"Wat is het onderscheid tussen de mens en het dier? Niet zijn rechtstaande houding. Dat was al aanwezig bij de apen lang voordat de hersenen zich begonnen te ontwikkelen. Ook niet het gebruik van gereedschap. Het is iets geheel nieuws, iets dat voorheen onbekend was: zelfbewustzijn. Dieren hebben ook een bewustzijn: ze zijn zich bewust van dingen. Ze weten dat dit hier één ding is en dat daar een ander ding. Maar toen de mens ter aarde kwam had hij een nieuw bewustzijn, een bewustzijn van zichzelf. Hij wist dat hij bestond en dat ook hij iets anders was, iets anders dan de natuur, iets anders dan andere mensen. Hij werd zichzelf gewaar. Hij was zich bewust dat hij dacht en voelde. Zover wij weten is er niets dergelijks in de dierenwereld. Dat is de kenmerkende eigenschap dat mensen mensen maakt."

Erich Fromm Duits - Amerikaans filosoof en psycholoog 1900-1980

Gistermorgen was ik een stuk minder moe dan de dag ervoor toen ik wakker werd. Ik werd bijna 3 kwartier voor de wekker wakker en ik ben er maar uitgegaan. Het grut heeft altijd honger maar vooral als ik net wakker ben of als ik thuis kom uit mijn werk. We beginnen al een soort routine te krijgen waar de groten ook aan meehelpen.

Eerst pak ik voor de kleintjes eten en melk en als die staan te schrokken als 2 hongerige panters dan ga ik voor de groten aan de slag. Ze weten ondertussen dat ik hun bakjes boven breng al is volgens mij Moonlight het daar nog steeds niet zo mee eens.

Ik weet alleen niet hoe ik ze anders kan behoeden voor helemaal geen hapje natvoer meer. Die 2 kleine Gremlins zijn echt erg ze vreten alles op wat ze zien. Voorlopig moet het maar zo, tot ze uiteindelijk een keertje zullen zwichten voor de brokjes. Ik vind wel dat de 2 groten niet zo goed eten. Normaal gesproken is die bak brokjes zo leeg, nu doen ze er dagen mee en echt veel van hun natvoer eten ze ook niet.

Het was niet zo zonnig vrijdag maar Aurora en Moonlight gingen toch het balkon op. Daar kreeg Auroortje toch weer zo’n kuch-aanval. Hm. Ik heb nog maar pilletjes tot vandaag en daarna is de kuur op. Ze heeft ze dit keer echt allemaal binnen gekregen, daar heb ik goed op gelet. Ook zij moet een dezer dagen voor haar enting, ze is er bijna een jaar nu. Ik denk dat dit deze week zal moeten gaan worden. Ook vrijdagavond laat kreeg ze toch weer zo’n enorme niesaanval.

De 23^e is het alweer een jaar geleden dat ze hier kwam. Heel apart want net zoals het is met Sunshine’s verdwijning, het lijkt aan de ene kant nog maar zo kort geleden en toch lijkt het even zo goed eeuwen geleden. Dat tijd relatief is bewijst dit wel heel erg. Die Einstein wist waar hij het over had. Als alles tegelijkertijd plaatsvindt, zowel verleden, heden en toekomst dan zou ik dit wel willen synchroniseren naar het moment dat ik ze alle 5 volledig gezond en wel bij me heb.

Ik kan me in elk geval geen leven meer zonder haar voorstellen en dat stel ik me ook nog steeds niet voor wat Sunshine betreft. Die is nog net zo aanwezig in mijn gevoel alsof hij er nog zou zijn. Ik blijf er vanuit gaan dat hij er echt ooit een keer weer bij zal zijn. Dat ik mijn vijftal compleet heb. Dat is iets waar ik regelmatig aan blijf denken.

Verdriet is als een zware rugzak, hoe langer je hem draagt hoe lichter hij lijkt te worden. Je gaat wennen aan het gewicht en weet het makkelijker te dragen. Maar de inhoud blijft toch echt gewoon hetzelfde. Elke keer als je hem een klein beetje open doet, dan wordt je daar direct weer aan herinnerd. Ik heb geen rugzakje, ik heb een hutkoffer. Elke keer als die wat lichter lijkt te worden, krijg ik er gewoon een nieuwe lading bij. Ik blijf sjouwen want ik geef nooit op.

Omdat ze steeds in het zonnetje spelen zie ik dat de vacht van de 2 kleine mannen toch heel anders is dan die van Moonlight. Ik bedoel niet hun nesthaartjes maar de kleur. Moonlight is echt diep glanzend zwart. Zowel Rainbow als Skylar hebben een gemêleerde vacht. Skylar heeft echte tijgerstrepen en Rainbow heeft een soort van pantervlekken in combinatie met strepen.

