Gisteren was een aparte dag. Eerst is Ada naar een klant van Vervoer op Maat gegaan die, toeval bestaat niet, precies woont in dat blok waar we nu al van meerdere mensen gehoord hebben dat daar een "nieuwe" en heel schuwe kat rondloopt. Ook al zeiden 2 ervan dat deze kat een rood bandje of zakdoekje om heeft. Dat kan natuurlijk door iemand bij hem zijn omgedaan. Hoe komt hij dan in de binnentuinen van een blok terecht, kan je denken. Maar, ook al zei het VOM-klantje tegen Ada dat dit moeilijk haalbaar is, kwamen Kimberley en ik er gisteren achter dat dat reuze mee valt!

Ik had zondag al gezien dat er aan de andere kant, de Pieter Langendijkstraat, half glazen voordeuren zitten die tot een soort halletje leiden en waar dan ook weer zo'n deur uitkomt op een gemeenschappelijk deel van die tuinen. Dat blok lijkt, voor zover wij konden zien, zo'n 6 tot 8 van die gemeenschappelijke stukken te hebben. We spraken en meneer aan die daar uit een huis kwam, hij had een uniform aan van de gemeente, hij had niets gezien zei hij maar was zo lief om zijn moeder te roepen die daar blijkbaar woont. Deze lieve Marokkaanse dame heeft haar sleutel gehaald en ons in dat stukje gemeenschappelijk van haar huis te laten kijken. Zondag had ik al die deuren open zien staan (mensen kunnen zo bij een soort kelderbox of hun fiets kwijt achter) en als er dus tegelijkertijd die tuindeur open zou staan, is het voor een bange kat niet moeilijk om als een flits daar naar binnen te vliegen. Maar ook als iemand hem in huis heeft gekregen, dan kan hij daar, omdat hij natuurlijk naar huis wil, zijn ontsnapt aan de tuinkant. Want zoals ik ondertussen ook weet, Sunshine is erg goed in ontsnappen zodra hij de kans krijgt... En als Sunshine iets in zijn koppie krijgt, dan krijgt geen mens dat er meer uit.

Kim en ik liepen daar dus in het stukje gemeenschappelijk in het midden, roepen en lokken maar hoorden of zagen niets. Nee, hij kijkt wel uit, durft dat zeker niet. Want ook de lieve dame die ons erin liet, was het opgevallen dat dit diertjes heel schuw is en dat zijn de andere katten nooit. Zij voert ze namelijk omdat ze blij is dat ze de muizen voor haar vangen, kwamen we met handen en voeten werk wel uit. En in dat blok zijn er dus nog veel meer van die doorgangen. Want eenmaal in de van Lennepstraat stond er een deur open waar een grote slang uithing die water aan het wegpompen was. Wij voorzichtig die gang in, waar de slang ook weer door een deur aan de tuinkant kwam, en ook daar aan de andere kant was er een gemeenschappelijk deel. Zo telden we minimaal 6 (tot 8) van die doorgangen naar een gemeenschappelijk deel. Ook hier staan te roepen natuurlijk. Maar ook hier kan een bange kat dus zo naar binnen (of buiten) geglipt zijn. En vanaf het begin af aan worden we er ook steeds naartoe getrokken én het zit op steenworp afstand van het bruggetje over het water. Dus tja... Wist ik het maar zeker! Dan kon ik echt actie ondernemen. Ik kan moeilijk daar de hele boel op stelten zetten en dat het dan mijn kat helemaal niet is.

Het moet wel op de juiste manier gebeuren. Ik heb al wat dingen in mijn hoofd die ik hier later nog zal melden. Eerst even goed uitzoeken wat wel en wat niet kan. 
Ook Moonlight loopt hier nog elke dag te roepen om zijn broer en heeft elke dag wel een paar keer een zoektocht door het huis waarbij hij echt hartverscheurend om zijn broer loopt te jammeren. Heel apart is dat hij opeens allemaal dingen gaat doen steeds, die niet mogen en hij anders dus nooit deed maar Sunshine juist wel. Alsof hij het voor hem "warm" wil houden of zo? Alleen al voor hem zou ik mijn zoektocht nooit staken, hoe naar sommige mensen ook doen hierover. 

