Ik heb het gevoel alsof ik zometeen al naar bed moet. Ook al heb ik toch een powernappie gedaan op de bank. Gelukkig is eindelijk het zonnetje er. Oké, pas als hij bijna onder gaat maar hij is er! Ik heb het namelijk echt de hele dag al koud. 

Vannacht lag Aurora ook al ergens anders. Ik ben geloof ik best gaan wennen aan dat warme lijfje bovenop me 's nachts. Pas toen ik er bijna uit moest kwam ze bij me. Ja, dan moet je er snel weer af hè dame. Daar was ze het niet mee eens. Ik moest haar met deken en al van me af tillen. 

Na mijn werk even langs mijn moeder gegaan. Ze voelt zich niet zo lekker, trillerig en zo. Ook voelt ze meer pijn en over een groter oppervlak van haar buik. Als ik dan zeg dat ze de morfine moet verhogen, dat mag, dan zegt ze "ja dag". Nee dag! Ze hoeft geen pijn te hebben, dat is ons allemaal duidelijk gemaakt.

Alleen als je steeds zegt tegen de verpleging dat het wel gaat, dan weten ze ook niets. Ze zou nog wel kijken dan... Nou, beter wat dan niets. Daarna naar huis. Volgens mij was Aurora nog steeds een beetje beledigd van vanmorgen. Zij kwam me niet begroeten. Pas toen ik haar, nadat ik haar een uur later nog niet gezien had, ging roepen, schreed ze binnen. 

Met van slaap knipperende oogjes keek ze me even aan en ging brokjes eten. Ondertussen hebben we het al weer goed gemaakt hoor. Alhoewel, ze ligt weer ergens waar ik haar niet zie. Ook nieste ze weer een beetje. Niesziekte kan het niet zijn want ze is geënt. 

Nou ja, maandag naar de dierenarts. Maar weer proberen om haar in het reismandje te krijgen op het tijdstip dat ik daar verwacht word. Kijken wat ze zegt hierover. Ik ga echt niet allerlei kweken laten maken voor niets zoals vorige keer. Eerst maar even afwachten. Misschien maak ik me druk om niets maar misschien ook niet. 

Moonlight sprong in de zak die ik had meegenomen, hij vond dat helemaal geweldig. Ik had een echte kat in de zak vandaag. Later werd het kat óp de zak en nog later was er niet veel meer van de zak over. Heerlijk verscheurd en versnipperd. Als de regering nog geheime documenten kwijt wil; Moonlight is your man!

Dré had een prachtig filmpje van de eerste stapjes van Rainbow op Youtube gezet. Hij had de link op mijn Facebookpagina gezet. Gek genoeg kon ik er niet naar kijken, er werd gezegd "video niet beschikbaar". Ik dacht dat het aan de Wifi van de zaak kon liggen maar ook bij mijn moeder én thuis lukte het niet.

Gelukkig, op mijn pc kon ik wel kijken. Misschien iets met auteursrechten omdat hij het liedje van Stevie Wonder "Isn't she lovely" had gebruikt? Geen idee! Ik geef de link er hier even bij, maar wie weet kan je die ook alleen maar via een pc kijken.  klik hier voor filmpje 

Ach ja, er zijn ergere dingen. Wat zijn kittens toch heerlijk, vooral als er eentje van jezelf bij is. De bovenste 2 regels van de foto's zijn allemaal van Rainbow, dan mijn grote lieverds en de onderste regel is helemaal Twinkles/Kimmy. Die is net zo schattig als haar zusje Rainbow. Ik kan er echt uren naar kijken, echt zonder dollen.

Gisteren was ook nog zo'n leuk momentje. Ik zit even lekker te babbelen terwijl Rainbow op de grond zit, bij Dré in de buurt om haar veilig te houden. Opeens zegt Kim tegen mij, 'ma kijk nou!' Zit kleine Rainbow vol belangstelling naar me te luisteren, kopje schuin en oogjes op me gericht. Echt een smelt momentje. Alsof ze wist dat ze die stem goed moest onthouden. Daar komen later veel, heel veel lieve woordjes van en af en toe een standje. 

Later viel ze ook heerlijk tegen me aan in slaap. Ook al zat ik, zoals gewoonlijk, weer eens lekker te tetteren. Voor nu ga ik even een boterhammetje eten, geen zin om te koken. Morgen nog een hele vroege en dan even een weekje vrij. Nou, vrij...

Genoeg te doen, zeker nu ik opeens thuis moet blijven een dag omdat ze mijn CVketel komen vervangen. Daardoor moet ik de dag ervoor ook nog eens alles in de buurt, geloof me dat is veel, weghalen bij die ketel én de radiatoren. Daarna kan ik natuurlijk het hele vrije weekend dat er op volgt doorbrengen met het opkalefateren van mijn keuken. 

