"Geluk hangt af van wat men kan geven, niet van wat men kan krijgen.

Origineel: Happiness depends on what you can give. Not what you can get."

Chinmayananda Saraswati, Hindoeistisch geestelijk leider 1916-1993

De dag kon me vandaag niet snel genoeg gaan. En je weet het, als je dat wilt dan gaat dat expres opeens heeeel langzaam allemaal. Ik heb een afspraak gemaakt bij het oogziekenhuis, heel snel al, komende dinsdag. Je kan het maar gehad hebben. 

Daarna ben ik naar mijn moeder gegaan. Ik kwam erachter dat ik mijn gsm thuis had gelaten. BlonT. Het was weer heerlijk op het balkonnetje in het zonnetje. Ma zegt wel dat ze meer pijn in haar buik begint te krijgen maar in plaats van dat ze om meer pijnstillers vraagt, wil ze gewoon meer paracetamol gaan slikken. 

Eigenwijs is ze verder niet hoor, ik heb het vast van een vreemde. Daarna ben ik naar mijn werk gegaan. Gelukkig heb ik daar wel veel gelachen, dat scheelt. Het laatste kwartier kroop voorbij maar eindelijk mocht ik dan toch echt weg. Gelukkig was Kim daar al en zou zij foto's nemen. Als een speer naar de kittens natuurlijk. 

Ik kreeg van Dré en zijn vrouw lekker een bakkie koffie. Ik ging braaf zitten want ik ben zo blonT dat ik de doos met de katjes niet eens had zien staan. Ik dacht dat die in een andere kamer zouden zitten of zo. Ik ging direct even kijken natuurlijk. Wat zijn ze liefff!

Oh oh oh, wat ben ik verliefd! Dat was ik al maar nu x 3! Want als je die 2 hoopjes ziet die dan ook nog eens zo'n lieve mama hebben dan wil je echt maar 1 ding. Je wil ze allemaal mee naar huis nemen. Vanaf het moment dat ik ze allemaal zag, wilde ik eigenlijk gelijk voor alledrie zorgen. 

Kimmy had ik als eerste vast, Rainbow zat namelijk nogal lastig om te pakken onder zijn moeder. Toen ik Kimmy vast had, die bij mij Nova zou heten, ging ze al heel snel lekker liggen. Na even om moeder te hebben geroepen natuurlijk. Even later kreeg ik Rainbow erbij. 

Wat de foto's betreft, Rainbow past wel helemaal al in de familie want die is net zo lastig op de foto te zetten als Moonlight. Zou dat aan het zwarte kinnetje liggen? Mama poes en Kimmy deden zo moeilijk helemaal niet. Zodra Kim Rainbow op de foto wilde zetten, draaide hij steeds net zijn koppie weg. Ze raakte er net zo gefrustreerd van als wanneer ze van Moonlight foto's wil maken haha. 

Mama hield het wel allemaal heel goed in de gaten maar liet het wel gewoon heel lief toe. Ze vond het op een gegeven moment wel heel erg lang duren en kwam er maar bij op mijn schoot. Wat een lief diertje is dat ook zeg. Wat ontzettend jammer dat ik geen Rockefeller bankrekening heb en een Mansion waar ik alle katten die het nodig hebben kwijt kan. 

Want mijn hart is er goed voor om ze alledrie mee te nemen. En dan die kleintjes, die zijn nog zo teer en zo schattig. Ze zijn helaas zo snel alweer groot. Aan de andere kant, de mama is ook groot en ook die heeft een klein beetje mijn hart gestolen. Je begrijpt toch niet dat die mensen een kat nemen en die naar buiten gooien en er niet meer naar omkijken? 

We hebben haar de kittens maar weer terug gegeven en toen die lekker gingen slapen kwam ze er eventje uit. Ik tilde haar op mijn schoot. Dré zei dat ze dat niet zo prettig vond maar bij mij bleef ze heerlijk zitten. Ze vond het heerlijk om zo gekriebeld te worden en hing helemaal met haar koppie in mijn hand. 

Ze zorgt ook zo goed voor haar kleintjes. Ze heeft al meer nestjes gehad wist Dré te vertellen maar dat is elke keer mis gegaan. Hij gaat ervoor zorgen dat ze netjes gesteriliseerd zal worden. Ze zal niet elke keer zo'n mazzel hebben dat 2 lieve mensen voor haar kunnen zorgen. 

