"Van alle wilde dieren is een jongen het onhandelbaarst."

Plato Grieks filosoof 427 v.C. - 347 v.C.

Ik heb vandaag best een lange dag achter de rug. Vroeg op, wat dingetjes hier doen en in plaats van om 9 uur naar mijn werk te gaan voor een tussendienst, moest ik eerst eventjes naar het Havenziekenhuis. Om half 11 de afspraak dan maar om half 10 weg hier. Natuurlijk is het geen uur rijden. 

Gelukkig neem ik toch altijd ruim de tijd omdat ik een hekel heb aan te laat komen. Al weet ik van te voren dat ik ondanks dat, toch altijd nog wel een flinke tijd moet wachten voor ik aan de beurt ben. Het was druk richting stad dat was punt 1. Toen ik aankwam was er geen enkel parkeerplekje te vinden in de buurt van het ziekenhuis. 

Ik ben tot 3 x toe helemaal om het ziekenhuis heen gereden tot ik eindelijk iemand in zijn auto zag stappen die weg ging. Wel praktisch zover mogelijk bij het ziekenhuis vandaan maar het was een plekje. Dan heb je niets te klagen in elk geval. Alleen moest ik nu nog een flink stuk lopen maar dat zag ik dan maar als een lekker wandeling.

Het was wat aan het miezeren maar het was in elk geval niet koud. Het is een prachtige omgeving met allerlei boten aan het water en dat was geen straf om langs te lopen. Vlakbij het ziekenhuis was er nu toch opeens wel een leeg plekje. Die zou naar de eerstvolgende mazzelaar gaan dan maar. 

Ik meldde me aan en kreeg een berg vragenlijsten om in te vullen. Toen ik daarmee klaar was heb ik ze weer teruggebracht en ben gaan zitten wachten. De wachtkamer zat bomvol maar niet alleen voor de longarts gelukkig. Eindelijk was ik aan de beurt. Alles was prima in orde en ik moet nu pas over een jaar terug komen. Dat ik nu ruim 5 maanden te laat was vond ze niet zo erg toen ze de reden hoorde.

Ik zal maar een herinnering in mijn agenda zetten want in april 2018 ben ik vast allang vergeten dat ik moet bellen voor een afspraak in mei. Dit keer had ik ook al in maart gebeld en kwam ik op vandaag uit. Ik probeer dat altijd op een vrije dag te doen want ik heb een hekel aan dat gehaast. Dat was me dit keer niet gelukt maar wie weet heb ik volgend jaar meer geluk. 

Op de zaak kwam ik midden in de chaos van een storing terecht maar toen die over was, waren de cijfers niet echt bijster goed. Dan kan je geen mensen van de vloer halen om te gaan coachen helaas. Maar ik heb me goed bezig gehouden en vandaag toch nog 2 mensen kunnen spreken. 

Het is maar goed dat ik geen kantoortje voor mezelf heb want dan zou ik steeds te lang blijven. Ik zou om 18u30 klaar zijn maar ik was zo bezig dat ik opeens zag dat het al bijna 19 uur was. Morgen de rest maar doen, als dat lukt tenminste. Ik heb de hele dag al volgepland staan. Als er niets uitloopt of misgaat dan lukt dat vast wel. 

Wat de katten betreft ben ik nog steeds een beetje aan het wennen aan het, hele leuke, feit dat ik geen 2 dames maar 2 heren erbij krijg binnen een week. Wat kan het toch gek lopen allemaal. Ik heb nog een hele tijd lol gehad om Dré zijn verbaasde gezicht. Regelmatig vergis ik me en zeg ik "zij" in plaats van "hij". Ik ben niet de enige gelukkig. 

Ik zag, toen ik de foto's aan het ordenen was, een fotootje van Rainbow voorbij komen en ik herinnerde me dat ik toen praktisch net zo'n foto van Sunshine had gemaakt. Het had even wat voeten in aarde maar die heb ik gevonden. (zie foto) Om verschillende redenen zit hij weer heel sterk in mijn hoofd elke dag. Dat er 2 kittens bij komen en hij ze, voorlopig, niet zal ontmoeten doet me wel wat.

Ook Aurora kent hij nog niet eens. Maar de dag dat het een jaar geleden is dat hij weg liep, komt nu ook met rasse schreden naderbij. Dan zit je toch weer alles te herinneren en is de pijn praktisch weer net zo hevig. Dat komt dan ook weer allemaal boven. 

