zal zichzelf wel gaan wijzen.

Sunshine heeft ook in de gaten, dat hij bij confrontaties beter even naar boven kan gaan. Als ze hem dan met rust laten, dan kan ik het gewoon zo laten. Eindelijk, het is bijna 18 uur, etenstijd, is Skylar van het balkon af gekomen. Waar honger, of trek, al niet goed voor is. Ik wil Sunshine eigenlijk voor de komende 2 dagen liever niet in de huiskamer zien, en hun niet op de gang. Het is zo stresserend om ze dan weer allemaal te krijgen waar ik ze hebben wil. Of dat gaat lukken, ik weet het niet. Maar zaterdag ga ik alles omdraaien, als alles zo blijft als nu. Als het dan ook een klein beetje minder heet mag zijn, dan ben ik al blij toe! Dus dat wordt spannend! We gaan het wel zien! Ik kan dan wel denken dat ik de boel in handen heb, maar Sunshine is degene die de operatie leidt. Daar ben ik dan ook wel goed getraind kattenpersoneel voor.

"Als je elkaar begrijpt, zal je aardig voor elkaar zijn.

Origineel:
If you understand each other you will be kind to each other.
Bron: Of Mice and Men (1994) 5
"

John Steinbeck - Amerikaans auteur en Nobelprijswinnaar literatuur (1962) 1902-1968

Ik heb zoveel te vertellen, ik loop met een boel blogs voor, maar ik wil alles documenteren, wat met Sunshine zijn re-integratie binnen dit gezin te maken heeft. Dat kan anderen misschien ooit helpen want ik heb zo’n flauw vermoeden, dat dit veel en veel langer zal gaan duren dan ik in eerste instantie dacht. En ik hoop dat ik het op de juiste manier mag en kan doen. Ik bid om hulp hierbij want ik wil geen enkel van mijn kindjes hierdoor kwijt moeten raken of ook maar iets tekort doen. En als er iets verkeerd gaat, dan kan dat zomaar gebeuren. Dus ik ben heel erg voorzichtig. Toch, als ze opeens door de door mij opgelegde barrières breken, is het maar de vraag wat er gaat gebeuren.

Sunshine weet heel goed wat hij wil. Ik had heerlijk bij hem gelegen eventjes, maar ik moest natuurlijk ook weer wat gaan doen. Ik kwam zonder dit hele Sunshine gebeuren al tijd te kort, dus kan je nagaan hoe dat nu is. Als je in mijn hart kijkt, zou ik niets liever doen dan me totaal storten op dit verhaal, maar ik moet ook realistisch blijven, dat gaat niet. Ik kan niet zomaar zeggen, de pot op met die opleiding en dat wil ik ook niet. Maar dit wordt wel heel moeilijk zo voor mij.

Toen ik naar beneden ging, keek ik gelijk even, waar zijn ze, anders had ik direct de deur beneden dicht kunnen doen, voor een volgende oefensessie, zal ik maar zeggen. Maar daar was mr. Sunshine het niet mee eens. Hij ging me toch zitten gillen! Zo dan, ik hoop maar dat hij dit niet zal doen als ik naar stage ben! Ik Skylar lokken met lunch en uiteindelijk lukte dat. Toen ik het beneden dicht had ging ik weer naar boven om open te doen. Hij ging weer pontificaal in de slaapkamer liggen. Ja zeg, wat wil je nou? Ik heb allang uitgedokterd, dat het bij hitte zoals voorspeld voor de donderdag en vrijdag, ook zoals dit moet, maar dan wil ik wel even haakjes hebben zodat de deur niet per ongeluk open kan schieten omdat er een kat een sprong tegen geeft. Waarom nou net weer als ik net die dagen weg ben…

Dat zou nu ik thuis ben geen totale ramp zijn, als de deur openschiet. Als ik er bij ben niet zo leuk, maar dan kan ik ingrijpen. Wat als ik de hele dag weg ben? Het gaat tropisch warm worden ook komende dagen, is voorspeld. Ik was er al bang voor! Maar als hij op de gang en boven kan, dan hebben ze allemaal even veel ruimte. Oké de anderen hebben het balkon erbij. Bij Sunshine kan ik ramen open zetten waar netten voor zitten.

Al is dat weer niet handig, mocht het opeens gaan waaien. Het is tegenover elkaar. De deuren zal ik wel blokkeren maar ja, wat is nou wijsheid? Mijn hemel, hier zit best wel veel meer aan vast dan ik dacht. Alsof ik niks te doen had verder. Ik bedoel het absoluut niet ondankbaar hoor! Er is voor mij maar 1 ding het grootst van alles en dat is het feit dat hij weer thuis is. We komen hier ook wel doorheen, peanuts in huize Niemeijer!

