Sorry hoor, jullie zullen voorlopig gebombardeerd worden met foto's en filmpjes van de snel groeiende en onbetaalbaar schattige kittens Rainbow en Kimmy met hun mama er af en toe bij. Ik kan er zelf geen genoeg van krijgen maar voel je vrij om er niet naar te kijken natuurlijk. Niets moet. 

Dag 5 alweer, ik hou de geboortedatum gewoon op 1 april, give or take a day. De beste 1 april grap waar ik ooit van gehoord heb. Ik kan haast niet wachten tot ik ze zelf even kan zien. Dan duurt een week lang hoor. Maar ja, ik zal toch nog heel even geduld moeten hebben. Ik heb al wat cadeautjes klaar gezet om mee te nemen. Dan lijkt het toch een beetje dichterbij te komen. 

Vanmorgen weer net geen speling genoeg voor een afspraak bij de huisarts. Morgenochtend vroeg maar weer proberen. Dan moet ik pas om 3 uur beginnen en gaat het misschien wel lukken. Daar ga ik maar van uit. Ik doe er in elk geval moeite genoeg voor. Het is gewoon een beetje lullig om een uur van een dienst af te snoepen die maar 5 uur duurt, alleen omdat het bij je huisarts niet zo handig werkt allemaal. 

Mijn moeder voelde zich vandaag echt niet goed. Ze lag op bed toen ik kwam en wilde daar ook blijven liggen. Natuurlijk ben ik daar niet boos om, zoals ze me vroeg. Ik kom voor haar en om te kijken of ik ergens mee kan helpen. Niet omdat ze moet opzitten en pootjes geven zeg maar. 

Ik ben maar even bij de kippen in de tuin gaan zitten, dat is best leuk. Ze zijn helemaal tam. Gisteren aten ze zelfs gewoon mee van mijn croissantje, al heb ik de stukjes waar aarde aan kwam door hun vieze snaveltjes wel tussen ze in gegooid. Ze gaan mee het schuurtje in waar het lekkers staat voor ze. 

Ze komen zelfs helemaal de trap op om op het balkon even rond te kijken. En eentje die komt naar je toe, drukt zich dan plat op de grond en schudt met haar veren. Ja, mens, je moet me nu wel even aaien hoor. Grappig hè, dat heb ik nog nooit gezien bij kippen. Ze gaan al tekeer als je de trap af komt, dat vinden ze leuk. 

Ze leggen hele kleine eitjes maar die zijn echt heerlijk. Biologischer kan het bijna niet. Kim stuurde me, toen ik op balkon zat, een schattig filmpje van de kittens, die staat weer op youtube. Wie ook wil kijken, hier is de link: https://www.youtube.com/watch?v=roJBELdiypE  Ik kan daar echt uren naar kijken, zo schattig!

Daarna ben ik naar mijn werk gegaan. Ma bleef nog liggen, ze voelde zich nog steeds heel slecht. Dan blijft er altijd wel een beetje ongerustheid hangen. Ook later stuurde Kim me dat ze nog steeds op bed lag. Kim is er maar lekker naast gaan liggen, dat kan ook heel fijn zijn. Dat weet ik uit ervaring. Gewoon even bij elkaar kruipen. Hopelijk voelt ze zich morgen toch ietsje beter. Je weet gewoon niet hoe en wat, dat maakt het heel onrustig.

Om Moonlight heb ik ook weer zo moeten lachen. Waarom ligt mijn gsm nou nooit eens in de buurt en filmklaar als hij zulke gekke dingen doet? Uit ervaring weet ik al dat als ik die ga pakken, dat hij dan toch niet meer doet wat hij aan het doen was. Het is net mijn schaduw en komt gelijk achter me aan. 