Ze had dit keer ook het geluk dat ze bij de buurman van Dré onder het bed was gekropen om te bevallen. Die belde dat hij wat hoorde piepen onder zijn bed en hij kon daar zelf niet onder kijken. Zo is ze bij Dré en Angelica terecht gekomen, wat haar en haar kittens redding is geweest. 

Ik krijg de eer om er voor eentje te gaan zorgen de rest van zijn/haar leven. Ik weet en kan garanderen dat die een heel mooi leven zal krijgen. Ik ga daar persoonlijk voor zorgen en er alles aan doen om dat zo te houden. Wat een schatjes het zijn kan je wel op de foto's zien. Hoe kan je daar nou niet gelijk verliefd op worden? Alle drie hoor. 

Ik ging naar huis, jammer dat ze niet mee konden. Al zou dan helemaal alles hier in de soep lopen omdat ik niets anders zou doen dan er de hele dag naar kijken. Dat is echt beter dan de t.v. Ik heb een theedoek in de kittendoos gelegd en volgende keer neem ik er weer eentje mee. 

Die oude gaat dan mee terug en dan kunnen Moonlight en Aurora er alvast aan snuffelen. Zo leren ze elkaars geur de komende weken kennen. Ik denk dat dit kan schelen bij de kennismaking. We gaan het allemaal nog beleven en iedereen die hier mee leest, beleeft het met ons mee. 

Natuurlijk, Sparta speelde thuis dus ik sta nu bovenop de stoep geparkeerd. Zo maar eens even uit het raam kijken of iedereen al opgehoepeld is en er weer een normaal parkeerplekje is. Dan ga ik mijn auto weg zetten en nog even bankhangen tot ik in slaap val met mijn cits. Ik zal vast dromen over bergen met kittens die over me heen klimmen. Leuk!

"Cats are absolute individuals, with their own ideas about everything, including the people they own."

John Dingman

Precies op de dag dat ik een verwijskaart krijg voor het oogziekenhuis, gaan de oogjes van de kittens open! Ze waren dus al een paar daagjes ouder dan we eigenlijk dachten. Ik hou gewoon 1 april aan hoor, die paar daagjes maken volgend jaar ook niets meer uit. 1 April, Rainbow die bij je komen wil, is voortaan mijn rijmpje.

Het is me dus gelukt om bij de huisarts langs te kunnen komen. Al kreeg ik wel een van de artsen die elkaar daar afwisselen. In opleiding waarschijnlijk. De lieve dame wilde me eerst gewoon langs de opticien sturen maar daar heb ik niets aan. Die kan niet doen tegen het wolkje dat steeds voor mijn oog lijkt te schuiven.

Zij vond het niet klinken als staar omdat het wolkje "beweegt". Tja, ik zeg ook niet dat dat het is, ik ben geen dokter. Maar ik weet wel dat het niet klopt. Ik heb het al een hele tijd en ik ben eigenlijk een heel klein beetje bang van oogartsen. Brrr, zo'n oogoperatie, ik moet er niet aan denken en ik hoop dus ook dat ik zoiets niet nodig zal hebben. 

Maar goed, van dichtbij steeds zo'n wolk ervoor waardoor je even helemaal niets ziet, lijkt me ook niet goed. Aangezien ik nu overal al afspraken voor heb, dan die oogarts er ook maar bij. Morgenochtend even bellen voor een afspraak hier op de Schiedamse vest. Ik voelde daar al gelijk toch een voordeel aan kleven.

Dat zit lekker dicht bij Mystique, een winkel waar ik graag altijd even rondneus. Dat komt mooi uit, behalve dan voor mijn portemonnee. Alles wat ik daar zie vind ik zowat leuk, helaas. Het is ook gewoon leuk om daar rond te lopen zonder iets te kopen maar nog leuker als je weer net een leuk dingetje mee naar huis kan nemen. 

Ik ben de chakra kleurige lotuskandelaartjes aan het sparen. Van mijn cleanson heb ik de paarse gekregen voor mijn verjaardag. Nu de rest van de kleuren nog. Ik vermaak me dus wel onderweg naar het oogziekenhuis. Ik ga wel merken wat het is waar ik last van heb en kom er hopelijk zonder operatie vanaf. 