Ook vannacht weer lastig gevallen door een groepje "enge en nare" mensen, mannen dit keer, die belden dat ze hem hadden gevangen, dat ze hem eten hadden gegeven en dat ik naar de Da Costastraat 400 moest komen direct. Ze gingen hem zijn keel doorsnijden anders en weet ik veel wat een ellende er allemaal nog meer uit kwam. Dat ga ik maar niet herhalen allemaal. Zo triest... Wat valt het me tegen dat er nog zo veel van zulk soort mensen hier rondlopen. Die hebben helaas nog geen gevoel. Ik pakte eerst steeds op omdat ik met de Marokkaanse mevrouw had afgesproken dat ze me op elk tijdstip mocht bellen, ze had gezegd dat hij altijd pas 's nachts te voorschijn kwam namelijk. Maar op een gegeven moment heb ik de telefoontjes maar weg gedrukt en was ik eigenlijk te bang om op dat tijdstip, 2 uur was het ondertussen, naar buiten te gaan omdat ik geen flauw idee had waar dit groepje zich bevond en het was toen nog steeds druk buiten. Het resulteerde in weer eens een nacht zonder slaap. 

Maar goed, vandaag ga ik de flyers die al in mapjes zitten er weer uit halen en erop zetten dat privénummers niet opgenomen zullen worden i.v.m. zieke telefoontjes. Ik weet het anders ook niet. Het zal me de hele dag kosten maar dat maakt me niet uit. Ik wil dit me namelijk niet laten weerhouden om mijn zoektocht voort te zetten maar elke keer zo'n klap krijgen, trek ik ook niet. Die telefoontjes beginnen namelijk vrij normaal en je denkt dat het waar kan zijn, totdat je door gaat vragen, dan gaan ze opeens heel raar en eng doen. Maar, zoals ik eerder al heb gezegd, ik stop niet tot ik hem vind! Misschien nu met een bal in mijn maag als ik buiten loop, maar thuis komen zal hij!

Het berichtje (wie dit nu leest, gaat vandaag iets moois en overwachts beleven) heb ik pas gisteravond gelezen dus ik heb nog even, als ik ervan uit ga dat dat 24 uur geldig is. Je weet maar nooit! Gisteren grotendeels op mijn bank doorgebracht, met een boek en Moonlight dicht tegen me aan. Ik had dat even nodig. Bovendien plakt plakband heel lastig in de stromende regen. Maar buiten af en toe lezen, heb ik meer zitten denken.

Denken over van alles en nog wat. Over het leven, over de mensen en hoe verschillend die allemaal zijn, dat het nog maar slecht gesteld is met hoe mensen van binnen echt zijn, over de mensen in je omgeving waar je niets van hoort of niet eens vragen hoe het met je is. Maar ook weer over de mensen die er volledig voor je zijn terwijl ze je eigenlijk niet eens echt kennen, die nare telefoontjes die je helemaal van slag brengen maar ook de mooie en lieve en behulpzame mensen die ik buiten, al plakkend, tegen kom.

Ook van de week weer, kwam er zelfs een man in zijn ochtendjas naar buiten, vroeg of ik Engels sprak, yes yes, om tips te geven waar ik en hoe ik het best zoeken kan. Dat hij ook voor mij op zal letten. Ik ben ook blij met mijn vermogen om overal en altijd een lichtpuntje in te zien maar daar heb ik gisteren echt wel eerst even naar moeten zoeken. Daar waar ik het meestal juist als eerste zie! Het voelt ook alsof ik in een nachtmerrie zit die maar voort blijft duren en ik kan maar niet wakker worden. 

Moonlight voelde het aan en kwam steeds heerlijk tegen me aan kruipen. Hij is vandaag ook erg aanwezig. Loopt te rennen en te gillen, geeft aan dat hij met bepaalde speeltjes wil spelen, samen met mij en is vandaag even mijn schaduw waar normaal gesproken Sunshine die rol op zich neemt. Want waar ik ga, daar is Sunshine altijd.

