Vandaag is mijn broer jarig. En daar ga ik even naar toe in de ochtend. Het wordt vandaag namelijk een tropische 35 graden en dan ben ik graag voor enen weer thuis, dan is het op zijn heetst. En met die hitte in de auto, vind ik maar niks. Gelukkig woont hij niet al te ver, dat scheelt. Hij wordt 47 vandaag alweer. Goh, ik weet er nog alles van, geen seconde is er verloren gegaan. Van mijn moeders zwangerschap, tot zijn geboorte en alles erna. Als 11 jarige maak je dat toch wel heel bewust mee.

Bovendien, mijn moeder had het er moeilijk mee, want zijn vader was er vlak voor ze wist dat ze zwanger was, vandoor gegaan. Naar mannetje was dat ook, bah. Ze vertelde het aan mij, en ik wilde al 11 jaar een broertje of zusje erbij. Ze dacht erover na om het weg te halen. Net in die periode kregen we van die anti abortus foldertjes en lieten ze de gruwelen zien van wat er met zo’n foetus gebeurde. Hysterisch werd ik toen. Bovendien, al had mijn moeder de afspraak gemaakt, dat had ze never nooit gedaan. Het was alleen uit wanhoop dat ze tot die gedachtegang was gekomen. En ik begrijp dat nu wel.

Ik heb gelukkig nooit echt voor die beslissing gestaan, maar ik voel nu dat ik het ook niet had gekund. Hoe ongunstig het ook uit was gekomen. Dat heb ik namelijk wel even gedacht en toen wist ik ook, nee dan maar even lastig. En net terwijl ik er echt blij mee begon te worden, ging het feest niet door. Ik heb altijd graag meer kinderen gewild maar dan wel op de juiste manier en met de juiste persoon. Het stond niet in mijn sterren. Onzin natuurlijk omdat astrologie weinig echt inhoud heeft. Maar het stond niet in mijn boek des levens. En dat bestaat wel, en voor je hierheen komt, is het al geschreven, met een aantal openingen voor je eigen keuze maar de grote lijnen, die gebeuren je toch.

Op zich is het wel mooi, want wat je dan ook voor beslissingen hebt genomen, wat je dan ook anders had willen doen, alles maar dan ook alles, zou hebben geleid tot dit moment, want op dit moment zou ik hier, single met 5 katten, hebben zitten typen. Ik vind dat altijd bijzonder om over na te denken. Je kan alleen maar je best doen om alles zo goed mogelijk te doen, naar eer en geweten. Verder maakt het eigenlijk niet eens uit. Aan de ene kan niet zo fijn maar aan de andere kant juist weer wel. Want zelfs wat je als een ‘verkeerde beslissing’ van jezelf zou kunnen zien, is geen verkeerde beslissing, maar gewoon onderdeel van je levenspad en je levenslessen.

Mijn moeder kreeg haar baby, en mijn moeder is haar leven lang al gek geweest op kindjes en dus werd mijn broertje gruwelijk door haar verwend. Zelfs tot aan haar dood, want hij was en blijf haar baby, ook al was hij nu 1m85 en over de 100 kilo. Haar kleintje. Ze vertelde me ooit, dat er zo’n groot verschil zat in de leeftijd waarop je moeder wordt. Dat ze bij mij alles snel wilde zien gaan. Snel lopen, snel praten, snel zindelijk, snel naar school. Ik was haar daarbij wel ter wille want ik liep al vrij snel, praatte al vanaf 6 maanden, ik was binnen het jaar dag en nacht zindelijk en ging met groot plezier naar school. Maar bij mijn broertje had ze dat andersom.

Ook wel beseffend dat het de laatste keer is van dit leven, dat je zo’n kleintje hebt, is daar debet aan. Maar oh, die wilde ze maar baby houden zo lang mogelijk. Vanaf hij peuter was heb ik voor een groot deel voor hem gezorgd. Ma werkte toen veel en ging naar de kerk, en naar zang avonden en kaart avonden. Ik was de ideale en goedkoopste babysitter die je maar kon bedenken. Ik ging zelfs af en toe ook op de baby zitten, als hij weer erg vervelend was. Ah nee hoor, maar hij was wel handenvol werk hoor. In de familie noemden ze hem de bulldozer.

