"We leven in conflict, in angst, in spanning en doden dieren en mensen."

Krishnamurti In India geboren spiritueel leraar 1895-1986

Ik heb uit mijn werk, na de boel opgeruimd te hebben en de bakken te hebben gedaan, even op de bank zitten indutten. Ik was zo ontzettend moe toen ik thuis kwam. Een dagje zaak is toch heel wat anders dan een dagje thuis en dat voelde ik aan alles. Ik werd ruw gewekt door een vreselijk geschreeuw van de kittens! Jeetje zeg, het klonk alsof ze vermoord werden, zo erg had ik het nog niet gehoord.

Ondanks alles was ik in 1 klap wakker en met 1 sprong van de bank af. Au. Op mijn schreeuw vlogen zowel Moonlight als Aurora naar de gang. De kittens zaten in elkaar gedoken onder de bank. Ik mopperde behoorlijk tegen Moonlight en Aurora. Moon was al naar boven gevlogen en ik stampvoette nog even tegen Aurora tot ze ook naar boven ging.

Ik zocht de kittens onder de bank en Rainbow kwam direct naar me toe en kwam bij me op de bank liggen. Skylar bleef eerst nog even onder de bank maar toen ik op de grond ging liggen en hem riep, kwam hij toch ook maar.

Ondertussen kwamen de 2 groten weer naar beneden alsof er niets aan de hand was. Aurora kwam op me af en wilde op de bank komen denk ik. Ze keek vol verbazing naar Skylar die op mijn schoot zat en Rainbow die naast me lag. Daaropvolgend kreeg ze een enorme niesbui en weer met de snottebellen zoals de vorige keer. Oké, dat wordt weer een kuurtje denk ik. Nu maar met betere middelen dit gedoe bestrijden zodat het weg blijft!

Soort van beledigd is ze weer naar boven gegaan. Heb ik te snel geoordeeld? Heb ik haar de schuld van iets gegeven en heeft ze misschien wel helemaal niets gedaan? Ze zijn vanaf het begin al tegen haar aan het gillen. Zelfs voordat ze ook maar iets deed.

Misschien was dit nu ook weer het geval want ze leek zich nergens schuldig over te voelen en als ze de kleintjes achterna is gevlogen dan zie ik aan haar dat ze wel degelijk weet dat ik dat niet leuk vind. Verdorie, waarom had ik nu net even mijn ogen dicht. Ik heb haar niet eens normaal begroet zo ook.

Ik had wel naar boven geroepen maar ze liet zich niet zien. De kittens lijken na zo’n confrontatie wel opeens heel erg moe en ze vielen vlak bij me in slaap. Moonlight kwam ook zijn kroel halfuurtje opeisen. Ik voelde me steeds rotter over Aurora en hoe boos ik was. Ik liep naar boven maar ze lag niet op de krabpaal zoals altijd.

Het is dat ik weet dat ze niet weg kan maar ik kon haar in elk geval nergens vinden! Hoe doen katten dat toch?! Ook beneden was ze nergens te ontdekken. Wat ik al zei, ze kán niet weg zijn anders was ik al in volle paniek geschoten. Ik ben onverrichter zake naar beneden gegaan.

Nadat ik gegeten had ben ik toch maar weer naar boven gegaan. Poe hee, daar moet ik nodig stofzuigen ook een keer! Ik heb haar gevonden uiteindelijk. Achter veel ouwe troep staat nog een hele oude krabpaal, een heel kleintje. Eigenlijk alleen de bodem ervan, zo’n verstophokje. Omdat ik gewapend kwam met haar favoriete snoepjes kwam ze tevoorschijn. Goh, daar zou ik nooit gezocht hebben ik wist niet eens dat ze daar heen kon. Ik heb weer even met haar gepraat en ze was aan het spinnen maar ook op haar hoede.

Wat vervelend want ik wil haar echt geen centimeter te kort doen! Ook op de krabpaal boven zie ik sporen van haar geproest. Oké nu moet ik zeker weten naar de dierenarts, hoe sneller hoe liever. Het is helaas voor haar altijd heel traumatisch. Ik hoop dat ik haar normaal in haar reismandje krijg. Ik hoop nog meer dat ze niet denkt dat ze straf krijgt. Als ze pillen moet, en dat zit er wel in, dan neem ik die easy pil mee, kijken wat dat doet. Zo’n gedoe als vorige keer zie ik ook niet meer zitten.