Oh ja, ik was aan het vertellen! Dus hij kwam naar beneden en ik pakte hem even op. Eigenlijk was er niet veel te zien. Alleen Moonlight in de hoge hangmat en Rainbow ver weg op de bank. Sunshine liet luidkeels weten, hier niet van gediend te zijn. Niet dat ik hem oppakte, dat vindt hij prima. Maar hij wil de anderen niet zien, Moonlight wel. Die vindt hij niet erg. Ik heb dus een tijd lang de deur dicht gelaten en Sunshine op de gang. Ik wel binnen want ja, ik heb veel te doen, wat niet echt lukt maar goed, ander verhaal. Uiteindelijk ging hij weer naar de slaapkamer en heb ik daar de deur weer van dicht gedaan.

Zo ellendig dat het donderdag en vrijdag 30 graden gaat worden, net als ik er niet bij kan zijn zelf. Dan is die slaapkamer een dodelijk wapen met de deur dicht. Bij zulke hitte sliep ik altijd al beneden op de bank. Dan kan ik het niet maken om een dier daarin te laten, dus zal ik de komende dagen de 4 in de slaapkamer/keuken/balkon zone houden, mét deuren dicht en zorgen dat ik niet erg moet plassen of diarree krijg. Want door de deur gaan zal lastig worden, met vier paar loerende ogen op je gericht. Ze willen altijd wat niet kan, daar zijn het katten voor. Alleen nu kan het gewoon ff niet.

Toen ik dinsdag opstond, vloog hij weer mee naar beneden, ook al deed ik mijn best om hem binnen te houden. Dus als ik de buitendeur uit ga, wordt dit een uitdaging als hij niet ergens opgesloten zit! Ook bij het binnenkomen moet ik flink gaan uitkijken. Wat ik wel merk is dat de 4 dichter bij elkaar komen, door een soort van slachtofferrol met elkaar te delen. Drie trekken er erg naar mij toe ook en Skylar zondert zich meer af. Daar moet ik vaker aandacht aangeven, even apart of zo. Het fimpje van deze ochtend ontsnapping staat op Facebook. Gaat hij steeds zo tekeer als er 1 kat in zicht is via de deur, loopt hij nu zo de kamer op. Wat een portret zeg!

En nog hilarischer, liggen zowel Aurora en Moonlight gewoon te liggen en dat hielden ze vol. Volgens mij hadden ze er niet eens erg in, dat hij binnen was. Zolang ik filmde ging het nog goed. Daarna werd het wat minder. Aurora sluit achter hem aan, dus die wil ik in de gaten hebben. Zij heeft een straatverleden, dus ze is wat moediger dan de anderen, omdat ze veel heeft meegemaakt in Griekenland, waar ze niet zo lief voor dieren zijn als wij hier in Nederland. Wist je trouwens dat we het enige land ter wereld zijn, waar er geen straathonden voorkomen? Zo bijzonder zijn we dan ook wel weer.

Skylar ligt op het balkon maar Mr. Sunshine maalt daar niet om, hij gaat gewoon het balkon op. Skylar was al groot maar met al die rechtopstaande haren van zijn dikke vacht, lijkt hij wel een beer! Hij blaast naar Sunshine en die mauwt en kijkt mij aan van, ‘zeg er eens wat van!’ Ik aai hem en krijg een koppie terwijl ik de boel probeer te sussen. Skylar is echt doodsbang. Dat had ik van de week al gemerkt, toen bij de 1^e keer dat Sun rond liep en ze bovenaan de trap met elkaar geconfronteerd werden. Toen is hij bovenin de krabpaal gegaan, en daar kwam hij niet meer vanaf. Toen ik hem ging aaien, kroop hij helemaal in mijn nek. Geloof me, dat is wel heel apart hoor, voor mijn grote enfant terrible!

En nu, na deze balkon confrontatie maar dan niet a la Romeo en Julia, eerder Rico en Badder, wil Skylar niet meer van het balkon af. Hij zal toch een keer naar de bak moeten. Die staan nog alle 3 midden in mijn kamer. Het is, voor mij hoor, een bende. Ik weet dat hele volksstammen het dan nog opgeruimd zouden vinden maar ik ben een zeikerd. Dus daar moet ik al even overheen stappen.

Dan nog het feit dat ik enorm voorzichtig moet doen met deuren in en uit gaan en zo. Dan de nachten nog, die ik verdeel tussen Sunshine en de anderen in de huiskamer. Om 4 uur gaat mijn wekker, voor het geval ik niet spontaan naar het toilet moet, en dan ga ik na het toilet naar boven. Nu, na een week, ik schrijf dit woensdagochtend de 24^e, ben ik echt doodmoe van alles. Al weet je al wat ik nu ga zeggen natuurlijk. Precies, komt helemaal goed! Ooit.