Alles ging altijd kapot in zijn buurt, of hij sloopte het wel, of het ging per ongeluk omdat hij zo onbehouwen was. Hij ging bijvoorbeeld uitproberen, hoe ver mijn lp’s konden buigen. Ja, tot ze braken natuurlijk. Dat deed hij wel met mijn lievelingsplaten. Oh wat was ik boos! Hij mocht altijd alles en kwam overal mee weg. Heel irritant hoor, als oudere zus. Ik heb altijd slecht tegen onrecht gekund, toen ik nog dacht dat dat er was. En of dat dan ging om een peuter met mijn lp’s, ik vond dat ik die platen vergoed moest krijgen. Maar ja, bij ons was het natuurlijk ook geen vetpot en ik kon dan ook de pot op. Het zal diezelfde vetpot geweest zijn.

Baby’s worden peuters, peuters worden kleuters en kleuters worden tieners. En die zijn ook heel erg vervelend hoor, als je 11 jaar ouder bent. Goh, ik ben wat boos op hem geweest, want hij was altijd bezig je te zieken. Zo, dat je er altijd flink pissig om werd. Ik ben hem wat achterna gerend om hem een mep te geven. Voor zo’n klein dikkerdje was hij verrassend snel! Dat was zijn grote mazzel! Maar uiteindelijk kom je uiteindelijk op zo’n leeftijd, waardoor je dan toch weer wat dichter in elkaars buurt komt. Gek genoeg is dat altijd zo, al blijft 11 jaar, altijd 11 jaar, toch, tijd is relatief, ook weer zo’n bewijs.

Uiteindelijk krijg je dan weer lol om elkaar en dan ben je het allergrootste verschil ontgroeit. Ik zou het niet anders uit weten te leggen. Zoals mijn dochter me ooit verweet, jouw vriend is toch ook 9 jaar ouder? Eh, jawel, maar ik ben 38 en hij 47, en jij was 14 toen en hij 23. Zie je, ook zo’n bizar groot verschil, terwijl het in beide gevallen een 9 jarige verschil is. Het hangt van allerlei verschillende dingen af, het is niet dezelfde 9 jaar. Als volwassenen maakte die 11 jaar niet meer zo uit, al ben en blijf ik natuurlijk altijd 11 jaar wijzer. En die 11 jaar tellen dubbel naar mijn kant toe, qua wijsheid dan hè!

Tegen de tijd dat we heb bijna gingen vinden samen, vertrok ik naar het buitenland. En ik kwam bijna 9 jaar later pas terug. Dus echt veel tijd samen hebben we niet eens zo gehad. Raar hoe dingen kunnen lopen eigenlijk. Over 3 jaar wordt hij 50, vindt hij helemaal niet leuk, dat weet ik. Daarom vind ik het juist zo grappig! Ja joh, je wordt ouder papa, geef het maar toe. Je wilt er alles aan doen, maar je weet niet hoe, je wordt ouder papa! Een liedje wat voor hem gezongen kan worden, want ja, hij wordt ouder. Onze moeder zei altijd; ‘als je niet ouder wilt worden, dan moet je je jong opknopen’. En daar zit wat in natuurlijk! Van <3 gefeliciteerd broer(tje), op naar de volgende. Ik hoop dat je blij bent met je cadeautjes!

"De vreugde van het goede doen ligt in het zaaien, niet in het oogsten.

Origineel:
La alegría de hacer el bien está en sembrar, no está en recoger.
Bron: Los malhechores del bien (1912)
"

Jacinto Benavente - Spaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1922) 1866-1954

Ik moet nog wel even de foto’s laten zien van de mooie lavendelkleurige krabpaal natuurlijk. Of nou ja, de kussentjes en mandjes zijn lavendel nu. De rest is uiteraard hetzelfde, of ze moesten van die paaltjes gaan maken in andere kleuren. Zie ik daar een gat in de markt? Echt hoor, echte kattenliefhebbers die hebben alles voor hun kindjes over. Eigenlijk is dat een hele goeie tip voor vrijgezellen die op zoek zijn naar een relatie; neem iemand die katten heeft. Die houden van en zorgen voor wezens die niet van hen houden! Want dat is wel wat men zegt over katten, en wat dan ook wel een klein beetje waar is, zij bepalen!

