"Elk beroep is een samenzwering tegen de leek."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Als ik de bakken verschoon, dan doe ik dat altijd in een bepaalde volgorde en niet allemaal tegelijk. Omdat de vuilniszakken daar niet tegen kunnen, te zwaar en ook omdat dat fijner blijkt te werken voor de cits. De dag dat er een bak verschoond moet worden, schep ik de keutels in die bak want dat kan dan gelijk mooi de vuilnisbak in. Die zak gooi ik dan toch altijd gelijk weg. Dus ik schep de drollen vanmorgen in de bak die verschoond moet worden. Buiten het feit dat ik ze op volgorde heb staan ook, zie je dat vanzelf wel natuurlijk, lijkt het maar soms wisselt dat. Ik ben er nog niet achter waar dat aan kan liggen en eigenlijk moet ik dat nou ook weer niet per sé weten. Ik pak gelijk een vers water in de grote glazen kom van Moonlight, wat altijd eng is omdat hij dan glibberig wordt en  ik bang ben dat te laten vallen. Ik ben dus afgeleid.

In de keuken gooi ik de bak leeg, ik neem dan altijd gelijk een zak silicaatkorrels mee. Ik kiep de bak erin en pak de keukenrol erbij, waarmee ik dat wat op de bodem ligt in de vuilnisbak schuif. Goh, deze is nog volop in gebruik, bah nat. Meestal, als een bak verschoond moet worden, gebruiken ze die niet meer. Dan wacht ik een dag of twee en dan is alles droog. Dat is een voordeel met die silicaat. Dan is het niet zo zwaar ook, het weegt al genoeg zo. Dus dat hij zo volop in gebruik is, is dan raar. Nou ja, het zal wel, ik ga verder met schoonmaken. Ik moet opeens naar het toilet en daar aangekomen, zie ik in de badkamer de bak met de drollen, de bak die dus echt aan de beurt was om verschoond te worden, staan. Huh?!

Nou ja zeg! Potverdorie. Dan moet ik die zo ook maar doen. Dure business hoor, zo want die silicaatkorrels zijn echt zo goedkoop niet. Gelukkig bij Zooplus nog redelijk goed te doen maar toch, het is een hoop geld dat daar elke maand in gaat. Nog na mopperend op mezelf loop ik terug naar de keuken om daar de verkeerde bak in orde te gaan maken. Ik kan het moeilijk weer allemaal terug gaan scheppen. Dan maar 2 tegelijk en hopen dat ik het ritme er weer in terug krijg binnenkort. Ik scheur de zak met korrels open en kieper deze zo de vuilnisbak in. Met open mond sta ik ernaar te staren. Volgens mij gaat het niet zo goed met me!

Dat krijg je dus, als je de hele nacht wakker ligt omdat je best verdriet hebt om bepaalde dingen. Dingen waar ik geen behoefte aan heb om ze hier te vermelden. Er zijn nog dingen die ik voor mezelf hou, hoe pijnlijk ook. Ik ben een open boek hoor maar soms kan je bepaalde dingen gewoon niet vertellen. En dat heb ik nu ook. Al zou ik het er allemaal eigenlijk best zo uit willen gooien maar helaas. Dat kan ik niet doen. En als je dan zo kapot ergens van bent, dan ga je blijkbaar zulke dingen doen. Ik ben zo boos op mezelf op dat moment dat ik die steentjes in de vuilnisbak zie liggen. Niet normaal. Ik moet mezelf weer op de één of andere manier bij elkaar gaan zien te rapen. Hoe kan ik anders het komende jaar doorkomen?

Dat weet ik dus zo net nog niet. Want dit was wel heel heftig om te zien, een beetje té duidelijk zeg maar. Nou ja, de katten zullen het niet erg vinden hoor. Nu kost het me dus 3 zakken korrels. Het zal wel. Ik hoop dat ik het even los kan laten allemaal. Ik start de pc op en ik ga even naar Capabel bellen. Ik kies optie 2 zoals gezegd, ik leg uit hoe en wat. Oh dan gaan ze nu alles in orde maken. Ik krijg zo snel mogelijk een uitnodiging voor een intakegesprek. HUH? En als dat goed verloopt dan moet ik zo snel mogelijk allerlei kopieën van van alles opsturen. Als dat allemaal klopt, dan kunnen ze me bij de dinsdag groep doen. Hopelijk lukt dat nu allemaal net nog voor begin september en dan krijg ik vanzelf, als alles geregeld is, een uitnodiging voor de introductiedag op de 2^e HUH? Zo dan!

