Het was weer eens een hele rare dag vandaag. Daar heb ik regelmatig last van, dat weet iedereen maar er zijn van die dagen. Lekker kalm aan mijn dag begonnen, dat dan weer wel. Even met Kim zitten koffiebellen, dat doen we regelmatig. Dan moeten we er allebei niet uit en zitten we toch een beetje bij elkaar op de koffie, zij het dan met een klein afstandje ertussen. Ik weet toch hoe ze eruit ziet, dat scheelt. Dan kletsen we even bij en dat zijn soms best lange telefoongesprekken. We hangen meestal op als we merken dat één van ons de interesse verliest en wat anders aan het doen is. Maar dan zitten we al een hele tijd hoor. Na de koffie ben ik even op het UWV gaan inloggen, ik had weer eens mail.

Wat een verademing, dat ik nu een short cut heb om in te loggen.  Geen gedoe meer met cookies wissen of zo, gewoon hup, in ene keer ingelogd. Dat zouden ze toch standaard tegen iedereen horen te zeggen eigenlijk? Of ben ik nou gek? Ja, oké, te simpele vraag naar de alom bekende weg. Ik ben in elk geval blij dat ik er zo in kan loggen nu. Na dat allemaal gedaan te hebben, had ik nog anderhalf uur voor ik weg moest. Ik ben lekker gaan zitten dotten op een pot die ik in bestelling heb. Een werkje waar iemand anders misschien gek van zou kunnen worden maar wat voor mij totaal relaxend werkt. Heerlijk, verstand op nul en gewoon mooie super kleine dots maken. Er zitten uren en uren werk in en daarom doe ik het ook in etappes. Maar ik blijf het echt leuk vinden om te doen.

Toen was het opeens twaalf uur en ging ik weg. Ik zou dit keer beter nadenken over hoe ik zou gaan omdat de trams nog steeds niet rijden zoals ze horen te rijden en echt overal in Rotterdam lijkt er iets afgesloten te zijn. Om gek van te worden. Ik zou naar de bus lopen, lijn 38 rijdt altijd via CS en dan verder naar het oude noorden. Of, wat bleek, 38 reed zo altijd. Nu was het eindpunt CS? Nou ja, dan was ik dus nog verder van huis dan eerst met die tram. Nu moest ik zelfs ook nog eens het hele CS doorlopen. Echt weer iets voor mij. Gelukkig ga ik altijd ruim op tijd weg, om één uur was de afspraak. Maar dat was nog minstens 25 minuten lopen verderop. Nou doorstappen maar dan.

Meneer de Been zat helemaal alleen in het lokaal. Daar zit dan een medewerker van het UWV die de mensen die nog erger digibeet zijn dan ik te helpen, met inloggen en dat soort dingen. Hij had dus nog niet eens naar de offerte gekeken dus maar goed dat ik zo aan had gedrongen op weer een persoonlijk gesprek. Ja, hij vond wel dat ik er erg fanatiek in was gedoken, zei hij tegen me. Ja, dat moet blijkbaar wel, anders zit je over een jaar nog een uitkering op te strijken. En laat ik dat nou helemaal niet prettig vinden. Hij heeft gelijk gezocht of het opleidingsbedrijf, Omega, inderdaad aangesloten was bij het UWV en ja hoor, dat was het ook.

De aanvraag tot goedkeuring heeft hij direct ingestuurd. Hij heeft er wel bijgezet dat ik niet meer terug kan keren in mijn vorige beroep of iets in die richting in verband met gezondheidsklachten. En daar is geen woord van gelogen. Aangezien teamleiders Callcenter of zelfs medewerkers callcenter ook krapteberoepen zijn, zoals hij dat noemt, zouden ze anders daarover kunnen vallen. Wat nou opleiding? Je hebt zo’n krapteberoep. Daar had ik het gelukkig de vorige keer al uitgebreid met hem over gehad en dat was hij niet vergeten. De opleiding is 50 lesweken, ook prima voor het goedkeuren van zo’n opleiding en ja, er is een baangarantie. Dat zou helemaal in orde komen, volgens hem. Het zou alleen zo’n vier tot zes weken kunnen gaan duren. Zo dan, ben ik even blij dat ik een drammer ben! Het is wel bijna 8.000 euro maar hè, ik heb ook twee bedrijven aangebracht die gratis opleidingen geven, dus eh, dat moet ook wat waard zijn toch?

