"Huil tot je weer lacht, probeer nieuwe dingen te gaan doen, verwelkom verandering, haal het onderste uit de kan, geef meer en neem minder, laat de mug en de olifant voor wat ze zijn, praat minder en luister meer, het is oké om iets niet te kunnen al kan je het natuurlijk gewoon even proberen, behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden, zeg de waarheid zonder te kwetsen, daag jezelf uit, wees jezelf en niet hoe anderen willen hoe je bent, doe altijd gewoon je best, durf fouten te maken en het dan toch opnieuw te proberen, geniet van de kleine dingen, wees trots op wie en wat je bent, voed je brein met goede boeken en mooie muziek, vergeet niet te glimlachen, wees altijd hoopvol, geef de wereld een beetje kleur en humor, vertrouw op jezelf, ga altijd voor je gevoel en niet voor rede, waardeer de mensen om je heen, wordt zelf iemand waar jij gelukkig van zou worden, ga nieuwe dingen ontdekken, laat mensen waar je niets mee hebt gewoon los, praten over een ander mag maar roddelen en iemand lelijker maken dan ze zijn is not done, leef je eigen leven en heb maling aan wat anderen zeggen, wordt liefde!"

Ria Niemeijer

Dat het iets beter gaat dan gisteren is een feit. Dat ik daardoor nog steeds niet veel waard ben is ook een feit. Vanmorgen een beetje geprobeerd op te ruimen maar daar ben ik maar mee gestopt. Ik maakte het alleen nog maar meer ongeorganiseerde rotzooi. Ik heb er gewoon nog geen puf voor.

Voor iemand die van opgeruimd houdt, is dat best vervelend. Ik ben maar op de bank gaan liggen met mijn ogen dicht. Dat hielp. Ondertussen even op mijn tablet gezeten en wat op Facebook zitten kijken en doen. Zelfs dat is vermoeiend.

Gisteravond moest ik echt nog even schrijven, het paar dagen dichtgezeten lijntje stond net weer open dus het moest echt van mezelf. Maar echt zin had ik niet, dat is niets voor mij want ik schrijf juist altijd zo graag. Nu dus nog even niet. Vandaar ook nu maar gelijk even. Dan kan ik daarna weer even gaan liggen. 

Ik heb wat betreft een nieuwe kat in huis halen toch even advies gevraagd aan Ilse. Zij denkt ook dat ik Aurora nog wat meer tijd moet geven. Dat zal ik dan ook maar doen. Voor Moonlight zou een lief broertje wel een uitkomst zijn maar ik wil wel dat ze zich allemaal goed voelen hier. De lieve Rainbow zal nog even moeten wachten. Of het katje waar mijn oog nu op gevallen is er dan nog is, zullen we moeten afwachten. 

Ik laat het maar gewoon weer gebeuren. Het zal gaan zoals het gaan moet. Dat weet ik ondertussen al dus ga ik dat ook maar weer over me heen laten komen. Wat er met mijn haar gebeurd is tijdens de koortsachtige nachten, ik heb geen idee. Of het ooit goed gaat komen weet ik echt niet. 

Ik heb geen puf om er een krultang doorheen te gooien of een stijltang. Dus zit ik hier met op mijn peen en uiensmoel een soort van mislukte lichtblonde Afro. Het krinkelt en kroest en staat alle kanten op. Ik heb er al van alles ingesmeerd maar dat helpt voor geen meter. Ik merk het nog wel. Misschien even met rust laten en van de week weer wassen en dan gelijk in de krul zetten. Het lijkt wel of die koorts iets heeft veranderd in de structuur.

Structureel negeren maar, lijkt me voor nu het beste. Spiegels vermijden is ook geen overbodige luxe meer in dit geval. Die ga ik met neergeslagen ogen voorbij en op het toilet kijk ik strak voor me uit en niet opzij waar er ook een spiegel hangt. Probleem opgelost zolang ik niet naar buiten ga.

