"De dieren lijden en hun gejammer vervult de lucht. De bossen vallen ten prooi aan vernietiging. De bergen worden opengescheurd voor de metalen die in hun aderen groeien. En de mens looft en prijst degenen die aan de natuur en aan de mensheid de grootste schade berokkenen."

Leonardo da Vinci Italiaans schilder, ingenieur en musicus 1452-1519

Ik heb groot nieuws! En nee, het is géén 2 april grap maar ik ben in verwachting!! Ik hoor jullie al denken haha. Ik weet het zelf ook nog maar net hoor. Ik zat lekker aan de koffie op mijn gemakkie vanmorgen, lekker rustig aan doen en dan later op de dag gaan werken. Hoor ik berichtjes binnen komen.

Mijn dochter Kim zal wel weer wat aan het sturen zijn, dacht ik toch. Als er al eens een dag voorbij gaat zonder dat ik haar hoor of zie (qua berichtjes ook) dan vind ik dat al raar. Ze was gisteren weer foto’s gaan maken en dan krijg ik de volgende dag meestal een volle lading van haar bewerkte foto’s. Ze is een natuurtalentje wat foto’s maken betreft.

Alleen de foto’s die ze nu stuurde waren van geheel ander kaliber! Ik zat meteen rechtop. Nog geen 10 seconden daarna was ik al diep verliefd! Een vriend van haar en Daan heeft namelijk een buitenkatje, die gisteren is bevallen van 2 (weinig toch?) kittens, binnen gehaald om voor te zorgen. Zo lief van hem en zijn vriendin! Toch een soort van 1 april grapje zo maar dan wel eentje waar ik met alle liefde intrap.

Toeval bestaat niet want ik had pas geleden nog tegen Kim gezegd, als ik er nog 1 bij neem dan wordt het toch echt zo’n zwart witte als Moonlight. Het is natuurlijk niet gezegd dat die dan ook zo lief wordt als hij maar toch, je weet maar nooit. Ze stuurde me nog meer foto’s en ik zag het al direct.

Die ene zwart/witte kitten heeft net zo’n zwart kinnetje als Moonlight heeft. Dat moest toch echt wel Rainbow zijn! Sunshine heeft me veel tranen bezorgd het afgelopen jaar en als je de zon door de tranen ziet schijnen dan krijg je een regenboog. Sunshine + tears = Rainbow, vandaar de naam. Of Rainbow een mannetje of een vrouwtje is, kunnen we nog niet echt zien natuurlijk.

Maar, al gaat mijn voorkeur uit naar nog een mannetje, we gaan het wel zien welk geslacht dit poepie heeft. Ik had eerst willen wachten tot Sunshine weer thuis is maar ja, die zie ik nu voorlopig nog niet thuis komen. Hij komt zeker wel thuis op een keer, alleen nu nog niet. Helaas voor mij maar ik weet dat het zo is.

Dré, de redder in nood heeft me al toegezegd dat er eentje voor mij is. Nu ben ik dan echt in verwachting en ik weet niet of het een jongen of een meisje zal worden.  Ik ben de afgelopen maanden wel meer leukerds tegen gekomen en een paar keer heel dichtbij een nieuwe adoptie gezeten maar toch zat er elke keer een gevoel van twijfel bij.

Dit keer helemaal niet. Het komt voor geen meter gelegen en dat kan me niks schelen. Als je naar mijn leven kijkt komt het toch nooit gelegen dus kijk ik daar nu ook gewoon maar niet naar. Dan zou het er nooit van komen. Als ik de kans zou krijgen zou ik alle dieren op de hele wereld willen redden maar helaas, dat gaat niet.

Er kan natuurlijk nog van alles gebeuren, ik reken nergens op. Alleen ga ik er maar gewoon vanuit dat dit doorgaat en zo niet dan zien we dat ook vanzelf wel weer. Veel hoef ik er niet voor in huis te halen. Een kittenkattenbakje en kittenvoer. Ik weet natuurlijk niet wat de andere 2 hiervan gaan vinden.

Moet ik misschien weer alles in de huiskamer zetten, inclusief kattenbakken zodat die kleine niet kwijtraakt in dat grote huis? Moet hij/zij niet in een bench als ik weg ga? Want wat als die twee lelijk doen tegen hem/haar als ik er niet bij ben?

