Wat is er nou lekkerder dan een walnotenbroodje met walnotenkaas? Juist, dat zijn wel twee walnotenbroodjes met walnotenkaas. Dat dacht ik gisteren ook toen ik weer trek kreeg en het ondertussen best wel weer mocht, iets eten. De broodjes liggen in de vriezer, dus die moet ik dan eerst even bakken. Ik was toch in de keuken dus ik maakte een sopje voor de vaat en ik deed een broodje in de oven. Ik dacht, ik haal gelijk even de notenkaas uit de ijskast zodat die ook wat zachter is zo. Tot het broodje gebakken was, kon ik verder toch niets doen daarom ging ik maar verder met wat ik aan het doen was.

Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik had gewoon in de keuken moeten blijven. Toen de oven piepte, maakte ik even af waar ik mee bezig was en ging daarna weer de keuken in. Ik pakte het broodje. Lekker warm en knapperig was het, dat is altijd extra lekker. Ik wilde mijn kaas erop gaan doen maar de kaas was weg? Hoe kan dat nou weer?! Had ik het dan toch in de ijskast laten liggen? Raar want ik wist wel bijna zeker dat ik het gepakt had. Nou ja, toch maar even in de ijskast kijken. Nee hoor, zie je wel, daar lag het niet. Ik keek om me heen en toen zag ik het.

In mijn bijna kokend hete sopje dreef het grote stuk notenkaas. Dat was nu totaal oneetbaar geworden want het smolt bijna uit elkaar. Bovendien vind ik Dreft met notenkaas niet zo'n heel smakelijke combinatie. Stoute katten, riep ik. Dat moeten Skylar en Rainbow wel weer zijn geweest. Aurora en Moonlight hebben niet veel met menseneten, de jongens wel. Rainbow zat met zijn 'lieve gezichie' naar me te kijken. Ja ja, jij weer hè?! Ik wist het wel. Potverdorie en ik had er nou net zo'n trek in! Dat eerste broodje had echt naar meer gesmaakt en dat werd me nu zo door mijn neus geboord.

Ik had nog wel brie, dat wel en dat is ook echt wel lekker op zo'n broodje maar niet zo lekker als die kaas. Ik had opeens niet zo'n trek meer maar dat was dan weer zonde van het broodje. Mopperend heb ik het broodje met brie zitten eten. De bedelaars kregen ook een stukje en ik zei tegen hen dat het veel lekkerder was geweest als ze van mijn notenkaas waren afgebleven. Echt hoor, je kan hier niets laten liggen, al is het maar voor een paar minuutjes. Toen ik ook nog overal zwarte pootafdrukjes door mijn kamer zag gaan, ja ik was weer even iets zwart aan het verven, was mijn eetlust al helemaal verdwenen. Gelukkig vonden de cits het heerlijk.

Weer mopperend de voetstapjes snel verwijderd, die waren nog niet helemaal droog gelukkig dus met mijn dikke paarse huissok heb ik ze van de vloer gewreven. Zie je niks van, zowel op de sok als op de grond. Maar hij had ook over mijn zilveren tafelkleed gelopen. Niet echt zilver natuurlijk maar het was best een duur kleed. Ook dit ligt altijd op tafel omdat ze van die vieze voetsies hebben. Als ik hobby, dan dek ik dat altijd af maar hij had natuurlijk weer net gelopen waar het niet afgedekt was. Oke, ik heb er een nieuw hobbykleed bij en moet verplicht op zoek naar een nieuw tafelkleed.

Die beesten jagen me toch echt op kosten hoor. Ik moet nu ook al weer nieuwe batterijen hebben voor de Cats meow. Die zetten ze continue aan en ja, dan gaat het hard hoor. Het erge is nog, ze zetten hem nu aan en dan lopen ze erbij weg ook. Staat dat ding zijn irritante geluidjes te maken zonder ene kat in de kamer. Als ik er zin in heb, zet ik hem dan wel uit. Maar meestal spelen ze er toch wel mee. Wat is het volgende dat ze zullen slopen? Ik denk niet dat ik lang zal hoeven te wachten tot ik dat antwoord krijg. Af en toe! Je kan echt niet op alles tegelijk letten en ze doen altijd iets zoals je het niet verwacht. Het is echt een stel hoor, zo bij elkaar.