Ik ben bijvoorbeeld, tot Sunshine zijn great escape uitvoerde, niet 1 x meer alleen naar het toilet geweest sinds ze het hele huis tot hun beschikking hadden. Sunshine is ook echt de clown van de 2 met zijn geplaag en rare fratsen die hij altijd uithaalt. Moonlight is altijd meer daar waar Sunshine is dus is hij er uiteraard altijd bij. Sunshine is de leider van de 2, hij kan Moonlight ook genadeloos plagen en achterna zitten, tot die het uitgilt en er genoeg van heeft. Ik ben benieuwd of hij dat nog zo gaat doen als hij er straks weer is. Of zijn "tijdje afwezig zijn" verandering heeft gebracht in de hiërarchie hier in huis. Ik hoop daar toch snel achter te komen. Moonlight lijkt die rol ondertussen even van hem over te hebben genomen en is waar ik ben. Of in elk geval héél dichtbij. 

Zoals elke dag zoek ik bij amivedi en "mijn huisdier is zoek" tussen de gevonden dieren, de asiels hoef ik niet te bellen hebben ze me verzekerd, hij is gechipt en dan nemen ze direct contact met me op. Ook zijn ze daar voorzien van flyers en weten hoe hij er uit ziet. Ook bij de dierenambulance heeft flyers. Alle tips die online te vinden zijn over vermiste katten heb ik al eens uitgeprobeerd. Dus ik moet eerlijk toegeven dat ik echt niet meer weet wat ik nog meer kan doen. 

Gisteren ben ik rond middernacht gaan lopen, met een knoop in mijn maag. Daar waar ik normaal nooit bang was, voelde ik me nu een beetje nerveus. Ik hoorde een straat verder een groepje mensen ruzie maken en ik wist niet hoe snel ik moest doorlopen! Wat een naar telefoontje al niet met je kan doen. Ik heb rond dat blok ook Sunshine's naam lopen roepen, iets harder dan anders en dan mijn oren goed spitsen of ik iets hoorde antwoorden. Nee dus. 

Vandaag helaas weer zo'n natte dag, dus het afsluiten met netten van de rest boven het balkon zal nog even moeten wachten. Komt Sunshine thuis voordat ik dat gedaan heb, dan mag hij gewoon het balkon nog niet op. Simpel zat! Want dit gaat hij me maar 1 x flikken natuurlijk! Ik maak me elke dag weer andere zorgen om hem, is het warm ben ik bang dat hij dorst heeft, is het nat buiten, ben ik bang dat hij nergens kan schuilen, noem het maar op. Ik zeg dat het tijd wordt dat ie gewoon thuis komt en snel ook! Is hij nou helemaal gek geworden!

Ik ben nog steeds van slag door het telefoontje van gisteren. Ik moet toegeven dat dit me best een tik gegeven heeft. Maar ik heb wel ergere dingen mee gemaakt dus ik ben er dan misschien een beetje door geknakt maar zeker niet gebroken! Als je mijn leven als een tak zou moeten zien dan is het sowieso ene berg knakken maar die tak bloeit nog steeds! Zo'n knakje, want dit was in verhouding een kleintje, heb ik zo hersteld hoor. Even doorheen en al blijft een knak in je tak zichtbaar, groei je er wel van.

Die dame wens ik echt veel sterkte, ze heeft nog een lange weg te gaan voordat ze dit soort haatgevoelens kwijt is en in gaat zien dat ze aardig wat goed maken moet want ik zal niet de enige zijn waar ze zo tegen doet. Ik zou bijna medelijden met haar krijgen, echt waar. 

Ondertussen vraag ik me sterk af of Sunshine wel buiten los rond loopt. Dan had ie toch op zijn minst wel een keer gespot moeten zijn? Gisteren met Petra flyers in brievenbussen gedaan in het blok waarvan die vrouw zaterdag zei, dat er eentje rondliep in de binnentuinen, die het wel eens zou kunnen zijn. Toen zagen we ook dat er af en toe wel eens een deur open kan staan waardoor hij, als er dan ook een deur naar de tuinen open staat, zo in die binnentuinen kan komen. En geloof me, als er eentje inventief is, dan is het Sunshine wel. 