Vier tot zes weken is in elk geval nog ruimschoots op tijd voor juli. Ik vroeg of ik dat aan de meneer die ik voor de opleiding gesproken had mocht mailen en dat mocht ik doen. Ik zal van het UWV zelf ook bericht krijgen, maar tot aan juli moet ik wel blijven solliciteren, pas als ik de opleiding in ga krijg ik vrijstelling daarvan. Nou, oké dan maar. Een beetje krom blijf ik dat wel vinden want hé, ik heb een baan natuurlijk, ik ben al aangenomen. Ik moet er nog een jaar voor naar school maar ik heb er wel eentje. Ach ja, het is niet anders. Ik heb ook nog een afspraak voor een opleiding, ook als apothekersassistent, voor de 28^e mei, die zet ik wel tussen de sollicitatie activiteiten hoor. Ik hoef er alleen niet echt meer heen maar ik had het al wel geregeld.

Hij heeft me ook helemaal uitgelegd wat voor traject de aanvraag af zal lopen helemaal. Ik schrok toen hij het budget zei dat ze voor een jaar hadden gekregen, 20 miljoen. En omdat we vrij in het begin van het jaar zitten, zou mijn aanvraag er dan ook best wel doorheen komen. Als je zoiets in december aanvraagt, dan kan je wel eens naast het net vissen. Goed om te weten, als je dat nog niet wist, mocht je ooit voor zoiets komen te staan. Dan kan je beter nog een maandje wachten en in de volgende januari een aanvraag doen. Ik bemoeide me nog met een totaal digibete dame, dat ging automatisch. Moet ik niet meer doen, dat is zijn werk. Met een grijns en een ‘succes’ naar de dame, liep ik weer naar buiten. In principe zit de opleiding in the pocket!

Weer een half uurtje lopen en de bus terug genomen. Daarna gelijk maar in de auto gestapt voor een boodschapje. Ik heb gelijk vier brillenkokers gekocht, die ga ik beschilderen op aanvraag. Ik ga er misschien nog wel een paar bij halen, mocht ik tijd hebben. En soep voor Rainbow, dat moest ik echt hebben. Ik rij de parkeergarage uit en ik zie dat er een auto middendoor komt. Dat doe ik zelf ook als ik de kans krijg. De auto stopt en ik rij door. Schiet de auto opeens naar voren! BAM! Ik denk niet dat ik uit hoef te leggen hoe ik me voelde. Totaal geschokt en scheldend stap ik uit. Een heel oud mannetje stapt ook uit.

‘Wat doe je nou gek!’, roep ik uit. ‘Ja’, zegt de man, ‘ik keek naar links en daar kwam niks’. ‘Ja, stommeling, je moet ook naar rechts kijken dat is verdomme veel belangrijker! En je stopte ook nog’, zeg ik, mijn stem verheffend. Ik kijk naar de schade, een kras en zwarte vlekken maar geen deuk. Het ging dan ook niet hard maar ik kon verdomme geen kant op in die garage. Het huilen staat me nader dan het lachen maar gelukkig is er, buiten die kras dan, niet echt schade. Het mannetje heeft ook tranen in zijn ogen en hij wil me een hand geven. Dat wil ik niet maar hij staat erop. Ik weet heus wel dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Ik laat het maar zo, wat moet je anders?

Zo’n ouwetje met een AOW’tje ga ik niet op kosten jagen. Ik zeg dat hij voortaan beter uit moet kijken en dat als het niet meer gaat, rijden, dat hij dat dan niet meer moet doen. Voor de veiligheid van anderen vooral maar ook voor zichzelf. Hij verzekert me dat hij dat zeker zal doen. Met mijn hart nog in mijn keel rijd ik naar huis. Zeker doordat het pas geleden is, weet ik dat het veel en veel erger had kunnen zijn. Ik ben al blij dat het maar een kras is. Morgen ga ik eens even kijken of ik dat zwarte weg kan krijgen. De ont-ijs spray en een doekje deed het niet. Niet gek ook. Maar misschien met een goed schoonmaakmiddel en een doekje of een spons? Ik zal het nog wel zien. Het is maar weer zo. Je wordt alleen erg wantrouwend zo ten opzichte van je medeweggebruikers. Dat is niet zo prettig rijden.

Hij stopte verdorie, anders had ik gewoon kunnen stoppen nog. Hoe hard ga je in zo’n garage? Tien kilometer? Ik heb mijn dagje wel weer gehad. Ik laat mijn voorzichtige optimisme voor de opleiding niet verzieken door een oud mannetje met een prioriteitscrisis. Hopelijk blijft hij voorlopig weer totaal op scherp op alles letten en wordt zo erger voorkomen. Over een jaar en drie maanden ben ik apothekersassistente en als hij bij mij zijn medicatie komt halen, dan kan hij lachen.

