Wat een dag was het weer vandaag. Ik ga nu maar snel even schrijven want als ik zo ga zitten dan blijf ik ook gewoon zitten. Even helemaal niks. Soms wijzigen plannen wel eens maar dit sloeg alles. 

Toen ik vanmorgen net mijn ogen open had werd er aangebeld, hier boven op de gang. Eén van de heren van Breman die morgen bij mij een nieuwe CV ketel zouden komen installeren. Er waren enkele buren niet te bereiken en nu zou hij graag bij mij beginnen. Ja, vond ik goed, je kan er maar vanaf zijn natuurlijk. 

Voor de middag zouden ze zeker weg zijn. Mooi want ik had afgesproken om vanavond de kittens weer te komen bekijken. Dan had ik morgen ook een extra dag om de boel op te ruimen. Maar zoals de heren de tijd die ze nodig zouden hebben enorm onderschat hadden, zo had ik de rotzooi die ik ervan zou hebben onderschat. 

Ik kon de hele dag niets doen, geen water én geen verwarming en ze hadden ook nog eens de balkondeur op een kiertje. Er leek van alles mis te gaan en/of anders te zijn dan ze verwacht hadden. Er kwam ook nog eens een gat in de koof in mijn badkamer.

De CV ketel zelf was natuurlijk ook een stuk kleiner dan die er hing, noem het allemaal maar op. Puntje bij paaltje waren ze hier pas om 17u15 weg. Hoe bedoel je voor de middag? Ik heb de hele dag op de bank gezeten want de heren liepen in en uit en leken niet echt te begrijpen dat die deur toch echt dicht moest blijven voor de katten.

Dus elke 10 a 15 minuten moest ik weer opspringen om de deur weer open te doen of dicht te gooien achter hun gat. Ik heb ze wel uitgelegd dat Sunshine al ontsnapt is en dat ik de ontsnapping van mijn andere cits gewoon niet zou overleven. Ze begrepen dat best maar ze snapten het niet echt. Ze zijn gewoon gewend hun gang te gaan en dat ging hier niet. 

Moonlight liep als een ouwe sluiper door het huis. Wat later was hij wel wat minder bang maar vooral al het geboor en herrie overal in het pand werkte hem wat op zijn zenuwen. Als er iets viel of herrie maakte vloog hij als een gek onder de bank. Of over mijn blote voet met zijn nagels. Ik ben nu zwaar gewond ook. 

Aurora is toch wat moediger dan ik dacht. Vooral als de heren naar boven gingen, ging ze snel achter ze aan. Daar is hun kattenkamer en dat wilde ze volgens mij wel even in de gaten houden. Al bleef ze wel op een veilige afstand, ze liet zich niet wegjagen. Tussen een actieve portier spelen door heb ik maar t.v. zitten kijken en sigaretjes zitten draaien. Ik kan volgens mij meer dan een week vooruit nu.

Koffie zetten ging ook niet want daar hadden ze van alles voor gezet. Gelukkig was ik zo slim geweest om voor mezelf wel vast een flesje drinken klaar te zetten. Toen ze uiteindelijk weggingen bleef ik met de puinzooi zitten. Wel hadden ze hun werk netjes gedaan. Dat dan weer wel. Het gat in de muur dat ze gemaakt hebben, heb ik ze nog een tip voor gegeven.

Ze hadden het heel netjes uitgezaagd en hij wilde er een plank voor slaan. Ik vroeg of hij het er niet gewoon weer tussen kon kitten. Goh, dat was best een goed idee vond hij. Ja, hij had er bijna zelf op kunnen komen. Ik ben gewoon praktisch en wil snel alles opgelost zien. Ik ga niet weken zitten wachten met een ruwe plank aan de muur en dan straks weer in de rotzooi. 

De CV ketel is helemaal digitaal en veel makkelijker bij te vullen. Ik heb alleen een afvoertje erbij die in mijn aanrecht is gestopt waar ze een gat hebben geboord. Dit omdat zo'n ketel wel soms tot 10 liter per dag verdampt en dat zou dan maar over mijn tegeltjes stromen. 

