Ik had 3u45 de wekker gezet, 3u30 was ik al klaar wakker, nou ja, klaar... Even op de bank gezeten met een mok koffie en naar het nieuws gekeken, meer om het weerbericht hoor, het nieuws kijk ik eigenlijk nooit. By the way, het wordt k*tweer maar donderdag wordt het 27 graden zodat Aurora nog even kan wennen zonder extreem temperatuurverschil qua Griekenland/Nederland. Nieuws kijken heeft toch geen zin, ze laten zien wat ze willen dat je ziet. Heb maar weer eens met een zak kattenbakkorrels lopen strooien net. Je weet maar nooit. Geen kat te zien natuurlijk, al heb ik ondertussen echt wel het vermoeden dat hij niet zomaar buiten loopt. Het is nog maar een baby hè, nooit buiten geweest voor die tijd dus dan zou hij op zijn minst toch een keer gezien moeten zijn. Toch kan ik het niet opgeven om te gaan lopen zoeken. 

Moonlight heeft op dit moment de kolder in zijn kop en loopt door het hele huis te rennen en rare geluiden te maken. Zou hij het weten dat er een eenzame paar dagen voor hem in het verschiet liggen? Het lijkt er in elk geval wel op. 

Hij heeft me gebombardeerd tot "hengel-maatje"... Ik koop met grote regelmaat van die hengels met veertjes waar de beide boys helemaal dol op zijn. Sunshine is dan zo heftig in het vangen van de veertjes dat hij binnen 10 minuten helemaal buiten adem is en dan hijgend bij ligt te komen. Vandaar dat ik er wat minder lang mee door ging omdat mij dat niet zo heel goed leek voor zijn gezondheid. Moonlight daarentegen is een ware ninja, zoals met de vliegen die binnen een seconde uit de lucht of van het raam worden geplukt, vangt hij ook feilloos de veertjes aan een touwtje. Die veertjes blijven er dan ook nooit lang aan zitten. Maar dat is niet erg, Moonlight vangt net zo lief het soort kraaltje dat er dan nog aan blijft zitten.

Nu heb ik ondertussen 4 van die hengels hier door de kamer liggen, 2 met linten, ook leuk, en 2 met alleen het kraaltje waar de veertjes hoorden te zitten. Eentje ligt naast de bank en de laatste paar dagen, zodra ik even op de bank zit, gaat Moonlight naast de hengel zitten, blijft consequent kijken van de hengel naar mij en weer terug. Net zo lang tot ik het uiteraard niet kan weerstaan, ook omdat ik weet dat hij zijn speelmaatje ontzettend mist, en met hem ga zitten "hengelen". En aangezien het mijn schuld is dat Sunshine heeft kunnen ontsnappen is dat toch wel het minste wat ik kan doen. Nog even een koffie zo en dan hem toch maar even zijn zin geven want om half 3 zat hij al, zodra ik mijn ogen open had en op de bank zat, bij de hengel met zijn ogen afwisselend op mij en de hengel richtend... Alsof dat niet duidelijk genoeg is.

Drie weken nu precies, terwijl ik 3 dagen al zo vreselijk vond. Ik hou me maar bezig met van alles en nog wat en toch kan ik er geen moment niet aan denken. Moonlight lijkt hetzelfde te ervaren als ik, ook aan hem merk ik dat hij het er behoorlijk moeilijk mee heeft. Misschien neemt hij het van mij over, kan ook. Ik heb het deel wat Sunshine op het balkon aan het afmeten was met zijn ogen, zo gefixt dat hij daar niet meer zomaar heen kan springen. Heb er nog een stuk net gespannen, dingen opgehangen en ook een plantenhanger bij geschroefd waar ik van de week ook nog een hangplant voor ga halen. Nog wat lampjes opgehangen zodat het in het donker nog meer een feestje is hier op het balkon.

En onder dat alles kan ik alleen maar aan Sunshine denken. Waar zit hij nou toch? Het bestaat toch niet dat als hij buiten zou lopen, niemand maar dan ook niemand, op die ene keer na, hem gezien heeft? Ik ga morgen pas die flyers in de bussen doen bij het van Lennepblok, vandaag had weinig zin, zondag en maandag krijgen we hier geen post dus gaat er niemand zijn brievenbus leeghalen. Ik ga ze wel straks vast even vouwen. De laatste 2 nachten ook niet meer rondgelopen. Ik denk niet dat het zin heeft aan de ene kant maar aan de andere kant voel ik me niet prettig als ik helemaal niks onderneem verder. Dus, aangezien ik morgen toch om 6 uur moet beginnen, ga ik er gewoon nog wat vroeger uit en ga dan toch maar weer eens een rondje maken hier. Dan is het al bijna licht en heb ik toch het gevoel dat ik iets doe.

