Het plan was om vroeg op te staan en weer of geen weer een heel stuk te gaan lopen. Maar dat is er niet van gekomen. Ik heb de hele nacht wakker gelegen met een behoorlijke maagpijn. Nou ja, wat is dat nou weer? Een paar weken geleden had ik dat ook steeds maar nu was dat even weggeweest. En je hebt het eerst niet eens in de gaten. Ik werd wakker omdat ik dacht dat ik pijn mijn rug had. Dat gebeurt wel eens en dan moet je je gewoon even uitrekken en strekken en dan kan je weer heerlijk verder slapen. Nu niet, nu voelde ik, hoe meer ik wakker werd, oh dat is mijn rug helemaal niet. Het is mijn maag! Raar is dat hè, dat het voelt alsof het je rug is. Het is een rare soort pijn vind ik, maagpijn. Het straalt uit naar andere plekken.

Ik heb van half drie tot half zes liggen draaien. Aurora kwam zich er ook mee bemoeien en ging op de meest onmogelijke manieren op of tegen me aan liggen. Diepe zucht. Toen de wekker ging om zes uur, was ik volgens mij net in slaap gevallen. Ik heb hem dan ook even laten snoozen. Tot twee keer toe zelfs en de rest van dat uur heb ik mijn wekker niet meer gehoord en pas tegen achten ongeveer, werd ik uit mezelf wakker. En ik voelde me alsof ik de hele nacht had doorgezakt of zo. De maagpijn was wel weg gelukkig maar ik was gewoon heel erg moe. Daar gingen mijn plannen voor vandaag. Tenminste, die om vroeg te gaan lopen. Mijn broer en schoonzus gingen naar een huis kijken, het was open dag daar. Daar had ik wel eventjes willen gaan kijken maar nu was ik daar én te laat én te moe voor.

Nou ja, genoeg te doen hier ook hoor. En dan kan vanmiddag Sandra toch haar agenda op komen halen. Morgen is het de eerste februari een aangezien de maanden februari en maart ontbreken in die andere, heeft ze hem nu echt nodig! Wel grappig eigenlijk. Of nou ja, zo grappig is dat eigenlijk niet. Als ik voortaan agenda’s koop, dan kijk ik ze snel even na. Dat verwacht je toch helemaal niet? Dat er gewoon twee maanden ontbreken? Daar heb ik dan ook helemaal niet naar gekeken. Na flink zoeken kon ik nog ergens een agenda vandaan halen, want zo een paar weken het nieuwe jaar in, zijn die al gelijk heel zeldzaam. Tenminste, waar ik geweest ben wel.

Gisteren heb ik ook nog even die schimmelmuur weer zwart gemaakt in de keuken. En ik zat me te bedenken, wat kan ik nu doen aan dat stuk muur in de huiskamer? En opeens zag ik het, die maak ik ook zwart. Dat is juist mooi! Het is maar een klein stukje muur, zwarte deur en deurpost ook en die valt dan mooi weg. Als je bouw- en klusprogramma’s kijkt, dan moet je weten dat zwart juist groter maakt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook niet wist, ik vind het gewoon mooi. Er hangt dan naast het stukje muur aan de rechterkant zo’n mooi en dik, zwart fluweel gordijn. De rest van de muur is volledig raam. Helaas geen schuifpui, dat had tien keer beter geweest.  Die gordijnen ga ik dan ook gelijk even wassen. Die zijn zo groot en zwaar, dat ik ze per gordijn moet wassen. Die kunnen niet met zijn tweetjes in de wasmachine. Maar ik denk dat het iets gaat worden voor in het weekend.