Hopen dat ik nog zwarte muurverf kan kopen, zal heus wel. Midden in de week is mijn dochter jarig en moet ik op die dag ook naar de tandarts. Begin van de week de dierenarts en tussendoor mijn moeder. Dan heb ik het over de rest nog niet gehad. Dus vrij is in mijn ogen echt iets heel anders. Ooit, komt goed... 

"Het genoegen kan op een illusie steunen, maar het geluk rust op de waarheid."

Nicolas Chamfort, Frans schrijver, journalist en toneelschrijver 1741-1794

Vandaag een dagje hier in huis bezig geweest. Zonder dat er eens een keertje van alles misliep of anders ging. Is me dat een keertje prettig! Ik had ook iets leuks in het vooruitzicht. Ik wist dat ik vanavond naar de kittens zou gaan kijken.

Omdat ik gewoon zomaar tijd over had, ben ik mijn haar gaan stijlen. Dat is met zo'n bos krullen een hele klus natuurlijk. Bovendien, morgenochtend moet ik er om 4 uur uit en dan moet ik dus ook weer aan de slag om de slag eruit te halen. 

Heel vervelend want de helft van mijn haar gaat 's nachts dan opeens weer een beetje krullen met als gevolg dat het er van geen kanten meer uitziet als ik wakker word. Vandaar dat ik het ook zelden doe eigenlijk. Morgenochtend sta ik in de badkamer vast weer flink te mopperen om deze domme beslissing. 

Het ziet er ook ontzettend anders uit gelijk. Het voelt ook anders en valt steeds voor mijn ogen. Waarom doe ik het dan toch? Al sla je me dood, geen idee. Zoals ik al zei, een beetje vrije tijd doet rare dingen met me. Ik heb ook nog lekker zitten lezen in 1 van mijn boeken. Ook zo fijn. 

Toen was het vanzelf tijd om eens richting kittens te gaan. Eerst nog even boodschappen halen. Ik liep net binnen in de winkel toen er werd omgeroepen dat je je binnen 5 minuten naar de kassa moest begeven omdat ze gingen sluiten. Ik vond het er ook al zo stil uitzien bedacht ik me toen pas. 

Zo hee, als ik dat had geweten was ik wel even 10 minuten vroeger weggegaan. Ik had er geen erg in dat ze met goede vrijdag eerder zouden sluiten. Met de kerst is alles gewoon open en nu dit? Maar goed, dan haal ik de rest van de week wel want ik was van de schrik gewoon meer dan de helft vergeten. 

Er stond een boze meneer bij de ingang die er ook blijkbaar niet op had gerekend want die mocht er niet meer in. Jammer joh, ik snap dat het niet uitkomt maar om zo te gaan flippen? Waar heb je zin in! Snel naar de auto, kitten-time!

Ik parkeerde voor de deur bij Dré en Angel en toen kwamen toevallig Kim en Daan er ook aan. Alleen had Kimberley al tegen Daan gezegd; 'dat is mijn moeder niet hoor'. Dat kwam omdat ze geen blonde krullenbol zag haha. Goeie vermomming blijkbaar dat krulloze hoofd.

En daar waren ze dan, de kittens. Ik kon bijna niet geloven dat het pas 1 week geleden was dat ik ze gezien had. Ze zijn zowat verdubbeld in formaat! Natuurlijk zien ze nu een stuk beter, de oortjes staan open en ze scharrelen al een beetje in het rond. 

Als er geen kleedje ligt dan is het wat glad op het laminaat. Vooral de mollige Kimmy vindt dat niets. Die heeft echt een bolle buik. Rainbow scharrelt wat meer. We hebben ook mogen constateren dat het allebei meisjes zijn. Rainbow is een zij en haar zusje ook. 

Even wennen want ik zeg altijd "hij" omdat ik meestal katers heb. Niet dat het me wat uitmaakt. Ik ben gewoon verliefd! We hebben een clubje opgericht, het klinkt wat shady maar we vinden onszelf allemaal wel een beetje kittenfiel. Gek op kittens. Gelukkig geen afwijking waar je voor de bak in moet. 

Ik heb zoveel leuke foto's gemaakt dat ik bijna niet kon kiezen. Ik heb er maar een paar uitgehaald, de rest zal ik morgen een collage van maken. Nu is het al weer naar de late kant aan het gaan voor iemand die er om 4 uur weer uit moet. Daar zit toch nu net even te veel tijd in.

Kimmy kroop op haar naamgenootje en ging daar heerlijk liggen slapen. Rainbow lag eerst even bij Dré te slapen in een dekentje maar die heb ik later strategisch terug gepikt. Tegen me aan ging ze heerlijk liggen slapen. Zo ontzettend schattig met van die groeistuipjes. Als je alleen al naar die roze voetjes kijkt dan smelt je hart. 

