Na de hele lange blog vol katten geklets, heb ik me ondertussen toch een paar blunders gemaakt. Goh, normaal vertel ik dat even in een blog en zitten er weer een paar tussen voor ik de volgende blunder maak. Nu ik het zo achter elkaar zet, en het waren 2 grote bloopers, heb ik zoiets van, oké NiemeijerT jij moet echt beter op gaan letten. Ik heb een excuus, van zoveel jaar niet een volle werkweek gehad hebbende naar in 1 x weer meer dan 40 uur kwijt zijn is even aanpassen. En dat is nog niet helemaal zo ver. Het zal er toch wel iets mee te maken hebben.

Ik had een bestelling gedaan, voor wat dingen bij Bon Prix. Ik vind online shoppen helemaal niet erg en ik had al jaren niets meer voor mezelf gekocht, dus dat vond ik wel leuk. Ik had alles snel binnen maar er zaten wat dingen bij, die ik terug wilde sturen. Van 1 vest/blouse waren gewoon de knopen af, wel 3. Er zaten wel 2 reserveknopen bij maar ja, wat heb ik daar dan aan. En nog iets wat ik in het echt niet zo leuk vond, dat kon ook terug. Dan doe je die dingen weer in de verpakking, ook de grote buitenzak of -doos. Daar plak je dan de bijgevoegde etiket sticker met adres op en dan gooi je de boel af bij een postagentschap. Niet zo heel moeilijk toch? Nee, dacht ik ook niet.

Een dag later krijg ik een mail van PostNL dat mijn pakketje van Bon Prix onderweg is, het komt een dag later. Ik dacht, hè, wat gek, ik heb alles toch al gehad? Nou was ik ook volop bezig met Moonlight dus ontsnapte het even aan mijn aandacht. Dus de volgende dag, ik verwachtte nog een paar pakketjes, belde de meneer van PostNL aan, die komt altijd met een hele steekkar vol voor hier in de flat. Ik nam wat kleine pakketjes in ontvangst, waarom die van Bon Prix. Ik herken direct het pakketje dat ik zelf 2 dagen ervoor heb afgegeven.

Wat blijkt, en ik wist dat niet én ik heb gewoon niet goed opgelet, er zitten dus 2 A-4tjes bij met gegevens, en op de ene zit een sticker met je eigen adressering. Geen idee waarom hoor, wat moet ik met een sticker met mijn adres erop dan? Maar op het andere A4tje zit dus de sticker die geadresseerd is aan Bon Prix, die je moet gebruiken bij een retournering. Eh… Oké… Nou… Ik hoef denk ik niet uit te leggen, dat ik heb lopen gieren van het lachen! Oh dit is echt té erg! Maar dat was nog niet alles, het kán nog erger.

Ik had een bestelling gedaan bij de Action, en dan prik je een tijd dat je het op kunt halen. Er zaten 2 plaids bij, want ik wil daarmee een sprei maken. Het moesten daarom wel 2 dezelfde zijn en van de kleur beiden, die ik had uitgekozen. Dat had ik er specifiek bij vermeld en ook dat ik het anders niet hoefde te hebben. Kom ik daar aan, ja hoor, 2 verschillende plaids. Lekker veel interesse ook van de medewerkers, not. Ik zeg dat ik het erbij had gezet, en dat ik die 2 niet wil. Ze kijkt op haar schermpje, ‘ja ik zie het’. Ja, omdat het ook zo is. Ik zeg dat ik toch wel graag 2 plaids wil hebben van die kleur en 2 van hetzelfde. Na veel gedoe lijkt dat toch te lukken. Alleen die ene plaid is los, nou ja, wat maakt t uit.

Ik ga weer richting huis en eenmaal thuis aangekomen, pak ik die plaids. Huh? Wat gaan we nou toch krijgen?! Is er eentje gewoon door de helft! Hoe bestaat het, heb ik weer natuurlijk. Ik denk even na, weet je wat, ik maak gewoon een winkel afspraak, je krijgt nu 20 minuten en dan ruil ik gelijk deze weer in. Een half plaid, nee, daar neem ik geen genoegen mee. Zo gezegd zo gedaan, ik plan het in voor de maandag erna. Tussen 18 en 18u10 mag ik komen winkelen. Fijn hoor, corona gezanik, maar ja, wat doe je eraan.

