Twee jaar en 337 dagen zonder Sunshine
Vandaag twee keer heel lang aan de telefoon gezeten. Eerst met Kim, wij kunnen er wat van hoor. En al zou ik haar elke dag zo lang aan de lijn hebben, dan hebben we nog altijd genoeg stof tot praten. Maar vooral ook omdat ik weet waar zij nu zit, wat ziek zijn betreft, en daar kunnen we het nogal eens over hebben. Ook omdat ik nu begin op te knappen, geeft dat voor haar ook weer het gevoel dat dit straks ook voor haar mogelijk is. Het is een raar soort ziekte, die somatische symptoom stoornis. Als je het niet zelf hebt gehad, dan denk ik niet dat je het ooit helemaal zult kunnen begrijpen. Een paar jaar geleden had ik me zoiets ook voor geen mogelijkheid kunnen inbeelden. De dingen waar Kim tegenaan loopt, kan ik gelijk van zeggen of dat er wel of niet door komt. Niet dat het voor iedereen hetzelfde is natuurlijk.
Toch is het prettig om tegen iemand te kunnen praten erover, die ook weet hoe het voelt. Iets wat ik erg miste vorig jaar maar nu voor haar wel aanwezig is. Dat is wel zo prettig. Daarna ben ik eventjes bezig geweest met van alles en nog wat. Opeens bedacht ik me dat een vriendin geopereerd zou worden de 29e. Ik vroeg maar even, via de app, hoe het met haar ging. Ze belde direct en daar heb ik ook heel lang mee aan de lijn gezeten. We zijn weer helemaal bijgepraat. Daarna heb ik weer mijn inkomsten van april doorgegeven aan het UWV, nul komma nul. Binnen tien dagen wordt het dan weer gestort. Raar hoor, maar goed, al die jaren werken heb je er ook voor betaald dus heb je er recht op. Ik hou er alleen niet zo van, mijn handje ophouden. Ik werk er liever voor maar ook daar heb ik alles al voor geregeld.
Gisteren had ik de meneer van het sollicitatiegesprek nog gemaild. Ik vertelde dat de aanvraag voor de vergoeding van de opleiding de deur uit was en dat de UWV meneer geen problemen zag wat betreft de goedkeuring hiervoor. Hij vond het fijn dit te horen, antwoordde hij vanmorgen in een mailtje. Zij krijgen vanzelf dan bericht van de UWV. Is het wel ‘de’ UWV eigenlijk? Of moet het ‘het’ UWV zijn? Nou ja, maakt niet uit. Als ik bericht zou krijgen van het UWV, of ik het hem dan ook wilde laten weten. Dat zal ik zeker doen natuurlijk, eens het zover is. Ik kan bijna niet wachten eigenlijk. Alleen jammer dat je dan alsnog moet solliciteren, ik heb al een baan, in augustus 2020 dan wel maar toch. Nou ja, niet zeuren maar doen. Klaar.
En toen had ik opeens zomaar tijd over. Tja, wat kan een mens dan gaan doen? Ik wilde niet zomaar gaan zitten of zoiets. Ik kan erg goed merken dat ik al ontzettend vooruit gegaan ben. Dat was de afgelopen weken wel duidelijk. Het grappige is, toen ik die eerste keer bij de UWV kwam, en de man over opleidingen sprak, gecombineerd met stage of een BBL met baan, schrok ik me een hoedje. Nou staan hoedjes me erg leuk, dat wel. Ik dacht toen al direct; ‘oh jeetje, ga ik dat redden werken en leren?’ Daar zag ik toen wel tegenop, eerlijk gezegd maar ik had toen zoiets van, dat doen we gewoon even. Hoe dan ook. En volgens mij ben ik vanaf toen zo snel en met zevenmijlslaarzen stappen vooruit gegaan. Ik heb echt enorm veel werk verzet de afgelopen weken. Zoiets van, alles moet komende tijd volledig in orde zijn hier.
