Ik heb af en toe iemand zien vragen of ik nou al een naam weet. De hele dag is dat nog niet zo geweest. Ik moest eerst eens even flink de bezem door dit door haren overvallen huis halen. Jeetje zeg. Zo'n weekje avonddiensten hakt er ook best in tegenwoordig. Toen ik gisteren thuis kwam was ik helemaal op.

Ik werd dan ook pas om exact 10u10 wakker. Dan moet ik altijd gelijk aan mijn moeders verjaardag denken, 10 oktober. Ik voelde me in elk geval een heel klein beetje uitgerust. Ik had eerlijk gezegd best wat opstart problemen en eigenlijk helemaal geen zin om schoon te maken. Alleen die hele kleine zwevende haartjes die je zo heerlijk ziet in zonlicht dwongen me er toch maar zin voor te maken. 

Pas laat in de middag had ik alles gedaan maar dan ook wel redelijk op mijn gemakkie. Dat kwam ook omdat ik een beetje werd afgeleid door weer een erg schattig filmpje van de kittens.   Playtime with the kittens      Ik had Dré even gevraagd of ze zo thuis waren, dan zou ik na de boodschappen die ook nodig gehaald moesten worden, eventjes langs komen. Op de Baumannlaan was braderie dus het was nog een klein beetje drukker dan anders. 

Snel even alle boodschappen gehaald, uiteraard bleek ik later toch nog wat dingen te zijn vergeten, zo gaat dat met warhoofdjes. Maar ik wilde natuurlijk zo snel mogelijk naar mijn kittens. Mijn 2e nieuwe dochtertje moest natuurlijk nog steeds een naam krijgen. Ik vond zelf Galaxy wel erg leuk. 

Maar goed, je weet maar nooit wat zij zelf wil. Ik had ook kitten kattenbaksteentjes voor ze meegenomen. Dré had van de week de andere dame haar geld voor de wormenkuur, waarvan zij ook de helft had betaald, teruggegeven. Dit had ik aan hem willen teruggeven vandaag maar ook de pinapparaten waren buiten werking, tijdelijk zeiden ze maar daar had ik nu niks aan. Maar goed, dat loopt niet weg, hij weet waar ik woon. 

Wat worden die 2 drolletjes toch leuk! Vanaf vandaag maken ze allebei gebruik van de kattenbak, zo knap! Ze spelen zo leuk met elkaar en met toiletpapier en veertjes. Alles vinden ze leuk en interessant. Ik heb onze naamloze Truus maar even op schoot genomen maar ze reageerde gewoon doodleuk helemaal op geen enkele naam die ik had uitgekozen. Ik heb nog het vaakst Galaxy zitten roepen maar ook daar geen blik of teken van haar. Wel vond ze het nodig om haar kiesjes uit te proberen op mijn vinger. Au. 

Opeens dacht ik aan Skylar en jawel, toen ik haar riep had ik even een reactie. Een kleintje maar wel de enige. Toen liet ik het even zo van mijn lippen rollen, Skylar... Rainbow en Skylar, dat klinkt best aardig. Met de betekenis van Skylar wist ik dat het wel goed zat. Bovendien zit er ook een K en een Y in, ze heette haar eerste weekjes natuurlijk KimmY dus dat zit er ook nog een heel klein beetje in zo. 

Met Sky alleen al heb ik een stukje alle 4 de anderen gevangen want in de Sky zie je zowel Sunshine als Moonlight maar ook Aurora én Rainbow. Skylar is een Engelse naam voor jongens en meisjes. De betekenis van de naam is `het eeuwige leven, kracht, liefde en schoonheid`. Nou, als dat niet toepasselijk is want dat geldt voor hun alle 5.