Zie je wel dat het niet goed geregeld was! Ik wist het wel, zulke dingen voel ik gewoon altijd! Dus nu zou ik er alsnog buiten kunnen vallen. Nou ben ik niet bang voor mijn sociale vaardigheden en mijn gesprek skills maar toch. Dit had al lang geregeld moeten zijn. Al voor ik een stageplaats was gaan zoeken! Vandaar dat die man me maar niet antwoordde! Nou, ik ben hier niet echt blij mee en ik vind het ontzettend slordig. Ik weet niet hoe vaak ze zoiets doen natuurlijk, ik ken eigenlijk het hele bedrijf niet maar toch, ik vind dit niet zo fijn geregeld. Het zou alsnog af kunnen ketsen en dat is niet zoals het hele voorgaande traject beloofd had. Op het moment dat de goede man zei, we gaan dit doen, dacht ik dat alles al geregeld was en verder ook zou worden. Dit blijkt niet het geval. Jammer. Zodra ik mijn diploma op zak heb, zeg ik gewoon wat ik vind. Daar kan bijna niemand tegen maar hé, ik lieg nooit een woord. Doe het er maar mee of bewijs maar dat ik fout zit. Dan ben ik de eerste die mijn hoofd buigt hoor. Doet pijn als je naar jezelf moet kijken, maar je leert er gewoon veel van.

Ik laat het maar zo, het zal heus wel goed gaan alleen, ik kan niet goed tegen zulke dingen omdat ik zelf altijd alles goed regel. Ik ben georganiseerd, ja normaal gesproken dan, niet na een nachtje huilen, en zorg dat mijn zaakjes op orde zijn en ik verwacht dit ook van anderen. Heel vervelend als je daar niet op kan rekenen. Maar goed, het is nu zo gegaan, laat maar. Ik zit de 2^e september echt wel op die introductiedag en de 10^e is mijn eerste les. Klaar. En meer dan tot nu toe gebeurd is, gaat er hier niet meer aan veranderen. Ik heb gezegd.

Af en toe moet ik wel zo doen, anders hoeft het echt helemaal niet meer voor mij. Daar zit ik al dicht tegenaan en Karina voelt dat als geen ander. Dus die stuurt opeens, zal ik dit weekend even komen? Oh ja! Graag! LEUK! Toevallig zei ze van de week al dat ze een beetje toe was aan Ria tijd en toen zei ik dat ik ook wel wat Karina tijd kon gebruiken. Nu doen we dat gewoon even. Opeens bedenk ik me, dat ik aan het shaken ben. Nou, dan eet ik toch ook niks, zegt ze nog. Nou, dat kan natuurlijk niet. Ja maar dan neem ik shakes toch ook? Ik moet lachen. Het zijn 500 calorieën per dag hoor. Oh… Ja… Dat is wel heel erg weinig. Ja, dat wel, alleen na een paar dagen heb je daar totaal geen last meer van en voel je je heel fijne en energiek.

Lukte het me vorig jaar niet eens de 1^e week door te komen, nu gaat het heel lekker en dat wil ik niet zomaar even weggooien want er is altijd wel iets waardoor dit kan. Maar, ik vind haar ontbijt echt niet te pruimen, dus dat kan al geen kwaad. Broodjes en beleg, ja, dat is wat lastiger om vanaf te blijven maar ik ga niks riskeren. En voor de avond, niet zo moeilijk. Dan doe ik gewoon een eetweekend na 1 week in plaats van een eetweek na vier weken. Ik kan lichte eiwitten eten dus zaterdag kip met veel groenten, lekker op zijn Italiaans, kan ik voor haar pasta erbij maken als ze dat lekker vindt. Zondag eten we een uitgebreide tonijnsalade. Ook heerlijk en mag ik gewoon hebben, zolang ik maar geen koolhydraten en suikers pak.

