Een jaar en 64 dagen zonder Sunshine
Ik had gisteren gegeten en ging even wat tv kijken. Ja, ja, gewoon in slaap gekukeld weer natuurlijk. Na een uur of 8 was het op de klok toen ik pas wakker werd. Daar word ik dan ook weer moe van en zorgt ervoor dat ik weer niet op tijd in slaap zal vallen. Hoe ik het ook probeer, met die dagdiensten kiep ik gewoon om. Het zal de leeftijd wel zijn, daar gooi ik het maar op. Voor ik in slaap kiepte had ik de cits gelukkig wel eten gegeven.
Eerst heb ik met Moon en zijn hengel gespeeld. Al snel werden dat Moonlight, Rainbow, Skylar én Aurora, in die volgorde kwamen ze mee spelen. Dan zie je alweer snel dat de diva zich niet te goed voelt om mee te spelen maar wel om met meer dan 1 te spelen. Als de kleintjes, of zelfs Moonlight, in hun enthousiasme bij haar in de buurt kwamen dan histe en siste ze alsof ze in een vorig leven een slang geweest was.
Kleine kattenkop is het. Al snel bleven de andere 3 uit de buurt als de veertjes in haar buurt kwamen. Al konden ze het nog wel eens even vergeten in het heetst van de strijd. Zodra de kleintjes weer op het, behalve voor hun, onbreekbare touwtje gingen knabbelen, stopte ik de hengel weer weg. In een laatje zodat ze er niet bij kunnen. Mijn dappere poging om hem bovenop de kast te leggen werkt niet met een ninja als Moonlight in de buurt.
Die heb je zo op de kast blijkbaar, letterlijk dan. Dan maar in een la, dan kan niemand erbij, tot nu toe dan. Anders is Moonlight er zo weer doorheen. Toen ik zag dat Rainbow de nog zompige brokjes van vanmorgen op ging eten, was dat voor mij het teken dat ze nu toch echt honger hadden. Ik heb hem er wel van laten eten tot hij er zelf mee stopte voor ik dat ging doen. Dat heeft hij dan toch maar binnen en weet ik gelijk dat als hij echt honger heeft, hij het dan toch wel eet.
Ze vielen op de vis met kip aan alsof ze in geen jaren gegeten hadden, ze overdrijven echt wel een beetje hoor. De groten zaten te kijken waar dat bakje van hen nou bleef dus die heb ik allebei ook maar wat natvoer gegeven. Ze hebben er een beetje aan zitten nippen, zeg maar. De kleintjes waren er als de kippen bij om de bakjes weer brandschoon te likken. Ach ja, het blijven rare snuiters hier. Geen idee hoe ik dat om kan draaien, het zal zichzelf wel wijzen.
Van de week kan ik vast even een afspraak maken voor eind augustus. Dan worden het je weet wel katers met chip. Sinds Sunshine wordt vermist ben ik daar het enorme nut van gaan inzien, ook al woon je 3 hoog zonder de intentie te hebben om je katten buiten te laten. Dat had ik daarvoor natuurlijk niet zo. Niet dat ik ze dan wel van plan ben om langs me heen naar buiten te laten glippen maar ik weet nu wel dat dit kan gebeuren. Onder narcose dan maar gelijk de chip erin. Dat geeft mij een net wat veiliger gevoel.
Vandaag was het weer een behoorlijk rare dag. Ik weer met mijn auto naar de garage, dit keer kon hij wel gekeurd worden. Alleen werd ik later gebeld dat er toch wel aardig wat kosten aan mijn autootje zitten. De drempels zijn namelijk aan 1 kant helemaal doorgeroest en aan de andere kant begint het ook al. Die moeten er tussenuit geslepen worden en nieuwe eraan worden gelast, wil ik ermee kunnen blijven rijden en door de keuring komen. Voor de rest was het een kleinigheidje geweest anders.
