"Het verschil tussen mensen en dieren is dat dieren naar de stem van hun instinct luisteren en mensen niet naar de stem van hun verstand."

Cees Buddingh Nederlands letterkundige 1918-1985

Het was niet te doen vandaag, wat een gestress zeg. Als die duivel al op een grote hoop schijt, dan had ie vandaag zeker de buikgriep. Maar dat geeft niets, we houden gewoon vol al voelt het niet zo. Het begon al vanmorgen vroeg. Ik zag nog net op tijd dat ik 2 verschillende ballerina's aan had. Nou ja, zag, ik voelde het meer nog. Zelfde soort kleur, ander materiaal. Pff dat zou stom hebben gestaan de hele dag!

Ik dacht ik ga iets vroeger weg en dan tank ik gelijk even. Zo vroeg kan ik lekker in 1 keer door natuurlijk. Nou eh, nee. Dat hele tankstation stond vol. Om half zes 's ochtends??? Het moet niet gekker worden zeg. Daar had ik nou even niet echt op gerekend. De tank is niet helemaal leeg daarom ik ben maar gewoon doorgereden.

Daan kwam bij negenen de sleutel halen. Ik had een briefje klaargelegd, koffie e.d. aanwijzingen voor gegeven. Een halfje brood op de aanrecht zodat ze zouden weten dat ze dat konden eten, enz. Dat had ik gisteravond allemaal nog geregeld. Ik lag er dan ook pas bij 12 uur in en ik moest er om 4 uur al uit. 

Belt Kim opeens, of ik mijn parkeervergunning even wilde activeren voor bezoekers. Eh... Ja dat weet ik niet uit mijn hoofd, dat zit standaard in mijn pc met wachtwoord en al. En ik heb het in een boekje staan, thuis... Gelukkig mocht ik even heen en weer chasen want om voor Jan Jurk nou zo'n 30 of 40 euro kwijt te zijn is wel heel zonde. 

Wij nemen toch zelden ons half uurtje dus dat kan geen kwaad. Terwijl ik al hijgend mijn pc wil opstarten kom ik, vrij laat, op het lumineuze idee om gewoon terug te gaan met Daan zijn auto. Dan staat de mijne hier gratis zoals altijd. Nou ja, ik betaal wel de vergunning maar je begrijpt het wel. 

Ze hadden al 1 tegenslag want 1 van de houders was helemaal weggeroest en ze wilden het al opgeven. Dan kon al het spul weer terug. Dat was niet echt de bedoeling. Terwijl ik zo even de schade op kwam nemen, had ik direct de oplossing. De rotte houder weggooien. De nog goede houder aan die kant monteren en waar er nu een houder ontbreekt zit een prachtige stevige muur. 

Latjes ertegen aan waar je de planken op kunt schroeven en klaar. Oh ja. Dat kon ook natuurlijk. Zo, opgelost. Weer teruggescheurd naar de zaak waar het uiteraard ook weer enorm hectisch was. Bleek ik in al mijn gehaast mijn gsm te hebben laten liggen. Ik kon alleen via Kim contact maken op mijn pc tussendoor. 

Ze zei dat ik me maar niet druk moest maken want ik kon nu toch niets meer doen. In een vlaag van genialiteit waar het meestal windstil is, heb ik ook nog geld klaar gelegd, just in case. Aangezien Daan zijn decoupeerzaag opeens stuk was, hebben ze dat inderdaad nodig gehad om een zaag te gaan kopen. 

Nu zit ik tussen de puinhopen, het balkon is nog lang niet af. Dat komt door al die tegenslagen. Anders hadden ze het makkelijk gered. Want ik ga niet in alle details treden hier maar soepel is het niet gegaan voor de heren van het klusteam. Maar donderdag komen ze het afmaken. Gelukkig! 

Tot die tijd kunnen de cits helaas niet naar buiten. Ondertussen heb ik al behoorlijk protest daarover gehad van Moonlight. Jammer joh, het gaat even niet. De netten zijn weg en je hebt een plek waarop je kan springen en nog geen bescherming. Nu heb ik het raam voor open gezet ter compensatie. 

Ik kon niet meer langs mijn moeder om haar te zien en gelijk mijn pakjes op te halen. Dat moet morgen dan maar. Ook morgen wordt het stressen tegen de klok. Ik heb nog een poging gewaagd of ik dan eerder weg mocht en het gesprekken luisteren en beoordelen thuis maar dan een dagje later mocht doen, waar je trouwens veel meer voor elkaar krijgt in alle rust, maar dat mocht niet. 

