"Als je geen geweld kunt gebruiken, vervang dan het zwaard door ironie."

Hermann Hesse - Duits-Zwitsers schrijver, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1946) 1877-1962

Om half zes werd ik wakker en ben ik er maar gelijk uitgebleven. Alleen dan verwachten mijn bontjes wel dat ze gelijk te eten krijgen. Ik probeerde dat nog even te rekken. Vooral voor Rainbow, als niet-brokken-eter. Ze waren onrustig en ik moet zeggen, sinds is de balkondeur voor ze open heb, was dat nu toch wel erg aan de frisse kant. Het is een stuk kouder dan de afgelopen weken, dat weet ik wel zeker. De deur helemaal dichtdoen is lastig, als ik tenminste geen gillende Skylar in huis wil hebben. Straks, als het echt te koud wordt, houdt hij dat een weekje vol en dan weet hij volgens mij wel weer dat het winter wordt. Dat betekent dat de deur weer dicht blijft.

Dan zeuren ze me wel overdag gek, maar dat is nog te doen. Als het in de nacht gebeurt, geloof me en dat weet ik uit ervaring, daar word je echt niet vrolijk van hoor. En Skylar kan gillen alsof hij tussen de deur zit, echt niet normaal. Als je niet ligt te slapen is het een uitermate grappig geluid maar alleen dan. De buren zullen er ook niet blij mee zijn, dat weet ik wel zeker. Als in het voorjaar het weer goed genoeg is om de deur weer hele dagen en nachten open te laten, dan doet hij het in het begin wel even in de nacht op het balkon. Volgens mij om de akoestiek, of zo. Het klinkt dan ook alsof hij het door zo’n hoorn doet, zo hard. Maar gelukkig houdt hij daar redelijk snel weer mee op. Vooral als ik daarom een keer de deur heb dicht gedaan, dat vindt hij niet leuk.

Ik zit nog wakker te worden op de bank en ik hoor er eentje overgeven. Oh jeetje, wie is dat. Aurora ligt bij mij, Rainbow vlakbij, Skylar op de krabton. Oké, Moonlight dus. Hopelijk wordt hij niet ziek. Ik ga toch maar van de bank af, om ze eten te geven en koffie te zetten. Zo zonder word ik ook niet wakker. Ik zie dat hij niet één maar zelfs twee haarballen eruit heeft gegooid. Zo hee, goed zo Moontje! Dat scheelt maagpijn. Ik weet dat hij dit vreselijk vindt en er altijd behoorlijk last van heeft. Nu dus niet, want hij heeft ze eruit gegeven. Hij loopt te mauwen alsof hij apentrots is, dat begrijp ik best. You go Moonlight! Zie je wel, dat je dat kan?!

Als ze hebben gegeten en ik met koffie op de bank zit, komt hij zijn beloning halen. Hij wijst naar de borstel, ja dat doet hij met zijn hele pootje, en komt naast me liggen. Ik pak dan de borstel natuurlijk en borstel hem daar waar hij het lekker vindt. Dat heeft hij wel verdiend. Als het borstelen te lekker wordt, duwt hij mijn hand met borstel weg en gaat heerlijk naast me liggen genieten. Heerlijkheid! Ik heb de pc maar vast opgestart, nadat de grote zeurpietjes hadden ontbeten. En ik ben even wat dingetjes gaan voorbereiden. Ik heb de glazen potten schoongemaakt, mijn schoonzus had er weer een zooitje voor me. Ik heb weer wat snoepjespotten van de cits staan om te verven. En ik heb er weer een opdracht bij, zonder tijdlimiet, voor drie potten en drie flessen. Die ga ik ook maar even pakken, zodat ik ze klaar kan zetten.

Gisteren heb ik een prachtige kandelaar afgekregen, maar die kan ik nog niet laten zien. Het is een verrassing voor iemand en het hoort bij een schilderij dat nog net niet klaar is. Dat ga ik proberen vandaag af te maken. Ook wil ik vandaag een cadeau voor iemand afmaken, een opdracht is dat. Dat gaat ook leuk worden! Dat is toch wel dag vullend denk ik, dit alles bij elkaar. Toen heb ik nog even de vaas afgemaakt, waar ik al mee begonnen was een tijdje geleden. Ik vind hem erg leuk geworden. Het is weer met dat frosted glass gedaan en ik heb er bloemen op gemaakt. Dan op het onderste deel staat; ‘De aarde lacht in bloemen’ en dat is ook zo. Ik ga hem zo maar op mijn pagina zetten.