Hoe zwaar ik het deze dagen ook heb, ik kan het toch echt niet opgeven. Als je zou mee maken hoe Moonlight doet dan zou je dat ook niet doen. Mijn hart bloedt al omdat ik hem de komende 3 dagen zo lang alleen moet laten. Donderdag komt zijn zus eindelijk uit Athene en hoop ik dat die ontmoeting hem heel erg goed zal doen. Het zou zo prachtig zijn als ze gewoon allebei haar broers zou ontmoeten! Was dat geluk me maar gegund. Ik heb een onrust in mijn lijf die er met geen 10 paarden uit weg te krijgen is, slapen lukt haast niet, voel me als iemand die met een flinke koorts loopt te zweven. Komende dagen maar hopen of er iemand is uit dat blok, die zal reageren op mijn flyer. Of hopen dat diegene waar hij binnen zit, toch voelt dat het niet klopt wat ze doen en hem terug brengen of via het asiel of zo... Ooit is ook deze nachtmerrie voorbij, laten we hopen dat ik hier snel uit mag wakker worden...

Ondanks het feit dat ik gisteren met de huismeester mocht gaan kijken in het blok waar Susnhine misschien in de binnentuinen zit (nog bedankt voor de hulp Sue en Jacqueline), had ik toch best een zware dag. Diep verdriet overviel me op de meest onverwachte momenten. Het deed gewoon zelfs fysiek pijn. Ik mis mijn clown zo ontzettend! Volgens mij had Moonlight er ook last van. Bij elk geluidje in huis, sprong hij op om te kijken of het Sunshine was die dat geluid veroorzaakte. Zichtbaar teleurgesteld is hij steeds als dit niet zo blijkt te zijn. 

Hij zoekt nog elke dag vol overgave het hele huis door. Ook doet hij ondeugende dingen, die hij anders echt nooit deed maar Sunshine des te meer. Alsof hij dat in ere wil houden, al zal dat mijn menselijke gedachtegang wel zijn. Verder eet hij nu weer een beetje beter, dat gelukkig dan weer wel. Alleen ook omdat ik op zoek ben gegaan naar ander eten. Hij en Sunshine zijn namelijk gek op de blikjes Almo met allerlei verschillende soorten vis die ik ze afwisselend voorschotel. Nu eet hij dat gewoon echt niet meer. Volgens mij, als Sunshine weer thuis is, gaat hij dat gewoon weer eten. Maar nu, zonder zijn maatje, lijkt hij zich te hebben voorgenomen daar geen hap meer van te eten tot ze weer samen zijn. 

Komende donderdag komt Aurora eindelijk naar Nederland! Ik hoop zo dat ik haar aan haar 2 broers kan voorstellen. Zo had ik het ook volledig in mijn hoofd. Maar als dat niet zo is dan ben ik al blij dat Moonlight eindelijk weer een speelmakkertje zal hebben. Hij is nogal dwingend met zijn hengeltjes met veertjes want hij mist uiteraard vooral het rennen en vliegen wat hij samen met zijn broer de hele dag door deed. Het leven zal voor hem nu, in verhouding dan mét Sunshine, ontzettend saai lijken. Geldt voor mij ook. Als er eentje een gangmaker is dan is het Sunshine wel. Ik weet alleen niet meer waar of hoe ik het zoeken moet. Ik blijf ervan uitgaan dat hij er straks opeens gewoon weer is. Misschien niet zo snel als ik zou willen. Ik had hem na een paar dagen al terug verwacht. Zolang ik dat niet loslaat, komt hij gewoon terug. 

Gisternacht, bij 2 uur, ging mijn huistelefoon. Half slapen nam ik op, het kan natuurlijk altijd mijn moeder zijn die me nodig heeft en met mijn dichte ogen had ik niet gekeken wie er belde maar nam gewoon op. Het was een meisje of jonge vrouw, die dacht dat ze Sunshine zag spelen beneden in het gras met een andere kat??? Eh waar dan? Bij de Mathernesserweg en of ze nou 190 zei of 390 durf ik nu niet meer te beweren. Heb wel gecheckt en dat zit vlak bij elkaar eigenlijk al zou je dat niet denken. Toen ik verder vroeg om hem te beschrijven bleek de kat die ze zagen 2 grote vlekken op zijn rug had met cyperse beharing en een witte staart met de top cypers. Nee, dat kan Sunshine niet zijn! Wel heb ik ze bedankt en gezegd dat ik heel blij ben om te merken dat er mensen zijn die met me mee zoeken. Pas nádat ik had opgehangen en er over nadacht, vroeg ik me dus wel enorm af HOE ze aan het nummer van mijn huistelefoon kwamen! Op alle flyers staat alleen mijn 06... Nou ja, ik heb belangrijkere dingen om mijn hoofd over te breken. 

