Poe hee, dat was wel weer erg vroeg vanmorgen. De wekker was al 3 x gegaan voordat ik eindelijk het besef kreeg dat het de wekker was. En dan moet je natuurlijk weer erg op gaan schieten. Mijn auto sloeg tijdens het rijden ook nog eens een keer af. Dat had ik vorige keer ook al en dat is niet zo prettig.

De 1e keer toen ik net de hoek om ging en vanmorgen toen ik midden op een rotonde zat. De stuurbekrachtiging valt dan ook opeens weg en geloof me, dat stuurt dan opeens niet zo fijn. Mijn dochter, de Google doe het zelver, zocht voor me op wat het kon zijn. 

Binnenkort toch maar even een kleine beurt laten geven en dan doen alsof ik volop verstand ervan heb en zeggen, joh, kijk ook eens even naar zus en als dat het niet is naar zo. Hij slaat namelijk wel eens af. Net echt natuurlijk al moeten ze nou niet flink verder gaan vragen. Dan val ik direct door de mand. 

Ik had een hele stijve nek ook nog eens. Ik zal wel verkeerd gelegen hebben want ik werd zo wakker. De hele tijd heb ik zitten proberen om het los te krijgen, wat uiteraard niet is gelukt. Toch is het in de loop van de dag wel iets minder geworden. Ik hoop dat ik vannacht iets normaler zal liggen. 

Na een hectische ochtend, ik was er helemaal duizelig van, naar mijn moeder gegaan. Waar het buiten aan de voorkant behoorlijk fris was, was het op haar balkon zo te voelen een graad of 30. Het is soms net alsof ze met het balkon in een ander stuk van de wereld zit. Heel apart is dat. 

In de tuin is het altijd heerlijk rustig, normaal gesproken dan. Oké, Ruby de hond kan wel eens heel irritant aan het blaffen zijn. Maar zij duldt nou eenmaal geen duiven in de tuin. Musjes mogen er wel komen en de kippen laat ze ook met rust maar duiven moeten snel opvliegen. 

Buiten de kef aanvallen van Ruby vonden de chickies het blijkbaar ook nodig om herrie te maken. Ik werd er helemaal kriegel van. Dat hele harde tokken van ze is echt te gebruiken als een soort van marteling hoor. Af en toe riep ik dat ze hun snavels moesten houden maar daar hadden ze geen oren naar. Oh, die hebben ze ook niet. 

Nou die luistergaten zaten zeker dicht met veertjes want ze bleven aan de gang. Nadat ik naar huis was gegaan werd ik toch wel enorm overvallen door de slaap. Ondanks dat ik het niet wilde, heb ik toch even een tukkie gedaan. Ik moet echt nog even wennen om er weer om 4 uur uit te zijn. 

Morgen wordt dat wat lastiger want dan ga ik na mijn werk naar het oogziekenhuis. En aan de tijden te zien, ben ik daar wel even bezig. Ik krijg ook eerst een oogmeting dus maar goed dat ik niet naar die opticien ben gegaan. Dan was dat voor niets geweest. Ik zal het morgen ook maar eens gelijk opschrijven wat mijn minnen en plussen zijn. Dat vergeet ik altijd. 

Ik hoop maar dat ik mijn ogen kan open houden, dat is wel zo handig als ze onderzocht moeten worden. Stel dat ik tijdens het wachten in een diepe slaap val en mijn naam niet hoor. Ik zie het me zo doen hoor. Ik kan zelfs zittend slapen als het moet. Daar ben ik vrij goed in. 

Net nog even op Dré zijn profiel zitten spitten maar er was nog geef filmpje en dus ook geen screenshots. Wel 1 foto van vandaag van de kittens. Daarom heb ik er maar een paar van ma d'r kippen bij gedaan en mijn andere 2 cits. Die lichte bruine is zo tam, die wil altijd graag opgepakt worden. Of ze zakt door d'r knietjes om je te laten zien dat je haar aaien moet. Best schattig als ze niet zo hard aan het tokken zijn, die meiden. 

