Zaterdag, de laatste alweer van november, heb ik besloten om een echte rustdag te houden. Oké, ik heb 3 wassen weggewerkt. En de 4^e zat er tegen de avond in. Die wordt ook nog wel weggewerkt hoor. Rond een uurtje of half 11 begon ik trek te krijgen en toen dacht ik, weet je wat, ik ga lekker relaxen vandaag. Van mijn broer had ik niks meer gehoord, die komt dus blijkbaar niet. Nou, dan moet ik ook maar eens een keertje proberen niks te doen. Ik moet zeggen, dat is goed gelukt. Ik blijk hele dagen te kunnen slapen, niet normaal toch? Want ik heb lekker ontbeten, met beschuitjes waar Rainbow zo om kaas zat te bedelen (zie foto).

Na het ontbijt, ging ik lekker hangen. Ik wilde in het boek ‘Zielsziekten, gezien van gene zijde’ gaan lezen. Maar het zonnetje was best fel, en toen vielen vanzelf mijn ogen dicht. Ik werd in de felle zon en met mijn armen om het boek weer wakker. Jeetje zeg, het leek wel zomer! Ik ben de schuifpui gaan open zetten. Als ik dat doe, komen alle katten overal vandaan om bij het open raam te gaan zitten. Aurora ligt graag in het kattenbankje dat er staat. Maar nu lag Sunshine er al. Dat vond ze echt een stuk minder. Zij en Moonlight begonnen hem eruit te kijken, maar hij bleef lekker liggen. Later keek ik en toen was Moonlight er heerlijk gaan liggen. Dat wordt vast nog een keertje knokken om dat plekje. Ik zie het al aankomen.

Ik ging me mijn gezicht in de zon liggen en natuurlijk dutte ik weer heerlijk in. Ik werd wakker van de droger, die irritant kan blijven piepen, elke paar minuten, dat ik komen moet. Ja joh, zit niet zo te lopen te zeuren! Ik kom al! Ik word dan altijd best geïrriteerd, alsof dat ding echt zanikt. Maar goed, de 3^e was werd ook opgevouwen en weggelegd. Vanavond de witte was doen, kan mijn apotheek uniform er ook gelijk bij. Dan heb ik er 4 gedaan. Ik moet wel weer heerlijk douchen, want mijn bed is ook schoon. En dat is zo lekker om daar dan vanuit de douche zo in te stappen. Alles ruikt dan zo lekker fris.

Ik heb dus nog even wat blogs zitten schrijven en de daarbij behorende foto’s gemaakt. En ik heb die doos die op zijn kop staat wat naar achteren gezet. Hè hè, eindelijk wat ruimte bij het bureau om te zitten. Ik begrijp dan ook niet, dat ik dat niet een aantal dagen geleden al gedaan heb, want toen had ik het daar, waar de doos nu staat, ook al vrij. Maar ja, een soort van storing in mijn hoofd, zal ik dan maar denken. Ach ja, ik ben gewoon ook intens moe en zo’n dag gewoon alleen maar slapen, alsof je ziek bent, bewijst dat wel. Ik kan echt slapen waar ik sta hoor. Dat heb ik van mijn opa. Ik kan rechtop zitten en zo in slaap vallen. Soms kiep ik dan wel om, maar ik kan dat gewoon. Opa kon dat ook. Die zat dan aan de hoge tafel, op een stoel rechtop te slapen. Die had altijd vol continu diensten en weet het daaraan. Maar ik kan het gewoon ook hoor, zelfs zonder continu diensten.

De katten kunnen er ook wat van, dus misschien neem ik dat wel over van ze. Die hebben een heerlijk plekje ontdekt. Mijn bed. Die hadden ze niet in het oude huis, want die kamer, hield ik altijd dicht. Ja, als ik er sliep niet maar dan durfden ze niet zo goed. Dat is hier wel anders. Het is een kleine slaapkamer, maar het is genoeg hoor. Ik doe er alleen maar mijn ogen dicht. Ik slaap er zalig. Het raam lekker open en een zacht briesje af en toe over je heen voelen. Ik begin er al een klein beetje aan te wennen, dat het hier best warm is. Maar als je bezig bent, dan loop je zo te zweten als een otter hoor.

Ook als ik slaap kan ik er wakker van worden. Hup been over het dekbed en dan zo’n briesje, oh heerlijk! Ik hoorde steeds zo’n raar geluid. Alsof iemand het alarm van de auto uit of aan zet. Maar ja, het kwam vanaf het atrium en daar staan geen auto’s. Ik ben nog even gaan twijfelen, of het niet van de parkeerplaats kwam maar nee, dat wist ik al snel zeker. Wat kon het dan zijn? Al die weken hoor ik het al, vooral in de nachten natuurlijk, als alles stil is. Zaterdag kwam ik er dan eindelijk achter! Het is die enorme glazen schuifpui, die toegang geeft tot dit gebouw. Als je eruit gaat, gaat hij met een sensor open. Als je erin wilt, moet je dat met je sleutel doen. Gek genoeg komt er meestal net iemand aan bij mij, dus hoef ik zelden de sleutel te pakken.

Die deur is enorm, ik denk wel 4 meter hoog en een metertje of 3 breed. Zodra hij dicht gaat en hij bereikt het laatste stukje, maakt hij dat geluidje. PJOEP! Oh hè hè, eindelijk weet ik het. Ik vind het niet erg, ik ben gewoon nieuwsgierig. De katten zag je er in het begin ook vanop kijken. Maar ook die reageren er niet meer op. Het is geaccepteerd alsof het er hier bij hoort. En mijn bedje ook blijkbaar. Zeker als ik het terug geslagen heb. Dat doe ik altijd als ik net uit bed ga. De boel lekker even laten luchten. En dan gaan ze het liefst op die dubbele laag dekbed liggen. Vooral Skylar en Aurora maar ook Rainbow zie ik er regelmatig.

Die doet trouwens iets echt hilarisch, ’s morgens vroeg. Ik ben al maanden en maanden om 6 uur eruit. Maar met al die vermoeidheid de laatste tijd, slaap ik zo door tot een uur of 8 en dat vinden ze toch echt wel nokkie hoor. Dat is té laat. Ik voel het wel eens gebeuren, dat er een kat keihard tegen me aanspringt, en dat voel je heus wel goed hoor. Vooral zo in je zij. Dan heb je direct een soort van beurs gevoel. En inderdaad, meestal is dat wel het teken dat het al veel en veel te lang al etenstijd is, en dat is zo rond achten. Dan ga ik er direct uit, want ik vind dat ook zonde van mijn tijd.

Van de week alleen, draaide ik me, al wakker wordend, lekker om. Om op dat exacte moment te zien, hoe Rainbow als een soort van steigerend paard, met van die ingetrokken voorpoten, steigert. En als hij op zijn hoogst is, komt hij weer naar beneden en slaat dan zijn voorpoten allebei zo in mijn lijf! Zo dan AU! Ik zou hem een standje moeten geven maar het was echt té leuk om te zien. De doerak! Mij een beetje wakker prikken, met die prikpootjes van hem. En hij weegt bijna 8 kilo hoor, dat voel je echt wel. Ze hebben het in elk geval allemaal wel naar hun zin, zo te zien en te merken. En dat is toch echt wel voor mij het allerbelangrijkste.