Toen ik vorige vrijdag naar stage ging, was ik vroeg genoeg op om alles op mijn gemak te doen. Op mijn gemak wassen en aankleden, op mijn gemak de cits eten geven. De bakken had ik de avond ervoor al verschoond. Dan neem ik meestal nog een koffie voor ik weg ga, terwijl ik naar het nieuws kijk. Wat een ellende weer met die protesterende mensen tegen de corona maatregelen. Wat ik het meest frappante vind, is dat ze het normaal beginnen te vinden, hoe iedereen maar tekeer gaat tegen de politie. Alsof dat grensoverschrijdende gedrag normaal begint te worden. Dat vind ik een nare maar ook enge ontwikkeling.

En als de politie dan terug begint te reageren, dan zijn het opeens schoften. Zoals die oudere man, die zo zielig zit te doen, dat hij wordt aangevallen en als je dan beelden ziet, dat hij een deuk in een politiebusje schopt, dan is dat opeens omdat hij boos wordt over iemand anders. Ja hoor, toedeledoki! Doe eens even normaal allemaal en kijk ook naar je eigen gedrag voor je afgeeft op hoe de reactie daarop je niet bevalt! Koekwauzen allemaal! En dan nog vinden dat ze in hun recht staan. Seriously?! Het kan aan mij liggen hoor maar door deze aparte periode ga je zien hoe de mensen echt zijn, wat hun ware aard is. Dat is best schokkend, dat er nog zo ontzettend veel zo laag afgestemd zijn nog maar. Helaas, het is niet anders.

Ik ging mijn haar maar kammen want ik kon het niet meer aanzien, het was toch bijna tijd om weg te gaan. Ik sta in de badkamer en hoor me toch een kabaal! Het leek wel alsof de hele kamer aan het instorten was. Er bleven maar dingen vallen en over de vloer kletteren. Het is zo vroeg ’s morgen al weer een beetje aan het minderen qua licht. Ik vloog de kamer in en zag daardoor nou niet direct wat er gebeurd was. Ik keek nog in het zijkamertje maar ook daar zag ik niets. Hè, hoe kan dat nou?! Ik deed het licht in de maker maar aan en ik schrok me een ongeluk! Jeetje zeg, moest dat nou echt?

Wat was er nou gebeurd, een van de fruitkisten, die ik geschilderd heb en aan de muur heb gehangen als kastje, was uit elkaar gerukt door het blijkbaar te zware gewicht van de bakken die ik erin had gezet. Raar hoor want het fruitkistje met al mijn verf uit Amerika is vele malen zwaarder beladen maar dat zit muurvast. Ja, direct gecheckt natuurlijk. Oh hemel, toen ik dichterbij kwam, zag ik pas echt wat een bende het was! Want het waren de bakken vol met steentjes, kristalletjes en allemaal van dat kleine gebeuren! Ik stond er even in ontzetting naar te staren want wat moest ik hier nu mee. Ik moest nu eigenlijk ook weg!

Maar ja, al die kleine kraaltjes, ringetjes, schakeltjes en stras kon ik niet laten liggen. Rainbow mag dan wel geen brokjes eten maar voor de rest probeert hij alles, juist zulke dingetjes. Dus ik moest wel. Met stoffer en blik de grootste hoop opgeveegd. Er zal nog genoeg liggen overal waar ik het niet zien kan, dat kan niet anders. Een aantal van mijn opbergdoosjes zijn gewond maar ik weet niet of ik ze weg moet gooien. Ik kreeg gelijk een lesje, als je je muren gaat verven, dan moet je wel alles van de muur halen. Want erachter, waar het kistje hing, was het nog donkergrijs met een stukje van de tekst die ik ooit op mijn muur had geschreven. Ja, dat ziet er nu niet uit natuurlijk.

Het kastje zat nog genoeg vast, om dat zo te laten liggen. Ik had echt geen tijd meer om dat ook nog te regelen. Alle losse rommel was zo goed en zo kwaad van de vloer, geen glimmende steentjes ketting kakkende Rainbow gelukkig. De bakken, kapot en heel, heb ik op de tafel gezet en ja, toen was het wel erg laat om te vertrekken. Toch netjes naar de apotheek gereden en ik was er nog net voor achten. Ze vroegen zich al af waar ik bleef want ik ben normaal wel vroeger. Maar ja, normaal vallen er ook geen fruitkisten van je muur!