Ik hoef het aan trouwe lezers niet uit te leggen. Bij mij gaat het altijd anders dan gepland. Het is gewoon niet anders. Nu ik de betekenis weet van Skylar heb ik er al helemaal vrede mee en ik vind het ook heel mooi klinken allemaal bij elkaar. Ik noem Moonlight ook het vaakst gewoon Moon en ook tegen Sunshine zei ik vaak genoeg Sun. Daarom zal Skylar ook best wel vaak afgekort worden tot Sky.

Kort ik de naam van mijn beide jongste dames af dan krijg je Rain & Sky, toch ook wel grappig als combinatie. Alleen Aurora, dat kort je niet zo makkelijk af, al zeg ik wel eens liefkozend Auroortje tegen haar. Maar zij is dan toch ook wel een uitzonderlijke kat. De enige die ik niet van kitten af aan in huis heb gehad. 

Zij is door een flinke hel heen gegaan om te komen waar ze nu is en daarom vind ik het ook wel mooi dat zij, ondanks dat haar naam er helemaal tussen past, toch ook een beetje de uitzondering is van mijn hemelse vijftal. Zij mag gewoon niet afgekort worden omdat ze de eerste 1,5 jaar van haar leven al te veel en te vaak te kort is gedaan. Haar naam moet je wel voluit zeggen. Dat is ze dan ook wel waard! 

Na de kittens ben ik nog even naar mijn moeder gegaan. Ik was nét te laat voor wat lekkers bij de koffie. Tot mijn schrik was het al bij zevenen! Jeetje zeg, vandaar dat ik honger had. Ik had pasta thuis al klaar dus gelukkig hoefde ik niet te koken. Nog even gezellig met mijn broer zitten roken op het balkon en ondertussen over het leven praten. Ook altijd fijn. 

Maar ik kreeg toch wel erg honger. Ik heb dus maar eerst gegeten voor ik ging schrijven. Anders werd ik zo afgeleid door het knorren van mijn maag. Nu is het voor mij wel echt even tijd om eventjes te gaan bankhangen. Zo meteen moet ik nog wel even douchen en zo maar eerst even relaxen hoor. Daar is het vandaag nog niet van gekomen. Jullie weten nu de naam van onze kleine Skylar, mijn taak voor vandaag zit er gewoon lekker op. Morgen weer een dag! 

"Wat zegt een naam? Dat wat wij een roos noemen, zou met elke andere naam even heerlijk ruiken.

Origineel: What's in a name? That which we call a rose, by any other name would smell as sweet.
Bron: Romeo and Juliet (1595)"

William Shakespeare Engels toneelschrijver en dichter 1564-1616

Gisteren weer hetzelfde gehaast en dan heb ik nog niet eens thuis iets gedaan. Als ik dagdiensten heb is het allemaal makkelijker te doen met als enige nadeel dat je halverwege de dag bijna omvalt van de slaap omdat je er om 4 uur bent uitgekomen. Om met Johan Cruyff te spreken, elluk voordeel heb se nadeel. Andersom geldt natuurlijk ook, daar maak ik meer gebruik van. 

Voor ik ging werken ben ik nog snel even langs mijn moeder gegaan. De laatste dagen voelt ze zich echt niet goed, lichamelijk dan. Alleen voelt ze zich daar dan ook weer niet zo gemakkelijk bij omdat dat toch wat dingen dichterbij brengt dan haar lief is. Ook al sta je er zo dichtbij, je hebt natuurlijk nog steeds geen idee hoe zij zich hier doorheen moet slaan. Omdat je hierbij niet uit eigen ervaring kan spreken. 

Ik kan me er alleen maar wat bij voorstellen. Ik kan niet anders doen dan naar haar luisteren en proberen haar zo goed mogelijk op te fleuren. Dat is niet veel nee. Eenmaal op de zaak had ik nergens tijd meer voor. Zelfs niet om na te denken. Ik zat in mijn uppie en dan heb je momenten dat je echt overspoeld wordt door van alles tegelijk wat je moet doen. 