Boven is het ook een zooitje, dat moet ik zaterdag helemaal op gaan knappen. Morgen moet ik de keuken van onder tot boven doen, inclusief het aluminium plafond soppen. Dit terwijl mijn lijf in deze vrije dagen alleen maar meer pijn lijkt te gaan doen. Ik heb na ze weg waren verf gehaald en de muren in de keuken bijgewerkt enzo.

Daarna heb ik de hele badkamer gedaan zodat ook de bakken van de katten weer op hun plek kunnen en hun water weer leeggeschept kan worden zonder dat er iemand zijn nek breekt. Moonlight had namelijk weer heerlijk demonstratief zijn drinkemmertje leeg staan te scheppen. Er lag opeens een hele plas door de kamer waar 1 van de heren bijna door onderuit ging. Rare kat is het toch. Je kan je wel voorstellen wat een zooitje ik hier heb.

Badkamer is gedaan en even snel gestofzuigd voor de losse troep, muren geverfd. Morgen bij licht het laatste stukje en dan de hele keuken. Dan ga ik 's avonds naar de kittens kijken, even ontspannen. Zaterdag boven proberen op orde te krijgen. Misschien kan ik dan zondag een dagje vrij zijn? Zou echt wel fijn zijn na een week vrij die niet vrij was. 

Aurora heb ik daarnet haar pillen al gegeven, she was not amused. Ik ook niet. Ik heb er 2 diclofenac ingegooid die ik nog in huis had. Hopelijk helpt dat een beetje en kan ik zonder pijn slapen vannacht. Morgen gooi ik er nog wel een paar in want voorlopig ben ik nog wel even druk bezig. Nu niet meer, nu ga ik even relaxen. 

"Een vraagteken is een vermoeid uitroepteken."

Stanislaw Jerzy Lec, Pools schrijver 1909- 1966

Of het nu kwam omdat mijn dochter jarig is vandaag of gewoon zomaar, ik heb me vanaf ik wakker werd echt elke keer een versuffing gelachen. Het begon al vannacht. Ik heb hier regelmatig last van, mijn dochter kan ervan getuigen want die is zich hier regelmatig rot door geschrokken.

Ik ben een slaap prater. Eigenlijk is het nog erger, ik kan best druk zijn in mijn slaap. Dit varieert van gewoon praten, de raarste dingen, tot zingen. Wat het vaakst voor komt is dat ik echt helemaal dubbel lig van het lachen. Soms slaap ik dan gewoon door, dan weet ik het ook zelf niet. 

Maar op andere keren, zoals vannacht weer, moet ik zo hard lachen dat ik er zelf van wakker word. Ik lig dan helemaal na te hikken van de lach maar ik weet helaas niet wat er nou zo grappig was dan. Dat is echt heel raar want zelfs dan moet ik ook nog een tijdje een beetje nagiechelen. 

Vannacht was het weer eens zo ver dat ik er zelf wakker van werd. Aurora, die tegenwoordig altijd op me slaapt, keek me met een verstoorde blik aan. Zo van 'mens doe toch eens normaal en lig stil'. Ik kon haar geen ongelijk geven. 

Ik moest er vroeg uit want ik moest om 9u45 bij de tandarts zijn. Ik had qua outfit een paarse dag, paars met een beetje zwart shirt, paarse legging en zwarte schoenen. Je kan je afvragen waarom je dit moet weten maar dat komt straks nog. Zoals altijd als ik weg ga, riep ik ook nu weer de katten dat ze snoepjes kregen. 

Ze zien me liever gaan dan komen hoor hier. Aurora, die gisteren wreed door mij in de reismand werd gepropt terwijl ze snoepjes wilde pakken, dacht bij zichzelf "daar trap ik dus écht niet meer in!". Ze wilde zich alleen de snoepjes niet laten ontgaan want Moonlight stond al lekker door te happen. 

