Telkens weer gebeuren er van die leuke “eerste keer”dingetjes, daar kan je alleen in het begin zo van genieten met kittens. Ik had de tv aangezet en daar stond toevallig een animal rescue programma op. Er werd een klein poesje gered en die was natuurlijk aan het mauwen. Skylar zat al met gespitste oortjes en ging op zoek naar de bron van het gemauw. Die vond hij heel snel!

Zit hij daar pontificaal op de tafel tv te kijken. Hij zat het echt te volgen wat er gebeurde. Zo grappig om te zien. Even later kwam daar Rainbow ook nog bij zitten. Ook hij kijkt tv. De andere katten hier hebben dat nog nooit gedaan. Alleen Casper vond het geweldig als ik met mijn muis op het beeldscherm van de computer heen en weer ging. Verder zijn alle beeldschermen altijd volledig aan alle katjes voorbij gegaan hier.

Even later waren ze lekker aan het spelen rond de tv met hun speeltjes. Opeens weer gekrijs en geblaas, Aurora was ze weer komen teisteren. Verdorie! Ik heb haar weggestuurd ook al moet ik eigenlijk niet ingrijpen. Ik krijg net de tip om de plantenspuit te  hanteren als ze de kleintjes van hun bakkie mept. Misschien wel een idee alleen zal ik meestal net te laat zijn.

Haar laten zien dat alles mag, behalve de kleintjes gaan meppen is een vak apart. Ik moet wel weer uitkijken, net als vorig jaar toen ze zo lelijk tegen Moonlight deed, dat ik haar vervelend begin te vinden en weerstand voel ten opzichte van haar. Dat voelt zij natuurlijk direct.

Dat deed me toen ook zoveel want Moontje is de liefste die er is en die moet je niet meppen of pijn doen. Ik herken bij mezelf dat ik nu weer die weerstand richting haar krijg omdat ze zo door blijft gaan met lelijk doen. Zij voelt dat heus aan. Aan de andere kant ging dat vorig jaar ook steeds beter en duurde dit toen ook veel langer dan me lief was.

Ook online vind ik niets dat kan helpen. Ze 48 uur gescheiden houden, langzaam introduceren aan elkaar, de huiskamer is voor de ouderen en meer van dit soort dingen die hier absoluut niet mogelijk zijn. Ja, als je 24 uur per dag niets anders te doen hebt. Ik kan de kittens niet boven opsluiten in een snikhete kamer. Een kamer waarvan Aurora toch ook al vindt dat die van haar is en dan is dat ook weer niet goed.

Dan met sokken langs bekkies gaan en elkaar laten ruiken. Dat deed ik al met die theedoeken vanaf ik wist dat Rainbow zou komen. Alleen die negeerde ze ook gewoon en liep er met een boog omheen. Daarna moet je de kittens het huis laten verkennen en de anderen even opsluiten. Denken die mensen dat iedereen gewoon hele dagen thuis is of zo en 20 kamers over heeft? Dat gaat toch gewoon niet. Hoeveel kamers hebben de gemiddelde mensen zomaar even over om dit allemaal te kunnen bewerkstelligen? Nee, daar heb ik dus allemaal helemaal niets aan.

Ik heb ook Voula om raad gevraagd. Daar is Aurora een tijd geweest voor ze naar Nederland en ons toe kwam. Maar ze is gewoon opgegroeid met katten en kittens en bij Voula zat ze met oudere katten dan zij bij elkaar maar daar had ze de steun van haar broertje ook die samen met haar daar was. Zij zegt ook dat ik ze morgen beter apart kan houden maar ja, geen idee hoe ik dat dan moet doen. Het is te warm op ze op het kleine kamertje te sluiten gewoon. Het wordt daar met een klein beetje zon al stik warm. Wat te doen…

Weet je, ze zullen het ermee moeten doen allemaal. Ze horen vanaf nu gewoon bij elkaar, deal with it zonder lelijk te doen graag. Klaar. Doe je lelijk dan krijg je met de plantenspuit. Met Moonlight en haar kwam het ook goed dus zal het met de kleintjes ook ooit wel goed komen. Misschien worden ze nooit vrienden en blijft die vijandigheid altijd. Kan ook. Dat hadden Casper en Sam ook alle 9 jaren van Casper’s leven. Een soort van gewapende vrede met af en toe een flinke vechtpartij. Ik zou het alleen graag anders zien en overal knuffelende katten tegen komen.