Ook vraag ik me af of, ook met het vorige in mijn achterhoofd, ik hem dan wel ooit zelf zou kunnen tegen komen buiten. Ik zal het toch moeten hebben van mijn flyers en bekendheid geven aan het feit dat hij nog steeds weg is. Het is nog maar een baby hè, wist niets van het leven buiten de deur. Vandaar dat ik het zo vreemd vind dat niemand hem gezien heeft, buiten die ene keer die eerste zondagavond toen hij net weg was en helemaal bevroren onder een auto zat. Had die dame me maar direct gebeld... Maar ja, als ik zo ga denken, had ik maar die deur op nachtslot gehad, had de buurvrouw maar gewoon boven geweest zodat de buitendeur niet open stond, had had had... Haalt niets uit natuurlijk.

 
Ik blijf ervan overtuigd dat hij weer thuis komt, hopelijk wel gezond van lijf en leden. Wel vind ik het vreselijk om te denken dat er zulke mensen, als de vrouw van het telefoontje, hier in de buurt rondlopen en hoop dat hij uit zulke handen weet te blijven! Ik heb me de laatste 2 jaar een beetje terug getrokken en merk wel dat dat niet voor niets is. Ik kan er niet meer zo goed tegen zoals veel mensen in elkaar zitten en met elkaar omgaan. Dan zit ik liever thuis op de bank, met een boek en mijn katten. Mijn cleanson, Daniel heeft van 't weekend mijn raam in de huiskamer ook met een net beveiligd, zodat wanneer Sunshine straks thuis is, ik met een gerust hart mijn ramen kan zemen zonder de stofzuiger erbij aan te zetten en ogen in mijn achterhoofd te hebben.

Ik ga ook nog met netten mijn hele balkon afsluiten omdat hij de dag voor hij er vandoor ging, nog net niet met een meetlatje erbij, al zat te berekenen hoe hij toch op het muurtje kon springen. Toen ik zei "Sunshine, wat doe je?!" keek hij toch echt betrapt! Dus als hij nog steeds die "ontsnap-neiging" zal hebben, wat ik nu wel betwijfel maar je weet nooit, kan hij in elk geval geen kant meer op. Ik heb me ondertussen ook aangeleerd de deur in het nachtslot te doen als ik binnen ben, dus hoe hij de deur ook heeft open gekregen, dát gaat niet meer lukken.

 
Ik heb een mini-opblaasbadje gekocht, als het straks warm is en Sunshine is weer thuis dan kan dat op het balkon. Hij is zo ontzettend gek op water! Heerlijk vindt hij het om met een speeltje languit in het water te gaan liggen en lekker te spelen. Ik doe dat wel eens voor hem klaar zetten met een platte grote opbergbak in de badkamer en dat vindt hij echt geweldig. Je hebt wel een druipnat huis erna maar dat mag zijn pret niet drukken. 

De adoptie van Aurora gaat natuurlijk ondertussen gewoon door. Caroline denkt dat het de 23e zou kunnen lukken om haar naar Nederland te krijgen maar het liefst veel eerder natuurlijk. Hopelijk kan ik het trio aan elkaar voorstellen zoals ik voor ogen had. Is Sunshine er nog niet, wat natuurlijk kan, dan heeft Moonlight er een zusje bij en zal Sunshine zijn (dominante) plek in dit huishouden weer moeten veroveren. Eigen schuld, had ie maar niet weg moeten lopen! Maar ik ben ervan overtuigd dat dat ook wel goed komt. 

Moonlight blijft een aparte belangstelling houden voor de flyers maar, ondanks zulke nare telefoontjes, hoeft hij niet bang te zijn dat ik ze niet meer op zal hangen! De belangrijkste missie in mijn leven is Sunshine weer thuis te krijgen en die missie eindigt pas als dat voor elkaar is. Daar kan geen zieke geest tussen komen!