Ze springt over de snoepjes heen, gaat de andere kant op en gaat onder de veilige bescherming van het hangmandje onderin de krabpaal staan. Wantrouwend loerde ze naar me. Je begrijpt wel dat ik ook hier erg om moest lachen. Op de trap liep ik nog na te gniffelen om mijn witte Diva. Wat is ze toch slim en ze onthoudt echt alles! 

Volgende week zal ik een andere truc moeten bedenken want uit ervaring weet ik dat ze dit nog wekenlang blijft doen. Met een vette glimlach reed ik naar de tandarts. De receptioniste verwelkomde me en ik mocht nog even gaan zitten. Ik zit in mijn uppie in de wachtkamer, check op Facebook in bij de tandarts en luister naar de radio die aanstaat. 

Het volgende liedje werkte zo op mijn lachspieren dat ik echt dubbel lag van het lachen! De receptioniste, die dit nummer vast niet goed kende, keek me vreemd aan. Ja, dit is toch echt niet een liedje voor bij de tandarts! Een stukje refrein zong ik voor haar mee, toen moest ook zij erg lachen.

Door de luidspeakers schalde de hit van DJ madman "Meisje", het refrein gaat als volgt: Want meisje, je bent zo lelijk als de nacht. Je bent toch niet zo`n sweetie als ik, had verwacht. Want meisje, je laat me schrikken als je lacht. Je tanden zijn zo geel als een kanarievacht! 

Geloof me, ik kon niet meer! Alsof dit nog niet genoeg was bij de tandarts, mocht ik mee naar behandelkamer 2. Het zal al best een tijdje zo zijn maar het was me nog niet opgevallen. Mijn tandarts houdt van paars blijkbaar. De muren zijn paars, ze heeft paarse accesoires en ze heeft zelfs lila spoelbekertjes! (zie foto)

Ik zeg tegen de tandarts; als ik mezelf nu tegen de muur plak dan val ik nog niet eens op. Je gaat me toch niet houden hè? Zij moest er ook om lachen! Het was echt precies dezelfde tint als wat ik aanhad. Gelukkig was ik zo de stoel weer uit, alleen even gereinigd de boel. Met het paarse bekertje mocht ik mijn mond spoelen en kon ik weer naar huis. 

Mijn moeder woont er vlak achter en ik had wel zin in een bakje koffie. Ik heb haar in geuren en kleuren de leuke verhalen verteld terwijl ik koffie aan het zetten was. Daarna kwamen de verpleegkundigen. Daar hebben we ook altijd plezier mee want die zijn we best goed gaan kennen ondertussen.

Toen die weg waren kwam ook de oncoloog verpleegkundige langs. De gewone verpleging komt dagelijks, zij eens per week. Ze gaat regelen dat mijn moeder wat meer naar haar diabetes gaat kijken hoe of wat samen met de huisarts. Toen ze zo erg slecht lag zeiden ze dat dit niet meer nodig was maar nu ze de laatste weken zo aardig gaat, is het toch echt wel nodig om zich misschien best een stuk beter te voelen.

Dit dacht ik al wel maar ja, mijn moeder luistert niet naar mij. Dat zei ik ook tegen de verpleegkundige en mijn moeder vertelde haar dat ze nu wraak neemt voor al de jaren dat ik niet naar haar luisterde. Ja ja, maar ík voelde me daar niet slechter door ma, daar had ze even niet aan gedacht haha. 

Ik ben mijn dochter uit haar werk gaan halen en die kwam ook mee naar mijn moeder om het bij haar een klein beetje te vieren. Mijn moeder kan anders nooit die trappen op, Kim woont net zo hoog als ik, vandaar. Ze was volgens mij wel blij met haar cadeaus. Ben ik bij de tandarts geweest, dachten de kittens dat ze ook maar tandjes moesten krijgen! Die zijn vandaag doorgekomen namelijk. 