Ik ben er wel gewoon klaar mee nu. Als ik er ben dan verdedig ik de kleintjes en als ik er niet ben dan hoop ik maar dat het goed zal gaan. Dat zal ik maandag wel merken zodra ik thuis ben. Dan ga ik uit mijn werk als de bliksem mijn pakket Zooplus ophalen bij mijn moeder. Haar een knuffel geven en dan scheuren naar huis om te kijken of er daar scheuren gevallen zijn. Ik reken er gewoon op dat alles goed zal gaan. Punt uit.

Oh ja, pakketje komt dinsdag pas, het is Pinksteren. Dat blijf ik maar vergeten. Mooi, dan bel ik mams en dan scheur ik gelijk naar huis. Dat mag wel na die 1^e x zo lang weg te zijn geweest. Wat zal ik hier aantreffen? Liggen ze straks alle 4 bij elkaar, zou dat even mooi zijn? Een beetje wishfull thinking kan nooit kwaad natuurlijk. Met Moonlight en de kittens gaat het namelijk wel alleen maar vooruit.

En dan zie ik weer dat Skylar een stukje plastic op zit te eten. Zo’n plastic stukje draad waar ik de mand mee aan de balk heb gehangen. Het stukje dat uitstak van de knoop heeft hij eraf gebeten en ik was natuurlijk net te laat om het uit zijn bekkie te vissen. Nu moet ik hem de komende dagen weer goed in de gaten h ouden of hij zich ziek gaat voelen of niet. Tegelijk even goed kijken naar zijn ontlasting of er iets mee komt. Dat hoop ik dan maar. Alleen niet makkelijk in 3 verschillende bakken, er zitten geen naamkaartjes aan drolletjes.

Kan ik niet even fastforward naar september of zo? Dat ze allemaal lekker gezond en gezellig met elkaar rond lopen te spelen hier! Lijkt me heerlijk wat dit soort dingen betreft! Alleen mis ik dan natuurlijk ook de vele leuke dingen en dat wil ik dan ook weer niet. Het komt allemaal altijd vanzelf weer goed, je moet er alleen ff doorheen.

"Ge ziet toch dat alleen de dieren het gelukkigst zijn die niet door de mens is gedresseerd maar die slechts bij de natuur ter schole gingen?

Bron: Lof der Zotheid"

Erasmus Nederlands humanist en filosoof 1469-1536

Na de flinke regenbui van zaterdagochtend, altijd als mijn ramen net zijn gezeemd, toen het zonnetje weer scheen, gingen de kittens op eigen gelegenheid naar buiten en op de uitbouw. Met schuddende pootjes liepen ze over de grasmat. Aan alles moest gesnuffeld worden want alles was natuurlijk nat. En dat is weer even iets heel anders voor ze. Zo schattig om naar te kijken! Alleen als ik er een camera op richt, dan doen ze het juist niet natuurlijk. Pestkoppies!

Ik heb ook gemerkt dat mijn inklapbare tafeltje weinig nut heeft voor wat hij bedoeld is. Zowel de groten als de kleintjes gebruiken het ding als het is uitgeklapt als springplank. Mijn hete koffie moet ook niet nog eens over me heen vallen dus die zet ik strategisch op het lage tafeltje achter de plant. Nu het opklaptafeltje aan de uitbouw vast zit is ie toch iets te hoog voor het mooie maar goed er zijn ergere dingen.

Ik zat te schrijven toen Moonlight een kroel kwam halen. De kleintjes lagen verderop in hun speelding te slapen en die zagen dat. Hun behoefte aan genegenheid van een grote kat was groter dan hun angst blijkbaar en ze renden ook hierheen om lief tegen Moonlight te doen. Die mauwde klagelijk en ging er vandoor. Zij erachteraan maar hij snapt het nog niet. Hij deed in elk geval niet heel lelijk! Er komt een keer en dan snapt hij hun gezoek naar een beetje liefde van hem. Ook Aurora gaat nog wel eens over de brug komen. Ooit…

Ik had eigenlijk AH willen laten bezorgen maar toen ik op dat lumineuze idee kwam was het al te laat om dat te laten doen. Het is ook Pinksteren dit weekend en dat was ik gewoon helemaal vergeten. Dan toch maar zelf wat boodschapjes gaan halen. Dat viel even tegen zeg. Hier binnen rond hobbelen is niet half zo vermoeiend en pijnlijk.