Gisteren vroeg de dierenarts ook nog naar hem. Ze vroeg of ik dan nog verwachtte dat hij thuis zou komen. Ik zei haar dat ik daar wel vanuit ging. Ooit wordt hij of gevonden door iemand, of hij komt uit zichzelf, of door zo'n vangactie van Zwerfkatten Rijnmond of zoiets. In elk geval niet op een normale manier maar hij komt thuis. 

Daar hou ik maar gewoon aan vast. Dan krijgt hij ook geen tijd meer om zich te vervelen want dan moet hij kennis maken met 1 nieuwe zus en 2 nieuwe broertjes. Moonlight zal hem zeker nog herinneren. Die loopt nog steeds met regelmaat te zoeken naar zijn broer, net zoals hij in het begin deed. Ik merk altijd precies wanneer dat zover is. 

Wie weet wordt ons verlangen naar en vertrouwen in Sunshine opeens een keer beloond. Gedachten kunnen zich manifesteren, daarom denk ik hem nog altijd thuis. Dat zal ik zo doen totdat die gedachte zich manifesteert. Het kan en het zal gebeuren. Dan pas is mijn pussypossy van 4 kerels en een dame compleet. Eerder niet! 

"De dieren die het minst op de mens lijken, zijn het meest gelukkig."

Erasmus Nederlands humanist en filosoof 1469-1536

Is het warm of is het warm vandaag? Het is prachtig weer natuurlijk en we mogen niet klagen over warm lenteweer. Of wel? Een paar dagen geleden liep ik namelijk nog in mijn winterjas omdat het zo ontzettend koud was. En om van 5 graden en nachtvorst opeens naar 30 graden te gaan is toch echt wel een hele overgang.

Zo rustig als het vanmorgen ging vanaf ik wakker werd, des te hectischer werd het naderhand wel. Waarom bij mij altijd alles in de soep loopt weet ik niet maar dat doet het wel. Ik zou eerst even een uurtje langs mijn moeder gaan voordat ik de kittens zou gaan halen om naar de dierenarts te gaan. 

Alleen brandde het lampje van mijn benzine, dan eerst maar even tanken. Voor ik het in de gaten had stond ik klem in een lange rij auto's die hetzelfde wilden als ik. Ze hadden alleen een kant van het benzinestation afgesloten omdat ze daar alles aan het schoonspuiten waren. Het duurde dus wel even voor ik aan de beurt was. 

Sta ik zo in die rij, vol ongeduld te wachten tot we een stukje opschuiven, krijg ik een appje. Van mijn broer; geen diesel tanken hè! Huh? Hoe kan dat nou? Ik om me heen kijken natuurlijk, zo blond ben ik nou ook weer niet. Niemand te zien. Reed hij net toevallig met zijn grote vrachtwagen langs het benzinestation en had hij me zien staan daar. 

Ik had hem niet gezien. Eindelijk was ik aan de beurt. Kimberley was ook al aan het berichten waar ik nou bleef. Dus ik kon maar net heel eventjes bij mijn moeder zijn. Lang genoeg om de grote doos van Zooplus open te maken en wat kittenvoer eruit te vissen om te kijken of de kittens dat wel lusten. Zo ja, dan bestel ik snel bij natuurlijk. 

Daarna snel naar Dré toe om hem en de kittens te halen om naar de dierenarts te gaan voor hun eerste enting. Dan krijgen ze gelijk een algeheel onderzoek naar hun gezondheid. Dré had heel in het begin gekeken en gezegd dat het 2 meisjes waren. De dierenarts had alleen van de week al gezegd dat dit wel heel vaak mis ging. Ook nog even afwachten dan maar!

In het reismandje vonden ze al niet echt fijn. Eentje zat er te mauwen en als ze zo klein zijn klinkt dat meer als piepen! Zo grappig. Dré voor de deur afgezet en ik ben naar een parkeerplekje gaan zoeken. Nu ik een keertje niet zo hoefde te sjouwen had ik er natuurlijk eentje vlakbij. Al snel waren we aan de beurt, we waren de enigen eigenlijk. 

Op de onderzoekstafel slopen de twee voorzichtig rond en snuffelden alles af. Wat is dit hier? Rainbow werd als eerste aan de volledig inspectie onderworpen. Ik vertelde ondertussen dat we dachten dat het 2 vrouwtjes waren. Dat ging ze gelijk even onderzoeken. Ik voel hier toch echt 2 balletjes hoor, was haar commentaar. Even later liet ze ons ook de rest zien wat erbij hoort. 