Het leek wel alsof ik in de overgang was tijdens het werk. Dan weer heet, dan weer koud. En dat terwijl we een heerlijke airco hebben. Dan is het daar werken echt geen straf als het zo warm is. Gelukkig is het vandaag, ik typ dit zaterdags, heerlijk koel. Alleen jammer van het dichte raam! Maar ja, je kan niet alles hebben natuurlijk. Toen ik na stage thuis kwam, was ik best moe. Het waaide te hard om het raam open te hebben, helaas. Boven stond nog wel alles open maar ik had even geen puf om naar boven te lopen. Eerst de cits eten, want die zijn helemaal door het dolle als ik thuis kom na zo lang te zijn weggeweest. Dat zijn ze zo niet gewend!

En daarna ik met mijn eten de bank op. Pijn mijn rug en voeten altijd. Vooral nu het nog maar ene dag is. Gaat vast wel over een keer. Ik zit net zowat, hoor ik weer zo’n geluid van iets dat gigantisch valt en blijft vallen. Ik schrik me rot! Ik keek direct om maar nee, geen kistjes meer van de muur. Wat nou weer dan en waar kwam het nou precies vandaan? Nou ja, bleek 1 van de grote fotoharten, die ik in het trapgat heb hangen, naar beneden te zijn gekomen. Omdat de balkondeur nog wel open staat, en boven alle ramen, had de wind daar vrij spel blijkbaar. Wat een gedoe! En dat ding hing op een lastige plek, verzucht ik bij mezelf.

Niks aan te doen. Het is een bende in de keuken, en al die opruimbakken staan nog door de kamer en alles zit er nu door elkaar in. Omdat ik geen tijd had, heb ik het zo door elkaar in die bakken gekwakt. Ja, heel fijn, met al dat priegel spul. Ik zal er toch aan moeten geloven. En zoals altijd als ik iets verander, dan ben ik het daarna weken en weken kwijt. Tot ik het bij toeval weer tegen kom. Gelukkig ben ik niet gek te krijgen, dan pak ik toch wat anders? Dat heb ik nu ook gedaan. Zelfs dat onooglijke stuk muur heb ik zo gecamoufleerd, dat het niet eens meer opvalt.

Ja, mij wel, dus ik ga het sowieso netter maken, maar het schreeuwt je niet meer toe ‘hier woont een luie schilder die haar kistjes laat hangen als ze gaat sauzen! En dat is ook zo. Het enige dat ik zaterdag gedaan heb is de bakken voor de cits verschoond. Voor de rest ben ik, vanaf 7 uur ’s morgens, bezig geweest met al die kraaltjes en steentjes en stickers en weet ik veel wat allemaal wel niet, aan het uitzoeken geweest. Het is weer netter dan het was, dat dan weer wel En ik heb opeens plek gemaakt, en er kunnen nog 3 kistjes bij, op de grond dan wel, met wieltjes eronder. En dat komt weer heel mooi uit want er is epoxy onderweg, en ik ben bang dat ik dat ook weer erg leuk zal gaan vinden. Niet alleen om bodems te maken in dienbladen of laagjes op stenen en schilderijen.

Je kan er ook mooi voorwerpen mee maken als onderzetters, dienbladen, tafels zelfs. Maar ook kleine dingen als sierraden. Dingen als bijvoorbeeld een dierenpootafdruk met de as van een geliefd huisdier erin verwerkt. Ik heb weer veel en veel te veel leuks gezien. Heb ik weer, alsof ik niet genoeg te doen heb. Waarom is alles nou toch zo leuk!

"Ga nooit op reis met iemand van wie je niet houdt.

Origineel:
Never go on trips with anyone you do not love."

Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961

Zegt een man tegen zijn vrouw: "God, wat was ik een stommeling toen ik jou trouwde!! " Waarop zij reageert: "Ja, oké, maar toen was ik verliefd en daarom wilde ik dat gewoon niet zien...." Ja, ik moest daar zelf weer om lachen, het was een herinnering op Facebook van 10 jaar geleden. Toen ging het dus blijkbaar niet al te veel beter met me. Ik ben nog steeds even flauw. Daarom nemen sommige mensen mij met een korreltje zou en dat is nou weer net niet de bedoeling. Want ik heb echt wel wat te zeggen hoor.

Vorige week kreeg ik een berichtje via Messenger een berichtje van een collega van vroeger. In mijn eerste baan na de geboorte van mijn dochter, kwam ik te werken in het Boumanhuis, in de verslavingskliniek op de Pieter Postlaan. Die zit daar nu niet meer maar ik heb er altijd met plezier gewerkt. Toen ik begon was Marij net met vakantie dus het duurde even voor ik haar ontmoette. Maar vanaf dat moment hadden we direct een hele leuk klik. En zo werd ze eigenlijk veel meer dan een collega en kwamen we ook privé bij elkaar over de vloer. We werden best goede vriendinnen.

Vooral toen haar echtgenoot en mijn echtgenoot een leuke klik met elkaar bleken te hebben, werd het helemaal leuk. Omdat er toen opeens heel veel tegelijk gebeurde in mijn leven, ik stopte met werken daar, ik ging bij mijn echtgenoot weg, nadat net mijn 13-jarige dochter was weggelopen en was gaan samenwonen met iemand van 22. De relatie die ik toen aanging bleek erg explosief en toxisch te zijn, nadat hij me zo gemanoeuvreerd had dat ik met niemand contact meer had. Met haar dus ook niet meer, met niemand meer van toen, zelfs mijn eigen familie niet. En ik zat daar 8 jaar lang aan vast tot ik weer vrij was en nog iets later weer terug naar Nederland kwam.

Ook bij haar was er uiteraard van alles gebeurd, maar daar kon ik niet meer bij zijn. Iets dat ik altijd heel erg vond, omdat het voelde alsof ik haar had laten stikken. Nog niet eens zo heel lang geleden kwam ik haar hier weer tegen op Facebook en ik voegde haar toe als Facebookvriend. Ik zei dat we eens een keertje ‘een bakkie moesten doen’ om herinneringen op te halen en zij zei dat ze dat ook leuk zou vinden. Toch durfde ik niet goed die stap te zetten want ja, ik had haar toen toch echt wel laten zitten zomaar opeens. Maar af en toe liken we zo eens wat van elkaar. En laatst had ze me iets gestuurd, wat ik zo lief vond, over moederschap ging dat. En nog wat dingen, waarvan ik voelde, dat die oude band er nog best wel zat.

En dus vorige week opeens een berichtje, of ze mijn telefoonnummer mocht, want dan kon ze even bellen. Of ik kon haar ook bellen, als ik dat fijner vond. Ik stuurde direct mijn telefoonnummer natuurlijk. Ik heet nog net geen Aagje, want nieuwsgierig ben ik zeker wel. En direct al ging mijn telefoon. Nou, het was net of al die jaren er helemaal niet tussen hadden gezeten! Ze klonk nog hetzelfde ook. Voor we het wisten was het al bijna middernacht. Maar ja, we hadden ook zo’n beetje 25 jaar bijna bij te kletsen. Dat is niet gelukt hoor maar we hebben een beginnetje gemaakt.

Haar man en mijn ex man hebben het volgens mij nu boven erg naar hun zin, dat moet bijna wel! Die zijn allebei niet meer aan deze kant van de sluier ondertussen. Al hun favoriete artiesten zijn er ondertussen ook, dus dat zit wel goed. Marij heeft net als ik katten, al overdrijf ik het gewoon met die 5. Tot mijn verdediging, het was niet de bedoeling maar ik heb er geen spijt van hoor. Mijn portemonnee wel af en toe, maar dat komt door die dure snoepjes. We hebben het echt over van alles en nog wat gehad. Ook over ons werk van toen, en wie er daarvan nu nog steeds daar werken.

