"Een geest, geheel en al logica, is als een mes, geheel en al lemmet. Het doet de hand die het gebruikt bloeden."

Rabindranath Tagore - Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941

Op zich is donderdag nu wel een fijne dag. Want op woensdag heb ik alles gedaan wat ik moet doen en dus heb ik de hele dag om dingen te doen waar ik zin in heb. Nu nog maar tot september want daarna zal er altijd geleerd moeten worden. Maar goed, dat kan je ook niet acht uur aan één stuk doen. Dus voorlopig zit ik goed op de donderdag. Ik vind het wel vervelend dat ik de afgelopen twee weken zo veel slaap. Hoe zou dat nou weer komen? Te moe of als voorbereiding op? Geen idee, alleen ben ik  het niet gewend zo.

Ik zet de wekker en ga vroeg slapen. Oké vorige week nogal eens erg laat maar dan vond ik het ook wel logisch. Daarom ben ik deze week juist weer gewoon vroeg naar bed gegaan. Maar ook nu slaap ik dwars door de wekker heen vaak. Niet altijd hoor maar toch. En dan word ik pas rond acht uur wakker. Normaal gesproken een mooie tijd maar niet voor nu en niet als ik om tien uur ben gaan slapen. Heel vervelend. De cits vinden het ook niet fijn, vooral Rainbow niet. Ik hoor de andere drie altijd in de vroege ochtend brokjes eten. Dus dan zal Rainbow ook wel honger hebben maar ja, die moet geen brokjes. Een beetje zijn eigen schuld maar toch kan hij daar niets aan doen verder.

En als ik wat later ben met alles, dan is alles ook een beetje later met mij. Ik wil het wel omdraaien maar het lukt nog steeds niet. Ik blijf slapen, diep ook. Ja, ik moet nog steeds een keertje of drie naar het toilet. Dat is ook wel vermoeiend natuurlijk. Het is nou eenmaal al jaren zo. Doe je ook niets aan, tenminste, niet dat ik weet. Vannacht had ik weer eens zo’n totaal slingerend dronkenmansloopje richting toilet, dan loop ik tegen alles op. De cits houden me dan met argusogen in de gaten, voor hetzelfde geld struikel ik en val ik over ze heen. Toch weet ik niet beter, dus dat kan het niet zijn. Nou ja, ik heb nog even en als het echt moet, dan moet het. Ik blijf het gewoon proberen.

Met Timo gaat het wel aardig. Oh wat zal hij blij zijn dat hij die vervelende kraag niet meer om hoeft. Gisteren deed hij ook nog wel even lelijk tegen Kim, ook al had hij zijn kraag niet meer. Maar vandaag was hij weer erg aanhalig, gelukkig. Hij heeft er natuurlijk ook helemaal genoeg van allemaal. Toch zal hij heus wel beseffen dat het allemaal voor zijn eigen bestwil is geweest. Hij heeft gisteren het grootste deel van de dag doorgebracht, met zichzelf obsessief wassen. Dat was door de kraag natuurlijk niet mogelijk geweest. En voor een kat met smetvrees, is dat behoorlijk lastig. Ook het pootje zelf was vies en dat heeft Kim steeds heel voorzichtig schoongemaakt. Met gekookt water en watjes en heel voorzichtig om hem geen pijn te doen.

Je weet nooit hoe of wat. Dieren gaan wel heel anders met pijn om maar je wilt ze voor geen goud nog meer pijn doen. Soms vond hij dat goed, een andere keer begon hij dan te grommen. Dan stopte ze gewoon gelijk. Ook goed, volgende keer dan maar. Met zijn pootje is hij dus ook wel flink bezig geweest. Kim greep alleen maar in, als hij erop begon te kluiven. Dan deed hij wel lelijk maar ja, daar was ze niet bang voor. Bij een vreemde kat zou je dat niet durven, maar bij je eigen kat is dat toch weer anders. Dat begrijp ik wel. Toch kunnen ze je behoorlijk verwonden hoor, mochten ze dat echt willen.

Kim is gisteren even naar buiten geweest en vandaag ook. Zo kon hij ook even alleen zijn en dat heeft hem goed gedaan. Alsof hij dat even nodig had voor zijn zelfvertrouwen. Wat het lopen betreft gaat het prima. Dat hadden ze ook al gezegd bij de dierenarts. Het is gelukkig geen steunteen maar een loopteen. Dat klinkt misschien gek maar dat scheelt alles. Ik weet nog wel dat er vroeger bij ons in de straat iemand woonde, en daar werd de grote teen bij afgezet. Die mevrouw heeft nooit meer normaal kunnen lopen daarna. Die grote teen houdt je namelijk in evenwicht, al lijkt dat helemaal niet zo. Toch, zonder is het totaal anders lopen. Een teentje uit het midden heeft zo’n effect niet.

