Wat heb ik een moeite met wakker worden zeg! Ik ben niet echt laat gaan slapen en dan nog moeite hebben als de wekker gaat om 8u30. Ik hou mijn hart vast voor volgende week, als ik weer dagdiensten heb.

Ik gooi het op donker-moeheid. Als het straks weer 21 december is geweest gaan de dagen al weer lengen. Dan vier ik vast een klein feestje! Ik hou van lekker lang licht en warm. Dat licht en dat warm zal ik nu uit de Kerst en de kachel moeten halen. Meer kan ik er niet aan veranderen.

Dan ben je al sipjes en zie je een filmpje tussen je Facebook herinneringen van vorig jaar. Dat ik eindelijk een oplossing had gevonden voor het water door de kamer gooien probleem dat Sunshine veroorzaakte. 

De broers zijn toen ze een week of 3 a 4 oud waren, van de straat geplukt in Spijkenisse en vanaf dat moment hebben ze nog een week of 2 a 3 in een klein hokje bij Stichting Zwerfkatten Rotterdam gezeten. Ze werden toen overspoeld met kittens en konden niet echt de tijd in socialiseren stoppen, die eigenlijk nodig is.

Ik kreeg dus 2 volledig onopgevoede jongens mee naar huis. Wat me direct al opviel is dat ze niet normaal konden drinken. Zelfs als ze er hele koude pootjes door kregen, ze gingen midden in hun waterbakje staan en pas als ze daar met 2 voorpoten in stonden, gingen ze drinken.

Sunshine cultiveerde dat in de loop der weken nog, door het waterbakje leeg te gaan scheppen met zijn voorpoten. Elke dag een paar keer dus een natte bende hier in huis. Ik ben blonT dus pas later kwam ik op het lumineuze idee om hun water dan maar in de badkamer te zetten. 

Hier zette ik nog een emmertje bij, die Sunshine dan vol overgave leeg kon scheppen. Hij druppelde dan wel weer zeiknat het hele huis door maar dat was beter dan elke keer een volle drinkbak over de vloer. Hij is op de een of andere manier helemaal gek van water. Een echte waterkat. Dat is weer eens wat anders.

Ik heb nog een langwerpige platte opbergbak voor hem gehaald, die ik vulde met water en speeltjes en daar ging hij dan heerlijk languit in liggen en spelen. Wat genoot hij daar altijd van. Waar die voorliefde voor water vandaan kwam, zal ik nooit weten natuurlijk. Moonlight heeft het niet zo, ook al is hij niet vies van met water spelen.

Nu drinkt hij nog steeds uit een emmertje in de badkamer. Toen Aurora erbij kwam, kon ik direct horen of zij dronk 's nachts of Moonlight. Omdat ik niet dacht dat zij zo'n zelfde afwijking zou hebben, had ik maar weer een waterbakje in de kamer gezet. Het duurde niet lang of zij dronk mee uit de emmer in de badkamer.

Het waterbakje bij het eten heb ik ondertussen maar weg gehaald. Het stond er voor niets te verdampen. Moonlight drinkt nog steeds raar. Als ik de emmer, die ik elke dag ververs natuurlijk, weer vol neerzet, dan gaat hij er voor staan. Hij drinkt dan niet gelijk, hij gaat ervoor staan te graven. Dan drinkt hij niet likkend met zijn tong maar hij zuigt het water op. 

Dat klinkt echt heel raar! Vandaar dat ik het kon onderscheiden wie er dronk. Aurora likt netjes zoals het hoort. Hij laat het dan ook nog een soort van door zijn mond rollen voor hij het doorslikt. Echt een maffe manier van drinken maar goed, als hij maar vocht binnen krijgt. 

Laatst las ik ook dat het eigenlijk niet goed is om de waterbak bij het eten te zetten. Dan drinken ze minder dan zou moeten. In het wild eten ze namelijk absoluut niet in de buurt van hun drinkwater, omdat hun prooi het drinkwater zou kunnen vervuilen en besmetten. Daar zit iets in natuurlijk.

De kinderboerderij was gisteren niet open toen ik daar aankwam. Ik was dan ook wel laat want het boodschappen doen en last minute cadeautjes halen duurde zoveel langer door de enorme drukte overal, dat het veel later was dan ik had gehoopt. De eerstvolgende gelegenheid die ik ervoor krijg is pas over 1,5 week. Verdorie!