Want waar ze me over belde, is dat ze met een soort van vervroegd pensioen gaat. En dan krijgt ze een etentje aangeboden en daar mag ze een aantal mensen voor uitnodigen. En toen zei ze, dat ze dacht ‘laat ik mijn allereerste leuke collega hier ook voor uitnodigen’ en dat vond ik echt hartstikke leuk om te horen. Lief ook dat ze zo nog over me denkt! Heb ik toch misschien wel iets goed gedaan in mijn leven.

Wanneer het etentje is, ga ik er ietsje vroeger heen, zodat ik even bij haar thuis een kijkje kan nemen. Dat lijkt me hartstikke leuk. Ik denk dat we elkaar nog heel veel te vertellen hebben. Dat bleek wel uit dat enorm lange telefoontje! Normaal lag ik allang te slapen, toen we ophingen, zo laat was het al! Maar ik hing wel op met een heel fijn en happy gevoel. En dan ga je zelf nog even terug zitten denken. Een hele poos geleden had ik de foto’s van ons, werkend in het Boumanhuis al geplaatst maar dat doe ik gewoon weer!

Oh ook nog zo apart. Want het heet al lang het Boumanhuis niet meer, Bouman Verslavingszorg Zuid Holland Zuid was het eigenlijk. Dat werd Antes, daar werden ze door overgenomen. En dat was die ene apotheek in Den Haag, waar ik toen solliciteerde naar een stageplaats. Ik twijfelde toen nog, ga ik naar Vlaardingen of ga ik naar Den Haag. En weer bevestiging dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Want Antes is nu weer overgenomen door Parnassia, de Parnassia groep, die heel veel medische instanties blijken over te nemen. En die apotheek? Die is weg! Het is namelijk ook de reden dat zij een aantal jaren eerder stopt met werken, want daardoor is haar afdeling ook boventallig verklaard en moeten zij en haar collega’s weg. Had ik dus toch weer op zoek gemoeten naar een ander stage adres, iets wat niet gunstig is.

Haar voordeel is dat ze daar nu met een soort van vervroegd pensioen gaat. De 2 jaar WW, waar ik ook in zit, helpen haar erdoor tot haar pensioendatum. Ik kreeg een mailtje, of bericht dat ik een mailtje had in mijn werkmap. Dat ik over 7 maanden geen WW meer krijg, en hoe ik dan bijstand aan moet vragen, als ik daar recht op heb. Oh jeetje zeg, ik hoop toch echt dat ik een baan heb voor die tijd! Ik heb tot februari en ja, er is mij een baan gegarandeerd maar hoe gaat dat werken? Daar moet ik ook nog eens even over mailen. Dat zoek ik nog wel uit voor die tijd. Ondertussen heb ik toch maar weer een leuk etentje in het verschiet.

Verder ben ik erg productief geweest. Ik heb een fles gemaakt, en een bijbehorende pot. Ook heb ik een vaas gemaakt, die ik in een soort opdracht had. Ik had nog wat verf over en daarmee heb ik een paar dingen voor mezelf opgekalefaterd, zoals een lantaren, een pot en een doosje. Ook had ik nog een opdracht, voor een sigarettendoosje en die is ook af. Eigenlijk is alles dus af nu. Maar nu kan ik me dan weer gaan storten op een mooi cadeau dat ik dan mee kan nemen naar het etentje. De rest is nu klaar, en ik heb weer eens wat moeilijks uitgezocht. Als het lukt wordt het prachtig maar dat is nog even afwachten! Komt ook vast wel goed. Als de cadeaus zijn gegeven, kan ik ze pas plaatsen natuurlijk. Nog even geduld!

"Er zijn twee soorten verhalen, de verhalen die je leeft en de verhalen die je verzint. En niemand kent het verschil, en ik vertel nooit wat het is.

Origineel:
There are two kinds of stories, the ones you live and the ones you make up. And nobody knows the difference, and I don't ever tell which is which."

Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961

Ik kwam laatst iets tegen, op een van de vele kattenpagina’s die ik geliket heb, en dat vond ik wel interessant. Ze zeiden dat dit een waar verhaal is, maar ik durf dat niet ook te beweren met 100% zekerheid. Wel denk ik dat het kan kloppen. Het kan zelfs zijn dat ik het al eens eerder geplaatst heb, maar ik kan het zo snel niet terug vinden. Dus het is of je wordt opgefrist of het is nieuw voor je, in elk geval, kan het in beide gevallen geen kwaad.