Ik hoop in elk geval, dat mijn lijf niet opeens de dingen van in het weekend op zal slaan maar goed, dat zien we dan nog wel. Ik ben nu in ketose en dat wil ik zo houden. Maandag gaat ze natuurlijk weer naar huis en dan komt ze in oktober weer. Dan ben ik nog steeds aan de shake maar wel een stuk verder. En dan gaan we gewoon naar het sushi restaurant want ook daar kan ik alleen groenten en kip en vlees nemen. No problem. We zien wel wat we gaan doen met het mooie weer. In elk geval even ’s avonds naar het strand om lekker uit te waaien. Dat wil ik al zolang! We zijn sowieso nooit uitgepraat en gezellig wordt het op zeker! Ik ben blij dat ze komt in elk geval. Kan ik in elk geval even bijtanken aan oprechte genegenheid. Dat is toch wel het minste wat een mens nodig heeft.

Zat ik net weer te schilderen en dan nog wel in een nieuw shirt. Bijna mors ik erop. Oh echt hè, ik heb een schort achter me hangen. Dat schort is wonderbaarlijk schoon. Zeker in vergelijking met veel van mijn kleding en vooral mijn nachtkleding. Ik heb geen pyjama of ponnetje meer, dat niet onder de vlekken zit van verf of ander art spul. Het is toch wat! En elke keer neem ik mezelf voor dat niet meer te doen en elke keer verziek ik weer een ander kledingstuk. Knap hoor, als je erover nadenkt. Ik las vorige keer, een echte kunstenaar heeft maar 2 soorten kleding, die met verf en die zonder verf. En ja, dat klopt nog ook! Hé, ik ben dus een echte kunstenaar! Het is wat!

"Een sigaret is een snufje tabak in papier gerold met aan de ene kant vuur en aan de andere kant een dwaas .

Origineel: A cigarette is a pinch of tobacco rolled in paper with fire at one end and a fool at the other."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Gisteren kon ik toch ook weer alleen maar verbeteringen constateren bij het lange staan. Mijn gevoelloze wordende beenverschijnsel trad pas veel later op dan de keren ervoor en was bovendien niet zo heftig. Dat is wel een heel goed teken! En zo lief ook, ik zag dat meisje weer, van die eerste keer en die vroeg hoe de bruiloft van mijn broer was. Zo lief! Goh, ik viel bijna om van verbazing omdat het oprechte belangstelling was. Dat ben ik zo ontzettend niet gewend! Echt erg eigenlijk toch wel maar toch realiteit, helaas. In elk geval, ik heb lekker gewerkt en dat gaat me steeds beter af ook. Ik had echt zoveel gedaan, dat Tessa’s mond open viel. En praktisch geen fouten. Geweldig, ook het feit dat je steeds beter weet wat je nou precies aan het doen bent. Gelukkig zitten er wel 2 dagen tussen om bij te komen.

Ik had die man nog steeds niet gehoord van Vanlerennaarwerken. Niet zo heel blij was ik daarmee. Jeetje zeg, dat is toch niet normaal? Dat je nog steeds niets gehoord hebt als je over anderhalve week al gaat beginnen. Ik had er maar een rotgevoel bij hoor, echt, alsof er iets niet klopte of dat er ergens iets mis aan het gaan was. En ik weet het gewoon, ik voel te veel van te voren altijd. Dus dan maak ik me ook echt ongerust en altijd terecht. Ik zal mezelf zeker geen helderziende voelen maar ik weet gewoon toch wel altijd alles. Heel irritant trouwens hoor en niet iets dat je wilt hebben, geloof mij maar. Vooral bij mensen, als je daar doorheen kijkt, wil je echt liever niet weten allemaal. Helaas, niks aan te doen. Je krijgt het ook niet weg.