Ik wil natuurlijk niets missen van de groei van de kittens! Ik ga er morgenavond, na mijn werk, snel even naartoe. Ik kan natuurlijk niet wachten tot het zaterdag is, dat lijkt me logisch. En als bonus kunnen ze me nog zien ook met die piepkleine, net open gegane oogjes van ze. 

Dat wordt weer een hele lading foto's nemen. Niet alleen morgen maar ook als hij/zij eenmaal hier is. Voor je het weet zijn ze alweer groot. Dan kan je alsnog wel leuke foto's maken. Dat bewijzen mijn cits al zo vaak. Toch zijn die kleintjes net even wat meer bijzonder. Ik denk omdat ze maar zo kort zo klein zijn. Storybook moments zijn dat. 

Ik heb het Dré nog niet gevraagd maar ik heb op de bank, waar de cits altijd liggen, een theedoek neergelegd. Die ga ik morgen meenemen. Als ik dan nog een keertje op bezoek kom bij Rainbow en de rest dan neem ik die weer mee en verwissel hem voor een "verse". Maar die met de luchtjes van de kittens neem ik dan weer hier naartoe.

Ik denk dat dit zal helpen bij de kennismaking omdat ze dan elkaars geur al geroken hebben. Een collega van me, die op de dierenambulance zit, vond dit een hele slimme gedachte. Dat vond ik zelf ook wel. En dat voor een blonTje! 

Ik ben pas door iemand toegevoegd op een nieuwe kattenpagina op Facebook, "kattenliefhebbers delen tips". Tot mijn grote verbazing kreeg ik een melding van het plaatsen van een filmpje en daarop staat een kat die precies hetzelfde doet als Aurora steeds doet, dat benauwde kuchen of wat het dan ook is. 

Helaas kon ik niet meer reageren want die mogelijkheid had een moderator uitgezet. Wat vervelend zeg! Ik heb echt geen tijd om elke 5 minuten te kijken of er daar iets gepost wordt waar ik op moet reageren natuurlijk. Juist als er veel op een post gereageerd wordt dan wil dat toch zeggen dat het blijkbaar voor veel mensen iets doet of zo?

Ik heb een bericht geprobeerd te posten, met foto's van Rainbowtje erbij waarin ik vraag waarom dat is maar die is nog steeds niet goedgekeurd. Een aantal bericht die daarna zijn gekomen, bijvoorbeeld 2 uur geleden zelfs nog, die staan er al wel op. Het was geen kritiek van mij of zo, gewoon nieuwsgierig waarom dat was.

Ik had namelijk willen vragen of ze al naar de dierenarts was geweest en zo ja wat die dan had gezegd. Ik heb het via een PB geprobeerd maar pas toen weer een vriendin haar ergens anders tagde en zei dat ik dit gedaan had, kreeg ik contact met de dame. Toch gelukt maar wel via een hele omweg. 

Zij was begonnen met kattengras neer te zetten, omdat heel veel mensen zeiden dat het i.v.m. haarballen was, wat het volgens mij niet is hoor. Ook hoorde je commentaren over "reversed sneezing" maar dat moet ik nog opzoeken. Ik heb het filmpje in elk geval op kunnen slaan. 

Ik ga komende dagen proberen Aurora ermee te filmen maar je weet het met katten, als je dat wil dan lukt het gewoon niet. Lukt het niet dan kan ik altijd het filmpje van die kat laten zien aan de dierenarts. Daar komen we nog wel uit. Verder leek het niet echt iets bijzonders te zijn dus een beetje opgelucht ben ik daar wel door. 

Nu eerst snel even wat eten, lekker vroeg ja, ik wilde overslaan maar heb nu toch wel erg trek. Dan even lekker bankhangen en me gaan zitten verheugen op morgenavond. Dan kan ik heerlijk naar de kittens. Iets leukers kan je bijna niet doen op een vrijdagavond. Al zullen daar de meningen vast wel over verdeeld zijn. 

"De wereld om je heen mag dan wel heel groot zijn,
maar dat maakt jou alles behalve klein! "

onbekend