Een jaar geleden nam ik een beslissing en ik had geen flauw idee, hoeveel ellende ik daarmee op mijn hals zou halen. Het heeft er me zelfs bijna aan onderdoor laten gaan. Maar, en dat was hard knokken, ik ben daar toch weer bovenuit gekomen. Ik kan met recht zeggen, dat ik nog steeds achter die beslissing sta. Ik kon niet anders dan doen wat ik gedaan heb. Maar makkelijk was het niet. Veel dingen waar je enorm van groeit, zijn uitermate pijnlijk. Maar je groeit ervan, in de geest. En de beslissing die ik nam, die bevatte ook, dat ik mezelf niet meer weg zal cijferen. Voor niemand meer. En waar ik eerst nog twijfelde of ik het wel had moeten doen, weet ik nu, dat het goed is zoals het is.

Soms moet je dingen loslaten, hoe pijnlijk dat ook is, omdat ze je kapot maken anders. En dat was bij mij het geval. Ik liep al jaren en jaren op mijn tenen, ik slikte alles, pikte alles. Soms riep ik in mijn wanhoop wel eens wat, maar uiteindelijk werd dat allemaal weer een soort van weggewuifd. En dan gingen we weer door zoals het altijd al gegaan was. En als je bang bent om iets kwijt te raken, dan ga je rare dingen doen om dat juist te voorkomen. Alleen is dat meestal niet zo goed voor je.

Terugkijkend, had ik deze beslissing jaren geleden moeten nemen. Ik verdien op zijn minst een klein beetje respect, gewoon omdat ik mens ben. En in sommige gevallen verdien ik zelfs vele malen meer. Als dat niet kan, moet je dat niet lijdzaam over je heen laten komen. Dat deed ik dus. Ik leed er enorm onder maar ik zei er niets van. Ik had dat al heel lang geleden niet meer moeten pikken. Maar ja, de kruik gaat te water tot hij barst. En elke keer kwam er weer een barstje bij, elke keer weer kwam er meer pijn. En toen kwam vorig jaar opeens een ultieme pijn, die zo groot was, zo heftig, dat ik het niet meer kon verdragen.

Dat was het strootje, waardoor de kameel zijn nek brak. Ja, ik heb 2 bulten dus misschien kom ik daarom met die kameel, weet ik veel. Maar het was over, uit. Ik kon niet meer, ik had mijn limiet bereikt. Grenzen die ik keer op keer was blijven bijstellen, die steeds weer werden opgerekt, die waren opeens hun rek kwijt. De koek was  gewoon op. Ik voelde me gebroken en dat heb ik toen opgeschreven. Een soort van opsomming waar ik al doorheen was gegaan, en dat wat er nu was bijgekomen gewoon teveel was. Dat werd totaal anders opgevat dan ik het bedoeld had, en alle contact werd verbroken, van de ene op de andere dag.

Ik had alles kunnen bedenken maar dat niet. Het heeft een tijd geduurd, voor ik weer uit dat inktzwarte gat kon komen. Ik ben er niet aan doodgegaan maar er is wel iets in me gestorven erdoor. Ik wilde zo rond december vorig jaar, tot zeker eind januari ook niet eens meer leven. Maar dan stuurt PeeT me, uit het niets, opeens een liedje, van Cher, en ze zegt me, dat zoals ik me nu voel, ook vergif is voor mijn ziel. En daar schrik ik van. Dat wil ik niet! Ik begrijp het ook wel. Het liedje en haar opmerking is het begin van mijn omhoog krabbelen, weer terug het licht in. Maar het heeft me veel gekost om zover te komen. En ook hier, als je er niet dood van gaat, dan word je er sterker van. En dit was een flinke hoor, deze kwam goed aan. Zo hard, dat het me bijna mijn leven kostte.