Ik moest al lachen natuurlijk! Dré was helemaal perplex! Die voelde zich zowat 9 weken lang bedrogen haha. De stoere Rainbow gaf geen piep toen hij het prikje kreeg. Nu was Skylar aan de beurt. Ik had eigenlijk verwacht dat Skylar een jongen zou zijn omdat hij zoveel groter was dan Rainbow en Rainbow een meisje. Ook Skylar bleek in het gelukkige bezit van 2 ballen te zijn. Ik krijg er 2 katers bij!!

Ik vind het echt helemaal geweldig. Gelukkig passen hun namen overal bij want als ze Truus en Annie hadden geheten dan had ik wat aan moeten passen. Ze kwamen steeds heel lief tegen me aan kruipen en troost zoeken. Toen er eentje mauwde vroeg ik "wat is er mijn hartje?" Dat vond de dierenarts zo schattig, zo lief had ze het nog niet gehoord zei ze. Ik zeg dat altijd tegen mijn cits want het zijn ook mijn hartjes!

Beide kittens zijn in hele goede gezondheid, alles is prima in orde en ze zien er prachtig uit, vond de dierenarts. Dré kreeg een groot compliment omdat hij ze zo goed had verzorgd want dat was goed te zien. We hebben gelijk een afspraak gemaakt voor de 2e keer enten, op 8 juni, dan is het een vrije dag voor mij. Dan wonen ze ondertussen al een weekje of 2 hier.

Dit keer was ik 63 euro lichter, volgende keer ook weer. Kassa! Ik had echt dierenarts moeten worden. Nu ga ik maar voor schrijfster op mijn oude dag straks. Maar of dat wat op gaat leveren weet ik natuurlijk nog niet. Ik heb wel 1 voordeel, omdat het mannetjes zijn moet er gecastreerd worden in plaats van gesteriliseerd. Dat scheelt ook een bekkie geld en is maar een kleine ingreep.

Dat het 2 katers zijn moesten we wel even aan wennen. We hebben het al weken lang over de meisjes en zeggen zij of wijfie tegen ze. Dré grapte nog "dan worden ze misschien wel homo of transgender". Nou dat kan me ook niks schelen. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er eigenlijk wel blij om ben. 

Als ik zelf had mogen kiezen dan had ik ook voor katertjes gegaan. Die zijn toch net wat liever en aanhankelijker dan de solitaire poezen. Maar op zich, ik dacht dat het meiden waren en ik hield er toch al van. Dus nu het jongens blijken te zijn vind ik het alleen maar nog leuker. Al helemaal voor Moonlight. Die krijgt er weer lekker 2 broers bij. 

Al zullen die voor hem ook zeker Sunshine niet kunnen vervangen, ik weet dat hij die nog steeds mist. Maar toch, katers zijn liever van karakter. Aurora en ik zitten dan wel volop tussen de kerels maar dat kunnen wij wel aan. Ze zal af en toe denk ik wel een beetje water bij de wijn moeten doen en niet zo star moeten blijven. Bovendien zal ze me er nu met meer moeten delen. Dan gaat het misschien ook wat soepeler. 

We gaan het zien. De dierenarts gaf ook nog advies om als ze hierheen komen, overal deo rond te spuiten zodat alles 1 geur is want ze zullen vinden dat de kittens stinken. Ook feliway vond ze een goed idee. Dat heb ik gelukkig nog van Aurora, dat zullen we dan maar een dag of 2 van te voren weer in het stopcontact steken. Ook al vind ik dat dan weer behoorlijk stinken.

Nu snel even een half uurtje bankhangen, dan nog wat opruimen. Daarna ga ik barbeknoeien bij mijn moeder gezellig. Het is er warm genoeg voor in elk geval. Het zweet staat op mijn rug en ik doe nog helemaal niets dan alleen mijn vingers over de toetsjes laten vliegen. Dan naar huis, op tijd naar bed en morgen naar de longarts. Nog maar 7 nachtjes slapen! 

"Wreedheid tegen dieren, en niet het minst de volmaakte onverschilligheid voor hun lijden, is mijns inziens één van de zwaarste misdrijven van het menselijk geslacht."

Romain Rolland Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1915) 1866-1944