Gelukkig is het bij Timo dus wel zo’n teentje uit het midden en zal hij er daardoor weinig last van ondervinden. Hij lag gisteren volkomen out met alle vier zijn poten wijd, te slapen. Eindelijk echte rust. Ook voor Kim, die heeft zich vannacht een slag in de rondte geslapen. Eindelijk echte rust, zonder te waken tijdens het slapen. Ze stuurde me een foto van het pootje. Het ziet er heel netjes uit. De korstjes zijn eraf en het ziet er heel rustig uit. Je ziet het wel goed, dat wel. Maar ik vind het niet storend.

Kim en ik zaten er nog over te grappen. Ik zei tegen haar; ‘je zou voor de lol de dierenarts moeten bellen. Dan moet je zeggen dat je graag dezelfde amputatie bij zijn andere pootje wilt doen. Omdat hij dan weer matching pootjes heeft.’ Dat zou wat zijn zeg! Ik vraag me af hoe ze zouden reageren. Ik vind het er een beetje uitzien alsof hij een poot heeft zonder en eentje met een high heel. Een soort van chique. Ja, ik ben dan ook een beetje gek. In elk geval, hij ziet er geweldig uit. Ik ben trots op Timo, het is een held, een survivor. En ik ben natuurlijk net zo trots op Kim.

Dat zei ik haar gisteren ook maar toen had ze zoiets van, doe niet zo raar. Niets om trots op te zijn. Nou, ik vind van wel! Want je moet niet vergeten dat ze zelf ook nog steeds behoorlijk ziek is. En daar heeft dit niet echt gunstig aan bijgedragen. Toch, en dat hebben wij nou eenmaal in ons, je beesten gaan voor. Die hebben je nodig en daar moet je voor zorgen, ongeacht hoe rot je jezelf voelt. En ze heeft het, juist ook omdat ze nog zo ziek is, behoorlijk zwaar gehad de afgelopen weken. Het draagt niet bij aan je herstel, dat weet ik uit ervaring. Vorig jaar had ik dat zelf met Moonlight, die toen zo ziek was in januari.

En of je nou wel of niet in elkaar stort, je zal ermee naar de dierenarts moeten. Het is niet anders, en dat je dan zelf half dood bent daarna en weken nodig hebt om weer terug te veren, tja, jammer joh. Je doet het toch, want je weet dat je die verantwoordelijkheid hebt. Tenminste, zo zijn wij. En daar ben ik trots op en zeker op hoe ze zich voor Timo heeft ingezet, ondanks ze zich enorm beroerd voelde. Ze deed het toch maar even. Ja, Timo mag zeker wel lief doen tegen haar! Dat heeft ze zeker verdiend. En dat weet hij volgens mij ook wel. Ja, wat je al niet doet voor je diertjes. En als je dan ziet hoe er anderen die dieren bewust mishandelen, nee, dan ben je nog wel heel onbewust!

Ik vind dat het ergste wat er is! Van dieren en van kinderen, daar moet je met je tengels vanaf blijven. Die kunnen zich niet goed genoeg verdedigen. Ik moet het ook niet zien want ik pak je! Geloof mij maar, dat wil je niet. Ik ben niet boos te krijgen, ik haal overal mijn schouders over op en ga verder. Maar ik moet niet zien dat iemand een dier of een kind pijn doet. Dan ben ik niet meer te houden. Ik vind dat zo ontzettend niet kunnen! Gelukkig ben ik daar niet de enige in. Soms hoor je dan van die horrorstory’s in het journaal, vreselijk is dat. Laat het me maar niet zien, ik voel me daar gewoon naar door. Blij dat ik niet meer daar zit, op dat level van bewustzijn! Dan heb je nog een hele lange weg te gaan! Niets voor mij meer. I ❤dieren!!!

"Denk toch na, denk toch na, u is op aarde en daar is geen remedie voor."

