Die zaterdag op zondagnacht of eigenlijk in de avond laat, heb ik me best vermaakt met de held Rainbow. Aurora lag lekker bij me te slapen. Hij kwam toen alles donker en stil was ook voorzichtig naar me toe en ging ergens bij mijn voeten liggen. Heel voorzichtig kwam hij een beetje dichterbij om zo aan de slapende Aurora te snuffelen. Met zijn ondertussen welbekende waakzame gezichtje gaat hij voorzichtig op mijn voet liggen. Vlak in de buurt van zijn Nemesis. Af en toe werpt hij voorzichtig een blik op haar tot hij in slaap valt.

Op een gegeven moment ziet zij dat hij daar ligt, ze kijkt even. Oké, het grut slaapt, het zal wel. Ze slaapt lekker verder en gunt hem verder geen blik meer. Midden in de nacht lagen ze nog zo. Daarom vind ik Rainbow eigenlijk best vaak een mini held. Hij durft toch maar steeds zijn angst te trotseren. Waar Skylar die nacht was heb ik geen flauw idee van. Die zag ik pas ’s morgens weer.

Wat ik toch een soort van raar vind is dat de kittens al voordat ze maar wisten of dit wel of niet nodig zou zijn, een grote angst hadden voor Aurora. Ik vraag me echt af waarom. Ze kwam alleen maar nieuwsgierig kijken en kreeg direct een hoop hysterisch gegil en geblaas over zich heen. Vanmorgen ook weer zag ik het gebeuren. Ik zit op het toilet, de cits gingen ook 1 voor 1 richting de bak. Aurora komt uit de badkamer terwijl Rainbow onderweg is naar de badkamer.

Hij ziet haar, schrikt zich rot en blaast als een gek en laat zich zo op zijn zij vallen. Zij schrok daar weer van en springt er op af om op hem te meppen maar dat doet ze net niet. Hun angst lijkt haar uithalende reacties op te roepen. Alsof ze haar schouders ophaalt kijkt ze naar het tafereeltje en loopt rustig weg dit keer.

Rainbow is dus wel een klein beetje een drama Queen naast het feit dat hij toch ook een mini held is. Al kan ik natuurlijk niet weten of er wel degelijk iets gebeurd is als ik er niet ben. Aan de andere kant deden de 2 kleintjes al direct zo tegen haar.

Geen idee dus maar het lijkt toch heel langzaam maar zeker steeds rechter te trekken. Al met al had ik een lekker relaxt uurtje achter de rug al voor ik ging werken. Eenmaal thuis uit mijn werk kwamen Kim en Daan even langs om wat spulletjes op te halen. Daan heeft op de grond wat foto’s zitten maken van de boefjes. Aurora kwam zowaar ook gedag zeggen.

Nu ga ik de vloer even vegen hier, overal liggen weer brokjes door het huis gegooid en de badkamer ligt vol met korrels uit de bak. Dagelijks terugkerend klusje dit maar ach, je krijgt er zoveel voor terug! Ik ging de slapende Rainbow een aai geven, die in het kattenbankje lag onder het raam. Moonlight wilde ook een aai en toen kwam Skylar er ook nog eens aan. Hij mocht zowaar Moonlight een koppie geven en daar ging de kleine heel hard van spinnen. Zo schattig!

Toen even later Moonlight even bij me op de bank kwam liggen, kwam Skylar er ook weer bij. Ook nu weer mocht hij kopjes geven en toen ging hij verder spelen. Ik wilde het met mijn camera vangen maar helaas, niet gelukt.

Daarna zie ik Skylar ook nog eens van de Whiskas brokjes voor kittens eten. Jeetje zeg, dat gaat opeens hard hier! Hard de goede kant op, ook wel eens een keertje fijn! Ik merk dat ik enorm geniet, ondanks de spanningen af en toe tussen het viertal. Ja ik heb bakken meer werk en rommel maar ook nog meer energie van het span gekregen. Heerlijk vind ik dit!

Er zullen heus wel eens dagen komen dat ik op ze allemaal loop te mopperen, vooral tijdens de verhaar periodes maar dat kan nooit opwegen tussen het plezier en de liefde die ik ervoor van ze terug krijg. Katten zijn eigenlijk net chocolaatjes, je kan er nooit genoeg van krijgen. En net als met chocolaatjes; je weet nooit wat erin zit, qua vulling of persoonlijkheden.