Pas rond een uur of 9 werd het wat normaler. Ik ging dan ook met een zoemend hoofd naar huis. Nog 1 avondje en dan is het voor mij heel even weekend. Gisteren natuurlijk nog steeds met de namen voor het zusje van Rainbow bezig geweest. Ik wist gisteren dat ik iets vergeten was, logisch met die Alzheimer light van mij, alleen wist ik niet meer wat. 

Tot mijn collega met een sip gezicht tegen me zei "mijn naamsuggestie staat er niet eens tussen en je zei nog wel dat je die zo leuk vond". Dan schiet er opeens zo'n lampje aan. Oh ja! Dat was het! Wat ik namelijk ook zo leuk vond, waar zij mee kwam, is de naam Haley. Van die komeet die elke, pak m beet, 76 jaar even langskomt hier. 

Dat vond ik toch ook wel een hele leuke naam. Het is eigenlijk Halley, met twee ellen alleen dat spreek je dan uit als Hellie. Als ik er een elletje af laat dan wordt het Haley en dat spreek je uit als Helie. Maar op zich een uniek verschijnsel aan ons firmament, dus ook wel heel toepasselijk. 

Zo zijn er alsnog 4 keuzemogelijkheden waar onze jongedame uit mag kiezen. Nog 2 daagjes en dan weten we wat ze zal kiezen. Dré grapte dat ze ondertussen heel goed naar Truus luistert. Nou dat kan ze op haar kleine zwart/witte buikie schrijven natuurlijk! Hij vertelde ook dat ze nog steeds niet naar de bak gaan.

Dat vind ik wel zorgelijk want katten zijn van nature behoorlijk zindelijk. Ik vermoed dat ze misschien wel een beetje teveel ruimte hebben. Ze plassen dus in een hoekje zoals ze zouden doen als ze buiten leven. Ze liggen praktisch niet meer in de doos, wel in het mandje. 

Ik heb zelf ook ooit een nestje kittens gevonden maar die zaten wel steeds in een doos. Ook hadden die geen moeder om hun rotzooi op te ruimen en nog diezelfde week, ze zullen net 2 weken zijn geweest toen ik ze vond, waren ze al zindelijk. Ik had een heel klein bakje bij hun in de doos gezet waar ze hun behoefte in deden. Alleen moesten zij wel natuurlijk. 

Katten willen hun directe omgeven nooit bevuilen. Alleen hebben de dames een beetje teveel ruimte, die hele kamer en de gang. Daar staan ze dus niet bij stil. Dré gaat nu proberen om ze steeds te laten kijken als moeders naar de bak gaat. Goed voorbeeld doet goed volgen natuurlijk.

Anders moeten we een hele grote doos proberen en daar een klein bakje inzetten voor ze of zo. Dan willen ze hopelijk die doos niet bevuilen en leren ze op dat bakkie te gaan. Anders wordt het een probleem natuurlijk en dat is niet de bedoeling. Over een weekje of 3 komen ze al en dan moeten ze dit toch echt wel onder de knietjes hebben. 

Nog iemand suggesties? Die zijn natuurlijk van harte welkom. Wat het eten betreft maak ik me nog niet zo'n zorgen als met naar de bak gaan. Ze kunnen nog steeds terecht bij mama en daardoor hebben ze nog niet zo'n behoefte aan vast eten. Als ze dat straks niet meer kunnen krijgen ze vanzelf honger genoeg om normaal te gaan eten. 

Nou ja, we gaan het nog beleven. Morgen ga ik in elk geval weer kijken. Ik zag dat de mevrouw die Rainbow's nog naamloze zusje zou krijgen erg boos is op Dré. Ergens begrijp ik dat wel maar toch. Als je in het belang van het beestje kijkt dan zou je niet eens boos zijn. Dan zou je dat niet eens hebben gewild. Een kitten uit een nestje van 2 bij een oude dame zetten, zonder speelkameraadjes of wat dan ook.