Misschien dat het me ooit een keertje zal lukken. Want wat doet die gekkerd? Ze barsten van de catnip muisjes en daar zijn ze gek op. Vooral als ik weer eens extra spul erbij doe. Hij grijpt zo'n muisje met zijn voorpoten en nadat hij die een paar keer door de lucht heeft gesmeten, dan gooit hij hem onder zijn buik. Dan gaat hij daar met zijn achterpoten heel hard op stampen, dat ziet er echt zo ontzettend grappig uit!

Als hij 'uitgetrapt' is, dan geeft hij een harde grauw en vliegt hij als een gek door het huis. Daarna begint het hele spelletje weer opnieuw. Mafkat is het, echt waar. Als ik dat toch eens duidelijk kon filmen, dan konden jullie ook meelachen. Té grappig gewoon. Hij heeft wel vaker de kolder in zijn hoofd maar dit is geen gezicht. 

Aurora is ondertussen nog steeds hetzelfde. Ze lijkt magerder maar dat kan ook aan het kwijtraken van de wintervacht liggen. Al zie ik bij Moonlight niet echt verschil. Ik word helemaal gestoord van al dat haar in huis. Alles zit onder, hoe ik ook stofzuig of weet ik veel wat nog meer om van die haren af te komen. 

Af en toe heeft ze eens zo'n rare kuchaanval, al hoor ik haar niet meer zo vaak niezen als een tijdje geleden. Aan de andere kant ben ik nu helemaal vaak weg, met werk erbij enzo. Misschien niest ze wel als ik er niet ben, dat kan ook natuurlijk. Verder eet ze nu juist weer heel goed, nieuw merk Sushi cat, bij een tuincentrum gehaald vorige week. 

Ik heb direct meer van die blikjes besteld, vooral die met surimi vinden ze zalig. Verder worden ze echt niet verwend hoor, uche uche! Alles voor de cits hier, ik zou zelf eerder niet eten dan het niet voor hen halen wat ze lekker vinden. Dat kunnen andere misschien overdreven vinden maar zo zit ik nou eenmaal in elkaar. 

Als je huisdieren hebt, dan moet je er gewoon goed voor zorgen. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat er mensen zijn die dieren nemen en ze bv. naar buiten gooien als ze met vakantie gaan of ze gewoon wegdoen alsof het gebruiksvoorwerpen zijn. Die heb je nog genoeg maar ik snap daar echt helemaal niets van. 

Je gaat toch van zo'n beestje houden? Ja, je hebt er rommel van en werk aan maar dat weet je toch van te voren? Koop anders een stenen beeldje. Je hebt er tegenwoordig ook die kunnen blaffen of mauwen. Daar heb je geen omkijken naar. Voor levende wezens moet je gewoon zorgen of ze anders niet in huis halen. 

Ik ga maar eens mijn harige heerlijkheden gezelschap houden. Hoewel, Moonlight ligt zoals altijd vlak bij me en Aurora ligt op me te wachten op de bank. Eventjes naar een serie kijken of zo en dan gaan slapen. Morgen weer vroeg de wekker, die dokter gaat er toch echt een keertje aan geloven dat ik langs kom. 

"Ik heb geleerd om geboorte en dood te accepteren... maar soms maak ik me nog steeds zorgen over wat ertussenin ligt."

Ashleigh Brilliant, Engels cartoonist 1933

Vanmorgen vroeg al weer geprobeerd om de huisarts te pakken te krijgen. Enkele pogingen en 1,5 uur later, half 10 dus, had ik eindelijk beet. De recepten waren zo besteld maar een afspraak voor morgen dat kon niet. Er konden alleen afspraken voor vandaag gemaakt worden en dan nog wel laat in de middag alleen.

Ja, maar dan ben ik aan het werk en dat is niet zo handig. Morgen vroeg weer terug bellen. Ja maar dan zijn jullie continue in gesprek. Ja, de agenda voor morgen staat dicht dus die gaat pas morgen om 8 uur open. Wat een gezeik zeg, ik weet al jaren dat het zo is hoor maar ik blijf het gewoon oerdom vinden hoe het eraan toegaat daar. Dat is toch geen systeem? Morgen weer een poging, tot ik er dood bij neerval. Dat kan zo heel makkelijk gebeuren ben ik bang. 