Verder heb ik gisteren lekker zitten klungelen. Ik heb die kandelaars voor broer en schoonzus afgemaakt. Ik heb één deel van mijn zelfontworpen en gemaakte kandelaars af, Ibiza stijl. Ik heb ze gemaakt van die doppen die op de potten oploskoffie zitten, zie foto met zwarte pootjes er vlak voor... De tweede, die exact hetzelfde is, kon ik nog niet afmaken. Ik kwam een doppie tekort om de bovenkant te worden. Daarom moeten Ben en San even doorzuipen met koffie, dan heb ik weer een dop. San bewaart de potten voor me, en daar doe ik dan weer leuke dingen mee. Die van hen zijn ook zo leuk geworden.

Daarna ben ik aan het grote schilderij begonnen voor Agnieszka. De grootste tot nu toe. Die doe ik dan in gedeeltes natuurlijk. Ik kreeg gisteren in elk geval de achtergrond af. Mooie kleuren vond ik het. Zonder een echte ezel, van hout dan, was het best lastig werken met zo'n groot doek maar om dan weer zo'n groot ding te gaan kopen, vind ik ook weer zoiets. Ik zette hem tegen mijn kastje bij mijn hobbyhoekje, zodat het kon drogen. Zo zal het wel geen kwaad kunnen. Maar ik had wel buiten kattenkwaad gedacht. In de late avond, vlak voor ik wilde gaan slapen hoorde ik iets. Ik kon alleen niet thuisbrengen wat. Ik voelde dat er iets niet klopte.

Ik riep al, hee wat ben je voor stouts aan het doen? Het bleef even stil, dat weten die twee snottebellen van de familie echt wel. Meestal is zo'n opmerking wel genoeg. Zeker als ik de naam erbij kan zeggen. Alleen wist ik dit keer niet wie de boosdoener was. Toen het geluidje weer begon ben ik toch maar even gaan kijken. Ja hoor, het zal wel weer niet! Rainbow had het grote doek omgegooid en zat te tapdansen in de binnenkant van het schilderij, dat nu schuin tegen mijn stoel aanhing. Potverdorie! Wat doe jij nou weer?! Ik snelde er net zo hard op af als Rainbow zich uit de voeten maakte.

Het kwaad was al geschied. Er zitten weer eens gaatjes in een doek! Stouterd! Riep ik hem nog na. Nadat ik de schade had bekeken, ben ik maar weer gaan zitten. Wat doe je eraan hè. Niks. Ik krijg het nog wel goed. Beetje verf eroverheen en als het zichtbaar blijft, dan kan ik er altijd een paar glimmertjes opplakken. Ik ben creatief genoeg en bovendien, het kan mijn handelsmerk worden. Aan de achterkant blijf je het altijd zien. Het schilderij dat ik voor Ben en San heb gemaakt zit ook vol met gaatjes waar je niets meer van ziet. Komt wel goed. Gelukkig voor de katten dat ik zo gek op ze ben, anders hadden ze kunnen lachen. Gisteren was een echte katten-rampendag.

Voor nu moet ik als een gek gaan opschieten. Dat valt wel mee hoor, ik neem alles ruim. Ik ga zo Kim even ophalen en dan gaan we naar mijn oom Cor en tante Jo. De afspraak die ik al weken geleden gemaakt heb omdat spontane afspraken nou eenmaal nog niet gaan. Morgen naar de zaak, woensdag mijn huis doen en donderdag weer naar Stefan. Brrr, weer veel te veel achter elkaar zo voor mij. Dan kan ik vrijdag pas verder met mijn schilderij en dat wil ik zo graag. Ach ja, ik moet er maar aan gaan wennen. Dat zal ook wel weer goed komen, net als met mijn gewonde schilderij. Ik hoop maar dat de boeven vandaag zich een beetje zullen gedragen, dat scheelt dan weer.