Ik moet namelijk eerst zwarte muurverf gaan halen, die is op nu. En voor vandaag heb ik daar geen zin in. Ik heb meer dingetjes te doen en ik vind het al niet leuk dat het vanmorgen al in de soep liep. Ondertussen heb ik daar al aardig wat van gedaan. Inclusief de ramen in de huiskamer en de keuken. Ik ben en blijf goed bezig. Ik heb alles nu zo lekker opgeruimd en dan krijg je ook meer ruimte, of zo lijkt het wel in elk geval. Bovendien weet ik weer waar alles is. En dan vind ik het ook altijd zo leuk als alles bij elkaar bij elkaar past. Ik zag van de week ergens, dat iemand dan een eethoek koopt met 8 stoelen maar al die stoelen zijn verschillend. Oh dat vind ik me toch lelijk!  Bij mij moet dat bij elkaar passen. En zoals ik nu mijn eigen beschilderde spullen in mijn kastjes heb staan, dat vind ik dat echt heel mooi. Al zeg ik het zelf.

Wat verschillen we allemaal toch van elkaar. En dat is maar goed ook. Anders zou je wel een hele saaie wereld krijgen. Het is maar wat je mooi vindt en het is maar wat je leuk vindt. Daar kan niemand wat aan veranderen. Ik vind het wel een raar gezegde; ‘over smaak valt niet te twisten’. Toen ik klein was, en dat was in de tijd van de twist, dacht ik altijd dat ze een wedstrijdje gingen dansen of zo. Ondertussen weet ik wel beter maar vind ik ook dat je er wel degelijk over kunt twisten maar dan wint niemand het.

Ik ben blij met mijn bij elkaar passende spulletjes. Ik zou nooit met verschillende stoelen om een eethoek zitten, bewust dan. Ik heb ook periodes gehad dat ik ouwe rotzooi had hoor. En dan heb je soms geen keuze. Maar het zo kopen, dat bedoel ik, nee dat vind ik niets. Maar ieder het zijne gelukkig! Zo hebben we tenminste allemaal verschillende huizen. Leuk voor de afwisseling! Je zou maar bij iemand op visite gaan, en dan in dezelfde soort inrichting zitten. Van huis en meubels hè, niet het gekkenhuis hoor. Alhoewel, daar gaan we wel een beetje naartoe. Ik hoor al drie dagen op het nieuws dat mensen met burn-out klachten, steeds vaker voor komen. Nou, zorg maar dat je er wat mee gaat doen. Je wil niet weten wat je zal overkomen als je ermee blijft doorwerken. Zoals ik. Dat wil je je ergste vijand niet eens door laten maken.

Sandra heeft tenminste weer een normale agenda, zonder dat het jaar een stuk sneller voorbij gaat dan normaal. We hebben weer gezellig over van alles en nog wat bij gekletst en het was weer even gezellig. Ze kan nu in elk geval haar afspraken voor februari en maar noteren. Vanaf vandaag is ook zij niet meer werkzaam bij de RMC. Ze houden niemand over daar! We houden in elk geval contact. Vandaag heb ik mijn hele eerste hoofdstuk gecorrigeerd met alles van de meelezers. Morgen ga ik het tweede hoofdstuk klaar maken voor verzenden. Ik zit zelf nog steeds aan hoofdstuk zes te werken. Ik mag wel doorschrijven, anders loop ik straks achter! Moeilijker dan je denkt hoor, een boek proberen te schrijven. Ik kan maar één ding doen, mijn best. En dat doe ik!

"Wreedheid tegen dieren, en niet het minst de volmaakte onverschilligheid voor hun lijden, is mijns inziens één van de zwaarste misdrijven van het menselijk geslacht.

Origineel: La cruauté envers les animaux et même déjà l'indifférence envers leur souffrance est à mon avis l'un des péchés les plus lourds de l'humanité."

