Dat vroeg naar mijn internest gaan is dan wel gelukt, van slapen kwam er een stuk minder. Ik heb de halve nacht wakker gelegen en ben er om 6 uur maar uit gegaan. Op zich niet zo erg, ik ben graag vroeg, ware het niet dat ik vanavond de avond heb en dus nog best tot laat door moet.

Dat wordt weer onophoudelijk geeuwen vanaf een uur of 8. Daar moet Huub maar tegen kunnen hoor. Anders gaat ie maar ergens anders zitten. Ik denk niet dat ik er veel tegen zal kunnen doen. 

Verder heb ik voor mijn gevoel al een volledige dag achter de rug. Gezellig even naar de chemo. Dachten we al een uur gewonnen te hebben omdat er vorige week al bloed geprikt was, dat uur waren we zo weer kwijt aan een extra gesprek met de verpleegkundige wat de do's en de don'ts zijn en wat wel en niet mag.

Als je het zo allemaal achter elkaar hoort zeggen, is dat best wel een beetje eng hoor. Ze zegt er wel bij dat dit niet allemaal hoeft te gebeuren maar het kán wel. Zo moet ze elke dag haar mond spoelen een aantal keer per dag met een mengseltje van een liter gekookt water en een theelepel zout.

Dit om ontstekingen tegen te gaan. Ze mag op zich wel alles eten, al zal haar smaak steeds sterker gaan veranderen en ze gaat dus dingen weer vies vinden. Ook misselijkheid en braken is een veel voorkomende bijwerking. Daar is ze al in getraind na de operatie.

Weer wat vaker kleine beetjes eten is aanbevolen. Ze moet proberen op gewicht te blijven. Als ze veel transpireert moet ze haar kleding apart wassen eerst. Ook naar het toilet gaan wordt een gedoe, ze moet elke keer 2 x doortrekken, de bril helemaal afdoen met doekjes en de pot met wc eend schoonmaken.Gelukkig woont ze aan een singel, eenden zat. 

Ze heeft telefoonnummers gehad, voor als ze klachten heeft maar ook voor spoed. Spoed kan zijn als ze blauwe plekken krijgt die dikker worden, als ze 38,5 aan temperatuur heeft en nog een aantal dingen. Ook mag ze absoluut niet in de buurt komen van mensen die verkouden zijn of zo. Zoveel mogelijk bacillen vermijden in elk geval.

Zit ze al gelijk te mopperen dat ze dan een half jaar nergens heen kan. Nee, eigenlijk niet ma. Verder is ze niet eigenwijs hoor, ze zei dat ze dat zelf wel uit maakte... Pfff volgens mij krijg ik nu terug hoe ik in mijn pubertijd was. Verder zeg ik niets. 
Lang verhaal kort, het was een hele berg instructies, het gesprek duurde ook bijna een uur dus kan je zelf wel nagaan. 

Toen mochten we naar de dagbehandeling. Ma werd niet lekker omdat ze, ondanks haar diabetes, niet had gegeten. Doos! Dus ben ik beneden een broodje gaan halen voor haar. Dat mocht ze daar gewoon opeten. Ik heb nog even een foto van haar gemaakt aan het infuus. Je kan op de foto gewoon zien dat ze tegen me zit te mopperen. Ik zei dan ook dat ze nu een stuk vergif was, letterlijk.

Gelukkig heeft mijn moeder dezelfde zwarte humor, meestal dan. Ze is niet zo erg als de rest van mijn familie. In elk geval heb ik tussendoor dit stukje vast kunnen schrijven. Straks ma thuis brengen, zorgen dat ze haar zorgverzekering belt om te zorgen voor zittend ziekenvervoer als ze daar voor verzekerd is tenminste. Dat zou fijn zijn voor de keren dat ik echt niet kan. Dan snel naar huis, dit stukje hier plakken en dan heerlijk naar mijn werk.

Wel nadat ik eerst de katten even heb eten gegeven natuurlijk en van wat zoeksnoepjes heb voorzien. Het zal een lange avond worden voor me. Het plekje op Aurora's koppie is nog hetzelfde dus het wordt niet erger zo te zien.