Helaas, kon het proberen. Want ik loop een heel klein beetje om. Kledingkamertje nog halverwege in de puinhopen omdat ik niet op deze snelle actie had gerekend anders was ik daar niet aan begonnen het weekend. Nu hier helemaal in de troep, plantenbakken in de kamer en alle rotzooi van het balkon natuurlijk. 

Alles is vies op de vloer e.d. van het boren en heen en weer lopen. Dus nu moet ik proberen orde in de chaos te krijgen voordat ik van de slaap omval. Hopen dat ik nog wat uit de berg kleding kan trekken wat ik morgen aan kan. Tijd en plek én zin om te koken is er niet. Gelukkig was het zo druk op de zaak dat ik niet gegeten heb, dan kan ik mooi die boterhammetjes eten zo. 

Mijn planten die ik wil proberen te redden in die grote pot doen zo en de rest in vuilniszakken klaar zetten om mee naar mijn moeder te nemen voor in de tuin. Vooral de bijentrekkers moeten weg natuurlijk. Helaas wordt de uitbouw een stuk minder diep dan gepland maar wél weer een stuk hoger. 

Dus hoe ik dat ga inrichten daar moet ik het eerst even klaar voor zien straks. Komt vast goed. Tussen het planten uit netten knippen en lichtsnoeren ook, schrijf ik steeds een stukje als mijn rug het dreigt op te geven. Dus sla ik ook hier weer 2 vliegen in 1 klap en ben ik het toonbeeld van efficiëntie. Maar wel een heel vermoeid toonbeeldje, dat dan weer wel. 

Morgen een nog ergere dag. Want tussen deze puinzooi moet ik alles opruimen en stofzuigen en netjes genoeg voor de kittens krijgen. Ook moet ik die manden halen maar ook boodschappen genoeg om een paar dagen door te komen. Dan nog langs ma, even heel snel maar en gelijk die pakketjes ophalen. Dan kan ik eindelijk de kittens ophalen. 

Dré vond het uiteraard niet erg dat het wat later wordt want het besef dat hij zijn schatjes moet gaan missen komt wel even binnen. Gelukkig kan hij, samen met Angel, ze hier bezoeken wanneer hij wil, mits ik thuis ben natuurlijk. Donderdag ziet hij ze alweer want dan komen hij en Daan de klus afmaken. 

Ook komt mijn moeder dan gelijk even langs als ze zich goed genoeg voelt. Dan heeft ze gelijk ook alles gezien. De kittens én hoe het balkon is geworden. Want het rotste werk hebben ze al gehad. Het is alleen de constructie neerzetten en vastmaken en het gaas eromheen spannen en vastzetten. Huisje in elkaar, manden eraan vast. 

Van het stuk plank dat over is kunnen ze mooi een oploop plankje maken zodat de kittens ook bovenop kunnen komen. Dat hadden we niet ingecalculeerd en als ze alle 4 de planken hadden kunnen gebruiken zoals bedoeld was, dan had dat weer niet gegaan of hadden we nog een plank moeten kopen hiervoor. 

Eind goed al goed toch. Wat zal ik mijn vrijdag nodig hebben om uit te rusten voor ik weer een 6 daagse avondwerkweek in zal gaan. Hoe ik die ga overleven weet ik nog niet maar dat komt nog wel. Ik zal er even doorheen moeten maar ik zie al wel uit naar het weekend erna waarin ik alleen even alles schoon ga maken en dan volop kan gaan genieten van mijn 4 kindjes en hoe leuk die samen spelen allemaal. Sunshine weet niet wat hij mist, die is dol op chaos!

"Wreedheid jegens dieren is één van de meest kenmerkende zonden van een gemeen en onedel volk.

Origineel: Grausamkeit gegen Tiere ist eines der kennzeichnendsten Laster eines niederen un unedlen Volkes."

Alexander von Humboldt Pruisisch onderzoeker en ontdekkingsreiziger 1769-1859

Ik heb vanmorgen voor het 5 uur werd nog al volledig in een deuk gelegen. Gisteren had ik bij al die leuke balkonspulletjes, ook nog een hele grote zwarte nepkraai gekocht. Zo eentje van plastic en net zo groot als een echte, een flinke jongen dus. Lijkt me leuk om die bovenop het kattenhok te plaatsen voordat het dicht is.