Wat later kwam er ook nog een nichtje van me langs. Het was even gezellig kletsen. Toen was het tijd voor mij om weer naar huis te gaan. Aurora heeft haar pillen alweer binnen. Ik hoop dat ze straks ondanks dat toch nog naast me komt liggen gezellig. Leuk vindt ze dat niet dat die pillen in haar strotje worden geduwd maar ja, wat moet dat moet. 

Nu ga ik lekker douchen en dan heerlijk bankhangen en een filmpje kijken of zo. Morgen weer een hoop te doen en te regelen voor vrijdag als ze een nieuwe cv-ketel komen plaatsen. Pas daarna kan ik zien wat ik allemaal moet doen om mijn keuken weer toonbaar te krijgen. Daar hangt nu zo'n bakbeest dat de hele muur beslaat. 

Een hoop gedoe en rommel voor in mijn weekend om weer allemaal in orde te maken. Het is zoals het is, ik kan gaan lopen janken maar die rommel krijg ik toch. Schouders ophalen en dan zien we dat vrijdagavond wel weer. Wat zal ik zuinig gaan stoken zeg, dat zouden meer mensen moeten doen, vooral onder elkaar 🤪

"Humor is een orchidee op een mestvaalt."

Herman van Veen, Nederlands cabaretier, zanger en musicus 1945 -

Het is een feit. Aurora is boos. Boos op mij. Ze vindt me helemaal even niet zo lief. Dat vind ik wel rot hoor. Al begrijp ik haar denkwijze wel. Ze begrijpt heel veel, veel meer dan je zo zou denken. Alleen begrijpt ze nu even niet dat ik alles voor haar bestwil doe. 

Ze had de hele ochtend al door dat er iets was. Ze kon er alleen net haar pootje niet op leggen. Dit was al direct nadat ik de dierenarts had gebeld en hoorde dat ik er 14u15 mocht langskomen met haar. Ze zal mijn gepieker wel oppikken of ik haar wel op tijd in het reismandje zal krijgen. 

Elke keer als ik opstond of bewoon, vloog ze snel de gang op. Dus ben ik maar rustig op de bank gaan zitten en heb net zitten doen alsof er helemaal niets aan de hand was. Toch is ze op een gegeven moment naar boven gegaan. Daarna ben ik maar een beetje wat losse dingetjes op gaan ruimen tot het tijd was om haar naar het mandje te lokken.

Ik had heel sneaky de reismand op tafel gezet, vlak bij het plekje waar ik ze altijd snoepjes geef als ik weg ga. Ik riep dat ze snoepjes kregen en Moonlight vloog er direct op af. Dat liet ze niet op zich zitten, zij wilde ook wel snoepjes. Zodra ze zich bukte om een snoepje te pakken, bukte ik me om haar te pakken. 

Wel een beetje lullig dus deed ik maar een handje snoepjes in het reismandje waar ze wonder boven wonder direct in zat. Als het moet kan ik blijkbaar vliegensvlug zijn. Met grote angstogen zat ze door het raampje te kijken. Dit was even helemaal niet de bedoeling natuurlijk. 

Ik deed snel mijn jas aan, pakte mijn spullen én haar en ging op weg. Ze mauwde de hele weg door. Het is niet zo heel ver gelukkig, vlak bij mijn moeder. Buiten kwam ik mijn schoonzus tegen die er net met 1 van de honden vandaan kwam. Zo te horen moet ik snel even bijpraten met mijn broer. Die is met honden en al van de trap gevallen! 

Ik ging naar binnen en er zaten al 2 mensen met hun kat en hond. Het was 10 voor 2, ik was vroeg. Wat later, 10 over 2 kwamen er weer mensen binnen. Toen ik eindelijk dacht aan de beurt te zijn vroeg die man hoelaat ik de afspraak had, kwart over dus. Hij had de afspraak om 2 uur. Zucht. Ondanks dat ze te laat binnen waren mochten ze toch voor.

Nou, ik weet niet of het beest een volledige operatie heeft gekregen maar ik heb er nog een uur zitten wachten tot ik eindelijk aan de beurt was. Elly bood haar verontschuldiging wel aan voor het uitlopen maar ja, wat doe je er verder aan? Aurora werd gewogen en terwijl ik dacht dat ze zo af aan het vallen was, bleek ze 2 ons te zijn aangekomen. Nou ja, hoe bedoel je dat je uit bezorgdheid dingen gaat zien?