Heel apart en in de zon is goed te zien hoe die strepen in een tint van rood oplichten. Ik moet een keertje kijken of ik dat eens kan vangen met de camera. Zeker met Moonlight vlak naast ze is het verschil met zijn diepzwarte vacht goed te zien. Ook lijken hun oogjes meer richting bruin te gaan dan groen. Maar wat de exacte kleur zal zijn dat weten we pas over een aantal maanden. Ik ben weer benieuwd.

Buiten het feit dat ik 2 kleine stuntmannen erbij heb, kunnen ze ook enorm goed knopen uit touwtjes halen. Ik ben hier continue bezig met het herstellen van kattenspeelgoed. Alles wat aan dunne touwtjes zit of elastiekjes bijten ze door. Tot grote frustratie van Moonlight want ze hebben al 3 hengels van hem gesloopt.

Ik heb nu een dikker touw genomen en dat krijgen ze dan wel niet doorgebeten, tenminste als ze echt zouden willen wel, maar ze halen gewoon de knoopjes eruit. Hup, daar liggen weer de muizen, belletjes en veertjes door de kamer. Ik ga er maar mijn hobby van maken. Even ter ontspanning uit mijn werk kattenspeeltjes knopen. Wat trouwens niet echt makkelijk is met 2 van die kleine halve zooltjes die het ondertussen uit je handen willen halen.

Gisteravond heb ik nog helemaal dubbel gelegen ook. Onze nieuwe traditie, de kittens krijgen brokjespap voor de nacht en dan direct daarna krijgen de groten hun snoepjes net zoals vanouds, Moonlight op de tafel en Aurora op het kleed. Ik ben wel blij dat dit weer in ere is hersteld en die 2 ook.

De kittens hadden blijkbaar niet zo’n trek en waren al snel uitgeslobberd. Aurora zat met haar staart richting bank. Zij zit nietsvermoedend haar snoepjes te eten. Ik zie net onder de franjes van het plaid een klein wit pootje piepen. Skylar geeft snel een tik op haar staart en vliegt snel terug onder de bank. De witte diva keek even hautain om. Skylar had volgens mij mazzel dat ze haar snoepjes belangrijker vond.

Zo meteen ga ik boodschappen halen, lekker vroeg. Eerst even snel aankleden zo. Dan is het nog lekker rustig en bovendien krijg ik vanmiddag gezellig visite en moet ik wat dingen in huis halen. Kittens moeten geshowd worden natuurlijk, daar zijn ze veel te leuk voor.

Eerst ook nog even langs mijn moeder natuurlijk. Thuis nog even snel een klein beetje opruimen want het ligt hier elke keer volledig vol met allerlei speeltjes overal. Je zou er je nek over kunnen breken! Een beetje stofzuigen kan ook geen kwaad. Ik heb genoeg te doen voor vandaag.

Nu net krijgt Aurora weer zo’n enorme nies aanval. Jeetje zeg, niet te doen. Wat is dat toch? Het leek even af te nemen door de antibiotica maar ze niest nu de laatste 2 dagen weer. Misschien al langer maar ja, ik ben heel vaak op mijn werk en die uren krijg ik niet mee natuurlijk.

Geen groene grebbels meer maar wel dat niesen. Ik zal maandag even een afspraak maken voor donderdag, kan ze gelijk haar enting krijgen. Mijn arme meisje, ik ga nu toch echt wel denken aan een of andere allergie. Qua medicijnen kan ze nu ondertussen geen enkele ontsteking meer hebben. Ik geef haar vandaag 1 pil en die andere morgen, dan zijn ze op. Even afwachten dan nog maar

"Van de ellende die mensen elkaar onderling aandoen kun je beweren dat het de zonde is, maar dat geldt toch niet voor dieren?"

G.W.F. Hegel Duits filosoof 1770-1831

Toen ik afgelopen dinsdagavond thuis kwam waren de kleintjes weer blij me te zien. Zo leuk hoe enthousiast die 2 zijn. De andere 2 zullen niet minder blij zijn alleen laten die dat weer niet zo blijken. Ik zie het kleine viespeukje, nee ik noem nog steeds geen namen maar ik hou ‘m in de gaten, een beetje sluipen richting het hoekje bij de kast waar ik een zwart gordijntje heb opgehangen met rommeltjes erachter.

Ik bewaar daar onder andere de zakken kattengrit. Wat gaat hij daar nou toch doen? Als ik dat ga checken, komt er een behoorlijke kattenpislucht me tegemoet. Hij heeft daar dus al een tijdje zijn plasje zitten doen zie ik. Hè jakkes! Heel die zakken waren onder geplast en stonden op een bodempje pure pis. Ik ging snel alles weghalen om schoon te maken, jeetje die lucht! Ondertussen komen ze alle vier kijken wat er aan de hand is.