Ik had wel het geluk, dat ik in die opleiding zat. Omdat ik het zo interessant vind allemaal, had ik iets om me op te storten. In het begin door alles wat niet werkte en niet klopte, was het even lastig maar daarna begon ik er weer in te komen. Ik stortte me er zo totaal op, en dat leidde me ook veel af. Anders was het vast nog erger geweest voor me. Dit heeft me ook deels wel gered van totaal wegzinken in verdriet. Maar ik ben er doorheen, ik ben er weer. Het overvalt me, net als rouw om een overledene, met golven en de pijn zal nooit weg gaan. Die pijn draag ik, net als de rest van alles wat in mijn ‘rugzak’ hoort. Ik zou een Samsonite op wieltjes moeten hebben, denk ik zo.

Ik ben er niet slechter op geworden, wel wijzer en sterker. Dat is niet zo gek natuurlijk, als je je bedenkt dat druiven vermorzeld moeten worden om wijn te maken. En diamanten, worden alleen gevormd onder hoge druk. Olijven moeten worden geperst om olie van te kunnen maken en zaadjes groeien alleen in het duister. Dus niet zo gek, dat als je je vermorzeld voelt worden, onder druk staat, of uitgeperst wordt en voelt dat je in het duister zit, dat dat eigenlijk betekent dat je in een prachtige proces zit dat transformatie heet. Want dat is wat er dan gebeurt. Als je zo’n harde tik krijgt als ik, waardoor je in een ongewild rouwproces wordt gegooid, en je gaat er niet aan onderdoor, dan gebeurt er wel iets met je.

Ik besef nu als geen ander, dat ik mag zijn wie ik ben. Dat er veel mensen in mijn omgeving zijn, die nog niet zo denken en voelen als ik. Maar dat dit niet wil zeggen, dat ik me dan maar pijn moet laten doen. Ik mag daar afstand van nemen. En dat doe ik dan ook. Ik kom in alle gevallen nu, nadat dit me duidelijk werd, voor mezelf op. En dat gaf me toch een goed gevoel in een aantal situaties. Daar zou ik anders weer lijdzaam hebben toegestaan dat het zo gebeurde en nu niet meer. En dat is een keuze die ik gemaakt heb. Klaar ermee, ik ben ook belangrijk. Dat laatste was dan ook wel de belangrijkste les van al!

En als ik dan ook nog eens besef dat geluk een keuze is, zijn we nog veel verder. Want niets kan je gelukkig maken, tot je ervoor kiest om gelukkig te zijn. Geluk komt niet náár je toe, het kan alleen van binnenuit komen! Het komt uit jezelf! Tel je zegeningen, kijk naar de mooie dingen, focus je op het goede, niet op het kwade. En als je dat doet, dan zal je zien dat al je angsten en al je pijnen langzaam maar zeker zullen verdwijnen. Ik kan me met recht weer goed voelen, niet dat alles zomaar weg is, maar ik draag het. Hoe zwaar het me ook valt, het hoort zo te zijn. Ik heb op vele vragen antwoorden gekregen, doordat ik in dat transformatieproces begreep wat er aan het gebeuren was met me. Al zal mijn liefde voor eeuwig zijn, wil niet zeggen dat ik over me heen moet laten lopen. Het was verstandig voor mij en mijn eigenwaarde, dat ik die stap heb genomen.

Daar hielp ook die hele corona periode me bij, die kwam dat na mijn opkrabbelen nog even bevestigen. Heel even kreeg ik weer een nekslag, toen ik zo erg ziek was. Niet door het ziek zijn maar wat er tijdens gebeurde. Door hoe het gebeurde en wat er gebeurde, kon ik opeens zien, zover staan ze van mij af, zo totaal anders zitten we in elkaar. Het gaf me nog meer kracht, en het weten, dat het zo heeft moeten zijn. Zo verschillend mensen kunnen denken, zo tegengesteld, dat je niet eens in dezelfde wereld lijkt te zijn. Iets dat ik de laatste tijden steeds laat zien ook, met die foto’s van komt de kat de trap op of af, zie je het raam links of rechts.