Ik moet nu nog snel even gaan afwassen. Daarna ga ik me maar alvast voorbereiden om te gaan slapen. Morgen wordt het een lange dag. Er schieten me al weer een hoop grapjes die leuk zijn om in een oogziekenhuis te maken te binnen. Als ik me morgen maar kan beheersen. Het staat zo stom in je uppie. Welterusten! 

"De waarheid vraagt geen offer, maar begrip."

Krishnamurti

Ook deze dag verliep weer eens heel anders. Ik had eigenlijk lekker bij mijn moeder in de tuin willen zitten. Alleen toen ik haar belde vertelde ze dat er een aantal mensen op visite zouden komen. Ik zei dat ik dan vanavond wel zou komen, had ik ook lekker de tijd om  hier nog van alles te doen.

Ja, het is schitterend weer maar dat wat schoon moet, wordt er niet schoner van als je in de zon gaat zitten. Omdat ik nu opeens wat tijd over had, moest ik dat natuurlijk dan maar goed gaan benutten. Nou, dat heb ik dan ook gedaan. 

Ik ben dik 3 uur met de stofzuiger in de weer geweest. Echt alles maar dan ook alles heb ik extra onder handen genomen. Vooral met het zonnetje in huis word ik echt helemaal gek van al dat haar. Ik heb al jaren katten hoor maar ik heb nog geen enkele kat gehad met een vacht zoals Aurora. 

Met van die dikke witte haren die zich in de stof van de bank lijken te haken. Daarom heb ik vorig jaar maar van ellende plaids gekocht. Met een beetje druk patroon zie je het niet zo heel erg, die witte haren. Ook niet echt handig met een zwarte bank natuurlijk maar goed, die was er al voor Aurora er was. 

Als je haar aait en je schudt je hand een beetje daarna, dan zie je zo vlokken wit haar er vanaf dwarrelen. Dat is echt niet te doen meer. Natuurlijk verliest Moonlight ook wel wat haar maar niet zoals zij. Daar ga je dan met je hoofdzakelijke hoogglans zwarte meubeltjes. Dan nu maar even er tegenaan. Dan is het weer net 2 dagen netjes. 

Je zou er bijna de tondeuse voor de dag van gaan halen. Ah, arme meid, ik zie haar al scharrelen zonder haar met haar dieproze vachtje. Lijkt me ook geen gezicht. Tijdens het stofzuigen had ik alle kussens van de bank gehaald en de hoezen ervan in de wasmachine gestopt. Zodra die klaar waren, hup, in de droger en de volgende lading was er in. 

De nog wat vochtige hoesjes gingen niet zo makkelijk weer om de kussens als ze eraf gingen maar na wat gemopper zaten ze toch weer. Ondertussen was alles zo goed als haarvrij. Alleen zag je door het zonnetje nog genoeg van die zachte haartjes vliegen. Ondertussen had ik via Youtube op de t.v. lekker muziek opgezet waar ik op mee kon galmen.

Met de balkondeur open, moest dat weer een ware marteling geweest zijn voor mijn buren. Daar had ik even geen erg in zo na de winter. Maar op Adele kan je zo heerlijk mee gillen, sorry buren! Ik zal proberen er in het vervolg rekening mee te houden. 

Voor ik naar mijn moeder ging wilde ik even wachten tot de plaids uit de wasmachine zouden komen, alles glom. Dan maar eventjes op de bank zitten. Dat moet je niet doen blijkbaar. Dan val je in een bankcoma. Vooral met die zachte healingmusic die ik ondertussen op had gezet. 

Toen ik wakker schoot was de wasmachine al lang klaar. Snel de plaids dan maar in de droger stoppen. Die moesten echt nog op de bank en ik moest nog eten ook. Ik ga ma maar even bellen, kom ik morgen uit mijn werk maar. Ik ging het niet meer redden. Morgen weer om 6 uur beginnen dus ik moet er echt heel erg vroeg uit. 

Daarom nu maar even snel schrijven want ik moet al naar mijn bed, wil ik morgen een beetje redelijk door de dag heen komen. Ik hoop maar dat Aurora haar sikkeneurige petje af heeft voor vannacht. Gisteren heeft ze me, zij het zachtjes, gebeten. Twee keer zelfs en ook Moonlight had ze te pakken.