Het was in elk geval zo half negen. Ik was natuurlijk al gewassen en aangekleed. Ik moest om negen uur bij de tandarts zijn. Even tanden goed poetsen en flossen en dan weg. Natuurlijk was de brug weer open, dat is de laatste tijd bij elke brug waar ik in de buurt kom. Ik hoor mijn moeder grinniken want die zorgde daar altijd voor, zei ik altijd. Als mijn moeder in de auto bij je zat, en je kwam bij een brug, dan ging dat ding omhoog. Echt hoor, en dan zei ze; ‘zie je wel, dat heb ik nou altijd’. Ja ma, omdat je het op je afriep door zo te denken! Dat zei ik dan altijd maar daar was ze het niet mee eens. Natuurlijk niet.

Ik moest nog even wachten bij de tandarts maar ik was vrij snel aan de beurt. Al jaren lang is dat, klachten, geen klachten, nakijken, tandsteen verwijderen en wegwezen. Dat ging even anders vandaag. Ze wilde even een foto maken, want er zit waarschijnlijk een gaatje onder mijn kroon. Oké, dat is een rare plek. Wel een logische omdat ik daar niet echt bij kan. Alhoewel, logisch? Hoe komt daar nou een gaatje onder? Inderdaad, er zat een paar jaar geleden al een klein plekje maar dat is nu groter en het is ook zachter geworden. Het zit alleen op een hele vervelende plek. En ze heeft twee opties, ik heb er niets bij in te brengen.

Of ze tikt de kroon eraf, maar dat is niet altijd even simpel en snel gedaan. Soms heb je een paar flinke meppen nodig om dat voor elkaar te krijgen. Oh jeetje, dat klinkt nou ook niet echt lekker. Nee, het is de vraag of ze de kroon er zo af kan krijgen. Zo niet, dan moet ze door de kroon heen boren en dat is niet zo goed natuurlijk. Zo verzwak je de kroon. Maar ja, het gaatje moet gedicht worden en dan is dat misschien de enige manier. Dat was helaas nog niet anders. Want, ik zag het zelf op de foto, het zit vlakbij de zenuwen. Als het té dichtbij zit, dan kan ze er beter gelijk een wortelkanaalbehandeling van maken. Oh mijn hemel, dat vind ik echt helemaal niks.

Ik moet een afspraak maken waarbij ze zeker minstens een half uur de tijd heeft. Het grappige is dat haar halve uur, bij mij een uur of drie duurt. Wat een ellende zeg. Zo heb je jaren niks maar dan heb je de jackpot hoor. Een wortelkanaal behandeling vind ik nou niet echt een pretje. Ik heb er al eens eentje gehad en dat vond ik toen vreselijk. Oké, ik ben dan nu wel ouder en kan beter van alles verdragen maar toch. En dan duurt het ook nog even, want ze gaan eerst op vakantie. Pas op de 29^e om 11u10 ben ik aan de beurt. Nou ja, in elk geval nog net voor mijn stage begint die vrijdag erna. Dan is, als er al wat opgezwollen is, de zwelling wel weer weg. Ik ben niet echt bang maar een held ben ik er ook niet in hoor. Tot die tijd maar even wegstoppen in mijn hoofd. Bah.

Ik heb weer heel wat foto’s genomen van mijn cits, de afgelopen tijd. Alleen stonden er nu ook steeds foto’s van Timo. En daar gaat het vrij goed mee, hij rust goed nog steeds. Natuurlijk speelt de medicatie ook wel mee maar toch heeft hij het geaccepteerd weer ergens van te moeten genezen. En, het is nou eenmaal zo, dan geneest het sneller. Zaterdag zijn verband eraf, hechtingen eruit en zien wat het dan allemaal gaat doen. Hij zal voorzichtig moeten leren om te gaan met een teen minder. Ik denk dat het ergste in elk geval al achter de rug is, daar ga ik tenminste maar van uit. Ik ben trots op hem, en op Kim ook natuurlijk. Voor mij is Timo een hele grote held!

