Twee jaar en 306 dagen zonder Sunshine
Ik weet niet hoe het de komende weken zal zijn of zo maar eh, tot nu toe heb ik geen last van die klok? Ik snap er geen jota van! Oké het is de eerste dag natuurlijk en ik weet dat de katten er al helemaal niks van snappen. Die hebben eigenlijk ene grote mazzel, ze krijgen de snoepjes eerder. Dat laat ik alleen niet gebeuren en ik heb de wekker, waar ze als gekken op reageren, een uur later gezet nu. Dat scheelt straks in oktober weer, anders krijg ik dat dan ook weer. Dus in de zomer krijgen ze rond tien uur ’s avonds hun snoepjes en in de winter rond negen uur. Dan blijft het voor hen zo’n beetje hetzelfde. Dat scheelt echt heel veel want het zijn enorme drammers en ik win het nooit van hen alle vier tegelijk.
Ik vroeg me gisteren al af waarom ik nou zo opeens in slaap viel maar misschien was dat om me te helpen naadloos door te schuiven naar de zomertijd. Als dat echt zo is, dan mogen ze dat van mij die laatste twee keren ook zo regelen graag! Vannacht lag ik af en toe wakker maar niet op een vervelende manier. Ik ben wel ‘laat’ gaan slapen maar ook weer niet. Ik had de klokken al verzet en ik heb me maar aan die tijd gehouden. Het was niet het lastige ‘ik wil slapen maar ik kan niet’ wakker liggen. Nee, het was prettig, even over wat dingen nadenken, even uitrekken, beetje beter gaan liggen, Aurora van je gezicht plukken, Aurora’s nageltjes uit je arm plukken, weer een beetje draaien en weer in slaap vallen.
Het schemerde nog toen ik weer wakker werd en ik keek op de klok. Oh net na zevenen, wat dus eigenlijk net na zessen is. En ik ben er maar uitgegaan. De katten waren aangenaam verrast volgens mij en ik heb ze ook gewoon eten gegeven. Zoals ik anders om zeven uur zou doen. Die switch hebben ze al gehad. Even wakker worden met een kop koffie en Aurora op schoot en Moonlight tegen me aan. Vaste prik in het weekend als ik alles iets rustiger aanpak. Daarna op de trampoline mijn dag plannen in mijn hoofd en als eerste stond de zolder op het programma. Daar ben ik weer een uurtje of zo bezig geweest. Allemaal stof vond ik, ja niet van het soort dat je moet schoonmaken al ligt er daar ook genoeg van, maar stof om dingen van te maken of te bekleden. Goh, en ik heb vorige keer nog stof gekocht om die krabpaalhuisjes te bekleden. Daar had ik dit mooi voor kunnen gebruiken!
Maar ja, ik wist niet eens meer dat ik dit had! Ik vond een tas vol bruine kussentjes. Oh ja, die lagen toen op de bank. Wist ik ook niet meer dat ik die nog had. Ik heb nu ook klapkratten erbij weer, en nog meer van die bakken die je kan stapelen of in elkaar kan zetten. Allemaal leeg gemaakt en die kan ik mooi weer hergebruiken om alles wat uitgezocht wordt en gehouden wordt in te doen. Mooi geregeld! Ik vond mijn studieboeken van het L.O.I. en het N.I.P., goh ik had erg mooie cijfers. Zonde dat ik vlak voor het examen opeens mijn hele leven op zijn kop zette maar goed, het is zo. Ik had met twee vingers in mijn neus, geslaagd geweest, dat is wel zeker. Eigen schuld, gene bul…
Ik vond een soort kist met deksel en daar zaten allemaal tekenspullen in van vroeger! Die ga ik volgende week eens mee naar beneden nemen en uitzoeken. Wat kan er weg en wat hou ik? Ik zag al twee hele mooie tekeningen die ik ooit gemaakt heb. Ik wist echt niet eens meer dat ik die nog had. Ik neem er wel een foto van als ik het uit ga zoeken. Het staat boven bij de deur, samen met nog meer dingen die mee naar beneden moeten. Alleen wil ik nu eerst even de dingen hier regelen, dat vijfde schilderij moet ook af vandaag. Als ik dan weer ga zitten lummelen met al die spulletjes dan is de dag zo voorbij en heb ik nog niets gedaan.