Nee hoor, geintje, ik kan hooguit in het doosje pillen niesen. En dat doe ik niet want je krijgt wat je geeft. Dat geldt op elk gebied, dus ook bij dit. Aangezien het bij mij tegenwoordig direct lijkt te werken, doe ik dat maar niet. Ik zou het ook niet willen hoor. Nog twee maanden sollicitaties inleveren en dan kan ik in juli aan de studie! Lijkt me helemaal geweldig! Mijn lint is ook binnen, nu hangen de gordijnen zoals ik ze overal wil hebben. Ondanks die ‘BAM’, vind ik het toch een hele geslaagde dag!

"Doe altijd wanneer je nuchter bent, wat je dronken zijnde gezegd hebt dat je zou doen. Dat zal je leren je mond te houden.

Origineel: Always do sober what you said you'd do drunk. That will teach you to keep your mouth shut.
Bron: Scribner - In the Company of Writers"

Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961

Een vrij rustig dagje was het vandaag. Precies zoals ik dat gepland had. Ja ja, dat gebeurt ook wel eens een keer! Ik ben wel lekker vroeg opgestaan, weer vlak voor de wekker ging werd ik wakker. Fijn vind ik dat. Aurora in mijn armen, Rainbow over mijn benen gedrapeerd. Skylar kwam ook kijken, die aaide ik over zijn bolletje. Ik hoorde hem mopperen en ik moest er om lachen. Hij moppert omdat Aurora er ligt, dan laat hij het maar om een kroel te halen. Alleen Moonlight miste ik. Waar is die nou weer? Normaal komt hij altijd een goedemorgen wensen ook, dat doen ze allemaal altijd. Ik riep zijn naam, geen sjoege gaf hij. Nou ja, eerst maar even het nieuws opzetten en wakker worden.

Ook toen ik eenmaal eten ging geven kwam Moonlight er niet aan. Ik had al een paar keer geroepen. En ook al doet hij dit wel vaker, dan verwaardigt hij zich gewoon niet om af te dalen naar deze verdieping, toch word ik dan een beetje ongerust. Het potje met vulmiddel moest toch weer op zolder gezet worden, dan ga ik gelijk maar even kijken naar dhr. Moonlight. Die lag gewoon prinsheerlijk bovenin de krabpaal en daar lag hij best, vond hij vast zelf. Lummeltje. Ik aaide hem en dan trekt hij altijd zijn kop weg. Ik raakte hem net en wenste hem toch een goedemorgen. Ik kon gelijk even de brokjes bijvullen ook boven. Ik heb hem maar lekker laten liggen.

Fijn ook zo, die zolder zo netjes. Ik zet alles heel netjes weer terug, ik wil het ook zo houden. Niet meer zo van ‘even op de zolder binnen schuiven. Voor ik het weet is het dan weer zo een bende en dat wil ik nooit meer. Ach ja, ooit leer je dat wel. Gewoon direct opruimen dan kan het niet eens een zooitje worden. Wat is daar nou moeilijk aan? Ja, oké, je kan er wel eens geen zin in hebben. Toch, geloof me, als je dan zo’n toer uit moet halen als ik laatst, dan ben je veel en veel meer tijd kwijt en is het veel zwaarder dan het direct doen. En dat ga ik niet meer vergeten, hoop ik toch. Veel te fijn ook dat je zomaar alles in ene keer kan vinden. Ik keek namelijk ook gelijk even of ik genoeg ‘lopers’ had, voor in de rails die ik wilde gaan kopen. En ja hoor, in de doos met gordijnspullen, vond ik zo het doosje met van die wieltjes.

Die hoef ik in elk geval straks niet extra bij te gaan kopen. Toen ik keek naar de openingstijden van de Kwantum, zag ik dat die hier vlakbij totaal vergeten was. Bij de Big Shops zit er ook een winkel van. Oh ja! Nou dat is helemaal goed zelfs. Ik ruimde de keuken wat op, deed de bakken. Daarna wassen en aankleden en daarna even achter de pc. Hoofdstuk drie heb ik naar mijn meelezers gestuurd. Eentje van hen vond het erg dat ik zomaar geëindigd was ergens, terwijl hij het verder wilde lezen. Dat is dus een goeie cliffhanger! Al kom ik zelf even niet aan schrijven toe, ik kan nog met een paar hoofdstukken vooruit. En die derde is maar een korte. Die hebben ze nu binnen alle zes, als het goed is. Kunnen ze weer een stukje lezen. Voor mij was het een heel moeilijk hoofdstuk dus ik ben erg benieuwd naar hun feedback erover.