Bovendien is ze nu toch meer boven dan beneden en als ze niet uit haar verstophoekje komt, kan ik er niet eens goed bij. Wel ben ik boven snel even gaan stofzuigen. Het is echt Aurora’s witte haar wat zo’n ramp is. Ik merk zelfs het verschil hier beneden nu ze zo vaak boven is. Ik denk dat een iets minder harige omgeving nu in elk geval beter voor haar is.

Mijn dag morgen zit al weer volledig vol. Werken, naar ma even snel en pakketje ophalen gelijk, racen naar huis want de kittens hebben honger en dan even rust pakken en Aurora niet mijn zenuwen laten voelen zodat ik haar snel in de reismand krijg rond kwart voor 6. Wie weet hoe laat ik dan thuis ben, dat kan nogal eens schelen daar aan drukte en dan moet ik eigenlijk alweer naar mijn bed. Gelukkig heb ik een salade klaar staan, koken heb ik geen tijd voor.

Als zij maar weer beter wordt, want dat dit steeds weer terug komt schiet ook niet op. Kim zei al dat ze ook erg allergisch kan zijn voor pollen. Als ze er van de winter geen last meer van heeft en opeens in het voorjaar weer wel, dan weet ik dat zeker. Tja, dat duurt nog wel even. Mocht Aurora denken dat ze voor straf naar de dierenarts moet, dan krijgen de kittens donderdag ook straf want die moeten voor hun 2^e enting. Staan ze wat dat betreft quitte. 

Ik ga vanaf morgen maar 2 dagen samenvoegen anders blijf ik zo’n stuk achter mijn verhalen aanlopen. Op zich niet erg maar ik mis toch ook een beetje de directe feedback zeg maar. Dan maar een paar keer een flinke blog, wil je niet lezen, dan lees je lekker niet toch?

Ik wil mezelf gewoon inhalen zodat ik weer verslag kan doen van de dag zelf. Ondanks dat dit wel zo handig is bij ziekte of tijdgebrek, zoals is gebleken, is het toch anders schrijven. Nou ja, het schrijven is wel hetzelfde maar het lezen en de reacties lopen anders. Ik ben benieuwd hoelang ik er over doe. Er gebeurt gewoon zoveel. Met 4 van die sterke persoonlijkheden in huis is er altijd wel iets te melden. Ik ben benieuwd wanneer het zover is!

"We kunnen de mens niet als oerbeeld van de dieren en de dieren niet als oerbeeld van de mens beschouwen.

Bron: Versuch über die Gestalt der Tiere"

Johann Wolfgang von Goethe Duits schrijver en dichter 1749-1832

De vorige zondagmiddag waren we met zijn allen lui. Het was fris buiten al scheen het zonnetje. De groten waren boven. Alleen Moonlight kwam ons met zijn gezelschap vereren. Helaas maakte ik een stomme zet door met zijn hengel te gaan spelen. Hij was heel even blij tot de 2 kleintjes erbij kwam. Daarna kreeg hij zowat geen kans meer en toen viel ook hij uit naar ze.

Ja, kom niet aan zijn hengel! Ik had dat ding alleen maar gepakt omdat ze ook het sterke vissersgarendraadje door zaten te kauwen. Hij ligt voorlopig maar even bovenop de kast, de hengel. Tot er vrede is in het pand hier blijft het daar ook.

Ik denk dat ik ze morgen maar voor mijn eigen gemoedsrust toch gescheiden ga houden. Tenminste, als de huiskamer deur dicht blijft. De groten hebben dan de gang en trap, gang boven en het kamertje. Ik zet hun eten toch al deels boven en ze hebben hun bakken en water, stromend én stilstaand in de badkamer. Moet genoeg zijn lijkt me.

Oké ze kunnen niet op het balkon maar dat is een heel klein beetje eigen schuld. Het is nu in elk geval niet moordend heet dus kan ik daar mooi gebruik van maken. Alleen wil die huiskamerdeur niet altijd even goed sluiten. Als ze met alle geweld willen zullen de groten hem wel open krijgen. Dat zie ik dan pas als ik thuis kom maar heb ik me niet al te veel zorgen hoeven te maken tijdens mijn werk.

De groten zullen voorlopig tijdens mijn werk apart zitten en pas weer bij ze in de huiskamer en dus ook het balkon mogen als ze allemaal normaal tegen elkaar doen. Misschien is dit juist wel een goeie zet van mij? Ze zijn slim genoeg dat ze dit snappen en dat kan 2 dingen betekenen. Of ze passen zich aan of ze worden nog pissiger op de kleintjes. Toch vind ik het ook rot voor ze, beiden zijn graag op het balkon. Maar ja, ik moet toch echt wat.