Maar als je ze met liefde en respect behandelt krijg je dat ten alle tijden in drievoud terug. Nee ze zijn niet te sturen, hooguit een beetje te corrigeren. Ja, ze hebben personeel in plaats van een baasje. Maar wat zijn ze allemaal toch leuk! Ik geniet ervan in elk geval.

Na het eten ben ik in een bankcoma gevallen en schrok om bijna half 10 wakker doordat de kittens over mijn gezicht aan het galopperen waren. Ja, die hadden honger natuurlijk. Het duurde even voor ik doorhad wat voor dag het was en of ik naar mijn werk moest of niet. Maar ik wist 1 ding zeker, de kleintjes wilden eten! Daar ben ik maar snel voor gaan zorgen.

Op de late zondag avond wilde Moonlight steeds met ze meespelen en toch ook weer niet. De ouwe twijfelaar. Hij had al een paar keer met Rainbow de kamer op en neer gerend. Op een gegeven moment stond hij bij me en opeens schoot Skylar onder de bank vandaan om hem te plagen. Moonlight nam hem even in een flinke wurggreep en terwijl Skylar hem met zijn achterpootjes trapte, ging Moon opeens zijn koppie wassen. Het begin van iets moois is gemaakt!

Met de pillen van Aurora gaat het prima, al betekent het wel dat ze vaak boven blijft omdat ze een pil door haar strot verwacht. Ik moet er vaak voor naar boven want ze krijgt hem echt wel. Het gaat allemaal steeds beter tussen de cits onderling. Ze lijken aan elkaar te wennen. De angst voor Aurora hebben ze ook steeds minder. Daar ben ik heel blij om natuurlijk.

Vanaf ik de kittens heb, is vandaag mijn eerste late dienst. Ik moet een beetje schipperen met de tijden van hun eten nu. Dat is alleen deze eerste weken lastig, straks gaat dat vanzelf. Vooral als ze ook brokjes gaan eten. Rainbow heb ik dat nog niet zien doen helaas, alleen de brokjes pap maar dat eten ze dan maar tot die tijd. Dat komt vanzelf nog wel. Ze staan in elk geval met grote belangstelling te kijken als Moonlight zijn snoepjes of brokjes eet. Goed voorbeeld doet goed volgen, meestal toch.

Op de maandag veel gedaan voor ik naar mijn werk ging. Ik ben benieuwd wat de kleintjes van de avonddiensten vinden. Toen ik thuis kwam, kwamen ze als gekken op me af. Wel moesten ze erg naar de bak zo te zien. Hadden ze niet gedurfd omdat ze Aurora zouden kunnen tegen komen of had Aurora ze steeds tegen gehouden?

Hm. Geen idee. Wel had er gisteren eentje naast de bak zitten kakken en ‘iemand’ had daar mee door de gang lopen slepen of zo. Nu lag er ook weer kak naast de bak. En wel grote katten kak, de kleintjes hebben niet van die grote drollen. Stil protest van 1 van de 2 groten of gewoon eigenwijs met een te groot lijf op het kittenbakje gezeten en was het per ongeluk? Want daar lag het wel naast.

Ik hoor Aurora, sinds de kittens er zijn, vaak enorm graven in de bakken. Haar netjes gescheiden plas en kak bakken werken niet bij de kleintjes. Die doen in alle 3 de bakken wat ze maar willen of moeten. Ze is daar een klein beetje autistisch in geloof ik en ze had Moonlight aardig mee gekregen in dat verhaal. Nu krijgt ze die 2 kleine kak-terroristjes nog niet mee natuurlijk.

Aurora komt wel beneden na een tijdje maar komt expres niet naar me toe, hoe ik haar ook roep. Tja, diva, je zal het er uiteindelijk toch mee moeten doen. Je hebt nu 3 zwart/witte broers, tegen wil en dank. Toch weet ik ergens diep van binnen dat dit uiteindelijk voor iedereen heel goed zal zijn. Net als in een mensen leven kom je zelfs als kat daar soms pas later achter.