Zo zie je maar! Het kan altijd >>> Vermiste kat 240 kilometer van huis teruggevonden
Kattenbaasje John Pidgeon had de hoop op dat hij zijn kat Buddy ooit nog terug zou zien al lang opgegeven. Het langharige dier verdween afgelopen september in Nottinghamshire. Tot ieders verbazing werd de kat twee weken geleden…
METRONIEUWS.NL

Ik krijg wel vaker, sinds er flyers hangen, prank calls van mensen die zeggen mijn kat te hebben en waarbij ik dan aan mijn water voel dat er iets niet klopt. Meestal als je goed gaat doorvragen hangen ze zelf op. Of zoals bij die 1e x dat dit gebeurde, vraag ik of ze een foto kunnen appen, dan zeggen ze ja en hangen ze op en je hoort er niets meer van. Maar het telefoontje dat ik een uurtje geleden kreeg slaat echt alles, maar dan ook werkelijk alles! Ik weet heus wel dat er zieke mensen rondlopen en dat we als mensheid nog een hele lange weg te gaan hebben voor we allemaal voor het goede zullen gaan.

De dame die mij belde heeft dan ook nog een lange weg vol ellende voor zich en heeft ook dit weer toegevoegd aan haar ongetwijfeld lange lijst van oorzaak en gevolg. Ik werd namelijk gebeld en een dame vroeg "spreek ik met Ria?" Ik zeg, ja daar spreek je mee. Begint ze opeens te jammeren en te huilen en zegt; u bent toch uw kat kwijt? Ik antwoord ja, dat klopt.

Gaat ze weer huilen en zegt; ik rijd hem hier net dood, oh mevrouw ik vind het zoooo erg, hij liep hier recht onder mijn wielen, hij ligt hier dood. Ik vind het zo zielig met zijn witte pootjes en zijn witte borstje, hij is helemaal overreden, oh oh ik vind het zoooo erg! Hij zit helemaal onder het bloed maar hij is al dood! Je begrijpt natuurlijk dat ik bijna van de wereld ging, de kamer draaide om me heen! Ik vraag; weet u zeker dat het mijn kat is? Ja ja ja zegt ze, ik herken hem van al die posters, ik heb nog naar hem gezocht ook en hij loopt zo onder mijn wielen, u moet hierheen komen! Hij ligt hier op de weg, dood. Ik vraag waar ze is; onderaan de Beukelsbrug, bij Sparta, vlak bij Spangen!

Ik hap naar adem, stik bijna. Zegt de dame: lacht u mij nou uit???! Hè lacht u mij nou uit?? Ik zeg; nee natuurlijk niet! Ik weet even niet wat ik moet doen! Ik sta op het punt van flauwvallen en weet ook dat het nu niet wijs is om in de auto te stappen om te gaan kijken. Ik zeg tegen haar dat ik mijn dochter ga bellen en haar laat komen kijken. Ondertussen is de vrouw nog steeds aan het huilen en jammeren.

Dus als ik mijn huistelefoon pak om Kimberley te gaan bellen, roept de vrouw opeens, met een heel andere stem dan waarmee ze liep te jammeren: Hee Ria, Riaaaa!!! Je bent een hoer, een grote kankerhoer! en verbreekt de verbinding... Ondertussen heb ik Kim te pakken en doe mijn verhaal (nog voor de vrouw het laatste riep) en dus die verstaat er bijna geen klap van wat ik er allemaal uitgooi. Pas als ik wat rustiger mijn verhaal doe, en ze begrijpen wat er zich net heeft afgespeeld, springen zij en Daan in de auto.

Kim belt me als ze onderweg zijn en zegt; Ma, als je een dier dood rijdt, dan heb je toch helemaal niet het telefoonnummer van een poster die je hebt zien hangen bij de hand? Eh, nee, eigenlijk niet. Maar ja, dat is nou niet echt waar je het eerste aan denkt natuurlijk, er gaat maar 1 ding door je hoofd. Ondertussen zijn Kim en Daniel aan het rondrijden en op de Beukelsbrug is niets te zien, behalve een rare man die daar rondloopt en met zijn armen loopt te zwaaien. Dan rijden ze om om onderaan de brug te zoeken, bij het Kasteel van Sparta. Ook daar, buiten wat groepen mensen (die de auto volledig in de gaten houden) is er niets te zien wat op een aanrijding met een kat lijkt. Niet dat we ondertussen nog dachten dat dat zo was natuurlijk.