Als je zo totaal anders bent, op een totaal ander niveau functioneert, dan kom je erg moeilijk bij elkaar in de buurt, qua voelen. Als je sowieso al anders bent, en je weet, wat je ook gedaan zou hebben, het zou never nooit goed zijn geweest, dan is het toch klaar? Of ik nou linksaf zou gaan of rechtsaf, omhoog of omlaag, lachend of huilend, alles zou me sowieso verweten worden. Dus dat afscheid van augustus vorig jaar, om erg goede redenen, is niet verkeerd geweest. Het is goed zo, het is klaar. Al heeft de laatste gebeurtenis tijdens mijn ziek zijn van corona, me wel een doel gegeven, iemand voor wie ik mijn boeken zal schrijven en aan haar zal ik ze ook opdragen. Voor haar zijn ze bedoeld.

Ook een vriendschap van een aantal jaar viel plots weg, omdat er een masker af viel door de corona periode. Zoals veel mensen vanaf toen hun maskers lieten vallen. Ik vroeg me steeds al af, waarom doet die persoon van die lelijke dingen steeds zeggen, en dan weer volop cadeautjes geven? Dat is toch vreemd? Maar omdat ik nu voor mezelf opkom, zei ik er dan ook steeds wat van. En in mijn hoofd maar proberen uit te zoeken, waar dat nou door kon komen! Gelukkig, haar masker viel met een klap van haar gezicht, en ik begrijp nu waar dat allemaal vandaan kwam.

Iemand proberen naar beneden te halen, door opmerkingen, maar dat verbloemen, door direct daarna weer cadeautjes te sturen. Dan valt het gemene niet zo op. Nou het viel wel op hoor, maar ik begreep het maar niet. Daar kan je ook maar beter vanaf zijn, dat heb ik ook alvast weer weg kunnen strepen, van mijn oorzaak en gevolg lijstje. Het was direct klaar daardoor. Ik was even flabbergasted, maar toen begonnen de antwoorden over het hoe en waarom binnen te komen. Zo mooi, hoe dat werkt bij mij.

Ik heb nogal wat transformatieprocessen doorgemaakt de laatste jaren. De verandering in mezelf is ook enorm hard gegaan. Ik heb zoveel te vertellen, dat ik blij ben om over een paar maanden van de opleiding af te zijn. Dan kan ik weer verder gaan met schrijven want oh wat heb ik veel te vertellen aan degene voor wie mijn boeken nu bedoeld zijn. En dan zal ik ook eeerlijk zeggen, dat is mijn kant, mijn perceptie. Dat is vast niet de hele of totale waarheid maar wel mijn waarheid, waar ik geen woord in lieg en ook mezelf niet in spaar, maar wel elk woord recht uit mijn hart opschrijf. En daar gaat het om…

Goh, wat is er de laatste dagen veel storing zeg, qua verbinding dan. Nu al de zoveelste keer dat zowel mijn televisie wegvalt als ook het internet. Dan maar weer opnieuw opstarten alles maar of dat helpt is nog maar de vraag. Gisteravond viel ook opeens mijn horizon box uit en werd spontaan gereset ergens vandaan. Gelukkig had ik nog iets dat ik wilde bekijken op Videoland dus ben ik dat dan maar gaan doen. Het maakte me dus niets uit maar het hoort zo niet. Ondertussen is alles opnieuw opgestart hier maar nog steeds niets. Ik wacht wel af. Daarom zit ik nu te schrijven en kan ik anders ook vast even boodschappen halen.

Gisteren, de 26^e, kon ik ook eerst niet in mijn pc komen. Ik kreeg een heel raar opstart menu, iets met Windows leek het te zijn. Ik wilde niets invullen of zo, bij telefoonnummer en klikte door, om te kijken waar ik uit zou komen. Want ik wilde wel gewoon mijn pc kunnen opstarten. Moest ik opeens mijn creditcard nummer gaan invoeren. Heeee, hier klopt iets niet! Buiten het feit dat ik niet eens een creditcard nummer heb hoor. Maar eh, wat nu? Want ik wil toch mijn pc in kunnen. Zonder nog eens op ‘verder’ te klikken, heb ik de pc een harde reset gegeven. En toen startte hij opeens wel normaal op.