Ze krijgt weer een enorme kuchbui. Ik ben net te laat om het te filmen voor de dierenarts. Maar ja, ik heb nog tot volgende zaterdag antibiotica pillen, ik zal nog even afwachten maar hoe het tegen die tijd gaat. Ze niest nog wel maar niet met van die enorme aanvallen, meer een ‘normale’ nies.

Ik ga om middernacht maar slapen. Vanaf vanmorgen half 6 is het daar wel tijd voor. Ik sliep al bijna maar gegil vanuit de badkamer laat me geen keus, ik moet even kijken wat er aan de hand is. Gewoon Aurora ook daar in de buurt. Hun angst is zo groot dat ze de badkamer niet meer uit willen. Ze liggen op het kleedje bibberend bij elkaar. Ik pak ze maar op en neem ze mee. Anders kan ik toch niet slapen en het is al over 1 uur.

Het duurt dit keer heel lang voordat ze uit hun angst zijn en weer wat beginnen te bewegen. Wat is dat toch? Doet Aurora ze nu wel iets of niet? Of komt het omdat ik erbij ben. Net zoals de namen van de groten al aangeven, is het een verschil van dag en nacht zoals ze naar de groten zijn en doen. Elke keer als er vooruitgang lijkt te zijn, is dat zo weer weggevaagd. Voor een ongeduldig mens zoals ik, is dat best lastig te handelen.

Dinsdagmorgen zie ik dat een klein viezerikje, dat ik niet bij naam zal noemen maar wel zeg dat ik weet dat het Skylar niet is, toch weer iets heeft geflikt bij de brokjes. Aangezien er baby brokjes in een klein bakje staan én een kleine bak brokjes voor de groten, passen zelfs kleine kittenkontjes daar niet in.

Dan doet hij maar gewoon even een flinke plas op de placemat waar ze op staan. Vandaar ook dat er weer beneden door de groten geen brokjes werden gegeten. Ik had wel steeds gecheckt of er niets nats IN zat of dat de brokjes zacht waren maar ja, hier was ik niet op berekend. Wat is dat toch voor rare afwijking? Nou ja, eerst maar even schoonmaken!

Nog 1 avonddienstje voor ik 1 aaneengesloten dag vrij ben, dan ga ik ze even hun wormenkuurtje geven. Nu snel wat dingen gaan regelen voor ik naar mijn werk moet. Toch wel lekker veel tijd in een dag als je maar 3 uur slaapt. Dat haal ik wel weer in, ik voel me niet moe, dat scheelt!

"De dwazen, de boeren, en de wilden achten zich veel hoger boven de dieren verheven, dan de wijsgeren.

Origineel: Les sots, les paysans et les sauvages se croient bien plus loin des bêtes que le philosophe."

Antoine de Rivarol Frans schrijver en epigrammatist 1753-1801

Het ging verder goed met Skylar, zeker iets te snel gegeten net. Niks mis mee, alleen kan je dan wel eens een beetje overgeven. Het kwam nog uit de ijskast ook, ik snap het wel. Bovendien schrokken die 2 bij elke maaltijd alsof ze in geen weken gegeten hebben. Dat hebben ze toch echt van hun moeder. Ik vind dat best leuk, dat ik dit weet.

Ik zit me opeens te bedenken: Sunshine, Aurora, Moonlight, Skylar en Rainbow, toeval of niet maar je kan bij elkaar zien als Sam’s Rainbow. Terwijl ik dit typ schijnt opeens heel fel het zonnetje binnen. Ik denk ook aan jou schat, fijn om te weten dat het goed met je gaat.

De donderdagochtend werd ik om 7 uur wakker, lekker uitgeslapen dus. Aurora lag lekker bij me, helemaal ontspannen. De kittens hadden een zooitje gemaakt, grote plant omgegooid, kattengrasplantje van het kozijn afgegooid, alles onder de aarde. Boefjes. Zo maar even stofzuigen en dan krijgen ze gelijk de vuurproef omdat ze nu niet buiten zijn.

Straks naar de dierenarts voor de enting. Moonlight begint geloof ik door te krijgen dat het leuk is om met de kittens mee te doen met rennen en gek doen. LEUK! Weer een stapje erbij ook al eindigt het soms met wat geblaas of hard mauwend wegrennen.