Toen ik gisteren de spulletjes ging uitpakken, heb ik die kraai even op de grond gezet in de huiskamer. Het leek me leuk om te zien of Moonlight weer zo’n sprong zou nemen, zoals hij wel vaker doet als hij weer eens schrikt van niets. Zowel Moonlight als Aurora keken even opzij naar het grote plastic beest maar verblikten of verbloosden niet.

Ze liepen er op hun dooie akkertjes langs en keken alleen heel even opzij. Okeee dan, had ik mooi even pech. De lol was er gelijk af. Het was al wat later op de avond toen ik dat beest in de kamer had gezet en niet lang daarna ging ik naar bed.

Toen ik vanmorgen om kwart over 4 met mijn slaperige peen en uienhoofd de huiskamer in liep, schrok ik me helemaal wezenloos! Ik was die hele puntje puntje kraai vergeten! Maar toen het tot me doordrong dat ik gisteren de katten had willen laten schrikken en nu dus straf kreeg daarvoor, moest ik er zelf best wel erg om lachen.

Dat krijg je er nou van, wie een kuil graaft voor een ander is een werknemer. Al grinnikend ben ik mijn spullen gaan pakken. Als de katten dit beseft hadden, hadden ze helemaal slap van het lachen gelegen, dat weet ik zeker. Ik bleef er zelf in elk geval ook nog een flinke tijd om na lachen in elk geval.

Na een dagje werken even snel vast shag gehaald, morgen de rest van de boodschappen pas halen want ik had al zoveel te sjouwen. Ik wilde het gras namelijk ook nog mee naar boven nemen. Maar na een tijdje met 4 tassen en een rol gras te hebben staan worstelen in de hitte, heb ik het maar weer op de achterbank gegooid. 

Moonlight was blij dat ik thuis kwam, dat kon ik goed merken. Aurora was weer eens nergens te bekennen. Dat is normaal en als ik haar dan roep komt ze van boven naar beneden schrijden zodat ik haar mijn blijheid kan tonen dat ik haar weer zie. Want andersom, zo gaat dat niet bij de meeste katten.  Moonlight is een uitzondering. 

Maar hoe ik ook riep, geen Aurora en Moonlight deed ook al zo gek als ik haar riep. Net zoals hij altijd naar Sunshine zoekt. Daar schrok ik eigenlijk nog meer van dan van het niet direct naar beneden komen van Aurora. Na nog een paar keer flink roepen begon ik toch wel een klein beetje in paniek te raken.

Ik heb het hele huis doorzocht, in alle schuilplekjes die ik ken en zelfs in waar ik haar nooit in zou verwachten. Geen Aurora!!! Mijn hart schoot een stuk hoger richting keel. Ondertussen liep Moonlight hard mauwend met me mee te zoeken. De balkondeur stond wel open maar ja, dat is allemaal afgesloten dus dat kan niet. Of toch? 

Ik roepen op het balkon, niks. Godsammeliefhebben! Waar kan ze nou toch zijn??? Om troost te zoeken, stuur ik naar Kim dat ik haar niet kan vinden. Die schrikt zich dus ook rot. Alsof dat haar cue was kwam de diva opeens onder de eettafel vandaan op me af schrijden. Ze zat met nog van de slaap knipperende oogjes te kijken waarom ik zo'n kabaal maakte.

Ik heb echt géén idee waar ze nou gezeten kon hebben. De tuttebel, om me zo te laten schrikken. Ik heb toch een achterlijk soort angst om er nog eentje kwijt te raken. Ik las net op Facebook nog een paar herinneringen van vorig jaar. Op 22 mei schreef ik om een uur of 8 's morgens: Nog herstellende van de hartaanval die ik gisteren kreeg!!! Ik kom thuis en dacht "ik ga nog lekker even op het balkon zitten met een boek. Zit ik net lekker, zie ik iets in mijn ooghoek, Sunshine dus aan de BUITENKANT van 2 netten op een smal randje balkon....

Hij kan dus elk moment 3 verdiepingen naar beneden storten. Mijn hart zit dus ergens tussen mijn oren terwijl ik, zonder het te laten merken, koortsachtig zoek naar WAAR hij er in Godsnaam uit heeft kunnen komen zodat ik daar kan gaan proberen hem weer terug te lokken. In trance is me dat gelukt al kostte me dat wel twee armen met diepe schrammen!! Wat heeft dat slimme rotzakkie nu gedaan?