De meeste mensen denken dat katten niets doen, het zijn luie wezens en het enige wat ze doen is eten en slapen. Nou, zo is het niet! Wist je dat er tegenwoordig al meer mensen zijn die katten dan honden hebben? Dat is wel eens anders geweest, maar op de een of andere manier, is dat gaan shiften of zo. Maar misschien merken mensen iets in hun onderbewustzijn of pikken ze dat op en worden ze daardoor naar katten getrokken? Want katten hebben namelijk een missie.

Weet je wat de missie van een kat is? Dan geef ik je nu een reeks feiten over het geheime leven van katten, zodat je ze beter kent en begrijpt. Iets dat misschien wel meer kattenmensen hebben kunnen merken, of voelen. Alle katten hebben de kracht om dagelijks geaccumuleerde negatieve energie in ons lichaam te verwijderen. Zodra we slapen, nemen ze die energie op. Als er meer dan één persoon in het gezin is, en slechts één kat, kan hij een buitensporige hoeveelheid negativiteit verzamelen door energie van zoveel mensen te absorberen. "Als ze slapen, laat het lichaam van de kat de negativiteit los die ze van ons elimineren." Vandaar dat ze ook minstens 16 uur van de 24 slapen. Als we overmatig gestrest waren, hebben ze misschien zelfs meer tijd nodig om die hoeveelheid negatieve energie los te laten.

En daarvoor worden ze vervolgens als vet verzameld, totdat ze het kunnen bevrijden, kunnen loslaten. Daarom worden ze dik en je denkt dat het door het voedsel kwam dat je ze gaf! "Het is goed om meer dan één kat in huis te hebben, zodat de last onder hen wordt verdeeld." Ze beschermen ons ook 's nachts, zodat er geen ongewenste geest ons huis of kamer binnenkomt terwijl we slapen. Heb ik even mazzel dat ik er 5 heb dan! 'Daarom slapen ze graag in ons bed.'

'En als ze ons goed achten, slapen ze niet bij ons.' Als er iets vreemds om ons heen gebeurt, springen ze in ons bed om ons te beschermen. Dat verklaart wel, dat ze de ene keer met zijn vijven praktisch bovenop me liggen, maar de andere keer vraag ik me af waarom het ‘gezelschapsdieren’ heten te zijn, omdat ze nergens te vinden zijn. Oh oké, zoals nu dus bijvoorbeeld!

Als een persoon naar ons huis komt, en de katten voelen dat die persoon er is om ons kwaad te doen of slecht is, dan omringen de katten ons om ons te "beschermen". Als u geen katten heeft, en een zwerfkat komt uw huis binnen en die adopteert uw huis als zijn huis, dan is dat omdat u op dat specifieke moment een kat nodig heeft. "Nou, die straatkat, bood zich dus aan om je te helpen!" 'Bedank de kat voor het kiezen van je huis, om dat werk te gaan doen voor je.' Als je andere katten hebt en de zwerver niet kunt houden, zoek dan een plek voor hem.

De kat kwam fysiek bij ons om een ​​onbekende reden, en in dromen kun je de reden zien voor het verschijnen van de kat op dat moment. Er kan een afschrijving zijn van de oorzaak en gevolg die hij u moet betalen. Ik weet niet of dat wel klopt, of dieren überhaupt wel een oorzaak en gevolg kunnen opbouwen. Maar goed, het klinkt lief. "Wees daarom niet bang voor de kat. Want "hij" zal op de een of andere manier terugkeren om aan deze verplichting te voldoen. "Katten genezen ons." "Katten zijn schattige wezens, en ze houden bovenal van hun baasjes, ze hebben gewoon een andere manier om het uit te drukken" ... En ondanks dat is hun liefde echt, dus twijfel er niet aan dat "zij onze grote en ware vrienden zijn boven alle andere goede vrienden". (Ontleend aan: Maktub)

Het oude Egypte wist het ook al, katten zijn speciaal. Katten vonden ze zo bijzonder dat ze daar ook vereerd werden als Goden. Leg het maar uit. Egypte was toen een enorm grote beschaving en ze konden dingen genezen, die daarna niet meer zijn gezien. Ze genazen mensen door ze in de stralen van de maan te leggen maar er was nog meer geheims wat ze daar rond deden. Ze konden tumoren wegnemen, waar de neurochirurgie niet eens in de kinderschoenen stond, die bestond nog niet eens. Maar ze deden het wel, want het waren bijzonder mensen in die tijd. Dat kwam door de tempels van Isis en hun priesters en priesteressen.