De stofzuiger proef zijn ze niet zo glansrijk doorheen gekomen. Waar Skylar heen is gevlucht weet ik niet maar Rainbow lag buiten in het natte gras in 1 van de manden op het balkon. Wat me wel opvalt is, dat als ze erg bang zijn, ze dan gaan slapen en stiekem met 1 oog alles in de gaten houden. Mooi stukje zelfbescherming.

Naar de dierenarts ging zo makkelijk vergeleken met Aurora of Moonlight. Hup even oppakken tegelijkertijd en in het reismandje. Het voordeel van gesocialiseerde kittens is wel duidelijk. Deze 2 laten zich in elk geval gewoon oppakken en vinden dat zelfs prettig.

In de auto kan Rainbow best flink mauwen en wil mijn aandacht door tegen het raampje te gaan staan graven. In de wachtkamer krijgen ze natuurlijk van mij de volle aandacht met als gevolg dat ze gelijk weer gingen ronken als een ouwe scooter allebei.

Alles is weer gecheckt, nog steeds jongens met ballen, inenting en klaar. Elly was weer zeer van ze gecharmeerd. Ook bovenop de behandeltafel waren ze rustig en lekker aan het spinnen. Zij kreeg telefoon tussendoor en Rainbow ging op zijn gemakkie liggen spinnen in mijn hand. Ze schelen nog steeds 300 gram, Rainbow weegt 1400 gram en Skylar 1700 dus ze zijn goed gegroeid ook.

Vorige keer wogen ze respectievelijk 700 gram en 1000 gram. Wel veel zeg, in 3 weken 700 gram gegroeid allebei! Voor Aurora mocht ik, bij hoge uitzondering doordat de kittens er nu zijn en haar bij de dierenarts bekende trauma’s, een kuurtje meenemen. Dat doet ze anders nooit maar ze begreep hoe het zit hier gelukkig.

Andere antibiotica dit keer en ik heb een verpakking van die easypil meegenomen. Als deze pilletjes puur natuur niet gaan dan gaan ze in de easypil, alhoewel dit ook niet bij alle katten schijnt te werken. Dat zal ik misschien nog merken, eerst maar even zo proberen.

Deze variatie smaakt meer naar vlees of zo en wordt vaak makkelijker genomen. Ik hoop het van harte, ik hoef in elk geval geen pilletjes tot een kwart te snijden e.d. dat scheelt ook. Als het maar over gaat bij haar, dan vindt ik alles best. Ik vind wel dat ze dat zoiets met alle dierenmedicijnen zouden moeten doen, vooral voor katten. Met honden gaat het veel makkelijker, stukje worst er omheen en klaar, hap slik weg.

De 1^e was snel binnen. Ze heeft ook lekker de hele middag beneden gelegen, naast me als ik zat en als ik wat aan het doen was bleef ze lekker liggen. Moonlight wilde Skylar meppen, die blijft maar contact met hem zoeken. Skylar ging liggen bij Moonlight in de buurt, hij stalkt hem af en toe een klein beetje.

Rainbow kwam erbij en toen heeft Moonlight heel lang aan zijn koppie en oortjes zitten ruiken terwijl Rainbow doodstil bleef zitten. De snuifsessie werd beëindigd met een neusje van Moonlight aan Rainbow. Ahhh, het komt wel allemaal, ik zie vele kleine dingetjes gebeuren hier.

Vanavond, donderdag de 8^e was dat, zijn Dré en Angel even op kittenbezoek geweest. Je kan merken dat de kleintjes hen nog echt niet vergeten zijn. Dat vind ik toch wel leuk om te zien! Rainbow kroop gelijk tegen Angel aan om even lekker tegen haar aan te spinnen. Alles van ze moest besnuffeld worden. Ze hebben uit 1^e hand kunnen zien wat een boeven het zijn. Dré wilde ze filmen op het balkon en toen sloeg Rainbow, net als hij bij mij doet, naar de camera. Ze kunnen gerust zijn, de kittens zitten goed hier.

Het gaat echt stukken beter hier opeens na de afgelopen woensdag, het is nog niet zoals het moet maar toch durf ik nu te hopen dat het echt goed gaat komen. Moonlight heeft weer eens een wijze beslissing genomen al heeft hij hem wel afgedwongen. Het blijft mijn held!