Aurora was beneden en de kleintjes bleven maar slapen. Zou dat met elkaar te maken hebben? Hm, zou best eens kunnen. Alleen moet ik vroeg naar bed want om 4 uur gaat de wekker. Ik hoop dat ze me niet de hele nacht wakker houden, de boefjes.

Toen Aurora vanmiddag bij me lag heb ik even flink met haar gepraat. Ik weet dat een hoop van jullie me voor gek verklaren maar geloof me, ze begrijpt me wel degelijk. Ik heb haar nu eens goed uitgelegd dat de kittens hier blijven. Dat zij mijn enige meisje is en dat ook altijd zal blijven. Ik heb haar gevraagd of ze lief voor de kittens wil zijn of op zijn allerminst gewoon verdraaglijk wil doen tegen ze.

Ze hoeft er niet gelijk van te houden maar wel tolereren en zeker niet meer lelijk doen. Ik ben daarna de kittens maar wakker gaan maken anders krijg ik vannacht vast geen rust en ik moet er toch vroeg in. Ik ging eten voor ze maken, brokjespap, en Aurora kwam ook naar de keuken. Ik gaf Aurora haar snoepjes en zij gaf mij kopjes.

Ze kwam mij en de bakjes voor de kittens achterna maar ze liet ze met rust en zo konden ze eten. Rainbow had niet op brokjes gerekend dus die wilde ze begraven. Ondertussen kwam Aurora kopjes bij mij halen terwijl ze vlak langs de kittens kwam en ze deed ze niets. Nou ja! Ik zag haar wat later toch weer een sprongetje richting spelende kittens maken en toen ik zei ‘je zou toch lief doen Aurora?” liet ze de kleintjes gelijk met rust. Als die trend zich nou eens voort mocht zetten en zij niet meer bang voor haar hoeven te zijn, dan is de strijd al meer dan half gewonnen!

Die nacht kwam ze al direct bij me liggen en in de nacht voelde ik haar ook nog steeds bij me liggen. Om 4 uur ging de wekker en moest ik eruit. Ook het jonge gespuis had me zowaar met rust gelaten! Na die hele avond slapen die ze achter de rug hadden,  had ik dat niet verwacht. Ze lagen op de mand, alsof ze uit het raam hingen, naar ons te kijken.

Moonlight kwam ook goedemorgen zeggen. Nog steeds deed Aurora niets tegen de kleintjes! Ze waren aan het dollen en aan het rennen en zij zat op de salontafel dit alles te bekijken. Ik heb haar bedankt voor haar voorbeeldige gedrag. Want na ons lange gesprek is het een verschil van dag en nacht.

Die liefde die volgt nog wel. Sommigen hebben daar meer tijd voor nodig dan anderen. Voor de mensen die mij niet geloven en geen bezwaar hebben tegen een Engels verhaal, klik op de link die je de 5 redenen waarom je met je kat moet praten geeft,

Zo gek ben ik blijkbaar nog niet om met haar te praten. Trouwens de oude Egyptenaren vonden katten ook al van grote waarde. Katten beschermden de gewassen en ging de verspreiding van ziektes tegen door alle knaagdieren op het land af te maken. Bastet de gracieuze kat, ook bekend als Egyptische godin belichaamt het idee dat alles vrouwelijk is.

Ze leert ons om te relaxen, de luxe van schoonheid te waarderen en de ware natuur der dingen te accepteren en om met gratie te leven. De rituelen die in haar tempels werden uitgevoerd voor gemak, bescherming en om vruchtbaarheid te verzekeren, waren vol met muziek en dans. Daar kan ik me wel in vinden.

Toen ik wegging zaten ze zoals gepland apart van elkaar, de groten en de kleintjes. Met een gerust hart kon ik weg. Op mijn werk viel het me even vies tegen en wat ik dacht dat thuis al lekker ging, ging daar voor geen meter. Hoofdpijn en pijn in alles waar het thuis al bijna over was. Nou ja, dat zal ook wel weer minderen. Gelukkig was het vrij rustig die 2e Pinksterdag.

Toen ik thuiskwam was de huiskamerdeur nog netjes dicht en lag Moonlight op de gang. Aurora zat waarschijnlijk boven en reageerde niet op mijn roepen. Beledigd? Geen idee. De rest was in elk geval erg blij me te zien. Morgen doen we het weer op dezelfde manier! Gaat prima zo. Me liky!

"Hoofdzaak is dat wij zuiverheid betrachten op eigen lichaam en geest, eerbied tonen jegens de Natuur, en lief zijn jegens dieren en vogels, gekooid of in vrijheid, die net als wij, in angstige barensnood, wachten op verlossing."

Gerard Reve Nederlandse schrijver en dichter 1923-2006