Het zal wel een reden hebben. Er staat nog maar een 2 tussen haakjes, dus volgens mijn afdwingen moet hij vandaag of morgen thuis komen! Dat zou toch wat zijn hè, als dat gewoon zou lukken. Dus Sunshine, doe je best, laat me niet in de kou zitten hoor. Als ik de deur open zet 's nachts, is deze 's morgens weer dicht, ik weet dus niet hoeveel kans hij kan hebben om binnen te komen.

Maar goed, binnen 2 dagen of niet, hij kómt thuis. Daar ben ik van overtuigd. Hij luistert normaal ook niet, dus ergens denk ik dat hij dat ook in dit geval weet door te zetten. Gisteravond ben ik maar gelijk de cadeaus in gaan pakken. Dan konden ze mooi bij de rest gezet worden.

Er zou alleen een cursus "inpakken met katten" op de markt moeten komen. Moonlight is namelijk gek op strikjes en lintjes. Hij lag dan ook onder de tafel op de loer. Heel onschuldig de andere kant op kijkend. Als hij had kunnen fluiten, had hij dat ook gedaan. 

Nee hoor Moon, viel echt niet op. Heel subtiel keek hij af en toe naar de pakjes. Vooral als ik met lintjes bezig was. Dan als een pijl uit de boog, schoot hij op een lintje af, grijpt het tussen zijn poten, zo vangt hij vliegen ook, en trekt het mee onder de tafel. 

Omdat ik hier al op was voorbereid, had ik mijn camera in de aanslag. Ik heb zijn hele actie op de foto kunnen zetten. Nu moet ik als een pijl uit de boog mezelf gaan aankleden en maken dat ik weg kom. Misschien heeft die dame weer rijles dus ga ik maar iets vroeger weg. Ik moet ook vroeger beginnen door een vergadering dus mag ik wel opschieten. Als een pijl, ja! 

"Ik zou willen dat we iets van de geest van Kerstmis in potten konden doen en elke maand zo’n pot konden openen."

Harlan Miller

Pas om 10 uur werd ik wakker! Ik ben thuisgekomen gisteravond laat, ben na het snoepjesritueel van de cits volledig in coma gevallen op de bank. Zo moe was ik gisteren, niet te doen. Dat begon pas halverwege de avond en ik had de laatste 2 uur echt moeite om wakker te blijven.

Wel raar dat had ik nog nooit meegemaakt! Zodra ik op de bank zat, was ik weg. Ik heb niet eens mijn tanden gepoetst, iets waar ik slecht tegen kan. Kan je nagaan! Halverwege de nacht werd ik wakker met Aurora in mijn armen. Dat was zo lief, ik heb er een fotootje van gemaakt. Zo wakker was ik dan weer wel. Ik ging daarna dan ook rennend naar het toilet!

Vandaag genoeg te doen dus even snel schrijven nu. Morgen vroeger beginnen door een vergadering dus moet ik alles vandaag helemaal geregeld krijgen. Als ik maar ruim op tijd weg ga. Ik ben dit weekend 1 x 2 minuten te laat geweest en 1 x precies op tijd. Daar kan ik ook niet zo goed tegen. 

Aangezien ik best dichtbij mijn werk woon, kom ik zelden te laat. Als het een keer wel gebeurt, is het echt een uitzondering. Ik hou niet van te laat komen, dus zou ik verder wonen dan zou ik zeker ook op tijd zijn. Zaterdag was ik 2 minuten te laat binnen.

Eerst was ik mijn auto kwijt, die stond gewoon in de andere straat, waar ik nooit mijn auto zet eigenlijk. Alleen noodgedwongen, zoals in dit geval. De paniek duurde té kort om binnen te komen, bovendien wie zou dat ouwe vehicle willen stelen? Maar goed, je weet maar nooit toch? Ik ben er anders blij genoeg mee. Toen ik eindelijk weg kon rijden, zat ik in de Bilderdijkstraat achter een leswagen.