De vrijdag begint heel donker, het is weer rotweer. Alle 4 de katten gaan toch buiten natte voetsies halen, gekke beestjes. Ik heb al mijn filmpjes naar Dré gestuurd die er weer wat leuks van gaat maken. Mij lukt dat gewoon niet, omdat ik niet weet hoe en door gebrek aan tijd om dat goed uit te zoeken. Hij is daar best goed in en dan heb ik ze zelf ook weer bij elkaar op You tube.

Moeder gebeld, ze krijgt opeens wel heel veel pijn meer dan anders. De dokter komt vanmiddag even langs. Ze durft die morfine niet te verhogen, alsof ze denkt dat ze dan dichterbij dé datum komt. Maar we komen allemaal elke dag dichter bij die datum, die staat voor ons allemaal vast. Als het kan het liefst met zo min mogelijk pijn. En dat moet gewoon kunnen.

De hele middag en avond heb ik me een beetje katloos gevoeld. De groten waren boven en de kleintjes lagen alleen maar te slapen. Ik heb een paar pogingen gewaagd om ze wakker te maken en te laten spelen. Zelfs de maaltijd die al later kwam doordat ze lagen te slapen kon ze alleen maar verleiden om die op te eten en daarna alweer te gaan slapen. Ik voorzie weer een hele korte nacht.

Vroeg eruit dus op tijd erin. Terwijl ik vroeger niet voor enen in mijn bed kon, zelfs niet als ik er om 4 uur uit moest. Wat ik vroeger te weinig sliep haal ik de laatste 2 jaar in geloof ik. Halverwege schoot ik met een schok wakker. Kattengekrijs zoals ik dat altijd alleen maar vanuit de tuinen beneden hoorde, klonk nu ook in de huiskamer zo. HEEE! Gilde ik door het donker. Het was gelijk over. Helaas was ik wel direct klaarwakker. Het was kwart over 1, net geen 3 uur meer om nog wat slaap te pakken. Dat is me toch nog wel gelukt.

’s Morgens vroeg op de zaterdag ging alles zoals het gaan moet, zelfs het pilletje vlot bij Aurora erin gekregen. Ik ga toch vanmiddag eens kijken hoe dat gaat met die easypil, gewoon uit nieuwsgierigheid. Uit mijn werk ben ik snel even langs mijn moeder gegaan. Ze begrijpt gelukkig wel dat ik snel weer weg moet. De kleintjes sterven dan altijd van de honger als ik thuiskom. Dat wordt met een paar weekjes wel minder gelukkig. Bovendien, er stáán brokjes. Dat ze die niet eten is hun eigen schuld.

Toen ik thuiskwam hadden ze volgens mij weer met de brokjes lopen voetballen. Die lagen door heel de kamer. Iedereen was nog heel, dat vond ik het belangrijkste. De rest ben ik maar op gaan ruimen nadat ik hun inwendige kat had verzorgd. Ze waren heerlijk aan het spelen met een Moonlight in de buurt die nog steeds niet weet wat hij er nou mee wil. Meedoen of niet. Heel grappig!

Ik ben zelf maar naar de diva gegaan. Met een toch al kapot uit de verpakking komend pilletje, in wat stukjes easypil gekneed en met een heel pilletje voor het geval zij toch die uitzondering zal zijn die ik verwacht dat ze is. Ja hoor, ze vond het niets de easy pil dus ze kreeg alsnog snel een pilletje puur door haar strot geduwd.

Mijn 2 kleine helden waren me naar boven gevolgd en begonnen te eten aan wat er daar nog aan restjes in de bakjes van de groten zat. Ik had zoiets van ‘als je zelf naar het hol van de witte leeuwin durft om haar voer te stelen, dan zal je ook zelf maar weer naar beneden moeten komen’.

Wat gegil en geblaas deed mij toch besluiten om even terug naar boven te gaan en de jonge heren een veilige begeleiding naar beneden te gunnen. Daar gingen ze gelijk weer verder met hun gespeel, niks aan de hand. Op naar de zondag, wat zal ik daar weer voor nieuwe dingen met ze meemaken. 