Zelfs Kim, die de hele dag volgens eigen zeggen een bui had om op te schieten, werd er helemaal Zen van, zo'n kitten die vol vertrouwen tegen je aan gaat liggen slapen. Volgens mij moet je mensen met een dip verplicht bij kittens zetten, dan zijn ze zo weer vrolijk. Wat een plaatjes. 

Ik zou zeggen kijk en oordeel zelf want de foto's hier liegen er niet om. Ze zijn allebei volledig onweerstaanbaar. Al heb ik dit keer hier alleen Rainbow even in de spotlight gezet. Volgende keer weer allebei hoor, want ze doen in schattigheid niet voor elkaar onder. Ze hebben al ruzie gemaakt, wist Dré te vertellen.

Ook zijn ze al bezig met ontsnappingspogingen. Hij kan zijn lol op binnenkort. Alle kittens zijn super nieuwsgierig en willen alles ontdekken. Dat wordt nog wat. Ik heb een "verse" theedoek meegenomen en de theedoek die in de doos heeft gelegen weer mee naar huis genomen. 

Aurora laat zich nog niet zien, die komt straks wel. Moonlight daarentegen heeft die hele theedoek al van onder tot boven besnuffeld. Nu ligt hij boven op de kast, vlakbij, te wachten tot ik klaar ben met dat getik. Als ik straks klaar ben met omkleden en de lichten uit ga doen, dan weten ze het hier al; snoepietijd! 

Aurora was vandaag opeens weer flink aan het niezen. Er kwam zelfs wat uit haar neusje geslingerd. Dat terwijl het de rest van de week zo goed ging! Vervelend toch! De dame op die kattensite met een filmpje van haar kat die hetzelfde doet is vandaag bij de dierenarts geweest. 

Die denkt dat de kat ergens overgevoelig voor is en die heeft een langwerkende injectie met het een of ander gehad. Misschien moet ik even vragen of de kat er ook bij niest want dat doet Aurora wel. Nog steeds is het me niet gelukt om het op de film te zetten. Ik blijf het proberen en anders kan ik het filmpje van die kat laten zien. Dan ga ik na het weekend toch maar weer eens proberen om haar in het reismandje te krijgen.

Van de week even kitten en zogende moeders brokjes bestellen. Die geef ik aan Dré en dan kan ik die zelf ook voor hier blijven gebruiken. Hoef ik ze niet te wennen aan ander voer zoals ik bij Sunshine en Moonlight heb moeten doen. Ik ben wel net geweest maar kan haast niet wachten tot ik ze weer zie die schatjes. Daar ga ik zo maar weer even van dromen. 

"Drie essentiële zaken voor geluk in dit leven zijn, iets te doen te hebben, iets om van te houden, en iets om voor te te hopen."

Joseph Addison, Engels politicus, schrijver en dichter 1672-1719

Door waar ik gisteren over schreef, ben ik weer eens een tripje naar Memory Lane gaan maken. Eentje die redelijk dichtbij ligt want dat is echt pas nog maar 1,5 jaar geleden dat Sammy er opeens niet meer was. Wat vond ik dat weekend erna, ik was vrij, volledig in mijn uppie, geen levende ziel in huis toch ontzettend vreselijk.

Ik ben geen persoon om me eenzaam te voelen. Ik ben in relaties soms eenzamer geweest met zijn 2 dan nu ik bewust alleen blijf. Dat zijn 2 heel verschillende dingen. Maar ik moet wel iets levends in huis hebben en nee planten en orchideën voldeden niet. Ik ben heel snel in de rondte gaan zitten kijken en kwam terecht bij Stichting Zwerfkatten Rijnmond.

Ik had geen specifieke wensen, behalve dan niet helemaal zwart zoals Sam, dat was te vers. Ze zaten helemaal vol met kittens, ze konden zelfs de zorg niet goed aan. Ze hadden een aantal nestjes van 6 weken en als ik kon beloven dat ik ze minstens 4 x per dag kon voeren dan mocht ik daar uit kiezen.

Ze konden het niet aan door gebrek aan vrijwilligers. Terwijl Kim en ik daar rondliepen werden er zelfs nog meer kittens aangevoerd. Gered uit een boomstronk ergens. Ik vond het lastig want normaal kiezen katten mij, of ze "roepen" me wel. Zoals Aurora met haar blik. Hoe zou dit nu toch kunnen gaan?

Daar had ik me geen zorgen over hoeven maken. Nog voor ik door de deur was waar de nestjes zaten, sommigen met anderen zonder moeder, begonnen er al 2 te gillen en omhoog te klimmen tegen de tralies. Ik zei al direct dat het al duidelijk was, ik zou niet eens moeten gaan kiezen, ik was al gekozen. Naar de rest ben ik dan ook maar niet gaan kijken, dan wil ik ze allemaal mee naar huis nemen. Ze waren alleen helemaal niet gesocialiseerd. 