Afgelopen nacht ook bizarre dromen gehad (ik droom nooit eigenlijk, of nou ja, ik weet het in elk geval nooit) over mensen uit mijn verleden en katten vinden. Ik vond een kat en dat was Sunshine maar het was wel een rooie kat??? Eh oke, en toen ik hem in mijn armen nam, zag ik dat hij blind was. Verder ook nog allemaal bizarre situaties en ik was er helemaal van in de war toen ik wakker werd. Geen idee waar dat op slaat! Ik ga maar eens douchen zo, dan wat boodschapjes halen en even langs mijn moeder. Zij wordt binnen nu en 2 weken opgenomen voor een zware operatie. Wat ik al eerder zei, kom maar op joh, laten we eens kijken waar het breekpunt van Ria ligt. Volgens mij zit ik er heel dichtbij. Zonder Moonlight en Kimberley had ik het allang niet meer geweten, dan was ik dwars doormidden geweest...

Ik zit net te kijken naar herinneringen op Facebook, is het vandaag precies een jaar geleden dat ik Sammy, mijn 14 jaar oude kat die toen nog leefde, een hele dag ben kwijt geweest. Gewoon hier in huis. Toen hij 's avonds op zijn dooie akkertje van de trap af kwam, was ik ontzettend opgelucht! Hij was toen al behoorlijk ziek en ik was als de dood dat hij ergens was gaan liggen om te sterven, wat katten nog wel eens willen doen. Ik wist niet waar hij nou de hele dag geweest was want zo groot is het boven nou ook weer niet. Ik was allang blij dat hij er weer was. Sunshine en Moonlight waren toen nog niet eens geboren. Wel apart om zo even tegen te komen! 

Het plan om in dat van Lennep-blok binnen te kunnen komen, neemt steeds vastere vorm aan. We zijn er druk mee bezig. Ik heb straks een afspraak met mijn eigen huismeester hier. 
Fijn gevoel om toch iets meer te kunnen doen dan maar doelloos rondjes lopen. Want het kán geen toeval zijn dat er wel 4 mensen uit dat blok hebben gezegd dat de een "nieuwe", erg schuwe kat hebben gezien daar, die zo maar de kat van de flyers kan zijn qua uiterlijk. Wordt vervolgd in elk geval!

Gisteren met Kimberley flyers lopen plakken in de buurt van de markt, bij het politiebureau langs geweest en flyer afgegeven. Wij doen ondertussen al wat in onze macht ligt, al is dat niet zo veel. Eens komt hij thuis, dat staat vast! Dat zal ik nooit los kunnen laten. De vraag is dan nog; is hij van zijn ontsnappingsdrang af óf gaat hij daarna nog meer pogingen blijven wagen? Hij is zo ondernemend en slim, dus dat moeten we even afwachten. Toen hij niet meer tussen mijn benen door kon glippen het trappenhuis in, omdat ik gewapend met 2 boodschappen tassen voortaan mijn entree maakte thuis, zat hij al boven op de trap, die naast de voordeur is, om zo te proberen over mijn hoofd het trappenhuis in te kunnen springen. 

Halverwege het schrijven van dit stukje belde de huismeester aan. Dus na mijn uitleg hoe/wat en het benadrukken hoe belangrijk het voor mij is om hem terug te krijgen, zijn we in alle gemeenschappelijke stukken van de van Lennepstraat en de rest van het blok daar gaan kijken. Echt geen enkele kat te zien, terwijl ik van de mensen daar al weet dat er echt genoeg rondlopen los, waaronder de vrij nieuwe en schuwe kat. Maar wel mannen bij een kelder aan het werk (ergens in het midden) met grote drilboren e.d. dus toen wist ik al helemaal dat we geen Sunshine zouden zien rondwandelen. Bovendien begint het ondertussen al te rommelen in de lucht dus een flink portie onweer is onderweg denk ik. 

Wel afgesproken dat ook de huismeester oren en ogen openhoudt en zal vragen aan mensen in de buurt over Sunshine. Mocht ik bewijs krijgen dat hij er 100% zeker zit, gaat hij me helpen met een vangkooi voor ´s nachts. Dus nu maar een flyer gaan maken voor de bewoners van dat blok en hopen dat ik foto´s geappt ga krijgen waar Sunshine op staat! 
Ondertussen blijf ik gewoon doorgaan met zoeken in de omgeving en flyers verspreiden, zodat men kan zien dat ik het wat Sunshine betreft zeker nooit ga opgeven. Hij komt thuis! Liever vandaag dan morgen maar geduld is een schone zaak. Volgende week komt Aurora en wat hoop ik toch dat ze 2 broers mag ontmoeten. Op dit moment is dat mijn grootste wens! Soms komen wensen uit en ook zijn de wonderen de wereld nog steeds niet uit. Komt goed!