Dat is gewoon zielig voor zo'n beestje. In een huis met kinderen is het nog iets anders maar ook dan missen ze een soortgenootje. Als ik straks, en ik hoop dat dat nog heel lang zal duren, mijn katjes allemaal naar de regenboogbrug heb moeten laten gaan, dan ga ik toch ook echt geen kittens meer nemen. Dat zou gewoon niet goed zijn.

Katten kunnen wel 20 worden. Natuurlijk worden ze dat lang niet allemaal, dat weet ik wel uit ervaring. Maar als je dik in de 70 bent, dan is het maar de vraag of je 100 gaat worden. Mocht je dat wel worden, hoe goed kan je dan voor je beestje zorgen? Nee, ga dan naar het asiel, haal er eentje die al oud is maar toch ook een gouden mandje verdient. 

Dat is namelijk wat ik zal gaan doen dan tegen die tijd. Helemaal zonder dieren lijkt me vreselijk maar misschien kom ik wel in omstandigheden dat het zal moeten. Je weet nooit wat de toekomst zal brengen. Maar in de 70 een kitten nemen? Nee, dat vind ik wreed. Dat is iets wat je gewoon niet moet doen. Al is dat dan gewoon maar mijn mening. 

Gelukkig blijven de 2 nu samen want dat zat me ook een beetje dwars. Geloof me, het was zeker niet mijn bedoeling om er nog 2 bij te nemen hoor. Want er zit behoorlijk wat aan vast, ook financieel. Al weet ik dat ik eerder zelf niet zal eten als ik daardoor mijn cits te eten moet geven. Laten we er maar van uit gaan dat het zo'n vaart niet zal lopen.

Met deze 2 komt het in elk geval wel goed. Ze krijgen een broer en een zus erbij, en een broer die een wereldreis aan het maken is, die ze later in hun leven nog wel gaan ontmoeten als hij uitgereisd is. Bovendien hebben ze elkaar als broer en zus nog moeten gaan besluiten of ze ze wel of niet lief vinden. Dat vind ik toch ook wel een fijn idee. 

Er komen er niet meer bij hier. Dat staat vast. Dit is mijn eigen pussypossy, thanks Silvana, en daar blijft het bij. Ik hoop dat ze allemaal 20 worden op zijn minst, daar zal ik alles aan doen. Ik weet alleen dat ik, zolang ze bij me zullen zijn, ontzettend veel van ze zal houden. Till death do us part. Filmpje!!! kittens week 7 

"Een vrouw die haar man overal mee naar toe neemt, is als een kat die met een muis blijft spelen, lang nadat ze hem gedood heeft."

Saki Birmees / Brits schrijver (ps. van Hector Hugh Munro) 1870-1916

Ik heb het geweten natuurlijk. Eigen schuld, dikke lading namen. We hadden onder andere Solar, Scintilla, Blixem, Lightflash, Blossom, Spirit, Colour(s), Wayti, Cosmo(s), Thunder, Cinder, Luna, Venus, Electra, Mira. Eigenlijk allemaal even leuk. Er waren er nog meer maar sommigen konden gewoon niet, hoe leuk ik ze als naam ook vind.

 Geen optie, alhoewel erg leuk maar de namen lijken teveel op Sunshine of Moonlight, lijkt me te verwarrend voor de katjes als ik ze roep: Starlight, Shining, Sunset, Sunrise, Sunny girl, Daylight, Sunlight en Lightning.

Je begrijpt natuurlijk wel dat ik er ten alle tijden, zolang ik niet weet hoe of wat, er op blijf rekenen dat Sunshine ooit gewoon weer thuis zal zijn. En ook al is hij er nu niet, hij hoort er wel degelijk bij voor mij. Al krijg ik er nog 20 katten bij, hij is volledig onvervangbaar.  En de naam moet ook compleet anders klinken dan de namen die er al zijn.

 Te kort, 1 lettergreep is niet fijn en komt streng over om te roepen: Blink, Star, Sky, Bliss en Flair. Ik ben toch al van de koosnaampjes en dan ga ik er toch ook weer verkleinwoorden van maken wat geen recht doet aan deze leuke namen.