"Iemand voor wie mensen bang zijn, is bang voor mensen."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Zelfs al was die rot klok niet verzet, dan nog had ik uitgeslapen vandaag. Op zondag zet ik de wekker niet. Die zet ik alle andere dagen wel maar op zondag niet, als een soort hedendaagse versie van Kortjakje maar dan andersom. Zou ik normaal om negen uur weer terug zijn geweest in het land der levenden, nu was het verdorie al weer tien uur. En dat vind ik veel te laat. De halve ochtend is alweer weg. Bovendien was ik nog eens zo suf als een konijn ook. Dan ben ik niet direct weer alert. Ik moest echt even bijkomen en goed wakker worden. Zelfs de koffie hielp niet.

Ik slaap altijd heel makkelijk. Ik ga liggen en ik slaap. Soms heb je van die uitzonderingen en vannacht was er zo eentje. Ik had een zware hoofdpijn en jeukende ogen. Na een tijdje draaien en woelen en in mijn ogen wrijven, dacht ik opeens, hee, heb ik mijn medicijnen wel genomen? Nee dus, en de avond ervoor ook niet. Vandaar de hoofdpijn en brandende en jeukende ogen. Ja hoor, doos! Eigen schuld, dikke ogen. Snel nam ik mijn handvol pillen maar dan is dat niet direct weg. Ik merk wel dat de allergiepillen die ik nu heb, beter werken dan die ik eerst had.

Anders had ik overdag allang gemerkt dat ik ze vergeten was, nu dus pas in de late avond. Nu kan ik zeggen dat het ook niet zo heftig is als toen ik ze vergat bij het andere merk. Ja, ik heb nog een beetje hoofdpijn en een heel klein beetje last van mijn ogen maar toch is het te doen. Dat had eerst wel anders geweest. Wel jammer want ik voel me er altijd grieperig door ook en zo voel ik me nu ook een beetje. Dat is vanavond wel weg hoor, gelukkig. Moet ik maar niet zo dom zijn om mijn medicijnen te vergeten. Ik doe het zelf maar niet expres. Er gaat geen dag voorbij of ik heb wel weer de een of andere blonde actie de laatste tijd. Kappen nou!

Weet je wat ik raar vind in de reclameblokken tegenwoordig? Ze hebben een paar van die filmpjes, over epilepsie is er eentje van, en dan zeggen ze 'het kan iedereen overkomen'. Er is er nog zo eentje, ik weet alleen niet meer over welke ziekte ze het dan hebben, dat ook iedereen zomaar opeens kan overkomen. Ik geloof dat dat over spierziekte gaat of zo. En dan wijzen ze je op een site waar je kan kijken of je al symptomen hebt of waar je dat kan checken. Wat is dat nou toch voor iets raars?

Ik heb er geen last van zelf hoor maar ik ken mensen die daar dan gelijk gaan kijken en op zijn minst een aantal verschijnselen op zichzelf toe gaan passen. Dat lijkt mij toch niet de bedoeling van zoiets? Dat zouden ze toch zelf ook wel moeten begrijpen? Dat je preventief bezig wilt zijn, oké, dat begrijp ik. Maar ga nou niet zeggen op zo'n manier dat jij dat ook wel eens kan krijgen. Dan praat je sommige mensen gewoon iets aan zo. Ik ken iemand, die had een compleet medisch handboek onder haar bed liggen. Voor zover ik weet doet ze dat vast nog. Als ze maar iets voelde, dan ging ze er op zoeken en dan vond ze wel weer de een of andere ziekte waar ze vast aan zou lijden. Daar zijn dit soort infomercials echt geweldig voor maar niet heus.

Of wat denk je van die Plantur reclame? Shampoo voor vrouwen, boven de veertig fluisteren ze er dan ook nog bij alsof dat een schande is. Want volgens hen worden vrouwen na hun veertigste ook kaler. Alleen niet als je deze shampoo gebruikt. Oh? Sinds wanneer? Ja, er zijn vrouwen die kalen, maar dat is dan ook een ziekte. Of het zit in je genen. Dat kan ook. Waar halen ze dat vandaan? Kijk, alles verandert als je ouder wordt. Je huid, je haar en alles wat je maar kunt bedenken. Maar door een shampoo te gebruiken dat hele proces stop te zetten, dat bestaat niet. Dat vind ik de boel oplichten. Hoeveel zouden daar wel niet intrappen? Dat is dan ook wel de bedoeling. Ik vind het gewoon oplichterij, ik kan er niks aan doen. Laat ik dan maar niet beginnen over wat ik vind van dat gefluister over de leeftijd wat ze daar doen. Dat vind ik echt helemaal not done.