Ik heb direct een uitgebreide virusscan uitgevoerd, niets gevonden. Dus schiet mij maar lek. Dan was het dinsdag ook nog raar met een pakketje. Normaal krijg ik altijd bericht van DHL, wat ook nodig is, als je iets terug wilt sturen, neem ik aan. Maar nu werd er opeens gebeld en kreeg ik 2 pakjes in mijn handen geduwd. Eentje was inderdaad voor mij, de andere was, zag ik pas nadat ik het had open gemaakt, helemaal niet voor mij. Het was een Zelda spelletje, voor de Wii. Nou heb ik niet eens een Wii, helaas. De inhoud klopte ook al niet, het spel was niet verpakt in plastic, en ik kon het zo open doen. Er hoorde 2 cd’s in te zitten, het spel en een orkestversie van de muziek.

Er zat er maar 1 in en het was dus niet goed verpakt. Er zat een brief in, die zei dat de rekening pas later zou komen. Ja, dag, hier klopt iets niet. Je kan nergens meer zomaar dingen bestellen zonder te betalen en achteraf betalen kan, maar dat gaat anders dan dit. Het voelde alsof er iets niet in de haak was. Ik zal het wel retour afzender doen, nadat ik online heb gekeken of dat bedrijf überhaupt wel bestaat. Dat dus wel. Alleen lastig om er contact mee te krijgen, dus ik ga het pakketje gewoon retour sturen. Ik moet op mijn gevoel vertrouwen en het voelt niet goed. Dat lijkt me duidelijk.

Woensdag was ik bezig met art, dus ik ben niet weg gegaan. Ik wilde het cadeautje dat ik aan het maken ben, afmaken. Het is prachtig geworden, vind ik zelf ook en het is jammer dat ik het nog niet kan plaatsen. Ik hoop dat de ontvanger het ook mooi zal vinden! In de middag werd er gebeld, mijn intercom werkt gelukkig nog wel. Er stond een dame voor de deur, tenminste zo klonk het wel, die zei dat er bij mij een pakketje was afgeleverd, en dat het voor haar dochter was. Zij had het verkeerde adres opgegeven, want zij wonen op 123, niet op 23. Nee, logisch want op 23 woon ik. Ik vind het nog steeds een raar verhaal, want hoe weet ze dan nu dat ik dat pakketje heb? Ik zeg, oh ja, dat klopt, dat was gisteren, maar omdat het niet van mij was, heb ik het direct terug gestuurd, retour afzender.

Dat ik dit nog moet regelen, gaat haar eigenlijk niet aan. Dan had Irem, zo is de voornaam die erop staat, het maar goed moeten doen. Ik zag wel op het pakje dat de postcode net een letter scheelt met de mijne maar ja, ook al zou het dus echt zo kunnen zijn, ik doe hier niet aan mee. Klaar. De vrouw zegt, dan moet ik ze gaan bellen of zo? Ik zeg dat ik het niet weet maar dat ik het heb terug gestuurd. Ze zoeken het maar uit verder. Voortaan beter opletten als dit echt is, of in elk geval niet mij proberen in de maling te nemen.

Dus ik vandaag met pakje op stap, naar de Primera. Daar kan ik het niet opsturen, ja of het kost me 7,50, want het is van DHL. Op de Abtsweg zit een DHL punt, en daar sturen ze me heen. Maar daar zegt de man, ja, ik kan het niet scannen, dus bewijs meegeven, dat gaat niet. Nou ja, en nu? Ja, hij kan het wel met de chauffeur meegeven, maar zonder bewijs dan. En hij durft niets te garanderen, want voor het terug is bij dat bedrijf, gaat het wel door 10 paar handen en ieder daarvan, kan het pikken. Ja, dat is ook zo. Ik neem het maar weer mee naar huis. Ik ga het daar goed dichtplakken en ik stop het gewoon zo in de bus. Ze bekijken het maar. Of het dan wel of niet aan komt, of ik nou wel of geen bewijs heb, ze zoeken het maar uit.