Ik ben wat gaan meten hier en met een briefje met de maten, ben ik naar de Kwantum gegaan. Ja hoor, een complete rail van twee meter stond er wel. Mooi, precies de juiste maat. Zie je wel, te weinig wieltjes maar ik heb er zat thuis. Wel moeten ze een stuk van de kant komen, want er zit een vensterbank van 25 centimeter. En daar moeten ze voor komen. Zo kunnen de cits daar gewoon op blijven liggen ook. Oké, dan maar twee keer twee van die afhouders, of hoe noem je zoiets? In elk geval, die waren voor 20 centimeter maar dat zou wel goed komen. Oh, looddraad! Dat is ook wel mooi want daar gaat je vitrage een stuk mooier van hangen. Dat heb ik ook gelijk meegenomen. En twee lampjes voor in mijn grote zilveren kandelaar.

Daar heb ik nu twee lampjes in, de laagste watt die ik in huis had. Alleen als ik die aandoe, dan ben ik gelijk bijna blind. Tikje te licht dus. Nu heb ik ze van 10 watt, 55 lumen. Daar moet je tegenwoordig naar kijken. De dame zei dat dat wel redelijk zacht licht was. Nou, dat ga ik vanavond maar eens checken dan. Als ik niet de neiging krijg om een badpak aan te trekken en in een strandstoel eronder te gaan zitten, dan zit het wel goed. Ze zitten er al in, overdags is het effect ervan lastig in te schatten. Daarna ben ik hier weer gaan schuiven met de kistkastjes en de ladder. Ik ging gelijk de rails maar ophangen. De dame bij de Kwantum wist niet of de dingen die ik had wel goed waren maar ik kon ze altijd terug brengen, als ik de bon maar bewaarde. Maar het zit wel goed, het is gelukt.

Kom ik toch achter een feit waarvan ik niet weet of ik er nou wel of niet om moet lachen. Eigenlijk wel hoor. Ik heb die gordijnen helemaal weer los zitten tornen en weer ‘goed’ aan elkaar zitten zetten. Alleen nu zag ik wéér dat er eentje verkeerd leek te zitten?! Potverdrie! Alleen nu ging het er niet zo makkelijk meer in. Ik wist honderd procent zeker dat ik er echt goed naar gekeken had. Die ene keer fout doen, nou ja dat kon, ik was moe. Maar die tweede keer weer? Nee, zo blond ben ik nou ook weer niet. Wat ik dus had moeten doen gisteren, was even de gordijnen zelf bekijken. Want die hebben ze daar in die fabriek waar ze vandaan komen, geen idee, zélf verkeerd zitten doen! Oh daar had ik zo eerst naar moeten kijken!

Die linkerkant van het gordijn, zit de zoom dus naar binnen, zoals het hoort, maar die andere kant, rechts dus, daar zit de zoom verkeerd om. En daar ben ik ingetrapt! Ja, zo krijg je ze dan ook nooit goed natuurlijk! Nu had ik beter de twee verkeerde kanten naar binnen kunnen maken zodat niemand het ooit nog zou zien. Ik vind het alleen wel goed zo hoor. Ze hangen zoals ze hangen. Ik kan ze los laten hangen, of opnemen, ook leuk. Maar ik heb ook lint besteld, paars lint. Want ook al lijkt de vitrage zwart met bloemen, daar waar het licht er doorheen valt, zie je een prachtige paarse gloed. Oh ze zijn echt zo voor mij geknipt! En dan komen ze straks nog anders te hangen, met mooie strikken. Maar daar maak ik tegen die tijd dan wel weer een foto van. Dat is makkelijker dan uitleggen hoe ik dat bedoel. Nog even geduld.

Het enige waar ik nu even over twijfel, hoe ga ik de gordijnen voor de voorkant ophangen? Die moeten nog binnen komen, dezelfde uiteraard. Maar hang ik die op een roede? Dat kan ook natuurlijk. Of hang ik daar ook rails op? Dat weet ik nog niet. Volgens mij heb ik nog materialen genoeg op zolder voor roedes in de huiskamer en zijkamer. Dat ga ik van de week even uitzoeken. Dan schilder is ze misschien wel zwart, dat staat mooier hier, bij het zwarte raamwerk. Dan kan ik er nog even over nadenken, hang ik ze dan op ringen? Die moet ik dan nog kopen. Of hang ik ze gewoon met de roede er doorheen? Nou ja, dat ga ik nog wel bekijken als ze er zijn. Voor nu hangen ze mooi voor mijn raam hier. Alsof ze speciaal voor hier ontworpen zijn, zo passen ze bij mijn spullen. Dat heb ik ook weer mooi voor elkaar gekregen!