Hij heeft aan het uiterste randje van de spijlen waar kippegaas tussenzit het kippengaas opzij zitten duwen zodat hij er net tussenpaste. Aan die kant sloot het 1e net niet helemaal aan maar dat maakte niet uit dacht ik, want hij kan toch niet aan die kant komen want er zit kippengaas... Kan je toch niet bedenken dat meneer dat gaat zitten omvouwen op zijn gemakkie???!

Gelukkig regent het want het balkon is wederom OFF LIMITS tot ik er een oplossing voor gevonden heb. (dat heb ik nu wel maar moet ik weer gaan zitten boren en het regent nu) Maar goed dat ik geen zwak hart heb want mijn sterke versie had het ook al bijna begeven gisteren! Geef mij nog een paar van die intelligente katten en ik overleef het niet.

Ja, dat weet ik me nog goed te herinneren! En dan komt er die dag nog een post van mij die dag, rond een uur of 3 's middags: Officieel de 2e hartaanval gehad! Dacht ik de ontsnappingsmogelijkheid te hebben gedicht (Moonlight inspecteert het nog even goed) kruipt Sunshine doodleuk onder het hek en kippengaas door!!!!

Ik had hem nog net bij zijn staart! Dus weer met mijn smurf het balkon op in de regen en de tegels eruit gehaald om bij elke tegel het kippengaas aan de tegel te bevestigen... Hoe bedoel je "je moet er wat voor over hebben".... Wat was Sunshine boos op mij, hij heeft me gewoon 2 dagen niet bekeken!

Gelukkig wist ik toen nog niet dat ik hem precies 7 dagen later voor mijn ogen zou zien ontsnappen. Niks balkon en balkonangst, gewoon via het trappenhuis en een kletsende buurvrouw die bang is voor katten en de deur open gooit in plaats van dicht. Wat een vreselijke eerste paar weken waren dat. Niet dat het nu leuk is maar je leert het dragen zonder steeds te denken dat je het niet gaat trekken.

Je pijn, verdriet, je wanhoop, het blijft even erg maar ook dat leer je allemaal beter te dragen naarmate de tijd verstrijkt. Zo wel weer even genoeg ellende opgehaald voor vandaag. Even over naar wat leukere dingen. Daan gaat straks Dré halen en dan gaan we met zijn 3 de spullen halen voor het balkon. 

Morgen moet Daan pas 's avonds werken dus gaan ze waarschijnlijk morgen al beginnen als ik op mijn werk ben. Goh, dat is nog veel sneller dan ik zelf gedacht zou hebben. Maar goed, we gaan het zien hoe het zal lopen. Als ze dat boren enzo maar af hebben voor de kleintjes komen anders vinden ze het hier gelijk al een eng huis om te wonen. En dat is niet de bedoeling. 

Dan moet ik vanavond al een beetje met die planten aan de bak en ik heb nog geen idee hoe ik dat zo eventjes aan moet pakken. Ook dat zal wel goed komen en anders hebben de plantjes gewoon pech gehad hoor, sorry! Dan gaan die hele bakken maar naar mijn moeder en koop ik wel nieuwe klimmers voor in de grote pot. Ik moet toch eerst nog zien hoe dat er allemaal uit gaat zien en wat ik wel en niet kan neerzetten, ophangen en weet ik het allemaal.

Dus ga ik nu maar even snel wat dingen doen die ik  hier nog moet doen en hoor ik zo wel hoe laat ze hier zullen zijn. Kunnen we straks ook gelijk dat gras nog meenemen enzo. Komt wel goed allemaal. Ik kan niet wachten tot het klaar is en of het zo wordt als ik voor ogen heb. Ook nog vragen of en hoe ik dan die manden er achteraf aan kan maken want het is niet zo dat ik er eventjes in kan klimmen denk ik, dan flikkert vast de hele boel naar beneden.

4 katten a 4 kilo ongeveer is 16 kilo, dat is prima te doen. Maar ik en mijn grote gat moet er maar gewoon netjes naast blijven staan. Ach, daar zal ook wel weer een oplossing voor komen. Ja, ook voor dat gat inderdaad. Foto's volgen natuurlijk zo snel mogelijk, al zal ik door mijn afwezigheid hier morgen, geen acie foto's van de heren kunnen maken. Maar dat zal niet zo heel erg zijn... 

"Alle dieren zijn gelijk, maar sommigen zijn gelijker dan anderen.

Origineel: All animals are created equal, but some are more equal than others.
Bron: Animal Farm"

George Orwell Engels schrijver (ps. van Eric Blair) 1903-1950