Moonlight deed vannacht ook weer zo raar, hij heeft echt, net zoals het begin dat Sunshine net weg was, weer van die zoekaanvallen en loopt te jammeren steeds. Hij kijkt steeds heel hoopvol op als hij wat hoort en is zichtbaar teleurgesteld als hij ziet dat het Aurora "maar" is. Ze heeft hem wel een hele tijd afleiding gegeven op dat gebied maar volgens mij is hij het zich toch weer gaan beseffen. Of hij pikt mijn gevoel op, kan ook.

Ik mis hem ook nog steeds ontzettend. Deze week heb ik weinig kans om iets voor Sunshine te doen, dat vind ik altijd vervelend. Daar ga ik me het weekend maar weer eens op richten. Al is het maar flyers plakken. Dat geeft me altijd een beter gevoel dan niets doen. Het is nou eenmaal niet anders.

Wat een rust zal dat straks geven als hij weer thuis is en mijn moeder door de 6 maanden van de chemokuur heen is. Ik kijk daar nu al naar uit! Dan ga ik een week vrij nemen om alleen maar bij te rusten, dan doe ik helemaal niets behalve genieten van mijn 3 schatjes thuis! 

Ik moet zo gaan werken, al werk ik thuis, dat is wel zo lekker want dit is eigenlijk mijn ene aaneengesloten dag vrij van deze week. Ik moet nog een paar uurtjes in halen. Dus eerst maar even schrijven hier, dan ga ik snel even douchen en dan even aan de slag voor de zaak. 

Toch fijn dat dit zo af en toe even kan, anders kon ik niet zo vaak mee met mijn moeder. Ik heb geen verlofuren meer dus moeten we het zo doen. Over mijn moeder gesproken, gelukkig is de verkoudheid al afgenomen. Ze had het van het weekend even te pakken en we waren al bang dat, als dat erger zou worden, dat ze dan niet aan de chemo kon.

Niet dat ze daar nou zo naar uitziet, dat dan ook weer niet. Nee, wat dat betreft is ze behoorlijk zenuwachtig voor morgen. Ik eigenlijk ook wel. Je weet wel wat er gaat gebeuren enzo maar niet hoe ze er op gaat reageren. Hoe dan ook, daar komen we na morgen dus achter.

Ik hoop echt dat ze een van die mensen is die er redelijk op reageren. Het mag dan niet de zwaarste chemokuur zijn die er is, het blijft vergif wat ze in je aderen stoppen. Het mocht ook niet meer uitgesteld worden want je moet binnen 12 weken na de operatie zijn begonnen, anders zou het geen nut meer hebben. 

De buikpijn heeft ze nog steeds maar ook tijdens de echo waar ze afgelopen vrijdag voor ging, zeiden ze daar niets bijzonders te kunnen ontdekken. Daar heeft ze morgen een belafspraak over, om de uitslag te krijgen. Alleen als de radioloog al zegt niets te zien, wat kan de dokter er dan nog meer over vertellen? Morgen weten we op alle fronten meer. 

Ik ben net nog even wat boodschapjes gaan halen. Gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat rond te rijden in het "Sunshine-gebied". Niets gezien, had ik ook niet verwacht. Van het weekend ga ik er weer eens even uitgebreid heen. Dan kan ik weer flyers plakken bij dat grote elektriciteitshuisje en omgeving. 

Ik ben ook nog even op mentholshag jacht geweest en heb de 3 laatste potten kunnen scoren op de Schiedamseweg. Ook daar zeiden ze dat ze er verder niet meer aan konden komen. Tja... Wel zei de dame dat ze met iets anders bezig was, maar daar kon ze nog niet veel meer over vertellen. Er schijnt een soort stick in de handel te komen, die je bij gewone shag doet en dan wordt dat menthol shag. Nou ja, we zullen wel zien.

Ook de klikfilters en gewone menthol filters schijnen er uit te gaan. Dus uiteindelijk eindig je volgens mij met een pot Vicks Vaporub tijdens het draaien, even creatief met mezelf meedenkend. Stoppen doe ik wel een keer, ooit.

Maar wel omdat ik dat zelf wil en niet omdat de regering rare trucjes uithaalt om zogezegd te laten zien dat ze iets doen aan de volksgezondheid. Oh ja? Dan zou je alles uit de handel moeten halen, en het verlies van de miljoenen aan accijnzen op de koop toe moeten nemen. Dán doe je echt iets. Dit is kinderachtig gelul. Zo, ik heb gezegd...