Dat durf ik ook nog niet. Ik hoest me langzaamaan richting Pieterburen, het komt allemaal een beetje los. Ik heb geen eten meer in huis behalve broodjes dus zal het broodjes eten worden vanavond. Ik heb toch niet veel trek dus dat komt goed uit. 

Ik hoop echt dat ik me morgen een beetje beter ga voelen nog. Ik wil zo graag hier even de boel opruimen dat ik daar ook weer niet rustiger van word. Toch maar weer die oogjes toe doen. Dan haal ik ook gelijk die kerstzooi weer weg. Dat vind ik elk jaar weer zo'n apart verhaal.

Heerlijk vind ik het om de boel te versieren en al die lichtjes overal te plaatsen en versierseltjes hier en versierseltjes daar. Daar kan ik dan helemaal van genieten als het klaar is en je 's avonds in die lichtjes zit. Maar na een paar dagen gaan ze me allemaal op mijn zenuwen werken. Is de kerst eenmaal voorbij dan is het hier voor oud en nieuw altijd weer helemaal netjes. 

Of dat dit jaar zal lukken weet ik niet, dat ligt er maar net aan hoe snel ik me beter genoeg voel om daaraan te gaan beginnen. Dat moet ik ook maar ff loslaten. Is alles dan eenmaal weer opgeruimd en weggehaald, dan geniet ik weer zo van dat opgeruimde huis. Heerlijk vind ik dat dan ook weer. Raar toch, al dat gedoe voor een paar dagen getwinkel? Het is altijd nog best een behoorlijke klus. Waarom doen we het toch steeds weer? 

Ook zit ik te denken dat ik even een brief ga schrijven aan 2017. Misschien is het niet verkeerd hem te laten weten wat ik van hem verwacht zo'n beetje. Kan ik ook een beetje klagen over zijn voorganger, die vond ik echt niet normaal wreed! En een beetje slijmen kan natuurlijk ook geen kwaad. Als dat niet helpt kan ik altijd nog even dreigen natuurlijk. Ik ga er nog even over nadenken, wat ik zal schrijven. 

Ik ben aan de campagne "Moonlight moet weer op de bank" begonnen. Voor ik ziek werd had ik het roze dekentje gewassen, dat moest na 7 maanden echt wel. Normaal werd dat elke 2 weken wel even meegenomen. Omdat de geur van Sunshine erin zat, had ik het zo gelaten tot het echt niet meer kon. Nu wil Moonlight niet meer bij ons op de bank. 

Omdat ik weet dat je Moonlight soms gewoon even zachthandig moet dwingen, ben ik hem nu steeds weer op de bank aan het tillen. Omdat ik nog niet zoveel puf heb, is dit even lastig als hij zich met 20 nageltjes aan het kleed klampt. Nu wint hij het nog meestal en moet ik hem laten gaan. Maar dat zal in de loop van de week heus wel veranderen.

Als ik hem een keer of 30 weer even op de bank heb gekregen, dan geeft hij zich vanzelf weer over en zal hij er weer bij komen. Ik ken hem goed genoeg daarvoor. Ik ga nu zelf weer even oefenen met op de bank liggen. Ik moet natuurlijk het goede voorbeeld geven. Kan ik gelijk eventjes kijken of ik nog zo makkelijk in slaap val. Ik denk het vast van wel! 

"A girl doesn't need anyone who doesn't need her!"

Marilyn Monroe

Ik kan er maar niet over uit wat een vreselijk "afnemend" jaar dit is geweest! Al die topartiesten die er niet meer zijn alleen al bij elkaar, dat is echt niet normaal. Stuk voor stuk allemaal artiesten waar ik mee ben opgegroeid. Natuurlijk, dood hoort bij het leven maar om in 1 jaar zoveel talenten af te pikken van een wereld die juist zo'n nood heeft aan mooie muziek, dat moet een reden hebben.

Op het randje dan ook nog maar eens George Michael. Ik was al fan vanaf de eerste keer dat ik hem zag. Een van de weinigen naar wiens concert ik ben gegaan. Al kwam ik er toen ook wel direct achter dat naar concerten gaan nooit een hobby van mij zou worden. Het was toch wel een belevenis. 