Terwijl ik snel alles richting keuken breng denk ik dat ik wel weet waarom het is dat hij steeds iets zoekt om een plasje te doen als dat niet op de bak is. Rainbow heeft toch al een iets minder kattenzindelijkheidsgevoel, goeie voor scrabble, dan Skylar. Hun angst voor Aurora zit er gewoon van begin af aan in.

Als zij rondloopt dan durven ze niet de gang op, dan verstoppen ze zich. Of als ze al in de badkamer zitten dan durven ze niet meer terug. Als hij op die zakken klimt dan klinkt dat net alsof hij op de bak zit, hij zal gedacht hebben dat hij hier ook prima een plasje kon doen zonder Aurora te moeten trotseren op de gang.

Ik ben best slim al bewijs ik best vaak het tegendeel dus ik heb nu die tunnel van ze op de gang gelegd. Dan hebben ze een mooi stuk overbrugging cq schuilplek tussen de kamer en de badkamer en voelen ze zich niet zo onbeschut in de lange gang zonder schuilplekken voor haar. Daar hebben ze de volgende dag al direct gebruik van gemaakt. Mijn gedachtegang hierover klopte behoorlijk blijkbaar.

Ze waren heerlijk met zijn viertjes op het balkon met een beetje hulp van mij. Aurora heeft haar plek als haar troon ingenomen, boven op het huisje. Ze lag lekker te soezen in het zonnetje. Ik pakte Rainbow op, ging naar het balkon en met hem in mijn armen aaide ik haar. Ze liet het toe en vond het prima dat de kleintjes aan het spelen waren op het gras. Ze sliep lekker verder, om af en toe 1 oog op zowel kittens als vogels te richten.

Moonlight kwam er ook bij en ik ging gelijk de stofzuiger pakken, dit was mijn kans met 4 van die schijtebroekjes uit de kamer. Toen ik later richting balkon keek lagen ze er met zijn viertjes allemaal te slapen in het zonnetje. Een heerlijk gezicht! Voor elven had ik al heel veel gedaan. Alles is weer blinkend schoon en kittenplas-vrij.

Alleen het toilet zo nog even en dan ga ik snel boodschappen halen en langs mijn moeder. Vanmiddag heb ik ook weer veel te doen. Mijn ene aaneengesloten vrije dag deze week is bijzonder goed besteed. Eenmaal thuis met de boodschappen was er nog steeds geen tijd om even te zitten. Ik ben de deurposters gaan plakken. Echt een rotklus maar wel eentje met resultaat. De hele gang ziet er gelijk anders uit.

Ik heb nu een wc deur én een voordeur met uitkijk op New York. Ik kreeg dat hele ding van de knop er niet af waardoor ik om de deurknop heen moest werken helaas. De wc deur was de oefendeur want de voordeur doe ik ook met dezelfde poster. Op de zijkamer komt er eentje met een uitkijk op een straatje. Daar loopt ook nog eens een kat op straat.

Die vond ik ook wel passend hier en voor de badkamer deur moet ik nog even verzinnen wat ik daar leuk op vind. De voordeur was iets breder en dat was makkelijker werken bij de knop. Die kreeg ik er ook gewoon niet af. De poster voor op het balkon moet nog maar even wachten, ik ben wel een klein beetje moe nu. Pas na 10 uur kon ik eindelijk even zitten voor het slapen gaan. Nog 2 tussendiensten en dan lekker weekend.

Als ik zit heb ik geen tv nodig. De cits spelen zo grappig, dat is zo leuk om naar te kijken. Ze halen de gekste dingen uit en af en toe lig ik helemaal krom of zit ik stiekem zachtjes te gniffelen om wat ze nu weer uithalen, zodat ik ze niet stoor in wat ze doen. Wat kan een mens toch genieten van dieren. Dat doe ik dan ook volop! Oh was ik maar rijk en niet zo knap…

Het 3 weken thuis jubileum van de kittens heb ik wel prachtig afgesloten. Aurora kwam naar beneden en bleef op de gang zitten. Ik riep haar om bij me te komen liggen maar dat deed ze niet. Moonlight greep gelijk zijn kans en ging weer lekker ouderwets bij me liggen trappen. Hij kwijlt dan altijd een beetje van genot. Helemaal in trance was hij.

Rainbow zit dat een beetje aan te kijken en héél voorzichtig klimt hij op mijn schoot. Hij wil zo graag bij Moonlight liggen dat hij zijn angst weer eens overboord zet. Hij schuift centimeter voor centimeter dichterbij Moonlight. Ik hou bijna mijn adem in, zo spannend vind ik het voor hem. Hij blijft zo dichtbij het randje om Moonlight niet te laten schrikken, dat hij er een paar keer afdondert en door mij net wordt tegengehouden. Ik leg mijn been voorzichtig zo neer dat dit niet meer gebeurt.