"Wij moeten leren van de dieren, hoezeer ze lust scheppen in het bestaan. Zie naar een snuffelende hond."

Luc Delafortrie Vlaams schrijver 1912-1999

Toen ik,  vorige week, maandagavond mijn lichten uit ging doen, was de afstandbediening waarmee ik een paar lampen tegelijk aan of uit doe volledig verdwenen. Ik wist natuurlijk wel wie de boosdoeners waren. Ik overal onder zoeken, lag het helemaal onder het verste punt van de bank. Ik moest er naar hengelen en de kittens dachten natuurlijk dat ik aan het spelen was.

Die nacht was vrij onrustig en als ik 2 uur geslapen heb dan is dat een hoge schatting. De kittens gunden me dit keer niet echt mijn nachtrust. Ook Aurora zat steeds als een Sfinx in de deuropening en daarom kwamen de kleintjes bij mij rondhangen voor een veiliger gevoel.

Lekker raggen over de deken en eronder en dan mijn benen en voeten pakken met nagels en tandjes. Zucht, de toch wel grappige minpuntjes van kittens… Het werd veel te vroeg dag. Hier alles in orde maken en dan als een gek Kim ophalen want het was pestweer en we hadden dezelfde dienst. De dinsdag had ik het ook nog eens razend druk met van alles en nog wat op de zaak.

Toch was dat wel in mijn voordeel, tijd om in te kakken was er niet eens. De dag vloog voorbij. Na het werk, samen met Kim, even langs mijn moeder geweest. Ook weer een doos Zooplus meegenomen naar huis. Eenmaal thuis kon ik direct aan de slag met de steentjes van de vloer halen die overal waren verspreid. Ik was wel moe maar durfde niet in te dutten, voor het geval ze dan juist weer een confrontatie zouden krijgen.

Ik had nu nieuwe flesjes catnip en valeriaanspray en daar spray ik lustig allerlei speeltjes en mandjes en lig plekken mee in. Met de speeltjes heeft de catnip het meeste effect op Rainbow en Moonlight. Skylar gaat meer voor de valeriaanspray. Aurora weet ik niet want die is ondertussen alweer boven.

Ik had een hoop op te ruimen hier want gisteren ik had stom genoeg de balkondeur open gelaten en volgens mij waren alle stofjes en gruis die er maar waren, uit de plafondplaten gewaaid. Niet normaal, alles zat onder een dikke laag hier! Wat ging die wind te keer. Zo blond weer om die deur open te laten!

De katten waren er onrustig van, dat merk je altijd bij storm of flink waaien. Maar daar had ik wat voor. Ik had nog Feliway voor in het stopcontact en dat heb ik er boven in gedaan in het kattenkamertje. Aurora is het meest boven en bovendien is dat daar een kleinere ruimte zodat het effect groter is. Zo, laat ze maar lekker mellow worden allemaal. Aurora komt zelfs even naar beneden in de middag en dat is fijn. Ook dat ze weinig laat merken aan de kittens vind ik wel zo prettig.

Ondertussen is Skylar alle plekjes waar ik valeriaan op heb gesprayd aan het af gaan. Al spinnend komt hij bij me liggen en ik zit lekker met hem te kletsen. Hij luistert aandachtig en spint ondertussen zijn motortje als een dolle biker op een zonnige dag. Hij weet van gekkigheid niet wat hij met al zijn affectie aan moet. Zo lief, we hadden echt even een mooi momentje zo samen.

Omdat het juist nu even goed gaat, wil ik Aurora niet laten denken dat ze stout is door haar in het reismandje te stoppen. Vorige keer toen ze nieste moest ik door mijn diensten ook een paar dagen wachten voor ik naar de dierenarts kon. Dat kan dan nu ook wel.

Donderdag moeten de kittens voor hun 2^e enting en dan kan ik gelijk vragen of ik voor haar weer een kuurtje mee kan krijgen of anders voor vrijdag een afspraak voor haar maken. Dan kan ze zien dat de kittens ook in de reismand moeten en ruikt ze dat ze naar de dierenarts geweest zijn. Dat kan al schelen voor haar om niet te denken dat alleen zij steeds de pineut is.