Maandag was een heftige dag op kantoor, met al dat nieuwe en al dat leren is dat elke dag wel maar ik vind het nog steeds erg leuk. Het is alleen een beetje erg veel en je vergeet dan snel kleine dingetjes. Van die dingen, die je 1 x gezegd zijn in die 1^e paar dagen of zo. Ja, heb ik gezegd… Oh ja? Nou ik weet van niks. Ik geef de cits eten, het is al na vijven en tegen de tijd dat ik weg kan, pak ik de tas met die anderhalve plaid en ga rijden. Het is daar altijd enorm druk.

Ik verwijt mezelf dat ik zo stom getimed heb. Midden in de spits. Blondje. Nou ja, niks meer aan te doen. Dus gewoon gaan. Kom ik bij de Action aan, leg ik het haar uit. Ja hoor snapt ze wel. Omdat het verkeer mee zat, ben ik veel te vroeg. Ze zegt dat ik toch al naar binnen mag, waar het rustig is. Dan heb ik lekker lang de tijd. Oh wat lief! Ik zeg dat ik de tas met 1,5 dekentje wel bij haar laat maar ik wil wel even mijn portemonnee eruit halen. Ze geeft me de tas terug en wat blijkt nu? Heb ik wel de tas met de plaids meegenomen maar mijn portemonnee ligt nog op het kastje in de gang. Neeeee!

Dat is pas echt stom! Ze zegt dat ik het dan maar snel moet gaan halen, ook al ben ik straks later dan de afspraak, zij staat er toch de hele avond en ze weet ervan, dan laat ze me gewoon door. Heb ik ff mazzel dat er zo’n lieverd staat vanavond. Ik denk bij mezelf, zelfs als het tegen zit, zitten er dingen mee! Tot ik naar de parkeergarage loop. Oh hemel! Die kan ik natuurlijk ook niet betalen!! Ik loop een stukje verder door dan waar mijn auto staat, want daar zit meestal iemand die een oogje in het zeil houdt. Ik leg mijn situatie uit aan de dame en ze zegt dat ze me wel zal helpen. Ik moet er wel hier achteraan uit maar dan kijkt zij mee en doet ze de hefboom omhoog als ik ervoor sta.

Ik loop ondertussen te hijgen als een molenpaard. Ik besef me dat ik ook vandaag nog geen puffer heb genomen. Goed bezig Niemeijer! Helemaal stijf van de stress neem ik me voor om extra voorzichtig te zijn met het rijden. Want anders krijg ik straks nog wat met de auto ook. En daar wordt Sinterklaas niet vrolijk van! Natuurlijk is het nu wel druk, en het lijkt wel alsof ik naar huis kruip. Helemaal duizelig kom ik boven aan, 3 paar kattenogen kijken me verbaasd aan en al helemaal als ik gelijk weer weg ga, nadat ik mijn portemonnee van het kastje heb gegrist.

Jeetje zeg, weer dat verkeersgeweld in. Het is ietsje minder de kant van de Action op gelukkig. Toch ben ik er pas bij half 7. Het meisje staat er gelukkig nog, het had ook zo kunnen zijn dat er iemand anders stond. Leg het dan maar weer eens uit. Maar, ook hier, een geluk bij een ongeluk. Ik mag binnen en hoef me van haar niet druk te maken. Maar ik loop niet op mijn gemak hoor. Bovendien hebben ze daar gelijk van de nood een deugd gemaakt en is de hele tent vergroot en veranderd. Ik kan zo natuurlijk ook totaal niets meer vinden. Daar moet je een studie voor gevolgd hebben!

Ik vind in elk geval 2 plaids van de juiste kleur. Dat zit wel goed, ook nog wat andere kleine dingetjes en een aantal dingen die ik totaal niet kan vinden. Ik heb ook geen puf om het te vragen want ze lijken allemaal een soort van onwillig te zijn en daar heb ik ook geen trek in. Laat maar, ik heb echt al stress genoeg ervaren vandaag. En zo ga ik, alsnog met veel te veel, zoals het bij de Action hoort, weer naar huis toe. Zodra je minstens een half uur mag, ga ik wel weer hoor. Toen ik naar binnen ging, was er een oudere meneer aan het ruzie maken, omdat hij geen computer heeft en dus zo ook geen afspraak in kan plannen.