"Amerikanen zullen altijd het juiste doen - nadat ze al het andere geprobeerd hebben.

Origineel: You can always count on Americans to do the right thing - after they've tried everything else."

Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Ik ben de hele ochtend bezig geweest met mijn gordijnen naaien. Niet dat dit normaal gesproken zo lang duurt hoor. Dat had in  een uurtje gedaan kunnen zijn. Alleen had ik één stel gordijnen precies verkeerd aan elkaar genaaid. Verkeerd zitten spelden gisteren blijkbaar. Daar was ik denk ik net iets te moe voor terwijl ik, volgens mij, daar toch ook juist op had gelet. Blijkbaar niet goed genoeg. Die moest ik dus weer uit elkaar halen want natuurlijk zie je dat pas als ze al in elkaar zitten. Daar word je niet echt vrolijk van maar goed, ik haal er mijn schouders maar over op. Wat moet ik anders? Mezelf straf geven?

Dat werkt niet hoor, dat heb ik al eerder geprobeerd maar dan luister ik niet. Dan geef ik mij ook weer geen ongelijk. Beter dan maar de schouders ophalen, even diep zuchten om zoveel blondheid en het spulletje weer loshalen. Daarna goed in elkaar spelden en weer aan elkaar naaien. Alleen toen ging mijn naaimachine de boel saboteren. Ik raakte bijna tot tranen toe gefrustreerd. Ik vind mezelf altijd zo ongeduldig maar volgens mij valt het wel mee. Ik denk dat menigeen de naaimachine dwars door het raam zou hebben gekieperd. Maar ik bleef het gewoon keer op keer opnieuw proberen. En opeens ging het ding het weer wel goed doen.

Ik snap het nog steeds niet, ik weet best veel van naaimachines en ik kon er niets raar aan vinden. Gewoon een paar keer aan het spanningsknopje gedraaid, een andere naald erin, de stof strakker houden. En toch blijven proberen. Oh wat een overwinning als het ding het dan toch opeens weer doet. Ik was al van plan het met de hand te gaan doen. Kan me niks schelen dan hoor, ik wil die gordijnen klaar en hoe, dat interesseert me dan niet. Ik had gewoon lekker op de bank gaan zitten met het naaiwerkje op schoot. Maar af hadden ze sowieso gekomen. Ik neem er nog geen foto van want ze hangen niet zoals ik wil.

Voor het mooie zijn ze nu iets te kort. Maar ook haalt het weer veel licht weg zoals ze nu hangen. Nu wil ik een stukje rails gaan halen voor op het grote raam alleen. Dan blijft het bovenlicht open, zodat er veel licht binnen blijft vallen. En dan zijn de gordijnen gelijk meer dan lang genoeg. Ik weet niet hoeveel vliegen dit in ene klap is. Daar ben ik ook wel goed in. Daarom morgen of van de week even naar de kwantum. Voor mijn twee ramen aan de voorkant komen er ook gordijnen binnen maar die komen op zo’n roede. Maar ik denk dat ik die ook gelijk maar alleen op het onderste raam maak. Daar zouden ze het wel redden hoor, de gehele lengte maar toch, ook dan ben ik weer iets van het licht kwijt. En dan staat het ook weer meer uniform, overal het bovenlicht open.

Rainbow was een beetje boos op me. Hij had wel gelijk hoor. Hij wilde heerlijk op het gordijn gaan liggen en wilde net neerploffen. Ik schrik want ik zie dat hij in de spelden gaat liggen dus ik geef een gil en tik hem op zijn kontje. Weg wezen! Niet in de spelden gaan liggen. Maar dan wordt Rainbow juist eigenwijs en wil er toch gaan liggen. Ik gil hard NEE tegen hem en tik hem weer op zijn kont die zich in de spelden wil draaien. Ik moet er voor opstaan en mopper op hem terwijl hij afdruipt. Maar hij kan heel slecht tegen grote monden en met zijn rug naar me toe, gaat hij op de ton liggen. Ah, ben je nou boos op me Rain? Hij beweegt geen haartje, ja dan is hij boos of meer verdrietig ook.