Wat zullen die muzikale grootheden het prachtig vinden, daar waar ze nu zijn. Misschien moeten ze eerst even wennen, dat geloof ik best. Al die muzikanten nu bij elkaar zouden best eens wat heel moois kunnen componeren als ze elkaar tegen komen. Misschien sturen ze er wel eentje terug die het hier weer mag gaan brengen. Dat we zelf onze eigen compositie van prachtige melodieën zijn zal hun mooiste ontdekking zijn, lijkt mij. Have fun daar allemaal! Probeer ons mee te laten genieten. 

Het enige wat niet afgenomen werd bij mij in 2016 waren de kilo's. Die zal ik er zelf in 2017 maar af moeten gaan werken, sneller dan ze er aan kwamen en grote in getale. Dan heb ik weer een doel. Alsof ik er nog niet genoeg had maar goed, deze is wel nodig. Het ergste wat 2016 me afnam blijft natuurlijk mijn Sunshine. Ik heb ook al zo'n vaag vermoeden dat hij die niet terug gaat geven. Maar dat mag 2017 dan doen. Dat jaar heeft zo wel alle potentie om zichzelf op de "best year ever" lijst te krijgen, dat mag hij best wel aanpakken vind ik.

Verder zit ik hier nu met flink het zuur, ik heb soep gegeten en het valt nog niet lekker als ik eet. Ook heb ik niet de hele dag liggen slapen en ik voel dat dit toch nog even ook niet helemaal lekker valt. Ik heb gedoucht, wat me veel kracht kostte maar wel ontzettend lekker en nodig was. Met knikkende knietjes weer terug naar de bank gewaggeld, wel lekker ruikend weer gelukkig.

Mijn haar was een ander verhaal. Ik ben er maar bij gaan zitten want het duurde te lang om uit de klit te krijgen. Uiteindelijk heb ik het helemaal onder de kokosolie gezet en daar heb ik het de hele dag zowat in laten zitten. Dat klusje had me al helemaal uitgeput, zo kon ik mooi uitrusten tot ik weer de puf had om te douchen. Ik durf nu niet in de spiegel te kijken hoe het er ondertussen bij zit. Daar heb ik ook geen puf voor.

Met andere woorden, het gaat ietsje beter maar nog lang niet genoeg. Ik hoop maar dat het morgen toch weer ietsje beter gaat. Ik word zo moe van dat moe worden. Ook ben ik, al voor ik ziek werd, tegen een allerliefst klein katje aangelopen. Maar ik weet nog niet wat ik moet doen. Want dit zou zo maar eens de nieuwe Rainbow kunnen worden. 

Rainbow als naam want Sunshine and tears make a Rainbow. En toen ik dat lieve koppie zag, vond ik hem wel heel erg bij die naam passen. Net zo'n soort tekening als Sunshine maar daar waar je bij Sunshine dat felle en eigenwijze erdoor zag komen, zie je bij hem die zachtheid die Moonlight ook heeft.

Alleen vraag ik me af of dit dan niet te snel is voor Aurora. Daar moet ik me nog even sterk over buigen en nadenken. Nu ben ik van dit getyp ook ondertussen weer misselijk aan het worden dus ga ik ermee kappen. Een fotootje van de potentiele Rainbow kan je hierbij zien. Aan hem zal het niet liggen maar ik moet wel wijze beslissingen maken, die het best voor alle cits zullen zijn. Nog maar een koortsnachtje over verder denken lijkt mij dus. 

Van the Universe kreeg ik vandaag als mail; Crowds are starting to gather, Ria. Angels are starting to whisper. Smiles are starting to broaden. And trust me, it has nothing to do with  Sunshine home again that's right now secretly finding its way to you in time and space. Not a thing! Shhhhhhhhhhhhh...

Toch wel grappig en laat ik hopen dat ze gelijk heeft! Ik ga naar E.T. liggen kijken tot ik in slaap val. Droom ik straks nog van Sunshine die naar home phoont 🙃

"If you want the rainbow, than you´ve gotta put up with the rain. "

Dolly Parton