Als je denkt in het diepste duister te zitten, dan is daar opeens het licht van de Maan... Dat is dan ook precies wat Moonlight voor me doet, deze laatste 18 dagen. Hij is mijn lichtje in de duisternis. Als hij er niet zou zijn, dan weet ik niet wat er met mij zou zijn gebeurd.

Omdat hij er is en aandacht vraagt, zijn broer nog steeds met evenveel overgave loopt te zoeken, spelen wil, kroelen komt, verzorgd moet worden, weet ik dat ik er voor hem moet zijn. Gisteren zijn de jongens 11 maanden oud geworden. Ik vind het zo erg dat ze niet bij elkaar waren. Ik houd hoop dat ze hun 1e verjaardag wel samen mogen vieren. Nooit had ik kunnen bedenken dat ik in zo'n nachtmerrie terecht zou komen.

Gisteren hadden we een personeelsuitje maar dat heb ik afgezegd. Ik kon het echt niet opbrengen en wilde niet de "partypooper" zijn voor diegenen die er wel naartoe gingen. We hebben allemaal zo hard gewerkt en verdienen wel een leuk verzetje. Ik was niet toe aan onbezorgd vrolijk zijn, al verlies ik mijn gevoel voor humor nooit. Ik geloof dat het Socrates was die heeft gezegd dat humor je over de diepste dalen kan dragen. Dan snappen jullie nu waarom ik altijd zo grappig ben ;-) Dat is ook de reden waarom ik nooit in het dal vast kom te zitten. Maar om nu onbezorgd uit een ruimte proberen te ontsnappen bij the Escape room, terwijl mijn hart bij Sunshine en Moonlight is en ik eigenlijk een hele stapel flyers moet voorzien van de tekst "privé nr. wordt geweigerd", had ik echt de kracht niet voor.

Ik begon met "wegens zieke telefoontjes worden privé nummers geweigerd" maar na dit 2 x gedaan te hebben en de stapel te zien die ik nog moest doen, ben ik gaan zoeken naar de kortste weg. 
Ik ben richting Mathernesserplein gelopen, ik moest stiften hebben om op al die flyers te kalken dat privé nummers not done zijn. Kon ik gelijk zien of de flyers daar nog hingen. Sommigen wel maar de meesten zijn ook daar er weer afgehaald. Maar, zoals ik hier in de buurt al begin te merken, de aanhouder wint. Al kost het me een grote rol plakband per 5 flyers, zoals ik ze nu plak, krijgen ze die dingen er niet meer zomaar ff af. Gelukkig heeft de Action behoorlijk wat van die rollen liggen, kosten geen drol! Gelukkig maar want de eerste grote doorzichtige rol plakband kocht ik bij de sigarenzaak hier en die was verdorie 3,50! Oplichters! Tegen die 69 cent bij de Action scheelt dat dus behoorlijk. De rest van de middag tot in de avond heb ik braaf elk flyertje uit zijn hoesje zitten vissen en daar de al genoemde tekst op zitten schrijven. Lam handje als gevolg.

Onrustig geslapen, heb om Sunshine geroepen want ik werd er zelf wakker van. Ook mijn onderbewuste vindt het blijkbaar wel genoeg nu. Vanmorgen vroeg om 5 uur maar gaan lopen. Sinds die enge telefoontjes ben ik toch wel een beetje voorzichtiger geworden. Bovendien is het wel tot een uur of 2 best druk op straat. Zal wel met de Ramadan te maken hebben, al mijn moslim buurtjes sterven natuurlijk van de honger en de dorst tegen die tijd! Groot respect voor mijn buurvrouw die dat doet met 3 kindertjes en een baby. Toen ik haar daarnaar vroeg zei ze het ook wel moeilijk te hebben ermee. Ja, niet gek! 

Ik ga straks richting markt, flyers plakken. Ook ga ik even langs het politiebureau om er eentje af te geven. Al heb ik de flyer ook al aan politie in de auto hier in de buurt gegeven, er kunnen geen flyers genoeg zijn in de omgeving. Als ik dan toch loop, dan ga ik ook weer bij het water aan de Spaanse bocht plakken. Voor de komende dagen weer langs de plekken richting Mathernesserplein waar ze allemaal verdwenen zijn. Je kan nooit zeggen dat ik er niets aan doe. Zoals de Secret ook voorschrijft, jij neemt de stapjes, bedank alvast voor het eindresultaat wat de thuiskomst van Sunshine inhoudt in dit geval en het Universum zorgt voor de "hoe" en moet ik mijn hoofd niet over breken. Daar ga ik dan maar van uit. Bedankt dat Sunshine weer thuis is straks!!! Dan kan ik dat snuitje weer over de rand van de krabpaal-ligplaats zien steken en de broers elkaar weer zien wassen, niets lijkt me heerlijker dan dat...