Niks mis mee hoor, we hebben het allemaal moeten leren. Alleen wat had ik een medelijden met deze instructeur! Die arme man moet echt doodsangsten hebben uitgestaan! Ik zat in een andere auto en reed erachter maar zelfs ik kreeg de bibbers! Mijn hemel, volgens mij wist ze voor ze in de auto stapte, nog niet eens dat een stuur rond was.

Er werd geslingerd met die auto dat het een lieve lust was. Vlakbij Zwembad West, waar aan 2 kanten geparkeerde auto’s staan, werden zowel de links geparkeerde als de rechts geparkeerde auto’s vakkundig behoed voor flinke deuken door een steeds ingrijpende rijinstructeur. Wat een moedig mens! Ik had haar uit laten stappen en was zelf naar een flinke parkeerplaats gereden, waar ze nog even mocht wennen aan het rijden op zich. Poe hee!

Ik durfde haar ook niet in te halen, bang om haar te laten schrikken of zo een gedeukte achterkant te krijgen. Ik voelde het medelijden al snel weer opborrelen, er kwam een rotonde aan. Als een slingerende dronken zeeman werd die hindernis genomen. Nog net de betonnen randjes en beplanting aldaar missend, kwam ze weer op het rechte pad. Ik er op een sukkeldrafje achter aan. Voor geen goud ging ik haar voorbij.

Bovendien, het was behoorlijk entertaining. Na een heel klein stukje rechtdoor kwam er weer een rotonde aan. Een flinke dit keer. Ahhh, ging er door mijn hoofd, hij zal wel nerveus worden nu al. Bij deze rotonde kan je geen foutjes maken want die betonnen rand kan een vrachtwagen doormidden breken.

Er werd van te voren flink afgeremd, slim van de instructeur! Op een slakkengangetje werd deze rotonde rond gegaan. Ik hoopte ondertussen van haar af te komen als ze linksaf zou gaan. Zoveel mazzel had ik weer niet, ze ging dezelfde kant op. Alleen werd er toen opeens toch een poep gas gegeven!

Heel even zag ik heel snel de auto kleiner worden. Ik besefte opeens dat ik nu ook kon gassen dus ging ik er als een speer achteraan. Ondertussen was ik zeer dankbaar voor mijn autootje. Als ik die niet had gehad, had ik op dit tijdstip op deze weg gefietst. Ik reed er 60 en ik kon niet meer in de buurt komen, zo hard ging ze. Al slingerend! Meer op het fietspad dan op de weg. Ik had echt mooi geschept geworden! Ik was blij dat ik linksaf mocht om bij de RMC te komen.

Het had me 10 minuten te veel en een half jaar van mijn leven gekost! Vandaar dat ik net even te laat binnen kwam. Vandaag was het een Sparta Verkeerd die me de das om deed. Men ging er niet heen, men kwam er vandaan. Ze hadden zeker vroeg gespeeld want er kwam me toch een massa mensen bij het Kasteel vandaan.

Nu werd ik dus opgehouden door die Spartanen en ongetwijfeld ook nog een zooi tegenstanders, als ik links- of rechtsaf wilde. Dan staken ze eerst even een half uur lang over. Tenminste, zo voelde het wel. Wel gelukkig dat ik vanavond in elk geval gewoon mijn auto kwijt kan in mijn eigen wijk. Er is al gespeeld.

Nu was ik wel gewoon op tijd op mijn werk maar toch later dan gepland. Dus eigenlijk kan er altijd iets volledig onverwachts gebeuren. Gelukkig is het niet elk weekend zo, normaal ben ik er echt in 5 minuten. Dus om nou om 2 uur te gaan rijden als die rit op zich maar 3 minuten duurt?

Op het werk was het toch al een klein beetje chaos geweest maar de avond viel wel mee eigenlijk. Gisteravond werkte ik met een van onze lieftallige assistentes met een grappige naam. Tenminste, je kan er zo leuk mee spelen. Haar achternaam is namelijk Bendter. Toen ze me van de week zag, zei ze spontaan, hee, jij bent er! Ik zei langzaam, terwijl ik haar expres aankeek alsof ze een dwangbuis nodig had; ‘nee, JIJ Bendter, IK Niemeijer…

Ook haar voornaam hebben we al vele nieuwe varianten op gevonden. Dasjeffy heet ze. Toen ze er net werkte riep ik altijd zodra ik haar aan zag komen, “Dasjeffy in Da House!” Doe ik nog wel eens trouwens. Heee Dasjeffy, je bent er! Of Sjadeffy en zo zijn er nog meerdere kundig gevonden omgooisels te verzinnen. Ach ja, what’s in a name…. Blijkbaar aardig wat!