De vaas is ondertussen alweer weg, dat ging snel! Ik zet hem op de site, ik krijg een berichtje direct en verkocht! Ging alles maar zo snel! Buiten het feit dat ik dan weer mooi nieuwe verf kan kopen, scheelt het ook in ruimte. Maar ach, wat ik allemaal nog heb, en dat is best nog veel, gaat in oktober allemaal mee naar Swan Market! Ik heb in elk geval voorlopig mijn handen vol. Morgen even kijken waar mijn school zit, met het OV, dan weet ik dat ook gelijk. En beginnen met een ritme te maken voor stage, school en huishouden. Verplicht poetsen op de dagen dat ik het straks ook verplicht moet doen, maar dan door tijdgebrek. Dan glij ik er straks zo in. Af en toe hè, dan zou je niet eens denken dat ik blond ben!

"Zwijgen is de volmaakste uitdrukking van minachting."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

"Zonder traditie is kunst een kudde schapen zonder herder. Zonder innovatie is het een lijk.

Origineel: Without tradition, art is a flock of sheep without a shepherd. Without innovation, it is a corpse."

Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Met Timo gaat het goed, hij lijkt zich te hebben overgegeven aan zijn ingepakte pootje en alles eromheen. Eindelijk rust hij uit, is niet meer zo raar gestrest met van die grote pupillen en gegrom. Hij heeft zich erin geschikt, lijkt het wel. Hij mag af en toe best de bench uit maar als hij vervelend gaat doen en dingen wil doen die hij nog niet mag doen, dan gaat hij er weer in terug. Hij gaat naar de bak in de bench en hij eet en drinkt en hij kijkt tv op zijn tablet. Hij kijkt graag naar vogeltjes buiten en dat soort dingen en je hebt van die filmpjes, speciaal voor katten. Die komt deze week wel door zo en Kim daardoor gelukkig ook. Dat was wel nodig.

Als hij dan komende zaterdag weer naar de dierenarts gaat, dan mag het verband eraf en de hechtingen eruit. Dan gaat zijn revalidatie pas beginnen eigenlijk maar dan is ook het ergste achter de rug. Wat een opluchting zeg! Hij is erg intelligent en hij weet dus nog wel van een paar jaar geleden. Toen met zijn knie operatie, en de maanden die hij toen in de bench moest. Hij zal aangenaam verrast zijn, dat het dit keer een stuk sneller zal verlopen. Hij kan alles gewoon nog, al is het dan met ene teen minder. Het zal toch wennen worden, want katten zijn nu eenmaal erg evenwichtige beestjes en een teentje minder zorgt dan voor een klein beetje aanpassing maar dat kan hij wel. Hij is een survivor en een echte kattenheld in mijn boek!

Als we het dan toch over katten hebben, van de week had Sjoukje iets op haar profiel geplaatst en dat vond ik erg grappig! Zij had namelijk een boekje gevonden over katten en hun verzorging in de jaren 80. Heel apart hoor, hoe we er toen over dachten. Ik heb twee katten gehad toen, George en Mildred. Alleen toen ik zwanger was mocht ik met geen vinger aan de kattenbak zitten, toxoplasmose gevaar. Mijn toenmalige partner stak geen vinger uit ernaar en ja, dan gaan ze door het hele huis pissen. Katten houden echt niet van een vieze bak, tenminste, de katten die ik heb en gehad heb in elk geval niet. Huilend belde ik dan mijn moeder en die kwam het dan maar doen. Alles ging naar de kattenzeik stinken ook. Dat zijn van die dingen die je echt nooit meer vergeet.

In elk geval, daar wilde ik het niet over hebben, dat kwam alleen even naar de oppervlakte. Ik weet toch echt niet meer met wat ik de kattenbak vulde of waar ik dat mee deed en dat soort dingen. Ik moet wel eerlijk zeggen, dat ik toen geen katten waard was. Ik snapte toen niet dat je voor katten personeel bent, ik was gewend baasje te zijn omdat ik altijd honden had. Door dat kattenbak gebeuren tijdens mijn zwangerschap was het hebben van katten me al gaan tegenstaan en toen ik ook nog eens overal haren vond, ook in het ledikantje, heb ik via de dierenarts een nieuw huis voor ze gezocht. Oh en als ik daaraan terug denk, voel ik me toch zo schuldig. Toch, voor hen en voor mij was dat beter. Ik was toen nog niet gevoelig genoeg om katten te kunnen houden. Want zo is het wel.

Om voor katten te kunnen zorgen, moet je toch iets meer in je mars hebben dan bij honden. Waarom? Omdat honden je gezicht likken, zelfs nadat je ze net geslagen of geschopt hebt. In principe, als je ze kan uitlaten, schoon water neer kan zetten en regelmatig eten geeft, kan de grootste gek honden houden. Met katten is dat toch wel een ander verhaal. Anders moet je op TLC maar eens kijken naar afleveringen van ‘my cat from Hell’. En eerlijk gezegd, zelfs ik leer daar dan nog dingen bij. Want als je katten niet de juiste verzorging kunt geven, dan pakken ze je gewoon terug. En dan vinden die mensen het een naar dier maar dat ligt gewoon aan wat zij ermee doen.