Romain Rolland Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1915) 1866-1944

Ik had echt verwacht vanmorgen wakker te worden in een winterwonderland met minstens acht centimeter sneeuw op straat. Maar alles was nog net zoals altijd. Pas rond twaalf uur is het hier echt gaan sneeuwen. Al die heisa van gisteren was dus weer behoorlijk overdreven. Ja, oké, het gaat sneeuwen en we moeten allemaal de groeten hebben van Co de Geel en later ook nog van Co de Rood. Ja, ik heb maar niet mijn boodschappen besteld bij Picnic. Ik heb nergens meer een hekel aan dan ergens op rekenen dat op het laatste moment niet door gaat. Ik had, zoals ik het nu bekijk, best wel kunnen bestellen gisteren. Dan had de buit binnen geweest voordat het wit zou zien. Maar goed, het waren geen dringende dingen en water haal ik dan wel bij de Lidl hoor. Een stukje lopen in de sneeuw kan zo lekker zijn.

Misschien ga ik dat morgenochtend ook wel lekker doen. Vroeg in de morgen een flink stuk wandelen kan heel lekker zijn. Nu kan het nog, wie weet wat voor baan ik ga krijgen en welke tijden dat dan zijn. Ik heb me ingeschreven bij de Nationale Vacaturebank en ik kreeg in de middag al bericht van een bedrijf dat mensen zoekt die in het buitenland willen gaan wonen waar ze in de Nederlandse taal zullen werken. Oké, leuk, in Portugal of in Griekenland. Als ik geen vier katten had rondlopen dan had ik er nog op gereageerd ook. Voor nu, nou nee, laat maar. Ik heb zekerheid nodig voor mijn vier, of eigenlijk vijf, bloedjes van katkinderen, oftewel cits.

Verder heel veel vacatures in alle uithoeken van het land. Nee, ik ga niet naar Limburg of Groningen of zo. Zelfs niet naar Utrecht of Hengelo. Brabant wil ik over denken maar dan zou ik daar ook heel snel een woonruimte willen vinden. En ik zag een vacature bij de belastingdienst in Den Haag waar ik waarschijnlijk wel op zal gaan reageren. Een opleiding van zestien weken, vanaf 4 maart. Dat is op mijn verjaardag. Bij de overheid is het niet verkeerd werken volgens mij. Maar toch, die beginsalarissen. Daar ga ik het toch niet van redden? Ik krijg wel aangevuld tot die 70% de komende twee jaar geloof ik, door het UWV maar toch. En daarna dan? Ik vind wel veel van die vacatures klinken alsof ze een zeventien jarige willen hebben met jarenlange ervaring.

Bij sommige vacatures denk ik, nou, hier zou ik niet eens op durven solliciteren. Dat je met je 57 jaar zoiets in je hoofd durft te halen, zo’n mail verwacht ik dan terug. Of met alleen: HAHAHAHA of zo erin. Maar misschien is dat nieuwigheid? Dat ik daar na een aantal sollicitaties zo overheen ben? Ik zal het wel gaan merken. Ik hoop alleen eigenlijk dat ik er niet al te ervaren in hoef te worden. Dat ik, ruim voordat ik ervaren ben, een baan heb. Je weet maar nooit. Wat ik ook niet had verwacht is dat ik in best een beetje een stinklucht zit. Ik heb die schimmel op die ene keukenmuur en dat stuk van die muur in mijn huiskamer, ingespoten met schimmel-bestrijdingsmiddel. Dat ruikt niet echt lekker.

Voor planten en vissen is het niet zo goed maar er staat niets over mensen en katten. Nou ja, als we beroerd worden dan weet ik waar het van is. Ik krijg in elk geval geen schimmel meer. Ik heb nog wel zwarte muurverf voor in de keuken maar die zachtgrijze van de woonkamer heb ik niet meer. Misschien heen heel klein potje halen of zo, ik weet het nog niet. Ik ben niet van plan hier het hele huis weer te doen. Dat bewaar ik wel voor in het nieuwe huis, zodra ik dat gevonden heb. Al zou het zo ondertussen wel weer een beetje nodig zijn eigenlijk. Maar goed, als je toch ergens weg wilt, dan ga je daar geen moeite meer voor doen. Ik niet in elk geval. Kost geld en tijd voor iets waar je niet gaat blijven. Ik hoop alleen dat dit geen tien jaar meer zal duren, anders wordt het wel lastig.