Ikzelf, en ook een aantal van jullie, kwam met Sparkle(s), Milkyway en Twinkle(s) en dan vooral vond ik daarvan Sparkle het leukst. Dré riep de kleine als Milkyway en ze keek hem aan en rende toen hard weg, oké die dus niet. Twinkle ook niet dus Sparkle zat nog in de race.

Erg leuk vond ik de volgende suggesties , Heavenly, Amoris en Stardust. Over deze heb ik heel lang nagedacht. Opeens kwam de suggestie “Galaxy” en DIE vind ik zelf erg leuk! Ik was hier zo naar aan het zoeken geweest maar ik kwam er maar niet op. Ik bleef hangen in Cosmos want ik wist dat ik er dan in de buurt zou komen.

Galaxy was de naam die maar niet omhoog wilde komen in mijn warrige brein maar die ik wel bedoelde. Alleen moet de jongedame in kwestie, die er hopelijk zo’n 20 jaar naar moet luisteren het daar ook wel mee eens zijn. Natuurlijk ging het vanmorgen nog even door en zag ik er toch ook weer een leuke tussen. Starlette was nog een suggestie maar als ik daar dan Starlet of Starly van maak? Ook leuk! En toch iets met Star, wat ik zo leuk vond maar niets leuks aan kon plakken tot net.

Ik weet nog wel dat ik me ook zo rot zat te bedenken toen ik de kittens ging halen 1,5 jaar geleden. Ik wist dat ik namen wilde die met de zon en de maan te maken hadden. In alle mogelijke talen heb ik daar namen in gezocht. Maar ik kreeg zo’n zonnig gevoel bij Sunhine en toen ik hem zo riep, keek hij direct om. Oké, klaar.

Nu zijn broer nog. Pff dat was niet gemakkelijk. Na lang denken, samen met Kim, kwamen we op Moonbeam. Ook leuk hoor maar het was er nog niet helemaal. Van alles in het Engels geprobeerd met Moon erin, dat was al een eerste stap. Toen ik op een gegeven moment Moonlight zei, keek onze Moonlight ook gelijk om. Zo, ook voor hem was ik nu klaar.

Aurora had ik al voor ik de kat zag en toen ik een foto zag van de prachtige witharige en blauwogige Griekse dame, wist ik dat die naam voor haar bedoeld was. Schitterend mooi als de dageraad vond ik haar, dat klopte ook al. En wat ik in die blauwe oogjes zag, kan ik niet navertellen maar ze riep me. Zo kan het gaan blijkbaar. Dat wist ik ook niet hoor.

Voor mijn gevoel was ik toen klaar, al moest ik eerst nog een tijd wachten tot Aurora kon komen. Drie prachtkatjes en genoeg te stofzuigen en te zorgen. Bovendien wist ik toen nog niet wat een vreselijk soort vacht Aurora heeft. Als ze alleen al langs je loopt heb je een witte kuit.

En opeens, nog voor Aurora er was, golfde een tsunami ellende over me heen en ik zit nu nog in de naweeën zeg maar. Mijn moeders diagnose, die kwam aan als een mokerslag en dan nog geen paar dagen later glipt Sunshine zo voor mijn ogen weg.

Nog steeds zie ik hem rennen, zijn zwarte voetzooltjes die ik al galoperend steeds verder weg zag verdwijnen. In mijn pyjama liep ik er als een gek achter aan maar ja, ik ren geen 50 km per uur, hij wel. Vanaf dat moment was mijn nachtmerrie wel compleet. Die eerste paar weken dacht ik echt niet dat ik hier doorheen kon komen. Maar er zou nog meer komen.

Dat is in al allemaal mijn blogs gedeeltelijk te lezen maar er is nog zoveel meer waar ik maar niet over heb geschreven. Jullie zouden me niet eens meer geloven. Dat een mens dat allemaal kan dragen en nog steeds af en toe dubbel van het lachen kan liggen, vind ik zelf ook een beetje raar hoor. Maar toch is dat hoe het is.