Ik zal het wel filmen als ik het in de bus laat vallen, als bewijs, ze kunnen me nog meer vertellen. Ik ga echt geen 8 euro uitgeven omdat iemand anders probeert of me op te lichten, of zelf fouten maakt. Ik draai daar niet voor op. Klaar. Oh bah, nare associatie opeens met dat woord. Nou ja, basta dan. Ook goed. In elk geval, het pakje is niet bij mij of van mij. Wat een onzin eigenlijk, als je iets krijgt dat niet voor jou is, maar je kan het niet eens terug sturen??? Dat hoort toch niet zo te zijn? Ik vind het echt achterlijk, letterlijk! In dit tijdperk??? Sorry hoor!

Hopelijk krijg ik niet weer een allergische reactie want kleine Rainbow was weer eens even te enthousiast toen het snoepietijd was. Wat een flippende kat is dat toch! Die kan zich soms niet beheersen en dan gaat hij als een gek heen en weer rennen. Ja, over mijn benen ook. En als hij dan weg glijdt, dan ben ik weer de pineut. Soms gebeurt er niets. Maar een andere keer, krijg ik een drie dubbele allergie aanval. Dan gaan mijn ogen dichtzitten en opzwellen, ik krijg het benauwd en mijn neus gaat jeuken op een manier, die bijna niet uit te houden is. Even afkloppen maar dan, want daar heb ik echt geen zin in!

Ik kreeg ook een appje binnen van klas app van Capabel. Zo hee, ze leven nog hoor! Een klasgenootje dacht dat we de 2^e moesten beginnen, dat dacht ik eerst ook. Maar vlak voor we vakantie kregen heb ik het nagevraagd. Het is de 7^e gelukkig pas, dat we weer gaan beginnen. Nog 1 weekje nu nog maar. Alleen zijn ze niet allemaal goed op de hoogte daar, zoals wij al normaal zijn gaan vinden na een jaar lessen volgen daar. Want eentje had een mail gekregen, dat ze ook klassikaal les had op donderdag. Nou nee hoor, we hebben alles online. Daar blijken nog niet alle leraren van op de hoogte te zijn. Typisch capabel.

Ik moet ook maar eens gaan mailen naar de meneer van VanLerenNaarWerken. Dat is nu exact een jaar geleden dat hij me bijna de opleiding had gekost, door op vakantie te zijn en mij niets door te sturen. Mede door hem, heb ik een lager cijfer dat eerste blok. Ik liep met alles al direct achter het verhaal aan. De donderdag voor de maandag dat de opleiding begon, kon ik pas de toelatingstest doen, en toen bleek dat ik al in het weekend dingen had moeten regelen. Ik werd zo overweldigd door alles, dat het weken heeft geduurd voor het enigszins ‘normaal’ werd. Ik heb me de 1^e 3 weken totaal in paniek gevoeld. Ik heb echt wat traantjes gelaten en ik dacht ook echt dat het aan mijn leeftijd en alles lag. Ondertussen weet ik wel beter, het is daar bij beide instanties blijkbaar een rommeltje, waar ik het slachtoffer van werd. Ik reken nu alleen op mezelf, en wel op elk gebied! Dat werkt stukken beter.