Ik moet me een jaar lang nergens druk om moeten maken. Ik ga me volledig op de studie storten. De enige uitzondering is de trouwerij van mijn broer en San. Die is natuurlijk belangrijk genoeg. En dan ook nog het laatste weekend van oktober naar Swan Market op zondag. Hoe het zal gaan met het bloggen, geen idee. Ik weet wel dat ik heus wel zal schilderen ter ontspanning maar ik zal geen opdrachten met tijdsdruk aannemen. Dat kan ik er niet bij hebben dan. Maar dat geeft niet, dat wat ik wel maak, gewoon voor de leuk, dat zet ik op de site en dat kan natuurlijk gekocht worden. Dat is geen probleem. Maar of ik even dit of dat voor die en die datum wil maken. Ja, als dat lukt wel maar ik kan niets beloven. De studie en de stage gaan voor alles.
Eigenlijk heb ik de komende twee maanden nog een soort van vrij. Voor mijn gevoel is dat net de periode die ik nodig heb, om me er volledig klaar voor te maken. Dan is alles in huis zoals ik het hebben wil. Daar hoef ik me dan niet druk om te maken. Slaapkamer, zolder, katten kamer en de gang boven, allemaal in orde. Hier beneden, alles in orde. Ja, ik moet alleen de zomerkleding tevoorschijn halen dan nog. Maar eh, ik wil niet zeuren maar ik vind het wel heel erg frisjes. Dat mag nog wel even wachten. Oh wat te doen met al die vrije tijd tot juli? Nou, dat gaat nog wel tegenvallen. Daar heb ik een vaag vermoeden van.
Ik dacht net dus, oké, ik heb het weekend al zo gepland, dat ik aan de schilderopdrachten die ik nog heb, te werken. Maar wat dan voor vandaag? Daarom ben ik maar aan de gang begonnen. Ik denk dat ik het net niet ga redden met de ‘damp kleur’. Helaas. Ik heb een klein muurtje gedaan en een iets groter muurtje. Dan moet het trapgat nog en bij de voordeur, dat loopt in elkaar over. En dan ook nog de hele grote muur richting badkamer. Aan twee kanten uiteraard. Ook bij de kapstok en zo. En toen moest ik natuurlijk ook even kijken of ik die verf wel van dat raam af kan krijgen. Nou, dat kan hoor. Alleen gaat het wel heel erg langzaam en het is vreselijk arbeidsintensief.
Ik heb, denk ik, nu een stukje van zestien vierkante centimeter en een iets kleiner stukje aan de andere kant. Ook zo fijn, het is aan beide kanten. En er zitten een paar lagen op. Het is echt kracht zetten voor je er ook maar een paar millimeter af hebt. Nou, dat gaat leuk worden. Nou moet ik wel zeggen dat ik het met een ouwe verroeste krabber heb staan te doen. Ik denk dat het vrijdag een tripje wordt naar de praxis. Voor nog een emmertje van tweeënhalve liter muurverf en nieuwe krabbers.
Dat zou kunnen schelen, al denk ik niet al te veel. Ik heb zo’n verf-afbrand-apparaat maar ik denk niet dat je dat op glas moet gebruiken. Al bedenk ik me nu opeens, dat ik dan wel direct van het afkrab probleem af ben. Hm, het overwegen waard? Gewoon de ruit eruit? Lijkt me nou ook weer niet de bedoeling. Maar niet doen dan. Gewoon, elke dag een paar centimeter aan beide kanten eraf halen. En uiteindelijk is het dan toch opeens een keertje klaar. Gelijk de kruimeldief er overheen. Dan heb je er ook geen troep van. Daarna kan ik nog bekijken of ik er plakplastic overheen wil of niet.
Maar morgen ga ik gezellig even naar een vriendin toe. Ik heb haar nieuwe huis ook nog steeds niet gezien. Dat wordt wel eens tijd. En ik heb van twee verjaardagen cadeaus bij me, zo vaak hebben we het al uitgesteld. Wat in het vat zit verzuurt niet, dat komt wel goed. Twee verjaardagen en een housewarming cadeau. Dat mag wel nu het zo fris is. Ik hoop dat ze het leuk vindt. Het komt in elk geval uit een goed hart. Nu de aan mijn schouder hangende Rainbow en de rest wat te eten gaan geven. Maandag weer sollicitatie eruit gooien en met de gang verder. Het weekend is alleen voor creatieve dingen, dat moet ook een keer gebeuren. En daar heb ik ook best zin in! Leuk, lekker schilderen! Nog een paar nachtjes slapen! Wat de quote van vandaag betreft, ik ben het allebei dus ik heb daar nooit last van gehad… 🤪