Ik maar kijken de hele maandag en gisteren ook af en toe. Niks. Raar vind ik dat toch. Ik ga maar iets ondernemen. Hem mailen als hij toch niet antwoord, dan heeft dat ook geen nut. Ik ging spitten in mijn mappen met mails en ik vond nog diegene waar ik het eerst contact mee had. Ik ging ook zoeken naar contactinformatie van Capabel zelf. Dan bel ik toch rechtstreeks met de bron! Kan ook hoor, lijkt mij. Ik ben dat allemaal klaar aan het zetten en zit nog te dubben, wat ik nou precies ga doen. Die andere persoon bellen? Maar ja, die man moet straks wel die baan met 6 maanden contract voor me vinden want dat is de garantie via hun. Die wil ik niet tegen me in het harnas jagen nu al.

En als ik Capabel zelf bel, is dat dan niet raar? Ik hoef me er niet meer druk om te maken want de telefoon gaat. Hé! Het is Capabel! Ze hebben net vanmiddag net mijn aanmelding binnen maar er is een probleempje. Ja, dat het nu pas is doorgegeven wel ja, dat is al het eerste wat niet klopt. Ze zien dat ik de dinsdagen stage loop maar de aanmeldingen voor de maandag waren te laag, om die dag les te geven. De lessen zijn dus alleen op de dinsdag. Wat?! Ik voel even mijn maag heel raar doen, alsof ik uit een karretje val van de hoge achtbaan of zo. Want ik weet even niet wat ik erop moet zeggen. Ik zeg dat het dan wel een probleem gaat worden voor de apotheek waar ik nu al drie weken stage loop. Die zeiden al bij het eerste gesprek, ik kan je alleen voor de dinsdag en de vrijdag gebruiken als stagiair. Die man had nooit mogen zeggen, laat de apotheker maar kiezen hoor, jij bepaalt zelf of je op maandag of dinsdag naar school gaat. Nee, dat bepaal je dus niet blijkbaar! Eikel!

Bij mijn apotheek, van wie ik nu al een prachtige tas heb gekregen, geven ze hoog op van hun goede begeleiding, echt één op één maar ja, het is maar een ieniemienie apothekie. En dan kan je geen 2 stagiaires op ene dag hebben. De dame begrijpt het en ze vraagt of ik haar dan terug wil bellen als ik weet hoe of wat. Ik vraag of er dan andere mogelijkheden zijn. Jawel, ik kan elke maandag naar Utrecht, daar wordt ook de opleiding gegeven. Nou, nee, dank u wel. Dat gaat me net even ietsje te ver. Ik heb al zo weinig tijd en dan met trein en weet ik veel hoelang dat reizen is. Minstens 1,5 uur met de auto, dus laat staan met het OV. Daar begin ik niet aan. Dan ben ik ’s avonds laat thuis, kan ik gelijk mijn bed in want stage op dinsdag. Nee, dat gaat hem niet worden.

Of ik kan de opleiding uitstellen tot de volgende start, deze november. Maar ook dan is het niet zeker of ze voldoende aanmeldingen hebben voor de maandag. Nou ja, wel of niet op maandag dan, ik kan zolang niet wachten! Niet door mijn uitkering maar ook niet met mijn stage. Zolang mijn opleiding niet officieel begonnen is, mag ik nog niet veel meer doen dan ik nu doe en krijg ik ook geen eigen inlog en dat soort dingen. Wat moet ik hier nu weer mee aan? Ik zeg het met de apotheker te gaan bespreken, want anders zit er niets anders op dan weer naar een stageplaats te zoeken en daar heb ik nou niet echt behoefte aan. Ik kan die adressen waar ik al mocht beginnen wel benaderen maar ja, dat vind ik ook niet zo leuk.

Ja, ik heb het zwaar daar maar dat heeft een reden, dat voelt ook gewoon zo. En ik weet ondertussen wel beter dan niet op mijn gevoel te vertrouwen. Al ga ik nog wel eens de mist in. Ik bel de apotheker maar, kijken wat ze zegt. Ik kan het maar beter direct weten. Zij is er ook niet echt blij mee maar ze wil wel kijken of ze ergens mee kan schuiven of zo. Ze zou graag zien dat ik zou blijven. Dat is op zich dan ook wel weer leuk om te horen. Ze kan ook direct nee zeggen want het is niet de afspraak. Ze vraagt of ze er vrijdag op terug mag komen. Ja natuurlijk, dan kan ik daar wel gelijk Capabel bellen erna.