Toen ik me van de week opeens realiseerde dat we alweer in 2019 zitten, heb ik even een nieuw mapje gemaakt voor mijn kunstwerkjes. Wat heb ik eigenlijk een berg gemaakt zeg in 2018! Dat merkte ik al met het doorbladeren als ik naar iets op zoek was. Dat is altijd zo lekker als je weer een nieuwe map voor een nieuw jaar maakt. Die eerste zes maanden zit niet alles zo overvol. Of ik dit jaar ook zoveel ga maken, dat weet ik nog niet. Vorig jaar was het ook omdat het me bij mijn ziekte hielp met ontspannen. Nu is het ondertussen meer een flink uit de hand gelopen hobby geworden. Ik krijg straks de Dewberry opleiding binnen, waar ik nog steeds op zit te wachten. Ik heb het even uit zitten rekenen maar ik zou dat zo vanaf 7 februari binnen kunnen krijgen. Stel dat ik snel een baan vind, dat zal al mijn vrije tijd in die opleiding gaan zitten. Als ik slaag, en daar ga ik vanuit natuurlijk, ben ik een gecertificeerd One Stroke Instructrice. Volgens mij de enige in Nederland. Wie weet wat ik daarmee ook nog kan gaan doen.

Ik betaal voor deze website dus ik dacht, dan moet ik er ook optimaal gebruik van maken. Daarom heb ik een pagina in 2018 gemaakt, met daarin alle foto’s van mijn kunstwerkjes van 2018. Tot mijn grote verbazing zag ik net dat daar al bijna 1.000 mensen op waren wezen kijken. Oké, wat leuk! Dat betekent wel dat de mensen over mijn website wandelen, om het maar zo te zeggen. Voor diegenen die daar niet zo onderlegd in zijn, wil je al die foto’s zien (en het zijn er nogal wat), klik dan hier . Ik ben wel wat foto’s vergeten om te draaien. Ik had er al heel veel gedaan maar ik heb er toch nog een heel stel gemist. Zolang je met het album bezig bent, dan kan dat nog wel. Erna niet meer. Iets wat ik wel stom vind hoor. Ik zou het alsnog moeten kunnen aanpassen maar dat kan niet. Ik kan ze deleten en opnieuw plaatsen maar daar heb ik geen trek in. Dat is veel te veel werk. Dus dan moet je maar je hoofd even schuin houden, dan zie je het ook rechtop. De volgende keer doet ik het wel in kleine gedeeltes. Ik moet er gewoon op letten dat ik elk kwartaal de weer nieuwe foto’s plaats, die ik eventueel gemaakt heb. Dan heb ik die ellende niet.

Dan heb ik nog een rare vraag. Weet iemand in hemelsnaam wat ik kan doen om geen stroom meer te krijgen als ik mijn katten aai? Het lijkt wel steeds erger te worden. Het ergste is het als ik op de bank zit. Als ik er eentje langer dan ene strook aai, dan gaat het knetteren. Laatst wilde Aurora aan mijn hand ruiken en ik zag zo een steekvlam in de schemer tussen haar neus en mijn hand schieten. Zij schrok zich rot en ik ook. Dat effect hebben we nu op elkaar, de cits en ik. Vonken en knetteren en stroom als er geaaid wordt hier en dat vinden we geen van allen prettig. Ik schrik me elke keer opnieuw en het doet nog zeer ook! Ik vraag me af hoe de cits dat voelen, ze springen er in elk geval van op! Nou zijn het toch rare gekkies hoor, zie foto. Je ziet een enorme kattenhoek, met van alles erop en eraan. Heerlijk zachte ligplaatsen, noem het maar op. Waar ligt Moonlight? Juist, op de harde planken van het kastje. Schiet mij maar lek… Die ga ik vanavond eens even flink aaien, hahaha! Weet je een oplossing? Dan hoor ik die graag!