Aurora heeft een klein wondje op haar koppie. Gisteren zag ik dat al. Het ziet er niet uit als een krabbel of een beet of zo. Meer als een schaafwond. Het is roze, haartjes eraf en een klein rond plekje. Ik mag er gewoon aan zitten dus echt pijn heeft ze niet. Als je dan ook ziet hoe die twee tekeer kunnen gaan tijdens het spelen, krijg ik het vermoeden dat ze ergens enorm haar kopje gestoten moet hebben.

Misschien wel aan de scherpe punt van het onderblad van mijn salontafel of zo? Ik zal er wel nooit achter komen, als het maar over gaat, vind ik het al best. Moonlight is nog steeds erg aanhalig en ligt graag tegen me aan als ik op de bank zit. Het is nog steeds een kunst om dan Aurora erbij te laten en ze dan rustig naast elkaar te krijgen.

De ene keer springt Moonlight bovenop haar, de andere keer bijt zij hem weer in zijn kont of zo. Ik slaak altijd een zucht van verlichting als ze dan eindelijk eens even lekker liggen. Dan blijf is zo rustig mogelijk even zitten genieten van ze voor zolang dat duurt. Meestal nooit zo heel lang. 

's Nachts ligt Aurora toch het liefst in de holte van mijn knieën. Ook bijt ze nog steeds als ik me beweeg. Jammer voor haar, of beter gezegd voor mij, want ik beweeg nog al eens als ik slaap. Nu even snel onder het hete water met een soppie en dan kan ik hier weer gaan zitten, alleen dan voor de zaak. Dan ga ik vanavond lekker vroeg naar mijn internest.

Wat een aparte avond had ik gisteravond opeens. Patricia vroeg of ik kon komen, ik kon vast wel wat regelen op de zaak. Waar ik in eerste instantie dacht dat het iets zakelijks zou zijn, bleek later een concert te zijn van Yuna.

Ik had nog nooit van haar gehoord maar zij blijkt een favoriete zangeres te zijn van Facebook-loze Gio. Ik mag wel zeggen dat die man wel smaak heeft qua muziek. Voor mij was het de ontdekking van de Sade uit Maleisië. Mooie muziek, mooie stem, mooie teksten. Daar ga ik zeker even meer van zoeken op YouTube! Dat is zeker de moeite waard.

Ik heb echt een geheel onverwachte leuke avond gehad. Volgens mij kan ik alleen beter helemaal geen wijn meer drinken. Waar ik eerst mijn hand niet omdraaide, ik dronk wijn als limonade, krijg ik nu de hele nacht vreselijk het zuur van een paar glazen wijn. Voortaan gewoon maar aan de spa bruis, net als thuis. Zo lekker is het nou ook weer niet om er wakker van te moeten liggen. Blijkbaar kan je er dan gewoon niet meer tegen. Dat weet ik dan ook weer. 

Zo meteen gewoon gaan weer werken, wel weer vroeger dan normaal dus weer even aanpassen en de klok in de gaten houden. Morgen moet ik ook nog werken, maar dan thuis. Dan weer 4 avonden. Morgen moet ik ook op jacht naar Potten Menthol shag, die zijn nergens meer te krijgen. Zo raar! Vanaf volgend jaar schijnt dat verboden te zijn maar ze worden nu al nergens meer geleverd. Dus zie je nog ergens een pot staan, ik hou me aanbevolen. Idioot gedoe!

Verbied dan gelijk maar alles. Maar nee, dan lopen we miljoenen aan accijnzen mis en dat wil de regering natuurlijk niet. Dan maar menthol sigaretten verbieden, dan lijkt het net of we wat voor de gezondheid van de mensen doen, terwijl we onze zakken gewoon met de rest blijven vullen. Kan ik toch zó geïrriteerd van raken! Slaat gewoon helemaal nergens op. 

Wat de cits hebben vandaag weet ik niet hoor. Al vanaf vanmorgen vroeg zijn ze aan het rennen en aan het gek doen. Moonlight loopt volgens mij weer Sunshine te missen want hij doet weer net zo raar als toen Sunshine net weg was. Door het huis vliegen, overal zoeken en van die diepe rauwe kreten slakend.

Aurora weet dan niet wat ze daarmee aanmoet en loopt hem maar achterna te rennen. Toen ik zei tegen Moonlight 'waar is Sunshine dan?' ging hij helemaal te keer, dus ik neem aan dat dat het is. Hij kwam direct tegen me aan liggen en ging met zijn neus in de roze deken liggen trappen.