Ze waren zo bang in het begin. Moonlight het meest, die vond alles zo eng, vooral mij. Sunshine toonde echt een stuk meer bravoure. Hij wilde ook wel op een lekkere warme schoot liggen. Volgens mij vond hij het dan weer zielig dat zijn broer zo alleen lag te zijn. Dan ging hij toch maar weer bij hem liggen. Sunshine durfde alles en ze waren helemaal gek op eten.  

Niets ontging ze, alles moest geïnspecteerd worden. Mijn prachtige potten met orchideeën werden volledig gesloopt en er werd van alles op de grond gegooid. Kleine maar daardoor gevaarlijke spleten, bijvoorbeeld achter de ijskast of de wasmachine moesten ze tussen proberen te komen.

Een volwassen kat snapt dan ook hoe ze er weer uit moeten. Maar kittens zijn nog niet zo wijs en dan gaan ze gillen alsof ze geslacht worden. Het bleken dit keer ook allebei hoge katten te zijn. Hoe hoger de kast, hoe liever ze er op gingen klimmen. Soms te koste van alles wat in de buurt stond.

Ook achter de t.v. kast, waar het vol draden en stekkers ligt, moesten ze zijn. Helemaal gek werd ik ervan. Ik heb geprobeerd het af te sluiten door er dikke boeken tussen te zetten en handdoeken erachter te proppen. Dat lukte wel een beetje. Maar later, toen ik dacht dat ze er niet meer tussen zouden passen en de boel weer netjes wilde krijgen, ging Sunshine natuurlijk weer eens even het tegendeel bewijzen. Zucht.

Ik heb een keertje heel hard tegen hem geschreeuwd. Dit kwam omdat ik bang was voor zijn eigen veiligheid. Hij was hier merkbaar van geschrokken. Ik had daar dan weer zo’n spijt van want dat was niet mijn bedoeling en ik was niet boos. Alleen maar bang dat hij zich zou verwonden. Leg dat alleen maar eens uit.

Toch hebben ze zich op zich best goed gedragen. Alleen bleef Sunshine hardnekkig aan mijn bank zijn nagels scherpen. Dat er 2 hele grote en een paar kleine krabpalen door het huis heen staan en er ook nog van die kartonnen krabdingen liggen op strategische plekken, daar had hij niet zo’n boodschap aan. Hij bleef je ook met een stalen blik aankijken als je boos tegen hem aan het mopperen was. 

Moonlight probeert het heel af en toe nog wel eens, aan de bank krabbelen. Als ik dan een beetje boos/verbaasd roep Moonlight, wat doe je nou?! Dan gaat hij schuldig snel wat anders doen. Sunshine ging dan, zoals ik al zei, expres door, zo is hij wel. Die haalde wel meer van die geintjes uit. Wil het vrouwtje dit niet? Dan is het nu opeens interessant geworden. Ook al kon/kan ik me daar enorm aan ergeren, ik moet er ook enorm om lachen, stiekem hoor.

Totdat hij de kuierlatten nam is Sunshine zo bezig gebleven. Mijn enfant terrible. Juist daarom is hij me ook zo lief. Ach ik hou gewoon van alle beestjes, van sommigen gewoon een beetje meer omdat ze bij me wonen. Daar doe je niets aan. Daar word je mee geboren denk ik.

Er staat me binnenkort weer zo’n kitten-periode te wachten. Ik weet nu wat de valkuilen aan lastige plekken in huis zijn hier. Voordat Rainbow straks komt, staan er al weer boeken tussen de ruimte van de t.v. kast en hangt de t.v. aan een houder zodat hij ook niet omgegooid kan worden.

Ook de andere plaatsen ga ik weer afsluiten en onbegaanbaar maken voor hele kleine en soepele lijfjes. Ik weet waar ze allemaal zitten nu. Dat scheelt. Je zal zien dat Rainbow vast weer wat anders zal doen waar ik niet op voorbereid ben. Dat heb je met katten. Die zijn gewoon niet in te schatten. 

Het liefst zou ik ze bij elkaar willen houden en ze allebei mee naar huis nemen. Zodat ze, bij die 2 grote cits, ook nog elkaar zouden hebben. Maar ja, het andere katje is ook al beloofd aan iemand. Ik had beter maar gelijk geroepen dat ik ze allebei wilde, plek genoeg in huis en in mijn hart. 

Ik vind het namelijk best erg om ze te moeten scheiden. Natuurlijk gebeurt dat iedere dag wel ergens maar toch, dan heb ik er geen hand in. Maar goed, het is zoals het is. Misschien gebeurt er een klein wondertje en gaat die andere adoptie niet door? Je weet maar nooit. Ik weet het dan wel. Komt goed!