Zoals Sunshine ook een beetje lelijk kan doen tegen me, of zoals Skylar me zo een harde tik op mijn hand gaf, dat ik bloedde. En toch, ik hou van ze, alle 5. Moonlight komt ook echt alleen maar bij me liggen, als hij geborsteld wil worden. En om er zeker van te zijn dat dit gebeurt, pakt hij zelf vast de borstel. Anders komt hij echt niet hoor! Katten zijn eigenzinnig. Honden komen zelfs kwispelend naar een baasje dat hen mishandelt! Dat zal een kat echt nooit doen, doe hem 1 x iets aan en hij vergeet het nooit meer! En toch, daar hou ik wel van, die soort van brute, katachtige eerlijkheid! Ik vind niks aan jou op dit moment, opzouten! Echt hè…

Zei ik van de week nog, dat ik steeds geen foto kan maken, als Moonlight op die trapgang plateaus zit, lukt het me van de week wel. Alleen van slechte kwaliteit omdat ik weet dat het snel moet. En inderdaad, het is 2 x gelukt vlak voor hij eraf springt. Verdorie Moon, roep ik dan, maar daar heeft hij maling aan. Natuurlijk, ik ben maar miezerig personeel hoor. Hij doet wat hij wil, net als de andere 4. Ik heb ook het ‘gordijntje’ dat ik had gemaakt voor het hokje bij de krabpaal, al weg moeten halen. Ze mepten elkaar erdoor. Ging er eentje in, dan kwam er snel een ander aan die door het gordijntje heen ging zitten meppen. Daar was ik snel klaar mee.

Zo zijn ze gewoon. Net met eten geven ook. Sunshine was al vanaf half 5 aan het zaniken, met tussenpozen gelukkig. Nee, ik ga er niet uit alleen omdat ik even naar het toilet ging! Hij is een drammer maar ik ben een volhouder. Ik won deze keer. Pas toen het iets na zessen was, ging ik eruit. Op de aanrecht zaten zowel Moonlight als Sunshine al. Ik knuffelde Sunshine maar die deed lelijk tegen me gelijk. Eérst eten mens, anders ben ik chagrijnig, net als jij met koffie. Ik hoor het hem denken. Ik ben ook een soort van beledigd en doe wat afstandelijk tegen hem de rest van de ochtend. Dat vindt hij niet leuk, dat merk ik. Ja joh, moet je maar niet lelijk tegen me doen, als ik het niet verdien.

Dus kwam hij later toch maar een knuffel halen. Prima, zo is het weer goed hoor. Ik ben niet haatdragend. Ik kom alleen sinds bijna een jaar echt op voor mezelf en dat wil ik niet loslaten. Zelfs niet voor 4 jaar vermiste geweest zijnde katten. Zo, wat een rare zin! Ik moest echt even zoeken hoe ik dat grammaticaal in een goed jasje kreeg gegoten! Dat heb ik niet zo vaak. Nou ja, kan gebeuren, ik weet echt niet alles hoor. Nederlands is en blijft een lastige taal om grammaticaal correct te houden. Ik hoorde het nog op de tv van de week. Dat het de lastigste taal is om te leren van alle talen.

Dat ben ik niet helemaal eens hoor. Ik vind Chinees en Japans en alle Slavische talen vele malen moeilijker. Het ging over onze koningin. Daar zijn we massaal gek op, ik vind het ook een sympathieke vrouw trouwens. Maar velen verstaan haar niet? Nou, oké ze heeft een accentje maar dat heeft Barry Stevens ook. Die kan nog 80 jaar in Nederland wonen, dat blijf je altijd horen. Maar haar niet verstaan? Dat vind ik reuze overdreven. Ik vind dat ze het fantastisch doet en hoe snel had ze onze lastige taal niet onder de knie? Daar kunnen velen een puntje aan zuigen hoor. Ik merk, ook in mijn directe omgeving, dat Poolse mensen enorme moeite hebben met onze taal. 