Vandaag is het wereld zwerfdieren dag, ik mag wel zeggen dat ik daar al best mijn best in gedaan heb. Sam was een zwerver, langs de snelweg gevonden, net een week of 5 oud. Casper is wel gewoon binnen geboren, die geboorte was ik bij, mooi om te zien trouwens. Maar toen ik die 2 niet meer had kwamen Sunshine en Moonlight bij stichting zwerfkatten Rijnmond vandaan.

Voor geen meter gesocialiseerd en vooral Moonlight was als de dood voor dat grote huis en ook voor mij! Sunshine vond alles spannend en prachtig, mij ook. Later, Sunshine was toen al weggelopen, kwam de witte lady tussen de vagabonds vanuit haar Griekse zwerfverleden bij ons wonen. Ze wist niet eens wat ramen waren en probeerde er doorheen te springen. Het duurde even voor we aan elkaar gewend waren maar ze is nu wel volledig thuis en slaapt ’s nachts bovenop me, of ik me nu omdraai of niet, zij draait gewoon mee. Je kan dus beter zeggen dat ik gered ben door mijn zwerfkatjes.

Nu komt over een paar weekjes Rainbow daar weer bij. Gelukkig groeit die binnen op en zal hij/zij heel wat meer gesocialiseerd zijn dan mijn andere liefjes. Eigenlijk net als Casper. Die zijn moeder was wel zwervend maar hij niet echt. Als Rainbow dan net zo’n leuke kat mag worden als hij, zo open en vrij en echt nergens bang voor, alles ontdekkend en een heel klein beetje gek, dan mag ik mijn handjes dicht knijpen. Daar komen we vanzelf snel achter.

Vanmorgen waren Moonlight en Aurora al behoorlijk flink aan het knokken met elkaar. Ze doen dit niet zo vaak meer zo fel, gelukkig maar vandaag was het even mis. Al was het een heel raar gezicht want tijdens het vechten had Aurora een sprong bij Moonlight op zijn rug gemaakt en zo, met haar op zijn rug, rende hij gillend door de gang.

Met een harde stem riep ik HEE!! LIEF zijn voor elkaar! Waarop zij hem losliet en hij de kans kreeg om onder de bank te vluchten. Heel stilletjes moest ik toch een beetje grinniken hierom. Het was dan ook echt geen gezicht, die grote kater met die witte helleveeg op zijn rug. Gelukkig ben ik nooit boos op ze maar als ik dan mijn stem een keer verhef, als het nodig is, dan heeft het tenminste wel het gewenste effect.

Wat later wilde Aurora wat gras eten en toen sprong Moonlight haar precies voor haar neus, zodat ze er niet bij kon. Ze probeerde nog om hem heen te stappen maar dat lukte niet. Uiteindelijk kwam het toch wel goed. Moon ging zelf aan de overkant zitten en pakte later de grote plant maar even aan.

Aurora heeft ook pas sinds vandaag, eindelijk, het kattentuintje aan de andere kant van de kamer ontdekt. Ze heeft heerlijk zitten snuiven aan het kattenkruid. Ze lag er al een paar keer lekker bij in de buurt op hun kleedje. Goeie zet van mij, dat tuintje! Ze genieten er van. Moonlight kwam recht tegenover haar zitten en ze gingen elkaar een potje aan zitten staren. Maf stel! 

Ik ben erg benieuwd hoe ze met de kleine Rainbow om zullen gaan. Ik hoop heel lief natuurlijk. Aurora kan een beetje moederen, dat hoop ik tenminste. En Moonlight mag weer de grote stoere broer uit hangen, dat kan hij zo goed. Hij was voor Aurora ook zo lief dus ik weet dat hij het kan. Nu maar hopen dat ze elkaar allemaal een beetje liggen. 