Vele vragen roept dit weer op maar het zijn wel leuke vragen. Die beren op de weg zie ik ook hierbij niet. We gaan het allemaal wel zien over een paar weekjes. Ik ga snel een keertje afspreken om op kraamvisite te gaan. Ik kan denk ik niet eerder dan volgend weekend maar dat komt wel goed. Dan kan ik weer foto’s maken, zelluf!

Daar heb ik nu al zin in. Hopelijk komt het hen ook uit dat ik langs kom. Met een dag of 10 gaan de oogjes (én oortjes) open, dat is weer een mijlpaal natuurlijk. Ik hoop dat ik regelmatig even langs mag komen. Ze groeien namelijk als kool en het is toch zo schattig om te zien allemaal.

Moederpoes zorgt heel goed voor ze, dus dat is al heel mooi. Ook een zwart/witje en ook heel lief. Onder het schrijven door ben ik eten aan het klaarmaken en dat ga ik nu zo even opeten. Het is klaar en ik heb honger. Wat Rainbow betreft, wordt uiteraard vervolgd!

Voor wie even een filmpje van ze wil zien: https://www.youtube.com/watch?v=Wrq_I8uzSFo&feature=youtu.be Ik ga eten! 

"Vergeet dit nooit: Er is maar weinig nodig om gelukkig te kunnen leven."

Marcus Aurelius, Romeins keizer 121-180

Zo, dat hebben we weer gehad. Nog een dik half uur en dan is 1 april weer voorbij. Ik heb niemand in de maling genomen en ik ben niet echt ergens ingetrapt zelf. Op t.v. had ik wel een paar dingen voorbij zien komen maar dat dat om 1 april grappen ging lag er nogal dik bovenop. 

De enige die ik nog enigszins geloofwaardig vond was die van de Hema. Een promotiefilmpje voor rookworsttaart. Ik moet eerlijk zeggen, dat zag er nog lekker uit ook. Een taartbodem van bladerdeeg, insmeren met mosterd en dan plakjes rookwordt er bovenop en afdekken met gevlochten bladerdeeg. Hup in de oven en klaar. 

Zo gek vond ik dat niet en het zag er zeer smakelijk uit. Toch bleek ook dit een 1 april grap. Mijn collega Marsha en ik waren wel behoorlijk achterdochtig als er mensen bij ons kwamen met gekke dingen of vragen. Het bleek toch steeds echt zo te zijn maar je kan niet zeggen dat we niet voorzichtig waren. 

Voor ik ging werken ben ik even langs mijn moeder gegaan. Ze vertelde me dat ze zich gisteravond zo slecht voelde dat ze echt dacht dat het haar laatste uurtje zou zijn. Daar schrik je natuurlijk best wel van. Maar later vertelde ze me dat ze vandaag nieuwe morfinepleisters had gekregen. 

En even later dat ze die oude pleisters gisteren per ongeluk met douchen eraf had gespoeld. Toen ze daarna ook nog kwam met het verhaal dat ze gisteren ook vergeten was haar medicatie in te nemen, duurde het niet lang voordat ik een optelsommetje in mijn hoofd had. Ze had een vorm van afkickverschijnselen meegemaakt. Denk ik toch.

Maar goed, ze wordt niet beter en het kan altijd dat het opeens gedaan is. We zitten nou eenmaal in die situatie. Alleen al die gemiste medicatie bij elkaar deed me toch vermoeden dat ze zich daardoor zo beroerd heeft gevoeld. Toen mijn broer kwam en ik hem het allemaal vertelde dacht hij dat ook. 

Hopelijk doet ze dit voorlopig niet meer. Alleen kan ze nogal eens wat vergeten. Logisch want daar heb ik zelf al last van. Ik vergat zelfs bijna naar mijn werk te gaan, zo lekker zat ik in het zonnetje. Ik ging toch maar naar mijn werk en toen ik na een tijdje een sigaretje ging roken, zag ik dat mijn broer iets had gepost op Facebook. 

Ik kon alleen maar zien dat hij was ingecheckt in het Sint Franciscus Gasthuis. Ik schrok me een ongeluk, dan moest er vast iets met mijn moeder gebeurd zijn! Lichtelijk in paniek ging ik kijken wat hij erbij geschreven had. Hij had het volgende geschreven:

Ik moest vannacht onverwachts naar het ziekenhuis, vanwege hevige pijn. Op de 1e hulp allerlei onderzoeken gehad en ze konden zo gauw niets vinden. Uiteindelijk door de scan en toen was er duidelijkheid waar de pijn vandaan kwam. Inmiddels weer thuis met medicijnen en morgen moet het over zijn.