Even later krijg ik een appje, van haar privé nummer. Het enige wat ze kan doen voor me, is de donderdag erbij doen. Jeetje zeg. Dan wordt die vrijdag echt behoorlijk zwaar. Want zonder dag herstel doet mijn rug nog zeer en mijn voeten ook. Mijn geopereerde been heeft al weken geen enkel meer laten zien, zo opgezwollen is hij. De hielspoor laat zich gelukkig niet echt gelden, mede door de Fitflops maar soepel lopen is nog wel even wat anders. Wat moet ik nou doen? En dan bedenk ik me opeens dat ik het verdomme gewoon ga doen! Het zal helpen met sneller wennen en ik kom er wel doorheen.

Ik voel me heel goed met dit dieet, dat is altijd zo, als je je hier goed aan houdt. Lekker energiek in verhouding met de afgelopen maanden. Ja, dat ik niet opeens soepeltjes 9 uur aan een stuk kan staan, is toch zo gek niet? Ik zou zeggen, probeer het maar eventjes. Dan hoor ik je daarna wel. Nee, geen seconde zitten! Dat mag niet en dat kan niet. Kijken hoe je het eraf brengt, als je je in dezelfde omstandigheden bevind als ik. Maar dat geeft niets. Ik kom er altijd wel, of iedereen me nou neertrapt of niet. Het zal wel goedmaken zijn, anders weet ik het ook niet. Maar ik ben er oersterk van geworden, neem dat maar van mij aan.

Dus weer eens de hele boel omgooien, iets waar ik niet happy van word maar het is nou eenmaal zo. Roeien met de riemen die ik heb dan maar. Voortaan op donderdag en vrijdag stage en op dinsdag naar school. Ik moet dan ook weer constateren, dat het vast wel weer een reden zal hebben. Ik was toch zo blij met die mooie verdeling. Maar misschien vindt de kosmos wel, dat me dat geen baat zal doen. Nee, straks moet ik ook weer 36 uur de baan op. En dan kan je er maar beter aan gewend zijn ondertussen. Daar is dan ook wel wat voor te zeggen eigenlijk. Lang weekend en dinsdag school. Woensdag dan gelijk maar de webinars doen en leren met een beetje huishouden op de vroege morgen. Donderdag en vrijdag naar stage en proberen in de avond nog actief genoeg te zijn om te leren.

Het weekend de boel echt goed doen en leren. Misschien wordt de maandag mijn relaxdag wel of misschien heb ik geen tijd voor een relaxdag. Dat ik té veel moet leren, kan ook. Dat wacht ik nog wel af. Zo, door het op te schrijven heb ik mezelf alweer omgeturnd. Klaar, zo kan het ook. Ik ga Capabel morgen maar even bellen gelijk. Het gaat gewoon door. Maandag de 2^e is de introductiedag en de 10^e is mijn eerste echte les. Mooi! De rest zien we vanzelf wel. Ik maak me er niet druk meer om. Het was alleen dat ik voelde dat er ergens iets krom zat. Zo erg ben ik nou eenmaal en nu is dat weg en ben ik eigenlijk alleen maar opgelucht. Zwaar? Ja, dat wordt het wel maar ondertussen word ik lichter en lichter. Ook niet verkeerd.

Loop ik net naar de keuken om de cits eten te geven, zie ik die arme grote Skylar liggen. Skylar zijn doos ik kapot. Iets wat ik nooit had verwacht te moeten zeggen! Het is nu echt helemaal een losse bende maar ja, hij blijft er ook echt op liggen alsof het het zachtste mandje ter wereld is. Ook Rainbow en Moonlight heb ik er al op zien liggen. Katten? Het blijven altijd gewoon gekkies! Ik heb vier bewijzen rondlopen met allemaal hun eigen bevestigingen daarvan. Voor mij, alleen maar leuk want ik heb er elke dag wel plezier om! Heerlijke harigheden van me, je moet er toch wel van houden zeker?!

"Een pijnlijk geheim van goden en vorsten is, dat mensen vrij zijn. Jij weet het, maar zij weten het niet.

Origineel: Le secret douloureux des Dieux et des rois, c'est que les hommes sont libres. Tu le sais, et ils ne le savent pas.
Bron: Les mouches (1943)"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980