Die diende de grote farao’s die zelf ook helderziend waren vaak. Die priesters en priesteressen, werden de ‘groot gevleugelden’ genoemd. Op vele afbeeldingen zie je dan ook mensen met vleugels in het oude Egypte. Daarmee werd niet letterlijk bedoeld dat ze konden vliegen natuurlijk. Het betekende dat ze konden uittreden en zodoende achter de sluier, in de astrale wereld konden vertoeven en dáár haalden ze nou hun enorme wijsheid vandaan. En ook hoe ze wilde dieren en andere dieren zoals vogels onder controle konden houden. Vandaar ook dat je afbeeldingen kan vinden van panters of tijgers aan het hof van een farao.

Ook hoe ze bepaalde genezingen konden doen. Zoals alle grote uitvindingen ten gunste van de mens, ook uit de astrale wereld op de wereld komen. Die uitvinders en wetenschappers zijn echt niet zo slim uit zichzelf alleen hoor. En omdat die dienaren van de farao, in elk geval de hoge priesters en priesteressen, konden uittreden, kregen ze al die informatie rechtstreeks en namen ze die mee als ze terug kwamen van het uittreden. Vandaar dat die beschaving zo hoog was en zo’n vlucht nam. Want dat ging hard natuurlijk.

Maar, en ja, zo zijn de meeste mensen nu nog, die grote weelde was te veel voor een hoop priesters. Zoals het niet voor niets een spreekwoord is dat alleen de echt sterke schouders grote weelde kunnen dragen. Ze sloegen door en in plaats van de kennis heilig te houden, wilden ze alles voor zichzelf houden en gebruiken. Er werden machtsspelletjes door gespeeld wat uiteindelijk heeft geleid tot de ondergang van het grote en machtige Egyptische rijk in de oudheid. De kennis is niet verloren gegaan maar is wel verstopt. Door sommigen wordt gezegd dat het de orde van de Rozenkruisers is, die nog steeds al die, ook medische, kennis heeft verstopt.

De grote tempels van Isis gingen ten onder en met hun al de door hun kennis en macht corrupt geworden priesters gingen ermee ten onder. Over en uit was het met de Egyptische beschaving. Wel waren de grote piramides  al gebouwd en elke 100 jaar ontdekken ze weer iets nieuws daarover. Maar ze weten nog steeds niet waar de grote piramide van Gizeh voor is, en waar hij voor staat en wat hij betekent. Dat de top ontbreekt komt niet door de eeuwen die voorbij gingen maar heeft een andere reden. De hiëroglyfen kunnen ze wel lezen maar ze moeten ook nog kosmisch gelezen worden. Diegene die dat zou kunnen moest in de jaren 50 nog geboren worden maar wie weet is hij of zij er nu al wel? Maar ooit komt al die kennis weer hier naartoe, en ooit zal iedereen weten wat de piramide is en betekent. Maar als zulke grootse mensen al wisten dat katten zo speciaal waren, dan zou er in het verhaal over wat katten doen, misschien best wel eens een kern van waarheid in zitten.

Want ook hun spinnen, waarvan nog geen wetenschapper weet hoe ze het doen, is op een frequentie die genezend is. Een spinnende kat op schoot is zeker erg goed voor de dichtheid van je botten. Dus misschien zijn er daarom wel zo veel vrouwen met katten? Want vrouwen hebben meer kans op osteoporose en daar helpt hun gespin nou juist bij. Toch, of dat nou allemaal zo is of niet, ik ben in elk geval blij met mijn 5 harige monstertjes. Want dat ze ervoor zorgen dat ik me beter voel, dat staat als een paal boven water!