Bij mijn stage apotheek, wonen er namelijk heel veel en die spreken echt geen woord Nederlands maar zijn in het Engels ook niet echt onderlegd. En dan is de communicatie wel eens erg moeilijk, vooral op medisch gebied. Maar ik vind het altijd knap als mensen een poging wagen. Dat vind ik altijd beter dan helemaal niet. Veel oudere mensen uit andere landen die spreken na, pak hem beet, 20 jaar nog steeds geen woord Nederlands uit te brengen. Dat begrijp ik echt niet. Wat beperken die mensen zichzelf! Ik zou totaal gek worden namelijk.

Hun kinderen, die wel gelijk 2 talig opgroeien, regelen alles voor ze. Ze kunnen dat niet zelf. Ik begrijp dat echt niet, ik kan er gewoon niet tegen om afhankelijk van anderen te zijn. Dus ik zou als een gek aan de slag gaan met die taal. Je kan mij niet wijs maken, dat, zelfs al doe je geen moeite, dat je na 20 jaar nog steeds niets weet. Het is een vorm van onwil, in mijn ogen. Mijn moeder had echt geen talenknobbel, maar die probeerde het nog wel. Dat zowel mijn broer als ik dan onder de tafel lagen van het lachen, daar werd ze ook niet vrolijk van, maar nog, af en toe deed ze dan toch een poging.

Oh mijn oma, die was helemaal hilarisch in het Engels. Ze had geen flauw idee waar ze over zong, ja dat moon maan is, en sun zon, dat wist ze nog wel. Zingen ja, want oma zong altijd. Op verjaardagen en feestjes, kon iedereen mijn oma al aan het einde van de straat horen. En als oom Uk en broers dan de gitaar erbij pakten, nou dan werd het altijd echt feest. Geweldig! Al kon je van oma wel eens knettergek worden, want die moest altijd overal overheen komen. Dus ging ze hoe langer hoe harder zingen. En dan deden mijn neven, nicht en ik, wel eens een troep huilende wolven na, nou dan ging oma bijna schuimbekken van woede, zo boos werd ze dan!

Ik plaagde haar graag omdat ze altijd zo fel hapte! En daar reageerde iedereen wel zo op, bij haar. Oma werd dus vaak geplaagd. Ik hielp haar dan met de liedjes, door ze fonetisch voor haar op te schrijven, om zo het vreselijk klinkende Engels van haar in wat betere banen te leiden maar dat hielp maar half. Ik hoor haar nog zingen het ‘Night and Day’ van Frank Sinatra, als je een klein beetje Engels spreekt, dan had het ook enorm op je lachspieren gewerkt. Engels dat lag haar niet maar zingen kon ze best wel. Dat heb ik dan weer van haar, denk ik toch. En als oma een slokje teveel op had, dan ging ze op alles gitaar spelen erbij. Van glazen tot flessen of anders op haar schoen. We hebben wat afgelachen altijd op die feestjes. Zo zie je dat tegenwoordig niet echt meer.

Oonlie joeeeee bienies se sun en under se moennnnn No metter daarlienk wer joe aar aai sienk offe joeeee Echt hè, ik lig weer helemaal dubbel, want zo zong ze het exact. Je kan je geen Nederlandsere versie van het Engels voorstellen. Zelfs een Chinees kon horen dat het gezongen werd door een Nederlandse. Best even leuk om aan al die feestjes terug te denken. Memory Lane, ik wandel er echt wel graag.  Ik moet er meestal bij glimlachen.

"De tranen van volwassenen waren in hun mystieke rampzaligheid alleen nog maar te vergelijken met de snikken van God over de boosaardigheid van de mensen.