Hij deed dit namelijk altijd bij Sunshine in zijn nek. Dan lag hij zeg maar als een baby in Sunshine zijn nek te sabbelen. Allebei tegen me aan op de roze deken. Bij gebrek aan Sunshine, sabbelt hij nu aan de roze deken. Dat brak mijn hart wel een beetje. Hij mist hem nog steeds! Wat zou ik hem graag zijn broertje terug geven. 

Toen ik vanmorgen wakker werd, had Voula mij de beloofde foto's gestuurd. Ik zal ze hierbij plaatsen zo meteen. Een aantal had ik er al gezien, die stonden bij de post die zei dat ze een forever home zocht. Je kan zo heel goed het verschil van haar vacht zien, ze is daar veel ruiger en veel minder wit. Al de andere katten zijn mannetjes op de foto. Voula noemde die haar vriendjes. 

Ze is daar verder ook niet gesocialiseerd of zo. Ze is een buitenkat gebleven. Alleen was het veiliger bij Voula in de tuin, al bleef ze wel gewoon de weg op gaan. Om haar veilig te houden, want veel straatkatten komen daar om, is ze de laatste maanden voor ze naar Nederland kwam in een kooi geplaatst en dat heeft een vreselijk effect op haar gehad natuurlijk.

Dat ze nu zo lief tegen mij is, komt meer omdat we gek op elkaar zijn. Ze heeft nooit eerder in een huis gewoond. Maar zoals ik haar nu meemaak zal ze denk ik echt niet meer terug de straat op willen. Mijn meisje heeft het reuze naar haar zin en is echt gek op Moonlight.

Haar manier van affectie tonen door te bijten moeten we nog wat op zien te vinden. Dat komt ook nog wel goed. Ze bijt in elk geval steeds zachter, dat is al een stap in de goede richting. Als ze nu ook nog eens snel haar andere broer kan ontmoeten dan heb ik niet veel meer te wensen. Dus Sunshine, jongen, het wordt tijd dat je gewoon thuis komt! 

Moet ik me toch opeens weer haasten! Ik begin dit weekend vroeger dan normaal. Dat ik een gewoontedier ben, blijkt wel als opeens alles anders verloopt dan gepland. Gelukkig kan ik het wel aan, ben nog net geen controle-freakje, waar mijn dochter wel eens last van kan hebben.

Dan wordt ook nog eens even mijn hele avond omgegooid door mijn 2 boss ladies. Als die 2 zeggen dat ik iets anders moet doen dan gewoon naar mijn werk gaan, dan doe ik dat natuurlijk ook. Zo'n brave werknemer ben ik wel. Ik heb wel even mijn organisatie talent uit de kast moeten trekken maar daar ben ik best goed in, al zeg ik het zelf. Al loopt alles nu heel anders dan ik in 1e instantie gedacht had. 

En moet ik nu ook nog even heel snel iets schrijven omdat ik nu al weet dat daar vanavond laat, als ik thuiskom, niets meer van zal komen. Zoals wel vaker als mijn diensten wisselen en zeker zoals het nu gaat, heb ik het gevoel net geschreven te hebben. Als je mijn paar uurtjes slaap ervan aftrekt, dan is dat ook eigenlijk zo. 

Over Sunshine valt er niets te melden hier. Ik had eigenlijk gehoopt dat het hangen van de flyers bij de voerplek van de rose kater tot telefoontjes geleid zou hebben van de mensen die daar de katten voeren en dat ze me dan zouden vertellen dat ze Sunshine daar al heel vaak hebben gezien. Wat niet is kan altijd nog komen natuurlijk. Ik vlak het nog niet uit. Het zou wel prachtig zijn als dat zo is, dat zeker. 

Ondertussen word ik goed afgeleid door alle drukte in mijn dagelijkse leven. Ik heb het zo druk als een klein baasje. Ik zou gisteren wat uurtjes thuis werken maar dat is me niet gelukt. Maandag ben ik weer even 1 aaneengesloten dag vrij van de 7 dus dan moet ik het daar maar op plannen. Kan ook gelukkig. Ik heb net ook al even een uurtje thuis gewerkt. Dus dat zal allemaal wel goed komen. 