Autorijden ging nog niet zo soepel als anders maar wel stukken beter dan afgelopen woensdag. Daar was al een puntje gewonnen. Alleen al de tassen in de auto tillen voelde ik goed. Ik denk er nog maar even niet aan dat ze ook nog naar boven moeten. Spullen binnen en nu snel even naar mijn moeder.

Het gaat gelukkig redelijk met haar. Ze krijgt wel steeds meer pijn en neemt braaf haar extra pillen hiervoor in, zegt ze tenminste. Ik was blij dat ik haar weer even zag. Lekker op het balkon koffie gedronken. Het was daar nu heerlijk, niet te warm en niet fris, precies goed. Na een tijdje ging ik naar huis en heb de trap naar boven in etappes gedaan. Vreselijk hoor, ik word echt een ouwe doos!

Ik kwam binnen en Moonlight lag beneden, van Aurora geen spoor te bekennen en Rainbow lag lekker te slapen in de krabpaal. Skylar zag ik niet maar toen ik hem riep kwam hij enthousiast op me af. Hij had op de eetstoelen gelegen. Hij was duidelijk blij me te zien en ik kon even heerlijk met hem kroelen. Rainbow ook gelijk even geknuffeld en ja, toen wilde Moonlight natuurlijk ook een aai.

Aurora kwam niet eens naar beneden. Dat moet ze zelf dan maar weten. Ik doe extra lief tegen haar als ze beneden komt, dat dan weer wel. Ik weet verder niet goed hoe ik haar aan moet pakken. Ik heb naar een site geschreven die Bach bloesems verkoopt en advies gevraagd om speciaal voor haar iets te kunnen krijgen. Daar heb ik nog geen antwoord op gehad.

Helaas komt Zooplus maandag pas aan bij mijn moeder. Ik heb daar verschillende soorten catnip spray besteld. Die ik al in huis heb, heeft op geen enkele kat effect hier dus of die is niet goed, of is niet de juiste. Dan smeer ik ze er allemaal mee in en ruiken ze hetzelfde en vinden ze elkaar aantrekkelijk. Tenminste, dat effect zou het moeten hebben. Daar komen we van de week wel achter of het werkt of niet.

Op het moment is Aurora echt onuitstaanbaar bezig tegen de kleintjes. Het is zelfs zo erg dat ze zich acuut verstoppen zodra ze haar maar in het oog krijgen. Hoe moet dat ooit goed komen, denk ik dan. Ze vliegt op ze af en als ze dan wegschieten dan stalkt ze ze.

Ze mept naar ze als ze hun plasje zitten te doen op de bak. Wat als ze dat straks niet eens meer daar willen doen hierdoor? Ik was met het eten voor de kleintjes bezig en dan laat ze me haast mijn nek breken omdat zij dat wil hebben. Ik gaf haar haar favoriete snoepjes maar die laat ze nu liggen. Ik gaf Moonlight als 2^e de snoepjes maar die jaagt ze dan ook weg omdat zij die snoepjes wil maar ze laat ze gewoon alsnog liggen. Pfff. De diva protesteert.

Na hun laatste eten van de dag waren de kleintjes nog lekker aan het spelen. Normaal gesproken komen ze dan nog even bij mij slapen voor ze als ik slaap in de krabpaal gaan liggen. Vanavond kwam Aurora haar plaatsje opeisen. De kittens zaten halverwege de krabpaal hun boze stiefzus in de gaten te houden en zij hen vanaf de bank. Arme kitty’s vielen na een tijdje staren daar dan ook in slaap. Ik zag ze al starend knikkebollen en dat was wel weer heel schattig. 