Ik ging nog even verder over die verschillende manieren van vasten die je hebt. Dat 4^e schema noemen ze het ‘warrior diet’. Het is gebaseerd op hoe de oermens at. Nou lopen er nog genoeg lompe Neanderthalers rond, dus zo’n gek idee is dat helemaal niet. Tijdens de jacht vond men waarschijnlijk fruit en groenten welke men plukte en at terwijl men aan het jagen was. Je mag daarom gedurende de dag wel kleine porties fruit en rauwe groenten eten. Waarna je in de avond één grote maaltijd eet, op het moment dat onze voorouders terugkeerde van een geslaagde jacht zeg maar. Je hebt bij het Warrior Diet een tijdsbestek van 4 uur waarin je echt mag eten. Fruit en rauwkost eet je in de vastenperiode. Bij deze vorm van intermittent fasting wordt het ook aangemoedigd om je voedsel keuzes af te stemmen op wat de oermens at zoals met het paleo dieet wordt gedaan. Dit betekent o.a. veel vlees maar geen granen, zuivel en bewerkt eten. Klinkt niet echt als geschikt voor mij…

Dan het 5^e schema, of schema, dat is gewoon af en toe een maaltijd overslaan. Net hoe het je uitkomt en of je trek hebt of niet. Maar dat is ook niet voor mij, lijkt mij zo. Als je het druk hebt op je werk, geen eten bestellen, gewoon overslaan. Of laat uit bed en geen trek? Ontbijt overslaan en niet eerder eten dan tot de lunch. Tja, volgens mij heeft mij dat juist in de problemen gebracht. Je moet natuurlijk dan wel je poot stijf houden en niet opeens iets lekkers in je mik duwen. En dat doe ik dus wel en dat is heul erg verkeerd! Dus die slaan we over, ik zal de link er straks bij zetten, dan kan je zelf kijken naar alles maar voor mij is dit niet de manier.

Je hebt namelijk ook nog schema 6; om de dag. Schema 7; per 24 uur binnen een aaneengesloten tijdsduur van 5 uur eten. Schema 8; een maaltijd per dag, wel de rest van de dag blijven drinken. Dat is ook niet voor iedereen. En dan 9; gematigde vorm van vasten, gedurende 1 tot 3 dagen per week vastendagen die minder strikt zijn dan de andere vormen. En schema 10; 10:36 waarbij je 36 uur niets eet eens per week. Nou, die lijkt me helemaal pittig! En zo te lezen zijn er zelfs nog meer schema’s. Jeetje zeg, ik zoek weer eens wat uit! Aan de andere kant, is het dan ook weer niet heel moeilijk. In elk geval voor mij niet, aangezien ik nooit zozeer honger heb. Alleen heb ik altijd zin in de verkeerde dingen.

Intermittent fasting bepaalt wanneer je eet en niet wat je eet, je mag daarom in principe eten wat je wilt. Je kunt je voorstellen dat je de voordelen van intermittent fasting voor een belangrijk deel ongedaan maakt als je na je vastenperioden stort op grote hoeveelheden junk food. Daarmee bedoelen ze niet alleen voedzaam wat betreft de macronutriënten maar juist ook met micronutriënten zoals vitamines, mineralen en antioxidanten. Deze zullen uit 1 of 2 maaltijden moeten komen in plaats van 3 tot 6 per dag. De gunstige effecten van intermittent fasting komen door het verlagen van het hormoon insuline (bij hoge insulinewaarden houdt je lichaam vet vast).

Indien je veel geraffineerde koolhydraten en toegevoegde suikers gaat eten dan jaag je in je eetperiode de insuline weer tot grote hoogte op. Probeer daarom zoveel mogelijk geraffineerde koolhydraten en toegevoegde suikers te vermijden.

Daar ben ik niet zo goed in dus moet ik me daar even in verdiepen, of anders vraag ik het aan vriendin PB die alles van eten lijkt te weten. Wel zeggen ze; Vermijd te allen tijde zoveel mogelijk geraffineerde koolhydraten en toegevoegde suikers. Deze zullen er namelijk voor zorgen dat het vasten moeilijker vol te houden is. Na de snelle piek in je bloedglucose volgt er snel een scherpe daling wat het hongergevoel veroorzaakt. Dit terwijl je nog maar aan het begin van je vastenperiode zit. Het is ook goed om bij iedere maaltijd veel rauwkost of groenten te eten. De vezels in groenten zorgen ervoor dat de bloedsuikers niet te snel oplopen en geen hoge piek geven. Tevens hou je hiermee de werking van de darmen gezond en heb je langer een vol gevoel na de maaltijd.