Origineel:
Des larmes d'adulte, c'était une catastrophe mystique, quelque chose comme les pleurs que Dieu verse sur la méchanceté de l'homme.
Bron: De jaren des onderscheids II"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

In de wereld van vandaag is het nog nooit zo belangrijk geweest om je goed te voelen. Als we ons goed voelen - als we geluk, liefde, dankbaarheid, waardering, vrede voelen - helpen we een wereld te creëren waarin iedereen zich goed voelt. Om je goed te voelen, focus je op wat je gelukkig maakt. Concentreer u op waar u van houdt, op de mensen van wie u houdt en op de dingen die u graag doet. Concentreer je op de dingen die je waardeert en de dingen waar je dankbaar voor bent in je leven. Geef elke dag de atoomkracht van je aandacht aan positiviteit, liefde, welzijn, gezondheid, waardering en dankbaarheid. Laten we pure positieve energie verspreiden naar iedereen op onze prachtige planeet door onze focus erop! Rhonda Byrne, schrijfster van ‘the Secret’. Weer zo’n mooi stuk, dat ik anderen het niet wil onthouden. Voor diegenen die dat fijn vinden, heb ik ook het origineel:

In today’s world, it’s never ever been more important to feel good. When we feel good – when we feel happiness, love, gratitude, appreciation, peace – we help create a world where everyone feels good. To feel good, focus on what makes you happy. Focus on what you love, on the people you love, and on the things you love to do. Focus on the things you appreciate and the things you’re grateful for in your life. Every day, give the atomic power of your attention to positivity, to love, wellness, health, appreciation, and gratitude. Let’s spread pure positive energy to every person across our magnificent planet through our focus on it! 

Het is dan ook echt zo, geluk komt van binnen. Geluk moet en kan alleen bij jezelf vandaan komen. Dat kan je niet buiten jezelf leggen en verwachten dat je het zal vinden door of bij iemand anders. Zo werkt het niet. Hoe ellendig je leven ook is, je kan toch besluiten om gelukkig te willen zijn. Dat kan een bewuste keuze zijn, omdat je het zelf in de hand hebt. Ik heb zulke slechte tijden gekend, zeker de laatste jaren, dat ik levend bewijs ben dat dit kan. Ik voel me gelukkig als er een vlindertje langs mijn gezicht fladdert, of als er een schattig pimpelmeesje voor mijn raam mijn zaadjes zit te eten en brutaal zijn koppie schuin houdt om binnen te kunnen kijken. De katten maken me gelukkig en vaak ook vrolijk. Ja ze brengen me soms ook tot wanhoop maar in verhouding is dat te negeren.

Er is zoveel waar ik gelukkig van wordt. In de hele vroege ochtend een wandeling maken, in de zomer, als de dauw nog alles nat heeft. Als er dan een zonnetje schijnt op mooie klaprozen en andere mooie wilde bloemen. Daar kan ik zo van genieten. En zo kan ik nog uren doorgaan met het noemen van dingen die me gelukkig maken. En dat kan iedereen voor zichzelf doen. En ik zal niet zeggen dat je overnacht dan opeens echt gelukkig bent, door en door. Maar toch, al zoek je maar 1 dingetje elke dag, waar je een goed gevoel door krijgt, dan is die dag toch al beter, dan zonder dat ene ding. Ja toch, nee toch, niet dan? Nou dan! Om het maar op zijn Rotterdams te zeggen!

Maandag was een fijne dag, veel gedaan, met een aantal kunstwerkjes. Twee cadeautjes zijn voor mijn broer, ene is al klaar, en dat is een leukie geworden. Het andere is een behoorlijk priegelwerkje maar die wordt echt mooi, al zeg ik dat zelf. Dan ben ik bezig met iets leuks, ook een cadeautje, een geboorte cadeautje. Heel uniek en zelf verzonnen en nog nooit eerder gezien eigenlijk. Zodra dat gegeven is, zal ik het hier plaatsen. Ik vind het zelf in elk geval erg leuk. Maar dat kan nog even duren, want ik moet er nog 2 andere dingen bij maken. Dat vertel ik later wel. In elk geval, goed bezig!

