Dag 8 zonder Sunshine om 5u25

Ook gisteren geen sein of teken van Sunshine gezien. Ik wéét dat hij thuis komt, daar ben ik van overtuigd. Ik ga, als ik vanmiddag thuis kom uit mijn werk ook eens naar de andere kant toe flyeren. Gisteren was Carmen er ook bij om te functioneren als een vers paar ogen. Kimberley en Ik hebben alles hier al 100 keer gezien en weten niet meer waar we het zoeken moeten. Ik heb af en toe het gevoel dat ik doelloos rondloop namelijk maar daar moet ik wat aan doen. Niet dat ik het op wil geven hoor, absoluut niet. Ik geef niet snel iets op en al helemaal niet mijn lieve Sunshine, is het niet voor mij dan zeker voor zijn broer. Wel prachtig om te zien (en te voelen) dat zoveel mensen voor ons duimen, bidden, wensen, mee denken, mee helpen...

Dat geeft je echt kracht om door te blijven gaan. Appjes krijgen van buren, die je overigens helemaal niet kent, met foto's waarbij gevraagd wordt "is dit Sunshine?" Helaas is hij het steeds niet maar alleen al te weten dat er toch mensen zijn die mee zoeken geeft een heel fijn gevoel. Gisteren kwam er zo'n heel oud mannetje op ons aflopen, die je wel eens ziet op die foto's van Cuba. Hij bleek alleen uit Colombia te komen en sprak geen woord Nederlands. Hij wees naar mijn auto en de flyer van Sunshine die daar ingeplakt zit en had hele verhalen waar ik geen woord van verstond en had het maar over tres mesas, 3 maanden? Het enige wat ik uit kon brengen was "no comprende". Heb je een halve Spaanse bij je, spreekt ze geen woord Spaans haha! Hij gaf ons alle drie een warme handdruk en ging weer verder. We ontmoeten op onze zoektochten veel lieve en bijzondere mensen, ondanks het verdriet is dat erg mooi om mee te maken!

Gisteren ook even op het balkon gezeten en diepe gesprekken gehad, was ook fijn om eventjes afgeleid te zijn want Sunshine overheerst volledig mijn gedachten. Slapen gaat ook niet echt, het is meer half waken en aan Sunshine denken en liefde sturen, dat ie maar voelt hoeveel we van hem houden en hem missen!

Vannacht voor het eerst niet 2 x rondgelopen, voel ik me wel schuldig over maar ik moet om 6 uur beginnen en dan trek ik het helemaal niet. Alleen maakt het qua slapen dus weinig uit heb ik gemerkt. Ook paniek in de tent gisteren!! Moonlight haalt nog steeds als een ware Ninja vliegen uit de lucht en ik ben blij dat hij die afleiding heeft. Helaas kijkt hij niet of zijn gevleugelde prooien zwart met gele streepjes hebben en dus had hij gisteren een bijtje te pakken... Hij vol enthousiast met dat beest aan de gang en ik in paniek erachteraan. Hij sprong met de bij in zijn bek op het kozijn en daar zag ik het beest net naast zijn neus zitten, volgens mij al een beetje gestoken maar (bleek later) nog niet helemaal door. Ik met 1 sprong bij het kozijn en ruk die bij van zijn neus en graai de afstandsbediening van tafel en begin de bij te vermoorden (wat ik dus op zich heel erg vind, ik dood nooit wat) door op hem in te hakken ondertussen roepend "sorry bij, maar het moet ff"... Moonlight flink geschrokken natuurlijk en die kreeg ik maar niet te pakken omdat hij stukken sneller is dan ik. Het grappige is dat die camera nog aanstond op het tafeltje in de gang, die met de bewegingsdetector, waardoor een gedeelte van mijn jacht op Moonlight is vastgelegd... Echt geen gezicht!

Zal er 1 van hierbij plaatsen straks want die zit op mijn telefoon. Uiteindelijk te pakken gekregen, in zijn reismand gegooid en proberen te kijken of hij zwellingen kreeg e.d. Hij was helemaal in paniek, en liet zich steeds vallen. Ondertussen Kimberley gebeld die ging spitten op internet wat te doen. Hij bleef wel met zijn pootje steeds naast zijn neus, waar dat beest zat, te wassen en de wrijven maar het werd gelukkig niet dikker of zo. Toen hij uiteindelijk gekalmeerd was en ik niets raars vond, heb ik hem er weer uit gelaten. Ik was bang dat hij me nu eng zou vinden maar dat was gelukkig niet het geval en kwam hij heerlijk even "bij" me liggen. 

Ik blijf zoeken en flyeren, ook al worden er heel veel steeds afgescheurd. Ik heb het gevoel dat dat heel belangrijk is om te blijven doen. Als hij bij iemand binnen zit dan moeten ze toch een keertje doorkrijgen dat hij voor ons té belangrijk is om maar te laten gaan. Dat gaat niet gebeuren en op wat voor manier dan ook, Sunshine KOMT THUIS! Maar wel het liefst zo snel mogelijk! Ik moet gaan werken, Moonlight voelt de (eenzame) bui al hangen en loopt te jammeren. Hoop dat deze dag snel voorbij gaat op het werk zodat ik weer even bij hem kan zijn voor ik de straat weer op ga met mijn flyers en plakband! Wordt vervolgd!