Ze werd helemaal binnenste buiten gekeerd, het arme ding. Haar amandelen waren wat opgezet en haar keel was rood. Ik had van wat ze eruit niest een foto gemaakt en daaraan kon ze ook zien dat het een infectie was van de voorste luchtwegen. Ze had geen koorts dus hoefde ze geen injectie. Ik kreeg pillen mee, antibiotica voor de infectie en een andere voor de keelpijn waardoor ook dat rare gekuch af zou nemen. 

Eind volgende week, vrijdag of zo, moet ik weer op controle met haar. Eenmaal thuis was ze zichtbaar opgelucht dat ze er weer uit mocht. Gelukkig ging ze niet direct meer onder de bank. Ze ging wat rondlopen en brokjes eten. Mooi, dat gaat wel vooruit vergeleken met vorige keer. Ik ben maar gelijk pillen gaan hakken want ze moet er van eentje 3/4, niet zo handig maar ja. 

Ik heb ze netjes verpakt in folie met de dag erop want die pillen waar ze een hele van moet is maar voor 6 dagen. Die van vandaag heb ik op tafel gelegd. Toen ze na een uurtje of zo van boven kwam, ging ze heerlijk gek lopen spelen. Ook hierin gaat ze zich steeds vrijer voelen, zo leuk. Lekker gek doen, vind ik zo leuk om te zien. 

Ze kwam naast me liggen maar zodra ik me voorzichtig naar de pillen boog en de folie kraakte, wist ze al precies wat er ging komen en ging ze er snel vandoor. Uiteindelijk heb ik ze er toch allemaal ingekregen, denk ik toch. Maar toen ging ze boos onder de krabpaal liggen. Als ik haar riep draaide ze haar diva hoofdje mooi om. Mevrouw is boos. 

Ze had vannacht blijkbaar ook Moonlight onder geniest want toen die vanmorgen bij me kwam liggen, had hij een hele harde plek op zijn rug. Die heb ik eruit moeten borstelen zelfs. Het was dus echt wel tijd om er iets aan te doen. Nu maar hopen dat de pilletjes snel hun werk doen. 

Verder heb ik heerlijk zitten genieten van de kittens via een filmpje en foto's. Ze zijn heerlijk met elkaar aan het stoeivechten die meiden, echte catfights! Bovendien ontsnappen ze steeds uit de doos. Daar gaat Dré zijn handen aan vol krijgen! Wat zijn ze toch ontzettend leuk!

Op de foto zie je superangstige Aurora in de reismand. De ontsnappingspoging van Rainbow en gekke Moonlight die bovenop de radiator ligt omdat het veertje van zijn hengel daar in is gevallen. Dat kan natuurlijk niet, die moet hij hebben! Kom niet aan zijn hengel! De stoeiende cits moest ik er ook nog even op zetten.

Bij de dierenarts heb ik direct een van de laatst gemaakte flyers gehangen van Sunshine. Ze hadden de flyer die er hing eraf gehaald. Maar hij is nog steeds niet thuis dus moeten ze gewoon de flyer laten hangen! Je weet maar nooit! Ik hoop echt snel weer een keertje tijd te krijgen voor wat flyers in de buurt te gaan plakken. Het voelde namelijk fijn om dit te doen, logisch want ik wil nog steeds erg graag dat hij weer thuis komt. 

Nu moet ik alleen nog met de cadeautjes van mijn kind aan de slag, ze is morgen jarig. Ze wordt 35. Ik heb een kind van 35 morgen. Jeetje zeg, ik word echt oud nu! Ik moet er vroeg uit, naar de tandarts, naar mijn moeder en dan ga ik haar uit haar werk halen. Ik hoop maar dat ze haar cadeautjes leuk vindt. Zal best wel, eerst even inpakken dan maar.