Ik voel me behoorlijk beroerd momenteel, niet om Sunshine want die komt straks, gezond van lijf en leden echt wel thuis, maar om het feit dat er zulke mensen gewoon los rondlopen. Ik moet zeggen dat de vrouw een behoorlijk acteertalent heeft, ik zou graag zien dat ze daar wat wijzer gebruik van zou maken want ze klonk echt overstuur. Dan kan ze er nog wat mee verdienen. Ik kan niet eens boos zijn hier om. Alleen maar ernstig diep bedroefd.... Ooit zal ze dit terug voor haar kiezen krijgen en dan hoop ik dat ze bewust zal weten dat ze daar zelf voor gezorgd heeft. Tot die tijd wens ik haar wijsheid, kracht en liefde. Dat zal ze vaak genoeg nog nodig hebben. Ze is mij nu nog een beetje té ambitchous! 

Ik begin dit te schrijven om 8 uur en bedenk me dat Sunshine 2 weken geleden nog gewoon thuis was. Niets wees op het rampenscenario dat zich nog geen 3 kwartier later zou afspelen. Wist ik nog niet wat een ellendige weken zouden gaan volgen na het moment dat ik hem, met 3 x zo grote staart, keihard de straat uit zie rennen. Geschrokken van de auto's, de hond die de hoek omkwam, geschrokken van de wereld. Ik blijf dat beeld maar voor me zien. Die zwarte voetzooltjes sprongen zo in het oog, zo ook die dikke staart en zijn oren die helemaal plat tegen zijn koppie zaten.

Ook vannacht is het de 1e keer dat ik niet in de nacht naar buiten ben gegaan. Ik voel me daar zo belachelijk erg schuldig over! Ik weet nog vaag dat ik Moonlight heb horen mauwen en de wekker hoorde gaan, dat ik dacht "nog heeeel even" en dat het bijna 8 uur was dat ik wakker schoot. Dus moet ik vandaag maar extra mijn best doen met andere dingen en vroeger gaan slapen vanavond om te zorgen dat dit niet meer gebeurt! Ik heb weer 2 nieuwe sites gevonden waar ik hem op kan zetten en ook ga ik TV Rijnmond mailen. Als hij bij iemand binnen zit dan moet ik zoveel mogelijk huishoudens bereiken. Twee Chauffeuses van waar ik werk, de R.M.C., Ada S en Mary van P hebben de flyers ontvangen en gaan zorgen dat deze in de busjes komt te hangen waar onder andere Vervoer op Maat mee gereden gaat worden en die komen echt door heel Rotterdam en omstreken. Dat zijn ook aardig wat busjes. Zo lief! Alles wat maar kan helpen om hem thuis te krijgen. 

Gisteren ook weer zulke aparte dingen mee gemaakt. Eerst met Moonlight. Een paar keer per dag krijgt hij het op zijn heupen en gaat hij hier in huis op zoek naar zijn broer. Dan doet hij heel raar, heeft ie ook nooit gedaan zo toen Sunshine gewoon thuis was. Hij geeft een soort oerkreet en gaat rennen. Bij elk plekje waar Sunshine zich vaak bevond, stopt hij dan en kijkt voorzichtig of hij zijn broertje daar ziet. Aangezien hij tot nu toe dan elke keer teleurgesteld wordt, geeft hij weer zo'n grauw en gaat naar het volgende plekje. Ook naar boven en dan weer terug naar beneden.

Gisteren sprong hij ook op mijn bureau. Hier ligt steeds de stapel flyers die ik in hoesjes heb zitten doen, wat echt zo'n tenenkrommend klusje is, al krijg je er wel handigheid in op den duur. Hij sprong op de stapel flyers, ging daar zijn geur op afzetten door de hoekjes door zijn mondhoek te laten gaan, trappelde met zijn voorpoten op de flyers zodat er elke keer een zooitje op de grond viel. Ik zei hem dat we vandaag zeker weer zouden gaan flyeren, dat hij zich niet ongerust hoefde te maken. Hij kreeg zo de hele stapel bijna op de grond terwijl hij steeds mauwde tegen me. Dus in plaats van eventjes wat anders te gaan doen met mijn dochter Kimberley, om eventjes mijn gedachten te verzetten, zijn we toch maar gaan flyeren. Wéér hier aan deze kant van de wijk, aangezien hier de flyers verdwijnen als sneeuw in de Sunshine. Ook zoiets raars!