"Het leven is vol gebeurtenissen die ons doen verlangen ouder te worden."

Albert Camus Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Ik heb de hele dag zitten schrijven. Ik ga ook van het ene uiterste naar het andere. Hele dagen schilderen en dan weer hele dagen schrijven. Ik moet toch een keer ergens die gulden middenweg vinden. Misschien komt het ook door dat rare tijdbesef van mij. Als ik een ochtend heb zitten schrijven, dan heb ik het idee dat ik nog niks gedaan heb. En ik typ aardig snel. Maar zo’n hele dag is ook niet helemaal goed. Mijn hele lijf is aan het protesteren. Maar goed, dan moet je nog een blog schrijven ook. Het neemt verdorie ook allemaal zoveel tijd in beslag. Dat schilderen ook maar daar heb je nog meer rommel van. En gedoe met de verf, je pakt teveel en dat moeten weggooien is zonde. Dat kost teveel.

Schrijven heb je alleen een pc en je vingers voor nodig. Maar toch, daar moet je ook weer over nadenken, wat wel, wat niet. En het kost op zijn eigen manier toch ook wel flinke inspanning en zelfdiscipline zoals ik het nu aan het doen ben. Bovendien, vanmiddag kon ik toch niet weg want ik zou een pakketje krijgen. Nog steeds ondertussen. Er is iets raars mee aan de hand, met de track & trace of met het pakketje, zover ben ik nog niet. Het zou voor vijven bezorgd moeten worden. Normaal gezien zie je dan dat het in het sorteerproces zit en komt het bij het sorteercentrum. Daarna zie je dan ergens dat de bezorger onderweg is en dan kan je het ook nog zien, als het is bezorgd.

Maar dit keer blijft er bij dit pakketje staan, dat hij verwacht wordt maar nog niet in het sorteerproces zit.  Ze hebben nu nog geen tien minuten meer, ik ben bang dat ze dat niet gaan redden. Raar is dat! Er gaat ergens iets mis. Het vervelende is ook dat ik nu ook niet zelf een andere tijd of plaats kan kiezen. Nou ja, we gaan het nog wel beleven. De snoepjes van de cits waren in de aanbieding en dan koop ik die direct. Daar zijn ze echt te duur voor. Dus het heeft geen haast, ze hebben nog. Anders was ik nu mooi de pineut geweest. Het moet ergens bij PostNL zitten. Hopelijk alleen maar digitaal en komt het pakketje gewoon. Zo niet, dan trekken we even aan de bel morgen.

Ik moet eerlijk zeggen, ik was het eigenlijk vergeten hoor. Ik wist het nog vaag dat ik het ergens had gezien of zo. Ik ben namelijk daarnet gewoon even naar RotterdamP gereden. Daar wilde ik eerst gisteren misschien heen maar dat dilemma werd door de zaak zelf opgelost. Ze hadden mijn tag blijkbaar wel gezien want ik kreeg antwoord dat ze dicht waren maar dat ik vandaag vanaf twaalf uur van harte welkom was. Ik moest daar wel om lachen, die keus hoefde ik niet meer te maken. Vandaag had ik opeens, wat zit ik toch te wachten? Straks is het te druk door de spits en morgen is er voorspeld dat er acht centimeter sneeuw gaat vallen. Hup, gaan.

Stom genoeg was ik dus dat hele pakketje vergeten en  hadden ze ermee voor de deur kunnen staan. Ik was wel zo terug hoor, daar niet voor. Maar pas toen ik boven binnenstapte, schoot mijn nog niet gearriveerde pakketje weer in mijn hoofd. En toen ik net ging kijken zag ik die rare melding. Nog maar zes minuten hebben ze nu. Nog steeds niets in het sorteerproces dus dat gaat niet gebeuren meer vandaag. Straks eens even kijken op mijn gsm wat de PostNL app zegt. Dat kan misschien schelen, weet ik veel. Zo niet, dan kijk ik morgen nog wel. Is er geen verandering dan bel ik ze even.