Daarom neem ik altijd alles op wat ik wil zien, dan kan ik die reclames en zo gewoon lekker doorspoelen. De tv staat altijd aan hier, op de achtergrond en daarom hoor ik zulke dingen dan wel eens voorbij komen. En deze vielen me gewoon op omdat ik ze zo niet vind kloppen. Ik ben ook niet zo'n grote tv kijker. Ik ben meer altijd bezig. Of was maar dat komt vast wel weer. Omdat ik soms veel en soms helemaal niet kijk, wilde ik ook geen abonnement nemen op Netflix of Videoland. Soms kijk ik echt weken niets en dan betaal je voor Jan Jurk. Ondertussen ben ik wel een soort van klaploper geworden.

Ik zit op iemands Netflix en ook op Videoland van weer iemand anders. Dat vind ik zo lief van hen en nu kijk ik zelfs af en toe nog ook. Het is dan ook prettig om naar iets te kijken zonder dat je elke keer iets door moet spoelen. Ik ben een echte klaploop kijker, dat blijkt wel. Al zijn er nog steeds tijden dat ik helemaal geen tv kijk. Het is meer gekomen dat ik vaker kijk omdat ik na de middag gewoon op ben. Ik kan dan niet veel meer doen dan op de bank zitten en ja, dan ga je je al snel vervelen. Voor ik ziek werd keek ik dan vaker niet dan wel, ik had altijd wel iets te doen. Nu heb ik dat ook wel alleen kan ik dat in de avond niet doen, daar ben ik gewoon te moe voor.

Als ik eenmaal op de bank neergestort ben, dan kijk ik tv. Heel vaak is er niets te zien wat het kijken waard is en dan schakel ik naar één van die twee om te zien wat er daar op te zien valt. Dat valt ook weer niet mee want eigenlijk is er dan teveel keus. Gelukkig geven we elkaar tips over wat goeie series zijn. Soms zie ik zelf iets en kan ik ook tips geven. Ik heb de afgelopen maanden meer tv gekeken dan in alle jaren daarvoor, denk ik. Als ik weer helemaal beter ben, dan neemt dat vanzelf weer af. Daar ben ik altijd te graag voor met van alles bezig. Voor vandaag ook, ga ik allemaal leuke dingen doen.

Dat staat tenminste op de planning. Gisteren lekker op mijn gemakje alles schoongemaakt dus vandaag leuke dingen. Alleen mijn tafel moet ik alweer afdoen. Wat hebben mijn cits vieze voetjes! Echt hoor, overal vind ik pootafdrukken van ze. Het is dan ook niet handig om veel dingen hoogglans zwart te hebben maar ja, dat vind ik nou juist mooi. Misschien kan ik ook nog sokjes voor ze breien. Ik zie ze al lopen, met van die schuddende pootjes! Dat zullen ze me niet in dank af gaan nemen. Dan kan ik maar beter gewoon een paar doekjes pakken. Het is zo weg hoor, alleen lopen ze er altijd gelijk weer overheen. Dat vinden zij volgens mij weer leuk. Ook goed, dan heb ik weer wat te doen joh...

Het is me eindelijk gelukt om Rainbow zo op de foto te krijgen. Dat is niet makkelijk want ik heb het vaak genoeg geprobeerd. Soms ligt er geen camera in de buurt. Als die er wel ligt, dan is hij meestal net weg als ik dat ding eindelijk klaar heb om een foto te nemen. Vandaag zaten dat soort dingen mee maar ik kan niet zien wat ik op de foto krijg en het is nog verdraaid lastig ook zo met ene hand. Maar het is me gelukt. Want als Rainbow merkt dat ik gewoon door werk als hij voor mijn beeldscherm gaat zitten, dan is dit zijn laatste redmiddel. Dit doet hij bijna altijd als ik zit te schrijven. Heerlijk vind ik dat, ik kan er zo om lachen. Dat wilde ik nog even delen hier. Mijn dag is dan altijd gelijk goed. Die heerlijke, gekke Rainbow toch.