Nu ga ik even afronden hier, dan naar de kinderboerderij. Kijken of ik nog steeds als dierenvanger van Hamelen wordt aangezien. Met die broodjes op zak zeker wel. Dat ruiken ze al op meters afstand. Dan nog wat last minute cadeautjes en boodschapjes halen. Flyers verspreiden ondertussen en hopen op resultaat.

Gisteren heb ik tot 2 x toe een bericht van een kat op Facebook gezet die na 2 jaar thuis kwam. Alsjeblieft Sunshine, kom een jaartje of anderhalf eerder! Nu dus. Please? Zoals ik al eerder zei, zit ik er bijna doorheen dan komen zulke berichten op mijn pad. Toch wel fijn die subtiele hulp en ondersteuning. Thanks!

Ik hoop wel dat hij ietsjes sneller gaat zijn, dat dan weer wel! Dat hij terug komt, staat voor mij gewoon als een paal boven water. Alleen de wanneer en de hoe is me nog niet duidelijk. Daar zorgt het Universum wel voor, ik blijf gewoon mijn stapjes nemen naar hem toe. Komt goed!

Verder voor de mensen die woensdagavond niet zoals ik op hun werk zitten en die een mooie film willen zien; Hachi wordt op RTL4 uitgezonden om 20u30. Dat is zo'n mooie film! Ik heb hem al een paar keer gezien dus ik ga hem nu niet opnemen. Ik weet namelijk al dat ik dan weer helemaal in tranen ben.

Maar, ondanks dat, is het een echte aanrader. Anders zou ik het hier niet aanbevelen natuurlijk! Fijne Maandag, de nieuwe week is weer begonnen. Nieuwe week, nieuwe kansen! Het is nu de 12e van de 12e om 12u12, zie ik net!!! Dat heb ik wel heeeel vaak, ik ga ervan uit dat dit een gunstig teken is. Veel te doen vandaag, tot morgen!

"Houd je kersthart het hele jaar door open"

Jessica Archmint

Straks nog even werken en morgen 1 aaneengesloten dag vrij. Daarna mag ik weer verder tot zaterdag. Als ik er aan denk word ik al moe. Ik voel me dan ook constant tres moe. Najaarsmoeheid of gewoon in het algemeen? Het is natuurlijk wel vaak donker. Daar word ik ook niet echt actief van.

Bovendien spelen al die zorgen ook mee. Dat gaat je ook niet in je koude kleren zitten. Gelukkig heb ik warme kleren aan, het is tenslotte winter. Gisteren heb ik een oproepje gedaan op Facebook. De cats meow, waar mijn cits zo graag mee spelen, is aan het overlijden. Dat ding is opeens nergens meer te verkrijgen. Of ze zijn redelijk onbetaalbaar, voor zo'n speeltje. 

Vorig jaar werd je er nog net niet mee doodgegooid. Het kerstcadeautje van Sunshine en Moonlight bleek geen weggegooid geld te zijn. Ze waren er dol op. Sunshine is ondertussen buiten op muizenjacht maar Aurora heeft het stokje met zwier van hem overgenomen.

Wat er met het ding gebeurd is weet ik niet, maar hij maakt een herrie als een kat die gewurgd wordt! Nu vinden ze dat beiden reuze interessant hoor. Moonlight zat net weer te zaniken dat ik het ding aan moest zetten. Dat kan hij heel goed, zulke dingen duidelijk maken. 

Natuurlijk wil ik dat hij plezier heeft, dus zet ik het ook aan. Maar dan begint het gegil van dat ding. Ik word er een beetje zenuwachtig van! Ze gaan dan zelf een stuk verderop zitten loeren. Het stokje is onvindbaar, de veer die ik erin had geplakt heeft alleen nog maar het onderste stukje over dat het verbindt met het apparaat.

Dat zie je dus heel duidelijk onder het gele doekje heen en weer gaan. Als 1 van de 2 het niet meer houdt, wordt er een attack gelanceerd alsof het ding ze persoonlijk kwaad heeft gedaan. Soms wordt door deze actie het apparaat zelfs uitgezet. Wat dan weer gegil van Moonlight oplevert. Aán moet het weer!