Het leek wel of ze even een paar maanden terug was gegaan in de tijd van toen ze ons nog beet. Dat vond ik wel minder want ik dacht dat we die tijd achter ons hadden gelaten. Ze is hier nu toch lang genoeg om te weten dat we haar niets zullen doen. Ik weet natuurlijk niet wat ze in haar zwerversleventje allemaal heeft meegemaakt maar toch, ik vond het niet leuk.

Ook vanmorgen vroeg nam ze me even te pakken en deed heel lelijk tegen me. Ze slaapt altijd bovenop me en ik leg dan altijd een arm om haar heen. Nu was dat ook zo. Ik begon wakker te worden, trok mijn arm even weg en toen ik die weer terug wilde leggen, viel ze me ook opeens aan. Alsof ik haar had willens slaan of zo. Vreemde meid is het toch af en toe. 

Ik hoop dan ook maar dat ze haar moederlijke gevoelens wat naar boven krijgt als Rainbow eenmaal hierheen komt. Moonlight is altijd lief, daar maak ik me geen zorgen over. Behalve dan dat hij af en toe een klein beetje erg lomp kan zijn. Hij heeft geen vals haartje op zijn lijf, die lieverd. Komt wel goed hoor, ik ga me daar geen zorgen over maken. 

Anders stop ik haar in Dré zijn schoenen, om haar te verdoven haha. Die kleintjes verzopen er bijna in. Goh wat zie je ze groeien hè, niet normaal. De oortjes zijn ook al bijna open. Ze zijn nu een weekje of 2, daar hou ik het maar op. Nog een paar weekjes, dan wordt het hier nog een beetje hariger. Je moet er wat voor over hebben natuurlijk. Het kost me dan nog steeds maar 1 allergiepil per dag, dat kan er nog wel af. 

"De lente is de manier waarop de natuur zegt: 'Tijd voor een feestje!"

Robin Williams, Amerikaans acteur en komiek 1951-2014

Vandaag liep helemaal niets zoals ik het wilde. Gelukkig ben ik al niet anders gewend. Ik moet er alleen wat meer op gaan rekenen. Of misschien moet ik iets plannen wat ik helemaal niet wil gaan doen en dat er dan gebeurt wat ik eigenlijk wel zou willen? Dat is het uitproberen een keertje waard. 

In elk geval, de bergen werk die ik vandaag zou verzetten zijn nog gewoon steeds bergen. En ze zijn niet eens verzet ook. Ondanks dat ik nog niet eens volle dagen werk merk ik toch dat het me ontzettend vermoeid. Maar er speelt dan ook nog steeds ontzettend veel hier. Wat een geluk dat ik al die lichtpuntjes heb, Moonlight en Aurora en uiteraard geeft het uitzien naar de komst van Rainbow ook ontzettend veel licht.

Niet gek dat ik ze allemaal namen van licht heb gegeven. Sunshine, of hij nu al wel of niet thuis is, blijft ten allen tijden ook een lichtje van me. Die weet straks niet wat hem overkomt als hij weer thuis komt. Dan moet hij niet alleen met Aurora maar ook met Rainbow kennis maken. Gelukkig heeft Sunshine, de naam zegt het al, een zonnig karakter, het zal allemaal wel meevallen. Had hij maar niet weg moeten lopen. 

Vrijdag op het werk vertelde ik mijn collega dat ik regelmatig last heb van kramp op vreemde plaatsen. Dat moest wel want omdat ik zo moest lachen sloeg zo'n krampaanval toe en kon ik niets anders dan me in rare bochten wringen om het weg te krijgen. Het zit tussen mijn ribben, soms op de rugkant soms aan de voorkant. Bij je voet kan je nog wat tegendruk geven, bij deze plekken niet echt. 