Eindelijk ligt hij er dan, naast zijn grote held. Hij spint dat het een lieve lust is maar hij kijkt de andere kant op, als om zijn held niet te storen. Moonlight is zo geconcentreerd bezig met genieten dat hij wel even omkijkt, registreert dat er een kitten naast hem ligt, maar toch doorgaat met zijn getrappel. Skylar komt er ondertussen ook bij op schoot maar die durft nog niet bij de andere 2 te gaan liggen.

Als Skylar op schoot zit en Rainbow en Moonlight naast me liggen, wil Aurora er ook bij. Ze komt even langs en werpt een blik op trio black & white. Ze ziet wel dat ze weinig keus heeft, ze moet naast de kleintjes wil ze bij mij kunnen liggen. Dat gaat haar net iets te ver maar ze gaat toch op het andere stuk van de hoekbank liggen.

Ik praat tegen haar en ze gaat een soort van slapen met een diepe zucht. Rainbow ziet haar en hij schuift ietsje dichter naar haar toe. Mijn mini held. Moonlight ligt ondertussen omgedraaid en legt zachtjes zijn kinnetje op Rainbow. Mijn kattenmoederhartje smelt helemaal.

Ja, ik had er ook graag foto’s van gemaakt maar mijn gsm lag op mijn bureau. Dat is altijd zo als er echt iets gebeurt dat op de foto zou moeten. Ik wist dat als ik op zou staan ik dit magische moment volledig zou verknallen en nam zelfs geen slokje drinken met een droge mond. Die foto’s komen heus nog wel want dit gaat zo langzamerhand steeds vaker voorkomen, dat weet ik zeker. En op een keer heb ik dan toch echt mijn gsm bij de hand.

Skylar vond het allemaal té spannend en ging weer spelen. Hij wist niet goed wat hij doen moest en hij haalde zo zijn eigen dilemma weg. Maar ik had ze wel nog net binnen de 3 weken alle 4 samen op de bank. Nog niet lekker volledig ontspannen en genietend allemaal maar ze lagen er wel. Ik zie het echt nog wel eens helemaal goed komen! Ik heb stilletjes lekker zitten genieten van dit overwinningsmomentje.

Toen ik de volgende dag thuiskwam uit mijn werk, zag ik weer iets wonderbaarlijks. Aurora liep in de huiskamer, dat is op zich al zeldzaam, de kittens waren daar ook vlakbij aan het spelen en Moonlight lag lekker te relaxen vlak bij de kleintjes in de buurt. Niks geen gegil, geblaas of hoge ruggetjes. Ze kwamen enthousiast op me af en wilden allemaal een aai. Leuker thuiskomen kan ik me niet bedenken.

Aurora heeft het buiten helemaal gevonden. Ze ligt er steeds vaker, zeker ’s morgens vroeg als het zonnetje precies bovenop het huisje schijnt. Ze lag helemaal te rollebollen over haar rug in het gras. Zoiets heb ik haar nog nooit zien doen! Wat leuk! Op een heel andere manier lijkt zij nu ook losser te komen. Ik geef haar steeds extra aandacht als ze beneden is en aai haar veel, soms met en soms zonder kitten op mijn arm.

Ook haar pilletjes gaan redelijk soepel naar binnen en doe ik direct als ik haar in mijn vizier heb of als ik ’s morgens eten ga brengen boven. Ze is ook nog vaak boven maar eigenlijk was ze dat voor de kittens kwamen ook wel. Ze lijkt eerder vaker beneden te zijn nu. Het zal me echt wel opvallen als die weegschaal straks helemaal doorslaat naar de goede kant. Nog een tussendienstje werken vandaag en dan heb ik lekker weekend.

En… Ik ben bij met schrijven! Zaterdag, morgen dus, schrijf ik weer lekker op de dag zelf. Raar was dat om het eerst bijna niet in te kunnen lopen. Oké, ik heb dan wel paar keer een flinke lap tekst eruit gegooid omdat ik dagen heb samengevoegd maar ja, dat ging gewoon niet anders. Komende blogs zal het vast een stuk korter worden weer. Of niet, kan ook. Er gebeurt hier genoeg dat het vermelden waard is in de Niemeijer's Cat Mansion. 

"Het verschil tussen mensen en dieren is dat dieren naar de stem van hun instinct luisteren en mensen niet naar de stem van hun verstand."

Jean de Boisson Nederlands schrijver (ps. van C. Buddingh) 1918-1985