Dan liegen de reacties van mensen die er succes mee hebben er ook niet om. Het klinkt allemaal goed. Daarom denk ik wel, dat dit misschien echt iets voor mij is. Mocht je opeens een ander schema in je leven krijgen, dan pas je gewoon je uren aan. Dat is ook al fijn, dat je zo kan schipperen. Wat voor mij ook interessant is; Wil je maximaal vet verbranden? Lever dan zoveel mogelijke fysieke inspanning in een gevaste toestand. Door te sporten terwijl je lichaam zich in een vasten-modus bevindt, wordt vetweefsel getraind om zichzelf af te breken. Dat is althans de conclusie van Britse onderzoekers van de universiteit van Bath (bron). Door de insulinewaarden met vasten omlaag te brengen verandert het lichaam in een ware vet verbrand machine. Wil je zelf een kijkje nemen op de happyhealthy website, klik dan hier en daar vind je alles terug waar ik het over heb gehad en kan je ook het gratis recepten/boodschappen boekje downloaden.

Het is vandaag prima gegaan. Ondanks dat storm France behoorlijk heeft huisgehouden vannacht. Dat maakte dat ik er om iets na vijven maar ben uitgegaan. Wat een herrie zeg. Ik had het Velux raam open laten staan op een kiertje maar. Ik heb het dicht moeten doen, omdat er af en toe druppels onderdoor naar binnen werden geblazen maar ook omdat het zo’n vreselijk kabaal maakte, dat ik er bijna bang van werd. Alleen de balkondeur stond nog open en ik ben maar even beneden gaan checken maar dat ging nog wel. Het waaide meer aan de voorkant dan aan de tuinkant.

Alleen bleef Frances behoorlijk te keer gaan en daarom ging ik er maar uit. Door de storm werd Sunshine ook weer ongedurig. Gisteren was hij al vervelend omdat hij iedereen ging aanvallen. En vandaag zag ik hem weer het balkon op gaan, nadat hij een half uur had lopen mauwen als een dolle. Het hele balkon heeft hij zitten bekijken, of er niet ergens een gaatje zat, die hij kon gebruiken als ontsnappingsroute. Ik zat hem namelijk in de gaten te houden. Je weet gewoon maar nooit! Uiteindelijk kwam hij weer binnen en begon weer klagelijk te mauwen. Zou hij zo’n kat zijn, die het fijn vindt in de storm of zo? Ik vind het ook heerlijk, mits ik mijn oren bescherm, om met zo’n storm op het strand te lopen. Wie weet mist hij nu ook het door de wind banjeren.

Ik heb hem om nog wat geduld gevraagd. Nog een jaartje en dan zijn we verhuisd, hoop ik toch. En als ik dan geen tuin heb, en hij voelt zich ongelukkig, dan moet ik gaan uitkijken naar wat ik voor hem kan doen. Ik weet het anders ook niet, ik wil hem niet dood ongelukkig maken zo. Maar ik kan hem moeilijk zomaar buiten zetten. Ik heb ook gezegd dat hij het niet moet flikken om er zo weer vandoor te gaan hoor. Dat trek ik echt niet nog een keer. Als we straks een lekker tuintje hebben waar hij in en uit kan, lekker veilig en toch buiten, dan zal hij het vast meer naar zijn zin hebben. Hij moet het nog maar even uitzingen hoor. Ik ben ook meer dan 4 jaar dood ongelukkig geweest. Hij is me dat wel verschuldigd. Verder kon ik allemaal leuke foto’s nemen, omdat ze zo heerlijk raar aan het doen waren steeds. Heerlijk zijn ze toch!