Ik begrijp de man wel maar ik kan niets voor hem doen. Tegenwoordig loop je, als je niet digitaal kunt zijn, echt ver achter. Ik ben niet van de wizzkid generatie maar gelukkig moet ik door mijn werk en studies wel mee. Zoals nu ook het werken via teams thuis, dat lukt de generatie net boven mij toch echt niet meer, als ze er niet in meegegroeid zijn.

Ook op mijn werk, bij onze ‘klanten’ of bewoners, zie ik dat. Een dametje van 95, daar kan en mag je niet van verwachten dat ze haar post digitaal wil ontvangen. Maar we gaan toch echt langzaam maar zeker op een papierloze wereld af. Op zich niet verkeerd hoor, maar het nu van iedereen al verwachten, dat mag echt niet. Maar ik ben blij dat ik er in elk geval zelf genoeg van mee heb kunnen krijgen, om er in mee te kunnen groeien. Ik heb langer nodig en ik snap niet altijd hoe iets kan maar ik kan er goed mee werken. Alleen moet je me wel alles voorkauwen, en dan kom ik er wel uit. Maar ik moet even weten waar ik moet zijn. En daar zal ik vast de enige niet in zijn.

Ik vind het wel wat hebben hoor, zoals het nu gaat. Ik heb een gsm, los van de pc, maar als ik op mijn laptop, die dus mij is toegewezen, inlog in het telefonie programma in ons klantenportaal, dan koppelt als vanzelf dat programma aan mijn telefoon, als ik even wat inlog trucjes uithaal. En dan zie ik wie er belt, of daar al een adres aanhangt en noem het maar op. Met zo’n losse gsm vind ik dat knap hoor. Het is ook vrij nieuw en gaat nog wel eens mis maar dat komt wel goed ooit. Dat zijn van die snufjes, geen flauw idee dat het kan, maar wel erg interessant dat het zo mogelijk is!

Sunshine heeft van de week voor de 2^e keer zijn druppels gehad. Ik merkte inderdaad de dinsdagavond, dat ze echt begonnen uit te werken. Hij werd weer sikkeneurig en ging weer zo lopen jengelen als alleen katten en kleine kindjes dat kunnen. De woensdagochtend heb ik hem gelijk weer in zijn kraag gegrepen, druppels tussen zijn oren op zijn kop. Hup 2 seconden en klaar. Daarna Moonlight gepakt in zijn nek, pijnstiller/ontstekingsremmer erin. Ook hoppa, zo klaar. Met Moonlight moest ik om 10u30 weer voor controle op de Walenburgerweg zijn. Ik ging dus lekker even voor mezelf achter de pc nu. Dan had hij ook niks in de gaten tot bij tienen in elk geval. Voor Sun heb ik, voor ik van de druppels gehoord had, van alles geprobeerd om hem van zijn lik-plekken af te krijgen. En ook om van dat gejengel af te komen. Extra aandacht, boos worden, extra lief zijn, extra lekkers, tot aan totaal negeren, niets hielp. Het was zelfs zo bizar, hij liep zo ongedurig te zijn, en dan gaat hij zoeken naar onmogelijke dingen.

Hij sprong dus op de tv kast. Die is zo hoog niet. Ik zie hem kijken naar de glazen vitrinekast. Ik gil NEEEEE terwijl hij springt…. Te laat… Oh hemeltjelief, hoe komt hij er straks nou weer af, zonder iets stuk te maken? Om het nog erger te maken, gaat hij zitten staren naar de krabpaal. Diezelfde krabpaal die ik juist een tijdje geleden wat meters dichter naar de bank heb gezet, omdat ze er dan wel in komen liggen. Kwestie van ‘gezelligheid’ of zo. Alleen staat hij daardoor nu wel zo’n dikke 2,5 meter bij de vitrinekast vandaan.

Als ik het zo vertel duurt het even maar dit speelde zich af in luttele seconden. Ik zie hem kijken naar de krabpaal, ik zie hem meten, ik zie hem in de ‘ik ga een hele verre sprong maken’ houding gaan zitten. En weer roep ik NEEEEEE en springt hij op dat moment richting krabpaal. Met een hels kabaal vallen er dingen in op de glazen plankjes in de kast zelf. Wat weer kwam doordat die hele kast gewoon bijna omkiepte! Ik heb nog mazzel dat de sprong zo die richting op is, dat de kast tegen de muur aan kwam, want anders was die hele kast gewoon omgevallen.