Ik kroel met hem en leg hem uit dat hij anders zichzelf zeer had gedaan maar hij blijft stoïcijns liggen. Hij houdt het lang vol. Hij heeft ook gelijk. Ik had dat ook anders aan kunnen pakken. Ik had hem gewoon op moeten pakken en op de ton moeten zetten of zo. Zonder gillen en tikkies op zijn kont, hoe zacht ze ook waren. Hij vindt dat gewoon heel erg en daar moet ik gewoon rekening mee houden. Of ik nou moe ben of niet, zo’n grote moeite is dat niet. Ja, oké ik schrok in eerste instantie maar ik bleef daarna ook zo doen. Ik ga elke keer even kijken of hij al ontdooit is maar pas tegen de middag, gaat hij weer spinnen als ik bij hem kom. Heel fijn, ik ben vergeven. Ik zal voortaan beter mijn best doen om de zachte aanpak toe te passen.

Alles is ook opgeruimd en schoon nu. Alleen moet mijn haar nog gedaan worden. Ik heb er alleen niet zo’n zin in. Toch ga ik het wel doen straks. Ik ga misschien eerst even een dutje doen of zo. Gewoon eventjes rust. Morgen hoef ik helemaal niets te doen. Alleen op mijn gemakkie wat boodschapjes, soep voor Rainbow’s lunch en naar de Kwantum voor die rails. Maar dat is echt niets zowat. En zo ga ik het de hele week een beetje rustig houden. Dinsdag naar het UWV, woensdag daar weer alles van invullen en zo. Ook het laatste set glazen van vier sets schilderen en het huisnummer van mijn broer afmaken.

Donderdag is al bezet, vrijdag weer de boel goed doen en dan ook het weekend vrij houden. Ik ben benieuwd wat ik te horen krijg dinsdag op het UWV. Kan het of kan het niet, die opleiding. Want zodra ik dat weet, ga ik nog een tijdje in ‘overdrive’. Volgende week kan ik de gang dan ook in de kleur damp schilderen. Mijn gang is sowieso donker. Er zit een raam boven de deur van de badkamer maar die is dicht geschilderd. Ik heb er toen zelf mijn eigen kleur maar overheen gedaan en toen alles het grijs werd, dat ik nu over ga verven, heb ik dat er ook weer overheen geschilder. Ook aan de badkamerkant zit er een laag op, omdat die hier weer een heel ander palet heeft. Nu zat ik te denken, oh en dat kan ik beter niet doen maar goed, kan dat eraf?

Dat zal vast kunnen hoor, maar dat maakt vast een enorme troep en is het glas dan wel mooi? Aan de andere kant, dan kan er ook gewoon een matte plak plastic overheen of zo. Maar dan heb je wel veel en veel meer licht in die gang. Het is misschien het proberen waard. Ik weet het nog zo net niet. Want wat haal ik mezelf op de hals zo? Als je eraan begint dan is er geen weg terug meer, hoe veel werk het dan ook blijkt te zijn. En er moet niet één kant weg gekrabbeld worden, het moet aan beide kanten. Ik wacht er in elk geval nog maar even mee. Deze week sowieso rustig aan, weer even bijkomen van al die weken zo hard werken. En wie weet, als ik flink ben uitgerust, ga ik dat bovenlicht toch ‘ontkleuren’. Ik ben er nog niet helemaal uit. Want halverwege ermee stoppen, dat zal niet gaan.

De cits hebben gegeten, ik nog niet. Maar daar gaan we zo maar even iets aan doen. Ik zoek morgen wel weer een stel foto’s maar ik heb nog van die mooie van Kim. Daar plaats ik er weer eentje van dit keer. Ik heb het idee dat een beetje rustig weekje is, waar ik nu aan toe ben. Daar ga ik ook wel voor zorgen. De gang komt wel, daar staan ook niet echt meubels dus dat is heel goed te doen. Ik heb in deze hele kamer 2 x een klein spatje op de vloer gemorst. Als ik klaar ben dan ben ik ook echt klaar en hoef ik niet de boel overal af te gaan halen. Morgen die rails halen en ophangen, dat is niet zo moeilijk of arbeidsintensief en dan hangt het hier ook precies zoals ik wil. Het moet iets van de kant af want de cits liggen erg graag in dat kozijn en dat wil ik toegankelijk voor ze houden. Komt helemaal goed. Voor vandaag ben ik wel klaar.