Grauwend en krijsend draait het ding in het rond. Mij tot een hoog irritatieniveau drijvend. Als de cits maar fun hebben natuurlijk. Ik lig nu wel helemaal dubbel omdat Moonlight hier vlakbij helemaal raar aan het doen is. 

Hij krijgt van het ding de kolder in zijn kop namelijk. Als een hertje op het ijs schuift hij door de kamer. Hij doet een soort van tapdance op vier pootjes tegelijk. Ik zou het wel willen filmen maar voor ik mijn toestel te pakken heb, gaat hij dan weer weg en houdt hij ermee op. Dat moet net in een momentje gebeuren dat alle omstandigheden samen vallen.

Dat is helaas nog niet gebeurd want het is enorm grappig om te zien. Nu hebben ze opeens allebei de kolder en springen over de muissimulator heen én over elkaar. Allebei met een mega staart van het plezier. Ze rennen nu achter elkaar aan, naar boven, door de gang, het hele pand door.

Alleen staat het vreselijke ding steeds harder en op hogere toon naast me te krijsen. Als ik hem van ellende uit zou zetten zou Moonlight toch komen zeuren dat ie weer aan moet, dus laat ik het maar zo. Je zou van minder al zenuwachtig worden!

Oeps. Misschien heeft het ding me gehoord? Want het is opeens stil, ik dacht dat hij uit was. Het lampje brand en er is geen beweging meer en geen geluid. Dat valt wel op, wat een rust opeens. Gelukkig heb ik een nieuwe kunnen scoren via Facebook. Die zal ik van de week wel mee kunnen nemen omdat ik de lieve speurder ga zien woensdag. 

Tot die tijd zullen ze dan even zonder moeten doen. Ze hadden er volgens mij nu ook even genoeg van want er komt niemand zeuren om een herstart. Dikke pech want hij is nu echt overleden, ben ik bang. Ik zal hem met gepaste eer in de container gooien als de kloon van de week aankomt. 

Aan de batterijen kan het niet liggen, die zijn pas vervangen. Gelukkig zag ik zijn einde naderen en heb ik voor vervanging gezorgd. Daar hoef ik me in elk geval niet meer druk om te maken. Sunshine zorgt al voor drukte genoeg in mijn hoofd. 

Morgen ga ik dus naar de kinderboerderij. Speciaal voor dit doel heb ik ouwe broodjes gespaard. Altijd leuk om de daar aanwezige dieren wat lekkers te kunnen geven. Op de een of andere manier komen ze altijd op me af. In België ging ik altijd lopen met een stel vrienden. In de buurt waren allemaal boerderijen en weilanden met paarden of koeien.

Als we dan langsliepen, kwamen al die beesten dan altijd naar mij toe. Niet een van de anderen maar naar mij. Dan ging ik ze aaien, hield even een praatje met ze en dan liepen ze mee tot zover het hek dat toeliet. Op de kinderboerderij lijk ik hetzelfde effect op te roepen.

Ezeltjes, pony's, schapen, reuze geiten, alles komt op me af. Wel zo grappig! Dus dan moet ik wel wat te bieden hebben natuurlijk. Ik wil ze laten zien dat ik hun vertrouwen best op prijs stel. Dan maak ik van de gelegenheid gebruik om wat flyers achter te laten en te vragen of ze op willen letten of ze Sunshine soms zien of gezien hebben.

Even boodschapjes doen staat ook al op de planning, gelijk even spammen met flyers op de Schiedamseweg. Daar loopt ook genoeg volk. Eventjes weer zoveel mogelijk mensen attent maken op Sunshine's vermissing. Dat kan nooit kwaad en wie weet levert het wat op.

Voor nu ga ik even wat kleding aantrekken. Dan kan ik daarna vast weer even aan het werk hier voor ik naar mijn werk ga. Op de foto zie je al mijn collega teamleiders en onze Big Boss Lady Patricia. Die heb ik gisteravond even in elkaar geknutseld om onze medewerkers fijne feestdagen te wensen. Maar op zich wens ik de hele wereld fijne dagen, alle dagen!