De lap stof ligt ook steeds naar me te lonken maar ik heb me voorgenomen, deze week al het echt werk te doen, voor de kunsten, zeg maar. Ik heb een paar opdrachtjes, waar ik wel ruim de tijd voor heb, maar ja, wie weet hoe slecht ik straks in mijn tijd zit? Ik kan er wel vanuit gaan dat ik een dag minder stage heb en daarom ook een dag meer tijd, maar dan kan ik dan wel eens even totaal naast zitten. Daarom doe ik het lekker nu. Dan is dat punt 1 gedaan en punt 2 vind ik het leuk, dus het is geen straf. Dan kan ik me volgende week op het maken van omtrekjes van de mandjes en de hangmand gooien. En het ene hokje bekleed ik ook in dezelfde stof, dat moet ik met de nietmachine doen. Dat kan ik wel, ik kan hele bankstellen bekleden dus dit is een eitje.

En dan is er veel blank hout en ik kan daar eventueel leuke dingen mee doen, met katten en pootafdrukken of zo. Daar moet ik nog even over nadenken, ik heb nog even, voor ik daar uit moet zijn. Zo werkt dat dan. Ik heb nog nooit in mijn leven mezelf ene minuut verveeld en al word ik 100, dat zal ook nooit gebeuren. Liever ook niet met dat 100 worden hoor, ik ga liever wat vroeger naar huis, als je het niet erg vindt!

En dan is het een dag later, en dan is alles alweer anders. Omdat ik wilde opruimen en stofzuigen, dacht ik, ik knip die stof vast even. En toen kwam van het een het ander en heb ik toch even de krabpaal veranderd in een oase van lavendel. Met een schuilhokje. Daar heb ik een flap stof voor laten hangen, dat vinden zowel Skylar als Rainbow geweldig. Ze hebben er allebei ook al in gezeten om het even te inspecteren. Ik had eindelijk de kans om de nieuwe nietmachine te proberen. Die was toen zo spotgoedkoop dat ik hem niet kon laten liggen. Wel natuurlijk niet lang nadat ik de bank had bekleed. Maar ik dacht, als ik hem straks weer echt nodig heb, dan kan je ze alleen heel duur kopen.

Het was even uitvogelen hoe het nu werkte als er een nietje vast kwam te zitten en dat gebeurde 2 keer. De eerste keer was ik echt wel even bezig en bovendien ging het bizar stroef. Ik moest een handel omzetten maar ja, zoveel kracht had ik niet in die kleine duimpjes van mij. Het is uiteindelijk wel gelukt maar ja, toen werkte het hele ding niet meer. En daar kan Ria niet tegen! Dus heb ik net zolang zitten pielen en zoeken en kijken en uitproberen, tot ik snapte waar het euvel zat.

En toen was het direct opgelost en werkte hij weer. En dus duurde het de hele dag, niet alleen door dat gebeuren maar ook omdat ik die dingen praktisch niet met de naaimachine kon maken. Daarom heb ik alles maar met de hand gedaan. Maar ondertussen heb ik heerlijk zitten kijken naar Married at first site Australië. Daar vermaak ik me enorm mee, er zit iemand in, die lijkt precies om een dame die ik ken en ze heeft ook nog dezelfde streken. Ik moet haar echt even een berichtje sturen, zo van, kijk er eens naar, je zit erin! Hilarisch!

Tussendoor heb ik de cadeautjes van mijn broer ook klaar. Hij is vrijdag jarig dus kan ik de foto’s hier nog niet bij doen. Dan is het geen verrassing meer. Die laat ik van de week wel zien, bij de blog van vrijdag of zo. Ik ga in de middag even, want ik kan niet meer gaan wanneer hij het viert. Maar het is zo goed, het is niet anders! Ik ben erg benieuwd wat hij van zijn cadeautjes vind. Ik heb iets gebrand en iets geschilderd. Maar ja, je weet het nooit natuurlijk. Morgen is het voor mij woensdag, dan is dit al geschreven en wordt het ook geplaatst. Dan ga ik even de boel doen. Zooit je hier door die krabpaal. En daarna wat boodschapjes. Donderdag ga ik denk ik lekker schilderen en wat dingen afwerken. Oh zo lekker, van je vakantie kunnen genieten zoals ik dat doe! Ik hoef niet persé naar het buitenland hoor, ik vermaak me altijd en overal wel. Dat moet je namelijk zelf doen, waar je ook bent!