En een vitrinekast, bijna helemaal van glas, ik moet er niet aan denken. Ik huiver ervan en ik mopper als een boze baas tegen die eigenzinnige kat! Kom op zeg! Doen eens even normaal halve zool! Dat doe je toch zeker niet?! Zo’n achterlijk verre sprong maken als je bovenop een glazen kast zit. Ik weet dat hij er ook van schrok hoor, maar hij kijk stoïcijns langs me heen. Hij doet net of hij gek is. Goeie tactiek want ik kan er niks mee. Al kon ik dat toch al niet natuurlijk. Ik ga richting kast om de schade op te nemen.

Nou ja zeg, wat een geluk! Er is niet eens iets stuk. Wel is alles omgevallen. Fotolijstjes en zo en de vaas die erin staat is schuin gevallen maar niet omgevallen. Gelukkig maar want die is dus ook van glas. Nu is hij nog heel en de glasplaat waar hij op stond ook nog. Ik zet alles weer recht en neem gelijk de glazen platen af. Ja, ik ben nu toch al bezig. Ik mopper nog steeds en ik zie hem heus wel zo af en toe mijn richting op loeren. Hopelijk heeft hij hiervan geleerd en doet hij het niet meer. Want ook al doet hij alsof het niet zo is, hij schrok echt wel. De rest ook trouwens. Die zitten ondertussen nog met van die grote schrikogen door de kamer verdeeld.

Degene die ooit zei dat je geen aandacht moet schenken aan aandacht die op een negatieve manier gevraagd wordt, die moet maar eens een weekje Sunshine in huis nemen. Dan piept hij of zij gelijk anders, dat weet ik wel zeker. Maar ja, om ook die kale plekken op zijn poten weg te proberen te krijgen, heb ik dus anti stress druppels gekocht. De komende weken zit ik goed. Nu is het zaak voor mij om een goeie baan te houden, ook al zitten ze daar in een reorganisatie, want de katten worden snel duurder. En ik moet ook bij sparen om weer een eventuele grote post te kunnen betalen. Komt vast goed.

Ik moet gewoon zo snel mogelijk alles weten en daarnaar handelen. Zo dat ze weten volgend jaar, die willen we niet meer kwijt. Dat zou in hun eigen nadeel zijn, dat moet ik ze zelf aantonen. En dan zien we wel. En dat niet alleen hoor, ik vind het echt leuk wat ik doe. En binnenkort ga ik toch ook wat meer op kantoor ingedeeld worden, dat vind ik ook wel fijn. Het is lekker thuis werken, maar niet als je net nieuw bent en niet leert wat de routines zijn voor bepaalde dingen. Gelukkig dat het zo leuk is.

Ondertussen ben ik met Moonlight naar de dierenarts geweest. En het was nog niet helemaal dicht. Meneer eet natuurlijk ook dingen die niet mogen. Moonlight kan ik niets voor verstoppen of zo. Want dan kunnen de anderen er zelf niet bij, maar ook kan hij sowieso overal bijkomen. Dus ja, wat doe je eraan? Ik heb nu dentisept mee, maar dat is best lastig geven, met zo’n grote tuut eraan. Hij ziet me al van verre aankomen en ik ga hem niet uren achterna zitten. En het moet aan 2 kanten in zijn mondje. Het is een pasta, en doordat het plakt, verdelen ze het zelf met hun tong door hun mond.

Ik zal zo nog eens een poging wagen, als hij het niet in de gaten heeft of zo. En hij is nu wel heel erg alert op me, met mijn dierenarts stunts. Prettige wedstrijd voor mij, heel fijn. Nou ja, komt wel goed hoor, ooit. Ik moet ook gelijk een afspraak maken voor volgende week maar dan moet ik kijken of ik 2^e paasdag online een afspraak kan maken voor hem, voor de dinsdag. De rest van de week moet ik werken dus het kan alleen dan of een week later. Ik ga het wel merken, en Moonlight ook. Sorry jongen, maar wat moet dat moet. Het is voor je eigen bestwil en je gezonde mondje. Het verschil in zijn gedrag was wel heel groot dus het heeft erg goed geholpen. Zo willen we het hebben. De rest vertel ik volgende week wel! Pratige Pestdagen oooooh eehhhh Prettige Paasdagen allemaal!