Samuel Beckett - Iers-Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1969) 1906-1989

Raar dagje vandaag. Aan de ene kant ben ik enorm productief geweest en aan de andere kant deed ik minder dan ik van plan was. Al is alles ondertussen wel gedaan hoor. Ik werd alleen steeds afgeleid. Ik zag allemaal andere dingen om te doen, die ook moesten gebeuren, en voor ik het wist, was ik dan daar weer mee bezig. En ik ben veel tijd kwijt geweest aan zoeken. Want er zijn weer eens opeens dingen verdwenen. En dan zo, dat het precies lijkt alsof het is om me te pesten. Gisteren had ik zo’n lege pot laten weken om het etiket eraf te krijgen. Na het afwassen heeft het ding staan te drogen op het uitdruip matje dat ik heb liggen.

Ik pakte hem vanmorgen nog op, want ik was aan het opruimen. De andere dingen heb ik ook weggezet maar de pot is niet meer te vinden. Schiet mij maar hartstikke lek, ik snap er geen jota van. Oh, echt hoor, die zijn van die dingetjes waar ik zo van kan flippen. Ik doe het niet hoor maar het kán. Heel irritant. Om het nog erger te maken, ging tijdens mijn koffiepauze, de laatste tissue uit de doos. Van de week had ik het nieuwe pak nog zien liggen. Alleen, nu ik het nodig heb, ligt het nergens! Je zou van minder gaan schuimbekken hoor, geloof mij maar! En nu, uren later, nog steeds geen pot en geen nieuw pak tissues.

Kijk, ik flip niet meer omdat dit heel regelmatig gebeurt. En gelukkig heb ik vaak genoeg getuigen erbij gehad, die hebben kunnen zien dat het niet aan mijn ‘verstrooidheid’ ligt. Niet altijd tenminste. En de keren dat dit wel zo bleek te zijn, geef ik dat ook gelijk toe. Ik heb geen reden om daarover te liegen en al helemaal niet tegen mezelf. In elk geval, jaren geleden flipte ik wel. Maar ik moest steeds vaker flippen en op een gegeven moment, besef je dat dit geen zin heeft. Zeker die keren niet, dat ik het zelf niet kwijt heb gemaakt. Juist dan moet ik ‘rustig’ blijven. Soms vind ik het alsnog en soms nooit meer. Het is niet anders. Dan maar geen pot en ik koop van de week wel andere tissues. Ik heb nog keukenrol voor direct. Zucht.

Ik heb wat boodschapjes gehaald en ik heb nieuwe tissues hoor. Normaal gesproken vind ik dan altijd direct dat wat ik kwijt was maar nee, zelfs nu blijven de tissues weg. Ook nog steeds nergens een lege pot gezien zonder bijbehorende deksel, die heb ik wel. Heel raar! Oké, ik laat het gaan, het heeft geen zin. Veel te mooi weer ook trouwens! Heerlijk! Alleen na het weekend weer tegen diee 30, dat vind ik maar niets hoor. Té! Zoals nu is toch perfect? Je kan nog van alles doen zonder eng te worden en je rot te zweten. Ik weet het wel hoor, dit mag zo blijven!

Ik heb daarnet even een dromenvanger opgehangen. Die had ik al een tijdje liggen maar mijn hamer lag bij Kim. Ik moet er nog eentje hebben maar ik wist even zo gauw niet waar. Goh, gek zeg… Ik ben nooit wat kwijt, zei ze cynisch. Ik denk niet dat ik er lang plezier van zal hebben. Het is een leuk spelletje voor de cits, dat dan weer wel. Nu zag Moonlight mij dat ding ophangen en het had gelijk zijn interesse. En inderdaad, zodra het hing, hing Moon er in. Dat gaat niet zo heel lang meer duren. Ach ja, wat doe je eraan hè? Helemaal niets. Wachten tot het ding eraf valt, of zoiets. Ach, dan hebben in elk geval de cits er lol aan gehad. Ook goed.

Vorige week had ik bij de Action een klein bijzettafeltje meegenomen. Gewoon zo’n MDF plaat op pootjes eigenlijk. Maar goed, nog geen vijf euro. Lekker goedkoop. Ik wilde één van de grote metalen potten erop zetten, zodat de twee, die nu naast elkaar staan, niet meer van gelijke hoogte zouden zijn. Ik had al zo’n plankje op wieltjes maar dat zag je eigenlijk nog niet eens. En omdat ik toch aan het verven was, heb ik het tafeltje ook maar gelijk meegenomen. Ik heb eens een andere stijl van rozen schilderen geprobeerd. Ik vond het wel wat hebben en zo past het precies weer bij de gordijnen, waar het vlak onder staat. Zulke dingen zou ik leuk vinden om te maken, maar ja, je moet alles maar opslaan tot je het kwijt raakt. Zolang ik geen winkeltje heb, gaat dat niet eens.