Op de foto bovenaan weer de foto's van vandaag, je hoort ze bijna groeien. Links het gevecht om het grasplantje en rechts wat foto's bij het kattentuintje. Onderin midden zie je trouwens dat Rainbow gemaakt wordt, zijn vader lijkt nog wat op Sunshine ook! Hij/zij lijkt al flink op zijn (of haar) broer Moonlight met net zo'n zwart kinnetje. Was het maar vast weekend, dan kon ik lekker gaan kijken en knuffelen! 

"Medelijden met dieren hangt met de goedheid van het karakter zó nauw samen, dat men gerust beweren kan: wie wreed is tegenover dieren, kan geen goed mens zijn."

A. Schopenhauer, Duits filosoof 1788-1860

Weer een dagje dichterbij de thuiskomst alhier van Rainbow! Mijn 1 aaneengesloten dagje vrij was het vandaag en zo heb ik hem ook doorgebracht. Vanmorgen vroeg al stond er weer een fotootje van de kleine Rainbow op Facebook. Die heb ik gelijk ingepikt natuurlijk.

Ook heb ik weer een hele grappige schermutseling tussen Aurora en Moonlight kunnen bekijken. Dat is echt leuker dan welke film dan ook. Ik zat aan mijn bureautje want ik moest diverse afspraken maken, tandarts, longarts enz. Voor de huisarts was ik weer eens te laat. Ik vind dat zo stom om alleen maar tussen 8 en 10 te mogen bellen. 

Als je eens een keertje ietsje langer blijft liggen ben je al te laat. Nou morgen weer een dag en ik heb geen haast maar dat zal je maar wel hebben. Een afspraak maken met het havenziekenhuis bij de longarts ging ook niet zo soepel.

Het mens had al 5 data gehad en elke keer precies middenin een dienst. Ze snapte het pas weer toen ik zei dat ik onregelmatig werk. Uiteindelijk is het toch net in een dienst geworden, er zat niets anders op. Ik mag op Kim´s verjaardag naar de tandarts. Mooi, dan kan ik gelijk door naar Kim, op de koffie, als ze niet moet werken tenminste. Die woont daar dichtbij. 

Meestal als ik zit te typen of te bellen of zo, dan gaat Moonlight in het bovenste bakje van de krabpaal hier vlak bij me liggen. Dat deed hij nu ook. Wat hij niet wist, was dat Aurora al een tijdje in het bovenste bakje van de andere krabpaal lag. Ik zit nog zo te kijken, ahhh wat lief, liggen ze allebei bovenin. Aurora steekt eventjes haar koppie boven de rand uit om te kijken, ook zo schattig. Je ziet haar haast niet in dat witte mandje, alleen het rose van haar oortjes en neus. 

Moonlight zag het ook maar hij vond het zo schattig niet. Ze heeft hem al uit de hokjes gejaagd vanaf ze hier gekomen is maar die hoge mandjes, díe zijn van hem! Vindt hij toch. Al mopperend kwam hij de krabpaal uit. De krabpaal bij de bank is nog iets hoger dan die bij het bureau.

Het heeft een extra plateautje zodat je makkelijk in het hoge bakje kan komen, als je kat bent dan. Hij maakte hier gretig gebruik van om zo ook makkelijker te meppen op Aurora. Uit mijn bakkie, leek hij te zeggen met zijn ogen. Klets! Nog eentje. Aurora probeerde onverstoorbaar te kijken maar toch trok ze haar oortjes plat. 

Ik keek het even aan maar besloot toen toch even Moonlight aan te spreken. Dan kan ik heel verontwaardigd zeggen "Moonlight... wat doe je nou toch?" Hij weet het dan heus wel hoor. Bovendien gebruik ik mijn handen. Zo ook toen ik hem wees op het bakje waar hij net uitgeklommen was. "Je kan toch niet in 2 bakjes tegelijk liggen?", sprak ik hem toe. 