De cits hebben zich weer op hun verstopplekjes verscholen dus is het lekker rustig. Vanmorgen hadden ze allebei tegelijk hun gekkenuurtje. Dat is ontzettend grappig om te zien. Dan vliegen ze als 2 idioten door het huis, van elkaar en niets schrikkend. Moonlight heeft dan de staart van een stinkdier zo groot.

Hij heeft al van zichzelf zo'n dikke staart. Je weet niet wat je ziet als hij die opblaast! Ook Sunshine heeft zo'n knijter van een staart. Het is me nog niet gelukt om daar foto's van te nemen. Dat is echt wel iets bijzonders.

Als Aurora haar staart laat ontploffen dan heeft ze net zo'n staart als Moonlight normaal van zichzelf heeft. Ook wel grappig om te zien. Toch is het volume van haar normale staart de afgelopen maanden ook toegenomen. Ik denk omdat haar vacht is veranderd en er dus meer haar op zit? Ik heb geen idee eigenlijk. Het viel me van de week opeens op. 

Ook lijkt Moonlight wel geleerd te hebben van zijn avontuur met zijn dikke poot door een insectenbeet! Afgelopen week was hij raar aan het doen. Ik zat al in het donker en zat te letten op zijn rare gedrag in de buurt van de televisie. Hij was een soort van voorzichtig op jacht, leek het wel.

Opeens zag ik een lome wesp verschijnen op het verlichte beeld van de t.v. Ik in paniek natuurlijk, voor hij er straks in hapt. Ik vlieg dus naar de keuken om een stuk keukenpapier te pakken om de wesp mee te pakken. Ik doe dat natuurlijk niet met mijn blote handjes! Moonlight rent met me mee?! Oke, had ik niet verwacht.

Hij was dus helemaal blij dat ík die wesp ging pakken! Dus toch wat geleerd blijkbaar. Ik vind het altijd vreselijk als ik iets moet dood maken, zo ook nu weer. Bah bah bah. Naar! Maar ja, ik moest wel en het kan niet anders.

Voor je dieren én je kinderen moet je alles doen, tot op een zekere hoogte natuurlijk. Dit kon wel door de beugel. Toch was ik trots op hem, dat hij weet dat hij zulke vliegers niet zo direct uit de lucht moet plukken! Knappe jongen, die Moonlight 

In verhouding met gisteren niet zo heel veel te vertellen natuurlijk. Alleen zodra ik zoiets meld, en op dat moment meen ik het ook echt, dan volgt er meestal nog een grotere lap tekst. Ik kan mezelf alleen maar verdedigen door te zeggen dat ik schrijf zoals het op dat moment voelt. Meer kan ik er ook niet van maken.

We gaan weer veranderen naar de avonddiensten en dan ben ik altijd even van de leg. Nog eventjes en dan ben ik een weekje of anderhalf vrij. Dan hoef ik daar even niet over na te denken. Waren nog niet zo lang geleden mijn vakanties met allerlei klussen vol gepland, nu staan die in teken van Sunshine en de zoektocht naar hem. Al blijf ik hopen dat ik die vakantie mag gebruiken om hem weer helemaal te laten wennen thuis en aan zijn nieuwe zusje. Als hoop doet leven dan word ik vast stokoud. Jakkie!

 De afgelopen 2 dagen gaan mijn ogen opeens best achteruit. Zit ik hier mooi met een leesbrilletje op. Het is wat! Ook zie ik steeds een vlekje voor mijn linkeroog, zegt mijn moeder dat dit staar is en ik naar de dokter moet. Als ik 1 ding eng vind, dan is dat als ze aan mijn ogen zitten!

Een paar jaar geleden kreeg ik mijn ene lens niet uit mijn oog, die zat er al een dag of 2 in. Pas toen Patricia zei dat ik anders even langs het oogziekenhuis zou moeten, ben ik naar Willem Cornelis gerend en kreeg ik hem er opeens wel uit. Ik bedoel maar. Ik wacht nog wel even met dat oog, het ziet nog.

 Vanmiddag heb ik even zitten chatten met een dame uit Athene. Zij had me toegevoegd en vraagt steeds naar Aurora en bedankt me steeds dat ik zo goed voor haar zorg. Vandaag ‘riep’ ze me weer, in het Engels gelukkig want mijn Grieks is niet om over naar huis te schrijven. Dan kunnen ze het toch niet lezen.