Toevallig kreeg ik vorige keer een mail over dat Swan collective. Ze hebben in al hun shops wel een drietal plekjes vrij. Afhankelijk van wat jij maakt en wilt verkopen, kan je daar dan een soort van plekje ‘huren’. Maar dat is toch nog best pittig. Kijk, als je kunst maakt om er van te leven, dan is het misschien wel wat. Dan maak je de hele dag door dingen en zo krijg je dan ook genoeg om te verkopen. Ik maak alles in de schaarse momenten tussendoor, straks zeker. En dan wordt het toch een ander verhaal.

De voorwaarden zijn dat zij toetsen of mijn aanbod bij het concept past of niet. Dat weet ik dus nog niet eens. Zo ja, dan betaal je géén huur maar je draagt 25% af van jouw omzet. Je hebt een proefperiode van 1 maand. Daarnaast betaal je ook nog eens een deelname bedrag van € 35,- ex per maand als je 6 maanden wilt deelnemen of bij 3 maanden wordt dat € 75,- ex. Poe poe. Dat is al pittig, 25% dan ook nog eens, is wel heel erg pittig. Bovendien moet je dan 2 dagen per maand in de winkel staan. Dit kun je combineren met het bijvullen van je voorraad. Maar ja, dan denk ik wel gelijk, dit is niet voor mij. Of is dat wel zo? Onderschat ik mezelf dan weer niet te hard?

Aan de andere kant, bij 65 maanden, moet ik al voor aardig wat geld verkopen, wil ik het alleen al kunnen betalen. Toch, je hebt dan wel direct je winkeltje, alleen 2 dagen in de maand, moet kunnen na de studie, als ik 32 uur per week ga werken. Een woensdag en een zaterdag, moet kunnen. Maar hoeveel moet ik dan wel niet maken in die tussentijd? Gaat dat wel lukken om er dan zo een omzet uit te halen, waardoor je niet alleen uit die kosten komt maar ook je verf en dergelijke eruit haalt en weer kunt bestellen? Dat vind ik erg lastig inschatten.

Ik weet wel dat ik vorige keer op de Swan Market in de van Nelle fabriek, bijna flauwviel toen ik sommige prijzen zag van schilderijen die echt niet kunnen tippen aan de mijne. Dat bedoel ik echt niet arrogant of zo. Dat was echt wel een heel groot verschil. Een wit doek met een rode stip, voor een berg geld. Tja… En in de Swan winkels draaien ze erg hoge omzetten. Dan heb ik het over een halve ton per maand of zo. Dus ja, je kán het er vast uit halen maar dan moet je wel hele dagen kunnen creëren denk ik. Of het dan wel of niet voor mij is, echt, al sla je me dood. Geen idee! Misschien eens mailen of zo?

De kapper is gebeld, de 30^e een afspraak om het weer te fatsoeneren. De verzekering heb ik gebeld ook. Ze hebben nog steeds niets van de tegenpartij gehoord. Ze hebben nu het dossier gesloten onder voorbehoud. Het is raar dat ze geen claim hebben gekregen. Het kan ook zijn dat het weinig heeft gekost en dat die mevrouw, die wist dat ze zelf ook een beetje in de fout zat, heeft gedacht, in alle eerlijkheid, laat maar zitten. Ik ben nog speciaal op de foto’s gaan kijken maar ze had wel degelijk een kapotte bumper. Ze kán het nog claimen natuurlijk, dus dan weet ik het eigenlijk nog niet. Maar toch, zou ze het dan niet allang gedaan moeten hebben? Of is ze dat vergeten? Heel apart, zou ik er nou echt zo mee wegkomen? Ja, oké, ik moest een andere auto kopen maar toch. Nou ja, het zal wel. Ik ga er gewoon van uit dat ik een heel groot mazzelpikkie ben! I ❤mazzel!

"De wiskunde, oprecht bekeken, bezit niet alleen waarheid, maar opperste schoonheid - een schoonheid koud en streng, als dat van beeldhouwwerk.

Origineel: Mathematics, rightly viewed, posses not only truth, but supreme beauty - a beauty cold and austere, like that of sculpture."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970