Toen kwam er ook nog eens, in al mijn ellende, een balletje angst uit Griekenland, die zo bang was dat ze zich niet durfde te bewegen voor bijna een week. Ze ontsnapte de eerste nacht al, wilde door de ramen springen… Ik dacht eerst ook niet dat ze het zou overleven.

Dit balletje angst is nu de Diva van dit huis, zij bepaalt. Nu ze helemaal ingeburgerd is, is ze nog mooier dan ze ooit geweest is. Ze is zo gegroeid en door haar nog steeds veranderende gedrag is te zien dat ze nog steeds aan het groeien is. Elke week durft ze toch weer iets anders wat ze eerst niet deed. Heel mooi om mee te maken met haar. Ik ben dol op haar, Moonlight ietsje minder... 

De pijn van Sunshine kwijt te zijn, is permanent aanwezig. Met mijn moeder is het qua gevoelens alleen maar een rollercoaster. Het werd tijd voor iets positiefs nu, om het tij te keren, voor eventjes. Dat ik er nog 1 bij wilde, werd me een paar maanden geleden al duidelijk. Alleen wist ik dat ik moest wachten op het juiste moment.

Ook van de Griekse kattenkindjes in nood, wil ik eigenlijk elke kat redden. Helaas kan dat niet. Oh als ik toch maar eens het geld van Oprah Winfrey zou hebben. Dan wist ik het wel! Helaas staat er op mijn bank nog niet eens wat er in haar handtas rondzwerft aan los geld. Maar elke keer dat ik weer een potentieel reddingskandidaatje zag, wilde ik al weer in de bres springen. Toch ging dat elke keer net niet door. Ook met de kittens van collega was het niet het juiste moment. Al ging ik toen wel bijna overstag. Als ze ze niet kwijt had gekund had ik er zo 1 gehad, maar dat was niet nodig. Genoeg gegadigden.

De laatste weken ben ik aan het proberen om uit dat grote zwarte gat te klimmen en dan opeens gebeurt het. Kimberley stuurt me een foto van de net geboren Rainbow, ik zie dat zwarte kinnetje, net als Moonlight! Ik wist het direct, dat is hem/haar. De rest van het verhaal is bekend. Tot ik gisteren van Dré hoorde dat hij toch niet wilde dat haar zusje alleen geplaatst zou worden en dat hij ze graag bij elkaar wilde houden als dat kon.

Eh… JA natuurlijk! Dat is nou ook net weer niet zoals ik gepland had maar, diegenen die al een tijdje meelezen weten dat wel, dat is ook precies zoals het bij mij altijd gaat. De kleine meid moet nog wel een passende naam hebben en zo is het gekomen. De namen wedstrijd is begonnen!

Omdat ik wil dat ze de naam krijgt die ze zelf vindt passen, mag ze zelf kiezen uit de namen die ik zelf ook leuk vind. Zaterdag ga ik er weer naartoe, tenminste dat moet ik nog even kortsluiten met Dré. Dan mag de jongedame die de hoofdrol speelt in de namenwedstrijd, zelf kiezen uit…. Kleine pauze… Galaxy, Starly of Starlet! Ze zal zelf wel aangeven waar ze het liefst naar wil luisteren. Mocht er ondertussen toch nog een juweeltje van een naam voorbij komen, dan gooi ik die gewoon ook in de strijd.

Hoe ze dus gaat heten, dat weten we zaterdag pas. Ze weet het zelf vast wel, dat weet ik wel zeker. Wordt vervolgd, ik zal er ook nog op moeten wachten. Verwacht van mij dus geen medelijden, ik wil het zelf ook heel graag weten. Geduld is een schone zaak. Ik zal er de leukste foto´s van haar bijdoen hier, dan zie je misschien wel wat het gaat worden!