Aurora ging van de bank af en ging in het mandje ernaast op de grond liggen. Skylar lag ondertussen al in de bovenste mand. Rainbow was natuurlijk weer de slimste want even later lag hij bij me. Aurora zag het wel maar zo naast mij durft ze ze niets te doen. Toen ik wakker werd lag Aurora bij me, Moonlight kwam me begroeten en de 2 kleintjes ben ik zelf maar naartoe gegaan omdat ze niet durfden met haar in de buurt.

Zo jammer dit! Iedereen zegt ‘joh, over een paar weken dan is dat helemaal anders’. Maar op zulke momenten heb ik daar een hard hoofd in. De witte diva doet best naar tegen ze op dit moment. Als ik maandag ga werken dan weet ik wel dat de kittens slim genoeg zijn om zichzelf te kunnen redden. En ik weet ook zeker dat Aurora zich niet de hele dag met het stalken van kittens bezig gaat zijn. Maar ik had liever gehad dat ik me daar geen zorgen over zou moeten maken. 

"Door het spreken verheft zich de mens boven de dieren, door het zwijgen boven zichzelve.

Bron: Pensées d'un Yoghi (1896)"

Thomas L. Masson Amerikaans schrijver, antropoloog en redacteur 1866-1934

Op vrijdagavond heb ik gewoon brokjes gepakt voor de kleintjes, warm water erbij en een klein beetje kattenmelk. Ze moeten echt leren brokjes te eten want ik ben straks hele dagen weg. Dat natvoer schrokken ze naar binnen en desnoods ook nog van de groten het portie en dan is dat weg. Als ze weigeren om brokjes te gaan eten dan zullen ze honger hebben tot ik weer thuis kom.

Deze mix vonden ze wel lekker, dat kwam volgens mij alleen maar van de melk die erin zat. Maar goed, het is een begin. Ik mix wel steeds brokjes door het natvoer maar dan eten ze het alleen maar omdat het niet anders kan. Nu zijn het alleen brokjes met water en melk en die melk ga ik steeds minderen. Daarna het water minderen en dan ’s avonds gewoon brokjes neerzetten als ze om eten zeuren. Gaat nog wel even duren zo maar dat geeft niet.

Alleen Aurora was een beetje op oorlogspad geloof ik. Ze had ook Moonlight al een lel gegeven toen ze hun snoepjes kregen. Nou ja! Toen ik wilde gaan slapen liep ze hier nog rond op de gang. Rainbow ging een plasje doen op de bak, die nu net om de hoek op de gang stond en daar sprong ze op af en gaf hem een lel. Rotmeid! Die bak heb ik toch maar weer net om de hoek in de kamer gezet nu, dan duurt het maar langer met op steentjes trappen die door de kamer liggen. Het heeft net iets meer tijd nodig en de kleintjes moeten wel veilig op de bak kunnen anders gaan ze er straks niet eens meer op. Zucht.

De vrijdag op zaterdagnacht was vrij druk hier in huize El Cato. Ik heb wel geslapen maar wel steeds met tussenpozen. Ik werd weer een keer wakker en merkte dat Aurora in de huiskamer was geslopen. Die wilde natuurlijk bij mij komen liggen. Dat is haar niet gelukt want 1 van de kittens, ik weet niet wie, kwam van de hoge krabpaal af en sloop over de leuning van de bank naar waar ik lag.

Die ging Aurora weer in de gaten zitten houden. Volgens mij was het Rainbow die geen zin had om ’s morgens weer een tik op zijn bakkes te krijgen na het wakker worden. Het schattige was dat hij een klein pootje uitstak om fysiek contact met mij te maken. Zo bleef hij liggen, pootje op mijn arm en ogen op Aurora. Met dat beeld op mijn netvlies, viel ik weer in slaap.

Toen ik in de ochtend wakker werd lag er in elk geval geen Aurora op me en lagen de kittens gewoon weer bovenin de krabpaal. Helemaal happy natuurlijk dat ik wakker werd, dat betekent ETEN! Dit keer gewoon natvoer kitten kip en voor de groten zalm mousse.