Op de gang buiten staat al één doos en de vuilniszak. Bovenaan de trap staan nog twee dozen die ik op de gang moet zetten. Het is helaas geen mooi weer maar dan ga ik, in plaats van een stuk lopen, alles één voor één naar beneden brengen en bij de container zetten. Dat is dan een keer of vijf de trappen op en af. Ik kan maar één doos per keer meenemen, dat is drie keer. De vuilniszak en nog iets dat naar de auto moet als laatste. Dan staat dat er vast in. Een klein tafeltje van de achterbank mee naar boven nemen. Genoeg beweging voor vandaag, vind ik. En alles is weer redelijk opgeruimd dan. Dan kan ik daarna mooi gaan schilderen en die laatste van de vijf afmaken. Als dat gebeurd is, zal ik Amanda Dewberry maar even mailen wat nou precies de bedoeling is en afwachten tot ik antwoord krijg van de week.
Dan ga ik vast proberen die dingen goed duidelijk op de foto te krijgen, zodat ze alles goed kunnen zien. Ik ben benieuwd, het gaat om de one stroke technieken en volgens mij heb ik die wel goed gedaan maar dat ben ik natuurlijk. Ik weet niet hoe en waar zij naar kijken. Ik zal maar niet zeggen dat ik ze zo uit de losse pols heb gemaakt en niet de tijd heb gehad om te studeren ervoor. Dat hoeft ze niet te weten, toch? Ik merk wel wat ze ervan vinden. Die van vandaag is de moeilijkste, vind ik dan. Daar ben ik wel even mee zoet. Ik zal ze hier bij plaatsen, de foto’s van de laatste drie, daar ben ik dan een totale week zoet mee geweest. Nu nog maar even zien of ik daar dan ook het certificaat door krijg. Ik heb ze ondertussen maar gewoon gelijk opgestuurd alle vijf. Dan hoor ik het wel of ze duidelijk genoeg zijn.
Dan stort ik me de komende weken maar even op de sommen. Of niet zozeer op de sommen maar ga ik die pagina’s met uitleg in mijn hoofd stampen of zo, ook een idee. Als je die basis hebt dan kan je daar die sommen gewoon een stuk beter maken. Ook straks op de test en daarom misschien wel een slimme zet. Want er zijn er nog teveel waar ik geen jota van snap. Mijn opdracht voor de komende weken. Ik heb nog precies 16 dagen om het erin te krijgen allemaal. Dus ik mag wel opschieten. Het is wel nodig, vind ik zelf. Pas als ik weet of ik er wel of niet doorgekomen ben, kan ik weer een beetje overzien wat het allemaal gaat worden voor me de komende tijd. Kom ik er niet door, dan is het simpel, dan moet ik me een versuffing gaan solliciteren. Kom ik er wel doorheen, dan gaat in mei de opleiding met werken al beginnen.
Ik heb geen flauw idee hoe dat zal gaan, ook dat weet ik pas later. En eigenlijk vind ik dat niet zo fijn, ik weet graag alles zodat ik dingen in kan calculeren en zo. Ik ben een lijstjes-mens en dit soort van ‘nog niet weten’ is niets voor mij. Ik zal het ermee moeten doen, hopelijk nog maar even. Ga ik de opleiding in met tegelijkertijd werken, dan zal daar de eerste anderhalf jaar de prioriteit liggen. De rest zal moeten wijken ervoor. Ik denk niet dat ik veel vrije tijd over zal hebben en ik zal me een slag in de rondte moeten werken met van alles. Gek genoeg hoop ik dat dat het zal gaan worden. Anderhalf jaar later en een diploma verder ben ik klaar voor de laatste elf jaar werken. Oh, dat zijn er dan nog tien natuurlijk. Maar goed, als ik bekijk wat er in twee jaar kan gebeuren in mijn leven, kan je nagaan wat er dan in tien jaar kan gebeuren! Veel, heel heel veel!