Na weer een kort nachtje vroeg eruit op de woensdag, een laatste dagdienstje voordat mijn doordeweekse weekend begint. Het ging redelijk rustig tussen Aurora en de kittens deze ochtend. Mooi zo, dat is voor alle partijen prettig. Nu tassen mee en snel naar mijn werk al was het nog vroeg, ik kon het hier maar vast allemaal gescheiden hebben.

Alleen gooide Moonlight de heleboel in de war toen ik hem uit de kamer wilde hebben. Aurora en hij zaten al op de gang en hij schoot, net toen ik de deur dicht wilde  doen, als een bliksemschicht terug naar binnen. Potverdorie! Eruit Moonlight! NU! Nou… Nee. Dat was meneer niet van plan.

Ik heb het even over de lieve boeg gegooid. Geen succes. Als ik hem achterna kwam dan wist hij altijd precies zo te gaan zitten of liggen dat ik er niet bij kon. Wat een lummel is het toch! Moonlight, snoepjes? Een zinnetje waar hij normaal vol voor gaat maar nu werkte dat dus ook niet. Kom op nou joh! Rotkat!

Hij ging onder de bank liggen. Met grote ogen lag hij me aan te kijken toen ik, gewapend met zijn eigen hengel, op de grond kwam liggen. Ik probeerde hem eronder vandaan te prikken maar hij verroerde geen vin. Hij bleef me alleen maar aankijken met een onverzettelijke blik! Sjongejonge, wat nu? Ik moest nu toch echt naar mijn werk! Ik dacht ‘krijg het heen en weer maar, ik ga gewoon weg’. Boos beende ik naar buiten en naar beneden.

Al mopperend reed ik naar mijn werk. Daar was het even ook heel hectisch vanaf ik binnenstapte dus ik was wel gelijk even lekker afgeleid. Ik heb het maar losgelaten. Ik ben nou eenmaal zeker dat alles altijd om een reden gebeurt en ook dit zal wel een reden hebben. Moonlight doet nooit zoiets dus laat het maar los dan. Hij zal het wel weten waarom hij dit doet, laat maar aan Moon over...

Ook de woensdag had ik veel te doen en vloog ook deze dag weer voorbij. Snel even een klein boodschapje halen die ik was vergeten bij de bestelling van de AH te doen en als een gevleugelde naar huis. Wat voor bloederige tonelen zouden zich daar voor mijn oog ontrollen zodra ik door de deur zou zijn? Allerlei scenario’s speelden door mijn hoofd onderweg.

Ik stapte binnen, niets van dat alles. Moonlight lag languit lekker ontspannen op de gang, de kittens waren lekker aan het spelen en vlak nadat ik er was kwam mijn witte diva er ook nog eens aan. Moet ik nodig van de week schrijven ‘soms dwingt het leven je in een positie die je zelf nooit gekozen zou hebben’. Alleen was het leven in dit geval Moonlight, en het pakte inderdaad beter uit.

Allemaal waren ze levend en wel. Nu kan ik gewoon helemaal alles wel loslaten. Ook toen even later eerst Skylar en later Rainbow bliezen naar Aurora, keek ze even naar ze en ging toen lekker op het balkon naar beneden in de tuinen zitten kijken. Weer wat later ging ze er even eentje achterna die al blazend door de kamer vloog hierdoor en 5 seconden later waren ze al weer aan het spelen.

Moonlight ging ook nog even zijn gekkenuurtje houden en de kittens zaten het met af en toe een dik staartje te bekijken. Moonlight vliegt soms ook naar ze uit en dan gaan ze gelijk plat op hun zij liggen, onderdanig gedrag. Hij wil dan meppen, doet ie soms ook maar verder weinig aan de hand. Hij had ze nu ook een paar keer plat op de grond voor hem. Ik laat ze lekker gaan.

Skylar kotste nog even zijn maaltijd van daarnet eruit. Teveel opwinding allemaal? Ik ga hem even goed in de gaten houden. Morgen moet ik  toch al naar de dierenarts als hij straks weer kotst. Ik zal ze zo even melk gaan geven, kijken wat hij doet. Ik ga me nog maar geen zorgen maken. Dat doe ik veel te vaak helemaal voor niks. Daar moet ik maar eens even een notitie van maken voor mezelf.