 Ik weet alleen wat woordjes en waar ik me het meest mee vermaakt heb toen ik in Griekenland was, is het zeggen van ‘eet smakelijk’ maar dan de Hollandse versie. Kali orexi betekent namelijk ‘eet smakelijk’. Dan liep ik samen met Petra F langs wat eethuisjes waar Grieken zaten te eten en dan riepen we met een big smile “kale erectie!” waarop de Grieken ons dan vriendelijk bedankten en wij weer een tijdje in een deuk lagen. Ik had toen nooit kunnen bedenken dat ik ooit een Griekse kat zou adopteren! Ook haar wens ik regelmatig dat ze smakelijk mag eten en dan heb ik er nog lol om.

Voula vertelde me dat ze Aurora voor het eerst heeft gezien toen ze nog maar 3 maanden oud was. Ze leefde samen met haar broertje Rouki (dat komt van Mavrouki wat zwart betekent) op de hoek van een erg drukke centrale weg. Aurora heette toen nog Chionati, wat Sneeuwwitje betekent, tenminste, zo had Voula ze genoemd. De Griekse versie bevalt me stukken beter dan de Engelse, als ik zeggen mag. Ze heeft haar en haar broertje uiteindelijk mee naar huis genomen toen ze een maand of 6 waren.

 Ook heeft ze de katjes laten castreren en steriliseren en mochten ze bij haar in de tuin en op het balkon komen. Het is vooral in Athene een hel voor zwerfkatten, Grieken gaan heel anders om met dieren dan wij. Gelukkig niet allemaal. Er zijn ook mensen als Voula en Tina en de mensen waar Caroline K mee samen werkt die goed voor de diertjes zijn en proberen wat aan al dat dierenleed daar te doen.

Zoals overal waar veel dierenleed is, is dat vaak een druppel op een gloeiende plaat. Alleen bedenk dan altijd dat voor die ene waar je wel wat aan kan doen, dat een wereld van verschil maakt. Je kan niet alles redden of oplossen, was dat maar waar. Helemaal niets doen is gewoon veel erger dan 1 op de 1000 redden. Die ene zal je er des te dankbaarder voor zijn.

 Er kwamen meerdere katten bij haar in de tuin, sommige mannetjes waren altijd bezig de vrouwtjes lastig te vallen. Dan vocht Aurora wel van zich af. Verder was ze heel sociaal met andere katten. Er zijn foto’s van haar van vorig jaar, die gaat ze me z.s.m. sturen. Haar zwarte broertje is denk ik eerder dan zij geadopteerd want Voula vertelde me dat ze haar broertje erg miste.

Vandaar ook dat ze echt gek is op Moonlight. Als ze dat bijten nog eens afleert als ze haar affectie wil tonen, dan zijn ze echt volledig maatjes voor het leven. Dan gaan we straks ook nog meemaken hoe Sunshine hier weer tussen gaat passen. Dat komt nog wel goed.

Vandaag eindelijk eens al die losse troep hier opgeruimd. Het was verdorie bijna koud in vergelijking met de afgelopen tropendagen, toen het zweet al bij het opstaan over je rug liep. Ik kon ook de stofzuiger niet meer met goed fatsoen negeren en we zijn samen lekker tekeer gegaan in huis. Het is nu weer goed tussen ons J

Ook Zooplus werd weer eens bezorgd, een hele grote doos, zoals hier zo vaak het geval is. Ik had een heel groot T-shirt gehad van mijn moeder, echt daar kon een heel gezin in camperen. Die heb ik over de doos gedaan en zo een soort hok gemaakt, met ingang. Het zijn de simpele dingen waar je katten het meest blij mee kunt maken. Zowel Moonlight als Aurora hebben zich er flink mee geamuseerd, nadat ze over hun aanvankelijke voorzichtigheid waren heengestapt. Het is nu weer laat genoeg, morgen weer een dag.

Ik ga nog heerlijk even bankhangen zo. Ik geef ze altijd, voor ik ga slapen, snoepjes als ik op de bank zit. Nadeel daarvan is, dat ze tegenwoordig aan komen hollen als ik ga zitten en me dan verwachtingsvol aan gaan zitten kijken allebei. Ik moet hier toch eens iets op vinden, ik ga namelijk zo overstag!  Nu nog even de tikfouten eruit halen hier, ik ben een beetje unkeyboardinated vandaag. Als er nog in staan, vergeet niet dat ik gezegd heb dat ik kippig ben hè?!