Wel moest ik even uitleggen dat mijn ruitensproeier andersom zit, als ik die voor de achterkant aanzet dan sproeit hij op mijn voorruit. Ach ja, je moet het even weten. Het kleine beetje wat ik bij elkaar heb kunnen schrapen is dus nu ook officieel op. Ik heb er geen andere auto voor en motorisch is het helemaal in orde. Bovendien heeft deze auto voor mij sentimentele waarde natuurlijk. Ik had al besloten dat ik haar zo lang mogelijk wil houden, niet ten koste van alles natuurlijk maar toch.
Het is maar zo. Er komt altijd een oplossing voor alles en wat dat betreft ben ik vol vertrouwen in het feit dat alles altijd goed komt. Dat niet wil zeggen dat je niet eerst door de rotte tijd heen moet maar toch, ook daar komt een eind aan. Dat weet ik zeker. Toen ik de man uitlegde waarom deze auto voor mij veel meer waard is dan geld, snapte hij me direct. Daarom was hij er gisteren ook niet en kon mijn auto niet gekeurd worden. Ook zijn moeder is terminaal. Wat apart toch ook weer.
Toen ik zei dat ik met deze auto zolang het maar kon wilde doen, zei hij dat we daar dan maar voor gingen zorgen. Hij begreep het veel te goed. Wel ben ik de auto 2 dagen kwijt. En waar ik weer dacht even vrije dagen te zullen hebben donderdag en vrijdag, loopt het zelfs nu al in de soep. Ik moet de auto donderdagochtend brengen en dan brengt hij me direct weer naar huis. Want van de woningstichting komen ze rookmelders e.d. plaatsen. Dat ik die al heb maakte niet uit, tussen 8 en 12 moest ik hiervoor thuis blijven.
Eenmaal thuis stond mijn Pakistaanse buurman voor de deur. Ze hebben lekkage en hun slaapkamerplafond is zelfs het weekend naar beneden gekomen. Met 4 kinderen en 2 slaapkamers wil hij het natuurlijk zo snel mogelijk verholpen hebben. Hij belde met de aannemer die mij ook gelijk wilde spreken en zo komen die ook nog eens donderdag tussen 10 en 12. De vloertegels zullen wel van het balkon moeten. Heel fijn.
Dat wordt weer een heel gedoe, ik voel hem al aankomen. Dan ook nog maar hopen dat ze het direct kunnen verhelpen en ik mijn balkonnetje snel weer op orde heb. Dat wordt leuk met de cits die dan uiteraard vreselijk in de weg zullen lopen. Ik zie er al enorm naar uit NOT. Ze komen natuurlijk eerst even kijken en een plan de campagne maken. En dan heb ik volgende week ook nog weer een week van 6 dagen werken en de buren willen het z.s.m. verhelpen natuurlijk. Hoe ik dat moet gaan doen, ik heb geen idee.
Laat ik me maar niet druk maken en afwachten wat ze donderdag te zeggen hebben. Dan kunnen ze kiezen, of het gelijk vrijdag maken of zo’n dikke anderhalve week wachten waar de buurman het niet mee eens zal zijn. Logisch natuurlijk. We gaan het wel zien. Ik ga me niet gek maken. IJzer kan je niet met handen breken en dat was ik ook niet van plan. Ik ga ff bankhangen en dan lekker een maaltje koken. Ik ben Zen. Ja, ik moet er zelf ook smakelijk om lachen.
PS: ga ik zoals altijd naar mijn website om bovenstaand stukje te plaatsen en dan zet ik er altijd eerst een quote van de dag op. Ik zoek de eerstvolgende die de eerste zal gaan worden deze augustus en ik lees die en zie wie hem schreef en ik lag helemaal dubbel. Kijk zelf maar (klik gewoon op Sun's blog aug. 2017 of op overzicht en kies quote van de dag) en als je het ziet en leest zoals ik het las, dan snap je ook waarom. Ik las eerst de quote en toen de naam. Hilarisch! Dit was een synchroniciteit van grote klasse! Dank je wel Universum, voor de lachbui.