"De waarheid klinkt als haar tegendeel."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Ik ben lekker bezig vandaag. Alles op mijn gemak, in etappes. Even wat doen, even rust en dan weer even wat doen. Ik ben weer sneller terug aan het komen van de terugval dan de vorige keer. Daar ben ik dan ook weer blij om en dan voel je je nog prettiger. De pakketten van Zooplus waren er ook al voor elf uur. Ik moet die arme jongen echt een keer iets geven hoor. Hij sjouwt ze voor mij helemaal naar boven en nu waren het twee behoorlijk zware pakketten tegelijk ook nog. Dat doet hij altijd, als hij tenminste de bezorging doet, zonder morren en met een grapje. Dat vind ik echt knap van hem. Misschien gewoon een keertje zo'n doosje Merci kopen voor hem?

Als hij dat niet lust kan hij het altijd aan zijn vrouw of vriendin geven toch? Dat ga ik volgende keer gewoon doen. Dat verdient hij wel. Ik bedank hem altijd uitbundig en zeg dat ik eens ga vragen of ze spullen voor katten voor een maand wat lichter kunnen maken. Dan zegt hij altijd dat zoiets wel heel fijn zou zijn. Of ik niet kan zorgen dat alles niet gewoon lichter wordt. Als dat kon, dan zou ik dat zeker doen, niet alleen voor hem maar voor iedereen. Helaas, zoveel heb ik niet in mijn mars. Kattengrit en blikjes, zakken met kilo's brokjes, het weegt allemaal niet wat zo bij elkaar. Hij blijft er gelukkig vrolijk bij.

Ik keek net even bij de details van de bezorgmail, hij heeft zeventien en veertien kilo, 31 kilo dus, naar boven gehesen. Dat is geen kattenpis. Het is er wel voor bedoeld, gedeeltelijk, dat dan weer wel. Ik grijnsde omdat ik me bedacht dat ik hem misschien had kunnen vragen om gelijk even mijn vuilniszak mee naar beneden te nemen. Of hij dan nog zou lachen? Ja, misschien om me uit te lachen. Ik vond het wel een geinig idee maar ik wil hem natuurlijk niet boos maken. Dat zou zomaar kunnen. Volgende maand heb ik weer zo'n bestelling en dan vind ik het wel zo fijn als hij dat weer boven brengt. Ik doe het al in twee keer bestellen, anders heb je echt zo'n onmogelijk grote en ontilbare doos. Dat is al helemaal niet te doen. Ik denk toch echt dat ik naar een benedenhuisje uit moet gaan zien. Dat zou wat zijn zeg, dat lijkt me heerlijk.

Alles gelijkvloers en een tuintje voor de cits. Walhalla voor ons allemaal, zelfs voor de bezorger. Nu droom ik er nog van maar die droom gaat een keertje uitkomen. Ik zou zelfs kunnen gaan voor een gelijkvloerse woning met lift maar dan wel met een flink balkon voor de cits. Dat ik hier weg wil wordt voor mij steeds duidelijker. Maar goed, dat komt nog wel. Eerst maar eens beter worden en dan zien we wel verder. Komt vast helemaal goed. Als ik dan eenmaal bij de het bedrijf waar ik nu werk weg ben, ook nog even een veel leukere baan vinden, dan begin ik met alles helemaal opnieuw. Met alles. Dat zou pas echt mooi zijn. Dromen zijn niet altijd bedrog, als je hard genoeg wilt, komen ze soms zelfs helemaal uit.

Gisteravond, tijdens het snoepjes geven, bleek maar weer hoe goed Skylar nu kan luisteren. Hij wilde snoepjes bij Moonlight pikken en ik zei streng 'nee!' tegen hem. Hij ging achteruit en ging liggen. Hij kroop wel stiekem en heel langzaam wat dichterbij maar hij bleef er wel vanaf. Zodra Moonlight zijn hielen had gelicht dook hij wel in zijn bakje maar goed, dat mag dan ook. Eerst moet de ander klaar zijn, dan mag hij wat er eventueel over is. Soms is dat niets, soms wel. Hij heeft in elk geval al gehad, vaak zelfs ietsje meer omdat hij zo schrokt. Ik kon er nog net een foto van maken, voor hij in Moonlight zijn bakje dook. Ik ben best trots op hem en ook wel op mij. Dat is echt niet makkelijk bij katten zoiets leren. Bovendien, soms moet hij weer even op herhaling maar dat duurt dan geen maanden.