Aan de andere kant van de wijk blijven ze allemaal gewoon netjes hangen, hier zijn ze steeds allemaal weg. Ik blijf ze gewoon weer terug plakken hoor, ik weet zeker dat ik meer geduld heb dan diegene die ze er steeds afhaalt. Ik verspil grote rollen plakband nu omdat ik de tape dit keer helemaal rondom heb geplakt. Prettig wedstrijd nu, Flyer-verwijderaar! Krijg die maar eens ff snel los! De Action heeft nog veel meer van die rollen, kost nog geen euro, dus maandag weer ff voorraadje halen. Al blijf ik hopen dat Sunshine dan al thuis is. Toen we een rondje hadden gemaakt en weer op een aantal plekken waar alleen nog maar plakband zat, weer verse, volledig ingetapete flyers hadden opgehangen, kwam er een mevrouw op ons af. Ze kwam zeggen dat ze het heel erg voor ons vond. Ze woont in de van Lennepstraat en ze heeft in haar tuin (die tuinen aan de binnenkant van een blok waar je niet zomaar vanaf de straat kan komen) een katje gezien die heel erg lijkt op Sunshine. Hij was van de week bij haar op het aanrecht gesprongen maar was er snel weer vandoor want hij is erg schuw. Hij leek precies, zei ze! Ook vond ze het vreemd dat hij zo schuw was want de meeste katten daar komen ook altijd bij haar aanwandelen en willen nog wel eens geaaid worden. Hij had wel een rood bandje of zakdoekje om. Mijn alarmbellen gingen opeens af want toen hij net een paar dagen weg was, ben ik ook al eens gebeld door een mevrouw die zeker wist dat ze hem gezien had, en zei dat hij een rood bandje óf zakdoekje om had. Ik heb toen gezegd dat hij het niet kon zijn want hij heeft geen bandje of zakdoekje om. Maar nu al de 2e keer? Wat nou als iemand hem heeft binnen gehaald én zo uitgekookt was om hem iets om zijn nek te doen juist zodat ik niet zou denken dat hij het kon zijn? Je wordt namelijk best wel paranoïde door de situatie maar het kán toch??? En waar ik eerst dacht dat hij niet in die binnentuinen kon komen, als iemand hem in huis nam én een tuin heeft én hij daar weer ontsnapt is omdat hij naar huis wil??? Kán toch ook???

De mevrouw heeft beloofd extra op te letten, aangezien ze het met de vorige stellingen eens was, en ze gaat proberen een foto te maken en gaat me die dan sturen. Waarom ik met mijn stomme suffe hoofd nou niet gevraagd heb welk nummer ze woont is me nu een raadsel!!! Dan had ik aan kunnen bellen en vragen of ik even mocht roepen in haar tuin!!! Ik kan gewoon niet goed helder denken de laatste tijd en mijn concentratie is ook volledig naar de gallemiezen. Dat kan ik toch echt niet gebruiken maar ik weet niet hoe ik dat weg krijg! Juist in de straat achter de van Lennepstraat, die bij dat blok hoort, staan geen palen om flyers aan te hangen. Bij dat hele blok ga ik vanmiddag flyers in de brievenbussen doen! Ook in de hele van Lennepstraat ga ik vol ingetapete flyers hangen op elke paal. Baat het niet dan schaadt het niet. En vannacht ga ik 2 x op pad en als het heel stil is ga ik in die straten zijn naam wat harder roepen en mijn oren spitsen of ik wat hoor antwoorden. Want 1 ding is zeker, hij moet toch ergens zijn?! Nou ja, 2 dingen die zeker zijn want hij komt ook zeker weten thuis!