Zij pakte de knoop die er zit, net onder mijn nek beet en trok met haar vingers naar allemaal plekken waar die spieren heen lopen. Precies ook naar die gekke krampplekken en zelfs nog verder naar mijn benen. Ze heeft me dit een paar keer laten voelen en zei dan ook dat die knoop enorm vast zit, dat ik daar iets mee moet doen. 

Ik weet niet wat ze gedaan heeft maar ik heb dus vannacht de hele nacht rond gelopen met weer van die zenuwpijnen. Het moet niet gekker worden! Zou dat dan ook door die knoop komen bij mijn nek? Ik had daar al een hele tijd geen last van gehad maar nu zij daar wat mee gedaan had, speelde het opeens weer volop op.

Vandaar dat ik dus vandaag best laat wakker werd, na een nagenoeg slapeloze nacht. Vandaar dat alles dan ook weer in de soep liep. Ik moest snel een klein boodschapje halen en dacht bij mijn moeder langs te gaan maar die was niet eens thuis! Daar stond ik dan. Ik had genoeg te doen thuis en ben maar weer die kant op gegaan. 

Alleen had ik gewoon niet echt puf om iets te doen. Ik heb dan maar wat wassen gedraaid én gedroogd en gedaan alsof ik daar zo moe van was geworden alsof ik het in een zinken teil met een wasbordje gedaan had. Elke keer als ik dan eens een vrije dag heb, dan ben ik gewoon op. Daar moet ik nog een beetje mee leren omgaan. 

Ik zag vanmiddag dat Dré er een nieuw filmpje van de kittens had opgezet, zo schattig zoals ze al aan het rondscharrelen zijn! Wat zijn het toch een schatjes. Rainbow was zowaar goed in beeld en ik heb daar dan ook screenshots van genomen. Wat een plaatjes en wat een zaligheid om weer eens even echt iets leuks te hebben om naar uit te kijken.

Ik kan haast niet wachten tot mijn volgende bezoekje. Dré denkt te weten wat het geslacht is van Rainbow, van Kimmy/Nova kon hij het nog niet goed zien. Ik heb nog niet gehoord wat hij gezien heeft maar op zich kan hij er ook nog naast zitten. Het is allemaal nog zo klein en het scheelt zo weinig tussen een kater of een poes. 

Volgens mij denken de buren ook dat ik wel voer nodig zal hebben want ik vind bijna elke dag een klein zakje kattenbrokjes in de brievenbus. Raar toch? Het is van Perfect Fit, 1+ zo'n klein zakje wat je gratis krijgt. Maar ik krijg ze in de bus, nog helemaal in het cellofaan. Vorige week zaten er 2 in de brievenbus, van de week nog een keertje 1 en vandaag ook weer 1. Geen idee waar dit vandaan komt want dat staat er ook niet op. 

Nog meer raadsels had ik hier. Ik heb net ook gelukkig weer mijn tandenborstel terug gevonden. Ik was al bang met vieze tanden te moeten slapen en daar kan ik niet tegen. Je zal je wel afvragen hoe ik die dan in hemelsnaam kwijt kan raken. Geloof me, het gebeurt me regelmatig. Als ik mijn tanden poets dan vind ik het tijdverspilling om een dikke 3 minuten in de spiegel te staren hoe ik dat doe.

Terwijl ik poets, loop ik dus dingetjes op te ruimen of weg te leggen. Dan kan het wel eens zijn dat ik daar zo mee bezig ben en opeens 2 handen nodig heb, dat ik mijn tandenborstel even ergens neer leg. Als ik dan genoeg ben afgeleid dat ik daarna gewoon mijn mond spoel, zonder mijn tandenborstel weer te pakken, dan ligt dat ding gewoon ergens te liggen.

Tot ik hem weer nodig heb natuurlijk. Dan is hij opeens kwijt. Vaak genoeg vind ik hem ook niet direct, zelfs niet als ik probeer te bedenken wanneer ik hem voor het laatst heb vastgehad. Blonder kan het bijna niet. Maar ik heb hem weer hoor! Ik kan weer met schone tanden gaan liggen dromen van lichtgevende kittens die mijn pad verlichten. Ik denk dat ik dat zo maar eens even ga doen.