De foto die hierbij staat, stond er ook bij. De lummel!!! Hij maakt een 1 april grapje maar zonder dat het de bedoeling was, trapte ik er vreselijk in. Ik ben natuurlijk niet voor niets blonT. Hij deed het er niet eens om, het was meer omdat mijn moeder zich toch al zo beroerd had gevoeld en ik alleen zag dat hij ingecheckt had in 't ziekenhuis dat het dichtst bij mijn moeders huis ligt. 

Ach, ik kon er uiteindelijk smakelijk om lachen toen de opluchting door me heen sloeg. Ik had ook op de zaak weer iets willen doen dit jaar met 1 april. Helaas, door al het gedoe waar ik in zit, is het er niet van gekomen. Aan de andere kant, zo'n kanjer van een 1 april grap als die ik een paar jaar geleden heb uitgehaald, in 2015, krijg ik nooit meer voor elkaar.

Ik was toen nog thuis aan het werk omdat ik aan mijn been geopereerd was en door een beetje pech in combinatie met te veel willen, raakte dat been zelfs 2 x ontstoken. Ik had in maart dus alle tijd om de grap volledig voor te bereiden. Wat heb ik een enorme voorpret gehad. Het enige vervelende was dat ik er zelf niet bij kon zijn. 

We hadden er een mail uitgegooid dat de toiletten maar niet netjes te krijgen waren en dat het bedrijf daarom tot eind maart de toiletten nog gratis ter beschikking zou stellen. Vanaf dan zou er voor elk toiletbezoek 10 cent betaald moeten worden en zou er een toiletjuffrouw worden ingehuurd die na elk bezoek, de toiletten schoon zou maken. 

Sjonge jonge, wat ging iedereen te keer. Omdat we dat wel verwacht hadden was iedereen, van de directie, O.R. en de facilitaire diensten op de hoogte gesteld, behalve de mensen van het KCC. De ene mail na de andere zagen we voorbij komen, soms zelfs met hele berekeningen of dat ze opslag wilden om het te kunnen betalen. Je kan het zo gek niet opnoemen. 

Bij elke mail lag ik weer helemaal slap van de lach. Een enkeling durfde te opperen dat het wel om een 1 april grap zou gaan maar helemaal zeker waren ze er toch niet van. Alleen toen die geruchten de kop op staken, bedacht ik me dat ik ze nog veel meer op een verkeerd spoor zou kunnen zetten. 

Ik belde mijn moeder, die vroeger altijd amateurtoneel speelde, of ze wilde mee werken. Ze moest dan wel goed proberen om in haar rol te blijven. De ochtend van 1 april kwam ze dus, gewapend met doekjes, schoonmaakspullen en een emmertje, met een schortje om aan op de Keenstraat. Er was een tafeltje voor haar klaar gezet met schoteltje en al. 

Ze bleef enorm in haar rol want geloof me, niet iedereen reageerde even aardig. Ze liep zelfs mensen achterna om haar geld te ontvangen. Ik, die zielig hier thuis aan het werk was, werd door mijn collega's op de hoogte gehouden. We hebben het maar niet al te lang door laten gaan want er gingen er echt een hoop over te keer. 

Je kan je wel voorstellen, toen die personen hoorden dat het om een 1 april grap ging, dat ze een heel raar gezicht trokken. Ik heb me hier tranen met tuiten zitten lachen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet had verwacht ooit met zo'n goeie 1 april grap te komen en die zo te laten slagen. Zo zie je maar wat een mens allemaal kan bedenken. 

Ik hoop dat jullie ook nergens in getrapt zijn en zo wel dat je er dan hartelijk om hebt kunnen lachen. Ik probeer al 2 jaar op een betere grap te komen maar het is me tot nu toe niet gelukt. Eén april, kikker in je bil, die er niet meer uit wil! Misschien heb ik volgend jaar meer inspiratie? 

"Eén lente per jaar, en in het leven slechts één jeugd."

Simone de Beauvoir, Frans schrijfster en filosofe 1908-1986