Je kan het geloven of niet maar dan zit hij echt te luisteren. Hij keek zelfs een beetje schuldig toen ik zei dat dit niet aardig van hem was. Even later lag hij weer braaf in het bakje vlak bij me. Had Aurora toch weer een beetje gewonnen weer. Ik begrijp hem wel hoor, zij pikt echt alle fijne plaatsjes van hem in. Alleen er is hier gewoon echt plek genoeg. 

Ik denk dat het wel goed is om er een 3e bij te krijgen waardoor het geen 1 op 1 verhouding meer is. Het is natuurlijk eigenlijk de 4e maar ja, moet Sunshine maar thuis komen. Liefst morgen. Die weet niet wat hij meemaakt als hij terug is. Dan moet hij er 2 nog leren kennen. 

Ik zou met Aurora naar de dierenarts gaan maar die had het al in de smiezen en was mooi niet te vinden. Zelfs toen ik riep met de supersnoepjes kwam ze niet. Om kwart voor 7 heb ik het opgegeven. Dan heeft het geen zin meer. Een kwartiertje later kwam ze aanslenteren. Uitgekookte diva. 

Het vervelende is dat ik nu tot volgende week moet wachten. De rest van de week werk ik tijdens het open spreekuur. Een afspraak maken kan natuurlijk wel, maar ze is zo alert op die reismand dat ik het gewoon niet exact kan afspreken. Ze vindt het gewoon echt drama om te moeten gaan. 

Voordeel is dat volgende week ik wel elke avond kan proberen dus er echt onderuit komen doet ze niet. Het is ook niet zo heftig dat het persé nu direct moet. Ik wil het alleen wel even laten checken. Ze komt er nog een weekje mee weg zo. Ze weet echt wel wat ze wel of niet wil. 

Op de foto's zie je de alweer een hele dag oudere Rainbow met zus Kimmy en moeder. Mijn ienie mienie orchideetjes heb ik erop gezet en nog een andere orchidee die ik vorige week heb gescoord. Die vond ik zo mooi, die kon ik niet voorbij lopen. Nu maar hopen dat ik er weer een bloem aan zal krijgen als hij is uitgebloeid. 

Ik zag op Facebook allemaal posts voorbij komen vandaag die hun verontwaardiging uiten over het homokoppel wat met een betonschaar bewerkt zou zijn. Die verontwaardiging die deel ik natuurlijk. Want dat zoiets hier nog steeds voor komt, is schandalig. Mensen het gaat om liefde, en er is niets mooiers! 

Als je dat niet kunt verdragen dan moet je toch echt even goed naar binnen kijken waar dat vandaan komt. Je kan niet een land waar men vooruitstrevend is terug willen krijgen naar de middeleeuwen. Er zijn nog genoeg landen die wel zo zijn, die zitten misschien wel te wachten op meer burgers met dezelfde insteek. Hier niet. Dat geldt voor Nederlanders én medelanders, ik maak geen onderscheid. 

Maar ik wil me niet verplicht voelen om dan ook zoiets op mijn profiel te zetten omdat er staat, kijken wie dit ook durft te posten. Dan gaan mijn nekhaartjes al omhoog staan. Hetzelfde als ik onschuldig een foto like, en dan berichtjes krijg dat ik nu ook verplicht ben om mee te doen. Hell NO! Ik doe het niet, sorry voor iedereen die ik ermee beledig.

Ik moet al zoveel, vooral ademhalen, en daar heb ik gewoon geen zin in. Dus nee, er staat niet zo'n post op mijn profiel dat ik homo's accepteer. Die accepteer ik gewoon en dat hoef ik niet te bewijzen. Ik vind eigenlijk niet eens dat er iets te accepteren is, nu ik het zo zie staan. Mensen zijn toch zeker mensen? Van welke geaardheid ook, welke religie of huidkleur, mensen zijn mensen. Dat moet eigenlijk al genoeg zeggen.