Als je dan soms ziet hoe simpel het kan worden omgedraaid, gewoon door ze een beetje meer aandacht en verzorging te geven, dan begrijp je al direct dat het houden van katten in geen enkele mate vergeleken kan worden met het houden van honden. En toen kon ik dat nog niet, voor katten zorgen. Nu wel, maar je moet je dienstbaar willen opstellen en af en toe een paar open gehaalde armen of benen kunnen verdragen. Want er valt er wel eens eentje van je schoot en dan pakken ze je toch echt met al die nageltjes. Waar ze maar kunnen.

In het boekje van Sjoukje en ook te lezen in de commentaren onder die foto die ze ervan plaatste, las ik dat je toen de kattenbak vulde met turfmolm. Of met dat spul wat je nu ook voor cavia’s en dat soort diertjes gebruikt. Dat herinner ik me dus niet meer. Stom hè? Misschien, met Freud gesproken, verdring ik dat wel, door die kattenbakken van toen. Geen idee. In elk geval, ik moest er wel om lachen. Volgens dat boekje moest je dus een kastje speciaal voor je kat inrichten. Zo’n bak met turfmolm erin zetten, in dat kastje. En kijk, dan heb je nog ruimte genoeg voor zijn etensbakje en een bakje met water om te drinken. Heel vaak gaven ze katten toen ook nog eens volop koeienmelk, dat was ook al geen goed idee.

Als je dat dan zo allemaal hoort en/of leest, dan kan ik niets anders denken dan ‘arme katten uit die tijd’. Jeetje zeg, dat is allemaal gelukkig al zo achterhaald als wat. Nu weten we wel dat katten er juist een vreselijke hekel aan hebben om hun eten en drinken in de buurt van hun bak te hebben. In de natuur eten ze ook niet in de buurt van hun drinkwater. Dat kan dan een meertje zijn bijvoorbeeld. En als hun prooi daar in de buurt zou liggen, dan kan dat wat gaat rotten, het water besmetten. Dat weten ze instinctief en dus nooit eten en/of drinken vlak naast de bak. Dat vinden ze echt vreselijk. Katten zijn nu eenmaal enorme poetsfanaten en houden van schoon. Moonlight eet dan ook nog eens graag op de meest rare plaatsen, niet te doen soms.

Dat katten schoon en netjes zijn is algemeen bekend. Daarom moet je ook zorgen dat je de bak op tijd verschoond, hier gaan ze echt niet op een vuile bak. Niet gek want jij wilt zelf toch ook niet naar een wc die hartstikke vies is? Nou dan. Ik vind het niet meer dan normaal. Maar ja, ik ben dan ook enorm gegroeid in mijn leven. Ik ben zo totaal anders dan die zwangere twintigjarige met 2 katten waarvan ze geen moer snapte. Die waren zo anders dan de honden die ik gewend was, dat ik het gewoon niet snapte hoe dat nou zat. Nu weet ik wel beter maar ja, nu ben ik dan ook getraind personeel. En ik moet zeggen, ze hebben me heel goed afgericht! Maar ik doe het allemaal met liefde, dat mag duidelijk zijn!

Vandaag ben ik even bij mijn broer geweest. Die had van de week foto’s gestuurd van zijn overdekte zitplek in de tuin. Dat leek zo klein, dat ik dacht dat het daar veel en veel te krap was. Maar dat lag aan de foto’s. Wat een leuk plekje zeg! Hij heeft er een bamboe bankstel staan, oh wat leuk! En nog leuker, er is een hele grote muur, als canvas voor mij. Nu zijn ze zelf nog met van alles bezig en ik heb er echt de tijd voor nodig. Het komende jaar komt het er niet van natuurlijk, te druk. Maar volgend jaar, heb ik dan twee muurschilderingen te doen. Bij een vriendin en bij mijn broer in het buitenverblijf. Leuk tropisch met grote bladeren en bloemen, een papegaai, kolibrie, weet ik het allemaal. Ik heb al wel wat ideetjes hoor! Ze zullen alleen nog even geduld moeten hebben want ik heb zo mijn prioriteiten.