Rainbow heeft een nieuwe methode om de Cats Meow te slim af te zijn. Hij gaat gewoon bovenop het gele kleedje zitten. Dan doet het ding het helemaal niet. Hij schijnt dat leuk te vinden op de een of andere manier. Je hoort dan nog wel dat het stokje met staartje rond probeert te gaan. Daar zitten de anderen dan weer op te wachten maar ja, zolang Rainbow er bovenop blijft zitten, gebeurt er helemaal niks. Gekke gozer, die Rainbow. Die heeft altijd wel iets bijzonders. Aurora zit boven, daar blijft ze voorlopig ook wel even. Skylar kreeg het net in zijn koppetje dat hij haar weer eens even aan zou vallen.

Toen ik haar kwam helpen schrok ze ook van mij. Ik hoop niet dat ze denkt dat ik mee ging doen of zo. Zo leek het wel. Arme meis, die heeft wat te verduren met die Skylar. En dat terwijl Skylar eigenlijk de liefste van het stel is, is hij ook altijd het meeste bezig met haar plagen. Dat vind ik een rare tegenstelling. Maar goed, het zal een keertje over gaan. Er liggen nu alleen een heleboel witte plukken overal dus had ik niet willen stofzuigen, dan had ik het nu moeten doen. Gelukkig was ik het toch al van plan. Dat scheelt. Gewoon zielig voor mijn lieve diva, dat ze nu tussen de plagerige pubers zit. Nog een paar maandjes, dan zullen ze wel ietsje rustiger worden.

Rainbow snapt al dat als hij haar rustig benadert en voorzichtig doet, dat ze dan niets doet. Daar moet Skylar nog achter komen denk ik, die is wat meer onbehouwen. Alhoewel, Moonlight wordt in juli al drie, Sunshine natuurlijk ook al hebben ze nog nooit ene verjaardag samen gevierd. En die gekke Moonlight zie ik hier nu net ook als een halve gek door de kamer vliegen. Hij mag wel alles van Aurora, die hebben die band samen op kunnen bouwen. Met de andere twee zie ik, ondanks deze uitzonderingen, toch ook wel vooruitgang. Komt ook goed, alles komt altijd goed. Gelukkig maar.

Nou alleen die zomertijd nog afschaffen en ik ben een gelukkig mens. Zo te merken ben ik echt niet de enige. Misschien moeten die mensen zich wat meer laten horen? Of met zijn allen, die er een hekel aan hebben, gewoon consequent een half jaar lang, tot hij weer terug gaat, de wintertijd aanhouden? Dat je om tien uur op je werk komt, als je om negen uur moet beginnen. Gewoon zeggen, ik doe niet aan zomertijd. Is dat wat? Ik zou er voor gaan hoor, mijn klok gewoon laten staan zoals hij staat. Dat verzetten elke keer dat is gewoon belachelijk! Helaas gaat alles wat digitaal gaat, vanzelf een uur vooruit en in oktober een uur weer terug. Anders zou ik het zo doen.

Helaas, vannacht moeten we er weer aan geloven. Ik zal mijn magnetron nu gelijk gaan doen, die moet nog handmatig. Die liep toch al niet goed dus dat komt dan weer mooi uit. Die in de auto moet ik ook niet vergeten. Daar ben ik ook al eens de mist door in gegaan. En ik heb er eentje aan de muur hangen, op batterijen. Die moet ik ook verzetten. De rest doet het braaf allemaal zelf. De pc, mijn gsm, ik hoef er niets aan te doen. Zelfs als je de wekker zet, op je gsm, gaat het nog goed. Dat was vroeger dan wel weer anders. Niet vergeten dus, vannacht stelen ze weer een uur die we in oktober weer terug gaan krijgen. Zonder rente, dat is ook wel jammer. Ik ga weer een paar weken volledig van de leg zijn, het is niet anders.