Hoe ik ook riep, Aurora verwaardigde zich niet naar beneden te komen. Oké, als de kat niet komt naar de mens, dan gaat de mens wel naar de kat. Ik heb Moonlight laten ruiken aan het natvoer en heb het naar boven gebracht waar de witte diva op de krabpaal voor het raam lag. Ik kreeg zowaar koppies. Het eten neergezet en gelijk gezien dat de brokjesbak daar half leeg was gegeten. Morgen vullen, niet vergeten.

Zie ik morgen wel of ze het natvoer op hebben. Tot de kittens een normaal etenspatroon hebben moet ik even schipperen. Dat komt vanzelf wel, je hebt er alleen iets meer werk aan. En de groten moeten gaan leren dat als ze hun natvoer niet eten, dat dit toch wel op zal gaan. Er staan altijd genoeg brokjes en zolang daar niet op geplast wordt zijn ze daar ook vrij gek op.

Ik heb sowieso rare katten, als ik de duurste en beste brokjes die er zijn koop dan zijn ze daar niet zo verzot op. Koop ik Whiskas brokjes dan zijn ze er gek op. Daarom mix ik de brokjes steeds zodat ze ook de goede brokjes binnen krijgen. Dat bracht me op een idee en ik heb kittenbrokjes van Whiskas besteld. Wie weet vinden de kleintjes dat ook lekkerder dan al dat dure spul. Het zijn ook van die rare snuiters, ze passen hier prima wat dat betreft.

Het was vrij donker buiten, het zou wel gaan regenen. Dat gebeurde dan ook. Ik leg dan altijd een handdoek neer bij de balkondeur voor de spetters. Die deur blijft altijd de hele zomer open. Nu kan het helemaal geen kwaad meer met die dichte constructie, zowel voor inbrekers als voor de katten. Een paar buren riepen me al toe dat ze het heel mooi en leuk vinden. Als de kittens aan het spelen en dollen zijn, kan iedereen ze zien nu en dat valt wel in de smaak. Vooral bij de buurtkindjes.

Ik was in de keuken bezig, ik ga steeds beter bewegen alleen lang staan en lopen gaan nog niet zo, toen de kittens eraan kwamen. Die wilden eigenlijk naar buiten vliegen maar stonden stokstijf stil toen ze het water buiten zagen. Zo grappig, met hun koppie onder het vliegengordijn stonden ze naar boven te kijken. Wat was dat nou weer?

Ja jongens, dat is nou regen. Leer het maar kennen want jullie wonen in Nederland. De kittens groeien nu natuurlijk op met die open deur. Hoe zal dat gaan als het straks weer kouder wordt? Ik ben bang dat ik vaak zal moeten opstaan om ze of binnen of naar buiten te laten. Bewegen kan nooit kwaad dus moet ik daar maar een voordeel in zien.

Het wordt tijd dat ik ga kijken of ik weer enigszins redelijk kan autorijden want maandag is het voor mij gewoon een werkdag, Pinksteren of niet. Ik ga vandaag natuurlijk gelijk naar mijn moeder want die heb ik door de duik tegen het raam de hele week niet gezien. Wel elke dag gebeld maar dat is toch anders.

Vorige week dinsdag is de moeder van Facebook-vriendin en kattengedragstherapeute Ilse overleden. Die had hetzelfde als mijn moeder alleen het verloop ging daar weer heel anders. Af en toe babbelden we er wat over omdat je weet van elkaar waar je doorheen aan het gaan bent. Zulk nieuws komt dan wel even behoorlijk binnen. Ik heb haar en haar familie veel kracht gewenst. Voor ons is het feit dat dit gaat gebeuren bij onze moeder ook altijd aanwezig. Maar elke dag dat mijn moeder er nog is, is er 1 en daarmee moeten we het voorlopig allemaal doen.

Heel naar en heel onwerkelijk blijft het en dat gaat je niet in je koude kleren zitten. We kunnen allemaal elk moment gaan maar als je verteld wordt dat dit elk ogenblik kan zijn dan voelt dat toch heel anders. Door dit bericht over Ilse's moeder kwam alles alleen wel heel dichtbij. Ik kan me hun verdriet veel te goed voorstellen en ik weet dat wij daar ook binnen onafzienbare tijd mee te maken krijgen. Tot die tijd nemen we elke dag maar als een geschenk. En het is elke keer gewoon fijn als ik haar gezien heb, al is het maar heel even.