Gedoe allemaal ook, kreeg ik ook gisteren een mail van de Eneco dat mijn termijnbedrag automatisch verhoogd is alvast. Dat scheelt straks bij de eindafrekening in juli omdat alle prijzen zo omhoog gaan. Heel fijn hoor als je dan beseft dat je dan allang geen baan meer hebt. Of nou ja, wie weet heb ik voor juli allang een baan gevonden, kan ook. Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt. Met een hengel misschien wel? Ik moet me maar eens in gaan schrijven bij al die banensites, ik heb nu een pracht van een CV dus het kan. Het is een kwestie van doen en blijven doen, wat solliciteren betreft. En anders vraag ik het UWV om een omscholing of zo? Kan ook natuurlijk. Eerst maar even ‘normaal’ solliciteren, dan merken we wel wat voor weer het is in banenland.

Misschien kan ik in Amerika solliciteren bij mijn rolmodel? Mijn grote voorbeeld is jarig vandaag, solliciteren moet een andere keer! Oprah Winfrey is 65 geworden. Vroeger had ze met pensioen gemogen. Zo werkt het hier allang niet meer. Hoe het in Amerika werkt, weet ik helemaal niets van. Heel anders dan hier, dat wel. Nou heeft zij zoveel geld dat ze al jarenlang helemaal niet meer had hoeven werken. Zo zit ze niet in elkaar. Wat een wijze vrouw vind ik haar, echt een voorbeeld voor iedereen. Ook wat ze doet met haar geld, de dingen waar je in shows niet over hoort, laat zien dat zij echt een gouden hart heeft. Oprah staat als co-auteur op de achterflap van een tiental boeken, waarvan ‘Food, Health & Happiness’ ongetwijfeld de bekendste is. Het boek verbrak records bij de vleet en leverde Oprah een stevige duit in het zakje op. Al had ze die winst eigenlijk niet nodig om een fortuin te hebben. De vrouw heeft een geschatte netwaarde van meer dan 2 miljard euro. Ka-chinggggg.

Ze kan niet alleen schrijven hoor. In 1985 beleefde Oprah haar debuut op het witte doek. Ze vertolkte Sofia in de ‘The Color Purple’ en werd als actrice meteen genomineerd voor een Golden Globe en een Oscar, helaas zonder winst. Ze verzilverde ook nominaties voor haar werk in ‘Beloved’, ‘The Butler’, ‘Selma’ en ‘The Immortal Life of Henrietta Lacks’. Ze sprak ook stemmetjes in voor de films ‘Bee Movie’, ‘Charlotte’s Web’ en de Disney-film ‘The Princess and the Frog’. In 2018 was haar stem ook te horen in ‘The Handmaid’s Tale’ en ‘Crow: The Legend’. In datzelfde jaar speelde ze een hoofdrol in de geflopte film ‘Wrinkled In Time’. Binnenkort is de actrice ook te zien in de film ‘Terms of Endearment’ als Aurora Greenway. Dat wist ik nog niet allemaal. En ik wil al jaren the color Purple zien, helaas, het is er nog niet van gekomen.

Verder produceert ze van alles, en heeft ze ook nog een magazine, kortom, alles wat ze doet, doet ze goed. Was ik maar een heel klein beetje zoals zij, in alles. Ik ben een echte fan en bewonder haar mateloos. Toen ik haar een paar jaar geleden opeens weer op tv tegen kwam, besefte ik opeens hoe ik haar gemist had al die jaren. Heerlijk vond ik het om weer te kijken. Jammer genoeg vind ik haar nergens meer, op de tv hier in Europa in elk geval. Wie weet, komen die series nog eens op Netflix of zo? Ik wens haar dan ook een prachtige verjaardag, daar zal daar wel weer een flink feest van gemaakt worden! Happy Birthday Oprah, van een hele grote fan! Lang zal ze leven in de gloRIA!